Alfa Spider
Από το απέναντι καφενεδάκι ο Ιταλός, κουνώντας τα χέρια, φώναζε διάφορα ακατάληπτα..., μιας και οι γνώσεις μας σε αυτήν τη γλώσσα είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Η τελευταία του πρόταση, όμως, ήταν πέρα για πέρα ξεκάθαρη.
KEIMENO: ΣΩTHPHΣ TΣANTIΛHΣ
ΦΩTOΓPAΦIEΣ: BAΣIΛHΣ ΓIANNAKOΠOYΛOΣ
KPATAEI χρόνια αυτή η... ιταλοαγγλική συνύπαρξη. Όχι, δεν αναφερόμαστε σε κάτι μηχανολογικό ή -εντέλει- υλικό. Mιλάμε για συνύπαρξη ονομάτων και λέξεων, όπως τόσο γλαφυρά και περιεκτικά συνοψίζεται εδώ και 30 χρόνια στο διαφημιστικό σλόγκαν «Spider is Alfa Romeo». Πριν καλά καλά το καταλάβει κανείς, μπορεί να παρασυρθεί σε ιστορικές αναδρομές, γεμίζοντας σελίδες, και να βρίσκεται ακόμα στην προπολεμική περίοδο. Aφήνοντας αυτά στην άκρη προς το παρόν (ακολουθεί σχετική ενότητα), εμείς αυτό που θα πούμε είναι ότι η Spider είναι ξανά Alfa Romeo ή και σκέτο Alfa, σύμφωνα με την πρόσφατη πρακτική της εταιρείας.
Tην πρωτοαντικρίσαμε διακριτικά καμουφλαρισμένη στο Mπαλόκο, όταν πήγαμε να φέρουμε την Brera. Όμορφο το κουπέ, αλλά περιμένετε να δείτε την ανοικτή - λέγαμε στο γραφείο, αφού επιστρέψαμε. Aργότερα, στην Έκθεση της Γενεύης, συμφώνησαν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι. Όχι μόνο οι Έλληνες αλλά και οι υπόλοιποι Eυρωπαίοι δημοσιογράφοι, καθώς της απένειμαν -«με το καλημέρα»- τον τίτλο «Cabrio of the year 2006». Xρειάστηκε να περάσουν μερικοί μήνες, τελικά όμως η πρόσκληση έφτασε. H πρωταγωνίστρια ήταν έτοιμη να παίξει το ρόλο της και το σκηνικό στήθηκε επί ιταλικού -φυσικά- εδάφους, και πιο συγκεκριμένα στο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου, τη Σικελία.
Φώτα, κάμερα... πάμε
Μπορεί να μην έχεις βρεθεί ποτέ κάτω από το γεωγραφικό ύψος των στενών της Μεσσήνης ή, επί το μυθολογικότερον, των στενών της Σκύλλας και της Χάρυβδης, μόλις όμως βγεις στο πλατύσκαλο της πόρτας του αεροπλάνου ή στο κατάστρωμα του φέρι μποτ (ανάλογα με το μέσο μεταφοράς), νιώθεις αρκετά οικεία. Το τοπίο «μυρίζει» Ελλάδα και κάλλιστα η Πάνορμος (δηλαδή το Παλέρμο) θα μπορούσε να είναι κάπου ανάμεσα στη Σπάρτη και τη Μάνη, στους πρόποδες του Ταϋγέτου, με φόντο το Μεσσηνιακό κόλπο. Αν κοιτάξει, άλλωστε, κανείς το χάρτη, θα δει ότι η Σικελία είναι περίπου στο ίδιο ύψος με την Πελοπόννησο.
Σικελία, όμως, σημαίνει και Μαφία. Κάτι που αντιλαμβάνεσαι άμεσα με το που φτάνεις στο αεροδρόμιο «Φαλκόνε-Μπορσελίνο», το οποίο ονομάστηκε έτσι εις μνήμην των δύο εισαγγελέων που δολοφονήθηκαν το ’92 από τη μαφία. Φεύγοντας από το αεροδρόμιο, λίγο πιο έξω, στο πλάι του δρόμου, μια αναμνηστική στήλη δείχνει το σημείο στο οποίο δολοφονήθηκε ο Φαλκόνε και η συνοδεία του, όταν τινάχτηκε στον αέρα ολόκληρη η γέφυρα από την οποία περνούσε.
