32ο America's Cup
Η Formula 1 της θάλασσαςΕάν πρέπει να αναζητήσουμε μια αντιστοιχία ανάμεσα σε έναν ιστιοπλοϊκό αγώνα και τον αθλητικό χώρο του αυτοκινήτου, το America’s Cup είναι σίγουρα η Formula 1 της θάλασσας.
KEIMENO: ΘΑΝΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ
ΦΩTOΓPAΦIEΣ: IVO KOUIRA, GILLER MARTIN RAGET
TA σκάφη που συμμετέχουν στο America’s Cup ενσωματώνουν ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η τεχνολογία, όχι μόνο στο συγκεκριμένο χώρο, αλλά και στη ναυπηγική γενικότερα, στην αεροναυπηγική, στο χώρο των ηλεκτρονικών, των υπολογιστών, της χημείας (ιδιαίτερα των πολυμερών), της φυσικής, των μαθηματικών κ.ά. Αυτά, συνδυασμένα με βιομηχανική κατασκοπεία, δικονομικές πλεκτάνες, παθιασμένους και εκκεντρικούς μεγιστάνες και στιγμές έντονης αθλητικής δράσης, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα, που εδώ και 155 χρόνια εκστασιάζει τους φίλους του αθλήματος - και όχι μόνο.
Για να εκτιμήσουμε την πραγματική διάσταση του America’s Cup και να μην το προσπεράσουμε αδιάφορα ως «ένα ιστιοπλοϊκό γεγονός που δε μας αφορά», πρέπει να εξετάσουμε τον αγώνα αυτό λίγο πιο βαθιά. Σήμερα, αυτό που επικρατεί ως εικόνα είναι η αθλητική πλευρά του αγώνα. Όμως, είναι, τελικά, αυτή η σημαντικότερη; Σίγουρα, δεν ήταν η 22η Αυγούστου του 1851, όταν η σκούνα «America» σήκωνε τα πανιά της για να αντιμετωπίσει δεκατέσσερα βρετανικά σκάφη και να διεκδικήσει το One Hundred Guinea Cup, το αξίας 100 γκινεών κύπελλο από ατόφιο ασήμι. Τρία χρόνια νωρίτερα, η βασίλισσα Βικτόρια είχε αναθέσει στον Robert Garrard, έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς κοσμημάτων του Λονδίνου, να το κατασκευάσει ως βραβείο για έναν ιστιοπλοϊκό αγώνα-πρόκληση «ανοικτό προς όλα τα έθνη». Ως ενδόμυχο στόχο είχε να υπενθυμίσει στους αποίκους, με υπέρμετρη αλαζονεία, ότι η αυτοκρατορία είναι πάντα ισχυρή και ότι «η Βρετανία κυριαρχεί στα κύματα» (Britannia rules the waves)! O John Steven, ιδρυτής του New York Yacht Club, αποδέχτηκε την πρόκληση. Οι οδηγίες που δόθηκαν στο σχεδιαστή George Steers ήταν απλές και σαφείς: να κατασκευάσει το γρηγορότερο σκάφος! Τις δυνατότητές του σύντομα τις ανακάλυψαν και οι Βρετανοί, οι οποίοι δεν τολμούσαν να το αντιμετωπίσουν. Επικριτικά σχόλια από τις εφημερίδες της εποχής, και ιδιαίτερα ένα πρωτοσέλιδο στους Times, εξώθησαν στο να γίνει η αναμέτρηση. Η αμερικανική σκούνα επικράτησε, τελικά, των αντιπάλων της, παρ’ ότι δεν ξεκίνησε καλά. Η κακή εκκίνηση των Αμερικανών είχε δημιουργήσει σύγχυση στη βασίλισσα. Ρώτησε, λοιπόν, ποιος κέρδισε. Ξαφνιασμένη από το άκουσμα του ονόματος του σκάφους «America», συνέχισε: «Και ποιος ήρθε δεύτερος;». Και έλαβε την ιστορική απάντηση: «Μεγαλειοτάτη, δεν υπάρχει δεύτερος σε αυτόν τον αγώνα!». Οι επιπτώσεις και ο απόηχος της ήττας των αυτοκρατορικών δυνάμεων είναι πολύ δύσκολο να γίνουν αντιληπτές με βάση τα σημερινά δεδομένα. Η εφημερίδα London Merchant έγραψε με απαισιοδοξία αλλά και διορατικότητα ότι η ήττα των ¶γγλων προμήνυε και μια αλλαγή στην παγκόσμια τάξη! Ανέφερε, συγκεκριμένα: «Η αυτοκρατορία των θαλασσών, πριν περάσει πολύς καιρός, θα είναι στα χέρια των Αμερικανών». Kάτι που έγινε...
