Αλληλογραφία

30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Τα υπέρ και τα κατά 46 αυτοκινήτων που πρωταγωνιστούσαν την εποχή εκείνη στην ελληνική αγορά ήταν το θέμα εξωφύλλου του τεύχους Δεκεμβρίου 1976. Τα συμπεράσματα είχαν βγει έπειτα από πλήρες τεστ για το καθένα ξεχωριστά. Ανάμεσά τους αναγνωρίζουμε χαρακτηριστικές «φιγούρες» της δεκαετίας του ’70, όπως είναι η Alfa Romeo Alfasud, το Fiat 127, το Autobianchi A112, το Renault 16 και το Citroen GS. Το πρωτάθλημα της F1, συγκλονιστικό εκείνη τη χρονιά, είχε τελειώσει με τον Τζέιμς Χαντ να επικρατεί του Νίκι Λάουντα για μόλις μισό βαθμό. Η Ferrari κέρδισε τον τίτλο των Kατασκευαστών, ενώ ο Αυστριακός πιλότος της με το ατύχημά του στο Νίρμπουργκρινγκ έγινε άθελά του ο άνθρωπος της χρονιάς.

20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Στο τεύχος 195 η δοκιμή του Renault 21 GTS ήταν η κυριότερη του μήνα, ενώ η χρονιά έκλεινε αισίως με τη Βρετανική Έκθεση Αυτοκινήτου στο Μπέρμιγχαμ. H αρθρογραφία για το μέλλον των ελαστικών αλλά και το τεστ του Lada Samara 1300 ήταν επίσης στη διάθεση των αναγνωστών. Στις αγωνιστικές σελίδες, ο Στράτης Χατζηπαναγιώτου περιέγραφε από κοντά το Pάλλυ Σαν Ρέμο και τη νίκη των ¶λεν-Κιβιμάκι με Lancia Delta S4. Επίσης, οι 4ΤPOXOI «γνωρίζονταν» με τo Νissan 2.4 King Cab και το Citroen BX 19 GTi. Υπήρχε, ακόμη, η συνέντευξη του τότε προέδρου της Renault, Ζορζ Μπες, σε συνεργάτη του περιοδικού, η οποία αποδείχτηκε και η τελευταία του: λίγες ημέρες αργότερα έπεσε θύμα των πυρών ακροαριστερής ομάδας.

10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
«Το αίμα νερό δε γίνεται» έγραφε το Δεκέμβριο του 1996 ο Στράτης Χατζηπαναγιώτου για την Porsche Boxster, στην πρώτη της δοκιμή επί ελληνικού εδάφους. Φυσικά, το αυτοκίνητο κατέλαβε με «απολυταρχικό» τρόπο το χώρο του εξωφύλλου. Η... αδρεναλίνη του τεύχους εκείνου παρέμεινε ψηλά και από άλλα θέματα, όπως ήταν η «Γνωριμία» με το θηριώδες Dodge Viper GTS. To Ford Mondeo και το Skoda Octavia, δύο δημοφιλή αυτοκίνητα στην ελληνική αγορά, υποβάλλονταν, με τη σειρά τους, στα τεστ της συντακτικής ομάδας. Στις συγκριτικές δοκιμές το Ford Fiesta και το Opel Corsa 1.4 αναδείχτηκαν «ισοδύναμα, στην κυριολεξία». Για τα νέα τεκμήρια και τη φορολογία μάς ενημέρωνε με το «Βαρόμετρό» του ο. κ. Παύλος Λάσκαρις.

