Οι "μητέρες" του Volvo YCC
Είμαστε όλοι φεμινιστές!Πώς θα ήταν τα αυτοκίνητα, αν τα σχεδίαζαν αποκλειστικά γυναίκες; Μόνο στη Volvo τόλμησαν να δώσουν απάντηση στο ερώτημα...
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΑΚΗΣ ΤΕΜΠΕΡΙΔΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΚΟΜΠΟΤΣΑΡΗΣ, ELISABETH OHLSON WALLIN
TO πρωτότυπο YCC (Your Concept Car) ήταν ένα από τα πολλά της έκθεσης της Γενεύης του 2004. Ένα κουπέ με συμπαθητικές γραμμές και ευήλιο σαλόνι 2+2 θέσεων που δύσκολα το ξεχώριζες από τα υπόλοιπα. Κι όμως, έμελλε να περάσει στην ιστορία ως το πρώτο -και μοναδικό, για την ώρα- αυτοκίνητο που σχεδιάστηκε αποκλειστικά από γυναίκες. Αφιερωμένο εξαιρετικά στις ίδιες τις γυναίκες... Μια ομάδα από εννέα κυρίες που εργάζονταν στις τάξεις της Volvo είχαν την ιδέα του εγχειρήματος, την προώθησαν στον πρόεδρο, Χανς Όλοφ Όλσον, κι εκείνος αποκρίθηκε άμεσα, εγκρίνοντας το πρόγραμμα εξέλιξης, που δεν κόστιζε δα και μια περιουσία - μόλις 3,5 εκατ. ευρώ. Το πρωτότυπο που κατασκευάστηκε θα μπορούσε να είναι απλώς το φεμινιστικό απωθημένο μιας χούφτας γυναικών, όμως περνά πολύ ουσιαστικότερα μηνύματα. Όπως το σλόγκαν της σουηδικής ομάδας: «Aν ικανοποιήσεις τις προσδοκίες των γυναικών, έχεις ξεπεράσει εκείνες των αντρών». Τι σημαίνει, λοιπόν, για όλους εμάς -άντρες και γυναίκες- το YCC; Πώς σχεδιάστηκε και τι ανάγκες ικανοποιεί; Γιατί οι ιδέες του δεν έχουν ήδη περάσει στην παραγωγή και, βέβαια, ποιες θα μπορούσαν να εφαρμοστούν άμεσα; Μετά από μία ολόκληρη ημέρα παρέα με τις δημιουργούς του πρώτου φεμινιστικού αυτοκινήτου στον κόσμο, ορίστε οι απαντήσεις...
Ένα «μωρό» τις ενώνει!
Στα κεντρικά γραφεία διοίκησης της Volvo μάς περιμένει το YCC. Τα κακά νέα; Το πρωτότυπο είναι στατικό· δε γίνεται να το οδηγήσουμε. Τα καλά νέα; Πέντε από τις κυρίες της ομάδας έχουν πάρει ρεπό από τα γραφεία τους και είναι στη διάθεσή μας για να μιλήσουμε για το αυτοκίνητο. Σε ρόλο οικοδέσποινας, η Τατιάνα Μπούτοβιτς -η PR της ομάδας- μας υποδέχεται με σπαστά ελληνικά (ερωτευμένη χρόνια με την Ελλάδα!) και μας συστήνει στις υπόλοιπες: τις κυρίες Καμίλα Πάλμερτζ και Εύα-Λίζα ¶ντερσον, επικεφαλής του πρότζεκτ, την Έλνα Χόλμπεργκ, τεχνική υπεύθυνο, και τη Μαρία Βίντελ Κρίστιανσεν, υπεύθυνη σχεδιασμού του YCC. Η συζήτηση που θα ακολουθήσει δε θα λάβει χώρα σε κάποιο γραφείο, αλλά γύρω και μέσα στο «μωρό» τους...
