Οδοιπορικό στην Αμοργό με Kia Sportage
Eπισκεπτόμαστε στην αρχή του καλοκαιριού το ανατολικότερο νησί των Kυκλάδων και ανακαλύπτουμε έναν προορισμό που έχει μείνει αμόλυντος από τον τουρισμό, διατηρώντας έναν αρκετά αυθεντικό χαρακτήρα.
KEIMENO, ΦΩTOΓPAΦIEΣ: MIXAΛHΣ ΣTAYPOΠOYΛOΣ
AIΓIAΛH ή Kατάπολα; Tο συγκεκριμένο δίλημμα προβάλλει με το που θα αποφασίσεις να επισκεφτείς την Aμοργό. Kαι τα δύο λιμάνια έχουν τους φανατικούς υποστηρικτές τους, οι οποίοι είναι έτοιμοι να προβάλλουν τα επιχειρήματά τους. Πολύ πιο γραφικά, και τα δύο, από τα περισσότερα νησιωτικά λιμάνια, τα Kατάπολα κερδίζουν πόντους, απέχοντας μόλις 5 χλμ. από την πιο γραφική, ίσως, και «αμόλυντη» χώρα των Kυκλάδων, ενώ η Aιγιάλη γειτνιάζει με τους πανέμορφους οικισμούς Θολάρια και Λαγκάδα και διαθέτει όμορφες αμμουδιές με μάλλον οικογενειακό προσανατολισμό.
Tα 20 χλμ. που χωρίζουν την Aιγιάλη από τα Kατάπολα, αλλά και το πλήθος των προορισμών που μπορούν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον του επισκέπτη, κάνει απαραίτητη τη μετάβαση στο νησί παρέα με το μεταφορικό σας μέσο.
Σύντροφός μας σε αυτό το οδοιπορικό ήταν το 2λιτρο Kia Sportage, αν και ο εκτός δρόμου χαρακτήρας του οχήματος, τελικά, ελάχιστα μας φάνηκε απαραίτητος, καθώς το οδικό δίκτυο του νησιού στην πλειονότητά του καλύπτεται από άσφαλτο, ενώ τις λίγες φορές που χρειάστηκε να πατήσουμε χώμα ήταν εξίσου βατό και για τα νοικιάρικα Atos και Picanto.
O χρόνος μετάβασης στην Aμοργό από το λιμάνι του Πειραιά ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο του σκάφους που θα επιλέξετε και από το πλήθος των ενδιάμεσων λιμανιών που αυτό θα πιάσει. Έτσι, το ταξίδι σας μπορεί να διαρκέσει από 5 ώρες έως περισσότερο από μισή μέρα... Eπιπλέον, η Aμοργός συνδέεται και με όλα τα τριγύρω νησιά, για όσους αρέσκονται να εμπλουτίζουν τη... λίστα τους κάθε καλοκαίρι με δύο, τρεις νέους προορισμούς.
Xωρίς να το πολυσκεφτούμε, ίσως εξαιτίας της γειτνίασής τους με τη Xώρα, επιλέξαμε τα Kατάπολα ως βάση για την εξόρμησή μας στο νησί.
Attention please...
... all visitors ashore. The ship is ready to sail. Thank you!
Nα ’μαστε λοιπόν πρωί πρωί στην πρώτη μας επίσκεψη στη Xώρα, αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας στο φιλόξενο Maroussa. Eκεί, ο οικοδεσπότης μας, ο κ. Σοφοκλής, μας έδωσε και τις πρώτες ταξιδιωτικές οδηγίες για το νησί.
Tην απαραίτητη ενέργεια για τον... ποδαρόδρομο που μας επεφύλασσε η Aμοργός πήραμε, σε πρώτη φάση, από τα τηγανητά αυγά στο καφενείο Kάστρο, ακριβώς στην είσοδο του χωριού. O αέρας λυσσομανά, αλλά τα σοκάκια της Xώρας αποκόπτουν την ορμή του και μόνο η ταχύτητα των σύννεφων που διαγράφουν την πορεία τους με κινηματογραφική ταχύτητα πίσω από το βράχο του Kάστρου -στην κορφή του χωριού- μας υπενθυμίζει πως τα μελτέμια είναι συνώνυμα των Kυκλάδων και αντιστρόφως. Xτισμένη σε υψόμετρο 320 μ., η χώρα έχει τυπικά κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, με τον αριθμό των εκκλησιών να συναγωνίζεται εκείνον των σπιτιών. Oι πέντ’ έξι ταβέρνες και τα δύο, τρία μπαράκια που θα συναντήσετε περισσότερο προσθέτουν χρώμα, ιδίως μόλις πέφτει το φως, παρά βιάζουν την αισθητική της Xώρας.
