Εφημερίδα
Έριχ Μαρία Ρέμαρκ
Ρεσιτάλ λυρισμού και αγάπης από το Γερμανό συγγραφέα του «Ουδέν νεώτερον από το Ανατολικόν Μέτωπον», η επιτυχία του οποίου το επισκίασε, παρά το γργονός ότι οι «Τρεις σύντροφοι» ήταν το αριστούργημά του. Τα πρώτα αντίτυπα κάηκαν στην πυρά των Ναζί, μαζί με τα βιβλία που πίστευαν πως τους έβλαπταν. Πρόκειται για τις περιπέτειες τριών καλών φίλων στα δύσκολα χρόνια του Μεσοπολέμου, με σύντροφο και συμπρωταγωνιστή τον Καρλ, ένα παλιό αγωνιστικό αυτοκίνητο που αγαπούσαν ιδιαίτερα. Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά πριν από 25 χρόνια και τώρα το υποδεχόμαστε ξανά, με ενθουσιασμό: διαβάστε το!
1/1 ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Μπαίνει ΦΠΑ στις οικοδομές
13/1 ΣΧΟΛΕΙΑ
Τέρμα οι χριστουγεννιάτικες διακοπές
15/1 ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ
Τερματισμός του 28ου αγώνα Λισαβόνα-Ντακάρ
27/1 ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Κλήρωση για την προκριματική φάση του EURO 2008
30/1 Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Εκλέγεται πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς
{ EΛΛHNIKEΣ MΠIZNEΣ ME TON ΣANTAM }
Μίζες και «καπέλα»
Η λίστα των δέκα επιχειρήσεων που έκαναν παράνομες συναλλαγές στο προπολεμικό Ιράκ.
Πριν από λίγους μήνες, η γαλλική εταιρεία Thales κατηγορήθηκε ότι έδωσε μίζες σε Έλληνα υπουργό για τις φρεγάτες του Ναυτικού. Μέγα σκάνδαλο σε Ελλάδα και Γαλλία! Όταν την ίδια δουλειά (να δίνει μίζες σε ξένους αξιωματούχους) την κάνει κάποια ελληνική εταιρεία, υπάρχει σκάνδαλο;
Η ιστορία που αποκαλύπτει αυτόν το μήνα ο «Aντίλογος» δεν αφορά μία, αλλά... δέκα ελληνικές εταιρείες! Και η κατηγορία για παράνομες πληρωμές (μίζες και «καπέλα») δε στηρίζεται στα λόγια ενός πρώην υπαλλήλου (όπως με τη Τhales). Προκύπτει από επίσημα έγγραφα, τραπεζικούς λογαριασμούς, κρατικά αρχεία και φέρει την επιβεβαίωση της Ανεξάρτητης Επιτροπής του ΟΗΕ, γνωστής ως Επιτροπής Βόλκερ.
«Σιγά τα ωά», θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς. Οι Έλληνες επιχειρηματίες αναγκάστηκαν, όπως και οι ξένοι, να δώσουν κάτι παραπάνω για να πάρουν δουλίτσες. ¶λλωστε, σύμφωνα με την έκθεση Βόλκερ, οι μίζες ήταν σχεδόν απαραίτητες. Όποιος δεν πλήρωνε τα οφειλόμενα, αποκλειόταν από τις επόμενες δουλειές. Αυτή είναι η μία όψη.
Οι «ξένοι», πάντως, δεν το είδαν έτσι. Η γαλλική Le Monde δημοσίευσε στις 6 Νοεμβρίου 2005, στην πρώτη σελίδα, ρεπορτάζ με τίτλο «Η Renault και η Peugeot έδιναν μίζες στη Βαγδάτη». Οι αμερικανικές μίζες έπαιξαν στην πρώτη σελίδα των New York Times τουλάχιστον τρεις φορές.
Αλλά και οι ελληνικές εφημερίδες δεν έμειναν πίσω: «¶λλοι πεινούσαν και άλλοι έφαγαν» έγραψε εύστοχα η Ελευθεροτυπία. Για «εκατομμύρια πετροδολάρια» και «παράνομα κέρδη» έκανε λόγο η Καθημερινή. Οι μίζες των ξένων εταιρειών είναι σοβαρό θέμα - οι ελληνικές μίζες;
Οι δέκα ελληνικές εταιρείες κατέβαλαν κάτω από το τραπέζι σχεδόν 3,5 εκατ. δολάρια! Το ποιος έδωσε και πόσα
{ ΜΙΖΕΣ ΚΑΙ ΚΑΠΕΛΑ ΣΤΟΝ ΣΑΝΤΑΜ }
Ελληνικές εταιρείες πάνε... πρεσβείος
Δέκα επιχειρήσεις κατονομάζονται στην έκθεση Βόλκερ του ΟΗΕ για αθέμιτες συναλλαγές με το καθεστώς Σαντάμ. Σε δύο περιπτώσεις, οι πληρωμές έγιναν απευθείας με μετρητά στην πρεσβεία του Ιράκ στην Αθήνα.
Όλα ξεκίνησαν με ένα δημοσίευμα αραβικής εφημερίδας, την άνοιξη του 2004. Η εφημερίδα Αλ Μάντα αποκάλυψε την ύπαρξη 13 απόρρητων λιστών με τις «μαύρες» συναλλαγές του Σαντάμ τον καιρό του εμπάργκο. Από τις λίστες της Αλ Μάντα δεν μπορούσαν να συναχθούν ασφαλή συμπεράσματα.
Όμως, στις 27 Οκτωβρίου 2005, η Επιτροπή Βόλκερ για το πρόγραμμα «Πετρέλαιο Αντί Τροφίμων» δημοσίευσε την τελευταία της αναφορά (500 σελίδες). Το πόρισμα, βασιζόμενο σε στοιχεία από πολλές πλευρές (υπουργεία του Ιράκ, κρατικά αρχεία, τραπεζικούς λογαριασμούς αλλά και προσωπικές συνεντεύξεις), καταγράφει ένα προς ένα τα συμβόλαια της κάθε εταιρείας, το ύψος της παράνομης πληρωμής που το καθεστώς Σαντάμ προεξοφλούσε και το ποσό της πληρωμής που τελικά καταβλήθηκε.
