Εφημερίδα
Επί πτωμάτων!
Κατέκτησε την «οροφή του κόσμου» χωρίς πόδια – αλλά και χωρίς ψυχή...
Στις 15 Μαΐου, ο Νεοζηλανδός Τζον Ίνγκλις κατέκτησε το Έβερεστ. Η είδηση από μόνη της δε θα είχε ενδιαφέρον. ¶λλωστε, από το 1953, όταν ο -Νεοζηλανδός κι αυτός- Έντμοντ Χίλαρι κατέκτησε την «οροφή της Γης», στα χνάρια του έχουν πατήσει περισσότερα από 3.000 άτομα.
Το γεγονός έγινε είδηση πρώτου μεγέθους, επειδή ο 46χρονος Ίνγκλις έχει και τα δύο πόδια ακρωτηριασμένα. Μια άλλη πτυχή της ιστορίας συντηρεί το θέμα στην επικαιρότητα.
«Ζώνη του θανάτου» αποκαλούν όσοι ξέρουν τα τελευταία 300 μ. που χωρίζουν τον ορειβάτη από την κορυφή του Έβερεστ. Περίπου στη μία το μεσημέρι της 15ης Μαΐου, η αποστολή πάτησε στη «ζώνη». Εκεί βρίσκεται από το 1998 το άψυχο κορμί ενός Πολωνού, που οι εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες συντηρούν αναλλοίωτο.
Εκείνη την ημέρα, όμως, δίπλα στο πτώμα του Πολωνού βρισκόταν ένα άλλο σώμα, ζωντανό. Ήταν ο 34χρονος ¶γγλος ορειβάτης Ντέιβιντ Σαρπ, ο οποίος είχε κατακτήσει μόνος του την κορυφή, αλλά στο κατέβασμα τον εγκατέλειψαν οι δυνάμεις του και το οξυγόνο.
Η ομάδα του Ίνγκλις επικοινώνησε με τη βάση, ανέφερε το γεγονός, αλλά πήρε οδηγίες να συνεχίσει την πορεία της, εγκαταλείποντας τον Σαρπ σε βέβαιο θάνατο.
«Την ημέρα εκείνη, δίπλα από τον Σαρπ πέρασαν άλλα 40 άτομα, όμως κατηγορούν εμένα», διαμαρτύρεται ο Ίνγκλις.
«Η νοοτροπία των ορειβατών που ανεβαίνουν σήμερα στο Έβερεστ είναι φρικιαστική! Μια ανθρώπινη ζωή έχει σαφώς μεγαλύτερη αξία από την κατάκτηση μιας κορυφής», ανταπαντά αηδιασμένος ο Σερ Χίλαρι.
Από το 1953, 187 άτομα έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή στα μονοπάτια που οδηγούν στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου. Μόνο φέτος, ο αριθμός έχει ήδη φτάσει τα 11. Τα περισσότερα απ’ αυτά δεν είχαν τα 90.000 δολάρια που απαιτούνται για μια -σχετικά- ασφαλή ανάβαση, με πολλούς «σέρπας» (Nεπαλέζοι οδηγοί) και άφθονες φιάλες οξυγόνου.
Ο Σαρπ είχε επενδύσει κοντά στα 7.500 χιλιάδες, ποσό που θεωρείται «το απόλυτο μίνιμουμ».
{ ΔΑΝΙΑ }
Βασιλικό junk food
Παραιτήθηκε αηδιασμένος και καταγγέλλοντας. Ο λόγος για τον πρώην σεφ της βασιλικής οικογένειας της Δανίας, Ιάπωνα στην καταγωγή, Τακάσι Κόντο, ο οποίος, ύστερα από 24 χρόνια δουλειάς στο Βασιλικό Παλάτι της Κοπεγχάγης, τα βρόντηξε κι έφυγε.
Ο λόγος; Τα μέλη της βασιλικής οικογένειας, όπως κατήγγειλε, δεν ξέρουν να τρώνε. Προτιμούσαν junk food, τροφές που βγαίνουν από το φούρνο μικροκυμάτων, έτρωγαν ξαναζεσταμένο φαγητό και -εν κατακλείδι- δεν αφήνονταν στην υψηλή του τέχνη. «Σε λίγο θα εγκαταλείψουν τα ασημένια σερβίτσια και θα τρώνε σε πλαστικά πιάτα» είπε, μεταξύ άλλων, χρεώνοντας τις διατροφικές συνήθειες της οικογένειας στο βαρύ της πρόγραμμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι, πριν από λίγες εβδομάδες, ο πρίγκιπας Χένρικ είχε προκαλέσει τον τρόμο στους υπηκόους του, όταν σε συνέντευξη ομολόγησε την προτίμησή του στο κρέας σκύλου!
ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ / ΤΑΞΙΔΙΑ
ΣΕ ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Αθήνα-Λονδίνο
Απόσταση: 1.485 μίλια
Καύσιμα: 250 κιλά
Εκπομπές ρύπων: 2.336 κιλά CO2
Κόστος: ύστερα από ένα αεροπορικό ταξίδι Αθήνα-Λονδίνο, ο επιβάτης θα έπρεπε να ζήσει για 2 χρόνια χωρίς θέρμανση, μαγείρεμα, φως και μεταφορικά μέσα, ώστε να συμψηφίσει τη ζημιά στο περιβάλλον!
Πηγές: www.chooseclimate.org, Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα Ηνωμένων Εθνών (UNEP), εφημερίδα Independent
{ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ }
Προτού ταξιδέψετε αεροπορικώς, σκεφτείτε μήπως είναι ανήθικο...
Οι άνθρωποι έχουν δύο λόγους που αποφεύγουν το αεροπλάνο. Είτε φοβούνται είτε δεν έχουν χρήματα. Τώρα προστίθεται και η έγνοια για την τύχη του πλανήτη.
Λίγοι, αλλά πωρωμένοι, οικολόγοι ταξιδιώτες σε όλον τον κόσμο μποϊκοτάρουν το αεροπλάνο. «Είναι τόσο ανεύθυνη συμπεριφορά όσο το να οδηγείς μεθυσμένος» λέει στον Guardian ένας από αυτούς. Πράγματι, υπάρχει κάτι το βαθιά ανήθικο στο αεροπορικό ταξίδι, παρ’ ότι οι περισσότεροι ταξιδιώτες δύσκολα θα το παραδεχτούν.
