4 troxoi website home 4 troxoi forum

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 4ΤΡΟΧΟΙ

Τέρμα γκάζι

Τι είναι το Ντακάρ;

Σε μια θλιβερή στιγμή του αγώνα Λισαβόνα-Ντακάρ 2006*, μου γεννήθηκε το συγκεκριμένο ερώτημα, στο οποίο θα προσπαθήσω να απαντήσω για πρώτη φορά:
Τι είναι το Ντακάρ, λοιπόν;
Όχι, δεν είναι απλώς το μεγαλύτερο ράλλυ του κόσμου. Είναι πολλά περισσότερα. Είναι τα παιδάκια που τρέχουν με τους μπαμπάδες τους για να δουν από κοντά αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες στο parc ferme της Λισαβόνας. Οι απίστευτοι τύποι που κρεμιούνται, άγρια χαράματα, στις γέφυρες του αυτοκινητοδρόμου για να δουν το καραβάνι. Οι ράθυμοι Mαροκινοί αστυνομικοί στο πλοίο για Ταγγέρη που σε κρατάνε δύο ώρες στην ουρά για μια σφραγίδα στο διαβατήριο. Ο κοιμισμένος ξενοδόχος, αργά, μετά τα μεσάνυχτα, στην ξεχασμένη Φιντέλτ του Μαρόκου. Το μπιμπίπ του GPS σε πόλεις και χωριά πάνω από τα 50 χλμ./ώρα. Τα παιδάκια που τρέχουν πίσω από το αυτοκίνητο για ένα δωράκι. Τα πεντάστερα desert resort στη Μερζούγκα. Οι τουρίστες με τα Land Cruiser 100 σε κάποιον αμμόλοφο εκεί κοντά. Ο αναβάτης με το Νο 105 που παρκάρει τη μηχανή στην άμμο, αράζει εξουθενωμένος και κάνει τσιγαράκι, ενώ του μένουν 500 χλμ. «Αυτό είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις μου» θα πει, αλλά θα συνεχίσει. Οι ντόπιοι με τα μοτοσακό που έρχονται από το πουθενά και σκαρφαλώνουν εκεί όπου αρκετές KTM κολλάνε! Είναι το ξύπνημα με -2 βαθμούς στον ¶τλαντα του Μαρόκου και η οδήγηση με 37 βαθμούς στη Σενεγάλη. Το «καρούμπαλο» των κριτών χαράματα στην εκκίνηση της διαδρομής. Ο 20χρονος Βέρβερος που προσπαθεί να σου πουλήσει χειροτεχνήματα στους αμμόλοφους, την ώρα που περνούν τα αγωνιστικά. Ο Σάινθ με λευκή-μπλε φόρμα για πρώτη φορά. Ο εντουράς στους αμμόλοφους που έχει χαθεί και σε ρωτά «από εδώ πάω καλά;». Η Κλάινσμιτ, που τσεκάρει την πίεση των ελαστικών. Οι στρατιώτες με τα σες χαράματα στα σύνορα Μαρόκου-Μαυριτανίας. Τα αερόκλειδα και οι γεννήτριες που δουλεύουν μεταμεσονύκτια στο μπιβουάκ. Το Μπιρ Μογκρέιν στη μέση του πουθενά - συγγνώμη, στη μέση της Σαχάρας. Οι μηχανικοί των ομάδων με τις έξαλλες μαυρούλες στην ντίσκο VIP της Νουακσότ. Οι Mercedes 190 της Νουακσότ! Τα ευγενέστατα γαλλάκια που σερβίρουν φαγητό στο μπιβουάκ. Τα κακά μαντάτα για τον ¶ντι Κάλντεκοτ. Το πορτρέτο του που από το ίδιο πρωί είναι στο laptop σου.
Και η ζωή συνεχίζεται στο Ντακάρ... Με την ουρά για βραδινό φαγητό στο μπιβουάκ. Τα κουφάρια αυτοκινήτων και καμήλων στην έρημο. Την ενημέρωση των αγωνιζομένων κάθε βράδυ στις εννιάμισι. Την προβολή της ημερήσιας εκπομπής του TF2 στο video wall του μπιβουάκ. Το σακχαρούχο γαλατάκι, τα τσιπς, τα φιστίκια ή τους χουρμάδες, το ρυζάκι, τη noisette δημητριακών και το φουαγκρά στο καθημερινό μας lunch pack. Τη μερέντα που αλείφει στην μπαγκέτα του ο σκληροτράχηλος αναβάτης με το που έχει ξυπνήσει. Νύχτα συνήθως... Τη μάνα που βυζαίνει το μωρό της σε χωριό του Μάλι, ενώ περνά ο Πετερανσέλ. Το Μαυριτανό βενζινά που σε κυνηγά με την αντλία στο χέρι για να πουλήσει πετρέλαιο. Τους VIP καλεσμένους των χορηγών στον τερματισμό της Lac Rose. Με τη fete de tabaski (γιορτή των κτηνοτρόφων) στο Ντακάρ. Και κάπου εκεί το Ντακάρ τελειώνει. Με τη χαρά μέχρι δακρύων των αναβατών και των πληρωμάτων που έφτασαν μέχρι εδώ ζωντανοί. Αλλά και με δάκρυα λύπης για εκείνον που έφυγε. Και με τη σκέψη ΟΛΩΝ ότι αμέσως μετά ακολουθεί ο δικός μας πρόσκαιρος θάνατος: η επιστροφή στην καθημερινότητα.
Τι είναι το Ντακάρ, λοιπόν;
Δύσκολο να σκεφτείς τι δεν είναι. Πάνω απ’ όλα, είναι το συνονθύλευμα από απίστευτες ιστορίες εκατοντάδων ανθρώπων οι οποίοι βρέθηκαν στα ίδια απάτητα μέρη, τις ίδιες μέρες, με διαφορετικό ρόλο, αλλά με ακριβώς την ίδια τρέλα για περιπέτεια. Και αυτές οι ιστορίες δε θα γραφτούν ποτέ!_ Α. Τ.

* Η σελίδα γράφτηκε στις 9/1, στο δεξί μπάκετ του Nissan Patrol που μας μετέφερε από τη Νουακσότ στην Κίφα της Μαυριτανίας. Μόλις είχαμε μάθει ότι στις 11:30 ο Αυστραλός αναβάτης ¶ντι Κάλντεκοτ σκοτώθηκε στο 255 χλμ. (από τα 598...) της διαδρομής.