Οι παράνομες πληρωμές παρέκαμπταν τον επίσημο λογαριασμό του ΟΗΕ και καταβάλλονταν σε τραπεζικούς λογαριασμούς ιρακινών συμφερόντων στην Ιορδανία και στο Λίβανο. Εκτός από ορισμένες περιπτώσεις στις οποίες τα ποσά πληρώθηκαν απευθείας και με μετρητά στις πρεσβείες του Ιράκ σε έντεκα χώρες. Μια από αυτές -όπως θα δούμε παρακάτω- ήταν η πρεσβεία της Αθήνας.
Στο πλαίσιο του προγράμματος «Πετρέλαιο Αντί Τροφίμων», το Ιράκ πούλησε πετρέλαιο σε 248 εταιρείες και αγόρασε ανθρωπιστικά αγαθά από 3.614 εταιρείες. Η επιτροπή κατέληξε πως 139 από τις εταιρείες που αγόρασαν πετρέλαιο κατέβαλαν «καπέλα», ενώ 2.253 εταιρείες που πούλησαν ανθρωπιστικά αγαθά πλήρωσαν μίζες (kickbacks). (Μικρή διευκρίνιση: όταν πουλάς, το παραπάνω ποσό που καταβάλλεις για να πάρεις τη δουλειά ονομάζεται «καπέλο». Όταν αγοράζεις, ονομάζεται «μίζα».)
Η μεγαλύτερη πρόσοδος, πάντως, για το καθεστώς του Ιράκ δεν προερχόταν από τις πωλήσεις πετρελαίου, αλλά από την αγορά ανθρωπιστικών αγαθών. Οι μίζες που οι εταιρείες πλήρωναν προκειμένου να τους ανατεθούν συμβάσεις ανέρχονταν στο 10% του συμβολαίου -συνολικά, 1,5 δισ. δολάρια.
Πετρέλαιο και «καπέλα»
Mόνο δύο ελληνικές εταιρείες εμφανίζονται να αγοράζουν πετρέλαιο από το Ιράκ στο πλαίσιο του προγράμματος «Πετρέλαιο Αντί Τροφίμων»: η Ελληνικά Πετρέλαια (Hellenic Petroleum, τότε υπό κρατικό έλεγχο) και η Avin Oil Anstalt (εταιρεία του Ομίλου Βαρδινογιάννη).
Μόνο η Avin φέρεται, σύμφωνα με την Επιτροπή Βόλκερ, να κατέβαλε παράνομες πληρωμές:
Στο συμβόλαιο υπ’ αριθμόν Μ/09/42, αξίας 37.655.090,46 δολαρίων, η εταιρεία κατέβαλε στις 1/2/2002 «καπέλο» 435.000 δολάρια.
Στο συμβόλαιο υπ’ αριθμόν Μ/11/56, αξίας 15.450.467,96 δολαρίων, η εταιρεία κατέβαλε στις 24/5/2002 «καπέλο» 223.820 δολάρια.
Και οι δύο πληρωμές δεν έγιναν προς τους τραπεζικούς λογαριασμούς ιρακινών συμφερόντων, όπως συνηθιζόταν, αλλά με κατάθεση των ποσών στην πρεσβεία του Ιράκ στην Αθήνα. Τα ποσά διασταυρώνονται τόσο από τα έγγραφα του SOMO (Κρατικός Οργανισμός Πετρελαίου) όσο και από την πρεσβεία της Αθήνας. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι και οι δύο πληρωμές έγιναν σε μετρητά... Τα χρήματα μεταφέρονταν κατόπιν με το διπλωματικό σάκο στη Βαγδάτη.
Η Επιτροπή Βόλκερ, όπως έκανε με όλες τις εταιρείες που συναλλάχθηκαν με το Ιράκ, απέστειλε επιστολή στην Avin, με την οποία ζητούσε την άποψη της εταιρείας για το θέμα. Η εταιρεία δεν απάντησε.
Ανθρωπιστική βοήθεια και μίζες
Συμβόλαια για πώληση ανθρωπιστικών αγαθών ανατέθηκαν σε 17 ελληνικές εταιρείες. Από αυτές, οι 9 φέρονται να κατέβαλαν παράνομες πληρωμές (illicit payments) ή, όπως αλλιώς το λέει η Έκθεση Βόλκερ, μίζες (kickbacks). Από τις 9, μόνο στις 4 οι πληρωμές βασίζονται σε πραγματικά παραστατικά. Οι κατηγορίες για τις άλλες 5 βασίζονται σε «προβολές» (projections) βάσει σχετικών εγγράφων.
ETAIΡΕΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΜΙΖΑ ΠΟΣΟ ΑΠ.
CH. FYROGENIS A 149.557 F
COMTEL MANUFACTURING COM SP. GIANNAKOS & CO. P 502.319 F
DEM. SPYRIDES S.A. P 174.451 F
ENVITEC S.A. ENVIRONMENTAL TECHNOLOGIES P 881.584 B
EXEL MAK-METAL S.A. A 586.912 F
GENEPHARM A 5.704 F
HELLASCOM A.E. TELECOMMUNICATIONS CO. A 32.479 F
IDEAL REFRACTORIES S.A.I. P 266.537 B
SAVVIDIS P 137.568 F
F = Η εταιρεία δεν απάντησε στην επιτροπή Βόλκερ.
B = Η εταιρεία δεν αποδέχτηκε ότι κατέβαλε παράνομες πληρωμές.
Α = Πληρωμές που αποδεικνύονται από παραστατικά.
P = Πληρωμές βάσει «προβολών».
Πάντως, η Eπιτροπή Βόλκερ σημειώνει: «Μια εταιρεία που εμφανίζεται σ’ αυτόν τον πίνακα δε σημαίνει -σε αντίθεση με κάποιον τρίτο, που θα είχε οικονομικό συμφέρον από αυτήν τη συναλλαγή- ότι κατέβαλε η ίδια τα “καπέλα” (surcharges) που συνδέονται με το συμβόλαιο». Με άλλα λόγια, υπάρχει περίπτωση οι παράνομες πληρωμές να καταβλήθηκαν από τρίτους, όπως, ας πούμε, από κάποιον μεσάζοντα.
Καμία ελληνική εταιρεία, πάντως, δεν προέβαλε τέτοια δικαιολογία. Αντιθέτως: από τις 18 οι 16 αγνόησαν την επιστολή της Eπιτροπής Βόλκερ. Καμία από τις 2 που απάντησαν δεν αποδέχτηκε ότι κατέβαλε παράνομες πληρωμές.
