Bentley GTC
Μια ανοιχτή έκδοση συμπληρώνει την πολύ επιτυχημένη οικογένεια της GT, που εκτόξευσε τις πωλήσεις της Bentley. Την οδηγούμε στο ¶σπεν του Κολοράντο!ΚΕΙΜΕΝΟ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: DOMINIC FRASER, M. Σ.
- Are you from Aspen?
- No, I am from Greece.
- Wow! That sounds cool too!
Ίσως ο συνεπιβάτης μας στο μικρό ελικοφόρο αεροπλάνο να έμεινε με την απορία τι γυρεύει ένας Έλληνας τέτοια εποχή στην... Αράχοβα του «Nέου Kόσμου», το κατεξοχήν χειμερινό θέρετρο των πλούσιων Αμερικανών εδώ και περίπου μισό αιώνα. Κι αν η χαμηλή πτήση πάνω από τις υπερπολυτελείς κατοικίες λίγο πριν από την προσγείωση δεν είναι σε θέση να προϊδεάσει τον επισκέπτη για το τι εστί ¶σπεν, η συστοιχία των ιδιωτικών lear jet που τον υποδέχονται στο τέλος του αεροδιαδρόμου θα τον βάλουν με τη μία στο κλίμα. Όμως, το ¶σπεν (τρεις ώρες δρόμος από το Ντένβερ, όπου κατά κάποιον τρόπο βρίσκεται στο «γεωμετρικό» κέντρο της χώρας) δεν έγινε... trendy ένεκα του χειμερινού τουρισμού. Ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν το... δικό μας ¶σπεν παρήγαγε φορμαέλα, το original γνώριζε δόξες, χάρη σε ένα μεγάλο κοίτασμα αργύρου που έφερε ευημερία στους 12.000 κατοίκους του (μόνο 5.000 σήμερα). Το 1891 η επαρχιακή αυτή πόλη διέθετε έξι εφημερίδες, τέσσερα σχολεία, τρεις τράπεζες, δύο θέατρα και μία όπερα!
Τι θέση έχουν, όμως, όλα αυτά σε ένα περιοδικό αυτοκινήτου; Μα, τον ξεχωριστό αυτό προορισμό διάλεξε η Bentley για τη δημοσιογραφική παρουσίαση της GTC. Όπου GTC, η ανοιχτή παραλλαγή της Continental GT και το τρίτο μέλος της οικογένειας μαζί με την 4θυρη Flying Spur. H Bentley, που για τους διαβασμένους ανήκει εδώ και οκτώ χρόνια στον όμιλο VW (και λίαν προσφάτως απέκτησε αντιπροσωπεία και στη χώρα μας), πολλαπλασίασε τις πωλήσεις της χάρη στην GT και τις παραλλαγές της, μιας και κάλυψε ένα κενό -από πλευράς κόστους- μεταξύ των υπερπολυτελών αυτοκινήτων και των κλασικών γερμανικών μοντέλων κύρους. Ίσως είναι περιττό να το αναφέρουμε, αλλά περίπου η μισή από την παραγωγή της GTC προορίζεται για την αγορά της Αμερικής. Εξ ου και η πραγματοποίηση του λανσαρίσματός της στην τελευταία έκθεση της Ν. Υόρκης αλλά και η επιλογή αυτής της τοποθεσίας για τη δημοσιογραφική παρουσίασή της.
Κι αν το αγοραστικό ενδιαφέρον στη χώρα μας για την GTC είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένο, κάθε άλλο παρά αδιάφορο θα πρέπει να αφήνει το λάτρη της αυτοκίνησης μια τόσο ξεχωριστή κατασκευή, που παραμένει πιστή στην παράδοση του εργοστασίου του Κρου.
Τι κάνει, όμως, τόσο ξεχωριστή μια «Bentley»; «Κατ’ αρχάς, η ποιότητα των υλικών που χρησιμοποιούνται», μας εξηγεί ο Πίτερ Γκεστ, υπεύθυνος για το εσωτερικό του αυτοκινήτου. «Η εφαρμογή του δέρματος και οι ραφές γίνονται στο χέρι. Το ξύλο και το μέταλλο ολοκληρώνουν το διάκοσμο, χωρίς να υποκαθίστανται σε κάποιο σημείο από πλαστικά».
