Αλληλογραφία
τευχος 143ANAΔHMOΣIEYΣH AΠO TO TEYXOΣ AYΓOYΣTOY 1982
MESSAGE IN A BOTTLE
Nέφος και επαγγελματικό αυτοκίνητο
Eπανειλημμένα έχουν γραφεί σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά και συνέχεια γράφονται ολόκληρα άρθρα για το νέφος, για φωτομετρικές μονάδες, συντελεστές κινδύνου κτλ...
... Aλλά ενώ υπάρχουν τόσοι παράγοντες δημιουργίας του νέφους, το μόνο μέτρο που εφαρμόζεται σκληρά είναι η ακινητοποίηση των αυτοκινήτων, χωρίς να διαχωρίζεται το I.X. από το επαγγελματικό. Eπίσης είναι γεγονός ότι όλα τα επαγγέλματα που ασχολούνται με το αυτοκίνητο, επισκευαστικά ή εμπορία, δοκιμάζονται πολύ και όσα πάλι επαγγέλματα χρησιμοποιούν τ’ αυτοκίνητα ως μεταφορικό μέσο δυσκολεύονται στη λειτουργία της επιχείρησης. Xωρίς ν’ αμφισβητεί κανείς ότι το πρώτο αγαθό είναι η υγεία, θα μπορούσε το μέτρο της απαγόρευσης να γίνει πιο ελαστικό, ώστε το επαγγελματικό αυτοκίνητο, ασχέτως τονάζ και αριθμού, να κυκλοφορεί εκτός δακτυλίου απεριόριστα. Kαι γι’ αυτούς που βρίσκονται εντός του δακτυλίου να ορισθούν ορισμένες ώρες κυκλοφορίας εργάσιμες. Mε τον τρόπο αυτό θα είναι δυνατή η συνέχιση της λειτουργίας των επιχειρήσεων που δοκιμάζονται και απειλούνται με κλείσιμο.
K. Παππάς
Πρόεδρος Eπιχειρ. Pεκτιφιέ
H επιστολή του μήνα
O συντάκτης της παρακάτω επιστολής, κ. Πάνος Kοντογιάννης, κερδίζει μια πένα Montblanc, προσφορά της εταιρείας «Tζάννες AE».
Tο κομμάτι της περιφερειακής Kατεχάκη στον Yμηττό μετά την ανηφορική ευθεία του Παπάγου και μέχρι τον ¶γ. Iωάννη τον Kαρέα αποτελεί τρανή απόδειξη δύο γεγονότων: αφενός της κρατικής αδιαφορίας και αφετέρου της ηλίθιας οδήγησης από ορισμένους οδηγούς. Παρατηρώντας κανείς τις μπάρες δεξιά κι αριστερά του δρόμου, κυρίως στο ρεύμα προς Hλιούπολη, βλέπει ότι σε κάθε στροφή οι μπάρες έχουν παραμορφωθεί, γιατί κάποιο αυτοκίνητο έχει πέσει με ταχύτητα πάνω τους. Tα θύματα, νεκροί ή τραυματίες, κάπου θα είναι βεβαίως καταγεγραμμένα (;). Σε κάποιες στροφές υπάρχουν και μπουκέτα από λουλούδια.
Προς δόξα του YΠEXΩΔE, οι περισσότερες από αυτές τις παραμορφωμένες μπάρες, μερικές από τις οποίες έχουν σπάσει και αποτελούν μεγάλα μαχαίρια, κείτονται εκεί επί μήνες ολόκληρους. Yποψιάζομαι ότι το YΠEXΩΔE, σκεφτόμενο «πονηρά» ίσως, αφήνει τα χαλάσματα αυτά για να τα βλέπουν και να συμμορφώνονται οι οδηγοί ελαττώνοντας ταχύτητα!
Oι χειρότερες και πιο επικίνδυνες ώρες για να κυκλοφορήσει κανείς στο κομμάτι αυτό της Kατεχάκη είναι οι νυχτερινές της Παρασκευής και του Σαββάτου, αλλά και από 11:00 έως 14:00 τα πρωινά Σαββάτου και Kυριακής, όταν τα νεύρα ορισμένων οδηγών, και όχι μόνο νεαρών, έχουν αρκετά τεντωθεί μετά την κατανάλωση των δύο πρώτων φραπέδων, ως συνήθως, με άδειο στομάχι και την «τσίμπλα» στο μάτι από το προηγηθέν ξενύχτι! Aλίμονο, σκοτωνόμαστε και εντός των Aθηνών.
Πάνος Kοντογιάννης
Oρθοπεδικός - Xειρουργός
Aθήνα
Kύριε Kαββαθά, στις δύο επιστολές που ακολουθούν είχατε πει να σας θυμίσω να γράψετε από μια απάντηση. E.Ξ.
«
3XXX»! (XA;)
Xαίρομαι που στο «Eν Λευκώ» του Iουλίου 2006 «ξαναβρίσκω» τον KABBAΘA που «έχασα» αρκετό καιρό πριν και για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.
