Nέο Mini
Ο Ισιγόνης σίγουρα θα χαμογελούσε με νόημα παρακολουθώντας την εξέλιξη του αγαπημένου του παιδιού...ΚΕΙΜΕΝΟ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: MINI, Γ.Κ.
ΤO Mini, που τόσο αγαπήθηκε στην πρωτότυπη μορφή του, κάπου εκεί πίσω στο χρόνο, μέσα στη δεκαετία του ’60, δείχνει να αποκτά βαθιές ρίζες και στη σύγχρονη εποχή. Προσαρμοσμένο στις επιταγές της αυτοκινητοβιομηχανίας του 21ου αιώνα, κατάφερε να κρατήσει χαρακτήρα, τον οποίο, όπως δείχνουν τα στοιχεία των πωλήσεων, εκτίμησε δεόντως το αγοραστικό κοινό. Περισσότερες από 800.000 μονάδες πέρασαν τη γραμμή παραγωγής στην πρώτη του γενιά, αποτελώντας, αναμφίβολα, τη μεγαλύτερη επιβράβευση για τους Γερμανούς, που κατάφεραν με μοναδικό τρόπο την αναβίωση του θρυλικού Mini.
Με τον άτυπο τίτλο του νικητή στις προθήκες τους και τα ταμεία τους γεμάτα, οι άνθρωποι της Mini, χωρίς να μπορούν να κρύψουν την ικανοποίησή τους, προχωρούν με μεγάλη όρεξη για δουλειά στην εξέλιξη της δεύτερης γενιάς του εκπληκτικού αυτού μικρού. Με τις ταινίες του καμουφλάζ, λοιπόν, ακόμα κολλημένες σε διάφορα σημεία του αυτοκινήτου να προσπαθούν, μάταια μάλλον, να κρύψουν τα νέα του στοιχεία, βρεθήκαμε πίσω από το τιμόνι του, για να το οδηγήσουμε και να συνομιλήσουμε σε σχεδόν φιλικό τόνο (αφήνοντας τις τυπικότητες στην άκρη, για τον Οκτώβριο, οπότε ορίζεται χρονολογικά η επίσημη παρουσίαση Τύπου) επί παντός επιστητού με τους πάντα πρόθυμους και χαμογελαστούς μηχανικούς της εταιρείας.
Στην έδρα του...
... αλλά κεκλεισμένων των θυρών, πραγματοποιήθηκε η παρουσίασή του, για να χρησιμοποιήσουμε έναν ποδοσφαιρικό όρο αρκετά γνώριμο σ’ αυτούς που ασχολούνται με την ελληνική πραγματικότητα. Στην περίπτωση του Mini, ως έδρα ορίστηκε όχι η Βρετανία, που είναι η χώρα καταγωγής του..., αλλά η πίστα του Ζάντφορτ, στην Ολλανδία. Όσοι γνωρίζουν το προηγούμενο Mini καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι μια πίστα μπορεί να αποτελέσει αξιόμαχη έδρα για ένα αυτοκίνητο με οδική συμπεριφορά που προσομοιώνει όσο κανενός άλλου σε... καρτ. Ωστόσο, με την εξέλιξη του μοντέλου να μην έχει ολοκληρωθεί ακόμα, δεν επιτράπηκε η είσοδος σε όλους, αφήνοντας εμάς τους λίγους που είχαμε στο χέρι μας το πολυπόθητο «χαρτάκι» να απολαύσουμε σπορ και θέαμα.
