Εφημερίδα
ΣΚΛΑΒΟ
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Οι ελληνικές επιχειρήσεις εξάγουν στη FYROM κεφάλαια, τεχνογνωσία και... εργασιακό μεσαίωνα.
Ο Έλληνας παραδοσιακά διαμαρτύρεται για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό (τώρα τελευταία και για τον κινεζικό). Ποιος, όμως, νοιάζεται για τα θύματα του... ελληνικού ιμπεριαλισμού;
Ο ελληνικός καπιταλισμός ελέγχει τη μακεδονική οικονομία. (Πού να βάλει τώρα κανείς τα εισαγωγικά, στο «μακεδονική» ή στο «οικονομία»;). Οι επενδύσεις μας τετραπλασιάστηκαν μέσα σε δέκα χρόνια! Η Εθνική Τράπεζα κυριαρχεί στο τραπεζικό σύστημα, τα Ελληνικά Πετρέλαια στο ενεργειακό (βλ. αγωγό Σκοπίων-Θεσσαλονίκης) και οι ελληνικές επιχειρήσεις (3Ε, Αθηναϊκή Ζυθοποιία, Δέλτα κτλ.) στο βιομηχανικό.
Ο ελληνικός καπιταλισμός βαπτίζεται «διείσδυση» (υπάρχει και άλλη λέξη) στα Βαλκάνια ή «οικονομική διπλωματία», κάτι σαν τη soft power των Αμερικανών. Ωστόσο, αυτοί στους οποίους διεισδύουμε την ονομάζουν αλλιώς: «Σύγχρονη δουλεία» τη χαρακτηρίζει η εφημερίδα της Βίτολα Vesnik, που από τα τέλη του 2002 έχει καταγγείλει τις συνθήκες εργασίας υπό την ελληνική εργοδοσία.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, στην εταιρεία Saminvest, μια από τις πολλές μικρομεσαίες κλωστοϋφαντουργίες με ελληνικά κεφάλαια, μόλις ο τελευταίος εργάτης διαβεί την είσοδο, οι πόρτες κλειδώνουν με αλυσίδες: για να μην μπορεί κανείς να το σκάσει, αλλά και για να μην μπει η επιθεώρηση εργασίας. Οι ώρες εργασίας δεν καταγράφονται πουθενά και ωράρια δεν τηρούνται. Απόδειξη μισθοδοσίας δεν υπάρχει και, αν αρρωστήσει κανείς, απλώς δεν πληρώνεται... Ο μισθός καταβάλλεται χέρι με χέρι - και τι μισθός: 5.000 με 7.000 δηνάρια, γύρω στα 100 ευρώ! Οι εθνικές γιορτές της χώρας (8 Οκτωβρίου και 11 Νοεμβρίου) δε λογίζονται αργίες.
Στα σουπερμάρκετ Vero (του Βερόπουλου, ο οποίος κατηγορεί την πολυεθνική Carrefour για... αθέμιτες πρακτικές στην Ελλάδα), η επιθεώρηση εργασίας διαπίστωσε πως το προσωπικό δούλευε κατά μέσο όρο 212 ώρες το μήνα (αντί για 180 που ορίζει ο νόμος) και πως δεν υπήρχαν έγγραφα ούτε για τις προσλήψεις ούτε για τις αποδοχές...
Όσο για το συνδικαλισμό, αποτελεί άγνωστη λέξη, ακόμη και σε πόλεις όπως τα Σκόπια και το Τέτοβο.
Αγκυλωτός Έλβις
Ο «βασιλιάς της ροκ» ίσως να ήταν ναζιστής!
Σοκ και μεγάλες συζητήσεις έχει προκαλέσει η δημοσίευση φωτογραφιών του Έλβις Πρίσλεϊ με ναζιστική στολή, να χαιρετά επίσης ναζιστικά. Οι φωτογραφίες, τις οποίες δημοσίευσε η λονδρέζικη εφημερίδα The Sun, προέρχονται από ένα προσωπικό φιλμάκι διάρκειας μισής ώρας που, σύμφωνα με την εφημερίδα, είχε γυρίσει ο ίδιος ο Έλβις στις αρχές της δεκαετίας του ’60.
{ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ... ΣΤΑΔΙΩΝ }
Ας γίνει το γήπεδο μόνο η αφορμή για μια νέα γειτονιά
Στις γειτονιές της Αθήνας τα γήπεδα είναι ανεπιθύμητα. Κι όμως, θα ’πρεπε να είναι οι εστίες της μεγάλης ανάπλασης...
Είναι ντροπή για μια πόλη να έχει γήπεδο; Ναι, αν κρίνει κανείς από τις περιπέτειες των αθηναϊκών ομάδων (ΠΑΟ και ΑΕΚ). Κι όμως, όπου και να κοιτάξει κανείς στην Ευρώπη (με την ιστορική παράδοση, την πολιτιστική κληρονομιά και τις περιβαλλοντικές ευαισθησίες), θα διαπιστώσει το αντίθετο. Κάθε πόλη δεμένη με μια ομάδα, κάθε ομάδα δεμένη με ένα γήπεδο...
Στη χώρα μας ο διάλογος περί γηπέδου περιορίζεται στις αθλητικές σελίδες, λες και το γήπεδο είναι θέμα «οπαδικό». Με το «όχι» τάσσονται περιβαλλοντικά ευαίσθητοι πολίτες, διανοούμενοι κατά της ποδοσφαιροποίησης, ανήσυχοι δήμαρχοι και περίοικοι... Με το «ναι» τάσσονται μονάχα οι άρρωστοι (οι οπαδοί), άντε και οι δύο υπογράφοντες...
Πρώτος μύθος των γηπεδοφάγων: δεν μπορεί το γήπεδο να βρίσκεται μέσα στην πόλη. Ισχύει ακριβώς το αντίθετο, σχεδόν στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις! Στην Ισπανία, τα αχανή Μπερναμπέου της Ρεάλ και Καμπ Νου της Μπαρτσελόνα όχι μόνο βρίσκονται μέσα στην πόλη, αλλά αποτελούν σημαντικά αξιοθέατά της. Επίσης, το θρυλικό Οld Trafford στη συνοικία Τράφορντ του Μάντσεστερ και το Stamford Bridge στο Τσέλσι του Λονδίνου. Τα ίδια ισχύουν και για την Ιταλία, όπου το κέντρο των πόλεων θυμίζει αναγεννησιακό σκηνικό. Στην είσοδό τους, ο επισκέπτης συναντά δύο ταμπέλες: μια προς το «centro» και μια προς το «stadio». Ρώμη, Γένοβα, Νάπολη, Τορίνο και, βέβαια, Μιλάνο, με το αριστουργηματικό Σαν Σίρο του 1926...