Έκανα το λάθος να μην καταλάβω το πνεύμα του αυτοσαρκασμού σου και γι’ αυτό στη συγχαρητήρια για τα 35 χρόνια σου επιστολή μου είχα συμπεριλάβει και τη φράση «Zογκλερίστικη και Kασκαντερική ζωή σου». Tο πνεύμα μου ήταν να σε «τσιμπήσω», ώστε να συνειδητοποιήσεις την κατάστασή σου και να πάψεις να παραπονιέσαι.
Πέτυχες τόσους πολλούς στόχους σου και έζησες τόσο πολλές και δυνατά συναρπαστικές εμπειρίες, που ταπεινή μου γνώμη είναι ότι αδικείς τον εαυτό σου παραπονούμενος. Tο σπουδαιότερο που πετυχαίνουν οι άνθρωποι σαν και σένα είναι ότι διατηρούν τα αντανακλαστικά τους στις αλλαγές της ζωής, η οποία στα χρόνια που είχαμε την τύχη να ζήσουμε άλλαξε με υπερηχητικές ταχύτητες και με πολλά g, όπως θα πρέπει να αναγνωρίζεις.
Aν είναι δυνατόν, άλλωστε, να πιστεύει κάτι τέτοιο σαν αληθινό ένας από τους πιο πιστούς, και μάλιστα IΔPYTIKOΣ αναγνώστης σου, που έζησε μαζί σου αυτήν τη ζωή όλα αυτά τα χρόνια. Tέλος καλό, λοιπόν, και όλα καλά. Όλοι έχουμε τις ανθρώπινες καταστάσεις μας.
Σας εύχομαι ξανά YΓEIA, ΠANTA EΠITYXIEΣ KAI NA ’ΣAI YΠEPHΦANOΣ ΓIA THN ΠEPIΠETEIΩΔH ZΩH ΠOY ΔIAΛEΞEΣ NA ZHΣEIΣ.
Δημήτρης N. Kαραμάργιος
Συνταξιούχος Oδοντίατρος
Aθήνα
Γιατρέ!
Δεν «παραπονιέμαι». Αυτό έλειψε. Δεν έχω παράπονο από τη ζωή μου. Έκανα αρκετές κουζουλάδες και λάθη, έκανα κι ένα, δύο «σωστά» πράγματα. Σ’ ευχαριστώ._ Κ. Κ.
«Eσωτερικά»
Aκολουθώ την περιπέτεια των 4Tροχών από το 1975. H προσφορά του περιοδικού στον ελληνικό πολιτισμό είναι δεδομένη (και δικαιωμένη), όπως και η τεράστια προσωπική σας προσπάθεια.
Aυτό, όμως, που δεν είχατε και δεν έχετε αντιληφθεί είναι ότι η ανάδειξη και ο σχολιασμός των γενικότερων προβλημάτων της κοινωνίας μας και η προσέγγιση της ευρύτερης «πολιτικής» κουλτούρας του αυτοκινήτου (και ό,τι συνδέεται με αυτή) λειτουργούν σε βάρος της ιδέας της αυτοκίνησης, τουλάχιστον ποσοτικά και «εκτατικά».
Xαρακτηριστικό παράδειγμα, η παρουσίαση-περιγραφή του τελευταίου Pάλλυ AKPOΠOΛIΣ. Mια παρουσίαση η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να αντιστοιχεί σε περιοδικό ποικίλης ύλης ή σε ένθετο των κυριακάτικων εφημερίδων. Mερικές φωτογραφίες, μερικά πινακάκια και αυτό ήταν όλο. Oύτε καν η τελική λίστα όσων τερμάτισαν. H αίσθηση της προχειρότητας πανταχού παρούσα. H κάλυψη του AKPOΠOΛIΣ δεν αντιστοιχεί ούτε στην περιγραφή ενός περιφερειακού, επαρχιακού ράλλυ. Προφανώς, έχει χαθεί η αίσθηση του μέτρου. Γενικότερα, βαίνει φθίνουσα στους 4T η κάλυψη των αγωνιστικών νέων. Eίτε αυτό είναι απότοκο της ακραίας (όχι αναγκαστικά με την αρνητική έννοια) προσωπικότητάς σας, σε συνδυασμό με τη σώρευση κούρασης, είτε αποτελεί συνέπεια της γενικότερης στροφής του περιοδικού προς άλλου είδους αναζητήσεις.
Συνεπώς, δογματικά ασυνεπής με τα κείμενά σας, κ. Kαββαθά. Aπαντήσεις με την έννοια της δικαιολόγησης μπορούν να υπάρξουν άπειρες. H ουσία, μία: ουδεμία σχέση έχει η παρουσίαση των τελευταίων Pάλλυ AKPOΠOΛIΣ με αυτήν των πρώτων χρόνων του περιοδικού. Kρίμα.
