Εφημερίδα

ΕΚΛΟΓΕΣ / ΔΙΑΠΛΟΚΗ

Δημοσιογραφία έτσι (Don’t Kill The Frog)
ή
δημοσιογραφία γιουβέτσι (Ιγνατίου);

Δυο μικρές ιστορίες προεκλογικής τρέλας, που υπερβαίνουν τα στενά όρια της κάλπης και της τοπικής κοινωνίας.

1) ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΒΑΤΡΑΧΟ
Λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές, στην Παλλήνη εκτυλίχθηκε μια συνηθισμένη ιστορία τοπικής διαπλοκής. Ήταν να «κατέβουν» δυο δεξιοί υποψήφιοι, ένας επίσημα χρισμένος από τη ΝΔ κι ένας «αντάρτης». Αλλά... Eδώ αρχίζει το πολιτικό θρίλερ που αναδημοσιεύουμε, όπως το είδε ένα MME:
«... Σ’ αυτές τις εκλογές, ο αντάρτης της ΝΔ δε θα παίζει. Είχε ανακοινώσει την υποψηφιότητά του, αλλά την απέσυρε πριν από λίγες εβδομάδες. Ανάμεσα στην ανακοίνωση και την απόσυρση μεσολάβησε μια προαγωγή: από προϊστάμενος της τοπικής ΔΟΥ, έγινε σούπερ αρχιπροϊστάμενος των ελεγκτικών υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών, ουσιαστικά ο ανώτατος υπάλληλος και Νο 2 του υπουργείου.
[...] Η τοπική εφημερίδα “Νεολόγος” έγραψε για όλα αυτά, με αποτέλεσμα: O πρώην αντάρτης να της κάνει δύο αγωγές συνολικού ύψους 1MEuro. [...] Η σύζυγος του εκδότη, που δουλεύει στο Υπουργείο Οικονομικών (και είναι υφισταμένη του πρώην αντάρτη - μετά την προαγωγή του), να μετατεθεί σε μια υπηρεσία εντελώς άσχετη μ’ αυτό που έκανε».
Γιατί τόση ανακατωσούρα σ’ έναν τόσο μικρό δήμο;
Η Παλλήνη μπορεί να είναι μικρός δήμος, όμως στα όριά της έχει τρεις σημαντικές λεωφόρους (Μαραθώνoς, Σπάτων και Λαυρίου), τρεις κόμβους της Αττικής Οδού (15, 16 και Υ8), δύο σταθμούς του προαστιακού και του μετρό (Παλλήνη και Κάντζα), γύρω στα 20.000 στρέμματα αδόμητων εκτάσεων κι έναν καταπράσινο λόφο (Λεβίδη), με εμφανείς προοπτικές για «αξιοποίηση».
You get the idea: υπάρχουν απίστευτες πιέσεις από ιδιωτικά συμφέροντα (που ξεκινούν από τη χρήση του Κτήματος Καμπά -500 στρέμματα με αμπέλια- ως κεντρικής αποθήκης τεράστιου εκδοτικού συγκροτήματος και φτάνουν μέχρι την κατασκευή multiplex-εμπορικού κέντρου δίπλα στο σταθμό της Κάντζας).
Τελικά, ο επίσημος υποψήφιος της ΝΔ, χωρίς την ενοχλητική παρουσία του «αντάρτη», εξελέγη δήμαρχος. Το αξιοσημείωτο της ιστορίας είναι ότι το ΜΜΕ από το οποίο μάθαμε την ιστορία είναι ένα... blog, το «Don’t Kiss The Frog» (Μη Φιλάς Το Βάτραχο)! Μια απλή προσωπική ιστοσελίδα χωρίς τις επαγγελματικές προδιαγραφές των μεγάλων ΜΜΕ, αλλά με ανακλαστικά πιο ευαίσθητα.
Κάτω από το αρχικό δημοσίευμα, οι επισκέπτες/αναγνώστες του blog για δύο μέρες αντάλλαξαν επιχειρήματα, χωρίς τον καθωσπρεπισμό των ΜΜΕ, όχι για το σκάνδαλο αυτό καθεαυτό, αλλά για την ποιότητα ζωής στην Αθήνα, το μέλλον των Μεσογείων, τα διλήμματα μεταξύ ανάπτυξης-περιβάλλοντος κ.ο.κ.
Και ο j95, o μπλόγκερ του «Don’t Kiss The Frog», καταλήγει: «Πολύ χαίρομαι, πάντως, που το συγκεκριμένο άρθρο ποστάρεται από Η/Υ με πανεπιστημιακό άσυλο σε σέρβερ με νομοθεσία California, γιατί δεν είναι να αναφέρεσαι σε δημόσιες πράξεις πολιτικών ανδρών στις μέρες μας...»

2) ΦΩΤΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ: Ο... ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ! *
Τον γνωρίζετε από την TV, όπου διαφημίζει προϊόντα για... φαλακρούς: «Δημοσιογραφικές έρευνες», λέει, «έχουν αποδείξει πως...» - και ακολουθεί η διαφήμιση μεθόδου αντικατάστασης μαλλιών.
Στο σποτάκι είναι, φυσικά, ασκεπής. Κι όμως, το κεφάλι του Φώτη Ιγνατίου χωρά τουλάχιστον πέντε καπέλα: δημοσιογράφος ιατρικού ρεπορτάζ (1), και εκπρόσωπος τύπου της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας (2), και αντιπρόεδρος του νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία» (3), και δημοτικός σύμβουλος με το Ν. Κακλαμάνη (4), και διαφημιστής προϊόντων μαλλιών (5)...
Όλα αυτά μαζί! Τίποτα δεν είναι κρυφό - τα διαλαλεί ο ίδιος στο προσωπικό του site (www.ignatiou.gr) και στα προεκλογικά φυλλάδιά του.
Ο κ. Ιγνατίου είναι ένα καταπληκτικό case study ασυμβίβαστων ιδιοτήτων: μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού, μεταξύ δημοσιογραφίας και εταιρειών, μεταξύ πολιτικής και τηλεόρασης...
Η ΕΣΗΕΑ τον παρέπεμψε στο πειθαρχικό συμβούλιο, επειδή... δεν επιτρέπεται στους δημοσιογράφους να κάνουν διαφημίσεις. Λες και το πρόβλημα ήταν μόνο αυτό.
- Πώς γίνεται δημοσιογράφος του ιατρικού ρεπορτάζ να είναι ταυτοχρόνως εκπρόσωπος Τύπου του μεγαλύτερου μαιευτηρίου της χώρας, όπως ήταν ο κ. Ιγνατίου επί χρόνια;
- Πώς γίνεται ο εκπρόσωπος Τύπου των φαρμακοβιομηχάνων να διορίζεται αντιπρόεδρος δημόσιου νοσοκομείου;
- Πώς μπορεί υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος να εμφανίζεται κατά την προεκλογική περίοδο σε σποτάκια άσχετα με τις εκλογές;
- Πώς μπορεί ο αντιπρόεδρος δημόσιου νοσοκομείου να διαφημίζει προϊόντα μαλλιών;
Θα περίμενε κανείς ότι, με τόσα οφίτσια, το δημοσιογραφιλίκι θα έχανε έναν άξιο εκπρόσωπό του. Αλλά όχι. Ο κ. Ιγνατίου εξακολουθεί να ασκεί το δημοσιογραφικό λειτούργημα. Εμφανίζεται, μάλιστα, και σε συνεντεύξεις Tύπου του υπουργείου Υγείας (είτε επί Κακλαμάνη είτε επί Αβραμόπουλου) και υποβάλλει ερωτήσεις στον υπουργό!