Όταν, όμως, ο Παναθηναϊκός πρότεινε το Γουδί, συνάντησε το μέτωπο εννέα (!) δήμαρχων. Δεν αντέδρασαν μόνο οι δήμοι εντός των ορίων των οποίων θα κατασκευαζόταν το γήπεδο, αλλά και το Νέο Ψυχικό, το Χαλάνδρι, ο Καρέας... Βασικό επιχείρημα, ότι το γήπεδο αποξενώνει τους πολίτες και υποβαθμίζει την πόλη.
Ακριβώς το αντίθετο λέει ο Γάλλος εθνολόγος Κριστιάν Μπρομπερζέ: «Το γήπεδο είναι από τους λιγοστούς, πλέον, χώρους όπου η αστική κοινωνία, τουλάχιστον το ανδρικό μισό, μπορεί να αναδεικνύει το συναίσθημα ότι ανήκει σε μια κοινότητα». Καθώς στη σύγχρονη πόλη ο δημόσιος χώρος συνεχώς υποβαθμίζεται μπροστά στον ιδιωτικό, τα γήπεδα ορθώνουν τη φυσική τους υπόσταση, για να υπενθυμίζουν τη διαίρεση της πόλης σε γειτονιές και να ανανεώνουν κάθε Κυριακή τους ολοένα και πιο χαλαρούς δεσμούς των ανθρώπων σε τοπική κλίμακα.
Ίσως η Αθήνα θα έπρεπε να κοιτάξει ανατολικά, προς την Κωνσταντινούπολη, με τις τρεις ομάδες (όλες τους ιδρυμένες από το 1903 ως το 1907) και τα γήπεδά τους. Το Γαλατασαράι, το πιο κεντρικό, βρίσκεται στην περιοχή που οι Έλληνες αποκαλούμε Πέρα (τόπος καταγωγής της φημισμένης Πέρα Κλουμπ). Το Μπεσικτάς είναι επίσης στην ευρωπαϊκή πλευρά, πολύ κοντά στην πλατεία Ταξίμ (το σύγχρονο κέντρο της πόλης). Το Φενερμπαχτσέ είναι στην ανατολική (ασιατική) πλευρά της πόλης.
Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, η σκέψη το νέο γήπεδο να κατασκευαστεί στο ίδιο σημείο απορρίφθηκε προτού καν συζητηθεί. Κι όμως, στη Λισαβόνα (πόλη μικρότερη και με εξαιρετική αρχιτεκτονική), το θρυλικό Ντα Λουζ της Μπενφίκα γκρεμίστηκε για να χτιστεί πάλι στο ίδιο σημείο το νέο Ντα Λουζ!
Ας δούμε, επίσης, τι συνέβη στο ¶μστερνταμ, μια πόλη με ξεχωριστές ευαισθησίες για το περιβάλλον. Όταν ο ¶γιαξ χρειάστηκε να φτιάξει νέο γήπεδο, επιλέχθηκε γι’ αυτόν το σκοπό η υποβαθμισμένη περιοχή του Bijlmerdreef, στο νοτιανατολικό ¶μστερνταμ. Αντί για γήπεδο, γεννήθηκε μια καινούργια πόλη μέσα στην πόλη! Με εμπορικές χρήσεις, βεβαίως, αλλά και με κοινωνικά προγράμματα στέγασης και εκπαίδευσης. Με νέο οδικό δίκτυο, με νέα σχολεία και εκκλησίες (!). Οι παλιοί φτωχοί κάτοικοι μένουν σε καλύτερα σπίτια. Η ανεργία μειώθηκε. Το ¶μστερνταμ Αρένα χρησίμευσε ως αφορμή αλλά και επίκεντρο της νέας γειτονιάς. Ο Βοτανικός (όπου ίσως φτιαχτεί το γήπεδο του ΠΑΟ) θα μπορούσε να γίνει ένα νέο Bijlmerdreef.
Για την απαξίωση της έννοιας του γηπέδου στην Ελλάδα, υπεύθυνες είναι και οι ομάδες. Οι προτάσεις τους είναι συνήθως πρόχειρες, με μακέτες στο πόδι (βλ. γήπεδα Παναθηναϊκού και ΑΕΚ). Αλλά και το πολυδιαφημισμένο Καραϊσκάκη είναι αισθητικά απογοητευτικό, ίσως γιατί σχεδιάστηκε από αρχιτέκτονες που δεν έχουν ξαναφτιάξει ποτέ γήπεδο. Σχεδόν την ίδια εποχή εγκαινιάστηκε στο Μόναχο το Αλιάνζ, το νέο γήπεδο της Μπάγερν. Δείτε τη φωτογραφία και θα καταλάβετε τη διαφορά.
Το κράτος, απ’ την πλευρά του, τάσσεται εναντίον των ποδοσφαιρικών γηπέδων, αλλά γεμίζει τη χώρα στάδια για σπορ όπως το μπάντμιντον, τα οποία μετά τη δεκαπενθήμερη Oλυμπιακή χρήση τους κείτονται αδρανή (βλ. «Πώς Μας Βλέπουν» για Σχοινιά).
Ακόμα και η φοβία των «περιοίκων» για τους χούλιγκαν είναι σε μεγάλο βαθμό φανταστική. Το γήπεδο φιλοξενεί δύο με τρεις αγώνες το μήνα. Στις 30 συναντήσεις που θα γίνουν το χρόνο, ενδεχόμενο επεισοδίων υπάρχει για τρεις, τέσσερις. Στην πράξη, τα επεισόδια είναι πλέον σπάνια. Παράλληλα, η προοπτική του νέου γηπέδου δρα αποτρεπτικά για τους νεαρούς ταραξίες. Πόσα περιστατικά επεισοδίων συνέβησαν εφέτος στο Καραϊσκάκη και στο Ολυμπιακό Στάδιο;
Ο χουλιγκανισμός είναι μόνο το πρόσχημα. Ο αρνητισμός των δημάρχων παρατηρείται κάθε φορά που πέφτει μια ιδέα παρέμβασης στο δημόσιο χώρο: να περάσει το τραμ, να πεζοδρομηθεί ο δρόμος, να ξανασχεδιαστεί η πλατεία, να εγκατασταθεί ένα ίδρυμα κτλ... Αλλεργία σε ό,τι πιθανώς ενοχλήσει την ατομικιστική αφασία των περιοίκων...