Πώς ξεκίνησε η ιδέα του YCC; Μας λέει η Καμίλα Χόλμπεργκ: «Φθινόπωρο του 2001, συναντηθήκαμε σε ένα σεμινάριο της Αμερικανίδας Μάρτι Μπαρλέτα (γκουρού του μάρκετινγκ και συγγραφέα του βιβλίου “Marketing to Women”) σχετικό με τις ανάγκες των γυναικών. Εκεί συζητήσαμε για το αν ως γυναίκες θα μπορούσαμε να φτιάξουμε κάτι. Κι αν φτιάξουμε ένα γυναικείο αυτοκίνητο;»
Έτσι, δεκαπέντε σχεδιάστριες, μηχανικοί και μάρκετινγκ μάνατζερ άρχισαν να συζητούν το θέμα για μήνες. «Αυτή η δουλειά ήταν “μαύρη”, χωρίς άδεια και μπάτζετ» λέει η κ. Μπούτοβιτς. Το καλοκαίρι του 2002, οι κυρίες πήγαν στον πρόεδρο της Volvo, κ. Όλσον, και του έκαναν την πρόταση: «Ήταν πολύ θετικός» λέει η Καμίλα. «“Μου αρέσουν”, μας είπε, “αυτά που ακούω. Ελάτε πίσω και συνδυάστε τις προτάσεις σας”. Μετά το “ΟΚ” του Όλσον, γίναμε μία ομάδα και τον Αύγουστο, ύστερα από συνάντηση με τη διοίκηση, πήραμε έγκριση για να προχωρήσουμε σε μια προμελέτη για το κόστος και το περιεχόμενο του πρότζεκτ». Μόλις μία εβδομάδα πριν, είχαν προσεγγίσει τη σχεδιάστρια ¶ννα Ροζέν, ώστε να τους παραδώσει το πρώτο σκίτσο του αυτοκινήτου...
Το πρωτότυπο άρχισε να κατασκευάζεται το καλοκαίρι του 2003, για να είναι έτοιμο τα Χριστούγεννα του ίδιου χρόνου, που σημαίνει ότι ο σχεδιασμός του είχε διαρκέσει ένα χρόνο. «Είχαμε ατέλειωτες -ίσως υπερβολικές- συζητήσεις πάνω στο θέμα», παραδέχεται η κ. Μπούτοβιτς. Πώς προσέγγισαν το θέμα; Από τις δικές τους ανάγκες ίσως; «Ναι!», μας λέει η Πάλμερτζ. «Δε θέλεις να ασχολείσαι πολύ με το αυτοκίνητο, θέλεις να σε πηγαίνει από το σημείο Α στο Β. Μιλήσαμε για λιγότερο περίπλοκη ζωή αλλά και διασκέδαση στην οδήγηση. Για ένα αυτοκίνητο που θέλεις να οδηγείς, με καλή ορατότητα από μέσα και από έξω, ώστε να δείχνεις καλύτερη μέσα σ’ αυτό. Στα σουηδικά είναι η ίδια έκφραση: look good and look good».
Το YCC, που δεν είναι ένα SUV, ένα πολυμορφικό ή, έστω, ένα στέισον, αλλά ένα κουπέ, σε κάνει να αναρωτιέσαι τι τύπο γυναίκας είχαν στο μυαλό τους οι κυρίες της Volvo, όταν το σχεδίαζαν: «Mια δραστήρια γυναίκα χωρίς ηλικία, που ζει στην Ευρώπη, με οικογένεια ή στα πρόθυρα να φτιάξει οικογένεια. Που θέλει να οδηγεί μόνη της, χωρίς να δείχνει αν είναι μητέρα ή όχι» λέει η Καμίλα -μητέρα και η ίδια, όπως όλες της παρέας-, για να τη συμπληρώσει η Μαρία Βίντελ Κρίστιανσεν: «Eίχαμε στα μυαλά μας ένα πρόσωπο που θέλει ένα αυτοκίνητο σαν καλό ηλεκτρονικό παιχνίδι, να το παίρνει και να φεύγει».
