Με VW Touareg V6 3.6 FSi στα Μαστοροχώρια Ηπείρου
Εν τω πολλώ το ευTo Touareg V6 3.2 πέθανε. Ζήτω το Touareg V6 3.6 FSi των 280 ίππων, με το οποίο ταξιδέψαμε μέχρι τα Μαστοροχώρια της Ηπείρου.
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΑΚΗΣ ΤΕΜΠΕΡΙΔΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Α. Τ., ΝIKOΣ ΜΑΡΚΟΜΠΟΤΣΑΡΗΣ
ΑYTOKINHTOΔPOMOΣ Αθηνών-Κορίνθου, λίγο πριν από τις 11:00 μ.μ. Tο κοντέρ είναι κολλημένο στα 180 χλμ./ώρα και η στιγμιαία κατανάλωση σταθερά πάνω από τα 20 λίτρα/100 χλμ. Το οδόμετρο του Touareg με το νέο V6 FSi κινητήρα των 3,6 λίτρων και των 280 ίππων -που έρχεται να αντικαταστήσει το γνωστό μας 3.2- γράφει μόλις 200 χλμ. Ροντάζ με 180; Γιατί όχι; Με 6η το θηριώδες SUV ταξιδεύει χαλαρά με κάτι παραπάνω από 4.200 στροφές. Εξάλλου, έχουμε χιλιόμετρα μπροστά μας: από το Ρίο θα διασχίσουμε τη γέφυρα και από την καταραμένη εθνική E-19 (ειδικά μέχρι το Αγρίνιο είναι ο χειρότερος δρόμος στην Ελλάδα!) θα περάσουμε τα Ιωάννινα και την Κόνιτσα, για να φτάσουμε στο Κάντσικο (Δροσοπηγή, μεταπολεμικά), ένα από τα ξακουστά Mαστοροχώρια της Ηπείρου...
Ταξιδιώτης με αρχοντιά
Ταξιδεύοντας αργά τη νύχτα είναι ο μόνος τρόπος σήμερα να κινηθείς γρήγορα στην ελληνική επικράτεια αλλά και μια θαυμάσια ευκαιρία να δοκιμάσεις τις ταξιδιωτικές αρετές ενός αυτοκινήτου που μόλις την ίδια μέρα έχεις πάρει στα χέρια σου. Περιττό να τονίσουμε πόσο άνετα ταξιδεύει το Touareg. Ωστόσο, με τίποτα δεν αντιλαμβάνεσαι ότι κρύβει 280 άλογα κάτω από το καπό του. Βλέπετε, 2.300 κιλά είναι αυτά... Κάνοντας kickdown από 6η για να προσπεράσεις, τότε μόνο καταλαβαίνεις τη διαφορά από το 3.2: το τράβηγμα είναι πιο ζωντανό στις μεσαίες στροφές και συνοδεύεται από ένα μπάσο, ευχάριστο γρύλισμα της εξαγωγής. Ναι, αυτός ο FSi έχει... χαρακτήρα και ταιριάζει περισσότερο στο μεγάλο SUV, χωρίς να το «απογειώνει». Από εκεί και πέρα εκτιμάς τη φρεσκάδα του γερμανικού προϊόντος έπειτα από τρία χρόνια καριέρας στην αγορά, είτε πρόκειται για την εργονομία του ταμπλό και την πληρότητα των οργάνων είτε για την ευχρηστία του κιβωτίου tiptronic που κοιτά κατάματα -σε ποιότητα και ταχύτητα αλλαγών- ακόμη και το κορυφαίο 7άρι της Mercedes ML. Το αποτέλεσμα είναι να ταξιδεύεις για ώρες νυχτιάτικα και να φτάνεις στον προορισμό σου ξεκούραστος, παρ’ ότι νυσταγμένος. Τα εύσημα πρέπει να δώσουμε και στα φώτα bi-xenon που, όχι μόνο κάνουν τη νύχτα μέρα, αλλά έχουν και κατευθυνόμενη δέσμη που βοηθά στις στροφές. Στις φουρκέτες μάλιστα προς τη Δροσοπηγή, θα ανακαλύψουμε ότι με το τιμόνι στριμμένο ανάβουν μικροί προβολείς που φωτίζουν το εσωτερικό της στροφής! Μέσα στο Μαστοροχώρι, όμως, θα ανακαλύψουμε και το πρώτο μειονέκτημα του Touareg: είναι τόσο... φαρδύ, που δε χωράει να μας πάει μέχρι το τελευταίο σπίτι του χωριού, όπου θα διανυκτερεύσουμε. Λίγο η νύστα, λίγο η καμπύλη του καπό που σε μπερδεύει (η μούρη είναι πιο φαρδιά απ’ ό,τι φαίνεται από μέσα), και το αποτέλεσμα είναι μερικές γρατζουνιές στα πλευρά του εμπρός προφυλακτήρα από την επαφή με πέτρινο τοιχάκι...