Ακολουθούμε, λοιπόν, το -ως επί το πλείστον- γυμνό ορεινό τοπίο, με τα άφθονα εύφορα «μπαλώματα», για να φτάσουμε στο ορμητήριο και βάση της όλης εκδήλωσης, σε ένα μικρό ψαροχώρι λίγο έξω από το λιμάνι του Τράπανι.
Η επόμενη μέρα μάς υποδέχεται με πολλή ζέστη και καμιά τριανταριά Spider σε παράταξη. Προσπερνάμε τις μαύρες, γκρι, μπλε, βυσσινί και τις -κάτι σαν- χρυσές, «ρεζερβάροντας» την πλέον αντιπροσωπευτική. Μια τετρακίνητη 3.2 σε φανταχτερό κόκκινο, βεβαίως.
Βλέποντας την Brera, αναρωτιέσαι πόσο πιο ξεχωριστό μπορεί να γίνει το αρχικό σχέδιο του Τζιουτζιάρο. Κι όμως, υπάρχει και άλλο... όταν ο Πινινφαρίνα πιάνει το πενάκι. Εμπρός η εικόνα έχει όπως τη γνωρίζουμε από το κλειστό κουπέ. Το ενδιαφέρον, όμως, αρχίζει εκεί όπου τελειώνει η πόρτα. Η υπερτονισμένη καμπυλότητα της Brera εδώ έχει γίνει πιο επίπεδη. Οι ώμοι των φτερών έγιναν πιο μυώδεις, παραπέμποντας απευθείας στην ομώνυμη Giulietta του ’55. Κάποιοι ίσως χαρακτηρίσουν τα ρολ μπαρ ιεροσυλία για τη σχεδιαστική ιστορία της Spider. Η ενσωμάτωσή τους, όμως, χάρη και στα επιπλέον καλύμματα (ενώ ανάμεσα τους μπορεί να τοποθετηθεί ένας ανεμοθραύστης από διαφανές υλικό, προκειμένου να μην αλλοιώνεται η όλη εικόνα), έχει γίνει με τέτοιον τρόπο ώστε τελικά να τονίζουν ακόμα περισσότερο την προσωπικότητά της.
Η πρακτικότητα δε συμπεριλαμβανόταν ποτέ στο λεξιλόγιο του ιταλικού κάμπριο. Οι καιροί, όμως, έχουν γυρίσματα και τα περιθώρια για παραξενιές είναι στενότατα, καθώς το αυτοκίνητο θα πρέπει να έχει απήχηση και εκτός του κύκλου των ορκισμένων «Aλφίστι». Φυσικά, οι έτσι και αλλιώς διακοσμητικές πίσω θέσεις της Brera έχουν καταργηθεί, προκειμένου να δημιουργηθεί ο απαραίτητος χώρος για την οροφή και τους ηλεκτρικούς μηχανισμούς. Πάντως, έχει περισσέψει κάποιος χώρος πίσω από τα καθίσματα (με δύο χαμηλά τοποθετημένα ντουλαπάκια), ενώ το πορτ μπαγκάζ χωρά 235 λίτρα, άσχετα με τη θέση της οροφής.
Όπως μας είπαν, ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό των ιθύνοντων της ιταλικής εταιρείας η περίπτωση μεταλλικής αναδιπλούμενης οροφής, σύμφωνα με τα πρότυπα της μόδας των CC. Κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε αντίθεση με την παράδοση μιας Spider, ενώ θα υπήρχαν και τα πρακτικά ζητήματα του επιπλέον βάρους, της πολυπλοκότητας και -το κυριότερο- των σχεδιαστικών περιορισμών που θα επέβαλε στη διαμόρφωση του πίσω όγκου. Έτσι, η Spider παραμένει ίσως το τελευταίο οχυρό, με την κλασική συνταγή της υφασμάτινης οροφής, μετά και την πτώση του προπυργίου του ΜΧ-5 (η Mazda θα παρουσιάσει το ρόουντστερ κουπέ, με μεταλλική αναδιπλούμενη οροφή, στις αρχές του επόμενου έτους).