Οι αερομεταφορές είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για το «φαινόμενο του θερμοκηπίου». Κάθε χρόνο, 16.000 εμπορικά αεροσκάφη εκπέμπουν περίπου 600 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα. Αν η τάση συνεχιστεί, το 2030 τα αεροπορικά ταξίδια θα είναι υπεύθυνα για το 45% των ρύπων CO2 των ανεπτυγμένων χωρών.
Αν και η ελληνική αεροπορική αγορά παραείναι μικρή για να επηρεάζει το μέλλον του πλανήτη, το πρόβλημα θα ’πρεπε να ταράζει εξίσου τη συνείδηση του Έλληνα ταξιδιώτη.
Πρώτον, οι Έλληνες χρησιμοποιούν για τις εσωτερικές μετακινήσεις τους το αεροπλάνο περισσότερο από ποτέ. (Τα δρομολόγια είναι κλεισμένα για όλο το καλοκαίρι, ενώ η σύνδεση νησιών-ηπειρωτικής Ελλάδας με υδροπλάνα φουντώνει).
Δεύτερον, οι πτήσεις τσάρτερ αποτελούν ένα από τα κύρια εργαλεία ανάπτυξης του ελληνικού τουρισμού. Η Ελλάδα αποτελεί, πλέον, φθηνό και κοντινό προορισμό για τους περισσότερους τουρίστες του κόσμου. ¶ντε τώρα να παραδεχτούμε πως το πιο σημαντικό έσοδο της οικονομίας μας (ο μαζικός τουρισμός) αποτελεί έγκλημα κατά του πλανήτη...
Το πρόβλημα με τους ρύπους των αεροπλάνων είναι ότι εκπέμπονται απευθείας σε μεγάλα ύψη, προκαλώντας άμεση ζημιά στο όζον, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των ρύπων που εκπέμπονται στη Γη εξατμίζονται προτού φτάσουν στη στρατόσφαιρα. Υπολογίζεται πως οι «εναέριοι» ρύποι προκαλούν διπλάσια ζημιά απ’ ό,τι όλοι μαζί οι ρύποι των αυτοκινήτων και των εργοστασίων.
Σύμφωνα με την Greenpeace και τους Friends of the Earth (Φίλοι της Γης), αν δεν αντιστραφεί η τάση αύξησης των αερομεταφορών, θα είναι αδύνατο οι δυτικές χώρες να καταπολεμήσουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. «Ο μόνος τρόπος», λέει η Greenpeace, «είναι να μειώσουμε τα αεροπορικά ταξίδια. Να μετακινούμαστε με νέας τεχνολογίας αυτοκίνητα και με μέσα μαζικής μεταφοράς. Οι αερομεταφορές να χρησιμοποιούνται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις».
Ωστόσο, η ανηθικότητα του πράγματος είναι μεγαλύτερη απ’ όσο φαίνεται!
Πρώτον, το Πρωτόκολλο του Κιότο (ο κύριος διακρατικός μηχανισμός κατά της αλλαγής του κλίματος) δεν εφαρμόζεται στις αερομεταφορές (ούτε στη ναυτιλία)! Με άλλα λόγια, τυπικά, η ρύπανση από τα αεροπλάνα δε λογίζεται ως εκπομπή ρύπων!
Δεύτερον, η κηροζίνη στα διεθνή αεροπορικά ταξίδια είναι το μόνο καύσιμο στον κόσμο που δεν υπόκειται σε φόρο! Η φοροαπαλλαγή χρονολογείται από το 1944, στο πλαίσιο μιας διεθνούς συμφωνίας για την ενίσχυση της -νηπιακής, τότε- αεροπλοΐας. Αλλά έτσι οι κυβερνήσεις ουσιαστικά επιδοτούν τη ρύπανση, καθώς και τους προνομιούχους του πλανήτη, οι οποίοι μπορούν να ταξιδεύουν, υποθηκεύοντας τη ζωή των υπολοίπων. «Είναι γελοίο το γεγονός ότι ένας από τους πιο πολυτελείς τρόπους ταξιδιού είναι αφορολόγητος», παραδέχτηκε ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Περιβάλλοντος της ΕΕ, Ντομίνγκο Χιμένεθ-Μπελτράν.
Μια από τις λύσεις που θα συζητηθούν σε διακυβερνητικό επίπεδο (μόλις τελειώσει το καλοκαίρι...) είναι η ανταλλαγή δικαιωμάτων ρύπων, που ήδη εφαρμόζεται βάσει του Κιότο στις βιομηχανίες. Σχηματικά, αν μια αεροπορική εταιρεία ρυπαίνει υπερβολικά, θα μπορεί να «αγοράσει» το δικαίωμα ρύπανσης από μια εταιρεία που ρυπαίνει
Αεροπλάνο ίσον πλήξη
«Τώρα που το αεροπλάνο εκδημοκρατίστηκε, θέλετε να μας το στερήσετε και να το αφήσετε και πάλι προνόμιο για τους λίγους;», φαντάζομαι τον αναγνώστη-παραθεριστή του «Αντιλόγου» να διαμαρτύρεται.
Αντί... αντιλόγου, αναδημοσιεύουμε απόσπασμα από την επιχειρηματολογία εναντίον του αεροπλάνου που ανέπτυξε ο Νταν Κίεραν στην εφημερίδα Guardian:
«Τα αεροπλάνα είναι βαρετά. Είναι πολύ πιο συναρπαστικό να ταξιδεύεις πάνω στη γη. Νιώθεις πραγματικά πως ταξιδεύεις. Τα αεροπλάνα σε κάνουν αναίσθητο. Σε βουτάνε από ένα μέρος και σε στοιβάζουν σ’ ένα άλλο. Δεν έχεις καν αίσθηση του πού βρίσκεσαι, γι’ αυτό πιθανότατα τόσοι παραθεριστές ντρέπονται να βρέξουν τα πόδια τους σε μια ξένη κουλτούρα και παίρνουν όπου πάνε τη χώρα τους μαζί τους. Όσο για το τζετ λαγκ, δεν έχει καμία σχέση με την έλλειψη ύπνου. Είναι απλώς το μυαλό σου που σκούζει να κατεβάσεις
ΠΥΡΗΝΙΚΑ
{ 166 ΝΕΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΕΣ }
Πυρηνική ενέργεια; Ναι, παρακαλώ!
Η ατομική ενέργεια επιστρέφει, με σωτηριολογικό -καμιά φορά και... οικολογικό- μανδύα σε όλον τον πλανήτη. Και απειλεί!