Αυτό που θέλουν οι γυναίκες
Παρατηρώντας το YCC, δύσκολα θα βρεις κάτι θηλυκό πάνω του. Γιατί, αλήθεια; «Από την αρχή συμφωνήσαμε ότι το αυτοκίνητο πρέπει να είναι και για γυναίκες και για άντρες. Όχι γυναικωτό» μας λέει η Μπούτοβιτς. Είναι, όμως, αρκετά φανταχτερό. Προϊόν γυναικείας φιλαρέσκειας, δηλαδή; Η Πάλμερτζ δε συμφωνεί: «Eίναι κομψό, διακριτικό, εκλεπτυσμένο, αλλά δείχνει ότι είσαι κάποια. Θέλαμε ένα αυτοκίνητο που να σε κάνει να λες “ουάου, το θέλω”, όταν το δεις από έξω. Και από μέσα να έχεις μια αίσθηση ότι το χρειάζεσαι και ότι σε κάνει να αισθάνεσαι καλά». Γιατί επιλέχθηκαν πόρτες τύπου «φτερά γλάρου»; Η Έλνα Χόλμπεργκ είναι η πιο κατάλληλη να μας εξηγήσει: «Έχετε δει ότι η πόρτα ανοίγει αυτόματα;» μας ρωτά και, την ίδια στιγμή, πατά το κουμπάκι στο τηλεχειριστήριο. Η πόρτα του οδηγού ανοίγει απαλά και αθόρυβα. «Σκεφτήκαμε ότι οι άνθρωποι θέλουν ένα σπορ αυτοκίνητο, αλλά συνάμα πρακτικό. Εγώ, κάθε φορά που φτάνω στο αυτοκίνητο, ανοίγω τις πόρτες των παιδιών και μετά τη δική μου, άνοιξε-κλείσε, άνοιξε-κλείσε. Ζώντας στο Γκέτεμποργκ, όπου βρέχει πολύ, δε θέλεις να αφήνεις κάτω τα ψώνια. Οπότε είπαμε ας έχουμε μια πόρτα για τις τσάντες, τους επιβάτες κι εσένα. Έχεις έναν τηλεχειρισμό, τον ενεργοποιείς από το γραφείο ή το σπίτι -ακόμη και 10 λεπτά πριν- και, όταν πλησιάζεις κοντά, η πόρτα ανοίγει αυτόματα, ενώ το κατώφλι κατεβαίνει και διευκολύνει την είσοδο. Τα ψώνια τα βάζεις στο πίσω κάθισμα, που είναι σαν θέση κινηματογράφου». Οι κυρίες μάς λένε ότι η πόρτα ήταν το θέμα που τις παίδεψε περισσότερο. Οι συμβατικές πόρτες αποκλείστηκαν, γιατί θα ήταν τεράστιες. Οι συρόμενες το ίδιο, γιατί δεν ήταν εφαρμόσιμες τεχνικά και, επιπλέον, θα χαλούσαν την αισθητική του αυτοκινήτου ανοιχτές.
Εσωτερικά, το πρωτότυπο Volvo είναι πιο άνετο απ’ όσο δείχνει από έξω. Αρκετά ευάερο, χάρη στους κενούς χώρους κάτω από τα καθίσματα, και φωτεινό σαν μοντέρνο καθιστικό του ΙΚΕΑ. «Γιατί το εσωτερικό πρέπει να μοιάζει με hi-tech κόκπιτ;» αναρωτιέται η κ. Κρίστιανσεν, που κατά τη διάρκεια του πρότζεκτ είχε υπό την επιστασία της 25 σχεδιαστές. «Πρέπει να είναι απλό ό,τι σε περιβάλλει και να σου δίνει μια σπιτική, ζεστή αίσθηση. Γι’ αυτό δουλέψαμε με Σουηδούς σχεδιαστές και βάλαμε ξύλο βελανιδιάς, σαν αυτό που χρησιμοποιείται στα έπιπλα. Ενώ όλα τα στοιχεία που συνδέονται με τη μηχανική πλευρά του αυτοκινήτου (τάπα βενζίνης, πεντάλ, “αυτιά” κιβωτίου) είναι από αλουμίνιο».