Ίσως, αν ο κ. δήμαρχος της Νέας Φιλαδέλφειας διαβάσει πώς αντιδρά ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης στο νέο γήπεδο των Τζετς (βλ. δίπλα), να αλλάξει γνώμη. Στην Αμερική οι δήμαρχοι παρακαλάνε τις ομάδες να μείνουν στην πόλη. Κι όταν καμιά φορά δεν αντεπεξέρχονται στις απαιτήσεις της ομάδας, τότε απλούστατα η ομάδα αλλάζει πόλη... Μήπως ήρθε η ώρα να μετακομίσουν η ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια (των ΗΠΑ) και ο Παναθηναϊκός στη Βοστόνη (με έμβλημα το τριφύλλι);_ ΝΙΚΟΛΑΣ ΛΕΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ - ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΑΝΕΛΗΣ
{ ΓΗΠΕΔΑ 2 }
Γήπεδο στο Μανχάταν!
Αν στην Αθήνα δεν υπάρχει χώρος για γήπεδο, τι να πει και το Μανχάταν;
Το νέο γήπεδο των New York Jets (ομάδα αμερικανικού ποδοσφαίρου) θα έχει 75.000 θέσεις και θα κατασκευαστεί στο πυκνοδομημένο δυτικό Μανχάταν. Παράλληλα, θα δημιουργηθούν νέα γραμμή μετρό, συνεδριακό κέντρο κτλ. Συνολικός προϋπολογισμός: 2,3 δισ. δολάρια. Kόστος γηπέδου: 200-400 εκατ. δολάρια. Αλλά δεν είναι το κόστος, είναι το σκεπτικό που έχει ενδιαφέρον:
1. Το δημόσιο υπερθεματίζει για την κατασκευή του γηπέδου. Η πόλη και η πολιτεία της Νέας Υόρκης θα συνεισφέρουν 600 εκατ. δολάρια. Ο δήμαρχος Μάικλ Μπλούμπεργκ και ο -Ελληνοαμερικανός- κυβερνήτης Τζορτζ Πατάκι έχουν ταχθεί υπέρ του σχεδίου.
2. Θα δημιουργηθούν από 4.000 έως 7.500 μόνιμες θέσεις εργασίας, θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο ο συνεδριακός τουρισμός και η πόλη θα αποκομίσει πάνω από 3 δισ. δολάρια έσοδα!
3. Θα χρηματοδοτηθεί, έτσι, ένα φιλόδοξο σχέδιο ανάπτυξης της Δυτικής Όχθης, μιας από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές του Μανχάταν.
Φυσικά, υπάρχουν και αντιρρήσεις. Ομάδες πολιτών θεωρούν (ίσως δικαιολογημένα) πως αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να δαπανηθούν για τα σχολεία. Σημασία έχει πως τα κριτήρια υπέρ του γηπέδου δεν είναι ούτε οπαδικά ούτε στενά οικονομικά, αλλά η ωφέλεια για την πόλη.
Στην Ελλάδα, το δημόσιο χαρίζει τα χρέη των ομάδων χωρίς οι πολίτες να κερδίζουν τίποτα. Στις ΗΠΑ το δημόσιο χρησιμοποιεί τις ομάδες (εν προκειμένω, την «αφορμή» του γηπέδου), για να σχεδιάσει το μέλλον της πόλης.
{ KOMIKΣ 2005 }
Σούπερ ήρωες - και όχι μόνο
Προβληματικοί από ερωτική, ηθική και συναισθηματική άποψη έχουν καταντήσει οι πρωταγωνιστές των κόμικς.
Ομοφυλόφιλοι, εξαρτημένοι και μοναχικές μητέρες. Είναι οι σημερινοί σούπερ ήρωες (superheroes), οι οποίοι έχουν αντικαταστήσει τους σταυροφόρους της παλιάς σχολής στις σελίδες των περιοδικών κόμικς του 21ου αιώνα.
Ο Ζαγκόρ, ο Όμπραξ, ο Μπλεκ, ο Λούκι Λουκ, ο Κοκομπίλ, ο Σούπερμαν, ο Σπάιντερμαν και οι αχώριστοι Γαλάτες κρίνονται ως ήρωες μάλλον ασύμμετροι προς τις γραμμές των καιρών μας.
Οι άλλοι, πάλι, αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν. Μέσα σε διάστημα πενήντα χρόνων, ο ατσαλάκωτος Φλας Γκόρντον από πρότυπο της αμερικανικής ηθικής έχει γίνει ένα άτακτο αγόρι της νύχτας, το οποίο όπου βρει κρεβάτι ξαπλώνει. Και συνήθως δεν είναι μόνος του. Τα νυχτοπερπατήματά του, βέβαια, ουδόλως επηρεάζουν την αποτελεσματικότητά του στον αγώνα κατά του κακού.
Η «τάξη και ηθική» του Περίανδρου Πώποτα του «Καφέ της Χαράς» δε χωράει στη νέα τάξη πραγμάτων των κόμικς. ¶λλο το Κολοκοτρωνίτσι και άλλο οι αμερικανικές μεγαλουπόλεις.
Φαντάζεστε το σοκ του Οβελίξ, αν ανακάλυπτε ότι ο Αστερίξ είναι τοξικομανής; Βαθιά μες στην ηρωίνη; Σ’ αυτό το υποθετικό σενάριο, ο αγαθός Γαλάτης θα έπρεπε να ζητήσει τη συμβουλή του σούπερ ήρωα Πράσινο Βέλος (Green Arrow), ο οποίος το βίωσε το δράμα. Πάνε πολλά χρόνια από τότε που το Πράσινο Βέλος ανακάλυψε ότι το συνεταιράκι του στις ανδραγαθίες, ο Σπίντι, είχε πέσει στα σκληρά ναρκωτικά.
Εξίσου δύσκολη και χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της ντετέκτιβ Τζέσικα Τζόουνς, η οποία, ύστερα από μια θυελλώδη νύχτα με το συνάδελφο σούπερ ήρωα Λιουκ Κέιτζ, έμεινε έγκυος.
Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα το τραγικό συμβάν δεν ήταν καθόλου «σούπερ». Ήταν βράδυ, αισθανόταν μόνη, ήταν μεθυσμένη κι έκανε σεξ με το φίλο και συνάδελφο Λιουκ.
Ανύπαντρη, μοναχική, σούπερ ηρωίδα μητέρα.