Μέχρι πρόσφατα, θεωρούνταν διαβολική, ένοχη για την επερχόμενη καταστροφή του κόσμου. Τώρα, η πυρηνική ενέργεια επιστρέφει, αυτήν τη φορά για να... σώσει τον πλανήτη! Aντιδραστήρες ξεφυτρώνουν παντού σαν... μανιτάρια: 166 βρίσκονται υπό κατασκευή ή υπό σχεδιασμό.
Tη δεκαετία του ’70, οργανώσεις όπως η Greenpeace έχτισαν τη φήμη τους αντιμαχόμενες τα πυρηνικά. Η κοινή γνώμη πείστηκε και οι κυβερνήσεις πάγωσαν όλα τα προγράμματα. Πρώτη η Σουηδία, με δημοψήφισμα το 1980, αποφάσισε το κλείσιμο των μονάδων έως το 2010. Αλλά τώρα η τάση αλλάζει.
Ακριβώς για τους λόγους για τους οποίους παλιότερα ο κόσμος εγκατέλειψε την πυρηνική ενέργεια, σήμερα καταφεύγει πάλι σ’ αυτήν. Τότε τη θεωρούσε ακριβή (λόγω του κόστους κατασκευής εργοστασίων και της διαχείρισης των αποβλήτων), επικίνδυνη (λόγω των ενδεχόμενων ατυχημάτων) και πολιτικά μη συμφέρουσα (καθώς αντιδρούσε η κοινή γνώμη).
Τώρα, συμβαίνει το αντίθετο: η πυρηνική ενέργεια θεωρείται φθηνή (μπροστά στο κόστος του πετρελαίου), ασφαλής (μπροστά στον άνθρακα, που είναι υπεύθυνος για τις εκπομπές ρύπων CΟ2 και για το «φαινόμενο του θερμοκηπίου») και -το βασικότερο- πολιτικά συμφέρουσα.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις, μέχρι το 2030 οι ενεργειακές ανάγκες της Ευρώπης θα καλύπτονται, με βάση τα σημερινά δεδομένα, από το εξωτερικό κατά 90%, των ΗΠΑ κατά 77% και της Κίνας κατά 82%. Οι χώρες αυτές θέλουν να απεξαρτηθούν από τον «ενεργειακό εκβιασμό» των χωρών που διαθέτουν πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου. Η πυρηνική ενέργεια φαντάζει ως η μόνη λύση «ενεργειακής ασφάλειας».
Ακόμα και το οικολογικό κίνημα έχει διασπαστεί. Ο Πάτρικ Μουρ, εκ των ιδρυτών της Greenpeace, και ο Τζέιμς Λάβλοκ, επιστήμων και συγγραφέας, είναι δύο από τους πιο διάσημους οικολόγους που τάσσονται, πλέον, ανοιχτά υπέρ της πυρηνικής ενέργειας, στο όνομα της... προστασίας του περιβάλλοντος. Πάντως, οι περισσότεροι σύντροφοί τους εξακολουθούν να διαφωνούν.
Αντίλογος, ωστόσο, υπάρχει και είναι ισχυρός: (α) ασφάλεια: τίποτα δε δείχνει πως οι κίνδυνοι ατυχήματος έχουν εκλείψει, ενώ και το θέμα των πυρηνικών αποβλήτων δεν έχει λυθεί, (β) κόστος: απαιτούνται τεράστιες δαπάνες σε υποδομές, τόσο για την κατασκευή των εργοστασίων όσο και για τη διαχείριση των αποβλήτων και (γ) αποτελεσματικότητα: μια νέα μονάδα απαιτεί έως και δέκα χρόνια για να λειτουργήσει, συνεπώς το πρόβλημα του θερμοκηπίου πρέπει να αντιμετωπιστεί με λύσεις πολύ πιο άμεσες.
Η κοινή γνώμη εμφανίζεται μοιρασμένη, τραυματισμένη ακόμα από τα ατυχήματα του Three Mile Island στις ΗΠΑ το 1979 και του Τσερνομπίλ το 1986. Αλλά και από ένα άλλο «συμβάν», μη πυρηνικό. Η 11η Σεπτεμβρίου αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο τα πυρηνικά εργοστάσια να γίνουν στόχος τρομοκρατίας.
Είκοσι χρόνια μετά το Τσερνομπίλ, η επιστημονική κοινότητα δεν έχει συμφωνήσει ως προς την έκταση της καταστροφής. Ο επίσημος απολογισμός, σύμφωνα με εκτίμηση της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας και της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, είναι 4.000 θύματα. Όμως, σοβαροί ανεξάρτητοι επιστήμονες ανεβάζουν τα θύματα στα 60.000.
Ντεμοντέ η αποπυρηνικοποίηση!
31 χώρες διαθέτουν 443 πυρηνικούς αντιδραστήρες που παράγουν ενέργεια. Σε φάση κατασκευής ή σχεδιασμού βρίσκονται άλλοι 166 - οι περισσότεροι εκ των οποίων στην Ασία.
Το ενεργειακό δόγμα των ΗΠΑ, ήδη από το 2001, προβλέπει νέους αντιδραστήρες, ενώ και ο άλλοτε αρνητικός στα πυρηνικά Τόνι Μπλερ προαναγγέλλει με μισόλογα στροφή της Βρετανίας.
Η Γαλλία, ο πρώτος καταναλωτής πυρηνικής ενέργειας ανά κάτοικο, σχεδιάζει δύο νέους σταθμούς. Στη Γερμανία, πατρίδα του πιο ισχυρού αντιπυρηνικού λόμπι, η κυβέρνηση σκέφτεται να παρατείνει τη λειτουργία εργοστασίων που επρόκειτο να κλείσουν λόγω παλαιότητας.
Στην Ανατολική Ευρώπη, μετά το Τσερνομπίλ και την πτώση του κομμουνισμού, ασκήθηκαν πιέσεις να κλείσουν οι επικίνδυνες μονάδες, όπως το Κοζλοντούι στη Βουλγαρία. Σήμερα, σχεδόν όλες οι χώρες του Aνατολικού Mπλοκ ανακατασκευάζουν -με την οικονομική συνδρομή της ΕΕ και δυτικών εταιρειών (EDF, Westnighouse, Siemens)- τους πυρηνικούς τους σταθμούς. Ανάμεσά τους και η Ουκρανία, η χώρα που έζησε τον πυρηνικό εφιάλτη του Τσερνομπίλ, έχει βάλει μπρος την κατασκευή 11 ή 12 αντιδραστήρων!
