Αποστολή - GP2, Βαλένθια

Η ταχύτητα είναι θέμα DNA!

Χιλιάδες επιστήμονες σε όλο τον κόσμο προσπαθούν επίμονα να αποκρυπτογραφήσουν τα μυστικά του DNA. Όταν τα καταφέρουν, είναι σίγουρο ότι μέρος του κώδικα θα αφορά το χάρισμα της ταχύτητας στην οδήγηση.

KEIMENO: KΩΣTAΣ ΛEΩNHΣ
ΦΩTOΓPAΦIEΣ: ΓKPEΓKOPI XEPMAN

ΣYMΠTΩΣH επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση! ¶ρα πρέπει να υπάρχει κάποια επιστημονική εξήγηση που κάνει τη νέα γενιά... οικογενειών με όνομα βαρύ σαν ιστορία τόσο επιτυχημένη στους αγώνες. Στην αρχή ήταν τα παιδιά του Τζακ Μπράμπαμ. Μετά ήταν ο Μάικλ Αντρέτι που κέρδισε τα... πάντα στην Αμερική, αλλά, όταν πέρασε τον Ατλαντικό, έπεσε πάνω στο θρυλικό Σένα. Τα πράγματα σοβάρεψαν όταν οι Ντέιμον Χιλ και Ζακ Βιλνέβ κατέκτησαν παγκόσμιους τίτλους, όμως τελευταία το φαινόμενο έχει πάρει μορφή χιονοστιβάδας: ο Νίκο Ρόζμπεργκ έκανε εκρηκτικό ντεμπούτο στην F1, ο Μπρούνο Σένα φλερτάρει με τον τίτλο στη βρετανική F3 και στη Βαλένθια, στον πρώτο αγώνα της χρονιάς για το GP2 και στην ισπανική F3, οι Νελσίνιο Πικέ και Νικολά Προστ έκλεψαν την παράσταση.
Το γεγονός ότι ο Βραζιλιάνος... στρογγυλοκάθισε στην κορυφή της βαθμολογίας του GP2 δεν αποτελεί έκπληξη. Αυτό που έκανε τους πάντες να μείνουν με το στόμα ανοιχτό ήταν η εκθαμβωτική του απόδοση τόσο στα προκριματικά όσο και στον αγώνα του Σαββάτου. Eνώ ήταν 0,5 δλ. πιο γρήγορος από όλους στο γύρο που του χάρισε την 1η θέση στην εκκίνηση, όταν έπεσε η καρό σημαία η διαφορά του από τους υπολοίπους είχε φτάσει τα 16 δλ.! Στον αγώνα της Κυριακής, ο Πικέ ξεκίνησε 8ος, αλλά μόλις έσβησαν τα κόκκινα φώτα «καθάρισε» τέσσερις από τους ανταγωνιστές του, κλείνοντας τον πρώτο γύρο στην 4η θέση. Εκεί έδειξε πόσο έχει ωριμάσει, αφού αντιστάθηκε στον πειρασμό να μπει στη μάχη των Βίζο και Λαπιέρ, οι οποίοι, γύρο με το γύρο, φλέρταραν με την καταστροφή. Τελικά η επαφή δεν ήρθε ποτέ, όμως για τον Πικέ δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αφού ο πρωτάρης Aμερμίλερ, που κέρδισε, αλλά και ο ασταθής Βίζο, που τερμάτισε 2ος, δεν αποτελούν απειλή στην κόντρα για τον τίτλο. Ουσιαστικά, η μοναδική απώλεια ήταν σε σχέση με τον 3ο, Λαπιέρ, ο οποίος έδειξε πολύ ωφελημένος από τον τίτλο στο A1GP.