Εδώ, πρόβλημα ουδέν
Στα τέλη του 2004, το BBC εκτιμούσε ότι «επιχειρήσεις σε όλον τον κόσμο έχουν λόγους να είναι ανήσυχες για την κατάληξη των ερευνών». Οι έρευνες κατέληξαν, οι επιχειρήσεις που πλήρωναν τις μίζες σε όλον τον κόσμο καταγράφηκαν, ανακρίσεις ξεκίνησαν, αλλά στην Ελλάδα δε βλέπουμε καμία... ανησυχία.
Στις ΗΠΑ, οι νόμοι απαγορεύουν στις ντόπιες εταιρείες να δίνουν μίζες σε ξένους αξιωματούχους. Οι υπεύθυνοι σπανίως συλλαμβάνονται, αλλά τουλάχιστον τότε τιμωρούνται. Μόλις τον προηγούμενο μήνα, δύο περιπτώσεις κατέληξαν στη δικαιοσύνη. O ένας κατηγορούμενος (Τεξανός πετρελαιάς) είναι ήδη προφυλακισμένος. Ο άλλος διώκεται για μίζες στο μεταπολεμικό Ιράκ.
Αυτά συμβαίνουν στη «διεφθαρμένη Δύση». Στη χώρα μας;
{ ΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΟ ΕΙΔΟΣ }
Ένα ψάρι που το έλεγαν... Patagonian Toothfish
Σε λίγο δε θα το λένε πια, αφού το κυνηγούν λαθραλιείς, πειρατές και γκουρμέ εστιάτορες στα παράλια τριών ωκεανών.
7 Αυγούστου 2003. Στα ραντάρ του σκάφους του αυστραλιανού ναυτικού εμφανίστηκε μια ύποπτη κουκκίδα στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ των νήσων Χερντ και ΜακNτόναλντ, κάπου 4.000 χλμ. νοτιοδυτικά της πράσινης ηπείρου. Η κουκκίδα ήταν ένα αλιευτικό με σημαία Ουρουγουάης. Η αυστραλιανή περίπολος το προσέγγισε και ζήτησε -όπως είχε το δικαίωμα- άδεια να επιβιβαστεί στο ύποπτο σκάφος για έλεγχο. Η συγκεκριμένη ζώνη αλιείας ανήκει στην Αυστραλία.
Ο καπετάνιος της μηχανότρατας «Viarsa» δεν υπάκουσε στις εντολές και η περιπέτεια ξεκίνησε. Ήταν η απαρχή της μεγαλύτερης θαλάσσιας καταδίωξης στην ιστορία του αυστραλιανού ναυτικού. Κράτησε συνολικά 21 ημέρες και κάπου 7.500 χλμ. Από το Νότιο στον Ινδικό και από εκεί στον Ατλαντικό, πέρασε από τρεις ωκεανούς, αντιμετωπίζοντας εξαιρετικά αντίξοες καιρικές συνθήκες. «Η καταδίωξη εξελισσόταν σε ένα πεδίο παγόβουνων. Σε κάποιο σημείο, τα παγόβουνα ήταν πάνω από εβδομήντα σε μια ακτίνα 20 χλμ. γύρω από το σκάφος», ανέφερε ένα από τα ρεπορτάζ του αυστραλιανού ABC των ημερών εκείνων. Το βράδυ της 28ης Αυγούστου, το πλήρωμα του «Viarsa» εγκατέλειψε τη μάχη και παραδόθηκε. Η έρευνα που ακολούθησε στα αμπάρια του επιβεβαίωσε τις υποψίες των Αυστραλών: 85 τόνοι Patagonian Τoothfish!
«Λευκός χρυσός» είναι η επωνυμία του στη γλώσσα των πειρατών, παράνομων ψαράδων, μεσαζόντων, εμπόρων και εστιατόρων που το διακινούν. Στις αγορές των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ασίας, η τιμή του φτάνει τα 1.000 δολάρια το κομμάτι - πραγματικό χρυσάφι για τους πειρατές-παράνομους αλιείς από τη Λατινική Αμερική και την Ασία, η οποίοι σε αναζήτησή του οργώνουν τις θάλασσες γύρω από την Ανταρκτική.
Το Patagonian Τoothfish ή πέρκα της Χιλής, όπως είναι επίσης γνωστό, είναι ένα από τα είδη ψαριών που απειλούνται με εξαφάνιση. Η προστασία του αποτελεί τη σημαία του κινήματος για την προστασία του θαλάσσιου πλούτου του πλανήτη. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει το σύμβολο ενός εκτεταμένου οικολογικού αγώνα.
Ζει στις θάλασσες του Νότιου Ωκεανού και θεωρείται ως ρυθμιστικός παράγοντας για τη διατήρηση του οικοσυστήματος γύρω από την Ανταρκτική. Κατά μέσο όρο -των πειρατών επιτρεπόντων- μπορεί να ζήσει πενήντα χρόνια, φτάνοντας τα 2 μ. σε μήκος. Ψάρι του βυθού, αποτελεί το βασικό συστατικό του διατροφικού μενού της φάλαινας και του θαλάσσιου ελέφαντα. Από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας, συμπεριλαμβάνεται επίσης στο διατροφικό μενού των ψαροφαγάδων της Δύσης και της Ασίας.
Μια ιστορία αγάπης
Η «αγάπη» των ψαράδων για την πέρκα της Χιλής γεννήθηκε από ανάγκη. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, τα ψαράδικα από την Ισπανία, τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία βγήκαν από τα χωρικά τους ύδατα και κατευθύνθηκαν προς τη θαλάσσια περιοχή γύρω από τη Χιλή, στοχεύοντας κυρίως στον «αυστραλιανό μπακαλιάρο» (Austral Hake). Μέσα σε λίγα χρόνια, τα αποθέματα του είδους είχαν εξαφανιστεί και οι στόλοι των αλιευτικών «ανακάλυψαν» το Patagonian Τoothfish. To 1994, το κυνήγι μεταφέρθηκε στη θαλάσσια ζώνη της Αργεντινής, για να επεκταθεί εν συνεχεία στα νερά της Ανταρκτικής. Η επέκταση κρίθηκε αναγκαία, αφού ο πληθυσμός του είχε εξολοθρευτεί στις συγκεκριμένες περιοχές. Τη διετία 1996-1997, οι «χρυσοθήρες» της θάλασσας μετέφεραν το κυνήγι στα νερά του νότιου Ινδικού Ωκεανού.
