Σχεδιάζοντας αγώνα rally raid
Ο προγραμματισμένος αγώνας Rally Raid στην Αττική που είχε εξαγγελθεί έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε! Το χειρότερο για ένα διοργανωτή είναι να αναβάλλει αυτό που έχει κανονίσει. Αλλά με το Θεό δεν τα βάζεις... και η φύση -ευτυχώς- ακόμη του ανήκει.
ΚEIMENO: ΔHMHTPHΣ ΑΘANAΣOYΛOΠOYΛOΣ
ΦΩTOΓPAΦIEΣ: WWW.off road.GR
ΤA κανάλια έχουν πάρει φωτιά. Στα παράθυρα «μετ-αιωρούνται» οι ειδήμονες της μετεωρολογίας και τα κοράκια της κινδυνολογίας, στην προσπάθεια, από τη μια, να αυξηθούν τα νούμερα της AGB και, από την άλλη, να ανοιχτούν τα... Τέμπη.
Έπρεπε να το είχαμε σκεφτεί νωρίτερα. Την ώρα που ήμασταν «αποκλεισμένοι» στο βουνό, προσπαθώντας να ανοίξουμε με το εντούρο «υπερόπλο» μας τα κάτασπρα μονοπάτια της Πάρνηθας, αρκούσε μόνο μια κίνηση: ένα τηλέφωνο στα κανάλια... Είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι δυνάμεις της ΕΜΑΚ θα είχαν κατακλύσει τη Βαρυμπόμπη, ελικόπτερα θα έψαχναν το στίγμα μας και τανκς θα άνοιγαν τους δρόμους που προσπαθούσαμε μάταια να διαβούμε με τη μοτοσικλέτα. Επειδή όμως δεν το σκεφτήκαμε, έπρεπε να βγάλουμε μόνοι το φίδι από την τρύπα, χαράζοντας και χαρτογραφώντας για το πρόσφατο Aττικό Rally Raid, όχι τη διαδρομή που είχαμε κατά νουν, αλλά τη μόνη διαθέσιμη στο χιόνι.
Η διαδρομή
Προερχόμενοι από τον κόσμο των δύο τροχών και τους αγώνες εντούρο, έπρεπε πλέον να προσαρμοστούμε και στις τετρακίνητες προδιαγραφές. Καθώς στους αγώνες Rally Raid συμβιώνουν μοτοσικλέτες και 4x4, οι διαδρομές θα έπρεπε να είναι βατές για όλα τα οχήματα. Τα όρια βάζουν ο όγκος των τετρακινήτων και η αναρριχητική ικανότητα των μοτοσικλετών. Σαφώς στα δίτροχα ο ανθρώπινος παράγοντας και η τεχνική του αναβάτη παίζει σημαντικότερο ρόλο από τη «μηχανή», κάτι που δεν ισχύει με τους τέσσερις τροχούς, όπου ένα καλά προετοιμασμένο τετρακίνητο «ξελασπώνει» ευκολότερα τον οδηγό του. Τα πρώτα δηλώνουν άρνηση στα στενά μονοπάτια, ειδικά μέσα σε δέντρα, ενώ τα δεύτερα θα τα «βρουν σκούρα» σε πάγο, βραχώδη ανεβάσματα trial και βαλτώδη λάσπη.
Ο χιονιάς που στόλισε (και όχι έπληξε!) τα γύρω βουνά φρόντισε για όλα τα παραπάνω, δίνοντας την κατάλληλη ποικιλία και κάνοντας τη δουλειά μας τρεις φορές πιο δύσκολη, τόσο που θα λέμε πολλές ιστορίες στα εγγόνια μας...
¶ντε να βρεις 350 χλμ. χώμα μέσα στην Αττική...
«Αν προσθέσεις όλους τους χωματόδρομους της Αττικής θα ξεπεράσεις την περίμετρο της Γης! Χωματόδρομοι υπάρχουν! Το θέμα είναι να τους ενώσεις...» συζητούσαμε πάνω στο βουνό. Και δυστυχώς έτσι είναι. Γιατί οι περισσότεροι χωματόδρομοι απλώνονται ακτινικά και ελάχιστοι είναι αυτοί που τους ενώνουν κυκλικά-περιφερειακά.
Τα «υλικά»
Τα όπλα ξεκινούν από ένα όχημα, δίτροχο κατά προτίμηση, αφού ελίσσεται πολύ ταχύτερα στο «ψαχτήρι». Έπειτα, ένα όργανο μετρήσεων με ακρίβεια 10 μ., με ταχύτητες και χρόνους, το οποίο ρυθμίζεται ανάλογα με την απόσταση που του θέτεις. Ένα δεύτερο ίδιο, ποδηλατικού τύπου, για παν ενδεχόμενο... GPS με μεγάλη αυτονομία μπαταρίας και, αν χρειάζεται, μια ειδική βάση προσαρμογής του στο τιμόνι. Μια -ηλεκτρική κατά προτίμηση- θήκη για το «δρομοβιβλίο» (το road book), μέσα στο οποίο τυλίγεται σε ρολό το σχεδιάγραμμα και οι οδηγίες της διαδρομής κάθε διασταύρωσης συνεχόμενα. Σε μια μικρή διαδρομή των 100 χλμ. ίσως φτάνουν 5 μ. χαρτί, αλλά στις μεγαλύτερες των 400 χλμ. το πολύτιμο ρολό που πρέπει να τυλιχτεί ξεπερνάει τα 15 μ.! Τέλος, ένα μαρκαδοράκι, στηριγμένο κάπου στο τιμόνι με εύκολη πρόσβαση, ολοκληρώνει τα βασικά εργαλεία της δουλειάς.