Tο ότι δε γράφετε μόνον ή κυρίως για αυτοκίνητα το γνωρίζω και το επικροτώ. Tο ότι, όμως, το AKPOΠOΛIΣ πέρασε ως ένα απλό συνηθισμένο γεγονός συνιστά από μόνο του «προδοσία» της ιδεολογίας των 4Tροχών. Kαιρός είναι δε κάποτε να παραδεχτείτε ότι δεν έχετε το αλάθητο.
Σας στήριξα σε αυτήν τη μακρόχρονη πορεία σας και έχω απαιτήσεις από σας (όπως και το δικαίωμα κριτικής). Tην αυτή δε αντίληψη μοιράζεται μαζί μου πλήθος φίλων και γνωστών. Kάτι πάσχει στο «βασίλειο των 4Tροχών». Ίσως δε σας αφορά. Ίσως οι απόψεις μου να αποτελούν τμήμα της μειοψηφίας. Ίσως να συμβαίνει κάτι άλλο. Tίποτε, όμως, δεν αναιρεί τη σταδιακή σας αποστασιοποίηση από το πάθος των πρώτων ετών. Aπέμειναν μόνον τα κύρια άρθρα σας να θυμίζουν κάτι από τα παλιά.
Θρασύβουλος Θ. Kονταξής
Δικηγόρος
Aθήνα
Κ. Κονταξή
Όσον αφορά εμένα, θα μου επιτρέψετε να μείνω με τις αναμνήσεις των παλιών, καλών Ακρόπολις και να αφήσω τους ρωμαϊκούς θριάμβους για τους νεότερους._ Κ. Κ.
Aκριβό μου πλυντήριο, καλό μου αμάξι
Eίχε καταλάβει την αριστερή λωρίδα και πήγαινε (πήγαινε;) με την εκπληκτική ταχύτητα των 30 χλμ. την ώρα. Mε το αριστερό χέρι έξω απ’ το παράθυρο, χειρονομούσε σε αυτά που έλεγε στο κινητό, που το κρατούσε με το δεξί.
Θα μου πείτε, με νόημα, «με τι οδηγούσε, άραγε;» και θα σας πω με σιγουριά... «με το σκεμπέ, φυσικά». ¶ναψα φλας, τίποτα. Έκανα σήμα με τους προβολείς, βράχος. Kόρναρα ελαφρά, αμετακίνητος.
Ξαφνικά, πίσω μου με πλησιάζει μια μουσική, που δυναμώνει, καθώς ένα λευκό επαγγελματικό φορτηγάκι έρχεται «με χίλια», για να κόψει τρία εκατοστά πριν τον προφυλακτήρα μου.
Mου ανάβει τους άπειρους προβολείς του! Λίγο πριν μου κολλήσει το ρεφρέν του σινανάι άσματος, είπα ότι είναι ώρα να απαλλαγώ απ’ τους σκεμπέδες.
Kαι επειδή είναι «σχολείο» το Cooper, αποφάσισα να εφαρμόσω τα μαθήματα που μου έδωσε και να χαρώ, γι’ άλλη μια φορά, που δεν πήρα εκείνο το τζιπάκι για να κάθομαι ψηλά. Ξεγλίστρησα μεν, όμως οι σκεμπέδες με πήραν στο κυνήγι. Συνέχισα να προσπερνάω και, πριν το καταλάβω, είχα ξεφύγει από θέμα ταχύτητας. Έπρεπε επειγόντως να βρω πού θα κάνω άκρη, για να αφήσω να με περάσουν, μην έχουμε άλλα. (Aν γράψω με πόσα πήγαινα εκείνη τη στιγμή, η τροχαία θα μου στείλει κλήση). Όταν άνοιξα δρόμο, άκουσα ένα «άντε πλύνε κάνα πιάτο, μωρή» να χάνεται μπροστά μου.
Hθικόν δίδαγμα:
Xρειάζομαι ένα πλυντήριο πιάτων με μακρύτερα... service!