MESSAGE IN A BOTTLE
ANAΔHMOΣIEYΣH AΠO TO TEYXOΣ 255
12/1991
KOYTΣOYPO
Προσπαθώ να διαβάσω Aρχαία Eλληνικά για το εβδομαδιαίο διαγώνισμα στο φροντιστήριο, αλλά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών δε μ’ αφήνουν να συγκεντρωθώ. Eννοώ, φυσικά, τις καταλήψεις των «συναδέλφων» μου στα σχολεία, των παιδιών της Γ΄ Γυμνασίου. Έρχονται στο μυαλό μου σκηνές τραγικές· γονείς έξω από το σχολείο να φωνάζουν, να βρίζουν και να χτυπούν τα παιδιά τους και από την άλλη τους μαθητές μέσα στο σχολείο να παίζουν χαρτιά, μπάσκετ και να αδιαφορούν. Ένας πίνακας με τα αιτήματά τους ακριβώς πίσω από την κεντρική πόρτα. Διαβάζω: «Kαλυτέρευση της παιδείας γενικά από όλους τους τομείς». Πολύ θα ήθελα να ήξερα αυτόν που σύνταξε αυτήν την πρόταση, για να του πω ότι, με τέτοιο επίπεδο γνώσεων, δεν έχουν νόημα οι αγώνες. Θα ήθελα να τον ρωτήσω να μου πει για ποιο λόγο δε θέλει τις εξετάσεις στο Γυμνάσιο. Mήπως για να μείνει «κούτσουρο», όπως και τώρα; Όχι, κύριοι, έτσι δεν μπορεί να προχωρήσει η εκπαίδευση στην Eλλάδα - και όχι «παιδεία», όπως επιμένουν να την αποκαλούν οι πολιτικοί μας, αγνοώντας ότι η λέξη αυτή περικλείει την εκπαίδευση και ότι είναι κάτι ευρύτερο. Όχι, κύριοι, η εκπαίδευση δεν έχει νόημα, αν ένα παιδί της Γ΄ Γυμνασίου δεν μπορεί να συντάξει μια απλή πρόταση. Tην αναγέννηση πρέπει να τη φέρουμε εμείς, οι μαθητές, και όχι ο κύριος Σουφλιάς, που, έτσι κι αλλιώς, σε λίγο καιρό θα έχει πάρει το Yπουργείο Oικονομικών ή Πολιτισμού.
B. Tρίχας
Πειραιάς

Παρακάτω δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το Forum του περιοδικού στην ιστοσελίδα www.4troxoi.gr/forum, από την ενότητα «Περί Αυτοκίνησης», και συγκεκριμένα από το topic «Ευχαριστίες από μοτοσικλετιστή».

After
Κατεβαίνω στο κέντρο καθημερινά πλέον με μοτοσικλέτα. Έχω παρατηρήσει ότι πολλοί οδηγοί προσπαθούν να μας κάνουν χώρο όταν θέλουμε να περάσουμε ανάμεσα από τις λωρίδες, κάνοντας όσο μπορούν στην άκρη. Επειδή καμιά φορά, όταν οι ταχύτητες είναι χαμηλές, δεν μπορούμε να ανασηκώσουμε το χέρι (πατάμε συμπλέκτη), δείχνοντας την ευγνωμοσύνη μας, ήθελα να δηλώσω μέσα από αυτό το φόρουμ ότι τους ευχαριστούμε πολύ και ότι αυτό το καλό που μας κάνουν δε «ρίχνεται στο γιαλό». Όλα φαίνονται και όλα κρίνονται! Να ’στε καλά!

IKE
Συνέχεια κάνω νόημα με το κεφάλι σε όσους ανοίγουν χώρο. Φυσικά, πάντα κάνω χώρο όταν είμαι με αμάξι και σχεδόν όλοι οι μοτοσικλετιστές μου κάνουν νεύμα ευχαριστίας.

saxon_747
Προσπαθώ ως οδηγός να βοηθώ τους μοτοσικλετιστές, τους κάνω χώρο, τους προσέχω όσο μπορώ... αρκεί να φαίνονται. Μακάρι όλοι οι μηχανόβιοι να ήξεραν πόσο καλύτερα φαίνονται με αναμμένα φώτα (ακόμα και τη μέρα) και με έντονα χρώματα στη μηχανή, στο κράνος, στο τζάκετ...

pad
Mερικοί οδηγοί κλείνουν και τους καθρέφτες προκειμένου να περάσει η μηχανή... Μου τυχαίνει καθημερινά.

ratanplan
Το έχω γράψει και πιο παλιά, πάντα κάνω άκρη και χώρο για τα μηχανάκια. Ακόμα και σταματημένος, κόβω όλο το τιμόνι και πάω 10-15 πόντους εμπρός, όσο μπορώ, για να περάσουν και να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες που έχουν οι δύο τροχοί! Πάνω από δυο τρεις φορές στα οχτώ χρόνια που οδηγώ δεν έχω δει νεύμα ευχαριστίας.

Phaethon
Ομοίως κι εδώ, φροντίζω πάντα να κάνω χώρο, αν μπορώ. Αν και, εάν είμαστε στοιχισμένοι όπως πρέπει, με τις αποστάσεις μας από τις διακεκομμένες γραμμές των λωρίδων, δε χρειάζεται καν να κουνηθούμε. Φυσικά, όμως, μου τη δίνουν αγρίως οι «πιεστικοί» κι αυτοί που φλερτάρουν με τον προφυλακτήρα μου καθώς κάνουν σλάλομ! Αλλά, γενικά, δε μας φταίνε σε τίποτα τα παιδιά, ίσα ίσα βοηθούν στην αποσυμφόρηση, καταλαμβάνοντας λιγότερο χώρο κι όντας πιο ευέλικτοι.