Από τα κόμικς των ημερών μας δεν απουσιάζουν και οι ήρωες που το έχουν το... κουσούρι. O Aπόλο και ο Mιντνάιτερ όχι μόνο ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου, αλλά υιοθέτησαν κι ένα παιδάκι. Ο Pόχαϊντ Kιντ, τη δεκαετία του ’50, ήταν ένα ντροπαλό αγόρι που δεν μπορούσε να κοιτάξει κορίτσι στα μάτια ούτε για να ζητήσει μολύβι. Σήμερα είναι ένας ατίθασος καουμπόι, μάλλον υπερήφανος για τη σεξουαλική διαφορετικότητά του, και δεν μπορεί να κρύψει το πάθος του για τον Λόουν Pέιντζερ (Lone Ranger). H εμπειρία διδάσκει ότι ο Λόουν Pέιντζερ δε θα παραμείνει για πολύ καιρό «alone».
Και, για να ολοκληρώσουμε τον κύκλο με τα «παραδείγματα», o καναδικής καταγωγής σούπερ ήρωας Nόρθσταρ έβαλε φωτιές στις αμέτρητες λίστες φίλων των κόμικς στο Ίντερνετ, όταν εκδήλωσε τις ομοφυλοφιλικές του τάσεις. Ας σημειωθεί ότι, πριν ακόμη από την αποκάλυψη της σεξουαλικής ιδιαιτερότητάς του, είχε υιοθετήσει ένα ορφανό μωρό το οποίο ήταν φορέας του AIDS. Το μωρό τελικά νικήθηκε από την ασθένεια κι έφυγε από τη ζωή.
Τις εμπειρίες του τις έκανε βιβλίο. Στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Born Normal» («Γεννημένος Φυσιολογικός») ο Nόρθσταρ σκιαγραφεί τη ζωή του ως σούπερ ήρωα και ομοφυλοφίλου.
Ο Αυστραλός Στιβ ΜακΡέντι θεωρείται ως ο «γκουρού των κόμικς». Αποδίδει το ακατάλληλο για ανηλίκους περιεχόμενο των σημερινών κόμικς ακριβώς στο γεγονός ότι οι σημερινοί αναγνώστες είναι μεγαλύτερης ηλικίας από ό,τι σε περασμένες δεκαετίες.
Ο ΜακΡέντι παρατηρεί ότι οι πιτσιρικάδες σήμερα απορρίπτουν τα κόμικς, στρέφοντας την προσοχή και όλη τους την ενέργεια στο Ίντερνετ και στα computer games. «Κατά τη “χρυσή εποχή”, στις δεκαετίες του ’40, του ’50 και του ’60, το στιλ της γραφής και η πλοκή τους ήταν απλή, γιατί απευθύνονταν σε παιδιά. Σήμερα, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία αναγνώστες τρέφουν μια νοσταλγία για τη μοναδική απλότητα της πλοκής στις σελίδες των κόμικς του ’60, αλλά αυτή η αγορά είναι πολύ μικρή για να συντηρήσει τις pop culture ανάγκες της. Αιμομιξία, τρομοκρατία, αυτοκτονίες, κατάθλιψη... Όσο τρισάθλιο κι αν είναι το σενάριο, θα βρει το δρόμο για τις σημερινές σελίδες των κόμικς».
{ ΕΥΡΩΠΗ 2005 }
Δίκοχο τουρμπάνι
Θόρυβος για το θέμα της μαντίλας των μουσουλμάνων μαθητριών στα σχολεία της Γαλλίας, αποφάσεις να μην υπάρχουν θρησκευτικά σύμβολα στα σχολεία της Ιταλίας...
Η συμβίωση Eυρωπαίων και μεταναστών διχάζει την Ενωμένη Ευρώπη, εκτός από μία χώρα-μέλος της. Οι Σουηδοί έχουν κάνει την επιλογή τους: ενσωμάτωση, με σεβασμό στις ιδιαιτερότητες των μεταναστών. Και η φωτογραφία το αποδεικνύει: νεαρός Ινδός μετανάστης που υπηρετεί τη θητεία του στο σουηδικό στρατό, αντί για το δίκοχο με την κορόνα, φοράει το τουρμπάνι του.
{ ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ }
Τσάμικο ταμπάκο
Δεν είναι εύκολο να ξεριζώσεις (κακές, έστω) συνήθειες με κρατικές διαταγές.
Το τσιγάρο πέθανε, ζήτω το ταμπάκο!
Οι πελάτες εστιατορίων και γενικά χώρων συνεύρεσης σε χώρες που απαγόρευσαν εντελώς το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους δε βλέπουν πια σταχτοδοχεία στα τραπέζια τους, αλλά έχουν αρχίσει, όλο και πιο συχνά, να συναντούν... πτυελοδοχεία. Δε σβήνουν πλέον το τσιγάρο, αλλά... φτύνουν τον καπνό που μασάνε!
Το ταμπάκο είναι η νέα μόδα στην Ευρώπη και αντικαθιστά το τσιγάρο. Η αντικαπνιστική εκστρατεία της ΕΕ συνεχίζεται (πέντε ακόμα ευρωπαϊκές χώρες προστέθηκαν από την 1η Ιουνίου σ’ αυτές που απαγορεύουν εντελώς το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους), αλλά τα πρώτα στοιχεία ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη για τους αντικαπνιστές. Σε χώρες όπως η Σουηδία, η κατανάλωση τσιγάρων μειώθηκε σε ορισμένες περιπτώσεις σε μονοψήφιο αριθμό, αλλά παρουσιάστηκε δραματική αύξηση (27%) στις πωλήσεις ταμπάκου, της ειδικής συσκευασίας καπνού τον οποίο ο χρήστης μασάει.
Τώρα, στις Βρυξέλες ψάχνουν και ψάχνονται. Ποιο είναι πιο επικίνδυνο; Το τσιγάρο, που προκαλεί καρκίνο των πνευμόνων, ή το ταμπάκο, που προκαλεί καρκίνο του στόματος;
Κάποτε, οι ταμπέλες στα λεωφορεία έγραφαν: «Απαγορεύεται το καπνίζειν. Απαγορεύεται το πτύειν». Τώρα, λοιπόν, το «πτύειν» παίρνει τη θέση του «καπνίζειν»...
{ ΜΠΑΛΑ / ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ }
Συμπάροικοι είμαστε όλοι στην τρέλα...