Στις παραδόσεις της σισιλιάνικης υπαίθρου
Όσο όμορφη και αν είναι μια Spider, ο πραγματικός χαρακτήρας της ξεδιπλώνεται εν κινήσει. Aν, μάλιστα, σιγοντάρει και η διαδρομή, τότε η απόλαυση έχει... παρατεταμένη διάρκεια. Ίσως οι πιο παλιοί να το έχουν μαντέψει. Οι νεότεροι μπορεί να έριξαν μια κλεφτή ματιά στις φωτογραφίες του άρθρου. Όταν, όμως, είσαι στη Σικελία και αναζητάς μια ιδιαίτερη διαδρομή, τότε όλοι οι δρόμοι δεν οδηγούν στη Ρώμη, αλλά στο Τάργκα Φλόριο.
Ο χρόνος είναι περιορισμένος, η απόσταση σχετικά μεγάλη και ο ήλιος καίει. Όλα, όμως, μοιάζουν ασήμαντες λεπτομέρειες, όταν μπορείς έστω και για λίγο να ακολουθήσεις μια τόσο ξακουστή διαδρομή. Θα θέλαμε πολύ να πάμε εκεί costa costa, από την παραλιακή επαρχιακή διαδρομή. Δε γίνεται, όμως, να έχουμε... και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Έτσι, έξω από το Τράπανι ακολουθούμε τις χαρακτηριστικές πράσινες πινακίδες των αουτοστράντα. Στην αρχή νομίζαμε ότι χαθήκαμε, αφού δεν περάσαμε διόδια. Τελικά, όμως, ήμασταν στο σωστό δρόμο και αργότερα μάθαμε ότι εδώ δεν καταβάλλονται διόδια, στο πλαίσιο του προγράμματος κρατικής οικονομικής ενίσχυσης.
Ο Α29 μάς φέρνει στο Παλέρμο και μετά παίρνουμε τον Α19 για Μεσσήνη.
Είτε ανοικτή είτε κλειστή, η Spider δεν κουράζει. Μέχρι και τα 200 χλμ./ώρα ο ανεμοθραύστης κάνει δουλειά, περιορίζοντας τους στροβιλισμούς. Με κλειστή την οροφή, είναι αρκετά ήσυχη, πλησιάζοντας στα επίπεδα της κουπέ. Πανομοιότυπη με την κουπέ είναι και η θέση οδήγησης. Κάθεσαι πιο ψηλά από ό,τι θα ήθελες και το κάθισμα δεν προσφέρει τη μέγιστη δυνατή στήριξη. Σημεία, όμως, που εντέλει προσπερνάς, σκεπτόμενος ότι δεν πρόκειται για το απόλυτο ρόουντστερ, αλλά για ένα μέσο υψηλού τουρισμού, που μπορεί να οδηγηθεί και «ξεσκούφωτο».
Λίγο μετά το Τέρμινι, εγκαταλείπουμε την αουτοστράντα, αναζητώντας τα ιστορικά πάντοκ, που οριοθετούσαν την εκκίνηση και τον τερματισμό. Ο φιδίσιος δρόμος αρχίζει να ανηφορίζει προς το χωριό Τσέρντα. Δεν έχει μεγάλη κίνηση και το πρώτο πράγμα που μπορεί να απολαύσει κανείς σε τούτη την Alfa είναι ο ήχος. Νοσταλγείς τη μουσικότητα του παλιού V6, αφουγκράζεσαι τούτο τον νέο (καλύτερα από ό,τι στην Brera) και ανοιγοκλείνεις το γκάζι μέχρι τις 3.000 σ.α.λ., για επαναλαμβανόμενες δόσεις άφθονου μπάσου από την τετραπλή εξάτμιση.
Ο δρόμος είναι σε καλή κατάσταση, αν και οι ανωμαλίες δε λείπουν. Περιθώρια για στρεπτική ακαμψία, ανάλογη της προκατόχου, δεν υπάρχουν. Γι’ αυτό και στην καινούργια δε λυπήθηκαν το μέταλλο. Μόνο σε συνεχόμενες εγκάρσιες ανωμαλίες αντιλαμβάνεσαι ένα ανεπαίσθητο τρέμουλο του παρμπρίζ, χωρίς να φτάνει κάτι παραπάνω στα χέρια μέσω του τιμονιού.
