Walter Da Silva (Επικεφαλής Σχεδιασμού Audi)
* Παιδί της τέχνης
Ο τίτλος ταιριάζει απόλυτα στον πρώτο τη τάξει σχεδιαστή της Audi, Βάλτερ ντε Σίλβα, «πατέρα» μερικών από τα πιο όμορφα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στους δρόμους.
ΑΠΟΔΟΣΗ: ΑΚΗΣ ΤΕΜΠΕΡΙΔΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΚΟΜΠΟΤΣΑΡΗΣ
ΤO ραντεβού μας με τον Βάλτερ ντε Σίλβα, το υπ’ αριθμόν ένα «μολύβι» του τμήματος σχεδιασμού της Audi, της Seat και της Lamborghini εδώ και μια τετραετία, είναι -πού αλλού;- στο Ίνγκολσταντ της Βαυαρίας. Στο σύμπλεγμα κτιρίων όπου στεγάζεται το κέντρο R&D της εταιρείας. Στην άκρη βρίσκεται το αρχηγείο του σχεδιαστικού κέντρου της Audi, ένα διακριτικό κτίριο, που είναι απρόσμενα ήσυχο όση ώρα βρισκόμαστε εκεί. Ο κ. ντε Σίλβα μας υποδέχεται στο ιδιαίτερο γραφείο του ντυμένος κομψά, φορώντας ένα λευκό Panerai Luminor στον αριστερό του καρπό. Ευγενής και προσηνής συνάμα, ενθουσιάζεται με την ιδέα ότι μιλάμε ιταλικά. Η συνέντευξη που θα ακολουθήσει για την επόμενη περίπου μία ώρα θα εξελιχτεί σε μια εγκάρδια συζήτηση με έντονα καλλιτεχνικό περιεχόμενο...
Kύριε ντε Σίλβα, σας λείπει η Ιταλία;
Σίγουρα! Λείπω επτά χρόνια και μου λείπει, αν και την πιο δύσκολη περίοδο την έχω περάσει. Ένας λόγος είναι ότι ζω στο Μόναχο, όπου δεν αισθάνομαι ψυχολογικά μακριά, ενώ είναι μια πόλη που μοιάζει με το Μιλάνο. Αισθάνομαι καλύτερα εδώ, απ’ ό,τι στη Βαρκελώνη, όσο κι αν αποτελεί έκπληξη αυτό.
Σκέφτεστε να επιστρέψετε στην Ιταλία;
Στα επόμενα χρόνια θα έχω πολλή δουλειά, αλλά, όταν πλησιάσει ο καιρός να... τελειώνουμε σιγά σιγά (γελάει), πιστεύω ότι θα γυρίσω. Εξάλλου, έχω ένα σπίτι στην Τσίνκουε Τέρε, δίπλα στη θάλασσα, κοντά στο Πόρτο Φίνο. Όμως, πιστεύω ότι ποτέ δε θα αφήσω εντελώς το Μόναχο. Έχω δύο παιδιά -είμαι και χωρισμένος- στην Ιταλία και άλλα δύο εδώ. Όταν έχει καλό καιρό, θα έρχομαι εδώ...
Δουλεύοντας εδώ κάποιος πρέπει να γίνει Γερμανός;
Όχι, όχι, πρέπει να μένεις πάντα ο εαυτός σου. Στην Audi βρήκα ένα ιδεώδες περιβάλλον δουλειάς, κόσμο με πολύ επαγγελματισμό, πολύ σοβαρό, μια παρέα προσανατολισμένη στη δημιουργία και στο σχέδιο. Μια ομάδα που πάει πέρα από τις επαγγελματικές σχέσεις, πολύ συμπαγή. Είμαι πάρα πολύ καλά.
Κάντε μας μια σύγκριση ανάμεσα στο Μιλάνο (ή το Τορίνο) και το Μόναχο...
Μιλάτε για σύγκριση μεταξύ Fiat και VW. Από επαγγελματική άποψη, στην Alfa υπήρχε ένα απίστευτο πάθος και αυτό ισχύει και εδώ.