* Τον ονομάσαμε έτσι, όχι γιατί δε συμβιβάζεται με τα συμφέροντα, αλλά γιατί συνδυάζει τα ασυμβίβαστα.

DATA

Tα μυστικά τους στη φόρα

Ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα έγιναν φέιγ βολάν στο Διαδίκτυο.

21.000.000 αναζητήσεις της America OnLine (AOL) βγήκαν στο Διαδίκτυο. Θύματα της δημοσίευσης υπήρξαν 658.000 πελάτες του κολοσσιαίου Internet provider.
Oι πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν αφορούσαν το ποιες ακριβώς λέξεις έψαχνε ο κάθε πελάτης, σε συνδυασμό με το προσωπικό του προφίλ, που δημιουργείται αυτομάτως από τα συστήματα της εταιρείας. Κοινοποιήθηκαν στο κοινό, μάλλον από λάθος υπαλλήλων της AOL.
Μόλις αντιλήφθηκαν το εξωφρενικό συμβάν, οι υπεύθυνοι έσπευσαν να αποδημοσιεύσουν αμέσως τα στοιχεία. Η ζημιά, όμως, είχε γίνει. Πάσης φύσεως ενδιαφερόμενοι είχαν προλάβει να τα αντιγράψουν, για να τα χρησιμοποιήσουν εν συνεχεία κατά βούληση.
Η καλύτερη εκδοχή είναι ότι οι συγκεκριμένοι πελάτες θα βομβαρδιστούν το προσεχές διάστημα με διαφημιστικά μηνύματα. Το σοβαρότερο, όμως, είναι ότι η προσωπική τους ζωή, οι προτιμήσεις και τα ενδιαφέροντά τους βγήκαν στη φόρα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση 62χρονης γυναίκας που δέχτηκε τηλεφώνημα από ρεπόρτερ των New York Times ο οποίος της δήλωσε πως γνωρίζει ότι ενδιαφέρεται για «μοναχικούς κυρίους άνω των 60», για «ταξίδια στην Ιταλία» κτλ.

ΤΡΑΠΕΖΟΣΗΜΟ!

Ο έξτρα φόρος του μετανάστη

37,5 δισ. δολάρια απομυζούν οι πιστωτικοί οργανισμοί από τους μετανάστες για αποστολές εμβασμάτων.

Διακόσια εκατομμύρια είναι οι μετανάστες σε όλον τον κόσμο. Στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι οικονομικοί μετανάστες που ξεριζώθηκαν για να ξεφύγουν από την πείνα και την ανεργία. Συνήθης τόπος διαμονής τους, οι ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης και της Β. Αμερικής. Το μεγαλύτερο μέρος των πενιχρών τους οικονομιών το στέλνουν στην πατρίδα.
Πενιχρά μεν μπορεί να είναι τα εμβάσματα αυτά για τον καθένα ξεχωριστά, το συνολικό, όμως, ποσό δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο. Έχει υπολογιστεί ότι ανέρχεται σε 250 δισ. δολάρια το χρόνο, είναι, δηλαδή, πέντε φορές μεγαλύτερο από την παγκόσμια βοήθεια προς τις χώρες του Τρίτου Kόσμου!
Από τα χρήματα αυτά, το 17% δε φτάνει ποτέ στον προορισμό του. Γύρω στα 42,5 δισ. δολάρια παρακρατούνται από πιστωτικούς οργανισμούς -συχνά στα όρια της νομιμότητας ή και πέρα απ’ αυτά- ως έξοδα αποστολής. Για να γίνει σαφές το μέγεθος της εκμετάλλευσης, ας σημειωθεί ότι το συνηθισμένο ύψος προμήθειας για την αποστολή εμβασμάτων είναι της τάξης του 2%. Επομένως, θα έπρεπε να παρακρατούνται περίπου 5 εκατ. και τα υπόλοιπα να καταλήγουν στον προορισμό τους.
Η παγκόσμια επιτροπή για τη μετανάστευση κατέθεσε σχετικό υπόμνημα στο γραμματέα του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, επισημαίνοντας ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος να επιστρέφονται στους μετανάστες και στις χώρες τους αυτά τα 37,5 εκατ.

ΒΡΥΞΕΛΕΣ vs ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟΥ

Ευρωβουλευτής τουρίστας

Μόνιμη έδρα στις Βρυξέλες ζητούν οι ευρωβουλευτές, για λόγους κοινοτικούς και προσωπικούς.