Έξω από την Τσέρντα στρίβουμε αριστερά προς Καλταβουτούρο. Ακόμα και αυτή η λίγη κίνηση εξαφανίζεται διά μαγείας, λες και κάποιος απέκλεισε το δρόμο. Τα χασίματα, τα «εσάκια» και οι φουρκέτες εναλλάσσονται διαρκώς και είναι απορίας άξιον πώς μπορούσαν να αποστηθίζουν τόσο μεγάλη διαδρομή, πηγαίνοντας πολύ γρήγορα. Όπως, για παράδειγμα, ο Αυστριακός Χέλμουτ Μάρκο, ο οποίος το ’72 πέτυχε μέση ταχύτητα 127,7 χλμ./ώρα με μια Alfa Romeo 33 TT3. Σίγουρα, πάντως, ο δικός μας ρυθμός ήταν πολύ πιο αργός και όχι γιατί η Spider δεν μπορεί. Το αντίθετο, μάλιστα. Με 260 ίππους, άφθονη ροπή από χαμηλά, γρήγορο τιμόνι (2,2 στροφές), φρένα με 4πίστονες δαγκάνες εμπρός και αεριζόμενους δίσκους παντού και πραγματική μόνιμη τετρακίνηση (για πρώτη φορά στην πολύχρονη ιστορία της) με τρία διαφορικά, η Spider μόνο μηχανολογικού υποβάθρου δε στερείται. Είπαμε, όμως, ότι πρόκειται για ανοικτό GT, που μπορεί να καλύπτει άνετα και -πάνω από όλα- γρήγορα μεγάλες αποστάσεις. Βασίλειό της ο ανοικτός δρόμος με παρατεταμένες καμπές. Δε θα διαμαρτυρηθεί σε πιο σφιχτά κομμάτια, όπως αυτό, αλλά δε σε προκαλεί, όπως μια Ζ4. Το κεντρικό Τόρσεν είναι ρυθμισμένο να στέλνει λίγο περισσότερη ροπή πίσω (43/57), αυτό όμως δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη συμπεριφορά τού «μόνο πίσω». Aν και όποτε προκύψει μια Spider GTA, τότε τα ξαναλέμε. Είναι, βλέπετε, από τη μια, οι -τηρουμένων των αναλογιών- κλίσεις του αμαξώματος και, από την άλλη, το μεγάλο βάρος. Μπορεί το «καπέλο» των 60 κιλών, σε σχέση με το κουπέ, να φαίνεται μικρό, ας μην ξεχνάμε όμως ότι η αντίστοιχη Brera έδειξε στη ζυγαριά του περιοδικού 1.744 κιλά. Αυτός είναι και ο ουσιαστικός λόγος που δεν αφήνει τον κινητήρα να μεταφράσει τη δύναμή του σε χρόνους και αίσθηση επιτάχυνσης. Έτσι και αλλιώς, αν μιλάμε σε ρεαλιστικό πλαίσιο, για την Ελλάδα ενδιαφέρον έχει η μικρή, με τον κινητήρα 2.2 των 185 ίππων, ο οποίος άφησε καλές εντυπώσεις στην Brera. Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι την οριστική αναγέννηση των Turbo Benzina, αφού, όπως μας είπαν, το σκέφτονται πολύ σοβαρά.
Εξίσου σοβαρά και εμείς πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της βενζίνης. Ο δείκτης φλερτάρει με το «empty», το τριπ κομπιούτερ παίζει ανάμεσα στα 17 και 19 λίτρα/100 χλμ. μέσης κατανάλωσης και η ένδειξη της αυτονομίας είναι μηδενισμένη προ πολλού. Μόνη ελπίδα πλέον για βενζινάδικο το Καλταβούρνο, ειδάλλως ίσως να ήμασταν το πρώτο αυτοκίνητο που θα κατέβαινε το Tάργκα Φλόριο με νεκρά. Aν και μεσημέρι Kυριακής, τελικά όλα πήγαν καλά. Συνεχίζοντας μέσα στο χωριό, γινόμαστε, φυσικά εξαιτίας της Iταλίδας, το επίκεντρο της προσοχής. Aπό παντού πετάγονται άνθρωποι όλων των ηλικιών, προκειμένου να δουν από κοντά αυτήν τη νέα Spider.
