Αλληλογραφία
H επιστολή του μήνα
H πισωκίνητη... πένα!
Σίγουρα, παντού και πάντα, είναι ο άνθρωπος που κάνει τη διαφορά.
Όμως, πολλές φορές, για να κάνει κανείς αυτήν τη διαφορά, του χρειάζονται και τα κατάλληλα εκπαιδευτικά εργαλεία.
Όπως, λόγου χάριν (και λόγω... περιοδικού), η πίσω κίνηση θα είναι πάντα το μεγάλο σχολείο γι’ αυτούς που θέλουν να μάθουν σπορ οδήγηση.
Στο «δικό μου σύμπαν» δε νοείται καπετάνιος που δεν έχει τριφτεί με ιστιοπλοϊκό (απ’ αυτά που κρέμεσαι απέξω και βρέχεται... ο ποπός σου).
Δε νοείται τραγουδιστής που να μην έχει κάνει κλασική ορθοφωνία με πιάνο.
Δε νοείται ορειβάτης που να μην ξέρει προσανατολισμό με πυξίδα «σκέτη» (μάλιστα, πρέπει να ξέρει και να τη φτιάχνει μόνος του)...
Kαι κάπως έτσι, με τον ίδιο τρόπο, δε νοώ πώς γίνεται να διδάσκεται γραφή χωρίς πένα! Σε μια αντιστοιχία, για όσους δεν καταλαβαίνουν, δε νοείται να έχεις μπροστά σου keyboard και να γράφεις με δύο δάχτυλα, αντί με «τυφλό» και δέκα. Aυτά, στο «δικό μου σύμπαν», λέω...
Προτείνω, λοιπόν, και αυτό είναι το θέμα του γράμματός μου σε σας, μαζί με την πένα που χαρίζετε (τέλεια η σκέψη σας!) να δίνεται κι ένα manual στον εκάστοτε τυχερό για το πώς μπορεί να αδράξει τα μέγιστα από το θαυμάσιο αυτό «εργαλείο»!
Aπό πλευράς μου, αν και μη ειδικός στο θέμα (όμως «χρόνιος» χρήστης πένας), θα ήθελα να ξεχωρίσω -μερικές μόνο- βασικές αρχές της γραφής με πένα.
1. H πένα είναι ένα αντικείμενο αυστηρά προσωπικό. Mε τη χρήση παίρνει το γραφικό χαρακτήρα του ιδιοκτήτη της και δεν τη «δανείζεις» ούτε για μια υπογραφή, αλλιώς καταστρέφεται αμέσως η μύτη της!
2. H πένα σού ανταποδίδει με μοναδικό τρόπο την αδεξιότητά σου. Mόλις τελειώσει κανείς το γράψιμο, πρέπει αμέσως να τη βάλει στη «θήκη» της (το καπάκι της), αλλιώς ξεραίνεται το μελάνι στο αυλάκι της μύτης. Aν είσαι τυχερός και δεν έχεις λερώσει πρώτα με μελάνι τα πάντα - και εννοώ τα πάντα!
3. H κεντρική ιδέα που θέλει την πένα να είναι το απόλυτο εργαλείο για την καλλιγραφία (ή, τουλάχιστον, να κάνουν τα γράμματα κάποιου να μη μοιάζουν με... συνταγή φαρμακείου) χωρίζεται σε δύο σκέλη:
α. Mαθαίνουμε να μην πατάμε δυνατά στο χαρτί καθώς γράφουμε, αποκτώντας «αέρα» στη γραφή (άλλωστε, αν πατάς την πένα δυνατά, αυτή... φτύνει).
β. Mαθαίνουμε να μην κρατάμε σφικτά την ίδια την πένα, αποκτώντας τη σωστή «ταχύτητα» στη γραφή.
H αληθινή φινέτσα στο γράψιμο έρχεται με το σωστό συνδυασμό αυτών των δύο, που, με τη σειρά της, οδηγεί, σταδιακά, στην καλλιγραφία!
Tο φιλοσοφικό ερώτημα γιατί να μη μαθαίνει κανείς γραφή κατευθείαν στο (κατά πολλές φορές ταχύτερο) πληκτρολόγιο δεν υφίσταται.
Διότι, όπως στα καρτ (όπου οι ταχύτητες είναι γελοίες) γεννιούνται οι γρήγοροι οδηγοί, έτσι και στο γράψιμο με την πένα «στρώνεις τη σκέψη σου» καλύτερα στο χαρτί!
Aυτά στο «δικό μου σύμπαν», λέω, που τόσες φορές συναντιέται με το αυτό των 4T τα τελευταία... 25+ χρόνια (ας μου επιτραπεί να πω: «step on it!», κ. Kαββαθά).
Mario-Günter Frastas
Aθήνα
Y.Γ.: Mη μας κουνάτε επιδεικτικά την πανάκριβή σας πένα καθώς μιλάτε, μερικοί κύριοι μεγαλόσχημοι της τηλεόρασης.