Η αμερικανική κυριαρχία
Η νίκη των Αμερικανών προήλθε κυρίως από δύο παράγοντες: μια γρήγορη γάστρα και πιο εξελιγμένα πανιά. Οι «άποικοι» είχαν εκβιομηχανίσει την κλωστοϋφαντουργία τους, με αποτέλεσμα η πλέξη των πανιών να είναι πιο πυκνή, κάτι που τους επέτρεπε να κρατούν το σχήμα τους πιο καλά και να ταξιδεύουν σε μικρότερες γωνίες. Το Hundred Guinea Cup του Royal Squadron ή Auld Mug, στις 8 Ιουλίου του 1857, πέρασε στα χέρια του New York Club και ονομάστηκε «America’s Cup» από το όνομα του σκάφους που το κέρδισε. Το New York Yacht Club συνέταξε ένα κείμενο (Deed of Gift) όπου καθοριζόταν με σαφήνεια ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε κάποιος να διεκδικήσει το συγκεκριμένο Kύπελλο στο μέλλον: «Κάθε οργανωμένος όμιλος από οποιοδήποτε ξένο κράτος με κάποιο από τα μέλη του έχει το δικαίωμα να ζητήσει μια αναμέτρηση, προκειμένου να κερδίσει το Kύπελλο...» Όπως αναφερόταν, επρόκειτο για «ένα φιλικό αγώνα ανάμεσα σε ξένα έθνη». Στις 21 Ιουλίου του 1857, το NYYC έστειλε τις σχετικές προσκλήσεις σε όλους τους ομίλους του κόσμου, υποσχόμενο έναν έντονο συναγωνισμό για το Kύπελλο αλλά και τη θερμότερη υποδοχή και «το δικαιότερο αγώνα».
Οι διεκδικητές (challengers) έκαναν την εμφάνισή τους το 1870, με τον James Ashbury. Ο Sir Thomas Lipton, ο γνωστός μεγιστάνας του τσαγιού, προσπαθούσε επί 31 συνεχόμενα χρόνια να κερδίσει το Kύπελλο, ξεκινώντας για πρώτη φορά το 1899. Ποτέ δεν το κατάφερε. Στα τελευταία 155 χρόνια, μόνο πέντε όμιλοι σε όλον τον κόσμο μπόρεσαν να το κρατήσουν στα χέρια τους. Οι πρώτοι που κατόρθωσαν να το αποσπάσουν ύστερα από 132 χρόνια κυριαρχίας ήταν οι Αυστραλοί, με τον Alan Bond και το «Australia II». Η απώλεια ήταν πολύ βαριά για τους Αμερικανούς, καθώς έχασαν σε ένα άθλημα καθαρά τεχνολογικό. Μάλιστα, για την επιτυχία τους είχαν επιστρατεύσει ακόμα και τα εργαστήρια της NASA. To 1987, o Dennis Conner, με το «Stars & Stripes», μπόρεσε να το κερδίσει και να το κρατήσει για άλλα 8 χρόνια, μέχρι το 1995, οπότε οι Νεοζηλανδοί, ύστερα από μια τρομερή εμφάνιση, κέρδισαν με 5-0 τους Αμερικανούς. Αυτό ήταν το βατερλό των Αμερικανών, από το οποίο μέχρι και σήμερα δεν έχουν αναρρώσει πλήρως. Ο Δαβίδ είχε συντρίψει το Γολιάθ. Και μπορεί σε άλλα επίπεδα αυτό ακόμα να μην είναι εφικτό, αλλά τότε σίγουρα έδωσε μεγάλη ικανοποίηση σε πολλές χώρες. Το 2000, η Νέα Ζηλανδία επανέλαβε το θαύμα της, κερδίζοντας στους τελικούς το ιταλικό «Luna Rosa». Για πρώτη φορά στην ιστορία, η Αμερική δεν έφτασε στους τελικούς και άλλη χώρα εκτός αυτής μπόρεσε να κρατήσει το Kύπελλο για δεύτερη συνεχόμενη αναμέτρηση. Όμως, το 2003, το Kύπελλο πέρασε στα χέρια του σκάφους «Alinghi» και του ελβετικού