Εφημερίδα
{ ΤΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΤΟΥ MTV }
ΒΙΝΤΕΟ ΚΛΙΠ!
Αυτή η καμπάνια απαγορεύτηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Βγήκε στο αέρα μόνο μία φορά.
Κείμενο στους δίδυμους πύργους: 2.863 άνθρωποι πέθαναν.
Κείμενο στη φιγούρα: 40 εκατομμύρια άνθρωποι είναι φορείς του HIV σε όλον τον κόσμο.
«Ο κόσμος είναι ενωμένος κατά της τρομοκρατίας. Θα έπρεπε να είναι ενωμένος και στον πόλεμο κατά του AIDS».
Κείμενο στους δίδυμους πύργους: 2.863 άνθρωποι πέθαναν.
Κείμενο στο παιδί: 824 εκατομμύρια άνθρωποι λιμοκτονούν στον κόσμο.
«Ο κόσμος είναι ενωμένος κατά της τρομοκρατίας. Θα έπρεπε να είναι ενωμένος και στον πόλεμο κατά της ΠΕΙΝΑΣ».
Κείμενο στους δίδυμους πύργους: 2.863 άνθρωποι πέθαναν.
Κείμενο στον ηλικιωμένο άνδρα: 630 εκατομμύρια άνθρωποι είναι άστεγοι.
«Ο κόσμος είναι ενωμένος κατά της τρομοκρατίας. Θα έπρεπε να είναι ενωμένος και κατά της ΦΤΩΧΕΙΑΣ».
Η αλληλεγγύη είναι απαραίτητη
- Βοήθεια, Δωρεές, Σπόνσορες.
Αυτή η καταχώριση απαγορεύτηκε, αλλά δεν μπορούν να μείνουν τα πάντα κρυφά.
ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ
{ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ }
Ήλιος, θάλασσα, ιστορία και... λευκό δημοκρατικό μητρώο!
Από την Ισπανία του Φράνκο και την ελληνική χούντα στο παρελθόν στη δικτατορία της Βιρμανίας σήμερα.
Ευρώπη, μέσα της δεκαετίας του ’60. Τα τραύματα του πολέμου, κυρίως τα οικονομικά, έχουν επουλωθεί και οι Eυρωπαίοι απολαμβάνουν τα καλά της ευημερίας. Οι διακοπές έχουν, πλέον, μπει για καλά στη ζωή τους και σε μια σειρά χώρες ο «μαζικός τουρισμός» παίρνει σάρκα και οστά. Χώρες προέλευσης των τουριστών, οι αναπτυγμένες βιομηχανικά σκανδιναβικές και, σε δεύτερο πλάνο, η Αγγλία, η Γαλλία και η Γερμανία. Χώρες υποδοχής, οι μεσογειακές Ισπανία, Ιταλία και Ελλάδα.
Κριτήρια για την επιλογή προορισμού ήταν μέχρι τότε το βαλάντιο, τα ενδιαφέροντα και η διάθεση του ταξιδιώτη. Τώρα, καλείται να ρωτήσει και τη συνείδησή του. Η ηθική πλευρά των διακοπών σε χώρες όπου καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα ή, αργότερα, καταστρέφεται η φύση είναι ένα θέμα που μπαίνει για πρώτη φορά προς συζήτηση.
Η αρχή γίνεται στη Σουηδία, την πρώτη χώρα όπου το φαινόμενο του μαζικού τουρισμού έχει πάρει διαστάσεις. Δημοφιλέστεροι προορισμοί, η Μαγιόρκα και οι Κανάριοι Nήσοι της Ισπανίας του Φράνκο. Δειλά στην αρχή, με έμφαση αργότερα, πολιτικές και μη οργανώσεις ζητούν από τους τουρίστες να μην κάνουν διακοπές στην Ισπανία. «Κάθε κορόνα που αφήνετε στην Ισπανία είναι μια σφαίρα στην καρδιά των αντιφασιστών» ήταν το σύνθημα των «Eπιτροπών για τη δημοκρατία στην Ισπανία», που γρήγορα επεκτάθηκε σε όλη την Ευρώπη.
Τα αποτελέσματα δεν ήταν και τόσο ενθαρρυντικά. Ο τουρισμός ήταν ακόμα προνόμιο της εύπορης αστικής τάξης, την οποία δεν άγγιζαν τέτοιου είδους προβληματισμοί. Είναι χαρακτηριστική η σκηνή από την ταινία «Είμαι περίεργη - κίτρινη», όπου η πρωταγωνίστρια, Λένα Νίμαν, συγκρούεται με ταξιδιώτες στο αεροδρόμιο της Στοκχόλμης, όταν, κρατώντας ένα πανό, καλεί τους τουρίστες να μην επισκεφθούν την Ισπανία. Οι διάλογοι είναι χαρακτηριστικοί: «Στην Ισπανία πηγαίνουμε για μπάνιο και ξεκούραση. Μην μπλέκετε την πολιτική στη διασκέδασή σας». Τα δε ταξιδιωτικά γραφεία στα επιχειρήματά τους εμπλέκουν και την Ελλάδα: «Αν δεν πάμε στη δικτατορική Ισπανία, να πάμε στην Ελλάδα, που έχει δημοκρατία μόνο στα χαρτιά;»
Και φτάνουμε στο 1967. Η «δημοκρατική» Ελλάδα, δεύτερος τότε προορισμός των Eυρωπαίων τουριστών, γίνεται επίσης δικτατορική και η συζήτηση για το «πού και τι είδους τουρισμό κάνουμε» αναζωπυρώνεται. Οργανώσεις και πολιτικά κόμματα συμφωνούν να μποϊκοτάρουν τον τουρισμό στην «Ελλάδα του Παπαδόπουλου». Είναι η πρώτη μεγάλη προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί ο τουρισμός ως μέσο πίεσης για εκδημοκρατισμό. Οι αφίσες με την Ακρόπολη σε συρματοπλέγματα κυκλοφορούν σε όλη την Ευρώπη και καλούν τους τουρίστες να μην επισκεφθούν την Ελλάδα. Το μποϊκοτάζ είχε τεράστια επιτυχία, κυρίως στη Σκανδιναβία, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Χαρακτηριστικά, ενώ το 1966 είχαν επισκεφτεί τη Ρόδο 40.000 Σουηδοί τουρίστες, το 1968 ο αριθμός μειώθηκε σε 3.000! Συμμετέχουν ακόμη και ταξιδιωτικά γραφεία, ενώ στο Λονδίνο διαδηλωτές καταστρέφουν την πρόσοψη γραφείου που διαφημίζει διακοπές στην Ελλάδα.