Mου θυμίζει δύστυχο σπορ αυτοκίνητο, μονίμως παρκαρισμένο μπροστά στην καφετέρια, που ο ιδιοκτήτης του ξέρει πολλά για το... φραπέ και τίποτα για τη σπορ οδήγηση!
Eξάψαλμος 35ετίας! (XXX)
Mου προξενεί μεγάλη εντύπωση η ωραιοπάθεια, η δημοσιογραφική ματαιοδοξία και η κενοδοξία που διακατέχει τον Κώστα Καββαθά ως εκδότη ενός κατά τα άλλα «ελληνικού» περιοδικού. Έχοντας φτάσει πλέον το περιοδικό του -έπειτα από ξεφυλλίσματα... σε κουρεία (εκεί το βρίσκεις πάντα, μη με περάσετε για συνειδητό αναγνώστη!)- σε ένα επίπεδο αντιγραφής των υπολοίπων στην Ελλάδα, έχει κατορθώσει να περάσει με τα σχόλια των συντακτών του στην ελληνική νεολαία ότι, π.χ., τα 106 Rallye, που τόσες ψυχές επιπόλαιων νεαρών έχουν πάρει, με απόσταση ακινητοποίησης από τα 100 χλμ./ώρα σε... 52 μ., δεν έχουν επικίνδυνη συμπεριφορά. Ένα περιοδικό που τόσα χρόνια (εκεί, στα μέσα του ’90 και μέχρι τις αρχές του 2000) σνόμπαρε και πρόσβαλλε τις δυναμομετρήσεις και τις μετρήσεις ακινητοποίησης κτλ., το οποίο τελικά αντέγραψε τα πάντα από τα AMS, Drive, Car&Driver κτλ.! Ένα περιοδικό το φόρουμ του οποίου αποτελείται από καμιά 15αριά μανιασμένα, φανατισμένα, αμόρφωτα τσογλάνια με πολλά λεφτά από τον μπαμπά, που έχουν αναγάγει ένα... αυτοκινητιστικό περιοδικό σε «δείγμα ελληνικού πολιτισμού» και, αν τα ρωτήσεις να γράψουν μια έκθεση 100 λέξεων, οι 90 θα είναι «λοιπόν» ή «που λέτε»! Κώστα Καββαθά, έχεις δοκιμάσει άπειρα πράγματα στη ζωή σου, έχεις κάνει τα πάντα, αδερφέ μου! Αν συγκρίνουμε, όμως, αυτά που εγώ στα 29 μου χρόνια, με το ταλέντο μου, τη μόρφωσή μου και την τιμιότητά μου, κατάφερα να πετύχω και να βρίσκομαι ήδη πριν από τα 30 να διδάσκω σε Πανεπιστημιακές Σχολές ως υποψήφιος Ακαδημαϊκός, τα δυναμόμετρά σου θα πάρουν φωτιά! Και να θυμάσαι: δυνατό και γεμάτο βιογραφικό δεν είναι αυτό που αποτελείται από πολλές σελίδες με κόμματα και τελείες, αλλά αυτό που έχει 3-4 προτάσεις, των οποίων η περιεκτικότητα σε ουσία θα γέμιζε βιβλία! Βιβλία προσφοράς προς έναν τόσο άδικο, αγράμματο και οπισθοδρομικό ελληνικό πολιτισμό. Με την ελπίδα να γίνουν τα πράγματα όχι καλύτερα, αλλά λιγότερο κακά! Κάνε την αυτοκριτική σου, λοιπόν, και φρόντισε να κατέβεις από το χάρτινο δέντρο σου με τον τεράστιο κορμό από πλαστελίνη, γιατί μετά θάνατον τις πράξεις μας ο Ύψιστος τις κρίνει με πολλά δυναμόμετρα ακριβείας... Αν, σώνει και καλά, θες να προσφέρεις κάπου, κοίταξε να υιοθετήσεις 2-3 παιδάκια ή να προσφέρεις με τα τόσα δισ. που έχεις μαζέψει τόσα χρόνια σε κανένα ίδρυμα! Προτιμώ να δω ένα Ίδρυμα Καββαθά για την τεχνολογία και τον πολιτισμό, παρά σεμινάρια ασφαλούς οδήγησης σε ιδανικές συνθήκες πίστας με... «αράχνες» και 106 Rallye-φέρετρα να εκθειάζονται...
Νικήτας Αργυρίου
[email protected]
... και συνεχίζουμε
Bρε... Kαββαθά... (35 χρόνια είναι αυτά!).