Societe Nautique de Geneve, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή: αυτήν όπου οι ισχυροί του χρήματος μπορούν πλέον να το κατακτήσουν. Και αυτό, γιατί το «Alinghi» κέρδισε τους Νεοζηλανδούς χρησιμοποιώντας ως πλήρωμα κυρίως Νεοζηλανδούς από αυτούς που είχαν κερδίσει τις προηγούμενες χρονιές. Μάλλον, όμως, είναι πιο σωστό να πούμε ότι δεν εγκαινιάστηκε μια καινούρια εποχή, καθώς το σήμερα έχει πάρα πολλές ομοιότητες με τις αρχές του αιώνα, πριν από το μεγάλο κραχ. Οι σύγχρονοι μεγιστάνες, όπως ο γνωστός ιδιοκτήτης της Oracle, Larry Ellison, και ο Ελβετός φαρμακοβιομήχανος Ernesto Bertarelli, εύκολα δαπανούν πάνω από 80.000.000-100.000.000 δολάρια στα τρία χρόνια της προετοιμασίας.
Το σήμερα
Σχεδόν αμέσως μετά τη νίκη του, το «Alinghi» άρχισε να προετοιμάζει τον τρόπο με το οποίο θα διοργανωνόταν το America’s Cup την επόμενη φορά. Η Ελβετία, ελλείψει θάλασσας, ξεκίνησε μια προσπάθεια εξεύρεσης του μέρους που θα φιλοξενούσε τους αγώνες. Στις 27 Νοεμβρίου του 2003, ανακηρύχθηκε ως πόλη διεξαγωγής η Bαλένθια στην Ισπανία, χάρη στις πολύ καλές καιρικές συνθήκες, τις υποσχέσεις για τη δημιουργία υποδομών (οι οποίες υλοποιήθηκαν έγκαιρα και στο ακέραιο) αλλά και τη βασιλική οικογένεια, η οποία είναι λάτρης του αθλήματος και βοήθησε στη διοργάνωση της ισπανικής ομάδας. Το χρονικό όριο για να υποβάλουν οι διεκδικητές επίσημα τη συμμετοχή τους έληξε στις 29 Απριλίου του 2005. Για το 2007, έντεκα ομάδες από εννέα κράτη δήλωσαν συμμετοχή. Ανάμεσά τους, για πρώτη φορά, η Νότιος Αφρική και η Κίνα! Όπως αναφέραμε, διεκδικητές υπάρχουν πολλοί, υπερασπιστής ένας. Ύστερα από μια σειρά αγώνων που ονομάζονται Louis Vuitton Cup, από τους πολλούς διεκδικητές μένει μόνο ένας, ο οποίος αντιμετωπίζει τον υπερασπιστή στον «τελικό»: το America’s Cup. Στην ουσία, δηλαδή, το Louis Vuitton Cup είναι μια διαδικασία αγώνων αποκλεισμού που οδηγεί στο America’s Cup. Προκειμένου να μην υπάρχει αδράνεια στα τέσσερα χρόνια που μεσολαβούν μέχρι το 2007 αλλά και για να μεγιστοποιηθεί η προβολή του αγώνα, επινοήθηκαν από τη Societe Nautique de Geneve τα δεκατρία «Acts», τα οποία διεξήχθησαν σε διάφορα λιμάνια της Ευρώπης το 2004 και το 2005, ενώ το 2006 και το 2007 θα γίνουν αποκλειστικά στη Bαλένθια. Τα Acts αυτά αποτελούν και το πρωτάθλημα της κλάσης ACC, των σκαφών δηλαδή που συμμετέχουν στους αγώνες του America’s Cup. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος για τον οποίο συμμετέχει και το «Alinghi» στα Acts, αλλά δε θα συμμετάσχει στο Louis Vuitton, αφού είναι υπερασπιστής. Η απόφαση των Ελβετών δεν είναι αθώα. Αυτό που συνέβαινε ήταν ότι οι διεκδικητές μέχρι το 2003 μέσα από τους πολλούς αγώνες αποκτούσαν ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε ό,τι αφορά την εξάσκηση αλλά και τη βελτίωση των σκαφών τους! Kαι αυτό δεν ήθελαν να το χάσουν. Στον αντίποδα αυτού κρύβεται η ενδεχόμενη πρώιμη αποκάλυψη κάποιων κατασκευαστικών «μυστικών». Τέλος, σε ό,τι αφορά τις διαδρομές, τα σκάφη κινούνται γύρω από σημαδούρες στη λογική των «όρτσα-πρύμα», δηλαδή κόντρα και μαζί με τον αέρα. Για να κλείσουμε με τις σημαντικές αλλαγές για το 2007, η μια αφορά την εθνικότητα των αγωνιζομένων, όπου πλέον δεν υπάρχουν εθνικά στεγανά τα οποία σε καμία περίπτωση δε συνέφεραν τους Ελβετούς, και η άλλη την ίδρυση του AC Management, μιας επιτροπής η οποία διαχειρίζεται την όλη υπόθεση του America’s Cup.
Valencia
Τον Ιούλιο ολοκληρώθηκε το 12ο Act, με νικητή το «Team Emirates New Zealand». Εμείς είχαμε την ευκαιρία, χάρη στην Toyota Ηellas (σ.σ.: η μητρική εταιρεία είναι ένας από τους βασικούς χορηγούς του συγκεκριμένου σκάφους) και με αφορμή τη συμμετοχή σε έναν αγώνα του Jarno Trulli, να παρακολουθήσουμε από κοντά την ομάδα, τόσο κατά την προετοιμασία της όσο και κατά τη διάρκεια του αγώνα. Διαπιστώσαμε ότι η παρακολούθηση ενός America’s Cup έχει πολλά κοινά με την παρακολούθηση ενός αγώνα Formula 1. Το σημαντικότερο είναι ότι μπορείς να τον παρακολουθήσεις καλύτερα από την... τηλεόραση, καθώς τα 3D animations δίνουν πολύ περισσότερες πληροφορίες για το τι γίνεται στο στίβο απ’ όσες μπορεί να αντιληφθεί κανείς όντας σε ένα σκάφος μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από τους αγωνιζομένους. Ιδιαίτερα όταν όλα παίζονται στη λεπτομέρεια, στον πόντο. Από την άλλη μεριά, μπορεί κάποιος να χάνει σε πληροφορία, κερδίζει, όμως, σε αίσθηση, γιατί, όπως και να το κάνουμε, είναι εντελώς διαφορετικό να βλέπεις τα πράγματα ζωντανά, όσο καλή κι αν είναι η απόδοση του Virtual Spectator. Η περιήγηση στις εγκαταστάσεις του «Team Emirates New Zealand» μάς έπεισε ότι ο χώρος είναι μια κυψέλη εργασίας όπου όλοι και όλα έχουν τη θέση τους. Από τα καλυμμένα σκάφη και μυστικά μέχρι το τελευταίο μέλος της ομάδας. Στο χώρο αυτό υπάρχει αποθηκευμένο όλο το υλικό της ομάδας, από τα κάρμπον κατάρτια, που αντέχουν φορτία 50 τόνων, μέχρι μάτσες και σπινακόξυλα, τα spectra σχοινιά και, φυσικά, τα δεκάδες πανιά. Μάλιστα, υπάρχει ολόκληρο οργανωμένο ιστιοραφείο. Από εκεί και πέρα, στις εγκαταστάσεις υπάρχουν οι λιτοί χώροι «φιλοξενίας» του πληρώματος, οι οποίοι δείχνουν ότι μόνο όποιος έχει πάρει το θέμα πολύ σοβαρά μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του προγράμματος. Η ετοιμασία του σκάφους για τον αγώνα είναι όσο επαγγελματική θα περίμενε κανείς. Eτοιμάζεται σχεδόν χωρίς να χρειαστεί να μιλήσουν τα μέλη του