Όμως, μια Bentley ξεχωρίζει και για το σπορτίφ χαρακτήρα της. Γι’ αυτό και κάτω από το καπό βρίσκεται στριμωγμένος ο 6λιτρος W12, ο οποίος μπορεί να βασίζεται στο γνωστό σύνολο της μαμάς εταιρείας, η εξέλιξή του όμως (συμπεριλαμβανομένης της προσθήκης των δύο υπερπληρωτών) πραγματοποιήθηκε στο Κρου, όπου γίνεται και η κατασκευή του.
Για τη γνωριμία μας με το αυτοκίνητο, η Bentley σχεδίασε μια διαδρομή περίπου 600 χλμ. γύρω από τους εντυπωσιακούς ορεινούς όγκους στην πολιτεία του Κολοράντο, ακριβώς νότια του ¶σπεν. Αντιφατική εν μέρει η επιλογή του συγκεκριμένου προορισμού για ένα αυτοκίνητο με 560 ίππους, δεδομένων των αστείων ορίων ταχύτητας στους αμερικανικούς δρόμους (στην προκειμένη περίπτωση, από 10 έως 65 μίλια/ώρα) αλλά και της αυστηρής αστυνόμευσής τους.
Βόλτα;
Ξεκινάμε αρκετά πρωί την εξόρμησή μας, τηρώντας ευλαβικά -σε πρώτη φάση- τη σηματοδότηση του αμερικανικού ΥΠΕΧΩΔΕ. Με τη θερμοκρασία κοντά στους 0° C, δε δοκιμάζουμε αμέσως να ξεσκεπάσουμε την GTC. Στο εσωτερικό το ηλεκτρικά ρυθμιζόμενο/θερμαινόμενο κάθισμα προδιαθέτει για μακρινές διαδρομές, το περιβάλλον του οδηγού δεν επιφυλάσσει εργονομικές εκπλήξεις και το αυτόματο κιβώτιο αναμένει υπομονετικά να αναλάβει δράση, μέχρι να εγκαταλείψουμε τον υπνωτικό τρόπο που κινούμαστε εμείς και μερικές ακόμα χιλιάδες Αμερικανών οδηγών.
Λίγη ώρα μετά εγκαταλείπουμε τον αυτοκινητόδρομο «82», ακολουθώντας την «133», μια διαδρομή που αφυπνίζει με την ομορφιά της όλες τις αισθήσεις αλλά και τις οδηγικές μας ανησυχίες. Aνησυχίες για να ανακαλύψουμε τι μπορεί να συμβεί όταν απελευθερώσεις όλη τη δύναμη του κινητήρα στο δρόμο. Ξεψαρώνουμε, λοιπόν, αδιαφορώντας για τα όρια των 25 και 35 μιλίων, και βυθίζουμε το πόδι μας στο δεξί πεντάλ. Το αμάξωμα των 2,5 τόνων επιταχύνει εντυπωσιακά (5,1 δλ. δίνει ο κατασκευαστής για τα 0-100 χλμ./ώρα), με το βρυχηθμό του W12 να είναι ακόμα πιο ηδονικός και από την αίσθηση της σφιχτής επαφής μας με τη δερμάτινη πλάτη του καθίσματος.
Η τετρακίνηση (με κεντρικό διαφορικό τύπου Τόρσεν) αναλαμβάνει για τη «δικαιότερη» κατανομή των 66,3 χλγμ. στους τέσσερις τροχούς. Η εντυπωσιακή αυτή ροπή είναι διαθέσιμη σχεδόν σε όλο το φάσμα στροφών του κινητήρα (για την ακρίβεια, από τις 1.600 έως τις 6.000 σ.α.λ.), χάρη στη χαμηλή πίεση υπερπλήρωσης, που δεν ξεπερνά το 1 bar.
