Γιάννης Ευσταθιάδης
Αλληλογραφία«... ανακυκλώσεις πολιτικών, κορώνες πατριδοκαπήλων, σοφίες λαϊκών ειδώλων, εκμυστηρεύσεις τέως υποκλοπέων...»
«Ο εθισμός μου στα ευτελή της τηλεόρασης μ’ έχει αποχαυνώσει» μου γράφει άγνωστός μου αναγνώστης. «Απηύδησα πια με τα ριάλιτι, τα δακρύβρεκτα των μεσημβρινών εκπομπών, τις ερωτικές απιστίες των νοικοκυρών, την αμετροέπεια των παραθύρων. Χρειάζομαι κάτι που να αναβαθμίζει την ελληνική γλώσσα, να προσφέρει πατριωτική ανάταση και εσωτερικότητα θρησκευτική. Τι με συμβουλεύετε να παρακολουθώ;»
Αγαπητέ φίλε. Συμμεριζόμενος τους προβληματισμούς σας, δε δυσκολεύομαι να σας συστήσω κάποια προγράμματα τα οποία ανταποκρίνονται -θέλω να πιστεύω- στις υψηλές απαιτήσεις σας.
Να παρακολουθείτε ανελλιπώς τις εκπομπές του Ανδρέα Μικρούτσικου, του πιο σημαντικού σύγχρονου ερευνητή της ελληνικής γλώσσας, που συνδυάζει την ευρυμάθεια ενός Μπαμπινιώτη με τον αυτοσχεδιαστικό πλούτο ενός Σικελιανού.
Αν βρίσκετε τις κορυφώσεις του εν λόγω γλωσσολόγου υπερβολικά λυρικές και ενδιαφέρεστε και για ιδιωματικές εκφράσεις και ντοπιολαλιές της πιάτσας μαζί με ρωμαίικο τσαμπουκά, αναζητήστε συστηματικώς τις εμφανίσεις του ιατρού Ανευλαβή.
Τονώστε τα εθνικοπατριωτικά σας συναισθήματα παρακολουθώντας τις εκδοτικές τηλεπροσφορές του κυρίου Δημοσθένη Λιακόπουλου, ο οποίος διακινεί επιτυχώς την πανόδετη ή δερματόδετη εθνικοφροσύνη.
Οι εμφανίσεις του καθηγητή Νεοκλή Σαρρή (ο οποίος, πάντως, διαθέτει στιλπνά ελληνικά) θα σας συνεγείρουν με το στομφώδες παλλόμενο ύφος τους και θα σας καταστήσουν ετοιμοπόλεμους. Στη λογική δε των προσφορών δύο-στην-τιμή-του-ενός, θα διδαχθείτε επιπλέον άψογη τουρκική προφορά προς αντιμετώπιση του εχθρού.
Για να τονώσετε τα θρησκευτικά σας συναισθήματα, αποφύγετε συστηματικώς τους σοβαρούς και σεμνούς ιεράρχες και στραφείτε στα super hit των εμφανίσεων των παπαροκάδων και του πατέρα Mάξιμου.
Αν προτιμάτε επιθετική λογοδιάρροια, με γλώσσα καυτερή -αλλά, πάντως, λανθάνουσα-, επιλέξτε τους παραληρηματικούς σόκιν θρησκευτικούς ήχους του παπα-Τσάκαλου (χωρίς «καμπάνες» του ΕΡΣ, δυστυχώς).
Πολλά θα μπορούσα, εν κατακλείδι, να προσθέσω, καταρτίζοντας τη σχετική ανθολογία: ανακυκλώσεις πολιτικών, κορώνες πατριδοκαπήλων, αφορισμούς νομαρχών, σοφίες λαϊκών ειδώλων, τηλεοπτικές αγορεύσεις δικηγόρων, αλαλαγμούς προπονητών, εξομολογήσεις πρώην πρακτόρων, εκμυστηρεύσεις τέως υποκλοπέων.
Όλα αυτά αθροιστικώς συνθέτουν, εν ανθηρώ Έλληνι λόγω, τη νωπογραφία της εικονικής Ελλάδας και συγκροτούν εναργώς το δίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία».
Αν πάλι αναρωτηθείτε, αγαπητέ φίλε, γιατί δεν ολοκληρώνω το παραδοσιακό τρίπτυχο, είναι γιατί σε μια χώρα που δοκιμάζεται τόσο και η Πατρίς και η Θρησκεία είναι αμφίβολο αν θα θελήσετε να κάνετε Οικογένεια.