Στις παρυφές του Γράμου
Τις επόμενες δύο μέρες θα ζήσουμε την ηπειρωτική φιλοξενία ενός χωριού που πέφτει σε λήθαργο το χειμώνα και ζωντανεύει κάθε καλοκαίρι, όταν επιστρέφουν στις ρίζες τους ολόκληρες οικογένειες από τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, την Αυστραλία ή την Αμερική. Θα κάνουμε βέβαια και μερικές εξορμήσεις στα γύρω βουνά. Όχι στα πασίγνωστα -αλλά άκρως τουριστικά- Ζαγοροχώρια, αλλά βόρεια της Κόνιτσας, στα όρια σχεδόν με τη Μακεδονία και μία ανάσα από τα αλβανικά σύνορα. Οι ασφαλτόδρομοι είναι εντελώς έρημοι ακόμη και το σαββατοκύριακο. Οι χωματόδρομοι άφθονοι και καλά κρυμμένοι στις πτυχές των καταπράσινων βουνών.
Πρωί πρωί, μετά το πρωινό στο πατρικό του καλού φίλου -και κουμπάρου πλέον- Μιχάλη Ζώτου (του Έλληνα της Subaru στο WRC) και τον ανεφοδιασμό στο Επταχώρι (18,3 λίτρα/100 χλμ. η πρώτη μέτρηση...), ανηφορίζουμε προς την περιοχή «Πάνω Αρένα» του Γράμου. Αρχικά ο δρόμος είναι ασφάλτινος και στη συνέχεια χωμάτινος, με ακροπολικά χαρακτηριστικά. Ανάμεσα από κέδρους, πεύκα και έλατα και ένα μικρό καταρράκτη, φτάνουμε στα 2.000 μ., όπου το τοπίο είναι άδενδρο, αλπικό. Το Touareg αντεπεξέρχεται στο χώμα παρ’ ότι τα 18άρια Pirelli Pzero Rosso που φορά είναι εκτός κλίματος. Η πνευματική ανάρτηση είναι κάπως ξερή στις ανωμαλίες -τουλάχιστον για τους πίσω επιβάτες- ακόμη και στη θέση comfort. Αποκαλύπτει ωστόσο την αξιοθαύμαστη στιβαρότητα του πλαισίου («τσικ» δεν ακούγεται μέσα) και ένα τιμόνι που δε θυσιάζει την αίσθηση στο βωμό της άνεσης. Με κλειστά τα παράθυρα και τον κλιματισμό στο on, αισθάνεσαι ότι είσαι σε μια άθραυστη, αποστειρωμένη γυάλα, εντελώς αποκομμένος από την ηπειρωτική φύση. Και σε περιβάλλει τόση πολυτέλεια, που αισθάνεσαι περισσότερο ότι την καταπατάς, παρά ότι την ανακαλύπτεις. Έτσι είναι όμως μέσα σε κάθε premium SUV τη σήμερον ημέρα...
Έπειτα από περίπου 50 χλμ. στο χώμα συμπεραίνεις ότι το γερμανικό SUV φτιάχτηκε για μαλακό χώμα, όχι όμως και για κατσάβραχα. Αν περνάς όπως έρχεσαι από νεροφαγώματα, θα ακούς τα «γκαπ» από τα stop της ανάρτησης, που δεν έχει δα και τις μεγαλύτερες διαδρομές. Από την άλλη, το θεριό «πατάει» με σιγουριά, στρίβει με ακρίβεια και ακούει στις εντολές του οδηγού πειθήνια, ενώ ακόμη και σε αλλεπάλληλα «S», η μεταφορά του βάρους φιλτράρεται επαρκώς από την ανάρτηση. Αν μάλιστα απενεργοποιήσεις το ESP, «γυρίζει» με φρένο, αλλά διορθώνεται εύκολα. Απίστευτη ευελιξία για τέτοια μάζα! Ο κινητήρας είναι κεφάτος, αρκεί να έχει στροφές, κάτι που σημαίνει ότι χρειάζεται να πατάς βαθιά το γκάζι, αν πρέπει να ακολουθήσεις ζωντανό ρυθμό στον ανήφορο. Το κιβώτιο συνεργάζεται άψογα, ιδίως όταν τραβήξεις προς τα πίσω τον επιλογέα στη θέση sport, ώστε να κρατούνται οι στροφές ψηλά. Η χειροκίνητη λειτουργία είναι περιττή σε κάθε περίπτωση, τουλάχιστον αν δεν έχεις παραγγείλει τα «αυτιά» του τιμονιού.