Μοναδική παραφωνία σ’ αυτήν την πανδαισία ήχων, ένα μικρό θρόισμα που φτάνει από την ένωση του παρμπρίζ με την οροφή, αλλά από τον Πίτερ αποδίδεται σε ατέλεια του δικού μας αυτοκινήτου, το οποίο είναι μοντέλο προπαραγωγής.
Συνεχίζοντας τον επιταχυνόμενο ρυθμό μας, η ένδειξη του κοντέρ θα μπορούσε να φτάσει 312 χλμ./ώρα (306 με ανοιχτή την οροφή), τελική ταχύτητα που δεν περιορίζεται ηλεκτρονικά, εξ ου και η ανάγκη για ειδικά σχεδιασμένα ελαστικά, τα οποία παρέχει η Pirelli και η Michelin. Όμως, οι φήμες για κακομεταχείριση στο Γκουαντάναμο μάς κόβουν λίγο τη φόρα! Έτσι και αλλιώς, η θερμοκρασία έχει ανέβει αρκετά και είναι ευκαιρία να απολαύσουμε το υπόλοιπο της διαδρομής μας με τη σκεπή στη φυσική της θέση. Με ταχύτητες μέχρι 30 χλμ./ώρα και το πάτημα του σχετικού διακόπτη, η υφασμάτινη (σύμφωνα με την παράδοση!) οροφή εξαφανίζεται μέσα σε 25 δλ. πίσω από την πλάτη της δεύτερης σειράς καθισμάτων. Εκεί, αν και με λίγη δυσκολία, μπορούν να φιλοξενηθούν δύο ενήλικες, ενώ ικανοποιητικός είναι και ο χώρος αποσκευών, με μεταφορική ικανότητα 235 λίτρων, χωρητικότητα που δε βελτιώνεται όταν η οροφή είναι κλειστή, καθώς στο σημείο αυτό βρίσκεται μια από τις πολλές ενισχύσεις του αμαξώματος. Οι παρεμβάσεις αυτές, που επιβάρυναν το αμάξωμα με επιπλέον 110 κιλά (σε σχέση με τη GT), εξασφάλισαν την κορυφαία τιμή στρεπτικής ακαμψίας σε ανοιχτό αυτοκίνητο.
Αρκετά αργότερα, στο μέσο της διαδρομής μας, σταματάμε για ένα τυπικά αμερικανικό γεύμα στο Κρέστεντ Μπιουτ, έναν επίσης δημοφιλή προορισμό χειμερινών διακοπών με πλήθος δραστηριοτήτων, ο οποίος, μάλιστα, θεωρείται η γενέτειρα του mountain bike!
Συνεχίζουμε την πορεία μας κινούμενοι στον «50», έχοντας απολέσει κάθε μέτρο, με το κοντέρ να δείχνει «130», δηλαδή κάτι παραπάνω από 200 χλμ./ώρα. Διάολε! Τα πρόστιμα εδώ δεν μπορεί να είναι πιο τσουχτερά από εκείνα που μας επιφυλάσσει ο νέος ΚΟΚ και η μόνη μας απορία είναι αν ο σερίφης της περιοχής δέχεται πιστωτικές κάρτες! Στις ταχύτητες αυτές ο αέρας κάθε άλλο παρά ενοχλητικός είναι για τους επιβάτες, ενώ κάθε άγγιγμα στο πεντάλ του γκαζιού αποκαλύπτει μια παραβατική προθυμία του κινητήρα να επιταχύνει ακόμα περισσότερο. Το προσπέρασμα των τεράστιων φορτηγών και των εξίσου επιβλητικών «motorhome» γίνεται προτού ο τοπικός μπάτσος προφέρει τη λέξη «ντόνατ»! Στους ρυθμούς αυτούς η κατανάλωση της GTC σκαρφαλώνει στα 18 με 20 λίτρα/100 χλμ., νούμερο όχι αστρονομικό για το βάρος και τις επιδόσεις του αυτοκινήτου.