Στοιχεία της Greenpeace μαρτυρούν ότι μόνο το 1997 αλιεύθηκαν παράνομα 100.000.000 τόνοι Patagonian Τoothfish. Η αξία του εμπορεύματος στην αγορά ξεπερνούσε το 0,5 δισ. δολάρια. Η ίδια πηγή εκτιμά ότι το 90% της ποσότητας του ψαριού που βγαίνει από τη θάλασσα αλιεύεται λάθρα.
Aκόμα μια παράπλευρη απώλεια της πειρατικής αλιείας είναι η εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων πουλιών του Νότιου Ωκεανού. Το περίφημο άλμπατρος είναι ένα από τα είδη που, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, απειλείται περισσότερο.
O «κύκλος εργασιών» της πειρατικής αλιείας ξεπερνά τα 1,2 δισ. δολάρια ετησίως.
Οι συντονισμένες προσπάθειες της Επιτροπής για την Προστασία των Ζώντων Πόρων της Ανταρκτικής (CCAMLR) δεν έχει μέχρι σήμερα καταφέρει να ανακόψει το καταστροφικό ρεύμα. Η επιτροπή αποτελείται από 23 χώρες του νότιου ημισφαιρίου, από τη Λατινική Αμερική έως την Αυστραλία. Στο πρόγραμμα δράσης της περιλαμβάνονται ενέργειες που ξεκινούν από την όσο γίνεται στενότερη παρακολούθηση του Νότιου Ωκεανού και φτάνουν μέχρι και σε επαφές με εστιάτορες και σεφ των μεγαλουπόλεων των ΗΠΑ, για να τους πείσουν να μην αγοράζουν Patagonian Toothfish.
Η υπόθεση του «Viarsa» δεν είχε ευτυχή κατάληξη για τις αυστραλιανές αρχές. Η πλοιοκτήτρια εταιρεία μήνυσε την Καμπέρα για παράνομη σύλληψη του σκάφους και του αξίας 1 εκατ. δολαρίων εμπορεύματος. Η Navalmar SA έχει καταθέσει αγωγή, διεκδικώντας αποζημιώσεις πολλών εκατομμυρίων.
Η όλη υπόθεση έχει ήδη κοστίσει κάπου 3 εκατ. δολάρια στο αυστραλιανό κράτος. Στο ποσό περιλαμβάνονται το κόστος της καταδίωξης, η συνοδεία του αλιευτικού μέχρι το λιμάνι του Φρίμαντλ και τα δικαστικά έξοδα.
Τον περασμένο Νοέμβριο, το ομοσπονδιακό δικαστήριο αθώωσε τον καπετάνιο και το πλήρωμα του «Viarsa» και διέταξε την αποφυλάκισή τους, καθώς δεν αποδείχθηκε ότι ψάρευαν στην απαγορευμένη αυστραλιανή ζώνη. Ήταν η αποδοτική τακτική της υπεράσπισης. Το «Viarsa» απλώς «περνούσε» από την περιοχή.
ΕΡΑΝΟΣ
{ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ }
Έρανος υπέρ του ρεπόρτερ
Διαδραστικές μεθόδους χρησιμοποιεί το αμερικανικό δίκτυο ειδήσεων AlterNet, προκειμένου να αυξήσει το ταξιδιωτικό του μπάτζετ.
Το AlterNet είναι, όπως λέει ο τίτλος του, ένα εναλλακτικό αμερικανικό δίκτυο ειδήσεων: όχι μόνο γιατί είναι ανεξάρτητο και αριστερό, αλλά και για τους τρόπους τους οποίους σκαρφίζεται ώστε να φέρει σε πέρας την καλή δημοσιογραφία. Στην επιστολή που ακολουθεί, ο εκδότης του AlterΝet, Νταν Χέιζεν, καλεί τους αναγνώστες του σε... έρανο. Τους ζητά να χρηματοδοτήσουν το ταξίδι ενός ρεπόρτερ στο Χονγκ Κονγκ, επειδή το μπάτζετ του AlterNet δεν επαρκεί.
Πέρα από τον έρανο, όλα όσα λέει ο Χέιζεν ισχύουν κατά γράμμα και στη δική μας δημοσιογραφική πραγματικότητα: πόσοι Έλληνες ρεπόρτερ βρέθηκαν στο Χονγκ Κονγκ για να καλύψουν τη σύνοδο του ΠΟΥ; (Ή, μάλλον, πόσοι Έλληνες διευθυντές ΜΜΕ γνωρίζουν ότι έλαβε χώρα η σύνοδος του ΠΟΥ;) Και πόσο απέχει από την ελληνική πραγματικότητα ο Aμερικανός δημοσιογράφος, όταν λέει πως «όλες οι ειδήσεις σχετικά με το εμπόριο σερβίρονται απευθείας από τις εταιρείες»;
----- Original Message -----
From: "Dan Hasen"
To: antilogistes
Sent: Sunday, December 06, 2005 7:07 PM
Subject: Send Joshua to Hong Kong
Αγαπητοί αναγνώστες,
Θέλουμε να σας μιλήσουμε για τον Τζόσουα Χόλαντ, έναν από τους νέους δημοσιογράφους του AlterNet. Ο Τζος είναι ένας έξυπνος ρεπόρτερ με πολλά κότσια [...], ο οποίος έχει ήδη κάνει αποκαλύψεις σχετικά με το σκάνδαλο «Πετρέλαιο Αντί Τροφίμων» και τη Wal-Mart.
Tώρα ελπίζουμε με τη βοήθειά σας να στείλουμε τον Τζόσουα στο Χονγκ Κονγκ για να καλύψει την 6η Σύνοδο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Αυτή η σύνοδος θα αποτελέσει πιθανότατα σημείο καμπής για μια νέα εποχή στις παγκόσμιες εμπορικές συμφωνίες. Όπως είδαμε πρόσφατα στη Νότια Αμερική, μεγαλώνει η αντίσταση στις αμερικανόπνευστες συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου.
Κανένα θέμα δεν καλύπτεται με τόσο απαράδεκτο τρόπο όσο το εμπόριο. Η λυπηρή αλήθεια είναι πως, χωρίς ρεπόρτερ σαν τον Τζόσουα, θα είχαμε μόνο ειδήσεις σεβιρισμένες απευθείας από τις εταιρείες.
Αλλά η πτήση για το Χονγκ Κονγκ είναι κάπως τσουχτερή και το AlterNet χρειάζεται μια μικρή ώθηση από σας για να φτάσει ως εκεί. Καλύπτουμε το μισθό του Τζόσουα, αλλά η αποστολή αυτή ξεπερνά τον τωρινό μας ταξιδιωτικό προϋπολογισμό.