Σ’ αυτήν την πίστα-στολίδι του μηχανοκίνητου αθλητισμού, με τις έντονες υψομετρικές διακυμάνσεις, όπου δοκιμάζεται σκληρά ο κινητήρας, τις μεγάλες καμπές και τα διαδοχικά «εσάκια», που δεν αφήνουν στην ανάρτηση περιθώρια για ολιγωρία, το Cooper είχε πολλή δουλειά να κάνει και αρκετά πράγματα να αποδείξει για να μας πείσει ότι είναι καλύτερο. Πολύ δύσκολο ακούγεται και απίθανο να μην το έχουν υπολογίσει οι Γερμανοί. Εκτός από την Ιταλία, λέτε να στήνουν και στην Ολλανδία τα ματς;
Χωρίς τυμπανοκρουσίες
Μη βιαστείτε, όμως, να προδικάσετε, κρίνοντας απλώς από την εμφάνιση του μοντέλου. Γεγονός είναι ότι αισθητικά το νέο Mini... δε δείχνει και τόσο νέο. Αυτό, όμως, σε καμία περίπτωση δεν οφείλεται στην ανεπάρκεια των σχεδιαστών, αλλά αποτελεί μια κίνηση καθ’ όλα μελετημένη, που ως στόχο είχε να μην αποκόψει τους δεσμούς του νέου μοντέλου από το απελθόν, που, εξάλλου, χαίρει κοινής αποδοχής και αναγνώρισης. Έτσι, με οδηγό κυρίως την ασφάλεια, το μοντέλο απέκτησε 70 επιπλέον χλστ. σε μήκος και το ρύγχος του ανασηκώθηκε, παράλληλα, ώστε να παρέχεται αυξημένη ασφάλεια στους πεζούς. Τα οφέλη που προκύπτουν από την επιμήκυνση του μοντέλου όσον αφορά τους διαθέσιμους χώρους δεν είναι αξιομνημόνευτα, ωστόσο είναι υπαρκτά κι εστιάζονται κυρίως στο πίσω μέρος, με τις αποσκευές να διεκδικούν το μεγαλύτερο μερίδιο. Οι επιβάτες θα βολευτούν καλύτερα στα νέας σχεδίασης, πιο αναπαυτικά και με καλύτερη στήριξη καθίσματα. Στην ίδια βάση κινείται ο διάκοσμος του εσωτερικού, με τις αλλαγές να εστιάζονται στο μεγάλο, κεντρικά τοποθετημένο ταχύμετρο, που φιλοξενεί και το ηχοσύστημα. Αξιόλογη λεπτομέρεια, επίσης, όσον αφορά το εσωτερικό, αποτελεί το νέο σύστημα εκκίνησης με μπουτόν.
Η ουσία είναι αλλού...
... και καλά κρυμμένη κάτω από τον όμορφο μανδύα του. Διότι οι Γερμανοί δεν έχουν ανάγκη από επιδείξεις, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η διακριτικότητα και η σεμνότητα είναι προσόντα των ισχυρών. Απ’ αυτήν τη θέση, λοιπόν, κι έχοντας να κάνουν με μια μηχανή οδήγησης, φρόντισαν να μην κάνουν εκπτώσεις στην εξέλιξη των μηχανικών μερών.
Δε σταματούσαν να μας μιλούν με υπερηφάνεια για τη δουλειά που έκαναν στην ανάρτηση, στο σύστημα διεύθυνσης, αλλά και στο νέο 1.600άρη τούρμπο κινητήρα, που αποδίδει 175 ίππους μόλις από τις 1.600 σ.α.λ. Ένα γκρι χρώματος Mini που χρησιμοποιήθηκε για την εξέλιξη στέκονταν εκεί, στο pitlane, με το παρμπρίζ του γεμάτο μυγάκια, μαρτυρώντας τα χιλιόμετρα και την ταχύτητα με την οποία τα έχει «γράψει» στο Νίρμπουργκρινγκ. Μία εικόνα, χίλιες λέξεις και, σε θεωρητικό επίπεδο, η επιβεβαίωση αυτών που ακούγαμε.
Στην πράξη, λίγη ώρα αργότερα βρισκόμαστε μέσα σε ένα από τα Mini Cooper S, έτοιμοι να διαπιστώσουμε όσα ακούσαμε στη θεωρία. Ο βαρύς συμπλέκτης μαρτυρά τη δύναμη του κινητήρα και ίσως να κούραζε, αν δεν έσωζε την κατάσταση η πολύ καλή θέση οδήγησης, που φέρνει τα πόδια σε πιο οριζόντια θέση. Οι πρώτες πληροφορίες από το σύστημα διεύθυνσης με την ηλεκτρική υποβοήθηση είναι θετικές, αφού δεν απαιτείται πλέον ηράκλεια δύναμη στις χαμηλές ταχύτητες.
Σε ρυθμούς προθέρμανσης, βρισκόμαστε μέσα στη μήκους περίπου 4,5 χλμ. πίστα, πίσω από μια BMW Z4 M Coupe που λειτουργεί ως πλοηγός. Οι ρυθμοί ανεβαίνουν και τρεις γύρους μετά βρισκόμαστε μόνοι, αντιμέτωποι με τις στροφές και με την πρόκληση στα χέρια μας. Ο υπερτροφοδοτούμενος κινητήρας εντυπωσιάζει με τον ήχο του, με το θετικό του τράβηγμα σχεδόν από το ρελαντί, αλλά και με την ευστροφία του. Εύλογα, θα λέγαμε, με τη σχέση συμπίεσης να ανέρχεται στο πολύ υψηλό για υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα 10,5:1. Οι όποιες αμφιβολίες είχαμε για το νέο σύστημα διεύθυνσης εξανεμίζονται μετά το πρώτο γρήγορο πέρασμα. Σφιχτό όσο πρέπει, δεν πρόκειται να σε αφήσει εκτεθειμένο σε καμία περίπτωση. Μακάρι, όμως, να μπορούσαμε να πούμε το ίδιο και για το 6άρι μηχανικό κιβώτιο (στάνταρντ σε όλες τις εκδόσεις), που, παρ’ ότι βελτιωμένο σε αίσθηση, έδειξε κάποιες αδυναμίες στις γρήγορες αλλαγές. Όπως, όμως, μας εξήγησαν οι μηχανικοί, το συγκεκριμένο πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί στο μοντέλο παραγωγής με διαφορετικές βάσεις και ντίζες. Ίδωμεν.