Η επιτυχία ενθαρρύνει τους υποστηρικτές του «επιλεκτικού» τουρισμού. Ο γαλλικός Μάης υιοθετεί το σύνθημα, οπότε την ίδια περίοδο μειώνεται το τουριστικό ρεύμα και στις άλλες δύο δικτατορίες, την Ισπανία του Φράνκο και την Πορτογαλία του Σαλαζάρ. Κερδισμένες, οι δύο ευρωπαϊκές μεσογειακές δημοκρατίες, Ιταλία και Γαλλία, οι οποίες συγκεντρώνουν μεγάλο αριθμό τουριστών.
Τα επόμενα χρόνια, η καμπάνια ατονεί. Ο σπόρος, όμως, έχει φυτρώσει. Η διετία 1975-1976 είναι καταστροφική για την Ισπανία. Η εκτέλεση πέντε πολιτικών κρατουμένων στις φυλακές Μπούργκος δίνει το έναυσμα για νέες διαμαρτυρίες και ο τουρισμός δέχεται μεγάλο πλήγμα. Οι τουρίστες τώρα προτιμούν την Ελλάδα (έχει πέσει η χούντα) και την Πορτογαλία, που ζει την «Eπανάσταση των Γαριφάλων».
Το πρώτο βήμα έχει γίνει. Το 1977 κηρύσσεται μποϊκοτάζ κατά της χούντας του Εβρέν στην Τουρκία, ενώ δέκα χρόνια αργότερα κερδίζεται η «μάχη της φάλαινας» στην Ισλανδία. Η Greenpeace καλεί τον κόσμο να μην κάνει διακοπές στην Ισλανδία, όσο η χώρα αυτή επιτρέπει το κυνήγι της φάλαινας. Η μείωση του τουρισμού προκαλεί απώλειες 58,3 εκατ. δολαρίων από το τουριστικό συνάλλαγμα, όταν το κέρδος από τις φάλαινες δεν ξεπερνά τα 4 εκατ. δολάρια!
Πιο πρόσφατη ενέργεια, το μποϊκοτάζ κατά της Βιρμανίας. Με επικεφαλής την Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας (ILO), οργανώσεις, κόμματα και συνδικάτα καλούν τον κόσμο να μην επισκέπτεται τη χώρα όπου η χούντα που κυβερνά έχει φυλακίσει τους ηγέτες των συνδικάτων._ ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΑΤΖΗΣ
«Πολιτικά ορθός» τουρισμός
Η έννοια του «πολιτικά ορθού» τουρισμού εμφανίστηκε τη δεκαετία του ’50. Η συζήτηση αφορά το ηθικό πρόβλημα αν είναι σωστό οι τουρίστες να επισκέπτονται χώρες που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όσοι ακολουθούν την «πολιτικώς ορθή» άποψη, ισχυρίζονται ότι η επίσκεψη σε μια τέτοια χώρα ισοδυναμεί με υποστήριξη προς το καθεστώς της. Υπάρχει, όμως, και η αντίθετη άποψη, σύμφωνα με την οποία η ηθική δεν είναι ζήτημα που πρέπει να απασχολεί την τουριστική βιομηχανία, εν αντιθέσει με τις κυβερνήσεις. Δεύτερον, τα μποϊκοτάζ πλήττουν και τους λαούς και όχι μόνο τα καθεστώτα και, τρίτον, κάθε χώρα έχει κάνει κάτι επιλήψιμο, οπότε η επιλεκτικότητα καταντά υποκριτική. Το κυριότερο, όμως, επιχείρημα είναι ότι η απομόνωση που συνεπάγεται ένα επιτυχημένο τουριστικό μποϊκοτάζ μπορεί να είναι «δώρο» για ένα αυταρχικό καθεστώς και «καταδίκη» για την όποια αντίσταση. Σύμφωνα με αυτήν τη λογική, οι τουρίστες αποτελούν, κατά κάποιον τρόπο, ένα σώμα διεθνών παρατηρητών που ελέγχουν το καθεστώς και το αποθαρρύνουν να προβαίνει σε ακρότητες.
«Πολιτικώς ορθός» τουρισμός είναι ο «οικοτουρισμός», αυτός, δηλαδή, που δεν καταστρέφει το περιβάλλον και που φροντίζει ώστε οι ντόπιοι να υποδέχονται τους τουρίστες και όχι να τους ανέχονται. Η ισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις των Δυτικών τουριστών (ζεστό νερό, κλιματισμός κτλ.) και στο σεβασμό των ντόπιων και του περιβάλλοντος είναι πολύ ευαίσθητη. Οι ζημιές δεν προκαλούνται μόνο από τους οικολογικά αδιάφορους που καταλύουν σε ρυπαίνοντα ξενοδοχεία, αλλά και από τους ενημερωμένους φυσιοδίφες που συρρέουν μαζικά στις τελευταίες παρθένες γωνιές του κόσμου, οι οποίες, ως φαίνεται, δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στον αυξημένο αριθμό επισκεπτών.
Υπάρχουν, τέλος, κι εκείνοι που προσπαθούν να επιβάλουν μια υπερβολική «πολιτική ορθότητα», ισχυριζόμενοι ότι ο τουρισμός είναι γενικώς ανήθικη δραστηριότητα, η οποία επιτρέπει στους Δυτικούς να διασκεδάζουν εις βάρος των υπολοίπων. Αυτό, βεβαίως, δεν ισχύει. Ο τουρισμός αποδεικνύεται συχνά ευεργετικός για τις οικονομίες φτωχών χωρών, αλλά και οι φωνές υπέρ της τουριστικής υπευθυνότητας είναι απολύτως απαραίτητες.
Πληροφορίες για «πολιτικώς ορθό» τουρισμό παρέχουν οι οργανώσεις Tourism Concern (τηλ.: 0044.171.753.3330) και WSO Worldwise (τηλ.: 0044.181.780.7580).
Μποϊκοτάζ
Η λέξη «μποϊκοτάζ» εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ιρλανδία το 1880, όταν το κίνημα των αγροτών καλεί τα μέλη του να μην παραδίδουν τα προϊόντα τους σε ένα μεγαλέμπορο και τους καταναλωτές να μην αγοράζουν από αυτόν. Έχει κυρίως οικονομικό χαρακτήρα και προϋποθέτει μαζική συμμετοχή. Ως επιτυχημένες οργανωμένες διεθνείς καμπάνιες μποϊκοτάζ θεωρούνται οι εκστρατείες κατά του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική, καθώς και εναντίον της Coca-Cola, που οδήγησε στον «εκδημοκρατισμό» των συνθηκών εργασίας στα εργοστάσια παραγωγής της στη Γουατεμάλα.