Υπολογίζουμε πως το ταξίδι θα κοστίσει τουλάχιστον 2.300 δολάρια, συμπεριλαμβανoμένου του αεροπορικού εισιτηρίου και της διαμονής. Αν νομίζετε πως τα ζητήματα του διεθνούς εμπορίου είναι σημαντικά και θέλετε αποκαλύψεις από τα μέσα, τότε βοηθήστε μας να βγάλουμε τον Τζόσουα στο δρόμο. Θα κάνει ρεπορτάζ για σας. Και, αν συνεισφέρετε, θα βάλουμε το όνομά σας στο τέλος του πρώτου άρθρου του από το Χονγκ Κονγκ (αν δεν έχετε αντίρρηση).
Με θερμούς χαιρετισμούς,
Ντον Χέιζεν, εκδότης του AlterNet
----- End of Message -----
LIBE
{ «LIBE»-AΓΩΝΑΣ }
«¶ντε γ..., αφεντικό»
Η κρίση στη Liberation, οικονομική αλλά και ταυτότητας, απέφερε τουλάχιστον ένα ένθετο τετρασέλιδο γεμάτο δύναμη κι εκπλήξεις.
Φαντάζεται κανείς ιδιοκτησία ελληνικής εφημερίδας να δημοσιεύει σε τέσσερις σελίδες ατόφιες τις θέσεις των απεργών εναντίον της... ιδιοκτησίας; Ας πούμε, τους συντάκτες του «Αντιλόγου» να τα χώνουν στα σοβαρά στον Καββαθά;
H Liberation το έκανε -κι ας μην έχει καμία σχέση η σημερινή «Libe» του... Ρότσιλντ (του αριστοκράτη επενδυτή που κατέχει πλέον το 37% των μετοχών) με εκείνη του 1973 (με διευθυντή τον Σαρτρ). Δεν είναι πια η εφημερίδα που αρνιόταν κάθε διαφήμιση. Που όλοι οι συντάκτες της, ανεξαρτήτως ιεραρχίας, αμείβονταν με τον ίδιο μισθό. Που λάμβανε κορυφαίες αποφάσεις μέσα από γενικές συνελεύσεις.
«Η εφημερίδα των δημοσιογράφων», που συνδέθηκε όσο καμία άλλη με την αμφισβήτηση, αμφισβητείται τώρα από τους ίδιους τους δημοσιογράφους της! Η κρίση, μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της, κορυφώθηκε με την απόφαση της διεύθυνσης (και του ιστορικού διευθυντή της Σερζ Ζιλί) να προχωρήσει σε 52 απολύσεις, για λόγους επιβίωσης. Το προσωπικό δεν το είδε έτσι και αποφάσισε ομόφωνα απεργία. Η εφημερίδα δεν κυκλοφόρησε τέσσερις μέρες, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει από το 1973. Η διεύθυνση αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει - τουλάχιστον προσωρινά. Την πέμπτη μέρα, η «Libe» βγήκε κανονικά, αλλά μέσα στην εφημερίδα υπήρχε μια έκπληξη: ένθετο ένα τετρασέλιδο με τίτλο «Libe-lutte» («Libe»-αγώνας). Τέσσερις σελίδες, όσες και το πρώτο φύλλο της Liberation στις 18 Απριλίου 1973. Ένα τετρασέλιδο φτιαγμένο από τους απεργούς - χωρίς να γίνεται διάκριση ανάμεσα σε δημοσιογράφους και μη.
«Αυτές τις σελίδες σάς τις χρωστάμε. Σε σας, αναγνώστες, που έχετε μια σχέση γεμάτη συναισθήματα και αντιδράσεις με τη Liberation. Σε σας που παίρνετε το πρωί μια τσάμπα εφημερίδα γιατί σας τη δίνουν και δεν κοστίζει τίποτα. Σε σας που δε μας διαβάζετε πια».
Η αμφισβήτηση αφορούσε και την ίδια την εφημερίδα, την ταυτότητά της, την προοπτική της. Το τετρασέλιδο περιλάμβανε και απόψεις αναγνωστών. Αρκετές από αυτές, επιθετικές απέναντι στην εφημερίδα: «Αντιδράστε, κουνηθείτε, ξαναδώστε μας την αλλοτινή “Libe”. Αυτήν που ήθελε να πει κάτι και όχι τη φυλλάδα της πλαδαρής αριστεράς του χαβιαριού. Μάθετε να γράφετε από την αρχή, σηκώστε τα μανίκια, γιατί κατά βάθος την αγαπώ ετούτη την εφημερίδα». Αλλά οι απεργοί είχαν το θάρρος να περιλάβουν ακόμα και σκληρές σε βάρος τους απόψεις: «Δε σας γνώριζα, αλλά οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στο site σας μού επέτρεψαν να καταλάβω την ουσία του προβλήματος: είστε γέροι».
Και ο αγώνας συνεχίζεται, στο www.libe-lutte.org
ΛΑΧΑΝΙΚΑ
{ MOΛYΣMENA ΛAXANIKA }
Σιγά τα λάχανα
Τουρκία και Ελλάδα έρχονται πρώτες στη λίστα της Greenpeace Γερμανίας στην παραγωγή οπωροκηπευτικών με μεγάλο ποσοστό φυτοφαρμάκων.
Είναι κάτι δόγματα που δε σηκώνουν συζήτηση. Όπως το ότι «τα ελληνικά λαχανικά είναι τα καλύτερα που υπάρχουν». Γι’ αυτό και οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ οργώνουν τις λαϊκές, για να ξεσκεπάσουν στα βραδινά δελτία τη μέγιστη απάτη: λαχανάκι εξωτερικού που να πλασάρεται ως ελληνικό. Εγκληματικό! Γι’ αυτό και δικαιολογείται το γεγονός ότι τα ελληνικά λαχανικά είναι ακριβότερα από τα ξένα. Απλώς, είναι... καλύτερα. Γιατί; Γιατί έτσι!
Αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι: μόλις πριν από ένα μήνα, ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα μεγάλης έρευνας που διεξήγαγε η Greenpeace Γερμανίας στα σουπερμάρκετ τριών χωρών (Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία), για να ελέγξει την ποιότητα λαχανικών και φρούτων. Η χειρότερη ποιότητα εντοπίστηκε στην αλυσίδα Lidl (η οποία δραστηριοποιείται και στη χώρα μας). Ποιος είναι ο λόγος που το Lidl πουλάει τα χειρότερα λαχανικά; Η προέλευση! Τα λαχανικά του προέρχονται από την Ελλάδα και την Τουρκία - και, σύμφωνα με τη Greenpeace, αυτές είναι οι δύο χώρες όπου παρατηρείται η μεγαλύτερη συγκέντρωση φυτοφαρμάκων σε αυτά. Δεν πρόκειται για αυθαίρετο συμπέρασμα. Όταν, στο πλαίσιο της ίδιας έρευνας, οι ελεγκτές της Greenpeace χώρισαν τα προϊόντα ανά χώρα προέλευσης, τα ελληνικά πήραν το δεύτερο χειρότερο βαθμό (-110) μετά τα τουρκικά και το χειρότερο συγκρινόμενα με τις χώρες της ΕΕ (βλ. πίνακα). «Πρωταθλήτριες στην αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων» χαρακτηρίζει την Ελλάδα και την Τουρκία η Deutsche Welle.
***
Φυσικά, δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει την πιθανότητα να πρόκειται μόνο για την ποιότητα των συγκεκριμένων λαχανικών που προμηθεύεται το Lidl. Ωστόσο, την επικινδυνότητα των ελληνικών λαχανικών τη γνωρίζει και το δικό μας Yπουργείο Γεωργίας, έστω κι αν ντρέπεται να το πει... Σύμφωνα με την Greenpeace Ελλάδας, η οποία ζήτησε και πήρε από το υπουργείο τα αποτελέσματα των ελέγχων, 3% των λαχανικών ξεπερνούν τα επιτρεπόμενα όρια έκθεσης, ενώ σε ένα άλλο 20% εντοπίστηκαν σημαντικά υπολείμματα φυτοφαρμάκων. Κι όμως, ενώ το υπουργείο γνωρίζει, (α) δεν ανακοινώνει επισήμως τα αποτελέσματα, (β) δεν έχει πάρει καμία πρωτοβουλία απόσυρσης των επικίνδυνων προϊόντων και (γ) δεν έχει θέσει κανένα στόχο μείωσης της χρήσης φυτοφαρμάκων. Ίσως γιατί τα λεφτά είναι πολλά: ο ετήσιος επίσημος τζίρος (χωρίς, δηλαδή, να υπολογίζεται η «μαύρη αγορά» απαγορευμένων προϊόντων) των φυτοφαρμάκων στη χώρα μας είναι 200 εκατ. ευρώ.
SUN
{ ΤΑΜΠΛΟΪΝΤ }
Κίτρινος ψεύτης Ήλιος
Για άλλη μια φορά, πήραν τη φωτογραφία και της έβαλαν λεζάντα-μαϊμού. Μόνο που, αυτήν τη φορά, την είχαν πατήσει.
Μία εικόνα, πέντε λέξεις (αλλά όλες λάθος). Στις 9 Νοεμβρίου, η ταμπλόιντ βρετανική εφημερίδα Sun δημοσίευε στην πρώτη σελίδα μια μεγάλη φωτογραφία που έδειχνε ένα από τα θύματα της τρομοκρατίας της 7η Ιουλίου. Λίγα λεπτά μετά τις εκρήξεις του Λονδίνου, ο κοστουμαρισμένος κύριος ήταν αιμόφυρτος και σοκαρισμένος. Και ο πηχυαίος τίτλος έγραφε: «Αντιτρομοκρατικός Νόμος: “Πείτε στον Τόνι πως έχει δίκιο”».
Ήταν οι μέρες που ο Τόνι Μπλερ προσπαθούσε να περάσει το αντιτρομοκρατικό νομοσχέδιο. (Tο νομοσχέδιο τελικά δεν πέρασε. Ήταν η πρώτη κοινοβουλευτική ήττα του Μπλερ). Το υπονοούμενο ήταν σαφές: το εικονιζόμενο θύμα έστελνε το δικό του μήνυμα υποστήριξης στον Μπλερ. Η φωτογραφία αναπαρήχθη και από άλλα ΜΜΕ, ακόμα και από το BBC.
Ο κύριος στη φωτογραφία της Sun ήταν ο Τζον Τάλοτς, πράγματι θύμα της 7ης Ιουλίου. Με μια διαφορά: όχι μόνο δεν υποστηρίζει το νομοσχέδιο του Μπλερ, αλλά, αντιθέτως, απεχθάνεται τον πρωθυπουργό. Δύο ημέρες μετά το πρωτοσέλιδο της Sun, σε συνέντευξή του στην Guardian, δεν κρατιόταν: «Πρόκειται για κλασικό παράδειγμα χειραγώγησης από τα ΜΜΕ. [...] Μου έβαλαν στο στόμα μια άλλη φωνή, αυτήν του Μπλερ». [...] Νιώθω πολύ περισσότερη οργή για τους πολιτικούς, παρά για τους ίδιους τους βομβιστές».
Η Sun είχε πέσει στην περίπτωση: ο Τάλοτς διδάσκει ανάλυση των ΜΜΕ στο πανεπιστήμιο και μετά τις βομβιστικές επιθέσεις ετοίμαζε ένα βιβλίο για το πώς οι εικόνες χρησιμοποιούνται για να προωθήσουν συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα...
APOSPOROS
{ ΝΙΚΗ ΣΕ ΔΥΟ ΤΑΜΠΛΟ }
Σπαρτιάτικο πείσμα στο Κονέκτικατ
Το δημοτικό συμβούλιο του Στάμφορντ ήθελε να απαλλοτριώσει το εστιατόριο δύο Ελληνίδων. Όχι μόνο δεν τα κατάφερε, αλλά απέκτησε και αντιπολίτευση.
Αρχικά, ο δήμος προσπάθησε να κατεδαφίσει το diner (παραδοσιακό αμερικανικό εστιατόριο) της. Έπειτα, όρθωσε ένα φράχτη που της έκοψε την πρόσβαση στο πάρκινγκ και στους κάδους απορριμμάτων. Αλλά στις αρχές Νοεμβρίου «η Maria Aposporos, μια δυναμική γυναίκα με προφορά βαριά όσο ο καφές από την πατρίδα της, την Ελλάδα, ανταπέδωσε το χτύπημα», γράφει η ρεπόρτερ Στέισι Στόου στους New York Times.