Σαν καλές οικοδέσποινες, οι «μητέρες» του YCC μάς βάζουν στη θέση του οδηγού και μας δείχνουν με ενθουσιασμό τα μυστικά του. Με το που κάθεσαι, το κάθισμα έρχεται μπροστά και σφίγγει τα πλευρά, το τιμόνι χαμηλώνει, τα πεντάλ έρχονται κοντά στα πόδια σου και τα προσκέφαλα στο σωστό ύψος. Όλα ελέγχονται από έναν κεντρικό υπολογιστή που του έχουν δώσει το όνομα ergovision, μια ιδέα της Χόλμπεργκ. Η ίδια εξηγεί περί τίνος πρόκειται: «Όταν θα αγοράζεις το αυτοκίνητο, το σώμα σου θα σκανάρεται στον ντίλερ και στο κλειδί θα μπαίνουν οι διαστάσεις σου. Το κλειδί θα το “αισθάνεται” αυτό θα και προσαρμόζει ανάλογα τη θέση οδήγησης. Βλέπετε αυτό το ματάκι στην αριστερή κολόνα; Είναι ένα φακοειδές ολόγραμμα που ελέγχει αν τα μάτια σου είναι στο σωστό ύψος». Δηλαδή, ως αγοραστής θα περνάω από... αξονικό τομογράφο; Μήπως υπερβάλλουμε; «Η ορατότητα είναι πολύ σημαντική, ειδικά για τις κοντές γυναίκες», απαντά η Έλνα.
Η ξενάγηση συνεχίζεται. Ο κώνος του τιμονιού είναι σταθερός, όπως στη Citroen C4, η κονσόλα θυμίζει ηχοσύστημα Bang & Olufsen, οι ταπετσαρίες των καθισμάτων αλλάζουν και πλένονται και η όλη αισθητική του σαλονιού είναι μίνιμαλ, με κάποιες πινελιές οικιακής διακόσμησης (βλ. πατάκια από φλοκάτη). Ανάμεσα στα καθίσματα υπάρχει ένα δίπατο ντουλάπι που χωράει τα... πάντα! Και τα όργανα; Πίσω από το φιμέ πλαστικό εμφανίζεται μόνο ένα ταπεινό ταχύμετρο. Το στροφόμετρο; «Τι να το κάνω;», αντιπαρέρχεται η Πάλμερτζ, που δεν κρύβει ότι ωθεί εδώ και καιρό τη Volvo στην κατεύθυνση πιο καθαρών οργάνων: «Θέλουμε να κοιτάς το δρόμο, όχι τα όργανα. Γιατί να βλέπω τόσα πράγματα; Στο YCC βλέπεις μόνο όσα θέλεις να δεις: έχεις σύστημα πλοήγησης με φωνή (χωρίς χάρτη), για το πού θα παρκάρεις κ.ά.»
Πράγματι, ένα γράφημα της λειτουργίας Autopark στα δεξιά του πίνακα σε πληροφορεί αν επαρκεί η θέση στάθμευσης που προσεγγίζεις. «Και το αμάξωμα βοηθά στο παρκάρισμα» λέει η Μαρία Βίντελ Κρίστιανσεν. «Τα φτερά είναι ψηλά, ώστε να βλέπεις τις γωνίες του αυτοκινήτου, η πλευρική πόρτα χαρίζει άπλετη ορατότητα πίσω από τους ώμους, ενώ το πίσω τζάμι κατεβαίνει χαμηλά, ώστε να βλέπεις πού τελειώνει η ουρά. Επίσης, οι προφυλακτήρες είναι από υλικό που δε χαράσσεται εύκολα». Μα, είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα το παρκάρισμα για μια γυναίκα, τελικά;
Απειλούνται τα αντρικά γούστα;
Aπό τη συζήτηση δε λείπουν και οι μεταξύ μας διαφωνίες. Η ολιγόλογη Εύα-Λίζα ¶ντερσον γελά δυνατά, όταν λέμε ότι κάποια πράγματα που εκείνες θεωρούν άχρηστα -όπως το στροφόμετρο- αποτελούν φετίχ για τους άντρες. «Φαντάζεστε μια Ferrari χωρίς;», τη ρωτάμε κι έχει έτοιμη την απάντηση: «Αν έφτιαχνα μια Ferrari, θα την έβλεπα και από τη “μάτσο” πλευρά. Θα έβαζα παντού όργανα, κουμπιά στο τιμόνι, θα την έκανα σαν αγωνιστικό αυτοκίνητο». Πάλι καλά... Η Εύα έχει μεγάλη ιστορία στη Volvo. Το 1989 ηγήθηκε της ομάδας που ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τις ανάγκες των γυναικών αγοραστών. Χάρη στις προτροπές της, οι τάπες λαδιού και των δοχείων υγρού ψυγείου και υαλοκαθαριστήρων έγιναν χρωματιστές, για να διακρίνονται εύκολα. «Αυτό ήταν ένα πρόβλημα για πολλούς πελάτες, ακόμη και άντρες» λέει η ίδια. «Και δε θα ξεχάσω το άγχος που είχε η εταιρεία στην ιδέα να αφαιρέσουμε το πιεσόμετρο τούρμπο στο “850”. Όταν το βγάλαμε, κανένας δεν το ζήτησε! Και μετά το εφαρμόσαμε σε όλα τα αυτοκίνητα».