Είμαστε συνηθισμένοι να μας ζητούν υπογραφές κατά του πολέμου, κατά της πείνας, κατά του ρατσισμού, για την προάσπιση ευπαθών ομάδων κτλ. Αλλά για τα προβλήματα των... ευρωβουλευτών ακούγεται κάπως περίεργο.
Εν προκειμένω, το πρόβλημα είναι ότι οι συνεδριάσεις των ευρωβουλευτών δώδεκα φορές το χρόνο επί τέσσερις μέρες κάθε φορά... μεταναστεύουν στο Στρασβούργο. Πέρα από την ταλαιπωρία και το χάσιμο χρόνου, οι μετακινήσεις στοιχίζουν και σε χρήμα. Πράγματι, το κόστος αυτού του ιδιότυπου... «κοινωνικού τουρισμού» των ευρωβουλευτών δεν είναι ευκαταφρόνητο, αφού ανέρχεται σε 250 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Την πρόταση για καθιέρωση μιας έδρας του ευρωκοινοβουλίου στις Βρυξέλες έχουν κάνει επισήμως τρεις χώρες, η Σουηδία, η Φινλανδία και η Δανία, ενώ ανεπισήμως την υποστηρίζει και η Ολλανδία. Για να αλλάξουν τα πράγματα, θα πρέπει να συμφωνήσουν όλες οι χώρες-μέλη, κάτι που δε φαίνεται εύκολο, αφού η Γαλλία απέρριψε κατηγορηματικά το αίτημα. Το επιχείρημα των Γάλλων είναι ότι ένα σημαντικό σύμβολο της ειρήνης και της ενότητας της Ευρώπης θα χανόταν, αν οι συνεδριάσεις δε γίνονταν πια στο Στρασβούργο.
Οι ευρωβουλευτές προτείνουν με τα λεφτά τα οποία σπαταλούνται στις μετακινήσεις να ιδρυθεί, στους χώρους του σημερινού κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, ένα ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο. Προς το παρόν, έχουν μαζευτεί 1.000.000 υπογραφές από πολίτες της Ευρώπης.

ΑΡΣΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ

Μόμπι Ντικ αλά ισλανδικά

Είκοσι χρόνια κράτησε η ευαισθησία των ισλανδικών αρχών για την προστασία της φάλαινας. Τώρα πια, τα λεφτά είναι πολλά.

Η απόφαση της ισλανδικής κυβέρνησης να επιτρέψει πάλι το ψάρεμα της φάλαινας, έπειτα από είκοσι χρόνια, έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων σε όλον τον κόσμο. Το πρώτο, μάλιστα, θήραμα είχε εντυπωσιακές διαστάσεις: 20 μ. μήκος και 50 τόνους βάρος!
Στο επίκεντρο των αντιδράσεων, όπως ήταν αναμενόμενο, βρίσκονται οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, και κυρίως η Greenpeace, οι ακτιβιστές της οποίας σκοπεύουν να παρέμβουν χωρίς να έχουν ανακοινώσει τι ακριβώς θα κάνουν, προκειμένου να αιφνιδιάσουν. Ωστόσο, ο υπεύθυνος υπουργός Αλιείας αντιπαρήλθε την απειλή με ισλανδικό χιούμορ. «Καλώς να ορίσουν όλοι οι τουρίστες», δηλώνει, «συμπεριλαμβανομένης της Greenpeace, παρόλο που δεν τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια για την οργάνωση αυτή».
Οι Ισλανδοί δεν είναι διατεθειμένοι να υπαναχωρήσουν, διότι το ψάρεμα της φάλαινας αναμένεται να φέρει σημαντικά κέρδη στην οικονομία της χώρας. Μόνο από τον «τουρισμό της φάλαινας» οι Ισλανδοί αναμένεται να έχουν έσοδα που θα πλησιάσουν τα 150 εκατ. ευρώ το χρόνο - χώρια τα εισοδήματα από την ίδια την αλιεία.

ΜΠΑΡΑΚ ΟΜΠΑΜΑ

Ίσως ο πρώτος μαύρος στο Λευκό Οίκο

Νέος, ωραίος, αντίθετος στον πόλεμο του Ιράκ. Και τόσο καλά τοποθετημένος, ώστε το χρώμα του να συγκαταλέγεται στα πλεονεκτήματά του.

Η μητέρα του ήταν «άσπρη σαν το γάλα», ο πατέρας του «μαύρος σαν το σκοτάδι» και ο ίδιος το ανατέλλον αστέρι των Δημοκρατικών και, δεν αποκλείεται, ο επόμενος Aμερικανός πρόεδρος. Είναι ο Μπάρακ Ομπάμα.