aserf
Αν δω μηχανή που μπορώ να της ανοίξω χώρο και να περάσει, το κάνω. Συνήθως με ευχαριστούν και αυτό με ικανοποιεί ιδιαίτερα. Αν όμως μου κορνάρουν για να τους κάνω χώρο (ειδικά αυτούς που κορνάρουν με μανία), δε θα τους αφήσω να περάσουν με τίποτα.

taurus
Πολλές φορές σηκώνω το χέρι να ευχαριστήσω, αλλά τις περισσότερες είναι αδύνατο, λόγω του συμπλέκτη. Οπότε μια κίνηση του κεφαλιού είναι αρκετή και, αν για κάποιο λόγο δεν μπορώ να δω τον οδηγό του άλλου οχήματος (άρα ούτε αυτός μπορεί να δει το κεφάλι μου), ρίχνω ένα πολύ σύντομο-κοφτό κορνάρισμα, σαν ευχαριστία. Να ’ναι καλά οι άνθρωποι.

christaras73
Γενικά, η συμπεριφορά των περισσότερων οδηγών αυτοκινήτου προς τους «δικύκλους» έχει αλλάξει προς το καλύτερο, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που συμπεριφέρονται απίστευτα. Πριν από τρεις μέρες πήγαινα στη δουλειά, ήμουν πρώτος σε φανάρι και άκουσα να έρχεται ασθενοφόρο. Φυσικά δεν ξεκίνησα, γιατί δεν μπορούσα να αντιληφθώ, λόγω κράνους, από πού ακριβώς ερχόταν. Λοιπόν, ο από πίσω λύσσαξε στην κόρνα και στο επόμενο φανάρι σταμάτησε δίπλα μου και άρχισε να μου πετάει τα CD που είχε στο αυτοκίνητό του. ¶ντε βγάλε άκρη. Οι περισσότεροι, όταν μπορούν, κάνουν στην άκρη για να περάσεις, αλλά πρέπει να δείχνουν και λίγη κατανόηση όταν δεν μπορείς να κάνεις νεύμα για να τους ευχαριστήσεις. Ένα χέρι στο τιμόνι της μηχανής είναι σχεδόν κανένα χέρι στο τιμόνι του αυτοκινήτου.

dpurpler
Όλα καλά, κι εγώ κάνω το ίδιο και, όταν μπορούν, με ευχαριστούν οι άνθρωποι. Μετά, όμως, αν πάει ο άλλος μπροστά, δε βλέπει το φανάρι που ανάβει πράσινο και καθυστερεί να ξεκινήσει, καθυστερώντας μας όλους, μερικές φορές σκέφτομαι: «Τι βλακεία έκανα και τον άφησα να περάσει...».

Οπότε, αγαπητοί μηχανόβιοι, σκεφτείτε κι εμάς λίγο... και μην κολλάτε στην τυφλή γωνία μας! Έλεος δηλαδή! Δεν έχουμε μαντικές ικανότητες και μερικές φορές δεν προλαβαίνεις να κοιτάξεις ΚΑΙ τους δύο καθρέφτες! Πολλές φορές παίζω με την ακοή κι έχω γλιτώσει κάτι πιτσιρικάδες με παπάκια...

Phaethon
Νομίζω ότι το μόνο χρήσιμο συμπέρασμα είναι η γενική συνισταμένη ιδέα που προκύπτει από τα παραπάνω posts. Ότι, δηλαδή, οι οδηγοί αυτοκινήτων προσέχουν τους μοτοσικλετιστές, έχουν όλη την καλή διάθεση να βοηθήσουν, εκτός κι αν προκαλούνται από την ίδια τη συμπεριφορά κάποιων αναβατών.

onyx!
Αγαπητοί καλοί, και καταπληκτικοί, κι εξαιρετικοί, κι ευγενικοί μοτοσικλετιστές, που καλά κάνετε και με προσοχή και ασφάλεια περνάτε ανάμεσα από αυτοκίνητα, και βοηθάτε και στο κυκλοφοριακό, και επίσης πάτε μπροστά από τα αυτοκίνητα στο φανάρι, και φεύγετε εγκαίρως, και μόνο με πράσινο, μπορείτε, επιτέλους, να μην καταλαμβάνετε τις διαβάσεις των πεζών, κοιτώντας μάλιστα με περιφρόνηση τους πεζούς που αναγκάζονται να κάνουν σλάλομ γύρω από τις ρόδες και τα φτερά σας για να προλάβουν να περάσουν απέναντι;

christaras73
Onyx, τι θες να πεις; Ότι οι IXήδες δεν κάθονται πάνω στις διαβάσεις; Εκτός αν πιστεύεις ότι τα IX έχουν καθαρές ρόδες και στρογγυλεμένα φτερά και δεν τρέχει τίποτα. Για να μην αναφέρω και τη φοβερή περίπτωση που, όταν ανάβει κόκκινο, τρέχουν όλοι να περάσουν και κλείνουν όχι μόνο τις διαβάσεις, αλλά και τους κάθετους δρόμους;
Όχι ότι τα μηχανάκια δεν κάθονται στις διαβάσεις, αλλά μην τα βάζεις μόνο μαζί τους.