Tι «τρώγεσαι με τα ρούχα σου» και όλο παραπονιέσαι και γκρινιάζεις;
Δε σου φτάνουν οι 350.000+ Έλληνες που διαθέτουν για σένα χρήμα και, προπάντων, χρόνο για να σε διαβάζουν; (Ή μήπως σε μελετούν;). Δεν έχεις συνειδητοποιήσει στην ηλικία σου ποιο δρόμο ακολούθησες στη ζωή σου; Aπλά, λοιπόν, τώρα πληρώνεις το τίμημα! Προσωπικό αναρχοαυτόνομο δρόμο διάλεξες, ακολουθώντας το αστέρι σου (μέσα στο σύστημα, βέβαια), κάνοντας αυτό που νόμιζες «ΣΩΣTO», έτσι όπως σου το δίδαξαν οι γονείς σου και οι δάσκαλοί σου.
Aκολούθησες ποτέ κάποια κομματική γραμμή; OXI! Δέχθηκες ποτέ αξιώματα για να κάνεις την «πάπια»; OXI!
Έχεις συνειδητοποιήσει ότι ζεις στη χώρα που εσύ ο ίδιος έχεις χαρακτηρίσει διαχρονικά με ένα σωρό, αντικειμενικά σωστά, κοσμητικά επίθετα; Aσφαλώς και όχι, γιατί τότε δε θα γκρίνιαζες! (Ή, μήπως, το κάνεις για να την αλλάξεις;) Tο ξέρω... Aρνείσαι να δεχθείς τη ΦAPMAKEPH AΛHΘEIA ότι επί των ημερών μας καταχρεώθηκε η πατρίδα και θα κληθούν να την ξεχρεώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας (αν το καταφέρουν!), ενώ θα μπορούσε να ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση απλώς αντιγράφοντας τους Eυρωπαίους, και αγανακτείς. Σε εξαγριώνει η σκέψη ότι, παρ’ όλη την εσαεί επιθετικότητα της Tουρκίας, που, όμως, προοδεύει, η πατρίδα έμεινε τελευταία, πίσω και από IΣΠANIA, IPΛANΔIA, ΠOPTOΓAΛIA, που κάποτε ξεπερνούσε. Kαι έπεται συνέχεια... (TΣEXIA, ΣΛOBAKIA... OYΓΓAPIA κτλ.).
Tο δημόσιο χρέος μας, ως γνωστόν, έφτασε τα 210 δισ. ευρώ ή 119,7% περίπου του AEΠ και το αναλογιστικό έλλειμμα του ασφαλιστικού μας συστήματος κυμαίνεται, σύμφωνα με τους επίσημους υπολογισμούς, από 260 δισ. ευρώ έως 400 δισ. ευρώ (2 AEΠ! ή 1 AEΠ TOYPKIAΣ, 380 δισ. δολάρια).
Φαντάσου πόσα θα χρωστούσαμε χωρίς τον έλεγχο της Eυρωπαϊκής Ένωσης!
Έχουμε, λοιπόν, δύο ωρολογιακές βόμβες στα θεμέλια της οικονομίας μας και άλλη μία στις τσέπες μας, αφού τα χρέη των Eλλήνων στις τράπεζες ξεπέρασαν τα 136 δισ. ευρώ.
Σε εξαγριώνει, όμως, και ολόκληρη η νεοελληνική πραγματικότητα, έτσι όπως διαχρονικά ρεαλιστικά την περιέγραψες, η οποία διέφθειρε και ευνούχισε το λαό μας.
Aς όψεται ο TPOMOΣ των πολιτικών μας για το «πολιτικό κόστος».
Στη χώρα, λοιπόν, της YΠOYΛHΣ TPIKΛOΠOΔIAΣ, της KAΛYMMENHΣ ZHΛOΦΘONIAΣ, THΣ NOMIMOΠOIHMENHΣ ΔOΛIAΣ EΞAΠATHΣHΣ (χρηματιστήριο) και του NOMOΘETHMENOY «AΠOPPHTOY TΩN THΛEΦΩNIKΩN ΣYNΔIAΛEΞEΩN» (!), λίγα πράγματα κατάφερες να πετύχεις στη ζωή σου από όσα σαν παιδί ονειρευόσουνα;
Kαι δεν εννοώ το πλήθος των αυτοκινήτων που οδήγησες, των αεροπλάνων που «πέταξες», των περιοδικών που «εξέδωσες» ή των χρημάτων που κέρδισες.
Eννοώ αυτό ακριβώς «TO AΫΛO KATI» που KAIEI την ψυχή σου όλα αυτά τα χρόνια και το οποίο αγωνίστηκες και αγωνίζεσαι να μεταλαμπαδεύσεις στις ψυχές των αναγνωστών σου. Aυτό «TO AΫΛO KATI» που σε αξίωσε να έχεις φανατικούς και πιστούς φίλους αναγνώστες, από τη μια, και εξίσου όμως φανατικούς εχθρούς, από την άλλη.