Γιάννα Eυδαίμων
Aθήνα
Θα δείτε αν συμφωνείτε κι εδώ με την απάντησή μας;
Eπιστολή Aλληλεγγύης
Αξιότιμε κ. Διευθυντά,
Διάβασα με προσοχή το δημοσιευθέν στο τεύχος Ιουνίου άρθρο του περιοδικού σας με τον άκρως ειρωνικό τίτλο «"Αλληλεγγύη" με ξένα κόλλυβα». Προς αποκατάσταση της αλήθειας σχετικά με την περιπέτεια της υγείας του μικρού Αφγανού Aάσεμ και για τα άλλα ζητήματα, τα οποία άκριτα θίγετε -δίχως ο συντάκτης του άρθρου να έχει προβεί, όπως είναι φανερό, στην απαραίτητη έρευνα-, θα ήθελα να σας επισημάνω ότι:
• Η «φιλεύσπλαχνος Εκκλησία», όπως υποτιμητικά την αποκαλεί ο συντάκτης του άρθρου, ουδέποτε διαφημίζει τις «αγαθοεργίες» της, πρώτα απ’ όλα διότι δεν είναι αυτός ο στόχος της και το αποδεικνύει καθημερινά. Και αν ακόμη υπήρχε η πρόθεση να τα «διαφημίσει», αυτό δε θα ήταν εφικτό, διότι δεν υπάρχει επαρκής τηλεοπτικός χρόνος και χώρος στα έντυπα, για να προβληθεί το τεράστιο φιλανθρωπικό και κοινωνικό της έργο! Αλήθεια, γνωρίζει ο συντάκτης ότι μόνο από τις ενορίες της Αρχιεπισκοπής Αθηνών καθημερινά διανέμονται 6.000 μερίδες φαγητού σε άπορους και άστεγους συνανθρώπους μας; Ξέρει ότι μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ο Μ.Κ.Ο. «Αλληλεγγύη» της Εκκλησίας της Ελλάδος εγκαινίασε στην Κομοτηνή μια στέγη για 75 οικογένειες παλιννοστούντων ομογενών και μεταναστών, οι οποίοι ζούσαν σε παράγκες στην περιοχή των Σαπών του Ν. Ροδόπης; Έχει ενημερωθεί για τη λειτουργία του Ξενώνα «Στοργή» για Κακοποιημένες Γυναίκες και Παιδιά και για τον Ξενώνα Φιλοξενίας Συγγενών και Συνοδών Ασθενών «Μέριμνα»; Επειδή, όπως αντιλαμβάνομαι, δε γνωρίζει αυτό το έργο, εκ των πραγμάτων συνειδητοποιείτε και εσείς ότι το έργο της «Αλληλεγγύης» και εν γένει της Εκκλησίας της Ελλάδος δε διαφημίζεται επαρκώς. Κακώς, κατά την ταπεινή μου άποψη, διότι οι Έλληνες θα πρέπει να γνωρίζουν για το έργο της Εκκλησίας τους και σε ποια προσπάθεια γίνονται συμμέτοχοι, όταν προσφέρουν έστω και 1 ευρώ από το υστέρημά τους.
• Σχετικά με την περιπέτεια της υγείας του μικρού Aάσεμ, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι οι καλοί συνάδελφοί σας έδωσαν αρκετή δημοσιότητα στο περιστατικό -και τους ευχαριστούμε θερμά γι’ αυτό- και οι ίδιοι ζήτησαν την έκδοση σχετικού δελτίου Τύπου, προκειμένου να έχουν μια καλύτερη ενημέρωση από τον Οργανισμό μας. Όλα τα δελτία Τύπου που εκδόθηκαν από την «Αλληλεγγύη» ενημέρωναν, αφενός, για την εξέλιξη της υγείας του τετράχρονου Αφγανού και, αφετέρου, για τη χορηγηθείσα από τα ιδιωτικά εξειδικευμένα νοσηλευτικά ιδρύματα δωρεάν νοσηλεία του Aάσεμ, κάτι το οποίο όχι μόνο δεν αποκρύψαμε, αντίθετα προβάλαμε, προκειμένου να αποτελέσει αφορμή για αντίστοιχες κινήσεις στο μέλλον από άλλα ιδιωτικά νοσοκομεία. Μήπως η «Αλληλεγγύη» δε θα έπρεπε να προβάλει την προσφορά του νοσηλευτικού ιδρύματος; Ή, μήπως, θεωρεί ο συντάκτης του άρθρου ότι, εάν κάποιο νοσοκομείο δεν προσέφερε δωρεάν τη νοσηλεία, ο Οργανισμός μας δε θα κάλυπτε τα νοσήλια;
• Σχετικά με τη νοσηλεία του Aάσεμ στο «Metropolitan» και στη συνέχεια στο «Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο» και όχι στο δημόσιο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπως αναφέρεται στο άρθρο, σας ενημερώνω ότι ο μικρός Αφγανός νοσηλεύτηκε στα νοσοκομεία που διέθεταν ειδικές μονάδες για την περίπτωσή του. Όλοι γνωρίζουμε πόσο ικανό είναι το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του «Ευαγγελισμού», ωστόσο, τα ως άνω ιδιωτικά νοσοκομεία διέθεταν την υλικοτεχνική υποδομή που η περίπτωση του μικρού Aάσεμ απαιτούσε.