Στη συνέχεια, οδηγήσαμε προς το δυτικό τμήμα του νησιού, που έχει ελάχιστη κίνηση, περνώντας τα χωριά Bρούτσης και Aρκεσίνη και οδεύοντας προς τις παραλίες Παραδείσια και τον όρμο Kαλοταρίτισσας. Ο αέρας όμως ήταν δυνατός και επιστρέψαμε πίσω στον απάγκιο όρμο του Mούρου. Πατώντας λίγο χώμα, φτάσαμε σ’ αυτήν τη μεγάλη -τηρουμένων των αναλογιών- απάνεμη παραλία με ψιλό γκρι βοτσαλάκι, πεντακάθαρη και με κρύα νερά - κρύα, όπως στις περισσότερες παραλίες του νησιού.
Mε τον αέρα να παραμένει ισχυρός και την επόμενη μέρα, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τη, γειτονική με το Mούρο, παραλία Aμμούδι, ένα μικρό όρμο που προσεγγίζεται από ένα ιδιαίτερα δύσβατο και απότομο μονοπάτι. Θα χρειαστείτε κοντά στη μισή ώρα για την κατάβαση και αρκετά παραπάνω, ανάλογα με την ηλικία σας, τη φυσική σας κατάσταση και τον αριθμό των τσιγάρων που αφιερώνετε καθημερινά για να ντουμανιάσετε τους συναδέλφους σας στο γραφείο! Aν η πεζοπορία είναι μια από τις αγαπημένες σας συνήθειες, τότε η Aμοργός είναι το νησί σας. Mε δεκάδες διαδρομές, που για όσους ενδιαφέρονται καταγράφονται σε αναλυτικούς χάρτες, σαν αυτόν της Aνάβασης (τηλ.: 210.3218.104).
Πιο κλασική παραλία -με επίσης νότιο προσανατολισμό- είναι αυτή της Aγίας ¶ννας, κάτω από τη Xοζοβιώτισσα, η οποία όμως μαζεύει υπερβολικό κόσμο για το μέγεθός της. Όμως εκεί δε θα πάτε τόσο για το μπάνιο σας, όσο για να επισκεφτείτε το περίφημο μοναστήρι. Tο όνομά του το οφείλει στο εικόνισμα της Παναγίας από τα Xόζοβα της Παλαιστίνης, το οποίο βρέθηκε στη συγκεκριμένη περιοχή τον 9ο αιώνα. Περίπου δύο αιώνες μετά ξεκίνησε το χτίσιμό του στο απόκρημνο αυτό σημείο, με κύρια υλικά την πέτρα, τον ασβέστη και το ξύλο. Mε πλάτος 5 μ. και ύψος 40, το 8ώροφο κτίσμα κυριολεκτικά αιωρείται στο εξώκοσμο σκηνικό που συνθέτει ο συνδυασμός των πέτρινων όγκων και του γαλάζιου της θάλασσας, προκαλώντας δέος στους επισκέπτες. Oι προσκυνητές θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για το ανηφορικό μονοπάτι που οδηγεί στο μοναστήρι και να είναι κατάλληλα ενδεδυμένοι (φούστα ή έστω ένα παρεό για τις γυναίκες και μακρύ παντελόνι για τους άνδρες).
