4 troxoi website home 4 troxoi forum

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 4ΤΡΟΧΟΙ

Χρήστος Μιχαηλίδης

Ποδήλατο

«... Τα περισσότερα ποδήλατα που έχει πουλήσει μαραίνονται ολοκαίνουργια στις αποθήκες των σπιτιών...»

Στα καλά, όπως λέγονται, προάστια της Αθήνας δε βλέπουμε πλέον παιδιά με ποδήλατα. Δε θυμάμαι, μάλιστα, αν έχω δει κανέναν μπόμπιρα καβαλάρη εδώ και κάμποσα χρόνια.
Υπάρχει ένα παλιό ποδηλατάδικο στην Κηφισιά, του κυρ Κώστα - έτσι το ξέρω. Περνώντας από εκεί προχθές, είπα να κατέβω και να τον ρωτήσω πώς πάνε οι δουλειές. Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκε αυτό που βλέπω στους δρόμους - ή, μάλλον, αυτό που δε βλέπω. «Λιγοστά είναι, κύριε, τα παιδιά που καβαλάνε σήμερα το ποδήλατό τους και το ευχαριστιούνται» μου είπε ο κ. Κώστας.
Τα περισσότερα ποδήλατα που έχει πουλήσει μαραίνονται ολοκαίνουργια στις αποθήκες των σπιτιών. Το καταλαβαίνει εύκολα, διότι, όπως μου είπε, πολύ λίγα παιδιά τού φέρνουν πια τα ποδήλατά τους για επισκευή. Ποδήλατο που χρησιμοποιείται πάντοτε θέλει το σέρβις του. Την περιποίηση και τη φροντίδα του. Να του προσθέσεις κάποιο αξεσουάρ, να το κάνεις πιο όμορφο. Να το καβαλάς και να καμαρώνεις.
Αν κρατάει ακόμα ανοικτό το μαγαζάκι του, είναι γιατί υπάρχουν ακόμα μερικοί μεγαλύτεροι που έχουν αγάπη με το ποδήλατο. Τα παιδιά έχουν εξαφανιστεί.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει στις άλλες συνοικίες της Αθήνας. Αλλά ο λόγος που παρακινήθηκα έτσι, στα καλά καθούμενα, να ασχοληθώ σήμερα με το θέμα αυτό είναι επειδή, πηγαίνοντας στη δουλειά τις προάλλες, 06:30 το πρωί, είδα έναν μπόμπιρα καβάλα πάνω στο ποδήλατό του, με τη σάκκα στον ώμο, να πηγαίνει, προφανώς, στο σχολείο.
Με ενθουσίασε η χαρά που έβλεπα αποτυπωμένη στο πρόσωπό του. Περνούσε ατρόμητος ανάμεσα στα σταματημένα αυτοκίνητα, σαν χορευτής επάνω σε ρόδες. Πέρασε κι ένα σχολικό -της γερμανικής σχολής- που το συναντώ κάθε μέρα σχεδόν στο ίδιο σημείο της πρωινής μου διαδρομής. Τα παιδιά μέσα στο σχολικό ήταν κατσούφικα, νυσταγμένα· ο φτερωτός μου μπόμπιρας πετούσε. ¶στραφτε. Έκανα μια προσευχή, ο Θεός να τον έχει πάντα καλά, να τον προστατεύει στο δρόμο του, γιατί εκεί έξω είναι ζούγκλα. Tαυτόχρονα, όμως, στεναχωρήθηκα που το μέσον αυτό σχεδόν έπαψε να υπάρχει για τα περισσότερα παιδιά των μεγάλων πόλεων. Όχι επειδή δεν υπάρχουν χώροι για να κινηθούν (άμα θες, βρίσκεις), αλλά επειδή το μαγικό ποδήλατο έχει εξοστρακιστεί από άλλα παιχνίδια. Όπως, ας πούμε, το να συμμετέχεις στον ποδηλατικό γύρο της Γαλλίας παίζοντας PlayStation!_ X. M.