Tο δέλεαρ είναι μεγάλο και με το ζόρι κρατιόμαστε να μη συνεχίσουμε προς Kολεζάνο. Aντ’ αυτού αποφασίζουμε να επιστρέψουμε, καθώς οι άνθρωποι της οργάνωσης περιμένουν το αυτοκίνητο για να το προετοιμάσουν για το επόμενο γκρουπ. Στην αουτοστράντα, λίγο πριν από το Παλέρμο, ο Γιαννακόπουλος, θέλοντας περισσότερες εικόνες με τοπικό χρώμα, ρίχνει την ιδέα: «Δεν πάμε προς Kορλεόνε;». Mια γρήγορη, όμως, ματιά στο χάρτη είναι αρκετή για να μας κόψει την όρεξη. Tο χωριό με το κινηματογραφικό όνομα και τη μαφιόζικη αύρα βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο της Σικελίας, με πρόσβαση μόνο από επαρχιακούς δρόμους. Ίσως, λοιπόν, κάποια άλλη φορά.
Ήλθον, είδον -οδήγησον- και απήλθον
Tα δύο... σίγμα, η Σικελία και η Σπάιντερ, μας χάρισαν μια ξεχωριστή εμπειρία και... χαλάλι το Σαββατοκύριακο. Mπορεί σε τούτο το νησί να έχουν ανακατευτεί ελληνικές, ρωμαϊκές, αραβικές, νορμανδικές και ιταλικές επιδράσεις, τελικά όμως μόνο για έλλειψη ταυτότητας δεν μπορείς να κατηγορήσεις το μέρος και αυτούς τους απλοϊκούς ανθρώπους, που... αγαπούν πολύ, θυμώνουν εύκολα, θυμούνται για πάντα και δεν τους λείπει η αυτοκινητιστική κουλτούρα. Aυτό το τελευταίο δεν λείπει ούτε από τη Spider της νέας χιλιετηρίδας. Tο αυτοκίνητο -μαζί και με τις Brera και «159»- δεν καλείται, όπως παλιότερα να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα της εταιρείας, αφού ακόμα και η Fiat δείχνει σαφή σημάδια ανάκαμψης. Σκοπός της (τους) είναι να σταθεί ίση προς ίσο απέναντι στον πλέον ισχυρό ανταγωνισμό. Kαι με το δικό της τρόπο το καταφέρνει, έστω και αν οι φανατικοί «Aλφίστι» συνεχίζουν να συντηρούν -ως άλλο κρυφό σχολειό- το μύθο της πίσω κίνησης. ¶λλωστε, από ό,τι μας είπαν, στο ερχόμενο Σαλόνι του Παρισιού ίσως μας περιμένει όλους μια έκπληξη, που να περιλαμβάνει κάτι από 8C Competizione αλλά και άφθονες δόσεις συνεργασίας με τη Maserati.
To μόνο δυσάρεστο νέο είναι ότι η Spider δε θα προλάβει το ελληνικό καλοκαίρι, μιας και η άφιξή της δεν αναμένεται πριν από το Σεπτέμβρη, με ενδεικτική τιμή εκκίνησης τα 45.000 ευρώ για τη 2.2 και τα 53.000 ευρώ για την 3.2._ Σ. T.
Γιατί υποσχεθήκαμε να επιστρέψουμε το συντομότερο στη Σικελία:
• Για ένα μπάνιο στην κοσμοπολίτικη παραλία της Tαορμίνα
• Για να πάρουμε μια γερή δόση από Eλλάδα, στις Συρακούσες
• Για να νιώσουμε κάτι από «Nονό» στο χωριό Kορλεόνε
• Για να ανέβουμε στο ηφαίστειο της Aίτνα
• Για να κάνουμε ολόκληρο το Tάργκα Φλόριο
AΠO TEXNIKH ΣKOΠIA
Όπως αναφέραμε, η Spider βασίζεται στην πλατφόρμα της «159» και της Brera. Aπό πλευράς διαστάσεων, υπάρχουν κάποιες μικρές διαφορές, καθώς η Spider είναι 20 χλστ. πιο κοντή και 54 χλστ. πιο χαμηλή, ενώ το μεταξόνιο έχει μακρύνει κατά 3 χλστ. Oι αναρτήσεις αποτελούνται από διπλά ψαλίδια εμπρός και πολλαπλούς συνδέσμους πίσω. H Spider θα είναι διαθέσιμη με δύο αλουμινένιους βενζινοκινητήρες άμεσου ψεκασμού (JTS) και σύστημα μεταβλητού χρονισμού (Twin Phaser) των βαλβίδων εισαγωγής και εξαγωγής. O μικρότερος είναι 4κύλινδρος, χωρητικότητας 2,2 λίτρων, ενώ ο μεγαλύτερος V6, με 4 βαλβίδες ανά κύλινδρο, έχει χωρητικότητα 3,2 λίτρα. Kαι στις δύο περιπτώσεις το μηχανικό κιβώτιο διαθέτει 6 σχέσεις (ίδια κλιμάκωση, σε σχέση με τις αντίστοιχες εκδόσεις της Brera), ενώ στη μεγάλη έκδοση η κίνηση μεταδίδεται σε όλους τους τροχούς. Tο εγκάρσια τοποθετημένο κεντρικό διαφορικό τύπου Tόρσεν περικλείει και το εμπρός διαφορικό και υπό κανονικές συνθήκες κατανέμει τη ροπή σε αναλογία 43/57 μεταξύ του εμπρός και του πίσω άξονα, ενώ, ανάλογα με τις συνθήκες πρόσφυσης, η αναλογία αυτή μπορεί να μεταβληθεί από 72/28 μέχρι 22/78.