Tα εισαγωγικά είναι απαραίτητα, γιατί οι περιγραφές-αναφορές στους γονείς του ανήκουν στον ίδιο το 45χρονο, γερουσιαστή σήμερα, από το Ιλινόις. ¶λλωστε, ο ίδιος επιμένει ότι ο πατέρας του είναι «Kενιάτης» και όχι «Αφροαμερικανός», όπως επιβάλλει το savoir vivre της πολιτικής ορθότητας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ο πατέρας του, πάντως, τον εγκατέλειψε (αυτόν και τη μητέρα του), όταν ήταν μόλις δύο χρόνων, αφήνοντας την ανατροφή του κατά κύριο λόγο στα χέρια της γιαγιάς και του παππού του. Tο όνομά του έχει γίνει ήδη στίχος στο ρεπερτόριο ενός ράπερ μουσικού.
Γεννημένος στη Χαβάη, μετακόμισε στο Ιλινόις για να ακολουθήσει την καριέρα του εκπαιδευτικού. Tο 2004 έγινε ο πρώτος μαύρος στην ιστορία της πολιτείας που εξελέγη γερουσιαστής και ο τρίτος συνολικά τα τελευταία εκατό χρόνια. Ο πρώτος σημαντικός σταθμός στην πολιτική του καριέρα ήταν η ομιλία του στο συνέδριο των Δημοκρατικών στη Βοστόνη, τον Ιούλιο του 2004. Ξαφνικά, πολιτικοί αναλυτές άρχισαν να τον συγκρίνουν με τον Αβραάμ Λίνκολν, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και τον Μπιλ Κλίντον.
Τον περασμένο Αύγουστο, ένα τηλεοπτικό δίκτυο παρουσίασε μια σειρά ντοκιμαντέρ για τις χαρισματικές προσωπικότητες του χθες και του σήμερα. Σε ένα επεισόδιο παρουσιάστηκαν η Βίβιαν Λι και η Τζόντι Φόστερ, σε άλλο η Μπρέντα Λι και η Μαρτίνα ΜακΜπράιντ και σ’ ένα τρίτο ο πρώην Aμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι και ο ανερχόμενος Μπάρακ Ομπάμα.
Μόλις στα μέσα Οκτωβρίου, εξέφρασε δειλά δειλά την επιθυμία να θέσει υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές του 2008. Λίγες μόνο μέρες αργότερα, στις 23 Οκτωβρίου, ήταν στο εξώφυλλο του περιοδικού Time με τίτλο «Γιατί ο Μπάρακ Ομπάμα θα μπορούσε να είναι ο επόμενος πρόεδρος».
Θεωρείται ιδιαίτερα χαρισματικός, έξοχος ομιλητής, έξυπνος, ενώ το χρώμα του δέρματός του -σε αντίθεση, ίσως, με την κοινή αντίληψη που έχουν οι εξ Ευρώπης παρατηρητές των πολιτικών εξελίξεων στις ΗΠΑ- συγκαταλέγεται στα πλεονεκτήματά του. «... Επίσης, είναι μαύρος. Είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί με ακρίβεια πόσο πολλοί Αμερικανοί θα ήθελαν ένα μαύρο στη θέση του προέδρου», σχολίασε ένας αναλυτής.
Η κατακόρυφη άνοδος του Ομπάμα στο αμερικανικό πολιτικό στερέωμα φυσικό ήταν να προκαλέσει αναταραχή στις τάξεις των αντιπάλων αλλά και κάποιων «φίλων». Ανάμεσα σ’ αυτούς που ανησύχησαν περισσότερο απ’ όλους για την εκφρασμένη, πλέον, επιθυμία του Μπάρακ Ομπάμα να θέσει υποψηφιότητα για το χρίσμα του υποψηφίου στις επόμενες προεδρικές εκλογές ήταν η Χίλαρι Κλίντον και το επιτελείο της.
Αυτό που ανησυχεί τους υποστηρικτές της Χίλαρι είναι ότι ο κ. Ομπάμα δεν είναι... Χίλαρι. Η πολιτική πορεία της κ. Κλίντον είναι επιβαρυμένη με τα λάθη, τις παραλήψεις και τη γενικότερη συμπεριφορά του συζύγου της, από την εποχή που ήταν κυβερνήτης στο Αρκάνσας έως τα χρόνια της διαμονής τους στο Λευκό Οίκο. Η ίδια έχει ταχθεί μέχρι και υπέρ του πολέμου στο Ιράκ, για να κερδίσει φίλους και εντυπώσεις.
Αντιθέτως, ο Μπάρακ Ομπάμα έχει ταχθεί κατά του πολέμου στο Ιράκ, ενώ -με εμφανή τη διάθεση να διαφοροποιηθεί από το φαινόμενο Κλίντον- έχει παραδεχθεί πως, όταν ήταν νεαρός, «εισέπνευσε τον καπνό».