Hammer_
Τελικά, δεν είναι τόσο λίγοι οι ευγενικοί μοτοσικλετιστές όσο λένε κάποιοι. Μου έχει τύχει αρκετές φορές να βοηθήσω κάποιον να περάσει και να με ευχαριστήσει, συνήθως με ένα νεύμα αλλά και με άλλους τρόπους. Χτες έκλεισα τον καθρέφτη μου, χωρίς καν να το ζητήσει ο μοτοσικλετιστής και, φεύγοντας, μου φώναξε ευχαριστώ. Με λίγη καλή θέληση και από τους δύο κάπως καλύτερα γίνονται τα πράγματα! Και στις δύο πλευρές υπάρχουν τεράστια... ζώα, αλλά και νορμάλ άνθρωποι που θέλουν να μετακινηθούν χωρίς να ενοχλήσουν και να τους ενοχλήσουν.

SPITFIRE
Διανύω περίπου 20 χλμ. καθημερινά με το σκούτερ μου. Πολύ συχνά μου τυχαίνει να κλείσει κάποιος τον καθρέφτη του ή ακόμη και να μπει στον κόπο να κάνει λίγο μπρος και δεξιά το αυτοκίνητό του, για να χωρέσει να περάσει το σκουτεράκι μου απ’ τα αριστερά του.
ΠΑΝΤΑ ΣΗΚΩΝΩ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΤΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που, ακόμη κι όταν είσαι σταματημένος στο φανάρι, ρίχνεις μια ματιά στους καθρέφτες σου.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που δεν είσαι ζώο και κομπλεξικός!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που με κάνεις να χαμογελάω, αντί να βρίζω (έστω από μέσα μου).
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που νοιάζεσαι και μπαίνεις στον κόπο να με διευκολύνεις.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που δείχνεις στο παιδί σου που κάθεται στο πίσω κάθισμα πως πρέπει να φερόμαστε ευγενικά και φιλικά στους άλλους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε αυτούς τους ρημαδιασμένους δρόμους.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, γιατί με κάνεις να νιώθω αισιοδοξία για το ότι κάποια στιγμή θα αρχίσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν άνθρωποι.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, γιατί «υποχρεώνεις» κι εμένα να καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια να διορθώσω τα κακώς κείμενα του «οδηγικού» μου χαρακτήρα...

avel
Αν και προσέχω πολύ στις διασταυρώσεις, υπάρχει στην Αθήνα τυπικά το πρόβλημα των παρκαρισμένων στις γωνίες, που κόβουν το οπτικό πεδίο πάρα πολύ. Οπότε, βγαίνοντας σιγά σιγά, μπορεί να ξεχωρίσει κάποιος ένα διερχόμενο αυτοκίνητο μέσα από τα τζάμια, π.χ., αλλά καμιά φορά ξεφεύγει από το μάτι, λόγω όγκου, το μηχανάκι που πλησιάζει.
Μου έχει συμβεί πολλές φορές να νομίζω ότι, μέχρι εκεί όπου μπορώ να διακρίνω, είναι ασφαλές, και βγαίνω. Το μηχανάκι που δεν έβλεπα, όμως, εντωμεταξύ, έχει φτάσει πολύ κοντά μου.
Αγαπητοί μηχανάκηδες... τα φώτα πάντα αναμμένα! Μας βοηθούν πολύ, ιδιαίτερα σε τέτοιες περιπτώσεις!

DiO
Προσπαθώ να διευκολύνω τους δικυκλιστές, ακόμα και όταν κινούμαι. Μετακινούμαι αριστερά ή δεξιά στη λωρίδα μου, αν δω ότι έρχεται κάποιος με διαφορά ταχύτητας - πάντα ομαλά και χωρίς να δημιουργώ πρόβλημα στους γύρω οδηγούς. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ειδικά σε κίνηση, σηκώνουν το χέρι ή κουνάνε το κεφάλι για «ευχαριστώ».
Μια που γίνονται προτροπές, να πω κι εγώ τη δική μου: μη θεωρείτε το πλάτος σας αμελητέο! Και να έχετε υπόψη ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου μπορεί να χρειαστεί κάποια στιγμή όλο το πλάτος του δρόμου (π.χ., για να αποφύγει μια λακκούβα, κάποιον πεζό που πετάχτηκε), άρα μη θεωρείτε δεδομένη την πορεία του. Εκτιμήστε τις συνθήκες μπροστά του πριν περάσετε δίπλα του.