Όσο για τον τρόπο σκέψης απέναντι στο αυτοκίνητο;
Είναι πολύ διαφορετικός. Εδώ υπάρχει μια διοίκηση την οποία θεωρώ όχι πιο επαγγελματική, γιατί κι εκεί ήταν επαγγελματίες, αλλά με περισσότερο σεβασμό για τις εκάστοτε ειδικότητες. Ως σχεδιαστή σε σέβονται περισσότερο, ενώ οι ρόλοι εδώ είναι πιο ξεκάθαροι και ευδιάκριτοι. Συζητάμε πολύ όλοι μαζί, για να βρίσκουμε διάφορες λύσεις. Από σχεδιαστικής πλευράς, βρήκα μεγάλες διαφορές, γιατί εδώ υπάρχει έντονος προσανατολισμός προς τον πελάτη, την ποιότητα αλλά και τον ορισμό της ποιότητας - που πρέπει να φαίνεται κιόλας. Υπάρχουν πολλά περιθώρια για συζήτηση πάνω στην αρχιτεκτονική του αυτοκινήτου.
Ωστόσο, αν ρωτήσουμε κι ένα σχεδιαστή στο «γκρούπο», το ίδιο θα μας πει: πρώτα ο πελάτης και η ποιότητα...
Ναι, αλλά εγώ δούλεψα κι εκεί και εδώ, εκείνος όχι. Εγώ μπορώ να το πω με την εμπειρία που είχα στη Fiat, στην Alfa, στο IDEA Institute και μετά στη Seat και εδώ. Η εμπειρία μου στο γκρούπο Fiat, από επαγγελματική άποψη, ήταν εξαιρετική. Ωστόσο, δεν υπήρχε αυτή η καθαρότητα, αυτή η διαφάνεια στη διοίκηση που υπάρχει εδώ.
Το γραφείο σας εδώ μοιάζει πολύ απομονωμένο. Ποια είναι η επαφή με το Βόλφσμπουργκ;
Το κέντρο σχεδιασμού της Audi είναι υπερ-ενσωματωμένο στη μηχανολογία, την τεχνολογική ανάπτυξη και στο σχεδιασμό προϊόντος. Με το Βόλφσμπουργκ έχουμε σχέσεις σε μηνιαία βάση, όπου συζητάμε για τη γενική στρατηγική, για συνέργειες, αρχιτεκτονική κτλ., αλλά σε επίπεδο μάρκας και στιλ είμαστε εντελώς ανεξάρτητοι.
Τότε πώς εξηγούνται σχεδιαστικές ομοιότητες ανάμεσα στα μοντέλα, κυρίως από την πλευρά των VW;
Αν το αναλύσουμε αυτό, θα απαντήσω ότι τα νέα Audi, ξεκινώντας από το Α6, που είναι η πρώτη μας δουλειά, αποτελούν σημεία αναφοράς. Μπορείς να βρεις στοιχεία από αυτά όχι μόνο στη VW, αλλά και σε άλλες μάρκες. Όπως και η σειρά 5 της BMW έχει δώσει στοιχεία, αντίστοιχα. Δε μιλάμε για αντίγραφα, αλλά για σχέδια που εμπνέονται από αλλού. Όμως το πρώτο παραμένει και μοναδικό. Δείτε το Α6, το Avant, το Q7, το TT: όλα έχουν μια συνέχεια ανάμεσα στο ρύγχος και στα πλαϊνά. Εγώ επιμένω στους συνεργάτες μου ότι πρέπει να είμαστε ηγέτες και όχι να ακολουθούμε. Αλλά στο παγκόσμιο σενάριο, ακόμη και επιτυχημένες μάρκες, όπως η Lexus, αντιγράφουν και πηγαίνουν καλά. Η Audi όμως πρέπει να βρίσκεται μπροστά.
Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στο σχεδιασμό των Audi, βλέπουμε μια «επανάσταση» στα τέλη του ’90 (βλ. ΤΤ), την οποία ακολουθούν -αν όχι συντηρητικοί- χαμηλοί σχεδιαστικά τόνοι. Iσχύει αυτό κατά τη γνώμη σας;
Κατά ένα μέρος ναι, με την έννοια ότι, όταν ήρθα εγώ, η Audi ήταν σε πολύ καλή κατάσταση από πλευράς σχεδιασμού. Με έμπνευση από το bauhaus, με γραμμικές, απλές και γεωμετρικές γραμμές. Αυτό που έλειπε και φαίνεται σήμερα, ξεκινώντας από το Α6, ήταν o δυναμισμός. Ας μην ξεχνάμε ότι το αυτοκίνητο είναι ένα αντικείμενο που κινείται μέσα στον άνεμο και, ακόμη και σταματημένο, περιμένεις να δεις το δυναμισμό του. Εγώ προσπάθησα να παντρέψω το δυναμισμό με άλλους κανόνες του ντιζάιν. Με εξαίρεση το TT, το οποίο ήταν ξεχωριστή περίπτωση, δεν ήμουν ικανοποιημένος από τις επιφάνειες των Audi - ήταν πολύ γεωμετρικές. Σήμερα έχουν πιο γλυπτές, πιο περίπλοκες επιφάνειες. Στο ρύγχος είναι ξεκάθαρη η επιστροφή στη single frame γρίλια, η οποία μας έδωσε μια προσωπικότητα -κατά ορισμένους άγρια- την οποία εγώ θα χαρακτήριζα ισχυρή. Πιστεύω ότι πλέον δεν υπάρχει πρόβλημα αναγνωρισιμότητας ενός Audi. Παλιά τα αναγνώριζες, αλλά δεν καταλάβαινες ποιο μοντέλο ήταν.
To νέο TT γιατί δεν είναι το ίδιο καινοτόμο με το πρώτο;
Το ΤΤ είναι ξεχωριστή περίπτωση που θα ήθελα να εξηγήσω. Το πρώτο αντιπροσώπευε μια επανάσταση, έγινε το πατριμόνιο του DNA της Audi. Με όποιον μου λέει ότι έπρεπε να κάνουμε κάτι καινούργιο διαφωνώ. Επιλέξαμε να φτιάξουμε μια εξέλιξη -αν και το αυτοκίνητο είναι εντελώς καινούργιο- σε επίπεδο αντίληψης διαστάσεων. Αν τα βάλεις δίπλα δίπλα, θα δεις ότι είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι, αμέσως, όμως, αναγνωρίζεις το ΤΤ.
Αν έχεις το παλιό, πάντως, δε βρίσκεις την ανάγκη να πάρεις το καινούργιο...
Όχι, δεν είναι έτσι, γιατί το αυτοκίνητο είναι εντελώς άλλο πράγμα. Πιο ραφιναρισμένο, πιο ώριμο. Από... πιτσιρίκα έγινε μια... κοπέλα με όμορφη εμφάνιση. Έχει ωριμάσει τόσο τεχνικά όσο και εσωτερικά. Δεν ντρέπομαι να πω ότι θέλουμε να ακολουθήσουμε το δρόμο που χάραξε η Porsche με την «911», ώστε οι θιασώτες του -που είναι οι πρεσβευτές μας- να το αναγνωρίζουν. Το ΤΤ είναι κάτι πέρα από την γκάμα της Audi και μέχρι χθες ήταν το μόνο σπορ Audi. Τώρα έρχεται το R8, οπότε πρέπει να διατηρήσει τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα.
Θα θέλατε να μιλήσουμε για μελλοντικά μοντέλα, ξεκινώντας ακριβώς από το R8*;
Ξέρετε ότι δεν μπορώ να μιλήσω για το μέλλον. Το R8 θα το έχουμε τους επόμενους μήνες, θα είναι η έκδοση παραγωγής του πρωτότυπου Le Mans κατά 90%. Θα μοιάζει πολύ μ’ εκείνο. Σ’ εμένα προσωπικά αρέσει περισσότερο η έκδοση παραγωγής. Ωρίμασε τόσο που είμαι πολύ ευτυχής.