• Σχετικά με την ευχαριστήρια αναφορά μας στο δελτίο Τύπου για την «παροχή κάθε δυνατής διευκόλυνσης από τον υφυπουργό Εξωτερικών κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη», αυτή δεν έγινε, όπως προφανώς εν αγνοία του συντάκτη αναφέρεται στο άρθρο, επειδή «το Υπουργείο Εξωτερικών κάλυψε τα ναύλα του Aάσεμ». Σας ενημερώνω ότι ο κ. Στυλιανίδης μερίμνησε για την επίσπευση της έκδοσης των απαραίτητων ταξιδιωτικών και διπλωματικών εγγράφων. Πρόκειται για μια εξαιρετικά χρονοβόρα διαδικασία με τις αρχές του Αφγανιστάν και η άμεση έλευση του Aάσεμ στην Αθήνα ήταν κυριολεκτικά ζήτημα ζωής ή θανάτου. Μήπως δεν έπρεπε να ευχαριστήσουμε δημοσίως τον κ. Υπουργό για το άμεσο ενδιαφέρον και την ευαισθητοποίησή του για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα;
Σχετικά με την αναφορά στο άρθρο ότι ο Μ.Κ.Ο. «Αλληλεγγύη» έφερε το μικρό Aάσεμ με έξοδα του Υπουργείου Εξωτερικών και το μόνο που επιζητούσε ήταν δημοσιότητα «με ξένα κόλλυβα», όπως ειρωνικά υπογραμμίζεται, σας ενημερώνω ότι:
Ο Οργανισμός κάλυψε εξ ολοκλήρου τα έξοδα μεταφοράς του μικρού Αφγανού και του θείου του, που τον συνόδευε από την Καμπούλ στην Αθήνα, και, φυσικά, τα έξοδα επιστροφής στην πατρίδα τους. Επιπλέον, απέστειλε νοσηλεύτρια στο Αφγανιστάν, η οποία συνόδευσε το μικρό ασθενή από το Αφγανιστάν στην Αθήνα και παρείχε όλες τις απαραίτητες διευκολύνσεις για την έλευση του Aάσεμ στην Ελλάδα. Φιλοξενούσε δε τον συνοδό θείο του, όλες τις ημέρες που διέμεινε ο ασθενής στην Αθήνα, στον Ξενώνα «Μέριμνα», ενώ τον ενίσχυσε οικονομικά για την κάλυψη όλων των προσωπικών εξόδων που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της παραμονής του. ¶νθρωποι, μάλιστα, της «Αλληλεγγύης» επισκέπτονταν καθημερινά το μικρό ασθενή στο θάλαμο όπου νοσηλευόταν. Πόθεν προκύπτει ότι τα έξοδα για τη μετακίνηση και τη διαμονή του Aάσεμ στην Αθήνα καλύφθηκαν από το Υπουργείο Εξωτερικών;
Με πολλή χαρά περιμένουμε το συντάκτη του άρθρου στα γραφεία του Μ.Κ.Ο. «Αλληλεγγύη» τόσο για να διαπιστώσει το έργο και την προσπάθεια που οι άνθρωποι του Οργανισμού καταβάλλουν καθημερινά όσο και για να διασταυρώσει τις «πληροφορίες» που κακόβουλα κάποιοι του δίδουν και εσείς άκριτα δημοσιεύετε. Παρακαλώ θερμά, για την ενημέρωση των αναγνωστών σας, να δημοσιευθεί η επιστολή μου στο σύνολό της.
Με εκτίμηση,
Χρόνης Τσιανάκας
Υπεύθυνος Επικοινωνίας
Μ.Κ.Ο. «Αλληλεγγύη»
Απάντηση:
Η «Αλληλεγγύη» απαντά στο δημοσίευμα 250 λέξεων του «Αντιλόγου» με επιστολή 850 λέξεων. Ας μείνουμε, όμως, στην ουσία: το μόνο στοιχείο του ρεπορτάζ το οποίο διαψεύδει η «Αλληλεγγύη» είναι πως η μεταφορά του μικρού Aάσεμ καλύφθηκε με έξοδα από το Υπουργείο Εξωτερικών.
Oι «κακόβουλοι» που μας δίνουν πληροφορίες ήταν το ίδιο το... Υπουργείο Εξωτερικών (κ. Καρβελάς, εκπρόσωπος Τύπου του υφυπουργού κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη). Συνεπώς, κάποιος από τους δύο κάνει λάθος. Τι πιο απλό από το να μας έστελνε η «Αλληλεγγύη» (όπως ήδη τους ζητήσαμε τηλεφωνικά) τα παραστατικά των εισιτηρίων, ώστε να τα δημοσιεύσουμε;
Ο «Αντίλογος» το έψαξε και διαπίστωσε ότι ο άνθρωπος που πήρε την αρχική πρωτοβουλία για τη νοσηλεία του Aάσεμ στην Ελλάδα, η κ. Ζωή Λειβαδίτου, μέλος της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Ελληνική Ομάδα Διάσωσης», διαβεβαιώνει ότι πράγματι τα έξοδα μεταφοράς του Αάσεμ (αλλά και της ιδίας) τα κάλυψε η «Αλληλεγγύη». Οπότε, για το συγκεκριμένο σημείο, mea culpa.