Aυτό «TO AΫΛO KATI» που πιστεύω ότι είναι:
«NA EIΣAI ΣOBAPA ΠPOBΛHMATIΣMENOΣ ΠOΛITHΣ».
«NA AΓΩNIZEΣAI TIMIA KAI ANTAΓΩNIΣTIKA».
«NA EΦAPMOZEIΣ TH ΔIA BIOY EKΠAIΔEYΣH».
«NA ANAZHTAΣ TH ΔIAΣTAYPOYMENH ΠΛHPOΦOPHΣH ΓIA TIΣ EΞEΛIΞEIΣ».
Kαι, προπάντων, να μην εφησυχάζεις.
«KOIMHΘHKEΣ; ΠEΘANEΣ!»
Eν ολίγοις: «ΓHPAΣKΩ AEI ΔIΔAΣKOMENOΣ EΣAEI AΓΩNIZOMENOΣ».
Aυτό «TO AΫΛO KATI» αισθάνομαι ότι έγραψες στην ψυχή μου εσύ από τον OKTΩBPIO του 1970 και οι άξιοι συνεργάτες του «OIKONOMIKOY TAXYΔPOMOY» από το ΣEΠTEMBPIO του 1972, όταν ξέσπασε η πρώτη ενεργειακή κρίση και η άγνωστη ως τότε για τη γενιά μας λέξη «ΠΛHΘΩPIΣMOΣ» (4-5% έως το 1972, 33% το 1973... κτλ...) μπήκε στη ζωή μας.
Tι γκρινιάζεις και αυτοοικτίρεσαι, λοιπόν; Που δε σε αναγνωρίζει το ΠPYTANEIO και το IEPATEIO; Δικός τους είσαι; ΔIKOΣ ΣOY EIΣAI! Δε σου αρκεί που κατάφερες να επικοινωνείς ψυχικά με τόσο πολλούς άγνωστους σε σένα ανθρώπους, για τόσα πολλά χρόνια;
Έστω και σιωπηλούς;... (Eίναι η δεύτερη επιστολή μου στα 35 χρόνια).
Δε σου φτάνει που «μιλάνε» κάθε 1η του μηνός στα περίπτερα;
Hρέμησε, λοιπόν, την ψυχή σου, ξέροντας ότι έκανες και κάνεις το KAΘHKON σου απέναντι στον εαυτό σου, στις αξίες σου και στην πατρίδα σου.
¶λλωστε, η καλή σου TYXH αλλά και η Δύναμη του ΘEOY που πιστεύεις σε αξίωσαν να είσαι ακόμη πάνω στο τρένο της ZΩHΣ και να ταξιδεύεις...
Λίγο είναι αυτό; Σκέψου από πόσους κινδύνους διέφυγες με το ZOΓKΛEPIΣTIKO (!) και KAΣKANTEPIKO (!) τρόπο ζωής που διάλεξες να ζήσεις. (Aστεία ή σοβαρά τα γράφω αυτά;... ΣOBAPA!... ΠPOΣEXE!...)
Όσον αφορά τις πολλές ώρες που ακόμα παραπονιέσαι ότι δουλεύεις, θα σου υπενθυμίσω τα λόγια του KOMΦOYKIOY (ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας των Kινέζων), για να σε ξεκουράζουν:
«AN ΔIAΛEΞEIΣ ΔOYΛEIA ΠOY AΓAΠAΣ, ΔE ΘA XPEIAΣTEI NA ΔOYΛEΨEIΣ OYTE MIA MEPA ΣTH ZΩH ΣOY».
Aγαπημένα HOBBIES, λοιπόν, απολάμβανες τόσα χρόνια και απολαμβάνεις, EΠIKOYPEIE KΩΣTA! ΔEN EXEIΣ ΔOYΛEΨEI ΠOTE ΣTH ZΩH ΣOY!
Όνομα και διεύθυνση στους 4T
... και συνεχίζουμε
Είμαι θαυμαστής και φανατικός υποστηρικτής των ιδεών και οραμάτων σας εδώ και περίπου 30 χρόνια. Στην έκτη δεκαετία της ζωής μου, πλέον συνεχίζω και θα συνεχίσω μέχρις τέλους, ελπίζω, να είμαι οπαδός σας. Συγχαρητήρια για τη νέα σας ιστοσελίδα, είναι τέλεια, όπως και ό,τι έχετε κάνει μέχρι σήμερα. Να είστε πάντα καλά και να έχετε ΥΓΕΙΑ.
Aλέξανδρος Πρίφτης
[email protected]
... και συνεχίζουμε
Με χέρι τρεμάμενο μετακινώ τον κέρσορα στον H/Y... Για έναν άνθρωπο σαν εμένα, που, μετά τους γονείς μου, εσείς διαμορφώσατε το χαρακτήρα μου, είναι κάτι πολύ σημαντικό! Περιμένουμε και το βιβλίο! O «γεροντής» είναι παρών και δυνατός!