Ο Κόλιν Πάουελ
Το 1995, ο Κόλιν Πάουελ είχε χρησιμοποιήσει την έκδοση των απομνημονευμάτων του ως εργαλείο για την εξερεύνηση των προοπτικών επιτυχίας μιας υποψηφιότητάς του για το χρίσμα των Δημοκρατικών. Το βιβλίο πούλησε 2.600.000 αντίτυπα, αλλά ο Πάουελ δείλιασε και δεν έκανε το επόμενο βήμα. Η «τιμωρία» για τον Κόλιν Πάουελ είναι ότι θα περάσει στην ιστορία όχι ως ο πρώτος μαύρος Aμερικανός πρόεδρος, αλλά ως ο καθοδηγητής ενός πολέμου για τον οποίο ο ίδιος πίστευε από την αρχή ότι επρόκειτο περί λάθους.

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΨΕΜΑ

Πετρελαιάδες: θέλουν, όταν μεγαλώσουν, να γίνουν οικολόγοι!

Παριστάνουν ότι νοιάζονται για τη φύση, για τη θαλάσσια χελώνα, για τις πεταλουδίτσες. Δυστυχώς, όμως, μόνο στις διαφημίσεις.

Και, ξάφνου, οι πολιτικοί όλου του κόσμου ανακάλυψαν ότι η Γη κινδυνεύει. Όμως, ήρθαν δεύτεροι. Προηγήθηκαν οι εταιρείες... και μάλιστα οι μεγαλύτερες: εκείνες που αποδεδειγμένα συνεχίζουν να καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον κάνουν ταυτοχρόνως διαφημιστικές καμπάνιες για να το... προστατέψουν.
Τον Οκτώβριο του 2006, ο Τόνι Μπλερ, σοκαρισμένος, ανακοίνωσε τα αποτελέσματα έκθεσης που «κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον του πλανήτη». Η έκθεση του Σερ Νίκολας Στερν για την αλλαγή του κλίματος δεν κόμισε τίποτα καινούριο, ο κύριος, όμως, λόγος που έκανε τόση αίσθηση ήταν διότι έδειξε στις επιχειρήσεις πως το ρίσκο από την αλλαγή του κλίματος δεν είναι απλώς περιβαλλοντικό, αλλά εξίσου χρηματοοικονομικό.
Πριν από τον Τόνι Μπλερ, «κωλοτούμπα» στο θέμα είχε κάνει και ο Τζορτζ Μπους, όταν στην περσινή του ετήσια ομιλία προς τον αμερικανικό λαό (State of the Union) αναφέρθηκε στην ανάγκη να απεξαρτηθεί η Αμερική από το πετρέλαιο. Ακόμα και ο ξεχασμένος από το πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ Αλ Γκορ βασίζει την επιστροφή του στο προσκήνιο στην επιτυχία του να κάνει μόδα τον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος.
Αλλά το μήνυμα οι εταιρείες το έχουν πάρει πολύ πριν από τους πολιτικούς.
Η παραδοσιακή στρατηγική των μεγάλων εταιρειών σε θέματα υγείας και περιβάλλοντος ήταν να αποκρούουν με αντεπιχειρήματα (και με πολλή διαφήμιση) τα επιχειρήματα των επικριτών τους (γιατρών, επιστημόνων, ακτιβιστών κ.ά.). Έτσι, οι καπνοβιομηχανίες προσπαθούσαν να διαψεύσουν πως το κάπνισμα κάνει κακό και ούτω καθεξής.
Για να κοντράρουν τη δράση επιστημόνων και ακτιβιστών, οι μεγάλες εταιρείες έφτιαξαν το 1997 το Global Climate Coalition (Συνασπισμός για το Παγκόσμιο Κλίμα), που, με επίπλαστη επιστημοσύνη, αρνιόταν ότι υπήρχε πρόβλημα αλλαγής του κλίματος.
Φυσικά, η στρατηγική αυτή απέτυχε και, καθώς σταδιακά το (κοινωνικό) κλίμα άλλαζε, τα μέλη του κλαμπ αποσύρθηκαν, μέχρι που ο συνασπισμός διαλύθηκε τελείως... Σήμερα, όπως λέει στον Guardian ο Μέρβιν Ντέιβις, ανώτατο στέλεχος της Standard Chartered Bank, «δεν πρόκειται να επιβιώσεις στις μπίζνες, αν δεν είσαι περιβαλλοντικά ευαίσθητος».
Για να επιβιώσουν, λοιπόν, οι mega-εταιρείες, συμφωνούν με το «διάβολο» (τους οικολόγους). Είναι σαν οι καπνοβιομηχανίες να έκαναν καμπάνια κατά του... καπνού! Έτσι, οι πετρελαιάδες παριστάνουν ότι παράγουν... αιολική ενέργεια και ότι δεν επιθυμούν να πωλούν... πετρέλαιο. Κατά τον ίδιο τρόπο που οι διαφημίσεις δείχνουν τα αναψυκτικά της Coca-Cola να αδυνατίζουν ή τα φαστφούντ να προσφέρουν υγιεινή διατροφή...
Κάναμε κάτι απλό: αναζητήσαμε τις διαφημιστικές καμπάνιες των μεγαλύτερων εταιρειών ενέργειας του κόσμου. Πέντε από τις δέκα μεγαλύτερες πολυεθνικές είναι πετρελαϊκές. Εταιρείες, δηλαδή, που συνδέονται με το φαινόμενο του θερμοκηπίου και της καταστροφής της χλωρίδας και της πανίδας των πιο παρθένων σημείων του πλανήτη.
Ίσως η πιο συμβολική απ’ όλες να είναι η καμπάνια της BP. Τα αρχικά σημαίνουν British Petroleum (Βρετανικά Πετρέλαια), αλλά το διαφημιστικό σύνθημα της εταιρείας είναι «πέρα από το πετρέλαιο» (beyond petroleum). Την ίδια στιγμή, η εταιρεία αυξάνει (!) την παραγωγή πετρελαίου και τις εκπομπές ρύπων!
¶λλες εταιρείες, όπως η Chevron, δε διστάζουν να ισχυριστούν πως είναι υπέρ της μείωσης παραγωγής του αγαθού το οποίο οι ίδιες παράγουν: του πετρελαίου. Αυτό, φυσικά, δεν εμπόδισε την τελευταία να κάνει ρεκόρ πωλήσεων μέσα στο 2005.
Η Shell στην καμπάνια της προβάλλει τα αιολικά πάρκα. «Ξεχνά» κι αυτή πως βασικά πουλά πετρέλαιο και πως εξακολουθεί να λειτουργεί 47 συμβατικά (δηλαδή ρυπογόνα) διυλιστήρια και 45.000 πρατήρια βενζίνης... Σε μια από τις διαφημίσεις της πρωταγωνιστούν οι «Emick», μια οικογένεια στο Κολοράντο: «Πιστεύουν πως το πάρκο αιολικής ενέργειας βοηθά τη διατήρηση του αγροτικού τρόπου ζωής». Τι θα έλεγαν οι Nιγηριανοί αγρότες/εργάτες γι’ αυτό, την ώρα που πάσχουν από τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας της ίδιας εταιρείας; Και, φυσικά, κουβέντα για το πρότζεκτ της εταιρείας στη Σαχαλίνη, στη Ρωσία, που σύμφωνα με το Κρεμλίνο έβαλε σε κίνδυνο την επιβίωση της γκρίζας φάλαινας του Ειρηνικού...
Μια άλλη πολυεθνική εταιρεία ενέργειας, η γαλλική Total, κοσμεί τις αφίσες της με τα πιο παρθένα εξωτικά τοπία: μια θαλάσσια χελώνα («μπορούμε να ψάχνουμε για πετρέλαιο στα βάθη των ωκεανών χωρίς να ενοχλούμε τους γείτονες»), ένα κίτρινο λουλουδιασμένο λιβάδι με μια μέλισσα (σύνθημα «για να φτιάξουμε τα καύσιμα του μέλλοντος, απευθυνόμαστε στη φύση»)...
Παραλείψαμε να αναφερθούμε στη μεγαλύτερη όλων, την ExxonMobil, ακριβώς γιατί δεν πολυνοιάζεται για περιβαλλοντικά ευαίσθητες καμπάνιες και τέτοια. Οι περιβαλλοντολόγοι την κυνηγούν συνεχώς για την αδιαφορία της στο θέμα της αλλαγής του κλίματος. Τουλάχιστον αυτή, ΔΕ διατείνεται πως θα σώσει τον κόσμο...

ΕΛΛΗΝΟΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΟ ΝΟΥΑΡ
Ποιος σκότωσε τη Μερσίνα Χαλβατζή

Έπειτα από χρόνια άκαρπων ερευνών, αυτές τις μέρες γράφεται ο επίλογος της δολοφονίας μιας νεαρής Ελληνοαυστραλής στη Μελβούρνη.