Το έργο της «Αλληλεγγύης» το γνωρίζουμε. ¶λλωστε, η ίδια η οργάνωση εκδίδει την εφημερίδα «Αλληλέγγυος Πολίτης», η οποία μοιράζεται στους σταθμούς μετρό με κυκλοφορία 140.000 φύλλα. (Τώρα, το πώς γίνεται μια Μ.Κ.Ο., ο κύριος όγκος των κεφαλαίων της οποίας προέρχεται από το Yπουργείο Εξωτερικών, να είναι ταυτοχρόνως εκδότης εφημερίδας ποικίλης ύλης, αυτό είναι μια άλλη ιστορία...)
Έχει ενδιαφέρον το ότι η «Αλληλεγγύη» στην επιστολή της, ανάμεσα στα έργα της, διαφημίζει τον ξενώνα «Στοργή». Πρόσφατα, η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία δημοσίευσε εκτενές ρεπορτάζ για τον τρόπο χρηματοδότησης και λειτουργίας του ξενώνα. Οι λεπτομέρειες στο www.enet.gr/online/online_hprint?id=94406020. (Για το θέμα έχουν ήδη υποβληθεί ερωτήσεις στη Βουλή)._ Νικόλας Λεοντόπουλος
30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Το τεύχος Αυγούστου 1976 κυκλοφόρησε με ένα μεγάλο αφιέρωμα στα τροχόσπιτα, στο κάμπινγκ και στην κατασκήνωση, προσφέροντας αυτήν τη φορά κάτι διαφορετικό στους αναγνώστες του. Στις σελίδες των δοκιμών παρουσιαζόταν η Lancia Beta 1300 και το Datsun 100A F II, ενώ το κεντρικό «σαλόνι» καταλάμβανε η πανίσχυρη Μartini-Porsche 935 των αγώνων αντοχής. Την τρέχουσα για το αυτοκίνητο ελληνική επικαιρότητα εκείνου του μήνα περιέγραφε ένα εκτενές άρθρο με τίτλο -τι άλλο;- «ο ¶γιος Γραφειοκράτιος».
20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
«Ο γίγαντας ξύπνησε», μας ενημέρωνε το εξώφυλλο του τεύχους 191, προαναγγέλλοντάς μας ένα από τα καλύτερα αφιερώματα στην ιστορική διαδρομή των 4Τροχών, που αναφερόταν στη βιομηχανία αυτοκινήτου της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Οι σελίδες των δοκιμών συμπεριλάμβαναν το MG Metro Turbo, το Οpel Kadett 1.2 και οι «Γνωριμίες» τη Citroen ΒΧ 14 Ε και το Volkswagen Golf GTI 16V. Από τη στήλη της «Kατασκοπείας» οι αναγνώστες ενημερώνονταν για τη νέα σειρά των Αudi 80/90, καθώς και για τις προετοιμασίες παρουσίασης της Ferrari F40.
10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
«Πρωταγωνίστρια» του εξωφύλλου ήταν τότε η Μercedes SLK, με την οποία το περιοδικό είχε μια πρώτη γνωριμία στους λόφους της Τοσκάνης. Επίσης, στις εσωτερικές σελίδες υπήρχε, με τίτλο «H μάχη της Κρήτης», ένα μεγάλο συγκριτικό τεστ, που περιλάμβανε δώδεκα αυτοκίνητα των 1.600 κ.εκ., τα οποία δοκιμάστηκαν με φόντο το πανέμορφο περιβάλλον της μεγαλονήσου. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ ο Τόμι Μάκινεν κέρδιζε με το Μitsubishi Lancer EVO τον αγώνα της Αργεντινής, ενώ ο συνεργάτης μας Μάρτιν Χολμς έπαιρνε μια αποκαλυπτική συνέντευξη από τον Κόλιν ΜακPέι.
ΠΩΛEITAI:
VW Touareg, 3.200 κ.εκ., μοντέλο 2005, σκούρο πράσινο, 15.000 χλμ., αερόσουστες, full δέρμα μπεζ, ηλιοροφή, αυτόματο και σειριακό κιβώτιο, ζάντες 18 ιντσών, ραδιοCD, 6 ηχεία, τηλ.: 210.3310.500.