Γιατί η Audi έχει ανάγκη από ένα τέτοιο αυτοκίνητο;
Είμαι πεπεισμένος ότι το έχει ανάγκη, γιατί το R8 είναι ένα αυτοκίνητο-σύμβολο, υψηλού επιπέδου, το οποίο, παράλληλα με το Α8 και με το Q7, αλλά προς τη σπορ κατεύθυνση, θα βοηθήσει πολύ στην περαιτέρω τοποθέτηση της μάρκας στον κόσμο. Μιλάμε δε για ένα αυτοκίνητο που καλείται να αντιμετωπίσει μάρκες σημαντικές, όπως την Porsche, τη Ferrari, την Aston Martin...
... και τη Lamborghini!
Η Lamborghini... Δουλέψαμε πολύ για να το διαφοροποιήσουμε από εκείνη. Όταν το δοκιμάσετε, θα δείτε ότι το μεταξόνιο είναι άλλο, ότι έχει άλλη «οδηγησιμότητα» από την Gallardo. Το ένα είναι βορράς, το άλλο νότος. Η δοκιμή, περισσότερο και από το σχεδιασμό, θα σας δώσει μια πιο ακριβή απάντηση. Είναι καλύτερα να περιμένετε λοιπόν...
Η επέκταση της γκάμας Audi προς τα πού πηγαίνει;
Πρέπει να κινηθούμε προς «παράγωγα» μοντέλα. Έχουμε πάρει το δρόμο των σπορ εκδόσεων με το κουπέ Α5, ενώ στα cross over θα φτιάξουμε το Q5.
Στη θέση του Α2 θα υπάρξει κάτι;
Στα μικρά δεν έχει παρθεί καμία απόφαση. Είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να εξερευνήσουμε το θέμα σε ορίζοντα 360 μοιρών, προς όλες τις κατευθύνσεις. Για εμάς, αυτήν τη στιγμή, το μικρότερο Audi παραμένει το Α3. Ακόμη και ένα μικρό Audi πρέπει να είναι Audi!
Σε τι βάθος χρόνου δουλεύετε λοιπόν;
Τώρα δουλεύουμε με προοπτική το 2012-2013. Με σχέδια που είναι σε φάση σύλληψης και άλλα σχεδόν τελειωμένα. Έχουμε πολύ ξεκάθαρη στρατηγική σχεδιασμού, ξέρουμε πού πηγαίνουμε. Σε όλη αυτήν την περίοδο θα υπάρξει δυνατή σχεδιαστική εξέλιξη. Σκεφτείτε ότι μόλις έχουμε κλείσει έναν κύκλο με το νέο ΤΤ. Σε τρία χρόνια ανανεώσαμε όλη την γκάμα, κάτι που προϋποθέτει τρελή δουλειά. Το πρώτο σημάδι για το προς τα πού θα πάμε θα το έχουμε το 2007-2008. Θα είναι μια φάση εξελικτική που θα κρύβει κάποιες επαναστάσεις. Μία από αυτές είναι το R8.
Πώς καταφέρνετε να τα προλαβαίνετε όλα, κ. ντε Σίλβα, την Audi, τη Seat, τη Lamborghini;
Τρέχοντας! Θα παρακολουθώ άμεσα τη Lamborghini για κάποιο διάστημα και μετά βλέπουμε. Είναι μια περίπλοκη δουλειά, γιατί έχει πολλές ανακαινίσεις, νέα μοντέλα, αν και όχι σε μεγάλο αριθμό. Στη Seat, ο Λουκ Ντονκερβόλκε ασχολείται εδώ και ένα χρόνο με το νέο Ibiza, το οποίο είναι πολύ σημαντικό και ιδιαίτερα διαφορετικό. Η Seat πρέπει να κάνει πιο γρήγορα άλματα και ο Λουκ είναι το κατάλληλο πρόσωπο γι’ αυτό. Πιστεύω πολύ στο νέο Ibiza, γιατί είναι πολύ προχωρημένο.
Πότε θα δούμε την πρώτη του φωτογραφία;
Δεν ξέρω, πάντως στα τέλη του 2008 θα είναι στο δρόμο. Δε θα μείνουμε όμως εκεί. Η Seat πρέπει να λύσει κάποια προβλήματα και το ντιζάιν θα βοηθήσει ιδιαίτερα σ’ αυτό.