{ ANTIΓKOΛΦ }
Τρύπια ανάπτυξη
Χρήστος Αλεφάντης
Η δημιουργία γηπέδων γκολφ αντιμετωπίζεται ως η πεμπτουσία της τουριστικής αξιοποίησης. Κάποιοι τριτοκοσμικοί, ωστόσο, τις βλέπουν αλλιώς τις δεκαοκτώ τρύπες.
Fairway, είναι ο όρος στην αγγλική για τον καταπράσινο διάδρομο από την αφετηρία μέχρι την τρύπα-στόχο στα γήπεδα του γκολφ. Fairway σημαίνει, επίσης, «δίκαιος/ορθός δρόμος», πράγμα που μάλλον δεν έχει σχέση με το άθλημα το γκολφ, σύμφωνα, τουλάχιστον, με τα μέλη του Παγκόσμιου Κινήματος Κατά του Γκολφ (Global Anti-Golf Movement).
Το κίνημα ιδρύθηκε το 1993 στη Μαλαισία. Ιδρυτικοί φορείς του, το Iαπωνικό Δίκτυο Δράσης Κατά του Γκολφ, το Ασιατικό Δίκτυο Τουρισμού και το Λαϊκό και Περιβαλλοντικό Δίκτυο Ασίας-Ειρηνικού. Σύμφωνα με τα στοιχεία που καταγράφονται στην ιστοσελίδα του (www.antigolf.org), το κίνημα έχει σήμερα χιλιάδες μέλη και στις πέντε ηπείρους.
Στο μανιφέστο του επισημαίνονται οι καταστροφικές συνέπειες που έχουν για το περιβάλλον τα γήπεδα του γκολφ, καταγγέλλεται ο ελιτίστικος χαρακτήρας του αθλήματος, αλλά και ο εκτοπισμός και η οικονομική εξόντωση του ντόπιου πληθυσμού για την «τουριστική αξιοποίηση» και την κατασκευή γηπέδων γκολφ, ειδικά στις πιο φτωχές ασιατικές χώρες.
Σκαλίζοντας το θέμα «γήπεδα γκολφ και περιβάλλον», τα στοιχεία που αναδύονται είναι συγκλονιστικά:
• Από έρευνα της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος των ΗΠΑ προέκυψε ότι για τη συντήρηση του χλοοτάπητα ενός γηπέδου γκολφ απαιτούνται 750 κιλά παρασιτοκτόνων ετησίως. Η Νομική Υπηρεσία της Νέας Υόρκης προχώρησε το 1990 στην ανάλυση δειγμάτων χλοοτάπητα από 52 γήπεδα γκολφ του Λονγκ ¶ιλαντ. Διαπιστώθηκε ότι η χρήση παρασιτοκτόνων ήταν επτά φορές υψηλότερη από την ποσότητα που χρησιμοποιείται στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις.
• Ερευνα της Ένωσης Συντηρητών Γηπέδων Γκολφ των ΗΠΑ κατέδειξε ότι τα μέλη της έχουν σημαντικά αυξημένες πιθανότητες να προσβληθούν από καρκίνο, λόγω της έκθεσής τους στα τοξικά λιπάσματα που κάνουν το χλοοτάπητα πιο πράσινο και πιο όμορφο στο μάτι... Από τη μελέτη των αιτιών θανάτου 618 συντηρητών από το 1970 ώς το 1992, διαπιστώθηκε αυξημένος αριθμός κρουσμάτων καρκίνου των πνευμόνων, του εγκεφάλου και του προστάτη.
• ¶λλο μείζον περιβαλλοντικό ζήτημα που προκύπτει από την κατασκευή γηπέδων γκολφ είναι η εξάντληση των υπόγειων υδάτων. Aπό ανεξάρτητη έρευνα του Πανεπιστημίου Μάχιντολ του Μπανγκόκ προέκυψε ότι ένα κανονικών διαστάσεων γήπεδο απαιτεί 6.500 κυβικά νερό ημερησίως. Το νεράκι αυτό, υπό άλλες, φυσιολογικές συνθήκες, επαρκεί για τις οικιακές ανάγκες 60.000 κατοίκων αγροτικών περιοχών!
Τα τελευταία χρόνια, οι φωνές αντίστασης κατά της κατασκευής γηπέδων γκολφ πολλαπλασιάζονται. Από τις Φιλιππίνες και το Βιετνάμ ως τη Μάλτα κι από τη Νότια Αφρική ως το Μεξικό, οι ντόπιοι πληθυσμοί ξεσηκώνονται κατά κυβερνήσεων και επενδυτών που μεθοδεύουν τον εκτοπισμό τους, την ανατροπή του οικοσυστήματος τεράστιων περιοχών και την αντικατάστασή τους με δεκαοκτώ τρύπες, εντός ενός αφύσικα πράσινου «παραδείσου».
Το Μάρτιο του 2000, δύο αγρότες δολοφονήθηκαν στην περιοχή Νασούνγκου-Μπατάνγκας των Φιλιππίνων. Ο Τέρι Σεβίλα και ο Ρότζερ ¶λα ήταν από τα ηγετικά στελέχη της τοπικής κίνησης εναντίον της κατασκευής γηπέδου γκολφ στην περιοχή τους. Οι σύντροφοί τους κατήγγειλαν ότι οι δύο ακτιβιστές δολοφονήθηκαν από άνδρες του προσωπικού ασφαλείας της εταιρείας που είχε αναλάβει την κατασκευή του γηπέδου. Μόλις μία ημέρα πριν από το διπλό δολοφονικό χτύπημα, αγρότες είχαν πραγματοποιήσει διαδήλωση έξω από τα γραφεία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων στην πόλη Κεζόν, διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση των αρχών να δώσουν το «πράσινο φως» για την κατασκευή παραθεριστικού κέντρου με γήπεδα γκολφ. Οι κάτοικοι είχαν αντιταχθεί με πάθος από την πρώτη στιγμή στα σχέδια των ενδιαφερόμενων εταιρειών Fil-Estate και Manila Southcoast.
Το Ηarbor Town Golf Course στο Νασούνγκου-Μπατάνγκας αποτελεί σήμερα το καμάρι των ιδιοκτητών του. «Εκεί όπου η φύση αλληλοσυμπληρώνεται με τη δόμηση» είναι το σύνθημα-κράχτης τους.