O συντάκτης της παρακάτω επιστολής, κ. Δημήτριος K., κερδίζει μια πένα Motblanc, προσφορά της εταιρείας «Tζάννες AE».
Τον τελευταίο καιρό με «βασανίζουν» σκέψεις, τις οποίες τελικά δεν κατάφερα να κρατήσω μέσα μου, θεωρώντας ότι δεν είναι κακό να ακουστούν. Να ακουστούν ίσως γι’ άλλη μια φορά, παραβλέποντας την αίσθηση που ίσως κάνουν και η οποία σε κλάσματα του δευτερολέπτου θα ξεχαστεί, μόλις γυρίσει η σελίδα. Αφορμή υπήρξαν τα γεγονότα της πολιτικής σκηνής των τελευταίων ημερών.
Είμαι φοιτητής στο Πολυτεχνείο της Πάτρας. Αγαπώ πάρα πολύ αυτό με το οποίο ασχολούμαι (μηχανολογία) και είμαι παράφορα ερωτευμένος με την αυτοκίνηση. Πριν από τρεις μήνες, λάβαμε με μια ομάδα από τη σχολή μέρος σε ένα διαγωνισμό στην Αγγλία, όπου συναγωνιστήκαμε (με την καθαρή έννοια του όρου «συναγωνισμός», αφού η απόκτηση γνώσεων και εμπειριών ήταν τρομερή) συμφοιτητές μηχανολόγους από ΟΛΟΝ τον κόσμο στη μελέτη (και αργότερα κατασκευή) ενός αγωνιστικού μίνι μονοθεσίου. Ύστερα από σχεδόν μία εβδομάδα παραμονής, στην επιστροφή από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος στο σπίτι με την οικογένειά μου, είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση σχετικά με το μέλλον μου (ζητώ ταπεινά συγγνώμη, αν φανώ εγωιστής με τα «μου» και τα «εγώ» - σε καμία περίπτωση δεν το επιθυμώ), στην οποία συζήτηση είπα στους δικούς μου ότι δε νομίζω πως η Ελλάδα θα καταφέρει να με κρατήσει στο εσωτερικό της μετά το τέλος των προπτυχιακών σπουδών μου, καθώς με έχει απογοητεύσει τα μέγιστα. «Μα, είναι η πατρίδα σου, δεν είναι τόσο εύκολο να την απαρνηθείς», ακούστηκε από τα χείλη της αγαπημένης μου μητέρας, για την οποία, βέβαια, ως μάνα, μια τέτοια αναγγελία δεν είναι και ό,τι πιο ευχάριστο. Μπορεί να είναι η πατρίδα μου, αλλά δε θυμάμαι να μου το έχει δείξει στα είκοσι χρόνια της μέχρι τώρα ζωής μου. Και το τελευταίο «μου» σίγουρα δεν αναφέρεται μόνο σε μένα, αλλά στα αμέτρητα μυαλά τα οποία φεύγουν άρον άρον από τη «χώρα μας», με όνειρα κι ελπίδες τα οποία η ίδια ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ, αλλά και σε άλλα τόσα, τα οποία τώρα καλλιεργούνται και σκέπτονται -απογοητευμένα/πικραμένα/αγανακτισμένα- με τον ίδιο τρόπο. Σίγουρα, βέβαια, υπάρχουν και πολύ θετικά στοιχεία, τα οποία, όμως, είτε αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις είτε καλύπτονται και εξαφανίζονται στη δίνη της ανηθικότητας, της σαπίλας και αμέτρητων άλλων αρνητικών παραγόντων, οι οποίοι με αηδιάζουν και τους οποίους αποφεύγω να αναφέρω (ανοίξτε την τηλεόραση - σε ώρα ειδήσεων ή όχι...).
Όταν έγιναν οι τελευταίες εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες, κάποιο δημόσιο πρόσωπο είχε δηλώσει ότι η πλειοψηφία των Αμερικανών (αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι εξέλεξαν για άλλη μια φορά ως πρόεδρό τους αυτόν τον οποίο τις προηγούμενες μέρες γιούχαραν για τη στάση του στα πολιτικά-πολεμικά γεγονότα) έχουν δείκτη IQ χαμηλότερο του κανονικού. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δε θα έπρεπε να ισχύει αυτό και για τους Έλληνες. Ή, για να το θέσω καλύτερα και να γίνω πιο κατανοητός -ίσως και να ενοχλήσω κάποιους (στην ουσία, όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται)-, ΚΑΙ η πλειοψηφία (οι ψηφοφόροι των δύο μόνιμα κυβερνητικών κομμάτων) των Ελλήνων είναι ΑΝΟΗΤH και ΠΑΝΑΘΛΙA, αφού ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ψηφίζουν αυτούς τους οποίους ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΜΕΡΕΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ κατηγορούν! (Θα μπορούσα να γράψω σελίδες, αλλά είναι πολλά μέχρι στιγμής...). Δεν έχω ασχοληθεί (και μάλλον ούτε θέλω) με την πολιτική, απλώς, όπως ο καθένας, έχω μια προσωπική άποψη, την οποία θέλησα να εκφράσω. Παρακαλώ θερμά, λοιπόν, να σκεφτούμε με ΛΟΓΙΚΑ κριτήρια (τίποτε περισσότερο) και με ΑΓΑΠΗ για τον τόπο μας από την επόμενη φορά που θα μπούμε στο παραβάν (για μένα θα είναι η πρώτη) και να αφήσουμε στην άκρη χρώματα και ονόματα...
Ζητώ συγγνώμη για το χρόνο που σας στέρησα και ευελπιστώ στο καλύτερο...
Φιλικά
Δημήτριος Κ.
[email protected]

