Ρέα Βιτάλη
¶ντε γεια!«... Γεια σου. Λέξη πληθωρική σαν φιγούρα του Μποτέρο...»
Λέω σήμερα να απαριθμήσω τα πολύτιμα «γεια σου» της χρονιάς που έφυγε. Έτσι, για να τα τιμήσω...
Γεια σου στο νησί που πετάξαμε την άγκυρά μας. Στην Τήνο της καρδιάς μας. Στις ανατολές που χάιδεψαν το μπαλκόνι μας, στην κυριακάτικη ψαλμωδία του παπα-Αντώνη στη Μεγαλομάτα στον Κτικάδο, στις τράτες που απάγκιασαν στο λιμάνι μας και στα γλαροπούλια που τις συνόδευαν, στα φυτά που μεγάλωσαν στον κήπο μας παλεύοντας με τους αέρηδες, στις ρακές που τσουγκρίσαμε, στις πιατέλες που σερβίρισε η Αντωνία και ο Ευριπίδης. Γεια σου σ’ εκείνο το μαγικό γλέντι φίλων γύρω από την ελιά μας.
Γεια σου στ’ ανεμοπείσματα, γιατί μας έμαθαν να εκτιμάμε τις καλοσυνάτες ημέρες. Γεια σου στα «απαγορευτικά», γιατί μας ορμήνεψαν ότι μπορεί κάποιος άλλος να κάνει κουμάντο.
Γεια σου στους ανθρώπους που συνάντησα και γαλήνεψαν την ψυχή μου ότι ο άνθρωπος μπορεί να μεγαλώνει χωρίς να γερνάει. Την Κική Δημουλά, το Νίκο Ματσανιώτη... Πάντα τον Καββαθά!
Γεια σου στα μυρμήγκια που καμώθηκαν μπροστά μου τo λιοντάρι, γιατί μ’ έμαθαν να λογαριάζω το αληθινό μπόι.
Γεια σου στο πρώτο πέταγμα του Αριστείδη και στο Θεό που μ’ ευλόγησε να το καμαρώσω. Δυο φώτα που αναβόσβησαν μέσα στην ομίχλη πόσα πολλά μπορεί να σημαίνουν...
Γεια σου στη φράση της Λίλας «πετυχημένη μπορώ να κρίνω μια γυναίκα, αν δω σε ποια αγκαλιά κουρνιάζει τη νύχτα».
Γεια σου στις πρώτες λέξεις του Κωστάκη «... γνώμη, απαπώ... ανό, πακαλώ»! Συγγνώμη, αγαπώ μέχρι τον ουρανό, παρακαλώ... Τι άλλο χρειάζεται...
Γεια σου σε όσους άντεξαν να πάνε αντίθετα στο ρεύμα των καιρών, αλλά ίσια στο ρεύμα της συνείδησής τους. Σε όσους, μιλώντας για τον κόσμο, συγκατέλεξαν και τον εαυτό τους. Σε όσους δε χαράμισαν το εισιτήριο της ζωής τους.
Γεια σου στα ταξίδια μας. Γεια σου στο έργο «Η θάλασσα μέσα μου». Γεια σου στη Βικάρα μου και στο λυγμό της φωνής της στο «υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι».
Γεια σου στις μεταμεσονύχτιες συζητήσεις, στους φίλους που πέρασαν ακάλεστοι, στη μακαρονάδα που μαγειρέψαμε στα ξαφνικά και στις ιστορικές αναλύσεις του Πάνου. Γεια σου, ρε Παμού!
Γεια σου στο χρόνο! Μακάρι και του χρόνου!_ P. B.