πληρώματος μεταξύ τους. Ένα μεγάλο ρολόι δείχνει συνεχώς την αντίστροφη μέτρηση μέχρι την επόμενη αναμέτρηση. Με το που αρχίζουν να ταξιδεύουν, όλα δείχνουν ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερα καλοκουρδισμένη μηχανή, όπου τα πάντα εκτελούνται με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια. Η προπόνηση είναι που δίνει την αίσθηση ότι όλα γίνονται εύκολα. Από εκεί και πέρα, υπάρχει πάντα μια ανησυχία για την αντοχή των υλικών. Στο America’s Cup υπάρχει ένα δόγμα, σύμφωνα με το οποίο, εάν κάτι δε σπάσει, αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ βαρύ...!
Οι Νεοζηλανδοί κέρδισαν τον αγώνα που παρακολουθήσαμε, αλλά και όλο το 12ο Act, δείχνοντας ότι έχουν θέσει και πάλι σοβαρή υποψηφιότητα για τη διεκδίκηση του Κυπέλλου. Ίσως, το μικρό αυτό κράτος, ακόμα και για τα ελληνικά δεδομένα, να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, καθώς εκεί εκδίδονται περισσότερα διπλώματα χειρισμού σκαφών παρά άδειες οδήγησης αυτοκινήτου! Αυτό για τους λαούς που θέλουν να θεωρούνται ναυτικοί.
Trulli vs Dalton
Ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον να δούμε την άποψη ενός πρωταθλητή της Formula 1 για έναν αγώνα που θεωρείται αντίστοιχος για την ιστιοπλοΐα. Αρχικά, οι διαφορές φαντάζουν συντριπτικές. Ο Trulli είναι «κυβερνήτης» πάνω σε ένα μονοθέσιο το οποίο κινείται με ταχύτητες 300 και βάλε χλμ./ώρα. Ένα σκάφος του America’s Cup, εάν φτάσει τα 30 χλμ./ώρα, θεωρείται ότι έχει πλησιάσει τα όριά του. Και κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο σε πολύ συγκεκριμένες συνθήκες. Ο Trulli, όμως, μας έδωσε μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία, καθώς ο ίδιος θεωρεί ότι ακόμα και η Formula 1 δεν είναι άθλημα μοναχικό, αλλά εξόχως ομαδικό, υπό την έννοια ότι σε μεγάλο βαθμό η νίκη δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τον «κυβερνήτη», αλλά και από το «πλήρωμα», δηλαδή την τεχνική υποβοήθηση που έχει ο τελευταίος. Πάντως, όπως είπε και ο Dalton, o Managing Director του «Team Emirates New Zealand» κι ένας από τους πλέον καταξιωμένους ιστιοπλόους, σε ό,τι αφορά τους κινδύνους, αυτοί είναι αντίστοιχοι, είτε ταξιδεύεις με 35 κόμβους στο Νότιο Παγωμένο Ωκεανό, μακριά από κάθε βοήθεια, είτε σε μια πίστα με 350 χλμ./ώρα. Σίγουρα, το σημαντικότερο κοινό σημείο είναι ότι και τα δύο αθλήματα, πέρα από το ομαδικό πνεύμα και τους κινδύνους, βασίζονται στην τεχνολογική ανάπτυξη και πρωτοπορία. Ενδεχομένως, αυτό είναι και το σημείο που ενδιαφέρει μια αυτοκινητοβιομηχανία όπως η Toyota και την κάνει να εμφανίζεται ως χορηγός σε ένα χώρο ο οποίος, με μια επιπόλαιη ματιά, δεν έχει πολλά κοινά σημεία με εκείνον του αυτοκινήτου.