Πάντως, αυτός που τράβηξε την προσοχή όλων στη Βαλένθια ήταν ο Γάλλος Νικολά Προστ. Ταχύτερος στα προκριματικά της ισπανικής F3 μεταξύ των ομοστάβλων του, ο 25χρονος γιος του «καθηγητή» τερμάτισε δύο φορές 4ος σε μια πίστα που έβλεπε για πρώτη φορά. Με μόλις τρεις χρονιές αγώνων στο ενεργητικό του, ο Προστ Jr έχει ακόμη πολλά περιθώρια ώστε να να βελτιωθεί: «Μαθαίνω συνεχώς και προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος. Το καλό είναι ότι το πρωτάθλημα έχει πολλά χιλιόμετρα δοκιμών, που θα με βοηθήσουν να καλύψω το χαμένο έδαφος». Χαμένο έδαφος που δημιούργησε η απαίτηση των γονιών του να ολοκληρώσει τις σπουδές του πριν ασχοληθεί με τους αγώνες. «Ευτυχώς, κατάλαβαν ότι οι αγώνες ήταν κάτι που με έλκυε πραγματικά και, επειδή θέλουν να είμαι ευτυχισμένος, μου επέτρεψαν να ασχοληθώ». Ίσως η επιμονή των γονιών του να πήγαζε από τη γνώση ότι ένας πιτσιρικάς με το συγκεκριμένο επώνυμο θα τραβούσε αυτόματα την προσοχή αλλά και την πίεση των δημοσιογράφων. «Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν στιγμές που θα προτιμούσα να μη λέγομαι Προστ» αποκαλύπτει με περισσή ειλικρίνεια, «όμως, από την άλλη, είμαι ευγνώμων για τα πλεονεκτήματα που μου προσφέρει και το θυμίζω στον εαυτό μου σε κάθε δύσκολη στιγμή». Η ωριμότητά του είναι φανερή και, όπως λένε οι άνθρωποι που τον ξέρουν καλά, το κυριότερο χαρακτηριστικό που πέρασε από τον μπαμπά στο γιο είναι η οξυδέρκεια. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που, παρά τα πρώτα καλά αποτελέσματα, ο πήχης για φέτος παραμένει χαμηλά: «Θα ήθελα να κερδίσω αγώνες και να είμαι στους πρώτους τρεις της βαθμολογίας. Παρ’ όλα αυτά, για μένα το πιο βασικό είναι να μάθω πράγματα που θα με βοηθήσουν στο μέλλον. Τα όνειρα για τη Formula 1 μπορούν να περιμένουν μέχρι να μάθω όσα χρειάζονται». Για φινάλε αποφάσισα να τον ρωτήσω αν συμμερίζεται τη θεωρία μου ότι η ταχύτητα είναι θέμα DNA: «Μπορεί· όμως βοηθάει πολύ και η γνώση που μπορεί να σου μεταδώσει κάποιος με τόση εμπειρία στους αγώνες. Αποτελεί μια απίστευτη βάση δεδομένων· βέβαια η αλήθεια είναι ότι πρέπει να το έχεις μέσα σου, συνεπώς είναι και θέμα DNA». Ορίστε, το λένε και οι άμεσα εμπλεκόμενοι. Κάποια στιγμή θα το επιβεβαιώσουν και οι επιστήμονες, αλλά, να θυμάστε, το διαβάσατε εδώ πρώτοι!_ K. Λ.