Το τελευταίο κομμάτι, με το υψόμετρο να ξεπερνά τα 4 χλμ., οδηγεί στο Πέρασμα της Ανεξαρτησίας, τη νοητή διαχωριστική γραμμή της χώρας ανάμεσα στους δύο ωκεανούς. Η εκπληκτικής ομορφιάς διαδρομή είναι προσπελάσιμη μόνο τους θερινούς μήνες, κάτι δηλαδή σαν τη δική μας Μαλακάσα! Στο υψόμετρο αυτό ο W12 δεν κομπιάζει καθόλου, ενώ σύμμαχός μας στην απολαυστική αυτή διαδρομή είναι και το (τροποποιημένο) 6άρι της ZF. Στο γνωστό αυτό σύνολο οι επεμβάσεις αφορούν κατά κύριο λόγο το λογισμικό, προκειμένου να δαμάσει την υψηλή ροπή του κινητήρα, γεγονός που το έχει κάνει λίγο πιο αδρανές στις αλλαγές, οι οποίες μπορούν να γίνουν και χειροκίνητα, μέσω του επιλογέα ή των «αυτιών» στο τιμόνι. Στα μείον του συστήματος μετάδοσης, κάποια (ευτυχώς λίγα) «σκορτσαρίσματα», που έκαναν την παρουσία τους στη φάση της ακινητοποίησης.
Στις στροφές το εντυπωσιακά άκαμπτο αμάξωμα δε δείχνει επουδενί τα κιλά του. Με την ποιότητα κύλισης να είναι ανάλογη των προσδοκιών για ένα αυτοκίνητο της συγκεκριμένης κατηγορίας, οι κλίσεις του αμαξώματος δε γίνονται έντονες και τα περιθώρια πρόσφυσης παραμένουν υψηλά. Τα ηλεκτρονικά βοηθήματα σπάνια θα χρειαστούν να παρέμβουν υποστηρικτικά στα P Zero (275/40 ZR19) και στις αναρτήσεις της GTC (4 σύνδεσμοι εμπρός, πολλαπλοί σύνδεσμοι πίσω, με αερόσουστες και ηλεκτρονικά ελεγχόμενη απόσβεση στα αμορτισέρ). Όσο για το σύστημα διεύθυνσης, χωρίς να είναι βαρύ, διαθέτει ικανοποιητική πληροφόρηση.
Κάπου εδώ ολοκληρώνεται η διαδρομή μας, κινούμενοι πλέον στο κατηφορικό τμήμα που συνδέει το Πέρασμα της Ανεξαρτησίας με το ¶σπεν. Eκεί τα φρένα της GTC με τους θηριώδεις δίσκους (405 χλστ. εμπρός και 335 πίσω) δε χάνουν την αποτελεσματικότητά τους, επιβραδύνοντας με σιγουριά το μεγάλο αμάξωμα.
Υπό την επήρεια του jet lag κι έχοντας ανέβει στα 4.000 μ. και υποβάλει τον οργανισμό μας σε σημαντικές θερμοκρασιακές μεταβολές, κι όμως έπειτα από 600 χλμ. οδήγησης, ως επί το πλείστον σε δευτερεύοντες δρόμους, καταφέραμε να βγούμε από το αυτοκίνητο... ατσαλάκωτοι.
Και όλα αυτά με ένα αυτοκίνητο προπαραγωγής. Γιατί η πρώτη GTC που βγήκε από το Κρου ήρθε στη χώρα μας και πουλήθηκε αμέσως έναντι 270.000 ευρώ..._ Μ. Σ.
BENTLEY GTC
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ 6.0
ΚΥΒΙΣΜΟΣ 5.998 κ.εκ.
ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ 560 ίπποι/6.100 σ.α.λ.
ΜΕΓ. ΡΟΠΗ 66,3 χλγμ./1.600 σ.α.λ.
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
ΕΜΠΡΟΣ 4 συνδέσμων, αερόσουστες, αμορτισέρ μεταβλητής απόσβεσης
ΠΙΣΩ Πολλαπλών συνδέσμων, αερόσουστες, αμορτισέρ μεταβλητής απόσβεσης
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΜΗΚOΣxΠΛATOΣxΥΨOΣ 4.804x2.101x1.398 χλστ.
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ 2.745 χλστ.
ΒΑΡΟΣ 2.495 κιλά
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 XΛM./ΩPA 5,1 δλ.
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ 312 χλμ./ώρα