Ποιες είναι οι δικές σας προσδοκίες καριέρας;
Καριέρα για μένα; Είναι 34 χρόνια που κάνω αυτήν τη δουλειά, οπότε εγώ έχω κάνει καριέρα. Η φιλοδοξία μου είναι να μείνω στην Audi, να κάνουμε όμορφα αυτοκίνητα. Φιλοδοξία μου είναι επίσης πάντα το επόμενο μοντέλο.
Αν σας προτείνουν να αναλάβετε τη VW;
Όχι, όχι, δεν υπάρχει τέτοιο θέμα.
Σας το έχουν προτείνει;
Όχι, θα είμαι πολύ ειλικρινής. Είμαι πολύ καλά εδώ και με τον κ. Γκούνακ (σ.σ.: επικεφαλής σχεδιασμού του ομίλου VW) έχουμε πολύ καλή σχέση και δε νομίζω ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Και επαναλαμβάνω: δε νομίζω ότι θα συνέβαινε αυτό στην καριέρα μου και δε με ενδιαφέρει. Είμαι επικεφαλής ενός μεγάλου ομίλου, μιλάω με τον πρόεδρο, παίρνω μέρος σε στρατηγικές αποφάσεις. Πραγματική φιλοδοξία μου είναι να είναι ευτυχής ο κόσμος με τα αυτοκίνητά μας, να του αρέσουν. Eγώ σχεδιάζω συνεχώς, και, δόξα τω Θεώ, η δημιουργικότητά μου είναι ψηλά.
Αλήθεια, η δημιουργικότητα δεν πέφτει με το πέρασμα των χρόνων;
Όχι, αντίθετα αυξάνεται. Συν του ότι έχεις μια πιο γρήγορη συνθετική ικανότητα απ’ ό,τι είκοσι χρόνια πριν. Η εμπειρία μού επιτρέπει να καταλαβαίνω ταχύτερα τι είναι σωστό και τι όχι. ¶λλωστε, έχω εκπληκτικούς συνεργάτες, νέα παιδιά. Συζητώ πάντα μαζί τους για τα μοντέλα, είμαι κοντά τους, τους διδάσκω, ενώ κι εγώ καθημερινά μαθαίνω.
Υπάρχουν περίοδοι στις οποίες η έμπνευσή σας στερεύει;
Όχι, είμαι κάθε μέρα στο γραφείο και πάντα σχεδιάζω. Έχω περισσότερες από δέκα χιλιάδες σελίδες σχεδίων. Όταν μιλάω με τους συνεργάτες μου, χρησιμοποιώ σχέδια για να τους εξηγήσω καλύτερα. Όχι σχέδια που ανταγωνίζονται τα δικά τους, αλλά σχέδια που με υπηρετούν για να μιλάμε καλύτερα. Το σχέδιο με κάνει ευτυχισμένο, μου αρέσει να σκιτσάρω αυτοκίνητα. Δεν είμαι μάνατζερ του ντιζάιν, δε μου αρέσει και δε με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Και το ξέρουν όλοι αυτό.
Είστε εγωιστής με τους συνεργάτες σας;
Όχι, είμαι πολύ γενναιόδωρος. Μια ιδέα που μπαίνει στο ντουλάπι δεν υπηρετεί σε τίποτα, πρέπει να τη βγάζεις στο τραπέζι και να την πηγαίνεις μπροστά.