Ακόμα και η Ρωσία σχεδιάζει να καλύψει τις εσωτερικές της ενεργειακές ανάγκες με πυρηνική ενέργεια, αυξάνοντας, έτσι, τα περιθώρια εξαγωγής πετρελαίου και αερίου.
Το μεγαλύτερο μπουμ συμβαίνει στην Ασία, στις χώρες όπου παρουσιάζεται εκρηκτική αύξηση της ζήτησης για ενέργεια. Το πιο φιλόδοξο πρόγραμμα είναι, φυσικά, εκείνο της Κίνας (30 νέοι σταθμοί έως το 2020, εισαγωγές ουρανίου από Καζακστάν, Ναμίμπια, Αυστραλία, Ρωσία και, ίσως, Καναδά), αλλά κατά πολλούς και το πιο επίφοβο, από πλευράς εγγυήσεων ασφάλειας.
Η καραμπόλα του Ιράν
Οι μεγάλες δυνάμεις στριμώχνουν το Ιράν, επειδή θέλει να αναπτύξει πυρηνικό πρόγραμμα, την ίδια ώρα που οι ίδιες επιστρέφουν αναφανδόν στην πυρηνική ενέργεια. Το Ιράν κατηγορείται, βέβαια, πως στοχεύει στην κατασκευή πυρηνικών όπλων. Ωστόσο, η διάκριση ειρηνικής και πολεμικής πυρηνικής ενέργειας δεν είναι τόσο απλή. Μόλις τον περασμένο Μάρτιο κι ενώ η κρίση με το Ιράν κορυφωνόταν, οι ΗΠΑ και η Ινδία συνήψαν συμφωνία για την κατασκευή 8 νέων πυρηνικών μονάδων (αποκλειστικά για ειρηνικούς σκοπούς) στην Ινδία με αμερικανική τεχνολογία. Η συμφωνία προβλέπει ότι η Ινδία οφείλει να δώσει στους διεθνείς επιθεωρητές πρόσβαση μόνο στους 14 από τους συνολικά 23 αντιδραστήρες της...
{ ΑΝΤΙ–ΙΣΛΑΜ }
Διμέτωπος ο αγώνας των διαφωνούντων μουσουλμάνων
Έξι αγωνιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον ισλαμικό κόσμο, πέντε σύγχρονες ιστορίες για τη χειραφέτηση ενός ολόκληρου γαλαξία.
Οι αντιφρονούντες του Ισλάμ δε βρίσκουν φιλοξενία πουθενά, αφού βρίσκονται μονίμως εν μέσω διασταυρούμενων πυρών: στην πατρίδα τους τους θεωρούν ασεβείς και προδότες, επειδή ασκούν κριτική στην κρατική και θρησκευτική εξουσία. Το αποτέλεσμα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, η εξορία, άλλοτε η φυλακή και, σπανιότερα, η φυσική εξόντωσή τους.
Θα περίμενε κανείς ότι στη διασπορά τα πράγματα θα ήταν καλύτερα, αλλά κι εκεί βρίσκονται υπό διπλή δίωξη: από τους ντόπιους, στο πλαίσιο του γενικευμένου ρατσισμού κατά των μουσουλμάνων, και από τις ισλαμικές οργανώσεις, οι οποίες τους θεωρούν «ανίερο» παράδειγμα για τους χιλιάδες μετανάστες που ζουν μπερδεμένοι ανάμεσα στο Ισλάμ και τη Δύση.
Επιλέξαμε έξι μουσουλμάνους (εκ των οποίων οι τέσσερις είναι γυναίκες) που τολμούν να πηγαίνουν κόντρα στην ορθοδοξία του Ισλάμ. Πέντε επίκαιρες ιστορίες αντίστασης (όλες από το 2006), αλλά χωρίς δάκρυα και αίμα. Διανοούμενοι που εκφράζουν μέσα από τα άρθρα τους την αγανάκτηση για τον επίσημο σκοταδισμό. Γυναίκες που καλούν τις άλλες γυναίκες να πετάξουν τη μαντίλα. Παιδιά που με τα ιντερνετικά τους ημερολόγια οργανώνουν αντίσταση κατά του καθεστώτος.
1. Ayaan Hirsi Ali / Αγιάν Χίρσι Αλί
Γεννήθηκε στη Σομαλία και 5 ετών υπέστη κλειτοριδεκτομή. Στα 20 της πήγε με πολιτικό άσυλο στην Ολλανδία, όπου αργότερα εκλέχτηκε βουλευτής. Μιλά χωρίς περιστροφές κατά του φονταμενταλιστικού Ισλάμ, φτάνοντας στο σημείο να περιγράψει τον Προφήτη Μωάμεθ ως τύραννο. «Οι ιμάμηδες κηρύσσουν το μίσος. Πότε θα πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους; Οι γυναίκες στο Ισλάμ μένουν φυλακισμένες σπίτι τους και δέχονται τη βία των ανδρών τους, που τις παντρεύονται με το ζόρι». Δέχεται απειλές κατά της ζωής της. Πρόσφατα παραιτήθηκε από το αξίωμα του βουλευτή και σκέφτεται να αυτοεξοριστεί εκ νέου στις ΗΠΑ.
2. Alaa Abdel Fattah και Manal Bahei Eddin / Αλάα Αμπντέλ Φατάχ και Μανάλ Μπαχέι Εντίν
Όταν γεννήθηκαν, πριν από 24 χρόνια, ο Μουμπάρακ ήταν ήδη πρόεδρος. Ο Αλάα και η Μανάλ, ένα νεαρό ζευγάρι από την Αίγυπτο, χαρακτηρίστηκαν «οι μπλόγκερς της αλλαγής», επειδή, μέσω του προσωπικού τους ημερολογίου στο Ίντερνετ (manalaa.net), συντονίζουν διαδηλώσεις και άλλες αντιπολιτευτικές δράσεις στο Κάιρο. Από τις αρχές Μαΐου, ο Αλάα βρίσκεται στη φυλακή, αλλά η επαναστατική ιδέα ότι το Ίντερνετ μπορεί να γίνει εργαλείο αντίστασης κατά του ολοκληρωτισμού έχει μεταδοθεί σε χιλιάδες μπλόγκερς σε όλον τον ισλαμικό κόσμο.