Βασίλειος Τρίχας
[email protected]
«Mαργαριτάρια»
Στο τεύχος 2/9.1.06 του περιοδικού «Kαθρέπτης» αναδημοσιεύεται στην ειδική στήλη «μαργαριταριών» «Παραμορφωτικός Kαθρέπτης» απόσπασμα άρθρου του Eλληνογερμανού δημοσιογράφου Γιάνου Xούμπελ, στην αθηναϊκή γερμανόφωνη εφημερίδα του «Eφημερίδα της Eλλάδας», όπου ο παραπάνω ρεπόρτερ αναφέρεται σε διαπίστωση της υπερδημάρχου Aθηναίων, Nτόρας Π. Mπακογιάννη, την οποία και επαναλαμβάνει ως εξής, διότι αυτή δήλωσε: «Eίναι απαράδεκτο ο καφές να χρεώνεται στην Eυρώπη 1,50 ευρώ και στην Aθήνα 4 ευρώ».
Φαίνεται πως η παραδοξολογία του «μαργαριταριού» έχει να κάνει με τον τρόπο που οι γερμανόφωνοι αντιλαμβάνονται την αγοραία σύγκριση της υπερδημάρχου, που στην πραγματικότητα θα υπονοούσε:
«Eίναι α! παραδεκτό» ή
«και στην Aθήνα μόνο 4 ευρώ!» ή
«το φραπόγαλο δεν είναι καφέ αμερικέν» ή
«αυξάνω το νοίκι για τα τραπεζάκια έξω» ή
«έτσι θα αποπροσανατολίζω τους υπουργούς Eξωτερικών» ή
«η Aθήνα είναι προσιτή για την αγοραστική δύναμη των πορτοφολιών» ή
«θεωρώ την υπερβολή βολική βολή».
M.φ.χ.: Tάσος Γούλας
Λάσπη
Επειδή κατά καιρούς διαβάζω διάφορα «περίεργα» για τη δυναμική προώθησης διαφημιστικών καταχωρήσεων από τα περιοδικά «μας» και, φυσικά, για την κατανομή της οικονομικής πίτας από αυτές, θα πρότεινα να ζορίσετε με οποιοδήποτε ένδικο μέσο εκείνους τους ηλίθιους οι οποίοι δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους και παραπληροφορούν γενικώς και αορίστως.
Συνεχίστε με την ίδια ορμή και αφήστε τους πίσω να τρώνε τη σκόνη...
Γιώργος Καραμήτσος
[email protected]
Aπαντήσεις
Aγαπητέ κ. Kουμπάρε
Δυστυχώς, στο κομμάτι της επικοινωνίας πρέπει να παραδεχθείτε ότι η σχέση είναι κάπως άνιση, καθώς είναι ανθρωπίνως αδύνατο να ανταποκριθώ στα δεκάδες τηλεφωνήματα των αναγνωστών που καθημερινά κατακλύζουν το τηλεφωνικό κέντρο του περιοδικού. Aπό εκεί και πέρα, να ξέρεις (επίτρεψέ μου κι εμένα τον ενικό) ότι δίνω μεγάλη σημασία στα γράμματα των αναγνωστών και το δικό σου, δυστυχώς, ποτέ δεν έφτασε στα χέρια μου, αλλιώς θα το θυμόμουν! Kαι αυτό, γιατί -αν μη τι άλλο- θα με εξέπληττε, καθώς ήταν επικριτικό για το λεύκωμα των 35 ετών, μια έκδοση που (πέραν του ότι προσφερόταν δωρεάν μαζί με το περιοδικό) είχε συνολικά θερμή αποδοχή από όλους τους αναγνώστες και είμαστε όλοι υπερήφανοι για τη δουλειά που κάναμε. Kαι, αν θες, είμαι και περίεργος για τους λόγους που υπήρξες επικριτικός σ’ εκείνη την επιστολή. Όσο για το ύφος και το περιεχόμενο του περιοδικού, δυστυχώς, είναι δύσκολο να συγκεράσεις τις επιθυμίες της πλειονότητας των αναγνωστών μας, να ξέρεις, όμως, ότι όλες οι παρατηρήσεις λαμβάνονται σοβαρά υπόψη, όπως η δική σου για τα τεχνικά θέματα. Tέλος, σε ό,τι αφορά τη χαμηλότερη (συγκριτικά με τους 4Tροχούς) τιμή ανταγωνιστικού περιοδικού στην Kύπρο, ήδη λάβαμε γνώση του θέματος και άμεσα θα προχωρήσουμε σε μείωση της δικής μας τιμής. Kάλλιο αργά παρά ποτέ..._ K. K.
4T FORUM
Παρακάτω δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το Forum του περιοδικού στην ιστοσελίδα www.4troxoi.gr/forum, από την ενότητα «Kατασκευαστές και μοντέλα», και συγκεκριμένα από το topic «R32 vs Brera 3.2».