Δεν έχετε πει ποτέ «αυτό είναι δικό μου»;
Έχω την προσωπικότητά μου και προσπαθώ να τη μεταφέρω. Έχω μεγάλη συνθετική ικανότητα. Ικανοποιούμαι όταν οι μαθητές μου ωριμάζουν, ακόμη και σε επίπεδο εξωτερικών σχέσεων. Θέλω οι δημιουργοί να μιλούν, να συζητούν για τη δουλειά τους. Ο ρόλος του σχεδιαστή είναι άλλος: δε μ’ ενδιαφέρει να πω «εγώ έφτιαξα αυτό το αυτοκίνητο». Με ενδιαφέρει η φιλοσοφία του ντε Σίλβα να αναγνωρίζεται από τον πελάτη και από ειδικούς, όπως εσείς. Αυτό που με ευχαριστεί είναι να υπάρχει το «αποτύπωμα» του ντε Σίλβα, το οποίο να αντιλαμβάνεσαι από τις επιφάνειες του αυτοκινήτου. Έχω, βέβαια, ισχυρή προσωπικότητα... Δεν είναι εύκολα να ζήσεις μαζί μου.
Υπάρχει κάποιο αυτοκίνητο από το παρελθόν που αισθάνεστε περισσότερο δικό σας;
Σίγουρα η Alfa 156 και το Audi A6 είναι τα δύο αυτοκίνητα που αισθάνομαι πιο δικά μου. Αλλά επίσης τα πρωτότυπα Salsa και Tango, επειδή αυτά έχουν δώσει ώθηση στη μάρκα και είναι πολύ κοντά στην προσωπικότητά μου.
Υπάρχουν προσωπικά λάθη που αναγνωρίζετε τώρα;
Υπάρχουν αυτοκίνητα «παράγωγα», όπως η Alfa 146 και το Cordoba, τα οποία πρέπει να φτιάξεις, παρ’ ότι δε σου αρέσουν. Αλλά αυτό συμβαίνει σε όλες τις καλές οικογένειες. Δεν πιστεύω ότι κάποιος από τους πιο διάσημους συναδέλφους μου δεν έχει φτιάξει ένα άσχημο αυτοκίνητο... Δυστυχώς, υπάρχουν συμβιβασμοί στο ντιζάιν που μετά πληρώνονται. Υπάρχουν όμως και άλλα σχέδια που δεν έχουν βγει στο φως, κάτι που επίσης με στενοχωρεί.
Τι είναι αυτό που σας αγχώνει περισσότερο στη δουλειά σας;
Το στρες είναι στη δουλειά μας θετικό στοιχείο, γιατί έχουμε συνηθίσει να δουλεύουμε με άγχος. Διότι η δουλειά μας φαίνεται. Και αυτό που επιδέχεται κριτική επιδέχεται κριτική γρήγορα. Εμείς σχεδιάζουμε ένα μοντέλο σε 50 μέρες. Δε φοβάμαι μήπως γίνει κάποιο λάθος, γιατί υπάρχουν οι τυποποιημένες διαδικασίες που μας προστατεύουν απ’ αυτό. Εκτός αυτού, δε φοβάμαι το λάθος, γιατί είναι ανθρώπινο, μας κάνει να καταλαβαίνουμε πού πρέπει να πάμε και -να με συγχωρείτε- όποιος δεν κάνει λάθος δε δουλεύει. Μόνο αν δουλεύεις κάνεις λάθη. Υπάρχει όμως το άγχος του να βελτιώνεσαι, να δέχεσαι θετικές κριτικές... Έχει πολύ άγχος το ντιζάιν! Όταν τα σχέδιά μας δεν αρέσουν, είμαστε οι πρώτοι που θα δεχτούν τους προβολείς της δημοσιότητας. Έτσι, εσωτερικά βιώνουμε το άγχος, αλλά ήρεμα. Είναι μια δύσκολη δουλειά. Έχουμε όμως στιγμές ικανοποίησης!
Η ζήλια για άλλους σχεδιαστές υπάρχει μέσα σας;
Κοιτάξτε, εγώ ζηλεύω μόνο τη γυναίκα μου! Για άλλους σχεδιαστές, όχι, δεν νιώθω αυτήν τη ζήλια.
Σας εκνευρίζει που σας ρωτούν όλοι για τον Κρις Μπανγκλ, απ’ ό,τι μας έχουν πει άνθρωποί σας...
Τον Κρις Μπανγκλ... τον λατρεύω. Φτιάχνει τα αυτοκίνητά του, ακολουθεί το δρόμο του και του εύχομαι κάθε επιτυχία, όπως κι εκείνος ελπίζω να εύχεται το ίδιο για μένα.