Το κείμενο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στο δοκιμαστικό τεύχος 0 του υπό έκδοση σατιρικού περιοδικού ΓΑΛΕΡΑ, που το παραχώρησε στον «Αντίλογο».
{ ΕΛΛΑΔΑ / ΜΕΣΣΗΝΙΑ }
Κυβερνητική προτεραιότητα
Ο πρώτος επιχειρηματίας που δέχθηκε ο Κώστας Καραμανλής ως πρωθυπουργός στο Μέγαρο Μαξίμου ήταν ο εφοπλιστής Βασίλης Κωνσταντακόπουλος. Αντικείμενο της συνάντησης ήταν η πρόθεση της κυβέρνησης να βοηθήσει τη μεγαλόπνοη (η μεγαλύτερη στην Ελλάδα) τουριστική επένδυση του κ. Κωνσταντακόπουλου στη Μεσσηνία, η οποία, εκτός των άλλων, περιλαμβάνει και γήπεδα γκολφ.
Λίγο η επιρροή Κωνσταντακόπουλου, λίγο οι υποθήκες που θα άφησε ο θείος (γνωστός γκόλφερ) Καραμανλής στον ανιψιό, η ανάπτυξη του γκολφ είναι από τα λίγα πράγματα που έχει βάλει μπρος αυτή η κυβέρνηση. Στα αμέσως επόμενα χρόνια προγραμματίζονται δεκάδες γήπεδα γκολφ, σε συνδυασμό με την κατασκευή ξενοδοχείων και εξοχικών κατοικιών στις περιοχές γύρω από αυτά. Στόχος, η προσέλκυση τουριστών υψηλού εισοδήματος, κατά το πρότυπο της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Για τις περιπτώσεις των γηπέδων γκολφ στη Μεσσηνία και την Κρήτη, αλλά και για τις βλαβερές συνέπειες του σπορ, έχει γράψει αναλυτικά και ο «Ιός της Κυριακής» στην Ελευθεροτυπία (www.iospress.gr).
ΑΜΑΖΟΝΙΟΣ
{ ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΖΟΥΓΚΛΑ }
Ο Αμαζόνιος στο σφυρί
Εκτεταμένες γαίες καταπατούνται και πωλούνται σε εξευτελιστικές τιμές μέσω Ίντερνετ.
«Μια από τις καλύτερες επενδύσεις του κόσμου. Μια περιοχή χωρίς τυφώνες, σεισμούς, πλημμύρες, ηφαίστεια, τρομοκρατία. Η πατρίδα του 70% της βιοποικιλότητας στη Γη. Το τελευταίο σύνορο του πλανήτη». Αν νομίζετε ότι η ελληνική αγορά ακινήτων είναι φούσκα που θα σπάσει, κοιτάξτε αλλού. Ο Αμαζόνιος πέφτει, βέβαια, λίγο μακριά, αλλά με το Ίντερνετ απέχει απλώς ένα «κλικ». Η παραπάνω διαφήμιση προέρχεται από την ιστοσελίδα www.resourcesbrazil.com. «Φιλέτα» για καταπατητές με οικολογικές ευαισθησίες, και μάλιστα σε τιμή ευκαιρίας. Λιγότερο από ένα ευρώ το στρέμμα...
Grilagem ονομάζεται στη Βραζιλία η παράνομη καταπάτηση των γαιών του Αμαζονίου. Το σύνολο των griladas ισούται με μια επιφάνεια διπλάσια από τη Γαλλία.
Μέσω Ίντερνετ, στήθηκε μια από τις μεγαλύτερες κομπίνες στο ρίαλ εστέιτ του Αμαζονίου. Το 1998, η αμερικανική εταιρεία Allied Cambridge LLC αγόρασε από παράνομους καταπατητές εκτάσεις στις οποίες ζουν οι Ινδιάνοι Καγιαπός, στα νότια του κρατιδίου του Παρά, έναντι 1 εκατ. δολαριών. Κάθε εκτάριο πουλήθηκε προς 0,3 ευρώ, ενώ η μέση αντικειμενική αξία ήταν 69 ευρώ. Η συναλλαγή έγινε μέσω της Braun & Goldberg, μιας εταιρείας που ανήκει σε ανθρώπους από το περιβάλλον του Τζορτζ Μπους, και συγκεκριμένα μέσω του Σέιμουρ Μπράουν, γνωστού λομπίστα των ρεπουμπλικάνων. Το σκάνδαλο αποκάλυψε ο Bραζιλιάνος δημοσιογράφος Κάρλος Μέντες, που αγωνίζεται ενάντια στο ξεπούλημα του Αμαζονίου. Οι δήθεν τίτλοι ιδιοκτησίας ανήκαν στον Ζοβελίνο Νούνιες, πρόσωπο μη υπαρκτό. Οι Ινδιάνοι ξεσηκώθηκαν: «Μπορεί να μην ξέρουμε να μαχόμαστε με τα χαρτιά, αλλά έχουμε ακόντια» είπε ο Καϊορέ, αρχηγός των πολεμιστών. Την τελευταία στιγμή, η πώληση ακυρώθηκε από τον εισαγγελέα του Παρά.
Θορυβημένη, το 2000, η κοινοβουλευτική επιτροπή της Βραζιλίας έθεσε εκτός νόμου τις ιστοσελίδες που εμπορεύονταν δασικές εκτάσεις, αλλά μάταια, καθώς οι μεσίτες απλώς ανοιγοκλείνουν ιστοσελίδες με νέα ονόματα. Μόλις πριν από μερικούς μήνες, η ισπανική εφημερίδα Vanguardia εντόπισε την εξής αγγελία -μια από τις πολλές- στο site www.imoveisvistuals.com.br: «Ιδιοκτησία στην περιοχή Αλταμίρα. 75.000 εκτάρια. Τιμή: 150 ρεάλ [41 ευρώ] ανά εκτάριο. Δυνατότητα ανταλλαγής με άλλη έκταση ή με αεροπλάνα, οικοδομές ή κοπάδια». Έπειτα από έρευνα της εφημερίδας, διαπιστώθηκε ότι οι υπό πώληση εκτάσεις ανήκαν στο δημόσιο, η πώλησή τους ήταν δηλαδή παράνομη.