Ο καιρός σήμερα
Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία προκειμένου να κερδίσει κάποιος έναν ιστιοπλοϊκό αγώνα είναι η γνώση του καιρού. Κάποτε οι ομάδες πλήρωναν πάνω από 1.000.000 δολάρια η καθεμία για να αποκτήσουν τα δικά τους πρωτογενή δεδομένα. Και πολλά ακόμα εκατομμύρια για να τα αναλύσουν. Για το 32ο America’s Cup ιδρύθηκε το Meteorological Data Service (MDS), ένα πρόγραμμα που συλλέγει τα στοιχεία αυτά και ύστερα, στον ίδιο χρόνο, τα μοιράζει σε όλες τις ομάδες. Ένταση και διεύθυνση ανέμου, βαρομετρική πίεση και υγρασία συλλέγονται από 21 μετεωρολογικές σημαδούρες ειδικά τοποθετημένες στο χώρο των αγώνων, αλλά και από έξι επίγειους σταθμούς. Από εκεί και πέρα, η κάθε ομάδα χρησιμοποιεί το δικό της λογισμικό ανάλυσης.
Σήμερα, θεωρούμε ότι ένα σκάφος προηγούμενης γενιάς δεν είναι σε θέση να κερδίσει ένα σκάφος της τελευταίας γενιάς (version 5) του America’s Cup. Αυτό είναι κάτι το οποίο δε συνέβαινε απαραίτητα στο παρελθόν. Το «Vim» καθελκύστηκε το 1937 κι έκανε την εμφάνισή του για άλλη μια φορά το 1958, ενώ το «Intrepid» υπερασπίστηκε το Kύπελλο με επιτυχία και το 1967 και το 1970.
VIPs on board
Ο Trulli δεν είναι ο μόνος VIP που βρέθηκε στην πρύμη ενός σκάφους του φετινού America’s Cup. Oι κανονισμοί έχουν προβλέψει την ύπαρξη ενός 18ου μέλους του πληρώματος, που δεν έχει δικαίωμα να παρεμβαίνει στον αγώνα. Σε ό,τι αφορά την αίσθηση, είναι σαν να κάθεται κάποιος πίσω στη σέλα του Valentino Rossi ή να είναι συνοδηγός του Schumacher (επιλέξτε ελεύθερα τον αδελφό που σας ταιριάζει). Για τους χορηγούς αυτή η θέση είναι θείο δώρο, αφού προσελκύει δημοσιότητα και από άλλους χώρους, περισσότερο ή λιγότερο συναφείς. Εκτός από τον Trulli, η τενίστρια Anna Kournikova, που ταξίδεψε με το «Emirates», ήταν ένα από τα πρόσωπα που συγκέντρωσαν τα φώτα της δημοσιότητας.
«Ο δικαιότερος αγώνας»
Το match racing, η αναμέτρηση μόνο δύο σκαφών και όχι ενός στόλου, ξεκίνησε πρακτικά το 1871, όταν ο λόρδος Ashbury απαίτησε πιο δίκαιες συνθήκες για τους διεκδικητές. Τότε τα σκάφη των διεκδικητών έπρεπε να ταξιδέψουν από τη χώρα τους μέχρι το χώρο των αγώνων, την Αμερική, χωρίς υποβοήθηση. Επίσης, οι υπερασπιστές είχαν δικαίωμα σε κάθε αγώνα να αλλάζουν σκάφη... Υπήρχε μια διαστρεβλωμένη αίσθηση του τι εστί δίκαιο! Το «Linovia» του λόρδου τελικά ηττήθηκε, αρχικά από το «Columbia» και στη συνέχεια από το «Sappho».