Είναι ενοχλητικό να σας συγκρίνουν με κάποιον άλλο;
Kαθόλου! Κοιτάξτε, αν δούμε μια BMW σειρά 5 και ένα Audi A6, θα διαπιστώσουμε ότι είναι τόσο διαφορετικές προσωπικότητες. Ο Κρις έχει επιλέξει τη φιλοσοφία του. Είναι ένα ανοιχτό, θαυμάσιο παιδί. Δεν είναι φίλος μου, αλλά γνωριζόμαστε καλά. Έχει προσωπικότητα... Γνωρίζω και τον Τζουτζάρο επίσης. Όταν είμαι μαζί του είναι ένα λατρευτό πρόσωπο και όταν μιλάμε -για αυτοκίνητα ή άλλα θέματα- δεν αντιλαμβάνομαι τέτοιες ζήλιες. Η ζήλια είναι ένα μικρό, φτωχό συναίσθημα...
Δεν είναι και δημιουργικό συναίσθημα;
Όχι, είναι το αντίθετο της δημιουργικότητας η ζήλια. Να ζηλεύεις μια γυναίκα, ναι πρέπει. Αν κάποιος άλλος πάρει ένα γιοτ ή αυτοκίνητο, χαίρομαι για εκείνον και κοιτάω τη ζωή μου. Αν είσαι έτσι, είσαι γενναιόδωρος και στη δουλειά σου.
Θα θέλατε πάντα να σχεδιάζετε αυτοκίνητα;
Ξέρω ότι θα σχεδιάζω μέχρι να βρεθώ κάτω από τη γη. Δεν ξέρω αν θα σχεδιάζω αυτοκίνητα πάντα. Το επάγγελμά μου είναι αυτό, αλλά όταν σταματήσω θέλω να διευρύνω τις γνώσεις μου. Έχω πειραματιστεί σε άλλου είδους σχεδιασμό. Μπορεί μια μέρα να σταματήσω να εργάζομαι, αλλά ελπίζω ότι το μυαλό και τα χέρια μου θα εξακολουθούν να δουλεύουν. Δε θα μείνω σπίτι να βάζω ηλεκτρική σκούπα, θέλω να συνεχίσω -αν μπορώ- να είμαι δημιουργικός, να πειραματίζομαι σε νέους δρόμους, όχι σε αυτοκίνητα, αλλά σε πράγματα που θα με ενδιαφέρουν.
Τι άλλο θα θέλατε να σχεδιάσετε;
Λατρεύω τα γυναικεία παπούτσια, τα οικιακά σκεύη, τη διακόσμηση, την κουζίνα. Υπάρχουν πολλά στα οποία θα ήθελα να πειραματιστώ. Έπειτα από 34 χρόνια -που δεν είναι λίγα- η ζωή σου δεν μπορεί να σταματήσει.
Πάνω απ’ όλα τι θα θέλατε να σχεδιάσετε;
Γυναικεία παπούτσια. Το λέω από καιρό, αλλά δε βρίσκω χρόνο.
Γιατί γυναικεία παπούτσια;
Γιατί από πλευράς φόρμας -όχι φετίχ- είναι κάτι πολύ περίπλοκο, ένας μικρόκοσμος. Είναι κάτι που χαρίζει σχήμα στο πόδι της γυναίκας, που το συμπληρώνει. Προέρχομαι εξάλλου από μια οικογένεια που έφτιαχνε παπούτσια.
Μια τελευταία ερώτηση: ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το πιο σημαντικό -σχεδιαστικά- αντικείμενο στην ιστορία;
Ο αναπτήρας Zippo! Γιατί φτιάχνεται με τα ανταλλακτικά του Jeep Willys, έχει τρομερή σύλληψη, εκπληκτική φόρμα, δουλεύει με βενζίνη αυτοκινήτου και είναι αντιανεμικός. Είναι ό,τι καλύτερο για τον αιώνα μας, παρ’ ότι φτιάχτηκε για πολεμικούς λόγους και δεν υπηρετεί καλό σκοπό (το κάπνισμα). Δεν αναφέρεται ποτέ στα βιβλία, αλλά αυτός κι αν είναι εφεύρεση!