Στις 12 Φεβρουαρίου 2005 δολοφονήθηκε με έξι σφαίρες στο κεφάλι στο Αναπού του κρατιδίου Παρά η 73χρονη Aμερικανίδα ιεραπόστολος Ντόροθι Στανγκ, πληρώνοντας, έτσι, για την καταγγελία της ότι ένας fazendeiro (μεγαλοτσιφλικάς), o Βιταλμίρο Μπάσοτς, διεκδικούσε παράνομα εκτάσεις που ανήκουν στο κράτος. Κατόπιν εορτής, ο πρόεδρος Λούλα έστειλε στρατό στην περιοχή. Πρόκειται, όμως, για κινήσεις που στοχεύουν απλώς στο να καταλαγιάσουν τη λαϊκή κατακραυγή. Πάνω από 1.200 επιχειρήσεις συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται παράνομα στην αποψίλωση του Αμαζονίου. Από το 1985 1.400 άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί στην περιοχή, εκ των οποίων 777 στο Παρά.
{ ONOMATΕΠΩΝΥΜO ΜΕ... ΣΟΚΟΛΑΤΑ }
Με λένε PEPSI!
Κάποτε διαφημιζόταν μια σοκολάτα με ονοματεπώνυμο. Οι όροι έχουν αντιστραφεί και μπορεί ένα παιδί να πάρει το όνομα μιας σοκολάτας.
― Μήλο, Αρμάνι, μήλο!
― Έλα, Σανέλ, έλα!
Κάπως έτσι θα πρέπει ν’ αρχίζει το αλφαβητάριο της A΄ Δημοτικού στο μέλλον, αν θέλει το Yπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων να συμβαδίζει με τις τάσεις της εποχής. Ο Μίμης και η ¶ννα είναι ονόματα όμορφα και παραδοσιακά, αλλά σήμερα ζούμε σε άλλες εποχές. Παγκοσμιοποίηση, πολυεθνικές, καταναλωτισμός είναι τα συνθήματα των ημερών.
Ειδικά στις αγγλοσαξονικές κοινωνίες, είναι τέτοια η σχέση πάθους των καταναλωτών με τις πολυεθνικές και τα προϊόντα τους, που οι νέοι γονείς ξεπερνούν με ταχύτητα τα παραδοσιακά ονόματα. Πάει ο Τζακ, η Ντόροθι, ο Ντέιβιντ. Τη θέση τους παίρνουν ο Αρμάνι, ο Λέξους, η Πέπσι, η Σανέλ, η Μερτσέντες. Αγαπημένα προϊόντα, άξια ονόματα.
Το φαινόμενο έκανε την εμφάνισή του τη δεκαετία του ’90 και, σύμφωνα με την κοινωνιολόγο του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης Τζούι Σαν Τσανγκ, «αποτελεί ένα από τα συμπτώματα της μεταμοντέρνας καταναλωτικής κουλτούρας». Τα ευρήματα σχετικής έρευνας του αυστραλέζικου πανεπιστημίου είναι εκπληκτικά. Στα ληξιαρχεία της Μελβούρνης, ο Bερσάτσε, η Σόνι, ο Nτίζελ, η Eστέ, ο/η Nάικι και ο Mαρς αυξάνονται και πληθύνονται.
Μακράν πρώτη... φίρμα η Σανέλ, με δεύτερη τη Μερτσέντες. Yπάρχει και μια... Πέπσι.
Προσφάτως, μια υποψήφια μητέρα από το Περθ έβγαλε στο σφυρί το όνομα του μελλογέννητου, ζητώντας 1 εκατ. δολάρια! Η αγγελία καταχωρήθηκε στο παγκόσμιο site δημοπρασιών eBay. Mε το ευτελές αυτό ποσό, η πλειοδότρια εταιρεία θα αποκτούσε το δικαίωμα ονομασίας του βρέφους, αλλά και τα διαφημιστικά δικαιώματα του μωρού για πέντε χρόνια. Η διαχείριση του eBay αποφάσισε, για λόγους αρχής, να κατεβάσει την αγγελία προτού αρχίσει το bidding...
Ο ελληνικής καταγωγής λέκτορας του τμήματος μάρκετινγκ του πανεπιστημίου RMIT της Μελβούρνης, Κον Σταύρου, σχολιάζει ότι η νέα αυτή τάση έχει μεταφέρει τον καταναλωτισμό σε άλλο επίπεδο. Πάντως, θεωρεί μάλλον απίθανο το ενδεχόμενο να «τσιμπήσουν» οι πολυεθνικές.
Φανταστείτε την έφηβη Nάικι να έχει πρόβλημα ναρκωτικών ή τον ατίθασο Λέξους να πέσει στα δίχτυα του αλκοτέστ, έπειτα από ένα έξαλλο rave party στο σπίτι του Tζάγκιουαρ.
{ ΙΣΡΑΗΛ }
Πόλεμος και απολύσεις για τη Μαντόνα
Αμαρτίες συζύγων με φόντο την ισραηλινή διπλωματία.
Η Μαντόνα έγινε η αφορμή για την εκδήλωση ενός άνευ προηγουμένου σκανδάλου στο ευαίσθητο πεδίο της ισραηλινής διπλωματίας. Η ιταλικής καταγωγής ποπ σταρ επισκέφθηκε πέρυσι το Ισραήλ και φεύγοντας άφησε πίσω της συντρίμμια.
Σύμφωνα με τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης, ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας, Σίλβαν Σαλόμ, είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στο τέλος του καλοκαιριού σε αντικατάσταση του πρεσβευτή της χώρας στην Ουάσιγκτον, Ντάνι Αγιαλόν, καθώς οι μεταξύ τους σχέσεις χαρακτηρίζονται επιεικώς κάκιστες.
Η κρίση κορυφώθηκε πριν από λίγες εβδομάδες, όταν ο Σαλόμ έδωσε εντολή για την απόλυση ενός εκ των στενών συνεργατών του Αγιαλόν. Ο Iσραηλινός διπλωμάτης πέρασε στην αντεπίθεση με μια εκπληκτική καταγγελία. Κατηγόρησε τον ισραηλινό ΥΠΕΞ ότι προχώρησε στην απόλυση του Λιράν Πετρεζίλ, έπειτα από πιέσεις της γυναίκας του υπουργού, Τζούντι Σαλόμ Νιλ Μόουζες, η οποία «δε συγχώρεσε ποτέ» τον ανώτατο διπλωμάτη για το ατόπημά του να μην κανονίσει συνάντηση της κ. υπουργού με τη διάσημη τραγουδίστρια Μαντόνα, κατά την περσινή επίσκεψη της τελευταίας στο Ισραήλ!