Η Μερσίνα Χαλβατζή πέρασε την πόρτα του μικρού ανθοπωλείου και αγόρασε λίγα λουλούδια και δύο μπουκάλια Sprite. Ο υπάλληλος χτύπησε την απόδειξη στην ταμιακή μηχανή στις 15:47. Η 25χρονη Ελληνοαυστραλή πλήρωσε τα 9,70 δολάρια κι επέστρεψε στο κόκκινο Ford Telstar, για να συνεχίσει την πορεία της προς το νεκροταφείο του Φόκνερ. Ήταν η γιορτή των Αγίων Πάντων, Σάββατο 1 Νοεμβρίου του 1997.
Η Μερσίνα πάρκαρε στο χώρο στάθμευσης κοντά στο ελληνικό τμήμα του νεκροταφείου, στα βόρεια της Μελβούρνης. Η απόσταση από το σημείο εκείνο έως τον τάφο της γιαγιάς της δεν ξεπερνούσε τα 50 μ.
Ο αρραβωνιαστικός της την περίμενε στο σπίτι, όπως είχαν συνεννοηθεί. Είχαν γνωριστεί πέντε χρόνια νωρίτερα, σ’ ένα χορό στο πανεπιστήμιο Λα Τρομπ. Πρόσφατα είχαν αγοράσει ένα κομμάτι γης στο Μεντόν, όπου σκόπευαν να χτίσουν το πρώτο τους σπίτι.
Ο Νοέμβριος στη Μελβούρνη έχει αύρα καλοκαιριού. Οι θερμοκρασίες κάποιες ώρες ξεπερνούν τους 30 βαθμούς, οι μέρες έχουν για τα καλά μεγαλώσει. Η καθυστέρηση της Μερσίνας στην αρχή δεν προκάλεσε ανησυχία. Το βαθύ γαλάζιο του αργοπορημένου ηλιοβασιλέματος έριξε τις πρώτες σκιές στην ανυποψίαστη οικογένεια Χαλβατζή. Όταν ειδοποιήθηκε η αστυνομία, η κινητοποίηση ήταν άμεση.
Το κόκκινο Ford Telstar εντοπίστηκε αργά το βράδυ, παρκαρισμένο στο σημείο όπου το είχε αφήσει η Μερσίνα Χαλβατζή, έξω από το νεκροταφείο. Λίγο αργότερα, στις 04:35 τα ξημερώματα της Κυριακής, βρέθηκε άψυχο το κορμί της νεαρής κοπέλας, ελάχιστα μέτρα από τον τάφο της γιαγιάς από την οποία είχε πάρει και το όνομά της. Η ιατροδικαστική έρευνα μέτρησε στο σώμα της 87 μαχαιριές.
Σύμφωνα με τα επίσημα έγγραφα της αστυνομίας της Βικτόρια, η Μερσίνα έσκυψε να βάλει το μπουκέτο με τα λουλούδια που είχε πληρώσει στις 15:47, όταν δέχθηκε την επίθεση του δράστη. Το μόνο που πρόλαβε να κάνει ήταν να στρέψει το σώμα της και να βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με το δολοφόνο της. Πάλεψε όσο της επέτρεπε η μικροκαμωμένη σωματοδομή της. Μόλις 1,55 μ. ύψος και λιγότερα από 50 κιλά βάρος - δεν είχε καμία τύχη απέναντι στο μανιασμένο εχθρό. Κίνητρα δε φαίνονταν να υπάρχουν. Μόνο το αρρωστημένο μυαλό ενός διεστραμμένου δολοφόνου, ο οποίος δεν άφησε κανένα ίχνος πίσω του.
Οκτώ χρόνια εντατικών προσπαθειών αργότερα, οι έρευνες δεν είχαν αποφέρει ουσιαστικά αποτελέσματα. Την πρώτη μέρα του Φεβρουαρίου του 2005, σε μια ύστατη προσπάθεια να φτάσουν στην άκρη του νήματος, οι αρχές πρόσφεραν 1 εκατ. δολάρια αμοιβή σε όποιον ή όποια θα έδινε πληροφορίες που θα οδηγούσαν στον εντοπισμό και τη σύλληψη του δράστη. Ήταν μόλις η τέταρτη φορά στα εγκληματολογικά χρονικά της Μελβούρνης που οι αρχές πρόσφεραν αυτό το ποσό για την εξιχνίαση ενός φόνου.

Το καρφί και το μαχαίρι
Εντωμεταξύ, στον κήπο των φυλακών του Πορτ Φίλιπ, ο ¶ντριου Φρέιζερ και ο Πίτερ Ντούπας συνέθεταν το πιο περίεργο δίδυμο. Ο Φρέιζερ, με μεγάλη καριέρα στο χώρο της δικηγορίας, είχε πέσει θύμα του πάθους του για ναρκωτικά. Το 2001 καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης για κατοχή και διακίνηση κοκαΐνης. O Ντούπας εξέτιε ποινή ισόβιας κάθειρξης για τη δολοφονία δύο γυναικών. Η ψυχοθεραπεύτρια Νικόλ Πάτερσον και η ιερόδουλος Μάργκαρετ Μάερ είχαν βρεθεί δολοφονημένες, η πρώτη μέσα στο σπίτι της το 1999 και η δεύτερη σε περιφερειακό δρόμο της Μελβούρνης το 1997. (Ο τρόπος με τον οποίο επήλθε ο θάνατός τους παρουσιάζει πολλά κοινά σημεία με τη δολοφονία της Μερσίνας Χαλβατζή.) Ο Ντούπας άρχισε να «χτίζει» το βεβαρυμένο ποινικό μητρώο του από την ηλικία των 15 χρόνων, όταν, άνευ λόγου και αιτίας, επιτέθηκε με μαχαίρι σε μια γειτόνισσά του.
Φρέιζερ και Ντούπας είχαν αναπτύξει στενή σχέση δουλεύοντας δίπλα δίπλα στο προαύλιο των φυλακών. «Σκάβοντας στον κήπο, πολλές φορές βρίσκαμε κρυμμένα ναρκωτικά, όπλα και άλλα αντικείμενα. Ένα πρωινό, βρήκα ένα μαχαίρι και φώναξα τον Ντούπας να του το δείξω. Όταν το είδε, το πρόσωπό του άλλαξε, σκοτείνιασε. Το έπιασε στα χέρια του σαν να ήταν σεξουαλικό αντικείμενο και άρχισε να μονολογεί... “Μερσίνα, Μερσίνα, Μερσίνα...”. Από τη στιγμή εκείνη ήμουν σίγουρος ότι επρόκειτο για το δολοφόνο της Μερσίνας Χαλβατζή». Πρόκειται για ένα μέρος της κατάθεσης του ¶ντριου Φρέιζερ, ο οποίος αποφυλακίστηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο (δύο μήνες προτού εκτίσει το σύνολο της ποινής του), προκειμένου να καταθέσει ως μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη για τη δολοφονία της άτυχης Ελληνοαυστραλής. Το πλήρες κείμενο της κατάθεσής του δε δόθηκε στη δημοσιότητα.
Οι διωκτικές αρχές είναι πεπεισμένες ότι ο Πίτερ Ντούπας είναι ο άνθρωπος που έκοψε το νήμα της ζωής της Χαλβατζή. Εκτός από την κατάθεση του Φρέιζερ και το βεβαρυμένο ιστορικό του, στο φάκελο της υπόθεσης υπάρχουν οι καταθέσεις εννέα γυναικών οι οποίες τη μέρα του εγκλήματος είδαν τον Ντούπας να περιφέρεται εντός ή πλησίον του νεκροταφείου.

UNDERGROUND

Κρυφές Ειδήσεις > Κρυφές Ειδήσεις > Κρυφές Ειδήσεις > Κρυφές Ειδήσεις

Ο «Αντίλογος» εντοπίζει και δημοσιεύει γεγονότα και αποκαλύψεις που δεν είχαν την τύχη να βρουν το δρόμο της δημοσιότητας στα ελληνικά ΜΜΕ.

ΚΡΥΦΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ: δηλαδή ειδήσεις που, για διάφορους λόγους, τα μεγάλα ελληνικά ΜΜΕ ΔΕ μετέδωσαν. ¶λλοτε γιατί τις περιφρόνησαν (αγρότες κατά Syngenta) κι άλλοτε επειδή απλώς δεν τις πήραν... είδηση (Ερντογάν). ¶λλοτε επειδή -νομίζουμε ότι- δε μας κολακεύουν (γριποφοβία) ή επειδή διαψεύδουν την κυρίαρχη άποψη (μονοφωνικό Internet). Ακόμα κι αν συμβαίνουν αλλού, μας αφορούν εξίσου (κλωνοποιημένα τρόφιμα). Ακόμα κι όταν δε μας αφορούν, σύντομα θα έρθουν και σ’ εμάς (ηλεκτρικά περίστροφα). Κάθε είδηση συνοδεύεται από την πηγή της και από μια παραπομπή στο Διαδίκτυο.

01. ΜΟΝΟΦΩΝΙΑ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ
Ποιος είπε ότι το Internet φέρνει πολυφωνία στην ενημέρωση; 85% των ειδήσεών του προέρχονται από δύο και μόνο πηγές (!): τα πρακτορεία Reuters και AP. Αυτά, συν το BBC, το Γαλλικό Πρακτορείο και λιγοστές εφημερίδες είναι πλέον οι μόνοι παραγωγοί ειδήσεων στον κόσμο. Το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 68% το 2001. (Φυσικά, και στην Ελλάδα τα ίδια -και χειρότερα- ισχύουν, με κυρίαρχο το ΑΠΕ-ΜΠΕ).
ΠHΓH: Centre for Media Research of Ulster (Ιρλανδία)
http://news.ulster.ac.uk/releases/2006/2566.html

02. ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΣΤΟ ΡΑΦΙ
Η κυβέρνηση Μπους σχεδιάζει να επιτρέψει την εμπορία κρέατος και γάλακτος που προέρχονται από κλωνοποιημένα ζώα! Καταναλωτικές και θρησκευτικές οργανώσεις διαφωνούν, προτάσσοντας λόγους ηθικής αλλά και δημόσιας υγείας. Στη φωτογραφία ο Βικτόριους (αγελάδα-κλώνος) πλάι στη Βικτόρια (αγελάδα-πρωτότυπο).
ΠHΓH: Associated Press
http://www.commondreams.org/headlines06/1018-08.htm

03. ΓΡΙΠΟΦΟΒΙΑ
Ένας στους δύο Έλληνες έκοψε το κοτόπουλο, λόγω του φόβου της γρίπης των πουλερικών! Η Ελλάδα είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη μείωση (45%) ανάμεσα στις 25 της ΕΕ. Η φοβία μας είναι μεγαλύτερη ακόμα κι από χώρες με δεκάδες κρούσματα γρίπης σε ζώα.
ΠHΓH: Ευρωβαρόμετρο
http://europa.eu.int/rapid/pressReleasesAction.do?reference=IP/06/947&format=HTML&aged=0&language=FR&guiLanguage=en10

04. 11/9
Επί χρόνια οι αρχές αρνούνταν το πρόβλημα: δεκάδες χιλιάδες Νεοϋορκέζοι που καθάρισαν το Ground Zero μετά την 11/9 θα πάσχουν για όλη τη ζωή τους από αρρώστιες του αναπνευστικού, λόγω των τοξικών που εισέπνευσαν. Χιλιάδες εξ αυτών δεν έχουν ιατρική ασφάλιση. Εκατοντάδες είναι μετανάστες, χωρίς δυνατότητα περίθαλψης.
ΠHΓH: Le Monde
http://www.lemonde.fr/web/article/0,1-0@2-3222,36-811317,0.html

05. ΤΟΥΡΚΙΑ
80χρονος καταδικάστηκε στην Τουρκία σε πρόστιμο 10.000 τουρκικών λιρών (5.000 ευρώ!), επειδή είχε σχολιάσει αρνητικά τον Tούρκο πρωθυπουργό στο βιβλίο επισκεπτών του Μουσείου Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη! Τα σχόλια εντόπισε ο ίδιος ο Ερντογάν, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα, και... έσκισε (!) τη σελίδα.
ΠHΓH: εφημερίδα «Παρατηρητής της Θράκης»

06. STARBUCKS
Για κάθε φλιτζάνι καφέ που πουλάνε τα STARBUCKS, οι καλλιεργητές στην Αιθιοπία (παρ’ ότι καλλιεργούν μερικές από τις πιο εκλεκτές ποικιλίες καφέ στον κόσμο) εισπράττουν μόνο 0,003 δολάρια! Η εταιρεία είχε 5,8 δισ. δολάρια καθαρά κέρδη στους 9 πρώτους μήνες του 2006, αλλά αρνείται ν’ αλλάξει τους όρους εργασίας των εργατών της.
ΠHΓH: Οργάνωση Oxfam
http://act.oxfamamerica.org/campaign/starbucks_mtf?rk=2pS5E2S11E2OW

07. ΜΑΤ
Τέρμα στο ξύλο των ΜΑΤ. To Taser, ένα νέο περίστροφο, «ακινητοποιεί» τον «ύποπτο», εκτοξεύοντας πάνω του 50.000 βολτ. Πού και πού, η ακινητοποίηση φέρνει το θάνατο. Μέχρι τώρα, Taser χρησιμοποιούνταν μόνο στις ΗΠΑ (απολογισμός: 152 νεκροί). Τώρα δοκιμάζονται στη Γαλλία. Αν το μάθει ο Πολύδωρας...
ΠHΓH: Le Monde
http://www.lemonde.fr/web/article/0,1-0@2-3230,36-808841,0.html

08. ΠΑΙΔ-ΥΣΤΕΡΙΑ
Ένας στους τρεις είμαστε στόχος! Ο βρετανικός «Νόμος για την Προστασία Ευάλωτων Ομάδων» στοχεύει στην πάταξη της παιδεραστίας. Υποχρεώνει τις αρχές να ερευνούν εξονυχιστικά το παρελθόν όσων έρχονται σε επαφή με παιδιά (υδραυλικούς των σχολείων, πανεπιστημιακούς λέκτορες, έως και διαιτητές του κρίκετ!). Δηλαδή το ένα τρίτο του εργαζόμενου πληθυσμού θα υπόκειται σε τέτοιους ελέγχους.
ΠHΓH: Statewatch
http://www.statewatch.org/news/2006/oct/THE%20CASE%20AGAINST%20VETTING.pdf

09. ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ
Έλληνες αγρότες μηνύουν την πολυεθνική Syngenta, μεγαλύτερο παραγωγό σπόρων στον κόσμο, επειδή σε χωράφια στη βόρεια Ελλάδα βρέθηκαν το 2004 σπόροι μεταλλαγμένου καλαμποκιού. Η πρώτη δίκη, προγραμματισμένη για τις 27/10, πήρε αναβολή, σε συνθήκες απόλυτης αδιαφορίας των ΜΜΕ.
ΠHΓH: GM Watch (Παρατηρητήριο Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών) http://www.gmwatch.org/archive2.asp?arcid=7180

ANTIΛOΓOΣ 48
ΠΩΣ MAΣ BΛEΠOYN

Crash test στο ΕΣΥ!