Kid
Οι 4Τ συγκρίνουν την πολυαναμενόμενη Brera με το VW Golf R32.
Το R32 είναι παντού πιο γρήγορο από την Brera, παρ’ όλη τη θεωρητική υπεροχή των 10 επιπλέον ίππων. Επίσης, και η διαφορά κόστους είναι μεγάλη.
Το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι το R32 λέγεται ότι έχει στοιχεία από Μ3!
dr.spiderman
Aκόμα και η απλή 2.2 να ήταν η Brera, πάλι αυτήν θα επέλεγα... Nομίζω ότι το συγκριτικό αυτό υποτιμά την Brera... Δεν το έχω διαβάσει, αλλά πιστεύω ότι οι αριθμοί, ως συνήθως, δε λένε όλην την αλήθεια...
silencer51
Από τη στιγμή που το πιο σπορ απ’ τα δύο ειναι το R32, τότε αυτό θα ήταν η επιλογή μου... Μπορεί να είναι αδιάφορο σχεδιαστικά μπροστά στην Alfa, να μην ειναι φινετσάτο, αλλά είναι πραγματικά σπορ.
Ποιος θα το πίστευε ότι θα ερχόταν μια μέρα που θα λέγαμε ότι ένα Folf είναι πιο σπορ από μια 3λιτρη Alfa;...
skullone
Και πάλι, είναι ένα βλακώδες άρθρο, γιατί ΔΕ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΑΝΟΜΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, μόνο και μόνο επειδή έχουν τα ίδια κυβικά. Η Brera είναι GT, το R32 ένα hot hatchback. Όταν μάθουν, επιτέλους, μερικά βασικά πράγματα, τότε να έρθουν να μου μιλήσουν.
Af9pk
Μα, το ένα ειναι hot hatch, το άλλο κουπέ! Πώς συγκρίνονται;
Νομίζω πως οι άνω μιας Χ ηλικίας θα ψηφίσουν κουπέ (βλέπε ποιότητα κύλισης, εμφάνιση), ενώ οι μικρότεροι των Χ ετών θα ψηφίσουν hot hatch.
spiros
Στα «νέα μοντέλα», κάποιος χρήστης αναφέρει για την Brera ότι κάνει καλύτερους χρόνους από το Sti. Εκεί έχει, άραγε, νόημα η σύγκριση;
Γιατί έχω την αίσθηση ότι, αν η απόφαση του περιοδικού ήταν άλλη, για κάποιους θα είχε νόημα η σύγκριση;
skullone
Η σύγκριση εκεί ήταν καθαρά ενδεικτικού χαρακτήρα, μεταξύ ενός τετρακίνητου GT κι ενός τετρακίνητου homologation special που θεωρείται benchmark γενικώς (μαζί με το Evo).
meco
Πέρα από την πλάκα, έχουμε να κάνουμε με δύο αυτοκίνητα 3,2 λίτρων και τετρακίνητα. Αν κάποιο αυτοκίνητο είναι ευνοημένο από τη σύγκριση, αυτό είναι η Brera, γιατί είναι από την αρχή σχεδιασμένη για σπορ αυτοκίνητο και όχι για μικρομεσαίο οικογενειακό, όπως το Golf.
Πραγματικά, απορώ γιατί μερικοί βλέπετε τη σύγκριση με κακό μάτι και παραθέτετε σε σύγκριση αυτοκίνητα εντελώς άσχετα μεταξύ τους.
Hellenic tifosi
Εγώ θα ήθελα να σταθώ αλλού: 1744 κιλά η Brera και 1.600 το Golf; Ήμαρτον, παιδιά, κάπου αρχίζουμε και χάνουμε το μέτρο...
stefanos147
Δηλαδή, πραγματικά πιστεύετε ότι κάποιος που σκέφτεται να αγοράσει την «καλή» Brera θα γυρίσει έστω και να κοιτάξει ένα πεντάπορτο hatchback; Είμαστε σοβαροί; Όσο γρήγορο και «κακό» να είναι αυτό. Απλώς, η Brera είναι σε άλλη κλάση, δεν ανταγωνίζεται το Golf.
Α, και κάτι άλλο: από πότε τα περιοδικά γενικά και οι 4Τ ειδικά έχουν το αλάθητο; Επειδή έκαναν μια συγκριτική, εκεί εμείς, να κολλήσουμε και να το ψειρίζουμε...
spiros
Για μένα, η έννοια Alfa και «GT συμπεριφορά» δεν πάνε μαζί. Αυτό ήταν κάποτε το πεδίο της Lancia (όπως είπε κι ένας φίλος πιο πριν). Γι’ αυτό και η Lancia αργοπεθαίνει (πού είναι οι εκπληκτικές HF;) και φαίνεται ότι η Alfa έχει πάρει τη θέση της.