Χαράματα και καταχείμωνο, ο γνωστός Ελληνοαυστραλός δημοσιογράφος παρακολουθεί Τουρκία-Ελλάδα, μαζί με άλλους 999 «άρρωστους».
Τρεις το πρωί, Κυριακή 5 Ιουνίου. Χειμώνας - το ψηφιακό θερμόμετρο στην πρόσοψη του βικτοριανού κτιρίου στο Χοντλ Στριτ δείχνει 5 βαθμούς Κελσίου! Ο κόσμος στους δρόμους, ελάχιστος. Η Μελβούρνη σβήνει τα φώτα.
Είμαι στο αυτοκίνητο, νυσταγμένος περισσότερο παρά αγουροξυπνημένος, με το ραδιόφωνο συντονισμένο στη συχνότητα του BBC. Η αθλητική εκπομπή Sports Roundup έχει αφιέρωμα στον αγώνα Τουρκία-Ελλάδα, τον οποίο ο παρουσιαστής χαρακτηρίζει ως το «σπουδαιότερο παιχνίδι» της αγωνιστικής σεζόν για την προκριματική φάση του Παγκόσμιου Κυπέλλου. «Οι Έλληνες είναι αισιόδοξοι ότι μπορούν να πάρουν τους 3 βαθμούς της νίκης».
Γι’ αυτούς τους 3 βαθμούς οπλίσαμε μερικές χιλιάδες Έλληνες της Αυστραλίας κι εγώ το ξυπνητήρι, για να εκπυρσοκροτήσει στις 02:30 τα ξημερώματα. Χάσαμε, στην κυριολεξία, τον ύπνο μας. Δεν είναι η πρώτη φορά. Η διαφορά ώρας με την Ελλάδα είναι καταδικαστική. Στις ανατολικές πολιτείες της χώρας, ο αγώνας ξεκίνησε στις 04:00 τα ξημερώματα! Έτσι γίνεται πάντα. Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Τσάμπιονς Λιγκ, Παγκόσμιο Κύπελλο. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό που έκανα στο δρόμο προς το κλαμπ της Ελλάς Μελβούρνης, ο φανατικός οπαδός πρέπει να χάνει περίπου πενήντα βράδια ύπνου ετησίως.
Εσχάτως, μια ιδιωτική εταιρεία είδε ότι υπάρχει αγορά (αλλά και η τεχνολογία) και προσφέρει, έναντι 25 δολαρίων, ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση των σημαντικών ποδοσφαιρικών αγώνων από τον ελλαδικό χώρο. Την ώρα που οι άλλοι έχουν προ πολλού πάρει το δρόμο προς το κρεβάτι τους, οι Ελληναράδες της Μελβούρνης οδηγούν προς το Μιντλ Παρκ, όπου βρίσκεται το κλαμπ της Ελλάς, με τις γιγαντοοθόνες να φέρνουν «στο σπίτι μας» ολοζώντανα τα τάκλινγκ του Καραγκούνη και τις επελάσεις του Σεϊταρίδη. Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις αυστραλιανές μεγαλουπόλεις: Σίδνεϊ, Μπρίσμπαν, Αδελαΐδα, Ντάργουϊν.
Στην είσοδο του κλαμπ, οι σεκιουριτάδες κάνουν αυστηρό face control. Μπροστά μας, δύο 30άρηδες, λιώμα στο μεθύσι, «κόβονται».
Μέσα στην αίθουσα είναι στριμωγμένα πάνω από 1.000 άτομα. Οι πρώτοι ήρθαν από τις 03:00 π.μ. για να πιάσουν καλή θέση. Η ελληνοαγγλική είναι το κυρίαρχο γλωσσικό ιδίωμα: «Fuck off, ρε μαλάκα», η προτροπή Ελληνοαυστραλού νέου στον Μπαστούρκ, σε μια διαμαρτυρία του τελευταίου προς το διαιτητή στο 15ο λεπτό. Μόνο τα συνθήματα είναι αμιγώς ελληνικά: «Ελλάς, δε σταματώ να τραγουδώ ποτέ» κτλ. Η αίθουσα, πάντως, δεν πάλλεται από ενθουσιασμό - στις 04:00 τα ξημερώματα πού να βρεθεί το κουράγιο; Υπάρχει κι ένας πολιτισμός αδιανόητος για τα ελλαδίτικα δεδομένα. Πράσινα, κόκκινα και κίτρινα κασκόλ κάθονται δίπλα-δίπλα.
Η ώρα κοντεύει 06:00 το πρωί. Ο αγώνας τελειώνει και ο κόσμος αποχωρεί. Η συνέχεια δίνεται στην ιταλική καφετέρια Notturno, στο Λάιγκον Στριτ. Στα πηγαδάκια οι συζητήσεις επικεντρώνονται στο σουτ του Γιαννακόπουλου «that hit the post». Και στην καταραμένη την ΕΡΤ, η οποία «δε νοιάζεται» για τον ελληνισμό της Αυστραλίας, να πάρει τα δικαιώματα και να φέρει τον αγώνα στα σπίτια μας. Είναι μια συζήτηση που γίνεται μονότονα, εδώ και πολλά χρόνια.
Ξανασυναντήθηκα με το κρεβάτι μου, όπως και οι περισσότεροι συμπάροικοι-φίλαθλοι, μετά τις 07:00 π.μ. Δευτέρα και Τρίτη θα κοιμηθώ καλά. Την Τετάρτη έχουμε τον
{ ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΟΝΔΥΛΙΑ }
Δημοσιογράφοι χωρίς... τσίπα
Είναι δυνατόν μια οργάνωση με το κύρος των «Δημοσιογράφων Xωρίς Σύνορα» να χρηματοδοτείται από το State Department; Πρόκειται για μια καταγγελία που πρέπει τουλάχιστον να διερευνηθεί.
Οι «Δημοσιογράφοι Xωρίς Σύνορα», η οργάνωση που αγωνίζεται «για μια ελεύθερη και ακηδεμόνευτη δημοσιογραφία», χρηματοδοτείται από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών.
Ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε στις αρχές Ιουνίου η είδηση πως ο πρόεδρος της οργάνωσης, ο Γάλλος Ρομπέρ Μενάρ, παραδέχτηκε ότι έχει πάρει χρήματα από τη NED (National Endowment for Democracy) για τη «χρηματοδότηση δραστηριοτήτων της οργάνωσης». Δήλωσε, μάλιστα, ότι «δε βλέπει κανένα πρόβλημα σ’ αυτό», παρά τις αποκαλύψεις για τη δραστηριότητα της NED.