3. Elham Manea / Ελχάμ Μανέα
Κατάγεται από την Υεμένη, αλλά διδάσκει στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης και αρθρογραφεί σε αραβόφωνες εφημερίδες. Αγωνίζεται για να απελευθερώσει τις γυναίκες από την υποχρέωση της μαντίλας, η οποία -όπως λέει- δεν έχει καμία σχέση με την παράδοση και με τα ιερά κείμενα. «Δε σου ζητώ να σταματήσεις να προσεύχεσαι, ούτε να νηστεύεις, ούτε να πιστεύεις στο Θεό, αλλά σου ζητώ να πετάξεις τη μαντίλα. Γιατί τα μαλλιά σου δεν είναι σεξουαλικό σύμβολο που πρέπει να σε κάνει να ντρέπεσαι. Εσύ, όπως κι εγώ, μπορούμε να είμαστε ενάρετες στις ανθρώπινες σχέσεις μας χωρίς να χρειαζόμαστε τη μαντίλα. Θα κριθούμε από τη συμπεριφορά μας, όχι από ένα κομμάτι ύφασμα».
4. Wafa Sultan / Γουάφα Σουλτάν
Σύρια ψυχολόγος και συγγραφέας, αυτοεξορίστηκε πριν από 17 χρόνια στις ΗΠΑ. Η παρουσία της σε εκπομπή του Αλ Τζαζίρα προκάλεσε σκάνδαλο στον αραβικό κόσμο, επειδή μίλησε εναντίον της ισλαμικής τρομοκρατίας. Μεταξύ άλλων, δήλωσε: «Έχετε δει ποτέ Εβραίο να ανατινάζεται σε γερμανικό εστιατόριο;» Ο παρουσιαστής της εκπομπής την κατηγόρησε ότι την έχουν εξαγοράσει οι Αμερικανοί. Από τότε δέχεται απειλές κατά της ζωής της. «Δε θέλω να προσβάλω το Ισλάμ, αλλά να το ξεσκεπάσω. Αυτή η θρησκεία καταπιέζει τις γυναίκες και τους αρνείται την ανθρωπιά τους. Οι μουσουλμάνοι πρέπει να σκεφτούν τι μπορούν να κάνουν για την ανθρωπότητα, προτού απαιτήσουν από την ανθρωπότητα να τους σέβεται».
5. Ramin Jahanbegloo / Ραμίν Τζαχανμπεγκλού
Ιρανός φιλόσοφος, διδάκτορας της Σορβόνης και του Χάρβαρντ, συγγραφέας πολλών βιβλίων και υπέρμαχος του διαλόγου των πολιτισμών και των θρησκειών, με επιρροή στην ιρανική νεολαία. Οι αρχές της Τεχεράνης, ξεχνώντας την υπερχιλιετή περσική παράδοση στη φιλοσοφία, τον συνέλαβαν στις 27 Απριλίου στο αεροδρόμιο, καθώς ετοιμαζόταν να ταξιδέψει στις Βρυξέλες. Αφορμή της φυλάκισής του ήταν ένα άρθρο του στην ισπανική εφημερίδα El Pais, στο οποίο επέκρινε τον πρόεδρο Αχμαντινετζάντ, επειδή αρνήθηκε το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Κρατείται στη γνωστή για τις απάνθρωπες συνθήκες φυλακή του Εβίν, με την κατηγορία ότι «ήλθε σε επαφή με αλλοδαπούς».
{ ΑΠΟΔΡΑΣΗ Νο 1 }
Αυστραλέζα Παλαιοκώσταινα
Η πρόσφατη απόδραση από τις φυλακές Κορυδαλλού με ελικόπτερο έχει το προηγούμενό της.
Πέμπτη απόγευμα, ένα ελικόπτερο προσεγγίζει το προαύλιο των φυλακών υψίστης ασφαλείας Σιλβεργουότερ, δυτικά του Σίδνεϊ. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, προσγειώνεται, παίρνει ένα βαρυποινίτη και απογειώνεται, υπό τις έντονες επευφημίες των υπόλοιπων κρατουμένων, αλλά και τον καταιγισμό πυρών από τα όπλα των φρουρών, που μάταια προσπαθούν να ανακόψουν την πορεία του. Ήταν η πιο τρελή απόδραση στα σωφρονιστικά χρονικά της Αυστραλίας, στις 25 Μαρτίου του 1999.
Δράστης, η 41χρονη, τότε, βιβλιοθηκάριος στο επάγγελμα, Λούσι Ντάντκο. Είχε μισθώσει το ελικόπτερο για να δει από ψηλά τα αξιοθέατα της αυστραλιανής μητρόπολης. Με την απειλή όπλου, εξανάγκασε τον πιλότο να κατευθυνθεί δυτικά. Αξιοθέατο η φυλακή του Σιλβεργουότερ, αλλά ακόμα μεγαλύτερο «αξιοθέατο» ο βαρυποινίτης Τζον Κίλικ, ο οποίος εξέτιε ποινή κάθειρξης 23 χρόνων για μια σειρά ένοπλων ληστειών.
Το ελικόπτερο προσγειώθηκε τελικά σε ένα πάρκο σε μικρή απόσταση από τις φυλακές, η Ντάντκο και ο Κίλικ έκλεψαν ένα ταξί και επί έξι εβδομάδες έζησαν τον τρελό έρωτά τους. Τόσο χρειάστηκαν οι διωκτικές αρχές για να τους εντοπίσουν.
Ο Κίλικ επέστρεψε στο γνώριμό του περιβάλλον, αλλά αυτήν τη φορά τον ακολούθησε και η Ντάντκο, η οποία καταδικάστηκε σε δεκαετή φυλάκιση για την επιχείρηση που έκανε όλη την Αυστραλία να παραμιλάει.
Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, η πρώην βιβλιοθηκάριος αποκάλυψε ότι εμπνεύστηκε το σχέδιο βλέποντας αμερικανικές ταινίες δράσης. Το «Βreakout» («Η απόδραση»), μια ταινία του 1975 με τον Τσαρλς Μπρόνσον, ήταν η αγαπημένη της. Ήταν τρελά ερωτευμένη με τον Κίλικ. Τον θεωρούσε προστάτη της.
Για την ιστορία, η Ντάντκο αποφυλακίστηκε πρόωρα, στις 8 του περασμένου Μαΐου, έχοντας επιδείξει καλή διαγωγή. Ο αγαπημένος της βαρυποινίτης θα
{ eBAY }
Η Nέα Ζηλανδία στο σφυρί!
Πωλείται όπως είναι επιπλωμένη, με βαριά κακοκαιρία φορτωμένη...