Και το καλύτερα σχεδιασμένο αυτοκίνητο στην ιστορία;
Η Citroen DS, τι άλλο;
ΜΕ ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ...
Τι οδηγεί καθημερινά;
Audi Q7 και A6 Avant.
Το καλύτερο αυτοκίνητο που έχει οδηγήσει...
Ωραία ερώτηση... Το πρώτο μου Fiat 500. Είναι κάτι ρομαντικό.
Η πιο δυνατή εμπειρία οδήγησης;
Από το Audi R8 βγήκα σοκαρισμένος! Και ξέρω καλά τις Lamborghini και τις Ferrari...
Αγαπημένη κουζίνα;
Τα ζυμαρικά, φυσικά!
Αγαπημένη πόλη;
Το Μιλάνο.
Αγαπημένες διακοπές;
Στο σπίτι μου, στην Τσίνκουε Τέρε...
Αγαπημένη μουσική;
Δεν έχω ιδιαίτερες προτιμήσεις. Συνήθως ακούω ράδιο.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ
Ο Βάλτερ Μαρία ντε Σίλβα γεννήθηκε στο Λέκο της βόρειας Ιταλίας στις 27/03/1951. Ξεκίνησε την καριέρα του στο κέντρο σχεδιασμού της Fiat το ’72 και τρία χρόνια αργότερα εργάστηκε στο στούντιο του Ρ. Μπονέτο, στο Μιλάνο, αναλαμβάνοντας πρότζεκτ εσωτερικού σχεδιασμού. Από το ’79 έως το ’86 εργάστηκε στο IDEA Institute του Τορίνο ως μάνατζερ βιομηχανικού σχεδιασμού και αυτοκινήτων. Έπειτα από μια περίοδο στην Trussardi πήγε στην Alfa Romeo ως επικεφαλής του κέντρου σχεδιασμού. Το ’94 έγινε υπεύθυνος σχεδιασμού τόσο της Alfa όσο και της Fiat, μια περίοδο κατά την οποία σχεδίασε τις «156» και «147». Το ’99 ανέλαβε διευθυντής του κέντρου σχεδιασμού της Seat, όπου άλλαξε το πρόσωπο των μοντέλων της με βάση τα δικά του πρωτότυπα Salsa και Tango. Το πρώτο κέρδισε το βραβείο του «πρωτότυπου με τον καλύτερο εξωτερικό σχεδιασμό», το 2000, από το περιοδικό Automotive News. Ο ίδιος ο ντε Σίλβα το 2000 ανακηρύχθηκε Ευρωπαίος σχεδιαστής της χρονιάς από το Automotive News Ευρώπης. Από το Μάρτιο του 2002 είναι υπεύθυνος σχεδιασμού της Audi της Seat και της Lamborghini.
* Όπως μπορείτε να δείτε στα «κατασκοπευτικά» νέα του τεύχους, το R8 θα είναι το πρώτο supercar στην ιστορία της Audi ή, αλλιώς, μια Gallardo αλά γερμανικά...
«Πραγματική φιλοδοξία μου είναι να είναι ευτυχής ο κόσμος με τα αυτοκίνητά μας, να του αρέσουν.»
«Το σχέδιο με κάνει ευτυχισμένο, μου αρέσει να σκιτσάρω αυτοκίνητα.»
«Μια ιδέα που μπαίνει στο ντουλάπι δεν υπηρετεί σε τίποτα, πρέπει να τη βγάζεις στο τραπέζι και να την πηγαίνεις μπροστά.»
«Δυστυχώς, υπάρχουν συμβιβασμοί στο ντιζάιν που μετά πληρώνονται.»
«Το λάθος είναι ανθρώπινο, μας κάνει να καταλάβουμε πού πρέπει να πάμε και -να με συγχωρείτε- όποιος δεν κάνει λάθος, δε δουλεύει.»
«Ξέρω ότι θα σχεδιάζω μέχρι να βρεθώ κάτω από τη γη.»