Σύμφωνα με τη δημοσιογράφο Νταϊάνα Μπαραντόνα της εφημερίδας The Newspaper Guild (όργανο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων), η NED ιδρύθηκε το 1983 από τον τότε πρόεδρο Ρόναλντ Ρίγκαν, με στόχο την αποσταθεροποίηση των καθεστώτων του Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα και των Σαντινίστας στη Νικαράγουα.
Παρά την εποικοδομητική δράση τους στο παρελθόν, δεν είναι η πρώτη φορά που οι «Δημοσιογράφοι Xωρίς Σύνορα» κατηγορούνται για μεροληπτική στάση σε διάφορες περιπτώσεις όπου απειλείται η ελευθεροτυπία. Παράδειγμα, η στάση τους στην υπόθεση της δολοφονίας δημοσιογράφων από Aμερικανούς στρατιώτες στο ξενοδοχείο Palestine της Βαγδάτης, τις μέρες της πτώσης του Σαντάμ, όταν αποδέχθηκαν την αμερικανική θέση ότι επρόκειτο για ατύχημα.
Όπως γράφει η Νταϊάνα Μπαραντόνα, το 2003 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αποφάσισε την αναστολή της συμμετοχής των «Δημοσιογράφων Xωρίς Σύνορα» στην «Επιτροπή για την προστασία του Τύπου», έπειτα από καταγγελία της Κούβας και της Βενεζουέλας για μεροληπτική στάση, όσον αφορά την κατάσταση του Τύπου στην αμερικανική ήπειρο. Στην ετήσια έκθεσή της η οργάνωση ανέφερε πως «δεν υπήρξαν προβλήματα στην απρόσκοπτη άσκηση της δημοσιογραφίας, εκτός από τις περιπτώσεις της Κούβας, της Κολομβίας και της Βενεζουέλας». Εν συνεχεία, όμως, υποστήριζε ότι «12 δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν, 3 στο Μεξικό, 2 στη Νικαράγουα 2 στο Περού και οι υπόλοιποι σε άλλες χώρες της αμερικανικής ηπείρου». Παρά το γεγονός ότι τόσο στην Κούβα όσο και στη Βενεζουέλα είναι γνωστό πως δε σκοτώθηκε κανείς δημοσιογράφος, η οργάνωση επισήμαινε προβλήματα ελευθεροτυπίας μόνο σ’ αυτές τις χώρες!
{ ΒΟΡΕΙΑ ΚΟΡΕΑ }
Ηγέτης με ανάστημα
Ο ηγέτης δεν μπορεί να είναι... κοντός. Έτσι σκέφθηκε ο δικτάτορας της Βόρειας Κορέας, Κιμ Ζονγκ Ιλ, και έδωσε εντολή να του κατασκευάσουν ειδικά παπούτσια που θα τον... ψηλώνουν! Στη συνάντηση που είχε τον περασμένο μήνα με εκπροσώπους της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας του ΟΗΕ (οι οποίοι ερευνούν καταγγελίες για το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας), ο Κιμ εμφανίστηκε κατά 12 εκ. ψηλότερος, όσο δηλαδή ήταν το ύψος των τακουνιών των νέων του παπουτσιών.
{ PLANE SPOTTERS }
Κάλλιο εθελοντές παρά ύποπτοι
Εδώ τους συλλαμβάνουν και τους φυλακίζουν, αλλού απλώς τους... αξιοποιούν.
Στην Ελλάδα οι plane spotters αντιμετωπίζονται με απαξίωση έως καχυποψία, ενώ σε ορισμένες -άκρως ελληνικές- περιπτώσεις κινδυνεύουν να βρεθούν πίσω από τα σίδερα της φυλακής (βλ. υπόθεση των ¶γγλων τουριστών οι οποίοι το 2002 καταδικάστηκαν σε δύο χρόνια φυλάκιση με αναστολή).
Στην Αυστραλία, αντιθέτως, οι αρχές σκέφτονται πώς να τους αξιοποιήσουν. Στα μέσα Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στη Μελβούρνη συνάντηση μεταξύ εκπροσώπων των αστυνομικών αρχών και των plane spotters, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο: πώς θα μπορέσουν οι «παρατηρητές αεροπλάνων» να συμβάλουν στην ασφάλεια των αεροδρομίων της χώρας.
Οι spotters περνούν ώρες ολόκληρες στα αεροδρόμια, φωτογραφίζοντας αεροπλάνα, καταγράφοντας τους κωδικούς τους, τους τύπους των αεροσκαφών και σημειώνοντας τις ώρες αναχώρησης και άφιξης και όποια άλλη λεπτομέρεια μπορεί να περάσει από την έντονη παρατηρητικότητά τους. Οι ίδιοι ισχυρίζονται, και μάλλον όχι άδικα, ότι γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τα αεροδρόμια της Αυστραλίας και μπορούν να εντοπίσουν αμέσως οποιαδήποτε ύποπτη κίνηση σ’ αυτά.
Ο Ντέιβιντ Κέρι, εκπρόσωπος Τύπου του κλαμπ Jetspotters της Μελβούρνης, το οποίο αριθμεί συνολικά περισσότερα από 2.000 μέλη, σχολιάζει: «Οι αρχές συνειδητοποίησαν τις δυνατότητές μας, όταν μια πτήση της United Airlines αναγκάστηκε να επιστρέψει στο αεροδρόμιο του Σίδνεϊ, μόλις λίγα λεπτά μετά την απογείωση του αεροσκάφους, επειδή στην τουαλέτα του βρέθηκε μια σακούλα που θεωρήθηκε ύποπτη. Τα μέλη μας, που ήταν στο αεροδρόμιο εκείνη την ημέρα, γνώριζαν καλύτερα από τις αρχές του αεροδρομίου τι ακριβώς είχε συμβεί. Είχαμε φωτογραφίσει τα πάντα...»
Στα μέλη των Jetspotters θα χορηγηθούν ειδικές άδειες πρόσβασης σε ελεγχόμενες περιοχές του αεροδρομίου της Μελβούρνης και των υπόλοιπων μεγαλουπόλεων της χώρας.
Πάντως, η Αυστραλία δεν έχει την πρωτιά σ’ αυτόν τον τομέα. H αγγλική αστυνομία ξεκίνησε παρόμοιο πρόγραμμα πέρυσι. Χορηγήθηκαν ειδικές άδειες στους plane spotters του Χίθροου, οργανώθηκαν ενημερωτικά σεμινάρια και ζητήθηκε από τους παρατηρητές αεροπλάνων να καταγγέλλουν αμέσως στις αρμόδιες αρχές οποιαδήποτε ύποπτη κίνηση.
{ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ }
«Δούρειοι ίπποι» της διαφθοράς
ΙΑΠΩΝΙΑ. Μαζικές συλλήψεις στελεχών σε 11 από τις σημαντικότερες κατασκευαστικές εταιρείες της Ιαπωνίας, για παράνομη συνεργασία με σκοπό την εξασφάλιση μεγάλων κρατικών έργων. Οι διωκτικές αρχές πιστεύουν ότι στην υπόθεση εμπλέκονται τουλάχιστον 47 εταιρείες, οι οποίες προέβαιναν σε μεταξύ τους συμφωνίες για το ύψος των προσφορών που θα κατέθεταν σε διαγωνισμούς για την ανάληψη δημόσιων έργων και μοιράζονταν τις δουλειές.
ΓΚΑΝΑ. Σοκ στην αφρικανική χώρα προκάλεσαν οι αποκαλύψεις της Γκιζέλ Γιατζί ότι ήταν ερωμένη του προέδρου της χώρας. Σε ραδιοφωνική της συνέντευξη, η Γιατζί προέβη στην αποκάλυψη ότι είχε ερωτικές σχέσεις επί ένα χρόνο με τον Γκανέζο πρόεδρο, Τζον Αγκιέκουμ Κουφούρ. Η Γιατζί υπήρξε σύμβουλος και στενή συνεργάτις του προέδρου.
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ. Τουλάχιστον 56 στελέχη του αστυνομικού σώματος της Νέας Νότιας Ουαλίας βρίσκονται αντιμέτωποι με την απόλυση, αφού κατηγορούνται για σωρεία αδικημάτων, όπως βιασμός, κατασκευή στοιχείων και διάρρηξη. Η εφημερίδα Daily Telegraph έχει στην κατοχή της λίστα με τα ονόματα 62 αστυνομικών οι οποίοι σύντομα θα βρεθούν στο σκαμνί του κατηγορουμένου για τη διάπραξη 182 αδικημάτων.
ΙΣΡΑΗΛ. Μεγάλες εταιρείες της χώρας εμφανίζονται να εμπλέκονται στο μεγαλύτερο σκάνδαλο βιομηχανικής κατασκοπείας στην ιστορία του Ισραήλ. Χρησιμοποιώντας ειδικό λογισμικό, όπως ιούς-κατασκόπους («δούρειους ίππους»), υπέκλεπταν στοιχεία από τα συστήματα αντίπαλων εταιρειών. Μεταξύ των θυμάτων είναι οι κολοσσοί Ace και Hewlett Packard, ακόμα και γνωστοί δημοσιογράφοι, που άγνωστοι πολιόρκησαν τα PC τους για να αποσπάσουν τους τηλεφωνικούς αριθμούς γνωστών celebrities.
ΠΩΣ MAΣ BΛEΠOYN
Ταξίδι στο χρόνο με ελληνικό video game
«Αν είστε φαν των ταξιδιών στο χρόνο και κάθε παραδόξου του είδους, θα λατρέψετε το “Theseis”. Στο ρόλο του Έλληνα μηχανικού Ανδρόνικου Καλογήρου, θα επισκεφτείτε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας για μια επισκευή ρουτίνας και εκεί θα ανακαλύψετε μια απίθανη μηχανή που σας ταξιδεύει στο χρόνο. Η περιπλάνησή σας θα σας μεταφέρει σε σκοτεινά δρομάκια και σε παράδοξα και υπερφυσικά φαινόμενα. Το παιχνίδι (για PC και για όλες τις κονσόλες Next Gen) ετοιμάζεται αυτόν τον καιρό από τα ελληνικά στούντιο Track 7 και ίσως να είναι ένα από τα χιτ της επόμενης χρονιάς».
ΧΒΟΧ site, 2 Ιουνίου 2005
Η Ελλάδα εφ-οπλίζει το Ιράκ
«Ελληνικά φορτηγά πλοία θα μεταφέρουν υλικό που προορίζεται για το Ιράκ, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, Γιώργο Κουμουτσάκο, παρ’ ότι η Αθήνα είχε αντιταχθεί στην αμερικανική επέμβαση. Η Ελλάδα δεν έστειλε στρατεύματα στο Ιράκ, αλλά έχει συνεισφέρει 300.000 ευρώ για την εκπαίδευση των ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας. Εκκρεμεί, επίσης, μια από διετίας πρόταση για σύσταση κέντρου εκπαίδευσης στη νατοϊκή βάση της Σούδας, στην Κρήτη».
Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, 25 Mαΐου 2005
Κορέλι και εμφύλιος
«Ένα από τα προβλήματα της Ελλάδας του 20ού αιώνα ήταν η ακραία πολιτική πόλωση. Έπρεπε να ήσουν είτε πολύ αριστερός είτε πολύ δεξιός. Επειδή είχα κάνει κριτική στους αριστερούς, με κατηγόρησαν ως φασίστα, ενώ οι δεξιοί υπέθεσαν ότι ήμουν με την πλευρά τους. Εις μάτην προσπαθούσα να εξηγήσω και στις δύο μεριές πως, ως φανατικός κεντρώος, νιώθω αποστροφή και για τις δύο. Αναδρομικά, πιστεύω πως ήταν λάθος που δε συμπεριέλαβα στο “Λοχαγό Κορέλι” την περίοδο της “Λευκής Τρομοκρατίας”, όταν οι αριστεροί υπέστησαν σφοδρούς διωγμούς από τη δεξιά, μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Δεν είχε σχέση με την ιστορία μου, αλλά δημιουργήθηκε μια ανισορροπία. Καθώς το νησί [η Κεφαλλονιά] κλίνει προς τα αριστερά, μπορώ με ασφάλεια να υποθέσω πως ποτέ δε θα ανεγερθούν προς τιμήν μου αγάλματα στις δημόσιες πλατείες, παρά το τουριστικό μπουμ που δημιουργήθηκε».