Η αγγελία-πωλητήριο στο eBay ήταν προκλητικά ενδιαφέρουσα: «Πωλείται η Νέα Ζηλανδία. Τιμή εκκίνησης: μόλις 1 σεντ».
Οι προσφορές άρχισαν να πέφτουν βροχή, φτάνοντας πολύ γρήγορα τα 1.750 ευρώ. Καθόλου άσχημα για το 268.680 τ.χλμ. ακίνητο του Ειρηνικού, πάνω στο οποίο ζουν κάπου τέσσερα εκατομμύρια ψυχές. Φυσικά, επρόκειτο για πλάκα την οποία αντιλήφθηκαν κάποια στιγμή οι διαχειριστές του δικτυακού τόπου και την κατέβασαν από την ιστοσελίδα.
Η πρωτοβουλία ανήκε σε κάποιον Αυστραλό, ο οποίος -όπως και αρκετοί συμπατριώτες του- δεν πολυσυμπαθεί τους γείτονες. Προφανώς, σκέφτηκε ότι το eBay είναι ο καλύτερος τρόπος για να απαλλαγεί από αυτούς. Δυστυχώς γι’ αυτόν, η μεταβίβαση δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ίσως να φταίει και το γεγονός ότι στην περιγραφή του ακινήτου είχε συμπεριλάβει την πληροφορία ότι «ο καιρός της είναι άθλιος»...
{ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ }
Ιράκ-Αυστραλία μέσω Ελλάδας
Η ένδειξη «Ελληνική Δημοκρατία» στα διαβατήρια διαβάζεται αλλιώς από τους Αυστραλούς τελωνειακούς.
Ειδική σχέση με την ιρακινή παροικία έχει αναπτύξει τον τελευταίο καιρό το κύκλωμα έκδοσης πλαστών διαβατηρίων που φαίνεται να λειτουργεί απρόσκοπτα στην Ελλάδα.
Η επιβεβαίωση έρχεται από τη μακρινή Αυστραλία, όπου τον τελευταίο καιρό οι τοπικές αρχές έχουν εντοπίσει τουλάχιστον 15 περιπτώσεις Iρακινών υπηκόων οι οποίοι εισήλθαν παράνομα στη χώρα με ελληνικά διαβατήρια. Προσποιήθηκαν τους Έλληνες για να εξασφαλίσουν προσωρινή άδεια εισόδου στη χώρα (βίζα), χωρίς, βέβαια, να έχουν καμία απολύτως πρόθεση να «τιμήσουν» τους όρους έκδοσης της βίζας τους και να επιστρέψουν στην Αθήνα άμα τη λήξει της.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του αυστραλιανού Τύπου, οι Ιρακινοί πληρώνουν έως και 20.000 ευρώ (!) για την εξασφάλιση ενός πλαστού διαβατηρίου.
Σε σχετική είδηση της εφημερίδας Advertiser καταγράφονται οι φόβοι των αυστραλιανών αρχών ότι, μέσα από αυτήν τη διαδικασία, έχουν ήδη μπει στην ουρά για παράνομη είσοδο στην Αυστραλία, μέσω Αθηνών, τουλάχιστον 450 οικογένειες Ιρακινών.
Η είδηση παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον για ακόμα ένα λόγο. Μέσα σε λίγες γραμμές παρουσιάζεται μια εικόνα για τη ζωή των Ιρακινών στην Ελλάδα. Μια εικόνα δυστυχίας η οποία, εκ πρώτης όψεως, δε φαίνεται να απέχει πολύ από την πραγματικότητα: «Απ’ ό,τι γνωρίζω, πολλοί είναι εκείνοι που σκέφτονται να αναλάβουν το ρίσκο (σ.σ.: της απόπειρας παράνομης εισόδου στην Αυστραλία). Κάποιοι από αυτούς βρίσκονται μόνοι και αβοήθητοι στην Ελλάδα για περισσότερα από δέκα χρόνια και, ουσιαστικά, καταφέρνουν να επιβιώνουν μόνο με την υποστήριξη φιλανθρωπικών οργανώσεων της Εκκλησίας αλλά και συγγενών τους από το εξωτερικό», δήλωσε στην αυστραλιανή εφημερίδα σύμβουλος του Oργανισμού Υποστήριξης Μεταναστών, ονόματι Μοχάμεντ Αλ Τζαμπίρι.
Ο Αλ Τζαμπίρι συνεχίζει, λέγοντας ότι οι Ιρακινοί στην Ελλάδα δεν έχουν τα δικαιώματα μόνιμου κάτοικου, είναι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες από τον ΟΗΕ, διαβιούν σε όλη τη χώρα, αλλά έχουν ως σημείο συνάντησης την Αθήνα.
«Είναι όλοι τους πολύ πρόθυμοι να έρθουν στην Αυστραλία, παρά το επικίνδυνο της απόπειρας αλλά και το υψηλό αντίτιμο που πρέπει να καταβάλουν» είπε.
Ο ίδιος προέβη στην εκτίμηση ότι η «επιτυχία κάποιων εξ αυτών να εξασφαλίσουν άδεια προσωρινής παραμονής και στην Αυστραλία» είναι πολύ πιθανό να αποτελέσει κίνητρο και για άλλους ομοεθνείς τους, που σήμερα ζουν στην Ελλάδα, να αποπειραθούν να εισέλθουν παράνομα στη χώρα.
ΝΑΖΙ
Στατιστική του ναζισμού
Συνέβη μέσα στις γιορτές του Πάσχα: ένας 37χρονος μηχανικός, Γερμανός πολίτης με καταγωγή από την Αιθιοπία, περίμενε το τρένο στο σταθμό της Πότσνταμ, μιας πόλης της Ανατολικής Γερμανίας. Ξαφνικά, του επιτέθηκαν άγνωστοι, αποκαλώντας τον «νέγρο», και τον κακοποίησαν. Σήμερα, ο άνθρωπος βρίσκεται σε κώμα.
Δυστυχώς, δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Στη Γερμανία, από το 1990 μέχρι σήμερα, 100 άνθρωποι έχουν κακοποιηθεί μέχρι θανάτου για ρατσιστικούς λόγους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, πίσω από αυτές τις επιθέσεις βρίσκονται ναζιστές οι οποίοι καταφέρονται ανοιχτά κατά των μεταναστών και των ξένων.
