4 troxoi website home 4 troxoi forum

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 4ΤΡΟΧΟΙ

Τέρμα Γκάζι

Το αυτοκίνητο δε φέρνει την ευτυχία...

Ναι, σωστά διάβασες. Το αυτοκίνητο δε φέρνει την ευτυχία! Και αυτό γιατί είναι μέσο (medium), όχι αυτοσκοπός. «Και καλά, αυτό το γράφεις εσύ, που δουλεύεις σε ένα περιοδικό το οποίο ζει από το αυτοκίνητο και για το αυτοκίνητο;». Ναι, εγώ και όλοι εδώ μέσα. Το γράφω, δε, απερίφραστα -και να μου συγχωρέσεις τον πρώτο ενικό- όχι για να το παίξω μπλαζέ και υπεράνω, αλλά γιατί έχω σιχαθεί αυτήν τη μονομανία των περισσοτέρων γύρω μας. Συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, παρατρεχάμενοι, αναγνώστες, οι περισσότεροι με την ίδια πιπίλα στο στόμα. Έτοιμοι να «ματώσουν» οικονομικά, να χρεωθούν 36, 48, 72 (!) δόσεις και να αφήσουν την οικογένεια να πεινάσει, για να αγοράσουν ένα «τζιτιάι» ή ένα «γκάμπριο», μια «Μερσέντα» ή μια «Mπέμπα», μια «τζιπούρα» ή ένα «Πορσικό»... Και όλα αυτά γιατί; Για να «στρίψουν», να χαρούν μια βόλτα στην παραλιακή, να ταξιδέψουν Αθήνα-Θεσσαλονίκη με ασφάλεια, να εξερευνήσουν την ορεινή Ελλάδα ή τις πίστες της Ευρώπης; Τρίχες! Για να πουλήσουν μούρη οι περισσότεροι, να βγάλουν μια γκόμενα, να παρκάρουν πρώτη θέση πίστα ή να καπνίσουν το πούρο τους πιο άνετα, μποτιλιαρισμένοι στην παραλιακή της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης ή των Ιωαννίνων.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, φτάσαμε στο σημείο οι μάντρες να είναι γεμάτες με Mercedes CLK, TT, X5, Grand Cherokee και Cayenne. Καλά να πάθουν οι νεόπλουτοι πτωχοί, οι «πιασμένοι» της αρπαχτής, οι φιγουρατζήδες γενικώς και οι λοιποί «αυτοκινητικά» πεινασμένοι. Εφιάλτης τα όνειρά τους, με δάκτυλο των τραπεζών. Θυμίζουν τους Μαλαισιανούς τριαντάρηδες που, από τότε που επιτράπηκαν τα επταετή δάνεια για την αγορά των Proton, δεν παντρεύονται πια· μένουν στις μαμάδες τους, μέχρι να τα εξοφλήσουν. Ναι, μιλάμε για κοινωνικό φαινόμενο της δεκαετίας εκεί!
Αν, τώρα, πιστεύεις ότι τα περιοδικά αυτοκινήτου είναι οι ηθικοί αυτουργοί πίσω απ’ αυτήν την κατάσταση, γελιέσαι. Τουλάχιστον εμείς δεν υμνούμε το αυτοκίνητο αυτό καθαυτό (με εξαίρεση καμιά Ferrari πού και πού και πάλι συγγνώμη γι’ αυτό...), αλλά όσα μπορείς να κάνεις μαζί του. Με αρχοντιά, χωρίς να στεγνώνεις οικονομικά για χάρη του, ούτε να τρέμεις μήπως σου το γρατζουνίσουν.
«Καλά, μιλάς εσύ, που τα έχεις οδηγήσει όλα, από 106 Rallye μέχρι Enzo. Ρώτα μας κι εμάς, που ονειρευόμαστε ένα Golf GTi!» Σωστά, τα έχουμε οδηγήσει όλα και εξακολουθούμε να τα οδηγούμε καθημερινά. Γι’ αυτό κι έχουν απομυθοποιηθεί στα μάτια και τα χέρια μας. Όλα από μέταλλο, πλαστικό, υφάσματα ή δέρμα είναι. Λίγο καλύτερο το ένα, λίγο φτηνότερο το άλλο.
Δεν είμαι μηδενιστής· πραγματιστής είμαι. Να το ονειρεύεσαι το GTi και χαλάλι σου. Αλλά «σε παίρνει» να το πάρεις; Αυτό να σκεφτείς. Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν προέχει τι οδηγείς, αλλά πού, πώς και κατά πόσο το χαίρεσαι. Δεν έχει σημασία τι έχεις, αλλά τι κάνεις στη ζωή σου. Από πείρας, δε, σε διαβεβαιώνω ότι, είτε με Grande Punto είτε με Impreza Sti, τέσσερις ώρες θα κάνεις το Αθήνα-Θεσσαλονίκη, αφού μαζί με τα ευρώ γλιτώνεις και χρόνο στα γεμίσματα... Το ίδιο καλά θα περάσεις τόσο με Touareg όσο και με Vitara στην Ήπειρο. Για να μην πω και με Niva. Το ίδιο όμορφα (και γρήγορα!) θα στρίψεις, είτε με Focus ST είτε με Fiesta ST. ¶σε που καλύτερα μπορεί να περάσεις το καλοκαίρι σου στη Χαλκιδική με ένα Miata του ’90 απ’ ό,τι με ένα TT Roadster στη Βάρκιζα. Και, για να κλείσω με λίγη φιλοσοφική διάθεση, ευχόμενος -επί τη ευκαιρία- και καλές διακοπές σε όσους τυχερούς, το αυτοκίνητο είναι σαν το αλκοόλ: άλλοι το πίνουν για να γίνουν καλά και άλλοι το πίνουν μόνο όταν είναι καλά. Εσύ σε ποια κατηγορία ανήκεις;_ Α. Τ.