Θέμος Αναστασιάδης
Το πρώτο ποδήλατο του μικρού παιδιού«... Είχε τη σοφία του ώριμου και την ανέμελη απόλαυση του μικρού παιδιού που παίζει με το πρώτο του ποδήλατο...»
Βλέπω μπροστά τα πιο ωραία οπίσθια... (για να μην πω τι... γκολάρα) που ’χει φτιάξει ο Θεός μέσω του ανθρώπου. Εννοώ τη φουσκωμένη ουρά της 911 Turbo. Και, επιπλέον, φορούσε τα πιο σέξι εσώρουχα. Ήτοι, ακόμη πιο φουσκωμένα φτερά, λίγο προκλητικότερη αεροτομή. Tι συμβαίνει εδώ; Ανοίγω το παράθυρο κι ακούω και το θόρυβο πολύ πιο άγριο.
Α! Δεν έκανα λάθος. Οι γκρι-ασημί ζάντες και η διακριτική λωρίδα στο πλάι, όπου μετά κόπο έφτασα ταπώνοντας το γκάζι του Renault Grand Espace, τα έλεγαν όλα: «Gemballa»! Μια 911 Turbo με την υπογραφή ενός απ’ τους πιο «προχώ» βελτιωτές. Όμως, η έκπληξη στην Turbo ήταν στη θέση του οδηγού. Όχι καμία καλλονή, ούτε ο Oλυμπιονίκης Κακλαμανάκης, που, απ’ ό,τι ξέρω, έχει μια ολόλευκη Turbo. Αλλά ένας κύριος στα... 70 plus, με μαύρο γυαλί, με ολίγον αφηρημένο βλέμμα. Μετά το πρώτο σοκ και την ενστικτώδη κομπλεξική αντίληψη «για δες σε ποιους πάνε τα εργαλεία, άτιμη κοινωνία», ένιωσα θαυμασμό, δέος... Kαι ζήλια! Να μπορείς και να γουστάρεις να οδηγείς στα 70 σου φτιαγμένη «τούρμπο» είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να ευχηθείς στους φίλους σου ή σ’ όποιον είναι κολλημένος με τις μηχανές κάθε είδους! Σκέφτηκα να του κάνω νόημα θαυμασμού κι επιδοκιμασίας, αλλά μαζεύτηκα. Ο κύριος απολάμβανε, προφανώς, κάτι απ’ τα ελάχιστα υπέροχα πράγματα που μπορείς να έχεις σ’ αυτήν την ηλικία και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του το χαλάσει. Ποιος ξέρει τι τον περίμενε σπίτι... Αν τον περίμενε κάτι! Το χαμόγελό του, πάντως, θύμιζε το μακαρίτη τον Τζιάνι Ανιέλι, όταν κυβερνούσε το κατάμαυρο ιστιοπλοϊκό του ή κάποια απ’ τα άλλα «εργαλεία» του. Είχε τη σοφία του ώριμου και την ανέμελη απόλαυση του μικρού παιδιού που παίζει με το πρώτο του ποδήλατο. Την άλλη μέρα, ενώ κάναμε βόλτες μ’ ένα μεγάλο φουσκωτό στον ήρεμο -έκπληξη!-Σαρωνικό, ρώτησα το φίλο μου τον Κώστα: «Θα ’θελες να ζεις σ’ έναν κόσμο χωρίς καύσιμα και γκάζια;» Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ’ναι, ελπίζω μόνο να μην προλάβω την εποχή που δε θα επιτρέπεται πια να γκαζώνεις, για λόγους οικολογικής ισορροπίας. Καθότι δε θα ’μαστε και σε ηλικία που να μπορούμε να συνηθίσουμε τα πάντα - και... τα άλογα! Πρέπει να μας πηγαίνουν, όχι να τα πηγαίνουμε._ Θ. A.