Και αυτό είναι μονάχα η κορυφή του παγόβουνου. Οι μετανάστες ζουν καθημερινά με το φόβο. Σύμφωνα με τις αρχές ασφαλείας, υπάρχουν σήμερα στη Γερμανία περίπου 10.000 ρατσιστές, οργανωμένοι σε ακροδεξιές οργανώσεις, μοναδική δραστηριότητα των οποίων είναι η χρήση βίας εναντίον ξένων.
{ MINTANAO }
Η νέα Μέκκα της τρομοκρατίας
Είναι ένα σκληροπυρηνικό νησί στο σύμπλεγμα των Φιλιππίνων κι έχει γνωρίσει όλες τις παραλλαγές της αποικιοκρατίας. Σήμερα στοχοποιείται και πάλι από τις ΗΠΑ.
«Νέα Μέκκα της τρομοκρατίας», «νέο Αφγανιστάν», «καταφύγιο τρομοκρατών». Το Μιντανάο, το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Φιλιππίνων, κατέχει ξεχωριστή θέση στον αμερικανικό τρόπο σκέψης στη μετά το 2001 εποχή.
Η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης το επανατοποθέτησε στο επίκεντρο του σχεδιασμού της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια, έπεσε ξανά στο τραπέζι η ιδέα της αποστολής στρατιωτικής δύναμης στο νοτιότερο νησί του συμπλέγματος που σήμερα αποτελεί τις Φιλιππίνες.
Σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι. Η αναλογία ήταν ακόμα μεγαλύτερη πριν από λίγες δεκαετίες, αλλά η σύνθεσή του επαναπροσδιορίστηκε, όταν ο Μάρκος «ενθάρρυνε» την εγκατάσταση στο Μιντανάο χριστιανικού πληθυσμού από τα υπόλοιπα νησιά. Όμως, το κόλπο δεν έπιασε.
Οι μουσουλμάνοι του Μιντανάο έχουν μακρά παράδοση κατά των κάθε λογής αποικιοκρατών. Από τα τέλη του 16ου αιώνα, όταν οι Ισπανοί ανακάλυψαν το νησί, οι Μόρος (όπως αποκαλούνται οι μουσουλμάνοι σ’ αυτό το κομμάτι του Ειρηνικού) παλεύουν για την ανεξαρτησία τους - κατά των Ισπανών, των Αμερικανών, των Ιαπώνων, των Φιλιππινέζων.
Το 1968 συστάθηκε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο των Μόρος, αναγκάζοντας τον Μάρκος να πάρει σκληρά μέτρα για την καταστολή του. Λίγα χρόνια αργότερα, το πιο σκληροπυρηνικό κομμάτι του Μετώπου αποσχίστηκε, συστήνοντας νέα οργάνωση, το Ισλαμικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, από τα σπλάχνα του οποίου, το 1991, αναδύθηκε ένας ακόμα πιο σκληρός σχηματισμός, η ομάδα του Αμπού Σαγιάφ.
Οι επιχειρήσεις του στρατού, σε συνεργασία πάντα με την Ουάσιγκτον, δεν έχουν καταφέρει να κάμψουν τους αντάρτες του Αμπού Σαγιάφ, οι οποίοι θεωρείται ότι έχουν στενούς δεσμούς με την Αλ Κάιντα και την Τζεμάα Ισλαμίγια, την οργάνωση που κατάφερε το τρομοκρατικό χτύπημα στο Μπαλί τον Οκτώβριο του 2002.
Τα πρώτα χρόνια της δράσης της, η Αμπού Σαγιάφ περιοριζόταν σε απαγωγές Δυτικών και χριστιανών. Το Φεβρουάριο του 2004 «προήχθη σε γνήσια τρομοκρατική οργάνωση», όπως είχε γράψει εκείνες τις μέρες το περιοδικό Time, με τη βομβιστική επίθεση σε πλοίο των εσωτερικών γραμμών των Φιλιππίνων, αποτέλεσμα της οποίας ήταν να χάσουν τη ζωή τους 132 άνθρωποι.
Οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, της Αυστραλίας και της Ινδονησίας θεωρούν δεδομένο ότι το Μιντανάο έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο στρατόπεδο εκπαίδευσης τρομοκρατών από όλον τον ισλαμικό κόσμο.
¶λλωστε, η Ουάσιγκτον έβλεπε το Μιντανάο ως το δεύτερο μεγαλύτερο μέτωπο του αγώνα κατά της τρομοκρατίας, μέχρι τις μέρες που αφοσιώθηκε στην «απελευθέρωση» του Ιράκ.
{ ΡΙΑΛΙΤΙ-ΠΟΛΙΤΙΚ }
Και ακτιβιστής και σύμβουλος
Στο τεύχος Μαΐου, ο «Αντίλογος» είχε αναφερθεί στον Πέτερ Νίλσον, μέλος οργάνωσης του αναρχοαυτόνομου χώρου, ο οποίος συμμετείχε στο ριάλιτι «Γίνε Πολιτικός» της κρατικής τηλεόρασης της Σουηδίας, κέρδισε το βραβείο και προσέφερε τα χρήματα για τις ανάγκες της οργάνωσής του. Τις συμπάθειες του κοινού (που τον ψήφισε σε ποσοστό 57%) είχε κερδίσει όταν, στο φινάλε της εκπομπής, μίλησε για ταξική κοινωνία και ταξικό αγώνα για να πέσει το κατεστημένο!
Το θέμα είχε συνέχεια. Δύο κοινοβουλευτικά κόμματα, το Χριστιανοδημοκρατικό και το Κόμμα του Κέντρου, κατηγόρησαν την κρατική τηλεόραση ότι χρηματοδότησε εμμέσως αριστερή αντικαθεστωτική οργάνωση που χρησιμοποιεί βία για να επιτύχει τους σκοπούς της και ζήτησαν από το σουηδικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο να επιβάλει κυρώσεις. Παρουσίασαν, μάλιστα, φωτογραφίες του Πέτερ -ο οποίος είναι, πλέον, πασίγνωστος- να πρωτοστατεί σε συμπλοκές με την αστυνομία.
Το παράξενο στην ιστορία είναι πως η σουηδική κρατική τηλεόραση όχι μόνο δεν πτοήθηκε από τις επικρίσεις των κομμάτων, αλλά προχώρησε σε αξιοποίηση του νεαρού αναρχικού. Τον προσέλαβε με ειδική σύμβαση στο τμήμα αξιοποίησης νέων ιδεών για το πρόγραμμα. Τώρα το θέμα βρίσκεται στη Βουλή, όπου κατέφυγαν βουλευτές της αντιπολίτευσης.
{ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ }
Το μεξικανικό πείραμα
Το ολλανδικό πείραμα θεωρείται το πρότυπο, ήδη όμως στο Μεξικό τείνουν να το ξεπεράσουν.
Με πρόσφατη απόφαση της γερουσίας, η χρήση των ναρκωτικών, από τη μαριχουάνα μέχρι το LSD, τις αμφεταμίνες, τα παραισθησιογόνα, την κοκαΐνη, ακόμα και την ηρωίνη, αποποινικοποιείται.
Η απόφαση εντάσσεται στο πλαίσιο ενός τολμηρού προγράμματος για την καταπολέμηση των ναρκωτικών και ευελπιστεί να φέρει θετικά αποτελέσματα, αν αφήσει τους εμπόρους χωρίς αντικείμενο. Στο νόμο έχουν διατυπωθεί λεπτομερώς οι επιτρεπόμενες ποσότητες κάθε ουσίας που μπορεί κανείς να έχει στην κατοχή του, εφόσον διαθέτει πιστοποιητικό ότι είναι ναρκομανής ή ότι τα χρειάζεται για φαρμακευτικούς λόγους. Π.χ., επιτρέπεται να έχει κανείς 0,5 γραμμάρια κοκαΐνης, 25 μιλιγκράμ ηρωίνης ή 5 γραμμάρια μαριχουάνας.
Παράλληλα με τη νομιμοποίηση, αυξάνονται οι ποινές για όσους έχουν στην κατοχή τους ποσότητες που ξεπερνούν τα προβλεπόμενα όρια, ενώ ακόμη πιο αυστηρές ποινές προβλέπονται για αστυνομικούς, δικαστές και συναφείς κατηγορίες, εφόσον εμπλέκονται σε υποθέσεις εμπορίας. Οι αρχές πιστεύουν ότι με τον τρόπο αυτό θα παταχθεί σε μεγάλο βαθμό η εγκληματικότητα που συνδέεται με το κύκλωμα της χρήσης ναρκωτικών.
Το ερώτημα που μπαίνει δεν είναι μόνον πώς τα νέα μέτρα θα επηρεάσουν το μείζον πρόβλημα των ναρκωτικών στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για τις ΗΠΑ. Το Μεξικό και η Κολομβία είναι οι δύο μεγαλύτερες βάσεις ναρκωτικών στον κόσμο. Οι αμερικανικές αρχές έχουν υπολογίσει ότι γύρω στους 500 τόνους κοκαΐνης το χρόνο διακινούνται από την Κολομβία μέσω Μεξικού προς τις ΗΠΑ. Θεωρητικά, η νομιμοποίηση πρέπει να αποθαρρύνει τους εμπόρους, αλλά το πείραμα είναι ακόμη πείραμα.
ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ
Τα τσαρτ της ντροπής
Μέχρι τώρα η μουσική ήταν ένα από τα συνήθη όπλα του αμερικανικού «σοφτ» ιμπεριαλισμού. Τώρα χρησιμοποιείται και ως... βασανιστήριο στον αγώνα κατά των απίστων (φυσικά στο Γκουαντάναμο, αλλά και στα κέντρα βασανιστηρίων των ΗΠΑ σε όλον τον κόσμο: στη Μοσούλη, στο Αμπού Γκράιμπ, στο Αφγανιστάν), σύμφωνα με τις μαρτυρίες των κρατουμένων.
Κάθε μπουντρούμι που σέβεται τον εαυτό του έχει τη δική του «ντίσκο»: ένα δωμάτιο ανάκρισης, όπου η αμερικανική ποπ παίζει τόσο δυνατά από τα μεγάφωνα, ώστε οι ανακριτές είναι αναγκασμένοι να γκαρίζουν στ’ αυτιά των ανακρινομένων. Όμως, οι κρατούμενοι έχουν μουσική και στο κελί τους - στη διαπασών, ώστε να μην μπορούν να κοιμηθούν για συνεχόμενα μερόνυχτα. Σύμφωνα με εφημερίδα του Μισούρι, ο υπουργός ¶μυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, εγκρίνει ο ίδιος την playlist των βασανιστηρίων.
Η επιτροπή του ΟΗΕ κατά των βασανιστηρίων ξεκαθαρίζει ότι η πρακτική αυτή αποτελεί βασανιστήριο και πρέπει να απαγορευτεί. Πολλά αμερικανικά μέσα δεν το βλέπουν έτσι και κάνουν καλαμπούρι. Ο Τζον Κας, Eλληνοαμερικανός δημοσιογράφος της εφημερίδας Chicago Tribune, κάλεσε τους αναγνώστες να φτιάξουν το Top των τραγουδιών που θα ’πρεπε να βασανίζουν τους «τρομοκράτες».
Ο Τζέιμς Χέτφιλντ των Metallica δηλώνει υπερήφανος που η μουσική του ενοχλεί του Ιρακινούς. «Αν οι Ιρακινοί δεν ξέρουν τι είναι η ελευθερία, είμαι χαρούμενος που τα τραγούδια μου θα τους τη μάθουν». Και καλά οι Metallica, αναρωτιέται το αριστερό περιοδικό Nation, oι προοδευτικοί καλλιτέχνες (π.χ., Mπρους Σπρίνγκστιν και Έμινεμ) τι λένε;
ΤΟ TOP-10 TOY ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ
1. Britney Spears
2. Eminem
3. Metallica
4. Bruce Springsteen (με προτίμηση στο Born In the USA)
5. Limp Bizkit
6. Rage Against the Machine
7. Muskrat Love των Captain & Tennille
8. I Love You των Barney the Dinosaure (κινούμενα σχέδια)
9. Sesame Street (παιδική σειρά!)
10. Christina Aguilera
ΠΩΣ MAΣ BΛEΠOYN
ΤΟΥΡΚΟΕΛΛΗΝΙΚΟ*
Μυστικό ελληνοτουρκικό σχέδιο για το Αιγαίο!
«Η πρόσφατη εναέρια μονομαχία μεταξύ τουρκικών και ελληνικών τζετ, που οδήγησε στο θάνατο ενός πιλότου, θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αν η Ελλάδα δεν είχε προβάλει την τελευταία στιγμή ένσταση σε μια τουρκοελληνική συμφωνία για την επίλυση των διαφορών στο Αιγαίο, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές του New Anatolian. Η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή υπαναχώρησε από μια συμφωνία-πακέτο που είχαν εκπονήσει διπλωματικοί και στρατιωτικοί κύκλοι λίγες ημέρες