Το Golf πριν από λίγα μόλις χρόνια κατακρινόταν γι’ αυτήν την «GT» και πολιτισμένη συμπεριφορά του. Tώρα που έχει εκδόσεις R, πάλι κατακρίνεται;
VW16v
Πολύ σωστός! Κι εμένα αυτό είναι το πρόβλημά μου με τα καινούργια μοντέλα πλέον... Golf με 1.600 κιλά! Xα, χα, χα, χα, τι άλλο θα ακούσουμε;... Zήτω η αυτοκίνηση και τα υπέρβαρα ευνουχισμένα αυτοκίνητα που παράγει! Ήμαρτον... Σπορ κατασκευές είναι αυτές!;!;
skullone
Το άξιο λόγου είναι ότι το R32 είναι περισσότερο ενδιαφέρον οδηγικά από την Brera. Εκεί θα πρέπει να εστιάσουμε και όχι στο αν είναι έγκυρη ή όχι η δοκιμή και στο πιο κάνει καλύτερο «0-100».
sado
Οι Σουηδοί λένε: Όσα κοσμήματα και να βάλεις σε ένα γουρούνι, πάλι γουρούνι θα είναι.
Και το Golf, και 500 άλογα να φτάσει, πάλι ένα Golf θα είναι...
skullone
Υπ’ όψιν, εγώ ποτέ δεν έγραψα ότι μια... Golfω μπορεί να είναι πιο ενδιαφέρουσα οδηγικά από μια Alfa. Προσοχή με τα quotes. Αυτά τα λέει ο meco, που μετράει ποιο αμάξι στρίβει καλύτερα από την αίσθηση των πλαστικών του στο ΕΠΑΝΩ μέρος του ταμπλό.
Εμ, τόσο που γκρινιάζατε όλα αυτά τα χρόνια, δε σας ικανοποιούσε η ποιότητα κατασκευής των Alfa... Ήταν «καθαρόαιμες» παλιά, αλλά δε σας άρεσαν, γιατί δεν ήταν ποιοτικές και «ασφαλείς», αν τις... στουκέρνατε. Τώρα έγιναν ποιοτικές και ασφαλείς, αλλά ΠΑΛΙ δε σας αρέσουν, γιατί δεν είναι τόσο «καθαρόαιμες» όσο παλιά.
Krusenstern
Χμ... Έχουμε και λέμε...
Μικρός πύραυλος το Golf απ’ ό,τι γράφεται, και αίσθηση, και απ’ ούλα τα καλά. ¶ντε, και ολίγον από Μ3, απ’ ό,τι διάβασα στα πεταχτά. Όλα ωραία και όμορφα, αλλά δεν έδινα 40+ χιλιάρικα για Golf, σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση. Το Gti είναι bargain, αυτό φτάνει στα όρια του παράλογου στα δικά μου μάτια.
Brera: ανάμικτα τα συναισθήματα. Στις φωτογραφίες είπα ότι είναι λιγότερο αρμονική από την 159. Όταν την είδα ζωντανά, το επιβεβαίωσα αυτό, ωστόσο παραδέχτηκα ότι είναι κούκλα, εντυπωσιακή και μοναδική σαν σχήμα. Μηχανικά, οι προδιαγραφές λένε τα καλύτερα. Αλλά 1.700 κιλά, ρε, να πάρει; Πολύ με χαλάει αυτό το νούμερο... Όχι ότι τα 1.600 του Golf είναι πιο λογικά... Δεινόσαυροι έχουν γίνει τα αυτοκίνητα, ρε γμτ. Επίσης, πολλά τα λεφτά ΚΑΙ για την Brera, αν και τα δικαιολογεί κάπως η μοναδικότητα του αυτοκινήτου.
tsilis
Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Brera είναι ένα καλό αυτοκίνητο, ωστόσο πολλοί, δικαίως, θα αμφισβητήσουν τον προσανατολισμό της.
Κάθε Alfa Romeo οφείλει να παράγει συναίσθημα, ασχέτως ιπποδύναμης, και η συγκεκριμένη μάλλον δεν τα καταφέρνει και πολύ καλά στο συγκεκριμένο τομέα. Τουλάχιστον, λιγότερο από τον πρόγονό της το 1996, που με 60 άλογα λιγότερα παρέδιδε μαθήματα γενικώς και ειδικώς!
Μεταξύ των δύο, ασυζητητί Βrera, γιατί θεωρώ το R32 ως άσκοπη υπερβολή μετά το GTI και γιατί αισθητικά τα δύο αυτοκίνητα τα χωρίζει αβυσσαλέο κενό.
Ως παρένθεση, μην υποτιμάτε το εντυπωσιακό σχέδιο της Brera, κρίνοντάς το μόνο από φωτογραφίες (το έκανα κι εγώ...). Το σχήμα της είναι αντικειμενικά εντυπωσιακό και υποκειμενικά όμορφο. Όσοι είχαμε την τύχη να το επεξεργαστούμε από κοντά σε δημόσιο δρόμο πιστεύω ότι συμφωνούμε!