Ύστερα από ένα παγωμένο μπάνιο στην πανέμορφη λιμνούλα «Μουτσάλα» -που θυμίζει έντονα φινλανδικό τοπίο- και μια στάση στην Αετομηλίτσα, επιστρέφουμε στην εθνική. Με την ανάρτηση στη θέση sport -που χαμηλώνει και το αμάξωμα-, η διαδρομή προς Κόνιτσα με τις ατελείωτες ανοιχτές στροφές είναι η «ειδική» που ταιριάζει γάντι στο Touareg. Και πάλι η ανάρτηση -σε συνεργασία με τα φρένα- κλέβει την παράσταση. Κρύβει τόσο καλά το βάρος του θηρίου, ώστε σου επιτρέπει να οδηγείς πραγματικά γρήγορα με το ένα χέρι (που λέει ο λόγος) ή στο όριο -που δεν είναι και πολύ πιο ψηλά- χωρίς να ανησυχείς αν η τροχιά που χάραξες στην είσοδο θα διατηρηθεί και μέχρι την έξοδο της στροφής. Ουδέτερο και ακριβές το Touareg λοιπόν, παίρνει ελάχιστες κλίσεις στις στροφές και στα φρένα και μπορεί να τρελάνει τον τύπο με το GTi που θα επιχειρήσει να σε ακολουθήσει. Στο όριο δε το ESP επεμβαίνει διακριτικά, κόβοντας το γκάζι. Αν το απενεργοποιήσεις, το μόνο που θα πετύχεις είναι να ακούσεις τα Pzero να στριγκλίζουν.
Πριν... απενεργοποιήσουμε κι εμείς με τη σειρά μας το Touareg 3.6 για να απολαύσουμε πεζή τους αργούς, ανθρώπινους ρυθμούς του Κάντσικου μαζί με τη νέα μας οικογένεια, να δώσουμε το στίγμα του αυτοκινήτου έπειτα από τετραήμερη συμβίωση και 1.200 χλμ. μεταξύ Αθηνών και Ηπείρου. Ότι πρόκειται για πολυεργαλείο (έτσι το είχαμε χαρακτηρίσει στην πρώτη μας επαφή πριν από τρία χρόνια) δεν τίθεται λόγος. Ότι ταξιδεύει σαν λιμουζίνα στην εθνική και στρίβει σαν τρένο στο βουνό, επίσης. Προσθέστε ότι ο νέος V6 με την αυξημένη χωρητικότητα είναι ο βενζινοκινητήρας που ταιριάζει περισσότερο στο SUV από την Μπρατισλάβα, αφού του χαρίζει αισθητά καλύτερες επιδόσεις, χωρίς μάλιστα να επιβαρύνει την κατανάλωση. Η οποία όσο κι αν παραμένει υψηλή -στα επίπεδα του Touareg 3.2- τη θεωρούμε πλέον λογική για την κατηγορία.
Όπως λογική μπορεί να χαρακτηριστεί και η τιμή του μεγαλωμένου Touareg, αφού είναι ελάχιστα αυξημένη σε σχέση με την αντίστοιχη του 3.2. Συνεπώς, καλοδεχούμενα τα δώρα (βλ. 40 άλογα επιπλέον) των Γερμανών από το Βόλφσμπουργκ..._ Α. Τ.
ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ
Η τιμή βάσης του νέου Touareg 3.6 FSi Tiptronic είναι στα 65.200 ευρώ, μόλις 900 ευρώ πάνω από το αντίστοιχο 3.2. Το αυτοκίνητο της δοκιμής ήταν εφοδιασμένο με το πακέτο εξοπλισμού Exclusive, το οποίο αντανακλά καλύτερα τις ανάγκες του μέσου αγοραστή αυτής της κατηγορίας, περιλαμβάνοντας πνευματική ανάρτηση, ηλιοροφή, cruise control, ζάντες 18 ιντσών, δερμάτινα καθίσματα και προβολείς bi-xenon. Με επιπλέον στοιχεία το μεταλλικό χρώμα και την ηλεκτρικά ασφαλιζόμενη πίσω πόρτα, το 8κάναλο ηχοσύστημα DVD και το σύστημα πλοήγησης με οθόνη 6,5 ιντσών, η τιμή του συγκεκριμένου αυτοκινήτου φτάνει τα 76.725 ευρώ.