Ζητάμε να ανοίξουν το καπό για να δούμε τον κινητήρα, που, όπως μας έχουν πει, είναι ο 5κύλινδρος τούρμπο με 215 ίππους και 6άρι αυτόματο κιβώτιο που μεταδίδει την κίνηση εμπρός. Το YCC είναι υβριδικό: ένας ηλεκτροκινητήρας που αντικαθιστά την κλασική μίζα επιτρέπει την εκκίνηση με το γκάζι από στάση. Το καπό, όμως, δεν ανοίγει. Γιατί, αλήθεια; «Ένας από τους στόχους του πρότζεκτ ήταν να δείξουμε στη διοίκηση ότι μπορείς να γλιτώσεις λεφτά σφραγίζοντας το καπό του κινητήρα» λέει η κ. ¶ντερσον και η Κρίστιανσεν συμπληρώνει: «Στα καινούργια αυτοκίνητα δε χρειάζεται να ελέγχεις το λάδι. Γιατί να ξοδεύουμε χρήματα ώστε να σχεδιάζουμε όμορφους κινητήρες και να μη δίνουμε τα ίδια χρήματα για έξυπνες ιδέες στο εσωτερικό; Όταν κλείνεις το καπό, έχεις πολύ όμορφη εμφάνιση, ενώ για τους μηχανικούς είναι εύκολο να προσεγγίσουν τον κινητήρα. Το κλειστό καπό βοηθά και στην προστασία των πεζών».
Ωραία όλα αυτά, αλλά κατά πόσο μπορούν να περάσουν στην παραγωγή, σε ένα αυτοκίνητο όπως το αναμενόμενο Volvo C30; Οι συνομιλήτριές μας είναι ρεαλίστριες: «Eμείς ξεκινήσαμε με βάση το τι χρειαζόμαστε και όχι με το τι μπορούμε να φτιάξουμε σε μαζική παραγωγή» λέει η ¶ντερσον. «Θα μπορούσαμε, πάντως, να φτιάξουμε αυτοκίνητα με περισσότερους αποθηκευτικούς χώρους και λιγότερα όργανα, που θα είναι πιο εύκολα στο παρκάρισμα». Από την πλευρά της, η Κρίστιανσεν θα ήθελε να προωθήσει τις ανταλλακτικές ταπετσαρίες στα καθίσματα. Όσο για την Πάλμερτζ; «Θα ήθελα να δω εξωτερική τάπα των υαλοκαθαριστήρων» μας λέει «αλλά και πίσω καθίσματα κινηματογραφικού τύπου».
Τέλος, τι θα έλεγαν οι κυρίες από το Γκέτεμποργκ για το ενδεχόμενο κατασκευής ενός 100% αυτοκινήτου παραγωγής; «Είναι δίκοπο μαχαίρι» λέει η Κρίστιανσεν. «Οι γυναίκες δε θέλουν να είναι ενταγμένες σε μια ομάδα. Θα ήταν καλό να φτιάχνουμε “γυναικεία” αυτοκίνητα, αλλά χωρίς να τα διαφημίζουμε ως τέτοια».
«Δε νομίζω ότι μια γυναίκα θέλει ένα ροζ αυτοκίνητο με χώρο για το lipstick», προσθέτει η κ. ¶ντερσον. «Θα ήταν σαν αυτοκίνητο για ειδικές ανάγκες». Και η τελευταία ερώτηση: ποιο αυτοκίνητο «μισούν» περισσότερο ως φαλλοκρατικό σύμβολο; «Το Hammer!», όλες με μια φωνή!_ Α. Τ.
Οι 5+4 μητέρες του YCC
Camilla Palmpertz
39 ετών, Βιομηχανικός. Επικεφαλής του πρότζεκτ YCC. Στη Volvo από το 1995 ως αναλυτής δοκιμών σύγκρουσης. Έχει εξελίξει πλευρικούς αερόσακους κι ένα ανδρείκελο εγκύου γυναίκας.