Η κ. Σαλόμ είναι γνωστή στην ισραηλινή κοινωνία για την αδυναμία που τρέφει στον κύκλο των celebrities και φαίνεται ότι η μη συνάντησή της με τη Μαντόνα τής στοίχισε. Μάλιστα, ο Αγιαλόν φέρεται να έχει στην κατοχή του και ηχογραφημένες κασέτες οι οποίες αποδεικνύουν των καταγγελιών του το αληθές!
Το πρωτοφανές σκάνδαλο έφτασε μέχρι την Κνεσέτ, όπου, μεταξύ άλλων, το μέλος της Ιλάν Σαλγκί, αναφερόμενος στον υπουργό Εξωτερικών, δήλωσε ότι «σε οποιοδήποτε άλλο κράτος, ο υπουργός θα είχε παραιτηθεί από τη θέση του».
Από την άλλη πλευρά, ο διευθυντής του τμήματος ερευνών της Επιτροπής Δημόσιων Υπηρεσιών του Ισραήλ, Νάτι Λέβιτ, επρόκειτο να ταξιδέψει πριν από λίγες εβδομάδες στη Ουάσιγκτον, για να διερευνήσει καταγγελίες εις βάρος της συζύγου του πρεσβευτή, βάσει των οποίων η κ. Αγιαλόν «κακομεταχειρίζεται» το βοηθητικό προσωπικό της διπλωματικής κατοικίας.
{ WADA }
Αναβολή σε... αναβολικό
Επανεξετάζονται τα όρια της ναδρολόνης στον οργανισμό, γεγονός που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στο μέτωπο του αντιντόπινγκ.
Είναι πιθανόν πολλοί αθλητές που βρέθηκαν ντοπαρισμένοι και τιμωρήθηκαν να είναι αθώοι!
Ένα αναβολικό, η ναδρολόνη, μπορεί να προκάλεσε λάθος διαγνώσεις οι οποίες οδήγησαν τις πειθαρχικές επιτροπές σε λανθασμένες αποφάσεις.
Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Sunday Telegraph, η WADA, η Διεθνής Επιτροπή Αντιντόπινγκ Κοντρόλ, έχει ήδη αποστείλει οδηγίες για επανεξέταση πολλών περιπτώσεων αθλητών που βρέθηκαν ντοπαρισμένοι. Οι επιστημονικοί συνεργάτες της WADA δίνουν εντολή να αυξηθεί το επιτρεπόμενο όριο της ναδρολόνης από 2 σε 10 νανογραμμάρια ανά γραμμάριο.
Είναι πιθανό τα δείγματα ούρων που είχαν ληφθεί από αθλητές να περιείχαν αυξημένη ναδρολόνη, λόγω υπερπαραγωγής του οργανισμού ή αλλοίωσης με το κούνημα κατά τη μεταφορά.
Η WADA, στο απόρρητο έγγραφο που έχει αποστείλει σε όλα τα εργαστήρια αντιντόπινγκ κοντρόλ, συνιστά σιωπή, μέχρις ότου οι ειδικοί επιστήμονες καταλήξουν σε ασφαλή συμπεράσματα για τη συμπεριφορά της ναδρολόνης, και ειδικότερα για το κατά πόσον η ουσία αυτή αναπαράγεται μετά τη λήψη ούρων.
Μεταξύ των αθλητών οι οποίοι τιμωρήθηκαν για κατάχρηση ναδρολόνης είναι και μεγάλα ονόματα του στίβου, όπως η Μαρλίν Ότι, ο Λίντφορντ Κρίστι, δύο Ολλανδοί ποδοσφαιριστές, ο Έντγκαρ Ντέιβις και ο Γιαπ Σταμ, ο χιονοδρόμος Χανς Κνάους, ο αθλητής της άρσης βαρών Στίαν Γκρίμσεθ και πολλοί άλλοι.
{ ΟΗΕ / ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ }
Εκσυγχρονίζεται ή απονευρώνεται;
Αμφίβολης σκοπιμότητας και αποτελεσματικότητας το σχέδιο για την αναδιοργάνωση του Οργανισμού.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών πρέπει να ανανεωθεί. Όλα τα κράτη–μέλη συμφωνούν σε αυτό. Η διαφωνία έγκειται στο πώς θα γίνουν οι μεταρρυθμίσεις, σε ποια σημεία και, όπως πάντα, σε ποια έκταση.
Πέρασαν 60 χρόνια από τότε που μερικές δεκάδες κράτη ίδρυσαν το διεθνή Oργανισμό, με στόχο «την υπεράσπιση της παγκόσμιας ειρήνης». Όλα αυτά τα χρόνια, το έργο του Οργανισμού και επαινέθηκε, αλλά και επικρίθηκε. Ο απολογισμός, ωστόσο, είναι μάλλον απογοητευτικός: στα 60 χρόνια ζωής του ΟΗΕ, ο πλανήτης έζησε πάνω από 250 ένοπλες συγκρούσεις, στις περισσότερες από τις οποίες υπήρξε συμμετοχή ή ανοχή των πέντε δυνάμεων-μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, που ουσιαστικά διοικούν τον Οργανισμό.
Ολιγωρία, σκοπιμότητα και ατολμία είναι οι κατηγορίες που του προσάπτουν οι επικριτές του, κυρίως οι μικρές χώρες και εκείνες του Τρίτου Kόσμου. Τώρα ήρθε ο καιρός για αλλαγές.
Το Σεπτέμβριο τα 191 κράτη-μέλη θα συνέλθουν για να αποφασίσουν το νέο καταστατικό χάρτη του Οργανισμού και οι συζητήσεις δίνουν και παίρνουν.