To 1881, και οι υπερασπιστές έπρεπε να έχουν μόνο ένα σκάφος. Όμως, προκειμένου να αποκλειστούν οι Καναδοί, οι οποίοι μέχρι τότε δύο φορές είχαν διεκδικήσει το Κύπελλο, το New York Yacht Club αποφάσισε να προσθέσει ένα νέο κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο επιτρέπεται να διεκδικήσουν το Kύπελλο μόνο όμιλοι οι οποίοι διενεργούν τους αγώνες τους σε θάλασσα, ενώ απαγορεύτηκε σε όσους τους διενεργούν σε εσωτερικά ύδατα. Με αυτήν τη λογική, το «Alinghi» δε θα μπορούσε ποτέ να έχει κερδίσει...
Προς γνώση
Ο Sir Thomas Lipton, ο Ιρλανδο-Σκοτσέζος βαρόνος του τσαγιού, διεκδίκησε το Kύπελλο πέντε φορές από το 1899 έως το 1930 κι έγινε από τους αγαπητούς χαμένους. Η πρόσχαρη φύση του και η ικανότητά του να γυρίζει ακόμα και τα μεγαλύτερα εμπόδια προς όφελός του τον έκαναν συμπαθή και τον βοήθησαν να προάγει τις εμπορικές του δραστηριότητες τόσο στην πατρίδα του όσο και στην Αμερική. Ήταν από τους πρώτους που αποκρυστάλλωσαν την ιδέα της αθλητικής χορηγίας και είχαν και σημαντικό όφελος από αυτήν.
Πολλοί έχουν ποθήσει το America’s Cup, λίγοι το έχουν σηκώσει στα χέρια τους. Το ιστορικό ανέκδοτο είναι ότι το Kύπελλο αυτό δεν άρεσε καθόλου στους Αμερικανούς. Μάλιστα, ήταν έτοιμοι να το λιώσουν, προκειμένου να το κάνουν μετάλλια και να το μοιράσουν στα μέλη του πληρώματος. Όμως, τελικά, αποφάσισαν να ανεχθούν την βικτοριανή αισθητική του και, έτσι, διασώθηκε.
Το «Alinghi» καβατζάρει στην 1η θέση τη «σημαδούρα» των όρτσα. Το ασυνήθιστο αυτό σημείο στροφής έχει κατασκευαστεί με τρόπο και σε μέγεθος που να χωρά κάμερες και δημοσιογράφους, για πιο στενή και άμεση κάλυψη της ιστιοδρομίας.
Το «Emirates Team New Zealand» προηγείται του «Alinghi» σε μια από τις μονομαχίες του τελικού στο 12ο Act. Οι διαφορές απόστασης που χωρίζουν τα σκάφη είναι τις περισσότερες φορές στα όρια της επαφής μεταξύ τους.
Ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες
• Ένα σκάφος της κλάσης ΙΑCC ζυγίζει 25 τόνους, από τους οποίους οι 20 είναι μόνο στην καρίνα (στην τορπίλη της καρίνας!).
• Την Κυριακή 21 Μαΐου, κατά τη διάρκεια της τελευταίας ημέρας του 11ου Act, πάνω από 59.000 θεατές παρακολούθησαν την ιστιοδρομία, θέτοντας ένα νέο αριθμητικό ρεκόρ. Στο δεκαήμερο του αγώνα οι καταμετρημένοι θεατές άγγιξαν τους 264.000. Οι 400 διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι, με τους 300 από αυτούς να εμπλέκονται στην τηλεοπτική μετάδοση των ιστιοδρομιών, φρόντισαν για τη ζωντανή μετάδοσή τους σε όλον τον κόσμο. Η επίσημη ιστοσελίδα του America’s Cup δέχεται καθημερινά σχεδόν 20.000 επισκέπτες.
• Για να φτιαχτεί ένα ΑCC σκάφος, χρειάζονται 22.000-25.000 εργατοώρες μόνο για τη γάστρα και την κουβέρτα! Δεν αφορούν την κατασκευή των πανιών και τον εξοπλισμό του.
• Oι τεχνικοί που φτιάχνουν το σκάφος αριθμούνται σε 25-30 άτομα, τα οποία χωρίζονται σε τρεις ομάδες και αναλαμβάνουν τη γάστρα, την κουβέρτα και το εσωτερικό του σκάφους.