Αφού τα έβγαλε πέρα στη δικαστική διένεξή της με το δήμο, η κ. Aposporos, 58 ετών, γεννημένη στη Σπάρτη, εξελέγη για την επόμενη τετραετία στο δημοτικό συμβούλιο του Στάμφορντ, χάρη σε μια δυναμική καμπάνια πόρτα-πόρτα, κατά την οποία υποσχόταν φροντίδα στους απλούς συμπολίτες της.
Το «Curly», το μαγαζί που η Aposporos και η αδελφή της, Eleni Anastos, διατηρούν από το 1977, έχει σπεσιαλιτέ του τα αυγά, σερβιρισμένα σύμφωνα με την προτίμηση του πελάτη. Είναι ένα «χωνευτήρι» όπου συντρώγουν δικηγόροι, επιχειρηματίες, αστυνομικοί και άνεργοι.
Ξαφνικά, το εστιατόριο βρέθηκε στη δίνη ενός οικιστικού σχεδίου 100 εκατ. δολαρίων. Πριν από λίγα χρόνια, οι δύο αδελφές απέρριψαν πρόταση του δήμου να εξαγοράσει την ιδιοκτησία τους έναντι 300.000 δολαρίων. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο δήμος προσπάθησε εν συνεχεία να το απαλλοτριώσει, αλλά οι δύο αδελφές δικαιώθηκαν το 2002 από το Aνώτατο Δικαστήριο του Κονέκτικατ. Ο δήμος κατεδάφισε όλα τα γύρω κτίρια, ακόμα κι ένα που ήταν μεσοτοιχία με το εστιατόριο, αναγκάζοντας τις αδελφές να πληρώσουν 80.000 δολάρια για τη στήριξη του τοίχου.
Η Μαρία Αποσπόρου όχι μόνο διέσωσε το εστιατόριο, αλλά πήρε και τη ρεβάνς.
{ ΚΑΤΗΓΟΡΩ }
Επίτροπος με κότσια
Η λέξη «κομισάριος» ταυτίζεται συνήθως με γραφειοκρατία και διαφθορά. Αλλά ο Τόμας Χάμαρμπεργκ είναι διαφορετικός.
«Ζούμε τη χειρότερη επίθεση του αιώνα κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο αμερικανικός “πόλεμος κατά της τρομοκρατίας” αποδεικνύεται η μεγαλύτερη απειλή κατά της παγκόσμιας ειρήνης».
Λόγια που δεν είναι πρωτάκουστα. Όταν, όμως, τα λέει ο άνθρωπος που από την 1η Απριλίου 2006 αναλαμβάνει επικεφαλής της Επιτροπής για τα Aνθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης, τη σημαντικότερη θέση ύστερα από εκείνη του Γενικού Γραμματέα, τότε αποκτούν άλλη βαρύτητα.
Ο Σουηδός δημοσιογράφος, αγωνιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα και πρώην πρόεδρος της σουηδικής Διεθνούς Αμνηστείας, Τόμας Χάμαρμπεργκ είναι κατηγορηματικός: ο πόλεμος που άρχισε ο Τζορτζ Μπους μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 δεν αφορά μόνο τις ΗΠΑ. Η μια χώρα μετά την άλλη υιοθετούν και εφαρμόζουν μεθόδους όπως απαγωγές, βασανιστήρια και δολοφονίες. Η CIA δημιουργεί φυλακές έξω από τα αμερικανικά σύνορα, πραγματοποιεί απαγωγές και εφαρμόζει συστηματικά βασανιστήρια, ενώ αγωνιστές της αντίστασης κατά καταπιεστικών καθεστώτων βαφτίζονται τρομοκράτες.
Στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του στο διεθνές ινστιτούτο Oύλοφ Πάλμε, του οποίου ήταν μέχρι τώρα πρόεδρος, ο Τόμας Χάμαρμπεργκ κατήγγειλε ότι έως σήμερα έχει επιβεβαιωθεί ο θάνατος τουλάχιστον εκατό κρατουμένων σε αμερικανικές φυλακές στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και σε άλλες χώρες όπου οι ΗΠΑ διατηρούν μυστικές φυλακές, ενώ εντύπωση προκάλεσε η έκκλησή του προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αντισταθούν στις αμερικανικές πιέσεις.
Γνωστός φιλέλλην
Ο Τόμας Χάμαρμπεργκ εργαζόταν στο Συμβούλιο της Ευρώπης την περίοδο 1968-1969, όταν είχε συζητηθεί η προσφυγή κατά της ελληνικής χούντας. Είχε παίξει σημαντικό ρόλο στην περίθαλψη και την παροχή ασύλου σε Έλληνες αντιστασιακούς.
Ήταν ιδρυτικό μέλος της Σουηδικής Επιτροπής για τη Δημοκρατία στην Ελλάδα, αντιπρόεδρος του ΔΣ και υπεύθυνος για το Πληροφοριακό Δελτίο της Επιτροπής.
Οι Έλληνες της Σουηδίας τον θυμούνται σε όλες τις εκδηλώσεις κατά της χούντας να προσπαθεί να μιλήσει με τα λίγα ελληνικά του που είχε αρχίσει να μαθαίνει.
Σε περιόδους σαν τη σημερινή, η παρουσία του Τόμας Χάμαρμπεργκ σ’ αυτήν τη θέση είναι σίγουρα θετική για τη χώρα μας.
{ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ }
Πράσινη κάρτα από τον Μπους
Η απόφαση του Aμερικανού προέδρου διαψεύδει όλα τα κλισέ: νομιμοποίηση των μεταναστών εδώ και τώρα.
«Ο αμερικανικός λαός δεν πρέπει να επιλέξει μεταξύ μιας φιλόξενης κοινωνίας και μιας κοινωνίας της νομιμότητας. Μπορούμε, την ίδια στιγμή, να είμαστε και τα δύο». Η δήλωση ανήκει -όλως παραδόξως- στον Τζορτζ Μπους. Πρόκειται για αποστροφή κατά την ομιλία του στην Αριζόνα στις 30 Νοεμβρίου. Εκεί ο Aμερικανός πρόεδρος έδωσε το στίγμα της μεταναστευτικής του πολιτικής στη δημοσιότητα. Μια πολιτική η οποία -όσο κι αν αντίκειται στα κλισέ που έχουν επικρατήσει- φαίνεται περισσότερο πραγματιστική, τολμηρή και προοδευτική σε σχέση με τις θέσεις που διατυπώνουν στην Ελλάδα ακόμα και αριστερές δυνάμεις.