Βαθμολογία: Νελσίνιο Πικέ 16 βαθμοί, Νίκολας Λαπιέρ 10, Λιούις Χάμιλτον 9, Μίκαελ Aμερμίλερ 8, ¶ντραν Βάγιες 6, Ερνέστο Βίζο 6, Τζιανμαρία Μπρούνι 5, Χοσέ Μαρία Λόπεζ 4.

Inside Man

Ζήσαμε έναν αγώνα της GP2 μέσα από τα πιτ της Racing Engineering και σας μεταφέρουμε τις απίθανες αντιθέσεις συναισθημάτων που προσφέρει ο μηχανοκίνητος αθλητισμός.

Η AΛHΘEIA είναι ότι φτάσαμε στα πιτ μόλις 1 ώρα πριν από την εκκίνηση. Πάλι καλά, γιατί στην αθώα ερώτηση «τι έκαναν οι άνθρωποι της ομάδας από το πρωί;» οι σημειώσεις έφτασαν τη μία σελίδα, περιλαμβάνοντας μια ατελείωτη σειρά λέξεων που έκρυβαν πολλές ώρες σκληρής δουλειάς. Δεν τολμώ καν να ρωτήσω τι γίνεται, αν το αυτοκίνητο έχει ζημιά από την προηγούμενη μέρα· τα κόκκινα, από την αϋπνία, μάτια των ανθρώπων της διπλανής ομάδας λένε τη δίκη τους ιστορία. Ευτυχώς, όλα πλέον είναι έτοιμα και επικρατεί ηρεμία.
Μισή ώρα αργότερα οι κινητήρες παίρνουν εμπρός για το απαραίτητο ζέσταμα, λειτουργώντας για 1 λεπτό σε σταθερές στροφές. Οι οδηγοί τρυπώνουν στα μονοθέσια και ο team manager περιμένει με το χρονόμετρο στο χέρι για τη στιγμή που θα ανοίξουν τα πιτ. Με το που ακούγεται η κόρνα, οι μηχανικοί διώχνουν γρήγορα τα αυτοκίνητα, παίρνουν τον απαραίτητο εξοπλισμό και φεύγουν για τη σχάρα της εκκίνησης. Κινήσεις ήρεμες, καλά προγραμματισμένες και σίγουρα εκτελεσμένες πολλές φορές κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Τα πιτ αδειάζουν, ίσως η μοναδική στιγμή που επικρατεί τέτοια ηρεμία. Ο χώρος είναι απόλυτα εργονομικός, τα πάντα είναι τοποθετημένα για να είναι γρήγορα διαθέσιμα στην άτυχη στιγμή. Μια φορητή μπαταρία δεσπόζει στο κέντρο, ένα σετ αεροδυναμικών βοηθημάτων για κάθε μονοθέσιο περιμένει τοποθετημένο διαμετρικά σε κάθε άκρη, όπως κι ένα έξτρα σετ ελαστικών πάνω σε ειδικές θήκες.
Τα μονοθέσια βρίσκονται στο γύρο του σχηματισμού και, μόλις οι πρώτοι πάρουν τη θέση τους, όλοι μεταφέρονται εντός των πιτ για λόγους ασφαλείας. Τα μάτια τους νευρικά καρφωμένα στο μοναδικό μόνιτορ, τα αυτιά τους «ταλαιπωρημένα» από τον ηδονικό θόρυβο των 26 κινητήρων που περιμένουν-υπομένουν στον κόφτη. Τα κόκκινα φώτα σβήνουν και, πριν καταχωρηθεί το οπτικό ερέθισμα, τα μονοθέσια περνούν μπροστά μας με απίστευτη ορμή. Ο Κάρολ βουτάει στην εσωτερική και στρίβει 8ος, έξι θέσεις πιο ψηλά από εκεί όπου ξεκίνησε. Τα πιτ πλημμυρίζουν από χειροκροτήματα και χαρούμενα επιφωνήματα, που σύντομα επαναλαμβάνονται όταν ο 7ος Πρεμά υποκύπτει στην πίεση, βγαίνοντας εκτός πίστας. Επόμενος στόχος είναι ο Βάγιες, ο οποίος γυρίζει αργά, όπως δείχνει το κανάλι με τους χρόνους που εναλλάσσεται στο μόνιτορ με αυτό της τηλεοπτικής μετάδοσης.