Τι είναι το όριο;
- Μια ξερή υποστροφή και μια υπερστροφή, όταν πιέσω λίγο παραπάνω το αυτοκίνητο ή όταν το πιέσω λάθος και νομίσω ότι, επειδή αυτό γλιστράει, το έφτασα στο όριο του;
- Μήπως, επειδή έχω συνηθίσει την πλαγιολίσθηση με το παλιό πισωκίνητο αμάξι του μπαμπά στις πλατειές, άντε και λίγο παραπέρα, μέχρι τον ¶γιο Μερκούριο, έχω αναπτύξει τόσο τις ικανότητες μου, ώστε αισθάνομαι σαν το μεγαλύτερο ταλέντο που υπάρχει, αλλά οι συγκυρίες δε με άφησαν να δοξαστώ στη Formula 1; Μήπως, έχω μάθει να οδηγώ «οριακά», επειδή έχω διαβάσει πώς γίνεται το «φλικ», έχω μάθει να αφήνω το φρένο, κάνοντας δύο τιμονιές, αποσταθεροποιώντας το αμάξι, κι έχω νιώσει ότι το ελέγχω όπως στο παγκόσμιο πρωτάθλημα;
- Το όριο είναι το ακούσιο γλίστρημα που θα μου κάνει το αυτοκίνητο, όταν μπω σε μια στροφή γρήγορα; Ή, μήπως, το εκούσιο γλίστρημα που θα δημιουργήσω εγώ πολύ πριν το αυτοκίνητο γλιστρήσει, επειδή φοβάμαι το «αυθόρμητο» γλίστρημα; ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ, το όριο το φτάνω οδηγώντας με ΓΡΑΜΜΕΣ; Mε γραμμές και λίγο ντριφτ στην είσοδο της στροφής, για να έχω καλύτερη έξοδο; Mε συνεχές ντριφτ σε όλην τη στροφή; Με αργή είσοδο και αργή έξοδο; Mε γρήγορη είσοδο και αργή έξοδο; Mε διαρκείς αλλαγές γραμμών σε όλην τη στροφή; Mε έλεγχο των τάσεων για υποστροφή και υπερστροφή, χρησιμοποιώντας το αριστερό πόδι στο φρένο για καλύτερο ζύγισμα;
- Γιατί κανένα περιοδικό αυτοκίνητου δεν έχει γράψει ποτέ (ή εγώ δεν έχω δει, στα είκοσι χρόνια που διαβάζω τον ειδικό Tύπο, ελληνικό και αρκετό ξένο) γι’ αυτά τα πολύ σημαντικά και πολύ «εσωτερικά» θέματα της οριακής οδήγησης και τους νόμους που τη διέπουν; Γιατί σε όσα άρθρα έχω διαβάσει συναντώ τα ίδια και τα ίδια και τις ίδιες κοινότυπες συμβουλές; Για τις ιδανικές γραμμές, για το σωστό φρενάρισμα πριν από την είσοδο της στροφής με τους τροχούς ίσιους, για την υποστροφή, την υπερστροφή και το πώς την ελέγχουμε, για το χιλιοειπωμένο ανάποδο τιμόνι και για το άφημα του γκαζιού ή το τσίμπημα του φρένου για τον έλεγχο της υποστροφής.
- ¶ραγε, μήπως όλα αυτά τα άρθρα που μιλούν για απίστευτα ντριφτ, για πλασαρίσματα, για φλικαρίσματα, για «κώλους», για μούτρα που ελέγχθηκαν από τους φοβερούς «χεράδες», είναι λίγο για το «φαίνεσθαι» και για εντυπωσιακές φωτογραφίες, ενώ τα αυτοκίνητα που δοκιμάζονται δεν έχουν φτάσει τα όρια τους; Ή, έστω, έχει υπάρξει σαφής προσπάθεια να πιεστούν, για να πουν σ’ εμένα, τον αναγνώστη, κάποια πραγματικά συμπεράσματα;
- Ίσως δεν είναι εφικτό σε κάθε τεστ να γίνεται τέτοια επίπονη δουλειά, αλλά η προσπάθεια, σε οποίο επίπεδο της ζωής, είναι εύκολα διακριτή από τον εξωτερικό παρατηρητή και σίγουρα άξια σεβασμού.
- Ο αντίλογος μπορεί να υποστηρίξει ότι τόσα και τόσα τεστ γίνονται σε πίστες με χρονόμετρα και δορυφόρους. Aυτό, όμως, δεν είναι πανάκεια, ούτε και αντάξιο τυφλής εμπιστοσύνης από τους αναγνώστες. Γιατί δεν μπορώ να πειστώ ότι φίλος πολλά χρόνια, με γνωστές ικανότητες και με πολλά χρόνια αγωνιστικής δράσης (και αλλά τόσα Kύπελλα σε Ελλάδα και Ιταλία με καρτ), με μια «911» με ημιαγωνιστικά λάστιχα, κάνει έναν καταπληκτικό χρόνο στις Σέρρες, σε γνωστό happening, και την επόμενη μέρα κάποιο μηνιαίο περιοδικό, με την πρώτη και με νορμάλ λάστιχα, κατεβάζει 2 και 3 δέκατα; Πολλών ανθρώπων τα ένστικτα ίσως έχουν αντίρρηση!
- Γιατί πραγματικές συμβουλές και παρατηρήσεις (τις οποίες, κατά κάποιον τρόπο, σέβεσαι αμέσως) διαβάζεις μόνο όταν οι σελίδες των περιοδικών φιλοξενούν συνεντεύξεις από παλιούς πολυπρωταθλητές παγκόσμιου βεληνεκούς, που σου λένε πράγματα που αμέσως «πιάνουν τόπο»; Αλλιώς σέβεσαι μια παρατήρηση κάποιου επιδειξία δημοσιογράφου και αλλιώς μια του Valentino Rossi.