Οι αλλαγές αφορούν ολόκληρη τη δομή του ΟΗΕ, αλλά τελικά επικεντρώνονται στο Συμβούλιο Ασφαλείας, το όργανο που ασκεί την εξουσία. Στην πραγματικότητα, η δύναμη βρίσκεται στα χέρια των πέντε μόνιμων μελών του Συμβουλίου: ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία και Κίνα. Οι μέχρι τώρα προτάσεις μιας «επιτροπής σοφών» που δημιουργήθηκε γι’ αυτόν το σκοπό το 2003 και του ίδιου του Γ.Γ., Κόφι Ανάν, προβλέπουν τη διεύρυνση του οργάνου με τρία έως πέντε ακόμα μόνιμα μέλη. Πρόκειται για τη Γερμανία, την Ιαπωνία, την Ινδία, τη Νιγηρία και τη Βραζιλία. Οι χώρες αυτές διεκδικούν την είσοδό τους ως πλήρη μόνιμα μέλη. Δηλαδή, διεκδικούν να έχουν το δικαίωμα να προβάλλουν βέτο σε αποφάσεις όπου διαφωνούν, όπως και οι «παλιοί». Και ακριβώς αυτό είναι το θέμα που διχάζει την παγκόσμια κοινότητα. Μέχρι τώρα, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, το βέτο χρησιμοποιήθηκε για να μπλοκαριστούν αποφάσεις ενεργού ανάμιξης του Οργανισμού για την αποτροπή πολέμων ή μεγάλων ανθρωπιστικών καταστροφών. Αν στις πέντε χώρες προστεθούν τώρα άλλες πέντε με καθεστώτα αμφίβολης δημοκρατικότητας (Νιγηρία) ή πολιτικά ασταθή (Ινδία, Βραζιλία), πώς θα εξασφαλιστεί η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας του Οργανισμού; Μήπως, τελικά, το αποτέλεσμα θα είναι αντίθετο του προσδοκώμενου και ο πραγματικός στόχος των μεγάλων δυνάμεων είναι η αποδυνάμωση του Οργανισμού και η οριστική περιθωριοποίησή του;
{ ΜΑΥΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣ }
Πόλεμος για το πετρέλαιο - ή, αλλιώς, για το τίποτα
«Ζήστε μαζί μας το μύθο των ελληνικών πετρελαιοπηγών», μοιάζουν να σκέφτονται οι ξένοι επενδυτές που κατά καιρούς ελπίζουν (;) ότι το Αιγαίο κρύβει μια δεύτερη Κασπία.
Πρόσφατα, η εταιρεία Regal Petroleum, βασικός μέτοχος της εταιρείας Kavala Oil, ανακοίνωσε πως έχασε 30 εκατ. δολάρια, προσπαθώντας να αυξήσει την παραγωγή της πετρελαιοπηγής της στην Καλλιράχη Θάσου. Πριν από ένα χρόνο, οι επενδυτές δήλωναν σίγουροι πως μπορούσαν να αντλήσουν πετρέλαιο συνολικού όγκου 1 δισεκατομμυρίου βαρελιών, παρόλο που η καναδική εταιρεία Denison είχε φύγει από την περιοχή το 1999, γιατί η πετρελαιοπηγή είχε σχεδόν εξαντληθεί.
Η ιστορία με τα ελληνικά πετρέλαια έχει βάθος περισσότερων από τριάντα χρόνων και συνεχώς επαναλαμβάνεται. Αρχικά ελπίδες και ύστερα διάψευση. Η πρώτη γεώτρηση έγινε το 1973, στα ανοιχτά της Λήμνου. «Μαύρος χρυσός» ή μαύρος οιωνός; Μάλλον το δεύτερο. Από τη χρονιά εκείνη μέχρι σήμερα έχουν ακουστεί διάφορα σενάρια, έχουν γίνει διάφορες έρευνες, έχουν επενδυθεί πολλά χρήματα, μέχρι και παραλίγο πόλεμο είχαμε για κοιτάσματα πετρελαίου που δε βρέθηκαν ποτέ!
Κατά καιρούς, το ελληνικό δημόσιο έχει παραχωρήσει άδειες για έρευνα και εξόρυξη κοιτασμάτων πετρελαίου σε διάφορες περιοχές της χώρας, όπως στην Επανομή Θεσσαλονίκης, στο Ιόνιο Πέλαγος, στην Αιτωλοακαρνανία, στα Ιωάννινα και στον Πατραϊκό Κόλπο. Πουθενά δεν απέδωσε καρπούς. Μοναδική εξαίρεση, τα κοιτάσματα Πρίνου στη Θάσο. Λαμπρή ανακάλυψη, η οποία συνοδεύτηκε με διθυράμβους: «λύσαμε το ενεργειακό πρόβλημά μας», «μια νέα Κασπία κρύβεται στο Αιγαίο» κ.ά. Τίποτα από αυτά, ευτυχώς ίσως, δεν επιβεβαιώθηκε. Ακόμα και τα πιο αισιόδοξα σενάρια ήθελαν το Αιγαίο να κρύβει μόλις 1,1 δισεκατομμύριο βαρέλια, περίπου το 3,5% των αποθεμάτων της Κασπίας (υπολογίζονται στα 35 δισεκατομμύρια βαρέλια). Αλλά και το πετρέλαιο, αυτό καθαυτό, είναι μάλλον κακής ποιότητας, καθώς είναι πλούσιο σε θείο.
Τα στοιχεία, αρνητικά. Tο όνειρο για τα ελληνικά πετρέλαια, ωστόσο, δε σβήνει. Ποιος είναι ο λόγος που συντηρείται ζωντανός ο μύθος των πετρελαίων; Ένας μύθος που μέχρι στιγμής όχι μόνο δεν έχει αποφέρει κέρδη, αλλά παραλίγο να οδηγήσει Ελλάδα και Τουρκία σε πόλεμο; Η αμερικανική εταιρεία που έκανε τις έρευνες νοτιοανατολικά της Λήμνου, 32 χρόνια πριν, δε βρήκε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην περιοχή. Οι δύο χώρες, ωστόσο, αναλώθηκαν σε ανταγωνισμό ερευνών για την ανεύρεση ανύπαρκτων κοιτασμάτων, που προκάλεσε κρίσεις το 1974, το 1975-1976 και το 1987, καθώς και το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας.
Μπορεί τα κοιτάσματα του Αιγαίου να μην έχουν οικονομική αξία, αλλά σίγουρα έχουν γεωπολιτική σημασία. Η χώρα μας προσπαθεί να αναβαθμίσει τη θέση της μέσω των πετρελαίων, γεγονός που προκαλεί την αντίδραση της Τουρκίας. Οι γεωπολιτικές σκοπιμότητες, σύμφωνα με τους ειδικούς αναλυτές, είναι η αιτία που μερικές φορές η αλήθεια σχετικά με τα αποθέματα παραποιείται. Το ίδιο συνέβη και στην Κύπρο τη δεκαετία του ’80, όπου ρωσικές εταιρείες έκαναν μελέτες για την ύπαρξη πετρελαίου, χωρίς τα αποτελέσματα να ανακοινωθούν ποτέ.
