Κοσμάς Βίδος
Διαθέτουμε και «ρουφ γκάρντεν»!«... έστω με καραβίσιο καφέ και τις άθλιες, συσκευασμένες στα πλαστικά κουτάκια, μαρμελάδες...»
Στην τιμή, 70 ευρώ το δίκλινο, συμπεριλαμβανόταν και πρωινό. Έτσι τους είχε πει από το τηλέφωνο. Συμπεριλαμβανόταν, όμως, και ο... σωλήνας της αποχέτευσης που περνούσε ακριβώς πάνω από τα κρεβάτια τους (!) και, επιπλέον, έσταζε. «Α, δεν είναι τίποτε... Έχει ξανασυμβεί. Θα το φτιάξω», τους καθησύχασε ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου. Και το έφτιαξε. Περίπου... Στούμπωσε στην τρύπα κάτι πανιά, ψέλλισε ένα «τώρα δε θα μυρίζει» κι έφυγε. Δεν τον ξαναείδαν τις τρεις ημέρες της διαμονής τους στο μικρό ξενοδοχείο της Κρήτης. Ούτε εκείνον ούτε κανέναν άλλο από το προσωπικό. Όσο για το πρωινό τους, το ετοίμαζαν μόνοι! Τι ετοίμαζαν δηλαδή... ¶νοιγαν το ψυγείο, στην έρημη τραπεζαρία, έπαιρναν από μια Amita, έφτιαχναν καφέ στην καφετιέρα που έμοιαζε ξεχασμένη πάνω σε έναν πάγκο, έτρωγαν και μια, δυο φρυγανιές από εκείνες που βρήκαν στο ντουλάπι της μικρής κουζίνας... Τέτοια φιλοξενία! Τρεις ημέρες, είπαμε, άντεξαν. Μετά άλλαξαν ξενοδοχείο. Βρήκαν ένα όπου η αίθουσα πρωινού πράγματι λειτουργούσε· έστω με καραβίσιο καφέ και τις άθλιες, συσκευασμένες στα πλαστικά κουτάκια, μαρμελάδες. Το οποίο ξενοδοχείο διέθετε και «ρουφ γκάρντεν», όπως τους είπε με υπερηφάνεια η ιδιοκτήτρια. Το βράδυ, προτού βγουν για να περπατήσουν στην πόλη, αποφάσισαν να το επισκεφτούν. Βρέθηκαν σε μια ταράτσα με δύο, τρεις γλάστρες με γεράνια και πλαστικά τραπέζια και καρέκλες· εκείνες του γύφτου. ¶νθρωπος άλλος, ουδείς. Μόνο ένα τηλέφωνο, πάνω από το οποίο ήταν κολλημένο το εξής σημείωμα: «Eάν θέλετε να πιείτε έναν καφέ ή κάποιο αναψυκτικό, τηλεφωνήστε μας για να σας τα φέρουμε». Κατά τα άλλα, ο ελληνικός τουρισμός πάει από το καλό στο καλύτερο, σύμφωνα με την αρμόδια υπουργίνα, την κυρία Φάνη Πάλλη-Πετραλιά. Ξέρει τι λέει; Μας δουλεύει ή ζει σε μια παράκρουση; Εκτός αν, όταν λέει ότι ο τουρισμός μας προοδεύει, αναφέρεται μόνο στα πεντάστερα ξενοδοχεία στα οποία συχνάζουν οι υπουργοί._ Κ. Β.