30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Η Τyrrell F1 του αξέχαστου Πατρίκ Ντεπαγιέ ήταν το «αντικείμενο του πόθου» στο κεντρικό σαλόνι του μήνα, καθώς βρισκόμαστε ακόμη στην εποχή που σε κάθε τεύχος των 4Τροχών έβρισκες πάντοτε μια αφίσα στην αντίστοιχη θέση. Όσο για το εξώφυλλο, ήταν αφιερωμένο στη μεγάλη έρευνα για την ποιότητα των καυσίμων που κυκλοφορούσαν τότε στην ελληνική αγορά (σ.σ.: κάθε ομοιότητα με το σήμερα είναι... συμπτωματική!). Η BMW 320 ήταν το αυτοκίνητο που «γέμισε» με την προσωπικότητά του τις σελίδες των δοκιμών, ενώ στις αγωνιστικές ειδήσεις υπήρχαν οι περιγραφές από τη νίκη της Ferrari του Λάουντα στο Γκραν Πρι Βραζιλίας και της Lancia Stratos του Σάντρο Μουνάρι στο Pάλλυ Μόντε Κάρλο. Στην Ελλάδα; «Σιρόκο» και Αlpine-Renault, 1ος στο Γύρο της Πελοποννήσου.
20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Τέσσερις νέοι πρωταγωνιστές της διεθνούς σκηνής κατέλαβαν το χώρο του εξωφύλλου το Μάρτιο του 1986: Peugeot 205 GTi, Renault 21, Ford Escort–Orion και Peugeot 309. Στις «περιπλανήσεις στο παρελθόν» οι αναγνώστες μας μπορούσαν να διαβάσουν την ιστορία ενός μυθικού αυτοκινήτου, της Ferrari GTO. Και αμέσως παρακάτω ένα άρθρο για τον «ιππότη της ασφάλτου», την Porsche 959, διανθισμένο με εικονογραφήσεις του σημερινού διευθυντή σύνταξης του περιοδικού. Toyota Corolla και Peugeot 305 είχαν το δικό τους χώρο στις σελίδες των δοκιμών, ενώ στο σουηδικό ράλλυ θριάμβευε το 205 T16 Group B των δύο Γιούχα, Κάνκουνεν και Πιιρόνεν. Στις «Γνωριμίες» του μήνα παρουσιαζόταν το Volkswagen Golf GTi 1800, οδηγημένο από το Στράτη Χατζηπαναγιώτου.
10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Το αφιέρωμα στα καλύτερα αγωνιστικά αυτοκίνητα της περιόδου 1970-1995 συνεχιζόταν εκείνο το μήνα, με το Ford Escort RS 1800 MKII, ενώ η Lancia Y δεύτερης γενιάς ήταν το «αστέρι» του εξωφύλλου. Τα Citroen Saxo, Toyota Paseo και Renault Sport Spider καταλάμβαναν τη στήλη των «Γνωριμιών» και στις αντίστοιχες των δοκιμών υπήρχαν η Ypsilon, το Hyundai Accent 1.5 GT και η Μercedes C-Class Estate. «Μονομαχία στην κορυφή» ήταν στην κυριολεξία το συγκριτικό τεστ του μήνα, αφού τα αυτοκίνητα που έλαβαν μέρος σε αυτό ήταν η BMW 528i και η Mercedes E320. Aκόμη, στην «Kατασκοπεία» οι αναγνώστες μπορούσαν να δουν τις πρώτες φωτογραφίες της ΒΜW Z3. Η πολυτελής δεκασέλιδη μονογραφία περιείχε ένα από τα καλύτερα αυτοκίνητα της δεκαετίας του ’30, την Delahaye 135.
Τα δύο πρόσωπα του Ιανού
Οι επιστολές που ακολουθούν δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο ένας δημοσιογράφος ή ένα έντυπο αντιμετωπίζεται από ένα μεγάλο τμήμα του κοινού. Ο αναγνώστης που υπογράφει ως «Χρονομέτρης» δεν έχει αγοράσει ποτέ το περιοδικό, το οποίο, όπως γράφει, «διαβάζει στα κουρεία» (οι 4ΤΡΟΧΟΙ δεν έχουν ΠΟΤΕ αποσταλεί σε «κουρείο», εδωδιμοπωλείο, ταχυφαγείο, σφαγείο, πορνείο ή όποιον άλλο χώρο, για ν’ αυξήσουν -πλασματικά- την κυκλοφορία τους). Όμως, ο «Χρονομέτρης» έχει άποψη, η οποία παρατίθεται αυτούσια, για να κριθεί από εσάς._ Κ. Κ.