• Μια από τις πιο χρονοβόρες εργασίες στην κατασκευή ενός ACC σκάφους είναι η καταγραφή του κάθε υλικού κι εξαρτήματος που χρησιμοποιείται. Αυτό γίνεται για να καλύπτονται πάντα από την ασφάλεια του κατασκευαστή και να μπορούν να αποδείξουν ότι ακολουθούν τους κανονισμούς του ΑCC. Με αυτόν τον τρόπο, βέβαια, έχουν τον απόλυτο έλεγχο της κατασκευής του σκάφους.
Το πλήρωμα
• Όταν οι grinders, αυτοί που κινούν τα βιτζιρέλα του σκάφους, δουλεύουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους, παράγουν 800 Watt ενέργειας, όσο δηλαδή ένα άλογο που καλπάζει! Τα χέρια τους κινούνται με 200 στροφές το λεπτό! Το μέγιστο φορτίο προέρχεται από τη σκότα της μαΐστρας και είναι περίπου 4 τόνοι! Όταν δεν προπονούνται στη θάλασσα, πηγαίνουν σε γυμναστήριο εννέα φορές την εβδομάδα, όπου σηκώνουν περίπου 10 τόνους ανά προπόνηση. Κάθε τέσσερις μήνες περνούν από ελέγχους.
• Το βάρος του πληρώματος πρέπει να είναι 1.570 κιλά. Το κάθε μέλος φτάνει το προκαθορισμένο του βάρος δύο χρόνια πριν από τους τελικούς και, από εκεί και πέρα, οφείλει να το διατηρεί σταθερό - 74 κιλά είναι ο πιο ελαφρύς και 125 ο πιο βαρύς. Σε 2 ώρες και 50 λεπτά κάνει ο πιο γρήγορος τα 100 χλμ. με ποδήλατο και σε 10 λεπτά και 46 δλ. τα 3 χλμ. τρέχοντας.
• Tρεις φορές την εβδομάδα τα μέλη του πληρώματος κάνουν εξετάσεις αίματος. Ελέγχεται η διατροφή τους, οι ορμόνες τους, καθώς και σημάδια κόπωσης. Από τα αποτελέσματα αλλάζει η διατροφή αλλά και η προπόνησή τους.
• Το πλήρωμα ενός ΙΑCC σκάφους αποτελείται από 17 άτομα, καθώς και από ένα 18ο, που δεν επιτρέπεται να έχει σχέση με τους χειρισμούς του (συνήθως, είναι ο ιδιοκτήτης ή ένας VIP). Συνολικά, η ομάδα μπορεί να ξεπερνά τα 100 άτομα!
• Το πλήρωμα τρώει έξι γεύματα την ημέρα. Το περιεχόμενό τους καθορίζεται από τη θέση του πληρώματος. Υπάρχει «tow-in», «tow-out» και «emergency» πακέτο φαγητού.
Οι κύριες αλλαγές των σκαφών ΑCC νέας γενιάς 2007 σε σύγκριση με εκείνα του 2003:
ΑCC του 2007 ΑCC του 2003
Μέγιστο Ελάχιστο Μέγιστο Ελάχιστο
Πλάτος (Bmax) ως 4,50 μ. ως 5,50 μ.
Βύθισμα (D) ως 4,10 μ. ως 4,00 μ.
Μήκος (LBG) 20,15 μ. 20,24 μ. 18,50 μ. 20,00 μ.
Ιστιοφορία (SM) 318 τ.μ. 322 τ.μ. 250 τ.μ. 330 τ.μ.
Εκτόπισμα (W) 23.680 κιλά 24.000 κιλά 16.000 κιλά 25.000 κιλά
Louis Vuitton Ranking
Oμάδα Bαθμοί
1. Emirates Team New Zealand 125
2. BMW ORACLE Racing 123
3. Luna Rossa Challenge 118
4. Desafio Espanol 2007 85
5. Mascalzone Latino-Capitalia Team 73
6. Victory Challenge 68
7. +39 Challenge 60
7. Areva Challenge 60
9. Shosholoza 55
10. United Internet Team Germany 33
11. China Team 15