Louis de Bernieres [συγγραφέας του «Μαντολίνου του Λοχαγού Κορέλι»], The Observer, 21 Mαΐου 2005
Πεδία θανάτου των απελπισμένων
«Στη βορειοανατολική γωνία της Ελλάδας, κατά μήκος των ευαίσθητων συνόρων με την Τουρκία, βρίσκονται τα πεδία θανάτου της ΕΕ. Δεν είναι γνωστός ο ακριβής αριθμός των ανθρώπων που έχουν χάσει τη ζωή τους ή ακρωτηριαστεί από τότε που ο ελληνικός στρατός τοποθέτησε χιλιάδες νάρκες, πριν από τριάντα χρόνια. Tα θύματα δεν είναι Τούρκοι εισβολείς, αλλά απελπισμένοι πρόσφυγες και οικονομικοί μετανάστες από την Αφρική και την Ασία, που αναζητούν ασφάλεια ή καλύτερη ζωή στην ΕΕ».
BBC News, Μάιος 2005
Απλήρωτοι οι 22 ναύτες του «Ποντονόστου» στην Τασμανία
«Συνδικάτο της Αυστραλίας απαιτεί τη σύλληψη ελληνικού πλοίου που βρίσκεται αγκυροβολημένο σε λιμάνι της Τασμανίας, ύστερα από καταγγελίες για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του πληρώματος. Στους εκπροσώπους της Διεθνούς Ομοσπονδίας Μεταφορών δεν έχει επιτραπεί η πρόσβαση στο “Ποντονόστος”, το οποίο έχει ελλιμενιστεί στο Μπέρνι. Ο συντονιστής του συνδικάτου, Ματ Πέρσελ, δήλωσε ότι στα 22 μέλη του πληρώματος -Φιλιππινέζοι και Έλληνες υπήκοοι- οφείλονται περίπου 90.000 δολάρια, ενώ πιστεύεται ότι εργάζονται κάτω από άθλιες συνθήκες, κατά παράβαση των αρχών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
ΑΑP, 3 Ιουνίου 2005
Εθνικό πάρκο σκουπιδιών του Σχοινιά!
«Μοιάζει κάπως ριγμένο το Oλυμπιακό πάρκο του Σχοινιά. Το ολοκαίνουργιο κωπηλατοδρόμιο υποσχόταν ένα αίσιο μέλλον. Μόλις τελείωσαν οι Ολυμπιακοί, η περιοχή (9 τ.χλμ.) επισήμως χαρακτηρίστηκε “εθνικό πάρκο”, το 27ο στην Ελλάδα. Οκτώ μήνες αργότερα, τα σκουπίδια έχουν χαράξει μονοπάτι μέσα στο δάσος, κακοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα κατασκηνώνουν στις όχθες και αυθαίρετες ταβέρνες καταλαμβάνουν την παραλία. “Ούτε φύλακα δεν έχουμε”. Ο Κίμων Χατζιμπίρος, υπεύθυνος του πρότζεκτ, καθηγητής οικολογίας στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, δεν κρύβει την απόγνωσή του. Οι υποσχέσεις δεν τηρήθηκαν. Μέχρι σήμερα, ο Χατζιμπίρος έχει λάβει 145.000 ευρώ από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, δηλαδή το 10% του ποσού που αναλογεί στο Σχοινιά. Δεδομένου ότι ανήκει στο ευρωπαϊκό περιβαλλοντικό πρόγραμμα Life, το έργο έχει προϋπολογισμό 800.000 ευρώ, υπό τον όρο ότι η κυβέρνηση θα προκαταβάλει τα μισά. Ο Χατζιμπίρος ακόμα περιμένει: “Από το υπουργείο ούτε καν με παίρνουν στο τηλέφωνο”».
Celine Chaudeau, Liberation, 20 Μαΐου 2005
Ακρόπολη sponsored ή Ακροπωλείται
«Αποφασισμένη να καταστήσει κερδοφόρο την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας, η ελληνική συντηρητική κυβέρνηση έδειξε την πρόθεσή της να καταφύγει σε ιδιωτικά κεφάλαια, για να φέρει σε πέρας την αποκατάσταση των μνημείων της Ακρόπολης, η οποία άρχισε πριν από τριάντα χρόνια, την επομένη της μεταπολίτευσης. Ο υφυπουργός Πολιτισμού, Πέτρος Τατούλης, σημείωσε πως με το ρυθμό που προχωρούν τα έργα δε θα ολοκληρωθούν παρά το 2020, αντί για το 2006, που είχαν υποσχεθεί οι συντηρητές. Εξέφρασε, λοιπόν, τέλη Απριλίου, τη “συμφωνία του επί της αρχής” στη ιδέα να αναζητηθούν χορηγίες από τον ιδιωτικό τομέα, παράλληλα με τις επιχορηγήσεις του κράτους και της ΕΕ, γεγονός χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της συντήρησης του Ιερού Βράχου».
Didier Kunz, Le Monde, 5 Mαΐου 2005
Οι Ινδοί σύντροφοι για το σύντροφο Χαρίλαο
«Αγαπητοί Σύντροφοι, λυπηθήκαμε βαθιά με τα νέα της απώλειας του συντρόφου Χαρίλαου Φλωράκη, επίτιμου προέδρου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας. Ο Σύντροφος Φλωράκης ήταν μια (κοσμο)ιστορική φιγούρα. Η επαναστατική του ζωή και οι δραστηριότητές του συνδέθηκαν με όλα τα στάδια ανάπτυξης του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα.
Η κεντρική επιτροπή του Κομμουνιστικού (Μαρξιστικού) Κόμματος της Ινδίας αποτίει φόρο τιμής σ’ αυτόν τον ατρόμητο επαναστάτη και κομμουνιστή ηγέτη. Μοιραζόμαστε την οδύνη με όλους τους Έλληνες κομμουνιστές και προοδευτικούς γι’ αυτήν την απώλεια».
Πρακάς Καράτ, Γ. Γ. του Κομμουνιστικού (Μαρξιστικού) Κόμματος Ινδίας, 24 Mαΐου 2005
Ξύρισμα για ορθόδοξο παπά στο Οχάιο
«Ελληνορθόδοξος ιερέας, ο οποίος είναι και συνταξιούχος εκπαιδευτικός στο Χιούστον, καθαιρέθηκε. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Τουρκία ανακοίνωσε ότι ο Γκάμπριελ Μπάροου απαλλάχθηκε από τα ιερατικά του καθήκοντα, ύστερα από έρευνες για καταγγελίες σχετικά με τη σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων στο Οχάιο τη δεκαετία του ’70».
Houston Chronicle, 28 Mαΐου 2005
Χαρωπός και κουλ πρωθυπουργός
«Ταραγμένοι κυκλώνες ταλαιπωρούν το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου χωριού. Κι όμως, ένας σύγχρονος Διογένης δε θα χρειαζόταν να πάει μακριά