Αυτό που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι η δουλειά που έχει γίνει στην ανάρτηση. Με την αρχιτεκτονική να έχει παραμείνει ίδια, η διαφορές εστιάζονται στα υλικά που έχουν χρησιμοποιηθεί. Η εκτεταμένη χρήση αλουμινίου έχει ως συνέπεια τη μείωση του βάρους της πίσω ανάρτησης κατά 9 κιλά. Το αποτέλεσμα ανακλάται στην οδική συμπεριφορά και την άνεση, που παρουσιάζεται εξαιρετικά βελτιωμένη. Σε αυτό συμβάλλει και η επιπλέον διαδρομή που απέκτησαν τα ελατήρια (0,5 εκ.). Έτσι, οι πολλαπλοί σύνδεσμοι πίσω κέρδισαν τον αέρα που τους έλειπε και αποδίδουν σαφώς καλύτερα. Η ουρά μοιάζει πλέον βιδωμένη, ακόμα και στις κλειστές στροφές που έπονται των ευθειών. Τουλάχιστον στην πολύ καλή άσφαλτο της πίστας, όπου και το DSC (σύστημα ευστάθειας) επέδειξε εγκράτεια, επιτρέποντάς μας να κινηθούμε γρήγορα, ακόμα και υπό την σκέπη του. Ισχυρό είναι, επίσης, το σύστημα πέδησης, που συνέχισε να αποδίδει σχεδόν σταθερά, παρά τη μεγάλη πίεση.
Επί της ουσίας, το νέο Mini Cooper S στην έδρα του μοιάζει ανίκητο, με τις «μεταγραφές» να αποδίδουν τα μέγιστα, βελτιώνοντας σχεδόν εφ’ όλης της ύλης το μοντέλο. Κρατάμε κάποιες μικρές επιφυλάξεις μέχρι τον Οκτώβριο, οπότε θα έχει ολοκληρωθεί η εξέλιξή του και θα πραγματοποιηθεί η επίσημη παρουσίασή του... και σε δημόσιο δρόμο, ελπίζουμε. Ένα μήνα αργότερα αναμένεται να κάνει την άφιξή του και στο δικό μας τερέν, όπου θα έχουμε τη δυνατότητα να εξαγάγουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα._ Γ. Καλ.
Μini αναδρομή
Το 2001, όταν η BMW ξεκίνησε την παραγωγή του νέου Mini, δεν περίμενε ότι θα σημείωνε τέτοιου μεγέθους επιτυχία. Βλέπετε, η πορεία του τα τελευταία χρόνια στα χέρια της Rover κάθε άλλο παρά ελπίδες έδινε για τέτοια σχέδια. Ωστόσο, η συνταγή πέτυχε και το Cooper έσπασε τα ταμία, με περισσότερες από 800.000 μονάδες, ξεπερνώντας τις προβλέψεις και του πιο αισιόδοξου ανθρώπου της BMW.
Σχεδόν πέντε χρόνια αργότερα, στην Έκθεση του Τόκιο πρώτα και λίγο αργότερα, στις αρχές του 2006, στο Διεθνές Σαλόνι του Ντιτρόιτ, η Mini παρουσίασε υπό τη μορφή πρωτοτύπου τη νέα εκδοχή του Cooper. Με σαφείς αναφορές στην έκδοση Traveller του παρελθόντος, μας έδινε περισσότερο μια εικόνα για τις δυνατότητες της εταιρείας, παρά για τις πραγματικές σχεδιαστικές γραμμές που επρόκειτο να ακολουθήσουν στο νέο μοντέλο.
Mini Cooper Mini Cooper S
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ 1.6 1.6 Turbo
ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ 120 ίπποι/6.000 σ.α.λ. 175/5.500
ΜΕΓ. ΡΟΠΗ 24,5 χλγμ./1.600 σ.α.λ. 16,3/4.250
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
ΕΜΠΡΟΣ Γόνατα ΜακΦέρσον, αντιστρεπτική ράβδος
ΠΙΣΩ Πολλαπλών συνδέσμων, αντιστρεπτική ράβδος
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 XΛM./ΩPA 9,1 δλ. 7,1
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ 202 χλμ./ώρα 225