Η πρόταση Μπους περιλαμβάνει την έκδοση τριετούς άδειας παραμονής στα 13 εκατομμύρια των παράνομων μεταναστών που βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με τη λήξη της τριετίας, οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να ανανεώσουν την άδεια παραμονής, αφού προηγουμένως επιστρέψουν στη χώρα προέλευσής τους.
Οι θέσεις Μπους δεν αποτελούν έκπληξη για όσους παρακολουθούν από κοντά την αμερικανική πολιτική σκηνή. (Ο «Αντίλογος» τις έχει επισημάνει από το τεύχος Αυγούστου του 2004!) Τον περασμένο Ιανουάριο, εξάλλου, ο πλανητάρχης είχε επισημάνει ότι οι παράνομοι μετανάστες αποτελούν βασικό συστατικό της αμερικανικής οικονομίας και «δικαιούνται την ευκαιρία να γίνουν ακόμα καλύτεροι, οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, και τελικά να γίνουν Aμερικανοί πολίτες».
Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι οι φιλομεταναστευτικές θέσεις Μπους είναι αποτέλεσμα των ισχυρών πιέσεων που δέχεται από επιχειρηματικούς κύκλους που βρίσκονται κοντά στο ρεπουμπλικανικό κόμμα. Μέρος του επιχειρηματικού κόσμου πιέζει για την παροχή πλήρους αμνηστίας στους παράνομους μετανάστες, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι η οικονομία της χώρας θα δεχόταν τεράστιο πλήγμα, αν η κρατική μηχανή εφάρμοζε μια πολιτική επαναπροώθησης στο Μεξικό των εκατομμυρίων παράνομων ξένων εργατών, οι οποίοι, όπως τονίζεται, είναι πρόθυμοι να κάνουν τις δουλειές εκείνες που δε θα έκαναν ποτέ οι «γηγενείς» Αμερικανοί.
Οι παράνομοι μετανάστες αποτελούν την πλειονότητα στα 2 εκατομμύρια των εργαζομένων στον αγροτικό κλάδο, αλλά και σημαντικό ποσοστό των εργαζομένων στον κατασκευαστικό. Συνήθως, οι αποδοχές τους μόλις που ξεπερνούν το κατώτατο όριο που ορίζεται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και, κατά κανόνα, δεν έχουν ιατροφαρμακευτική φροντίδα και συνταξιοδοτικά προνόμια.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η τελευταία φορά που η Ουάσιγκτον πρόσφερε γενική αμνηστία στους παράνομους μετανάστες ήταν το 1986, επί προεδρίας ενός άλλου ρεπουμπλικάνου, του Ρόναλντ Ρίγκαν. Τότε, 3 εκατομμύρια λαθρομετανάστες επωφελήθηκαν της απόφασης, νομιμοποίησαν και μονιμοποίησαν την παραμονή τους στις ΗΠΑ.
Οι πιέσεις του επιχειρηματικού λόμπι μπορεί να έπεισαν τον Τζορτζ Μπους, ωστόσο το κόμμα του εμφανίζεται διχασμένο. Τα συντηρητικότερα στελέχη του κόμματος, ειδικά στις πολιτείες της Αριζόνα και του Τέξας, που συνορεύουν με το Μεξικό, το πιθανότερο είναι να απορρίψουν την πρόταση του προέδρου, θεωρώντας την ως προγεφύρωμα για την παραχώρηση συνολικής αμνηστίας.
Η γερουσιαστής από το Τέξας Κέι Μπέιλι, τις απόψεις της οποίας φαίνεται να συμμερίζεται μεγάλος αριθμός ρεπουμπλικάνων στο κογκρέσο, υποστήριξε ότι οι λαθρομετανάστες θα πρέπει πρώτα να επιστρέψουν στις χώρες προέλευσης, ώστε να αποκτήσουν το δικαίωμα υποβολής αίτησης για την απόκτηση άδειας εργασίας στις ΗΠΑ. Το μεταναστευτικό ζήτημα απασχόλησε κατ’ επανάληψη το κογκρέσο κατά το περασμένο έτος, αλλά καμία πρόταση δεν κατάφερε να συγκεντρώσει την πλειοψηφία. Τον περασμένο Οκτώβριο, οι ηγέτες του κογκρέσου είχαν παραπέμψει το θέμα για συζήτηση στην τρέχουσα κοινοβουλευτική περίοδο.
Νεγκροπόντε
{ ΣΕ ΘΕΣΗ-ΚΛΕΙΔΙ }
Ο ΩΜΟγενής Νεγκροπόντε
Ως αδίστακτος άνθρωπος των παρασκηνίων θεωρείται από πολλούς ο συμπατριώτης μας. Βραβεύεται, όμως, από το Ελληνοαμερικανικό Κογκρέσο.
Αποκαλείται «Τσάρος των Υπηρεσιών Πληροφοριών» των ΗΠΑ. Ο ελληνικής καταγωγής Τζον Νεγκροπόντε ήταν η επιλογή του Τζορτζ Μπους για να καλύψει ένα από τα πλέον ευαίσθητα πόστα της αμερικανικής διπλωματίας. Director of National Intelligence είναι ο νέος τίτλος τού μέχρι πρότινος πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Ιράκ. Διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, στη δική μας γλώσσα.
Η ανάληψη των καθηκόντων του πριν από λίγες εβδομάδες χαιρετίστηκε με τον ανάλογο ενθουσιασμό από τα μέλη της ελληνικής παροικίας των ΗΠΑ. Ένα ακόμα «δικό μας» παιδί, γόνος μεταναστών, τα κατάφερε. Στα μέσα Νοεμβρίου, μάλιστα, το Ελληνοαμερικανικό Κογκρέσο στο Σικάγο τίμησε τον Τζον Νεγκροπόντε, μεταξύ άλλων, «για την αφοσίωσή του στα δημοκρατικά ιδεώδη».
Ήταν αυτή ακριβώς η διάκριση που έφερε στην επιφάνεια την άλλη άποψη για τον εκλεκτό του προέδρου. Δεν είναι καθολική η εκτίμηση της οποίας χαίρει ο Τζον Νεγκροπόντε μεταξύ των συμπαροίκων του στις ΗΠΑ.
Ο Ελληνοαμερικανός δημοσιογράφος Τζορτζ Μπέρες ήταν μεταξύ εκείνων που έσ