Όσο κι αν προσπαθήσουμε, η Ελλάδα δεν πρόκειται να γίνει Κασπία. Σουέζ, όμως, γίνεται πιο εύκολα. Το Αιγαίο δεν παύει να αποτελεί πέρασμα για τα -πραγματικά- πετρέλαια της Κασπίας, ενώ ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης καθιστά τη χώρα ενεργειακό κόμβο, παρακάμπτοντας, έως ένα βαθμό, την ανταγωνίστρια Τουρκία._ ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΑΝΕΛΛΗΣ
Πετρελαιοπηγή προβλημάτων
Στην Αφρική η πετρελαϊκή κρίση δεν οφείλεται στην έλλειψη του πολύτιμου υγρού, αλλά στην ύπαρξή του. Χώρες όπως η Αγκόλα, το Κονγκό, τα Σάο Τομέ και Πρίντσιπε, η Γουινέα κι η Γκαμπόν ψάχνουν απεγνωσμένα έναν τρόπο να «γιατρέψουν» τη φτώχεια που τις μαστίζει. Η ανακάλυψη πετρελαίου στα εδάφη τους έμοιαζε ιδανική λύση στα προβλήματά τους. Το μαύρο ορυκτό, όμως, «μαύρισε» την τύχη τους.
Η πολιτική ζωή των κρατών της Αφρικής ουδέποτε υπήρξε ιδιαίτερα υγιής. Όπου, όμως, ανακαλύφθηκε πετρέλαιο, η κατάσταση μάλλον χειροτέρεψε. Η διαφθορά έχει απλωθεί σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και τους κυβερνώντες τούς απασχολεί μόνο το πώς θα κερδίσουν όσο περισσότερα μπορούν από το νέο τους απόκτημα.
Το πετρέλαιο που βρίσκεται κάτω από τα νησάκια Σάο Τομέ και Πρίντσιπε ήταν αρκετό για να τα «τινάξει στον αέρα». Οι κάτοικοί τους ήταν φτωχοί, αλλά φιλήσυχοι. Αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, ζούσαν από τις φυτείες κακαόδεντρων. Μέχρι την ημέρα που τα τάνκερ περικύκλωσαν τα νησάκια τους. Η ζωή τους άλλαξε και όλοι θέλουν μερίδιο από το νέο «θησαυρό» που βρέθηκε. Στη χώρα ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος, με στόχο τον έλεγχο των πετρελαίων.
Στη γειτονική Γουινέα η οικονομία παρουσίασε ραγδαία ανάπτυξη (της τάξης του 40% ετησίως) από το 1996. Οι πολίτες της χώρας ούτε που το κατάλαβαν! Η οικονομική τους κατάσταση δε βελτιώθηκε καθόλου. Διαφορά, ωστόσο, υπήρξε. Στην πρωτεύουσα, Μάλαμπο, οι δρόμοι ήταν άδειοι. Σήμερα είναι γεμάτοι - από ξένους. Μαζί τους έφεραν σπορ αυτοκίνητα, δορυφορικά πιάτα, μέχρι και πόρνες από τις συνορεύουσες χώρες. Παρόμοια κατάσταση και στην Γκαμπόν. Οι κάτοικοί της έχουν αλλάξει συνήθειες. Δουλειές όπως οδηγός ταξί ή αχθοφόρος δεν ταιριάζουν στο νέο τους προφίλ, με αποτέλεσμα να τις αφήνουν για τους μετανάστες από το Μάλι και το Τόγκο. Η γεωργία, που ήταν η βάση της οικονομίας της χώρας, έχει νεκρώσει.
Οι πετρελαιοπηγές, όμως, στερεύουν και οι κάτοικοι της Γκαμπόν ίσως αναγκαστούν να γυρίσουν στις παλιές ασχολίες τους.
{ ΑΙΘΙΟΠΙΑ }
Πρέσβεις κακής θελήσεως
Το Eλληνικό Σχολείο στην Αντίς Αμπέμπα διδάσκει -εκτός των άλλων- και αντεργατική συμπεριφορά.
Την παρέμβαση της δικαιοσύνης στη διαμάχη τους με την εργοδοσία ζήτησαν συνδικαλιστές στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας.
Σύμφωνα με τους καταγγέλλοντες συνδικαλιστές, η εργοδοσία επιδιώκει την απόλυση των συνδικαλισμένων εργαζομένων και την αντικατάστασή τους με προσωπικό το οποίο θα δεχθεί να υπογράψει χωρίς συζήτηση τις συμβάσεις εργασίας που αυτή έχει προτείνει.
Το θέμα θα περνούσε «στα ψιλά», αν ο εργοδότης στην προκειμένη περίπτωση δεν ήταν η ελληνική πρεσβεία στην Αιθιοπία, δηλαδή το ίδιο το ελληνικό κράτος!
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της τοπικής εφημερίδας The Daily Monitor, η διαμάχη μεταξύ προσωπικού και εργοδοσίας στο Διεθνές Ελληνικό Σχολείο της αφρικανικής πρωτεύουσας ξεκίνησε πριν από πέντε μήνες, όταν οι περίπου 40 εργαζόμενοι προχώρησαν στη σύσταση σωματείου και απαίτησαν τη διαπραγμάτευση νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Η διοικούσα επιτροπή του σχολείου αρνήθηκε να μπει στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να προσφύγουν στην αρμόδια υπηρεσία Εργασιακών και Κοινωνικών Υποθέσεων.
Η επιτροπή του σχολείου, σύμφωνα με τους εργαζομένους, αρνήθηκε οποιαδήποτε συζήτηση, προβάλλοντας ως αιτιολογία το γεγονός ότι είναι μη κερδοσκοπικός οργανισμός που λειτουργεί υπό την αιγίδα της ελληνικής πρεσβείας και, κατά συνέπεια, δεν υπάγεται στις διατάξεις του εργασιακού κώδικα της Αιθιοπίας. Το συνδικάτο απορρίπτει τον ισχυρισμό, επιμένοντας ότι, σύμφωνα με το νόμο, το σχολείο δεν ανήκει στην ελληνική πρεσβεία, αλλά σε 12μελή διοικητική επιτροπή.
Η διεύθυνση του σχολείου τράβηξε το σχοινί στα άκρα, όταν, στις αρχές του περασμένου μήνα, έδωσε διορία στους εργαζομένους να υπογράψουν τις νέες συμβάσεις, σε διαφορετική περίπτωση «θα θεωρούσε ότι είχαν παραιτηθεί αυτοβούλως». Η απάντηση του συνδικάτου ήταν η άμεση προσφυγή στο Εργατικό Δικαστήριο για το «πάγωμα» του μέτρου-απειλής.
Το Διεθνές Ελληνικό Σχολείο της Αντίς Αμπέμπα ιδρύθηκε το 1910, για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας