Κοσμάς Βίδος
Ο φύλακας του μπετόν
«... Ναι, θα ήταν τυχεροί όσοι τον Αύγουστο θα παρέμεναν στην Αθήνα, αν η Αθήνα ήταν μια πόλη όμορφη...»
Εδώ και χρόνια, για πολλούς και διάφορους λόγους -όχι από επιλογή-, παραμένω τον Αύγουστο στην πόλη. Ανήκω σε εκείνους που όσοι την ίδια εποχή απολαμβάνουν τα μπάνια τους... ζηλεύουν βαθύτατα. «Τι τυχερός που είσαι που τον Αύγουστο μένεις στην Αθήνα», «αν δεν είχα τα παιδιά, κι εγώ το ίδιο θα έκανα», «την καλύτερη δουλειά κάνεις» κτλ. κτλ. Ωραία τα λένε. Στο μεταξύ, εκείνοι δροσίζονται στις παραλίες κι εγώ κάθομαι σε ένα δωμάτιο (σπίτι-γραφείο, γραφείο-σπίτι, σπίτι-γραφείο...) με το air condition μόνιμα αναμμένο. Περπατώ χιλιόμετρα αναζητώντας φούρνο, ψιλικατζίδικο, μπακάλικο ανοιχτό. Δεν εξυπηρετούμαι στις δημόσιες υπηρεσίες, που υπολειτουργούν. Και, το χειρότερο όλων, υποφέρω από μοναξιά. Όλοι μαζί τρελή παρέα, στην εξοχή. Μόνο εγώ, ο «τυχερός» έχω απομείνει να φυλάω το μπετόν. Πάω μια φορά μόνος στον κινηματογράφο, πάω δεύτερη, την τρίτη νοικιάζω DVD. Τα βράδια μετρώ τα φώτα των απέναντι διαμερισμάτων, προσδοκώντας στην επιστροφή ανθρώπων με τους οποίους δεν έχω ανταλλάξει ούτε μία καλημέρα. Μόνο και μόνο για να αισθανθώ ότι γέμισε η γειτονιά, ότι δεν είμαι ολομόναχος. Ναι, θα ήταν τυχεροί όσοι τον Αύγουστο θα παρέμεναν στην Αθήνα, αν η Αθήνα ήταν μια πόλη όμορφη. Γιατί τότε θα ήταν όλη η ομορφιά δική τους. Ενώ τώρα είναι όλη η ασχήμια δική τους. Ολοδική τους! Και η αυγουστιάτικη ησυχία, βεβαίως, δική τους είναι. Έχει, όμως, και η ησυχία το... θόρυβό της. Κάτι υπόγειο, σαν ανησυχία, σαν απειλή... Κάτι αδιευκρίνιστο, αλλά ενοχλητικό, τρομακτικό. Ευτυχώς, βεβαίως, που ο Αύγουστος, όπως όλοι οι μήνες, είναι περαστικός. Ωραίο πράγμα ο Σεπτέμβρης! Ειδικά όταν έχεις υπόλοιπο αδείας. Φεύγεις, αφήνοντας πίσω σου όλους όσοι έχουν επιστρέψει από τις διακοπές τους και πρόκειται να ξαναδούν παραλία, στην καλύτερη περίπτωση, σε εννέα μήνες να σε κοιτάνε με μίσος. Ναι, αυτήν τη φορά τους πιστεύεις ότι σε ζηλεύουν. Έχουν κάθε λόγο να σε ζηλεύουν._ K. B.