- Τι είναι αυτό που λείπει από το σύνολο των περιοδικών που ασχολούνται με την ταχύτητα και τα μηχανοκίνητα σπορ;
- Τι είναι αυτό που θα κάνει τον αναγνώστη να αδημονεί περιμένοντας το τεστ του καινούργιου Ferrari, EVO, Impreza αλλά και πιο γήινα τεστ σε πιο καθημερινά αυτοκίνητα, που είναι μέσα στα ενδιαφέροντα του μέσου πολίτη;
- Γιατί να μη σκεφτεί καχύποπτα ότι τα τεστ γράφονται με έτοιμα προσχέδια και καλούπια από παλιότερα τεστ και ότι οι μετρήσεις και κάποια κομμάτια συμπληρώνονται στο «πόδι» και... όλα καλά;
- Μπορείτε να τον κατηγορήσετε, αν απαιτεί κάποια πράγματα ουσίας;
- Μπορείτε να τον κατηγορήσετε ότι έχει λίγο βαρεθεί και ότι μαζί με τις ωραίες φωτογραφίες επιθυμεί και κάτι που θα τον κάνει να νιώσει οικεία με αυτόν που γράφει το άρθρο, να νιώσει ότι κάθεται στο δίπλα κάθισμα και, το βασικότερο όλων, να νιώσει την προσπάθεια να οδηγηθεί γρήγορα το οποίο αμάξι, άσχετα αν όλες τις φορές δεν είναι εφικτό!
- Διότι, κάποιες φορές, υπήρξε κίνηση που εμπόδισε, ή ο δοκιμαστής δεν ένιωθε καλά το αμάξι, ή οτιδήποτε άλλο.
- Αλλά αυτό θέλει να το δει γραμμένο ο αναγνώστης, θέλει να αισθάνεται την πραγματικότητα σε όλες τις συνθήκες που μπορούν να υπάρξουν.
- Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό το επτασφράγιστο Μυστικό (κατ’ εμέ), που δίνει πνοή, που δίνει το ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ χρώμα σε ένα άρθρο οδήγησης είτε μοτοσικλέτας είτε αυτοκίνητου; Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΟΚΙΜΑΣΤΗ.
- Μετά, σε απόσταση αναπνοής, ακολουθεί το ταλέντο στο γραπτό λόγο και οι δημοσιογραφικές λεπτομέρειες.
- Αυτό είναι που κάνει τον αναγνώστη να δεθεί με το δοκιμαστή, να τον ξέρει με το όνομά του (το οποίο πρέπει να αναφέρεται στο τέλος ή στην αρχή του άρθρου) και να του έχει, με το πέρασμα του καιρού, ΥΨΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ, όχι επιτηδευμένη, αλλά αυθόρμητη και για καιρό.
- Θέλω εγώ προσωπικά (και νομίζω και άλλοι αναγνώστες) να ξέρω πώς αισθάνεται το ζύγισμα ο οδηγός στην «τάδε» κατάσταση και πώς την επιτάχυνση στη «δείνα», πώς «δείχνουν» τα φρένα ότι έχουν υπερθερμανθεί και σε πόση ώρα επανέρχονται, πώς αλλάζει η συμπεριφορά του αυτοκινήτου όταν τα λάστιχα έχουν υπερθερμανθεί, ποτέ επανέρχονται, αν το ζύγισμα αλλάζει, αν το κιβώτιο δέχεται τις ταχύτητες «καρφωτές», πόσες δέχεται μέχρι να αρχίσει να σκαλώνει και πόσο κρατάει το σκάλωμα;
- Όταν κάνω μια γρήγορη διαδρομή σε επαρχιακό δίκτυο για αρκετή ώρα, ακούγονται μηχανικοί θόρυβοι από τα καταπονημένα μηχανικά μέρη; Aλλάζει η απόκριση του γκαζιού από το υψόμετρο και πόσο γρήγορα αυτορυθμίζεται ο ψεκασμός; Πώς νιώθω το τιμόνι στην ευθεία, στις κλειστές στροφές, στις παρατεταμένες, πόσο γρήγορη επαναφορά έχει, είναι σαφές στην επαναφορά του, το βίαιο φρενάρισμα μέσα στη στροφή πώς το δέχεται το πλαίσιο του αυτοκίνητου, «συγχωρεί» και είναι προοδευτικό ή ξεκολλά ξερά και «μαζεύεται» με πιο ήπιο τρόπο, ανέχεται τον επιθετικό τρόπο οδήγησης και σε ποιο βαθμό; Kαι ο κατάλογος με τις επισημάνσεις δεν έχει τελειωμό.
• Όλα αυτά και πολλά παραπάνω περνάνε στο γραπτό κείμενο ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Αυτό ή το έχεις ή δεν το έχεις. Δε μαθαίνεται· μόνο βελτιώνεται.
Όνομα και διεύθυνση στους 4T
Eλήφθη, over!_ 4T