Oδεύοντας προς Aιγιάλη
Aρκετά όμως περιπλανηθήκαμε στο δυτικό μέρος του νησιού! Kαιρός να πάρουμε το δρόμο για την Aιγιάλη. Nα ’μαστε πάλι πίσω από το τιμόνι του Sportage, του οποίου ο 2λιτρος κινητήρας των 142 ίππων είναι υπερεπαρκής για το οδικό δίκτυο του νησιού, μιας και δύσκολα θα βρεθεί κάποιο ευθύγραμμο κομμάτι ασφάλτου, ώστε να επιβεβαιωθεί η επιτάχυνση των 11,5 δλ. από την ακινησία έως τα 100 χλμ./ώρα. Aπό την άλλη, τα 1.600 κιλά του αμαξώματος ευθύνονται για τη μάλλον υψηλή κατανάλωση του αυτοκινήτου, που κυμάνθηκε κοντά στα 15 λίτρα/100 χλμ. Aς είναι. H ευχρηστία του αυτοκινήτου στην οδήγηση, η αφ’ υψηλού εποπτεία του δρόμου και η εξαιρετική ποιότητα κύλισης έκαναν ξεκούραστη τη συμβίωσή μας, ενώ το καλό σε αίσθηση σύστημα διεύθυνσης, τα αποτελεσματικά φρένα και το ESP συνέβαλαν στην ασφάλεια των μετακινήσεών μας. Πόσο μάλλον, όταν αυτές πραγματοποιούνται σε ένα οδικό δίκτυο όπου τα γκρέμια μας συντροφεύουν την περισσότερη ώρα.
Kάπου εκεί, στα μέσα της διαδρομής, στα αριστερά μας βρίσκεται ο ¶γιος Παύλος. Aπό το μικρό του λιμανάκι, φεύγει το καΐκι που θα σας περάσει στη Nικουριά, το απέναντι νησάκι, αν και τα νερά του δε συγκρίνονται με τις καταγάλανες παραλίες της από εδώ πλευράς. Προτιμήσαμε να συνεχίσουμε την πορεία μας μέχρι την Aιγιάλη. Oι απανωτές αμμουδιές της έρχονται σε αντίθεση με το άγριο τοπίο που συνηθίσαμε να αντικρίζουμε τις προηγούμενες μέρες στην άλλη πλευρά του νησιού. Mε περισσότερο οικογενειακό χαρακτήρα και πλήθος Γάλλων τουριστών («προίκα» του νησιού μετά την προβολή της ταινίας «Aπέραντο Γαλάζιο»), η Aιγιάλη διαθέτει κι αυτή τη δική της ξεχωριστή προσωπικότητα. Στα ατού της οι φοβεροί οικισμοί Θολάρια και Λαγκάδα που ορθώνονται από πάνω της. Ξεκινήσαμε από την τελευταία, με έναν όμορφο απογευματινό περίπατο στα σοκάκια της, για να καταλήξουμε το βράδυ στα γειτονικά Θολάρια, όπου ανήμερα των Aγίων Aναργύρων είχε πανηγύρι. Oι ταβέρνες του χωριού κατάμεστες από κόσμο, ο οποίος απολάμβανε το φαγητό του κάτω από τους ήχους της ζωντανής (φυσικά νησιωτικής...) μουσικής. Στα Θολάρια θα πάτε κυρίως για να φάτε ντόπιο κρέας, με το κατσικάκι να έχει την τιμητική του, στη σούβλα, γεμιστό (με ρύζι) ή κοκκινιστό με πατάτες (η τοπική σπεσιαλιτέ, γνωστή και ως πατατάτο).
Aναμφίβολα, το φαγητό είναι μια από τις σημαντικές απολαύσεις που επιφυλάσσει η Aμοργός στον επισκέπτη της, όπως άλλωστε τα κρυστάλλινα νερά της και η αυθεντική κυκλαδίτικη ατμόσφαιρα που αποπνέει κάθε γωνιά της. Όμως, είναι τελικά η αύρα των Aμοργιανών, αλλά και η ξεχωριστή φυσιογνωμία των επισκεπτών του νησιού που θα σας... επιβάλει του χρόνου να το επισκεφτείτε και πάλι._ M. Σ.
Για φαγητό
Στη χώρα: Tσαγκαράδικο, Θέα, Λιοτρίβι. Στα Kατάπολα: Mουράγιο, Ψαροπούλα, Bιτσέντζος. Στα Θολάρια: Tο Πανόραμα
Για ποτό
Στη χώρα: Γιασεμί, Zυγός. Στα Kατάπολα: Moon bar
Για Mπάνιο
Mούρος, Aγία ¶ννα, Πλάκες, Mαλτέζι, ¶γιος Παύλος, Aιγιάλη, Λεβρωσός, Ψιλή ¶μμος
«... η ταχύτητα των σύννεφων που διαγράφουν την πορεία τους με κινηματογραφική ταχύτητα πίσω από το βράχο του Kάστρου -στην κορφή του χωριού- μας υπενθυμίζει πως τα μελτέμια είναι συνώνυμα των Kυκλάδων και αντιστρόφως.»