Θέμος Αναστασιάδης
Είναι κόκκινο και πατάει και τον οδηγό του«... στο τέλος της ημέρας το χαμόγελο στα χείλη ήταν τόσο αμετακίνητο όσο και το... σώμα...»
Τι είναι κόκκινο, ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά του, αποθεώνεται από τους οπαδούς και τρομάζει τους αντιπάλους; Εκτός από το «Θρύλο» και τα εσώρουχα της Σαρλίζ Θερόν σ’ ένα τελευταίο πλάνο, ξέρω μόνο το EVO, το τελευταίο, το ΙΧ! Είναι μάλλον το πιο καθαρόαιμο όλων, αφού διατηρεί την άγρια κιτς ομορφιά της γιαπωνέζικης... κούρσας. «Καλά, δεν ντρέπεσαι, σοβαρός άνθρωπος (;), να κυκλοφορείς με τέτοιο;» είπε άσχετος φίλος με SL AMG. Όμως ο Μάκης, μόλις το είδε, «κόλλησε» τόσο άσχημα, που με απείλησε με κρυφό βίντεο για τις... αυτόματες «αμερικανιές» που προτιμώ να οδηγώ, αν δεν του το δώσω για βόλτα. Ήταν, όμως, ήδη αργά. Έβρεχε, φύσαγε, χιόνιζε, είχαμε και το ντέρμπι τ’ απόγευμα, αλλά εγώ έλιωνα το γκάζι στην εθνική. Tο EVO επιτάχυνε με ρυθμούς μιας 911 τούρμπο ή μιας Μ5 κι έπαιρνε τις καμπές πριν την ευθεία της Θήβας με τελική χωρίς να κουνάει ρούπι. Όλα αυτά, βέβαια, δεν είναι κατόρθωμα για ένα EVO ΙΧ, ούτε για τον οδηγό του (ποιος οδηγεί ποιον άραγε...). Η μαγκιά είναι όταν βγεις στο δρόμο για τη Ριτσώνα, για να γυρίσεις από Χαλκίδα. Αλλά εκεί, δεν μπορώ να πω πολλά, το αυτοκίνητο είναι τόσο πιο πάνω από μένα, που πήγα «πάσο» και περιορίστηκα απλώς στο να προσπερνάω τους απορημένους (λοιπούς) οικογενειάρχες.
Μόνο που στο τέλος της ημέρας το χαμόγελο στα χείλη ήταν τόσο αμετακίνητο όσο και το... σώμα, που ’χε μείνει ξερό στον καναπέ «από μέση»! Όχι ότι φταίει ιδιαίτερα το EVΟ... Φταίει η ίδια η μέση, τα κιλά, η ηλικία. Όλα αυτά, όμως, δεν αλλάζουν το γεγονός ότι με 50.000 ευρώ παίρνεις κάτι που «πατάει» ο-τι-δή-πο-τε στους ελληνικούς δρόμους-παγίδες. Ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός μου, που ξέχασα το βασικό μου θέμα για σήμερα, το επίσης «μαγικό» Golf GTI των 200 ίππων, με το κιβώτιο Πίτερ Παν-DSG! Αλλά γι’ αυτά την άλλη φορά! Προς το παρόν, έως ότου περάσει η μέση μου, κυκλοφορώ ινκόγκνιτο με το οικογενειακό γαλλικό. Ω, λα, λα, υπέροχα, Θεέ μου._ Θ. A.