ΜΑΣΤΟΡΟΧΩΡΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ
Ιστορία γραμμένη στην πέτρα...
Τα Mαστοροχώρια είναι καλά κρυμμένα στις πλαγιές ανάμεσα στο Γράμο και την Πίνδο, εκατέρωθεν του Σαρανταπόρου ποταμού και πρέπει να ψάξεις για να τα βρεις από την εθνική Κόνιτσας-Κοζάνης, η οποία -σημειωτέον- φτιάχτηκε το 1968. Τότε άλλαξε μονομιάς η ζωή όσων κατοίκων προτίμησαν να μείνουν εκεί αντί να μεταναστεύσουν, όπως η πλειονότητα, αφού με τα μουλάρια χρειάζονταν δύο μέρες για να φτάσουν στα Ιωάννινα. Ο δήμος Μαστοροχωρίων αποτελείται από τη Δροσοπηγή (Κάντσικο), την Πλαγιά (Ζέρμα), τη Θεοτόκο (Φετόκο), το Κεφαλοχώρι (Λυκορράχη), τη Λαγκάδα (Μπλίσδιανη), την Καστανέα, το Πληκάτι, το Γοργοπόταμο (Τούρνοβο), τους Χιονιάδες, το Ασημοχώρι (Λεσκάτσι), την Οξυά (Σέλτσα), τη Βούρμπιανη, την Πυρσόγιαννη και την Αετομηλίτσα. Οι ντόπιοι προτιμούν τα παλιά, σλαβικά ονόματα που επί μεταπολεμικών κυβερνήσεων άλλαξαν για ευνόητους λόγους. Τα χωριά έγιναν γνωστά ανά την υφήλιο για τους εκπληκτικούς τεχνίτες της πέτρας, τους δημιουργούς της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής της Ηπείρου με τα τοξωτά γεφύρια και τα πλινθόκτιστα σπίτια. Οι μάστορες, μαζί με θαυμαστούς τεχνίτες του ξύλου και αγιογράφους ταξίδευαν σε μπουλούκια και έχτιζαν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας (βλ. Πήλιο) και της Βαλκανικής, ενώ πολλοί μετέδωσαν την τέχνη τους στην Αφρική, στη Ρωσία και την Αμερική.
Η Δροσοπηγή είναι ίσως το πιο όμορφο από τα Mαστοροχώρια. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.050 μ., όπου φτάνεις με ασφαλτόδρομο. Στην πανέμορφη πλατεία με τον πλάτανο των 130 ετών θα βρείτε την πέτρινη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής (του 1930) και την κοινοτική ταβέρνα «Το Αμπηλιακό». Το χωριό είναι γεμάτο γούρνες με νερό από τις πηγές των γύρω βουνών. Το Κάντσικο έχει 295 εγγεγραμμένους κατοίκους, αλλά μόνο καμιά τριανταριά ζουν εκεί μόνιμα. Αν τους γνωρίσετε, μη διστάσετε να τους ζητήσετε να σας πουν αληθινές ιστορίες από τον Εμφύλιο. Αυτοί ξέρουν! Στα προσεχή σχέδια της «Αδελφότητας Δροσοπηγιωτών» -η οποία έχει φτιάξει και μια πληρέστατη ιστοσελίδα στο Ίντερνετ (www.drosopigi.com) και εκδίδει και περιοδικό («Τα Καντσιώτικα»)- είναι η κατασκευή ενός παραδοσιακού ξενώνα. Ποιος είπε ότι πέθανε η άλλη Ελλάδα;
ΤΕΧΝIKA ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
KYBIΣMOΣ 3.580 κ.εκ.
ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ 280 ίπποι/6.200 σ.α.λ.
ΜΕΓ. ΡΟΠΗ 36,8 χλγμ./2.500 σ.α.λ.
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
ΚΙΝΗΣΗ 3 διαφορικά, το κεντρικό ηλεκτρονικά ελεγχόμενο, προαιρετικά μπλοκέ πίσω
ΚΙΒΩΤΙΟ 6τάχυτο τύπου Tiptronic
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
ΕΜΠΡΟΣ Διπλά ψαλίδια
ΠΙΣΩ Διπλά ψαλίδια
Προαιρετικά πνευματική ανάρτηση με ρύθμιση σκληρότητας και ύψους.
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΜxΠxΥ 4.754x1.928x1.726 χλστ.
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ 2.855 χλστ.
ΒΑΡΟΣ 2.304 κιλά
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 XΛM./ΩPA 8,7 δλ.
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧYTHTA 222 χλμ./ώρα
ΤΙΜΗ Από 65.200 ευρώ