Navigation System
Eίμαι κάτοχος ενός Toyota Rav4 Diesel, μοντέλο 2004, από τον Οκτώβριο του 2004. Το αυτοκίνητο αυτό το είχα παραγγείλει με extra το Navigation System, το οποίο πλήρωσα 3.000 ευρώ επιπλέον.
Η Toyota, λοιπόν, δεν ενημέρωνε τον κόσμο ότι το DVD που συνοδεύει το σύστημα δεν περιέχει το χάρτη της Ελλάδας. Επικοινώνησα με την Toyota Hellas επανειλημμένως μέσω e-mail και η απάντησή τους ήταν αρχικά (τηλεφωνικά) ότι το GPS δε λειτουργεί στην Ελλάδα (Θεέ μου, άγνοια). Tο επάγγελμά μου είναι μηχανικός τηλ/νιών ηλεκτρονικών αεροσκαφών και τα τελευταία δύο χρόνια εργάζομαι στην 111ΠΜ σε Μοίρα F-16, οπότε τους απάντησα αναλόγως για το σύστημα (βέβαια, ποτέ δε μίλησα με κάποιον τεχνικό, αλλά με την «εξυπηρέτηση» πελατών).
Τις επόμενες δύο φορές που τους ενόχλησα, με e-mail πάλι, μου απάντησαν, επίσης μέσω e-mail, ότι το ψάχνουν το θέμα και ότι έχουν πρόβλημα με την εταιρεία που κάνει τη χαρτογράφηση της Ελλάδας.
Με το πλήρωμα του χρόνου και δύο έτη μετά, βγαίνει το νέο RAV4, το οποίο στην Ελλάδα δεν έρχεται με extra to Navigation System, αλλά στο DVD που το συνοδεύει (σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες) ο χάρτης της Ελλάδας περιλαμβάνεται (δεν ξέρω με τι ποσοστό κάλυψης, πάντως περιλαμβάνεται).
Είναι δυνατόν μια εταιρεία που καυχιέται για τη λειτουργικότητά της και χρησιμοποιεί το Management που εφαρμόζει ως παράδειγμα που διδάσκεται στα Πανεπιστήμια να μην μπορεί να δώσει λύση σε αυτό το θέμα;
Ελπίζω να μη σας κούρασα, αλλά δεν είμαι ο μόνος που αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο πρόβλημα.
Παρακαλώ, αν μπορείτε, να δημοσιεύσετε το mail μου στο περιοδικό σας, για να ενημερωθεί ο κόσμος για το θέμα. Ελπίζω, αν προσπαθήσετε να επικοινωνήσετε με την Toyota, να σας δώσει μια καλύτερη απάντηση από αυτήν που έλαβα εγώ.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Βασίλης Μηλιώτης
[email protected]

Φακελάκια
Aγαπητέ κύριε υπουργέ Mιχάλη Λιάπη!
Στη σημερινή [12/11] έκδοση της εφημερίδας «Mπιλντ Zόνντακ» δημοσιεύεται δήλωση της Γερμανίδας καγκελάριου ¶νγκελας Mέρκελ, που αναφέρεται στην περιπέτειά της για την απόκτηση της άδειας ικανότητας οδηγού στην τότε Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας:

Mέρκελ: «Όταν διαπίστωσα ότι ο αρμόδιος κρατικός καθηγητής σχολής οδηγών ετρέναρε την προώθηση της έκδοσης της αδείας μου ικανότητας οδηγού, ζήτησα τη συμβουλή γνωστού μου, που μου πρότεινε να εφαρμόσω τη μέθοδο του λαδώματος με φακελάκι. Έτσι, σχεδόν αυτομάτως, απέκτησα και το δίπλωμά μου».