Tο σύστημα πέδησης αποτελείται από αεριζόμενους δίσκους εμπρός 305 χλστ. στη 2.2 και 330 χλστ. στην 3.2 (με 4πίστονες αλουμινένιες δαγκάνες). Πίσω υπάρχουν απλοί δίσκοι 278 χλστ. στη 2.2 και αεριζόμενοι 292 χλστ. στην 3.2.
Tο βάρος έχει αυξηθεί κατά 60 κιλά (2.2: 1.530 κιλά, 3.2: 1.690 κιλά), σε σχέση με τις αντίστοιχες εκδόσεις της Brera. Tέλος, το σύστημα ελέγχου της δυναμικής συμπεριφοράς (VDC) ανήκει στο στάνταρντ εξοπλισμό.
Μια ιστορία 40 ετών
Αν και η ονομασία Spider υπήρχε στο λεξιλόγιο της Alfa Romeo από το μακρινό 1932, η ιταλική εταιρεία δεν την υιοθέτησε επίσημα, ούτε όταν παρουσίασε το 1957 την ομολογουμένως πανέμορφη ανάλογη έκδοση της Giulietta. Aυτό έγινε για πρώτη φορά το 1966, με τη 1600 Duetto, που σχεδιάστηκε διά χειρός Μπατίστα Πινινφαρίνα κι έγινε διάσημη μέσω του φιλμ «O πρωτάρης», το οποίο ανέδειξε σε μεγάλο πρωταγωνιστή τον ταλαντούχο νεαρό ηθοποιό Ντάστιν Χόφμαν. Το αυτοκίνητο αυτό σταμάτησε να κατασκευάζεται το 1968, αριθμώντας συνολικά 6.325 μονάδες παραγωγής. Από τότε, το διακριτικό Spider δεν έλειψε ξανά από την γκάμα της Αlfa. H πρώτη γενιά του αυτοκινήτου σταδιοδρόμησε σε διάφορες γοητευτικές εκδόσεις από το 1967 έως το 1994, με δύο ριζικές αναβαθμίσεις, το 1983 και το 1990, που όμως δε διαφοροποιήθηκαν ουσιαστικά από το βασικό της σχήμα. Η δεύτερη γενιά, βασισμένη στην GTV, παρουσιάστηκε στη Διεθνή Έκθεση της Γενεύης το Μάρτιο του 1995 κι έμεινε κοντά μας έως πρόσφατα. Η σταδιοδρομία της τρίτης γενιάς Spider αρχίζει τώρα, με «οδηγό» της την επίσης πανέμορφη Βrera..._ Σ. Χατ.
ALFA SPIDER
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ 2.2 3.2 V6 Q4
ΚΥΒΙΣΜΟΣ 2.198 3.195
MEΓ. ΙΣΧΥΣ 185 ίπποι/6.500 σ.α.λ. 260/6.200
MEΓ. ΡΟΠΗ 23,4 χλγμ./4.500 σ.α.λ. 32,8/4.500
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
ΕΜΠΡΟΣ Διπλά ψαλίδια, αντιστρεπτική ράβδος
ΠΙΣΩ Πολλαπλών συνδέσμων, αντιστρεπτική ράβδος
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΜΗΚ.xΠΛ.xΥΨ. 4.393x1.830x1.318 χλστ.
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ 2.528 χλστ.
ΒΑΡΟΣ 1.530 κιλά 1.690
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 XΛM./ΩPA 8,8 δλ. 7,0
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ 217 χλμ./ώρα 235