Eva-Lisa Andersson
48 ετών, υπεύθυνη ανάπτυξης μοντέλων κι επικεφαλής του πρότζεκτ YCC. Στη Volvo από το 1985.
Elna Holmberg
46 ετών με μπάτσελορ στη Μηχανολογία. Στη Volvo από το 1995. Υπεύθυνη τεχνικής εξέλιξης YCC, διευθυντικό στέλεχος τμήματος σχεδιασμού σήμερα.
Maria Widell Christiansen
47 ετών, στη Volvo από το 1986. Συντονίστρια σχεδιασμού YCC. Στο τμήμα στρατηγικής προϊόντος από τις 15/7/2006.
Tatiana Butovitsch Temm
45 ετών, στη Volvo από το 1989. Υπεύθυνη επικοινωνίας πρότζεκτ YCC και εταιρικής επικοινωνίας Volvo.
Lena Ekelund
44 ετών, στη Volvo από το 1986. Νο 2 στην τεχνική εξέλιξη YCC.
Anna Rosen
30 ετών, σχεδιάστρια. Στη Volvo από το 2002. Υπεύθυνη εξωτερικού σχεδιασμού YCC.
Cynthia Charwick
49 ετών, σχεδιάστρια εσωτερικών χώρων. Στη Volvo από το 1981. Υπεύθυνη εσωτερικού σχεδιασμού YCC.
Maria Uggla
44 ετών, στη Volvo από το 2001. Υπεύθυνη για τις εσωτερικές επενδύσεις και το φινίρισμα του YCC.
ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ VOLVO YCC
Όχι άλλο πλυντήριο! Το ειδικό βερνίκι (χρησιμοποιείται στα απορριμματοφόρα της Νέας Υόρκης) δεν επιτρέπει σε σκόνη και βρομιές να κολλάνε στο αμάξωμα.
Πού είναι τα κλειδιά μου; Ο τηλεχειρισμός έχει μνήμη. Τον ενεργοποιείς από το γραφείο ή το σπίτι και, όταν πλησιάζεις στο αυτοκίνητο, η πόρτα ανοίγει ηλεκτρικά από μόνη της.
Τι να φορέσω σήμερα; Οκτώ διαφορετικές ταπετσαρίες διαθέτει το YCC, από μαύρο δέρμα μέχρι ανοιξιάτικα βαμβακερά. Όλα βγαίνουν και πλένονται εύκολα.
Πού να βάλω τη Louis Vuitton μου; Ανάμεσα στα καθίσματα υπάρχει βαθύ ξύλινο ντουλάπι που χωρά τα πάντα. Με συρταρωτή θήκη από πάνω που δέχεται κινητό, κλειδιά κ.ά.
Χωράω εδώ; Το σύστημα Autopark, αφού ελέγξει το χώρο στάθμευσης, αναλαμβάνει τον ελιγμό με το τιμόνι, αφήνοντας στην οδηγό τον έλεγχο του γκαζιού και του φρένου.
Έπαθα λάστιχο! Μην ανησυχείτε, το YCC φορά run flat ελαστικά.
Προσοχή στα ψώνια! Τέρμα πια τα σκόρπια ψώνια του σουπερμάρκετ. Οι σακούλες χωρούν άνετα μπροστά από τα αναδιπλούμενα (τύπου σινεμά) πίσω καθίσματα.
Μα, πού είναι η μηχανή; Μπροστά, αλλά το καπό είναι σφραγισμένο και πρόσβαση στον κινητήρα έχει μόνο ο μηχανικός. Για το υγρό των υαλοκαθαριστήρων υπάρχει τάπα στο αμάξωμα, δίπλα στην τάπα βενζίνης, που ανοίγει «μαγικά», με ένα απαλό άγγιγμα.
Πότε να το πάω για σέρβις; Μην ανησυχείτε, το YCC θα στείλει ένα SMS στο εξουσιοδοτημένο συνεργείο της γειτονιάς σας, όταν φτάσει η ώρα, κι εκείνοι θα σας ειδοποιήσουν να κλείσετε ραντεβού.