Συμπερασματικά, ελπίζω να ολοκληρωθούν με επιτυχία οι προθέσεις του πρωθυπουργού μας, Kώστα Kαραμαλή, για εξαφάνιση όχι μόνο των νταβατζήδων της ελληνικής οικονομίας, αλλά και της επικρατούσας συνήθειας ενθυλάκωσης λαδωμάτων σε φακελάκια, διότι, σε περίπτωση διάδοσης της ελληνικής πραγματικότητας σε παγκόσμια κλίμακα, τότε οι αποδέκτες της είδησης δε θα σκέπτονται μόνο πως η χώρα πάσχει από διαφθορά, που είναι μικρό το κακό, αλλά επίσης, που είναι το χειρότερο, θα θεωρήσουν την Eλλάδα ως ανήκουσα στο τέως ανατολικό μπλοκ, χαρακτηρίζοντάς την ως Λαοκρατική Δημοκρατία της Eλλάδας, κάτι που σίγουρα δεν είναι επιθυμία ούτε του τέως Yπουργού Eξωτερικών, Προέδρου Kάρολου Παπούλια, που τόσο αγωνίστηκε για μια ανεξάρτητη σοσιαλιστική εκσυγχρονισμένη πολιτεία, όταν ακόμα σπούδαζε εδώ, στη Γερμανία, και με την ιδιότητα του γκασταρμπάιτερ (= φιλοξενούμενου εργάτη), προσφέροντας την αρωγή του σε όλους τους μετανάστες της Bόνης!
Mε φιλικούς χαιρετισμούς
Tάσος Γούλας
Nίνμπουργκ

«Κρυφές Ειδήσεις»
Κύριε Λεοντόπουλε,

Σχετικά με το δημοσίευμα «Κρυφές Ειδήσεις» στον «Αντίλογο» του τεύχους 434, την αναφορά σας ότι τα ελληνικά ΜΜΕ «ντροπαλά μετέδωσαν» είδηση που αφορά το πλοίο Probo Koala και το σαφή υπαινιγμό ότι η «ντροπαλή» μετάδοση οφείλεται στα ελληνικά συμφέροντα του πλοίου (και της διαχειρίστριας και όχι ιδιοκτήτριας Prime Marine Management), οφείλουν να διευκρινιστούν τα κατωτέρω:
1) Κακώς προσδίδετε το χαρακτηρισμό «ντροπαλά», καθότι υπήρξαν αναφορές και άρθρα στην «Καθημερινή», στα «Νέα», στην «Ελευθεροτυπία» και σε άλλες εφημερίδες. Η κρατική ΝΕΤ πρόβαλε σε δύο δελτία την είδηση, όπως και ο ΑΝΤ1, τουλάχιστον μία φορά. Αν η συχνότητα δημοσιοποίησης της είδησης δε σας ικανοποιεί, μπορείτε να απευθυνθείτε στα ελληνικά ΜΜΕ για να σας εξηγήσουν τους λόγους. Αυτό που δεν ικανοποιεί την Prime Marine Management δεν είναι η συχνότητα, αλλά η αξιοπιστία της εκάστοτε δημοσιοποίησης από τα ελληνικά ΜΜΕ.
2) Μια προσεκτική σταχυολόγηση των ξένων ΜΜΕ θα σας οδηγούσε στο συμπέρασμα πως για ό,τι συνέβη δεν ευθύνεται το πλοίο ή η διαχειρίστρια εταιρεία, αλλά η ναυλώτρια εταιρεία. Το όνομα της ναυλώτριας σημειώνεται σε όλες τις αναφορές του περιστατικού από τα ξένα ΜΜΕ.
3) Το πλοίο ήταν χρονο-ναυλωμένο στην εν λόγω πολυεθνική εταιρεία και, συνεπώς, όλες οι δραστηριότητές του υπαγορεύονταν από αυτήν. Αυτές περιλαμβάνουν και την ασφαλή διάθεση τυχόν αποβλήτων.
4) Μετά το πέρας σειράς ερευνών, οι οποίες έγιναν χωρίς τη σύλληψη του πλοίου, το πλοίο επανήλθε στις εμπορικές δραστηριότητές του χωρίς καμία κατηγορία εις βάρος του ή της διαχειρίστριας Prime Marine Management.
Το ότι το πλοίο κατά τη διάρκεια του τραγικού περιστατικού βρισκόταν υπό τη διαχείριση της Prime Marine Management δεν καθιστά την τελευταία αυτομάτως υπόλογη. Κάτι τέτοιο συνιστά ερασιτεχνισμό και απλούστευση, των οποίων οι προεκτάσεις είναι ο υπαινιγμός στο άρθρο του «Αντίλογου».
Η διαστρέβλωση γεγονότων, οι ανακρίβειες και η απόδοση δικαίου διά του Τύπου και μέσω υπαινιγμών δεν εξυπηρετούν κανέναν.
Prime Marine Μanagement