Σταδιακά η διαφορά μειώνεται, όμως, πιο πίσω, ο Χάμιλτον έχει περάσει τον Λόπεζ και πλησιάζει απειλητικά. Το κλίμα στα πιτ θυμίζει εκείνο που επικρατεί σε μια παραλία όταν εμφανίζεται καρχαρίας ανάμεσα στους λουομένους, μια «παγωμένη» αίσθηση ότι το κακό θα συμβεί. Ο Χάμιλτον δε δυσκολεύεται να περάσει και τους δύο «μονομάχους», αφού τα λάστιχά τους έχουν ταλαιπωρηθεί. Πλέον ο Κάρολ είναι υποχρεωμένος να περάσει τον Βάγιες, αν θέλει να έχει ελπίδες να μπει στους βαθμούς. Η πίεση είναι ασφυκτική, τα μονοθέσιο συνέχεια δίπλα και στα πρόσωπα όλων είναι ζωγραφισμένη η αγωνία. Ξαφνικά το θέαμα «κόβει τα πόδια», ο Κάρολ βρίσκεται στον αέρα, περνάει πάνω από τον αντίπαλό του, σκάει με δύναμη στο έδαφος πριν καταλήξει στην αμμοπαγίδα έπειτα από τρεις τούμπες. Ο χρόνος σταματά, η ανάσα κόβεται, το στομάχι σφίγγει. Το μονοθέσιο έχει μετατραπεί σε άμορφη μάζα, οι κριτές τρέχουν να προσφέρουν βοήθεια. Μια γνώριμη φωνή ακούγεται στα ακουστικά, η ξεκάθαρα ιρλανδική προφορά ηχεί πιο ευχάριστη από ποτέ: «Είμαι μια χαρά, παιδιά!»· τέσσερις λέξεις που δρουν καλύτερα και από το πιο ακριβό ηρεμιστικό της αγοράς...
Λίγα λεπτά αργότερα, και ενώ οι μηχανικοί ήδη έχουν αρχίσει να μαζεύουν τα πράγματα, ο Κάρολ φτάνει στα πιτ. Είναι ο άνθρωπος που θα τους κάνει να ξενυχτήσουν αρκετές φορές, προκειμένου να επανέλθει το αυτοκίνητο σε άψογη κατάσταση μέχρι την Ίμολα. Θα ήταν εντελώς δικαιολογημένοι να τον υποδεχτούν ψυχρά, όμως κάθε άλλο· όλοι μαζεύονται γύρω του, για να τον αγγίξουν, να δουν αν όντως είναι καλά, σαν άπιστοι Θωμάδες. Είναι ένας μαχητής ακριβώς σαν και αυτούς, που τα έδωσε όλα, που κινδύνεψε στο κυνήγι ενός καλύτερου αποτελέσματος και γι’ αυτό τον λατρεύουν. Κατά σύμπτωση, είναι η στιγμή που ο σκηνοθέτης αποφασίζει να δώσει ξανά το ριπλέι της επαφής. Όλοι παρακολουθούν σιωπηλά, παρατηρώντας τον οδηγό τους, περιμένοντας κάποια αντίδραση. Ο μικρός χαμογελά βλέποντας το μονοθέσιο στον αέρα και τότε ο μηχανικός του δεν αντέχει και παρατηρεί: «Δεν έχει και πολύ κράτημα εκεί ψηλά· σωστά, ¶νταμ;». Πολλά τα γέλια, η τελευταία στιγμή χαράς πριν όλοι ξαναγυρίσουν στις δουλειές τους. Ο χρόνος είναι αμείλικτος στο μαγικό κόσμο των πιτ.

Οι Έλληνες της Racing Engineering
Μπορεί η χώρα μας να μην είχε εκπροσώπηση εντός πίστας, όμως στα πιτ της Racing Engineering το ελληνικό στοιχείο έδινε δυναμικό το «παρών». Ο ιδιοκτήτης της ομάδας Alfonso de Orleans-Borbon μπορεί να θεωρηθεί επίτιμος Έλληνας, αφού δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στη χώρα μας στον τομέα της ναυπηγικής. Tην ομάδα διαχειρίζεται ο team manager Θωμάς Κογιοτόπουλος. Παιδί Ελλήνων, ο Κογιοτόπουλος μεγάλωσε εξ ολοκλήρου στη Γαλλία, αλλά κάθε αναφορά στην πατρίδα τον κάνει να χαμογελά πλατιά. Φέτος στην παρέα προστέθηκε ακόμα ένας συμπατριώτης μας, ο Χρήστος Αλεξίου, έχοντας το ρόλο του data engineer. Έπειτα από μια καριέρα σε μεγάλη εταιρεία πληροφορικής, ο Αλεξίου αποφάσισε να αλλάξει σελίδα και να ασχοληθεί επαγγελματικά με τους αγώνες.