«Μάθημα Ιατρικής Περίθαλψης από την Ευρώπη. Λίγο πριν φύγει για την Ελλάδα πέρυσι, ένας Ελληνοαμερικανός, ο John Econopouly, έκανε εγχείριση κήλης στη Βόρεια Καλιφόρνια, αλλά δεν πήγε και τόσο καλά. Αφού πέρασε λιγότερο από μία μέρα στα εξωτερικά ιατρεία, ο κ. Econopouly πήγε στο σπίτι ενός φίλου για να περάσει τη νύχτα κι εκεί ανακάλυψε πως η πληγή είχε ξανανοίξει. “Βασικά, ένιωθα ότι δε με είχαν φροντίσει”. Πλήρωσε 2.000 δολάρια περισσότερα απ’ όσα κάλυπτε η ασφάλειά του.
Λίγους μήνες αργότερα, όταν πλέον είχε μετακομίσει στην Ελλάδα, ανακάλυψε πως χρειαζόταν και πάλι εγχείριση, κάτι που, θέλοντας και μη, του έδωσε την ευκαιρία να κάνει τη δική του συγκριτική μελέτη μεταξύ αμερικανικής και ευρωπαϊκής περίθαλψης.
Το ελληνικό νοσοκομείο ήταν πολύ πιο βρόμικο από εκείνο της Καλιφόρνιας και τον έβαλαν σε θάλαμο με πολλούς άλλους ασθενείς. Η δυσοσμία ήταν ανυπόφορη. Όταν ο κ. Econopouly, προγραμματιστής υπολογιστών στη Γουόλ Στριτ, ζήτησε περισσότερη ιδιωτικότητα και είπε πως ευχαρίστως θα πλήρωνε τη διαφορά, το προσωπικό έβαλε τα γέλια.
Αλλά όσον αφορά την ίδια την περίθαλψη, τα πράγματα αποδείχτηκαν εντελώς διαφορετικά. Του έδωσαν πολύ περισσότερη προσοχή απ’ ό,τι στις ΗΠΑ. Την παραμονή της εγχείρισης έκανε εξετάσεις χάρη στις οποίες ανακάλυψε ότι είχε φύσημα στην καρδιά, ενώ την επομένη έμεινε μέσα στο νοσοκομείο για παρακολούθηση. Παρ’ ότι δεν είχε ασφάλιση στην Ελλάδα, ο τελικός λογαριασμός ήταν μόνο 700 δολάρια.
Στην Ελλάδα, οι ετήσιες κατά κεφαλήν δαπάνες για την υγεία είναι 2.300 δολάρια και το προσδόκιμο ζωής τα 79 χρόνια. Στις ΗΠΑ ξοδεύουμε περισσότερο από 6.000 δολάρια κατά κεφαλή και, παρ’ όλα αυτά, το προσδόκιμο ζωής είναι λίγο κάτω από τα 78 χρόνια».
David Leonhardt, New York Times, 18/10/2006

Οι ελιές του ¶λεξ Καπράνος
«Το φαγητό είναι μια περιπέτεια. Στα γενέθλιά μου, όταν γινόμουν δεκατριών, η μητέρα μου κάλεσε για τσάι τους φίλους μου. Πάνω στο τραπέζι ήταν ένα μπολ με ελιές. Ο μπαμπάς μου είναι Έλληνας, γι’ αυτό, όταν ήμουν παιδί, τρώγαμε “μεσογειακά”. Φυσικά, όχι ο Γιούαν, [...] που δεν είχε ξαναδεί ελιά στη ζωή του. Μπορεί αυτό να φαίνεται περίεργο για το 2006, αλλά στη Γλασκόβη του 1985 οι ελιές ήταν σπάνιο πράγμα.
“Τι είν’ αυτό;”
“Ελιά.”
“Και τι κάνει;”
“Απλώς την τρως.”
“Τι γεύση έχει;”
Εκείνη τη στιγμή, μπήκε η μαμά στο δωμάτιο.
“Σου αρέσουν τα σταφύλια;”
“Ναι.”
“Ε, τότε θα σου αρέσουν κι οι ελιές.”
Φυσικά, δεν του άρεσαν. Το πρόσωπο του συσπάστηκε, καθώς, αντί της προσδοκώμενης γλυκύτητας, το στόμα του, παραμορφωμένο από την αηδία, έφτυσε ένα μαύρο σβώλο στο πιάτο”».
Alex Kapranos, Guardian, 1/11/2006

Οι θαλασσοδαρμένοι ναύτες του «Ορίζοντα»
«H Διεθνής Ομοσπονδία Εργατών στις Μεταφορές (International Transport Workers Federation) ανακοίνωσε ότι ανακάλυψε ακόμα ένα τεράστιο κενό στην ασφάλεια του λιμανιού του Νιούκαστλ (σ.σ.: της Αυστραλίας), ύστερα από έφοδο σε ένα ελληνικό πλοίο (...). Ο συντονιστής, Ντιν Σάμερ, δήλωσε ότι επιθεώρησε το πλοίο Corovoz Horizon το Σάββατο και βρήκε πλαστά εργασιακά έγγραφα, με πολλούς από τους ναύτες να βρίσκονται επί 22 συνεχόμενους μήνες εν πλω. “Το πλήρωμα δεν έχει πληρωθεί, οι συμβάσεις/έγγραφα τα οποία είχαν κληθεί να υπογράψουν ήταν πλαστά, ενώ το εργασιακό δίκτυο και οι όροι της συμφωνίας που είχαν υπογράψει με το ελληνικό συνδικάτο ναυτικών δεν τηρούνταν. Τη Δευτέρα θα επικοινωνήσουμε με τα συνδικάτα της Ελλάδας, για τα εξετάσουμε τρόπους άσκησης δίωξης κατά του πλοιοκτήτη”».
ABC, 5/11/2006

Καρεμπέ: «Ήταν φανταστικά στην Ελλάδα»
«― Πώς κρίνετε το ελληνικό ποδόσφαιρο;
Κριστιάν Καρεμπέ: “Είναι πολύ ζεστό, πολύ φανατικό. Ξέρετε, στην