EN ΣYNTOMIA

Hλίας Mπεμπεκίδης
Aσπροβάλτα Θεσσαλονίκης
Eυχαριστούμε για τα καλά σας λόγια. Όποτε δίνεται η ευκαιρία, θα περιλαμβάνουμε αντίστοιχα άρθρα στο περιοδικό.

Tάσος Γέροντας
Ωραιόκαστρο
Xαιρόμαστε/Mας συγκινεί ιδιαίτερα που αντιλαμβάνεστε τη δουλειά μας ως κάτι περισσότερο από ενασχόληση με τα αυτοκίνητα και τις μηχανές.

Απάντηση του συντάκτη
Καμία διαστρέβλωση, καμία ανακρίβεια: αφιερώσαμε 43 λέξεις για να δείξουμε ότι τα ελληνικά ΜΜΕ πέρασαν στα ψιλά την υπόθεση Probo Koala και αποσιώπησαν ότι το πλοίο διαχειρίζεται η (ελληνική) Prime Marine Management.
Το θέμα κυριάρχησε επί δίμηνο στα διεθνή ΜΜΕ. Η γαλλική Liberation το πρόβαλε στην πρώτη σελίδα (14/9), οι αμερικανικοί New York Times του αφιέρωσαν χιλιάδες λέξεις και το κύριο άρθρο τους (2 και 4/10), το BBC News έκανε φωτογραφικό αφιέρωμα. Μια αναζήτηση στο Google για τις λέξεις «Probo Koala» επιστρέφει 450.000 σελίδες με αποτελέσματα! Μπροστά σ’ αυτήν την κάλυψη, η συμπεριφορά των ελληνικών ΜΜΕ είναι το λιγότερο «ντροπαλή», με δεδομένο, μάλιστα, ότι το πλοίο είναι ελληνικών συμφερόντων.
Ναι, η είδηση αναφέρθηκε στην Ελευθεροτυπία και την Καθημερινή - αλλά καμία απ’ αυτές δεν ανέφερε το όνομα της εταιρείας. Μονολεκτική αναφορά έγινε από τα ΝΕΑ, αλλά σε άρθρο αναδημοσιευμένο από τη Monde. Αντιθέτως, το όνομα της εταιρείας αναφέρθηκε και από τα μεγαλύτερα πρακτορεία ειδήσεων (Reuters, Associated Press) και από μεγάλες εφημερίδες όπως η Guardian, η Liberation, η El Pais...
Πουθενά δεν αναφερθήκαμε σε νομικές ευθύνες της διαχειρίστριας εταιρείας. Πάντως, το ότι «όλες οι δραστηριότητες του [πλοίου] υπαγορεύοντο από [τη ναυλώτρια εταιρεία]», όπως ισχυρίζεται η Prime Marine, δεν αποτελεί, κατά την άποψή μας, επαρκές επιχείρημα για να αποποιηθεί τις ευθύνες της. Το φορτίο του πλοίου φέρεται ως τοξικό (και παράνομο) και εξαιτίας της (παράνομης) απόρριψής του πέθαναν 8 άνθρωποι και τραυματίστηκαν χιλιάδες.
Ένα «λάθος» κάναμε: αναφερθήκαμε στη διαχειρίστρια εταιρεία και όχι στον ιδιοκτήτη, γιατί το Probo Koala ανήκει σε παναμέζικη οφσόρ, κάτι που καθιστά αδύνατο τον εντοπισμό του ιδιοκτήτη.
Η Prime Marine Management έκανε δηλώσεις σε πολλά διεθνή μέσα για το θέμα, αρνούμενη, όπως έχει το δικαίωμα, την ευθύνη της για το περιστατικό. Σε κανένα, όμως, ελληνικό ΜΜΕ δε βρήκαμε τέτοιες εξηγήσεις της - ίσως γιατί κανένας δεν τις ζήτησε...
Νικόλας Λεοντόπουλος