Γιάννης Ευσταθιάδης
Γιατί έχασε η Βραζιλία«... Κυνηγημένοι από φήμη, πελατεία (βλέπε σπόνσορες) και έπαρση εφήμερης κυριαρχίας, μπήκαν στο γήπεδο σαν νικημένοι νικητές...»
Ο αποκλεισμός της Βραζιλίας βύθισε σε βαθιά κατάθλιψη τους περισσότερους Έλληνες (πολύ μου άρεσε ο ευφυής όρος «σύμπασα η βραζιλιανολάτρις Ελλάς» που χρησιμοποίησε σε άρθρο του ο Μίμης Σουλιώτης).
Το γιατί έχασε και αποκλείστηκε η βεβαία -κατά πολλούς- θριαμβεύτρια ενός ακόμα παγκόσμιου Kυπέλλου έχει τύχει ασφαλώς ποικίλων αναλύσεων, διεξοδικών σχολίων ή, ενδεχομένως, και διατριβών.
Ο γράφων δε θεωρεί τον εαυτό του αρμόδιο να μιλήσει για ποδοσφαιρικά - μολονότι αρκετές ώρες έχει αφιερώσει κατά καιρούς στη μικρή οθόνη, τιμώντας, ωστόσο, λιγότερο το ποδοσφαιρικό θέαμα και περισσότερο το ουίσκι που το συνόδευε.
Δικαιούται, εντούτοις, να ισχυριστεί πως η Βραζιλία έχασε ασφαλώς από τη Γαλλία, αλλά πρωτίστως από το μυθοποιημένο «εικονικό» εαυτό της.
Οι προβεβλημένοι άσοι της ήταν πρωτίστως μια παρέλαση ηρώων του star system που στο χορτάρι απλώς προσπαθούσαν να επαναλάβουν την κεκτημένη μιντιακή τους εικόνα.
Φανταζόμαστε όλοι, σαν ιδεατό video clip και κάτω από τους ήχους της ορχήστρας του Xavier Cougat, τον Ροναλντίνιο να κάνει όλους τους αέρινους ζογκλερισμούς σε ρυθμούς σάμπας, τον Ρονάλντο -παρά τα περιττά κιλά- να εξαπολύει περίτεχνους κεραυνούς, τον ντελικάτο Κακά να κάνει ντρίπλες σε βηματισμούς τσατσά, τον Καφού να συντονίζει συμπαίκτες και πλήθη που παραληρούν.
Κοντολογίς, ονειρευόμαστε όχι αγώνα, αλλά θέαμα!
Θα τους θέλαμε όχι με αντιπάλους, αλλά μόνους μέσα στην αρένα, με την απόχρωση της μοναξιάς που έχουν τα ζώα στο τσίρκο. Θα μπορούσαν να είναι μια ομάδα «ακροβατικής» επίδειξης, όπως οι Harlem Globetrotters στο μπάσκετ ή οι Holiday on Ice για τις παγοδρομίες, και να κόβουν μονέδα περιοδεύοντας με τα μαγικά τους.
Κυνηγημένοι από φήμη, πελατεία (βλέπε σπόνσορες) και έπαρση εφήμερης κυριαρχίας, μπήκαν στο γήπεδο σαν νικημένοι νικητές.
«Δεν μπήκε ακόμα μπροστά η μηχανή» έλεγαν αδημονώντας οι Έλληνες θαυμαστές. Η αλήθεια είναι πως η μηχανή είχε ήδη σβήσει (ίσως και να μην άναψε ποτέ).
Μπορεί πολλοί Γάλλοι παίκτες να μην ήταν εξ αίματος κατιόντες του Ουγκό και του Βολταίρου και το μαύρο χρώμα των περισσοτέρων να προκαλεί αλλεργία στον κύριο Λεπέν, αλλά, όταν ο Ζιντάν κάρφωνε την μπάλα, ο Ροναλντίνιο τάιζε πατατάκια την ανοικονόμητη μαμά του.
Αποτέλεσμα; Ποδόσφαιρο-Lifestyle: 1-0!_ Γ. E.