Η πρώτη βόλτα γίνεται για να βρεθούν οι περιοχές και να συνδεθούν μεταξύ τους. Στη συνέχεια, αρχίζει το «κέντημα» με δύσκολα δρομάκια, μονοπάτια, off road περάσματα. Αφού «κλείσει» ο οριστικός κύκλος, αρχίζει η καταγραφή στο χαρτί. Σταμάτα-ξεκίνα σε κάθε διασταύρωση («τουλίπα» στη γλώσσα μας), ζωγραφική, νουμεράκια, υπολογισμοί... Όσο δε βρέχει, το... πράγμα κυλάει. Αλλιώς, το αυτοκίνητο επιβάλλεται. Ακολουθεί ψηφιακή μορφοποίηση της διαδρομής, τύπωμα και μετά τσεκάρισμα· μία, δύο και τρεις φορές, ανάλογα με τις διορθώσεις. Κι αν αλλάξει ο καιρός; Kι αν χαλάσει ένας δρόμος; Kι αν κοπεί κάποιος άλλος;
Η απέραντη κι απρόβλεπτη Αττική
Η πληθώρα των χωμάτινων διαδρομών του πολυπληθέστερου νομού είναι εντυπωσιακή! Στην προσπάθεια για εκμετάλλευση και του παραμικρού βιότοπου, διαπιστώνουμε ότι το δίκτυο όπου έχουν απλωθεί τα γκρέιντερ και οι μπουλντόζες είναι τεράστιο! Για το πιο πρόσφατο Αττικό Rally Raid «ξεψαχνίστηκαν» μόνο μερικές πτυχές του νομού. Μέρη απίθανα, δύσκολα να τα συνδέσεις και ακόμη πιο δύσκολα να τα απομονώσεις από τα πολλά σπίτια και τις κατοικημένες περιοχές. Πόσο μάλλον να συμβαδίσεις με τον καιρό, εκλιπαρώντας για τη «χρυσή τομή», κάνοντας μυστικές συμφωνίες με το διάβολο.
Αρχίσαμε με ξηρασία, για να ανατρέψουμε ολοσχερώς τα αρχικά σχέδια μετά τα πρώτα χιόνια. Το τοπίο «πάγωσε». Τα χιόνια στα Γεράνεια και στον Κιθαιρώνα θα λιώσουν το καλοκαίρι... Οπισθοχωρήσαμε και περιοριστήκαμε στα πλησιέστερα. Στην Πάρνηθα - και κυρίως στην «εξωτερική» πλευρά της, στον Πατέρα, στο οροπέδιο των Δερβενοχωρίων, στη Μαλακάσα, στο Μαραθώνα. «Μόνο» 350 χλμ. από τα 500 που αρχικά είχαν προγραμματιστεί. Πάνω από 12 ώρες off road απολαυστικής αλλά και κουραστικής οδήγησης αγώνα!
Logistics
Για κάθε χιλιόμετρο καταγεγραμμένης διαδρομής που θα μπει τελεσίδικα στο road book και, φυσικά, στον αγώνα, έχουν γίνει τα δεκαπλάσια... Χρειάστηκε συνολικά 1 ώρα για να βρεθούν, αναγνωριστούν, καταγραφούν, επιβεβαιωθούν και τσεκαριστούν (δις) από 2 έως 5 χλμ. διαδρομής, στις πολλές φορές που τη διανύσαμε. Από την καλοκαιρινή σκόνη και την ξερή πέτρα στους 80+ πόντους χιόνι! Και μετά στη λάσπη, στα νερά, στο βούρκο. Ένας κύκλος 350 χλμ. εντός των αττικών συνόρων. Δύο φίλοι. Τρεις μοτοσικλέτες. Ένα τζιπ. 20 μέρες στα βουνά. Τέσσερα κολλήματα στη λάσπη. Τα διπλάσια στο χιόνι. Δύο ξενύχτια στο βουνό. Μερικές τούμπες. Πολύ κρύο!
Απορούσαμε αναζητώντας το απόλυτο όχημα για αυτά που κάνουμε... Από εντούρο και mountain bike μέχρι γουρούνα και Unimog σκεφτόμαστε... Μέσα στα χιόνια των Βασιλικών, εκεί όπου προσπαθούσαμε να ξεκολλήσουμε τo Yamaha τραβώντας το, ένας ιππέας μας πέρασε καμαρωτός καμαρωτός καλπάζοντας και, αφού άκουσε τις αναρωτήσεις μας, απάντησε: «Το άλογο!»
Είχε δίκιο...