Στέφανος Καμιτσάκης-Γιώργος Κατσίνης
Μάτια που βγάζουν φλόγες!«Πίτσι» με ψυχή, ταλέντο, όραμα κι επιθυμία. Ο Στέφανος Καμιτσάκης και ο Γιώργος Κατσίνης είναι αυτό που λέμε «ελπίδα», με όλη τη σημασία της λέξης.
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΩΡΑΙΟΙ! Μοιάζει συνηθισμένη και κοινότοπη έκφραση, αφού στο παρελθόν την έχουμε χρησιμοποιήσει κατά κόρον, αλλά έτσι μπορεί να αποτυπώσει κανείς ιδανικά περιπτώσεις πιτσιρικάδων που γουστάρουν τους αγώνες και ζουν για αυτούς. Ο Στέφανος Καμιτσάκης και ο Γιώργος Κατσίνης είναι δύο νέοι που ετοιμάζονται να κάνουν το μεγαλύτερο άλμα της αγωνιστικής τους καριέρας. Να ξεφύγουν από τη στενή ελληνική πραγματικότητα και να ανοίξουν τα φτερά τους προς το εξωτερικό, κάνοντας το όνειρο αληθινό. Σε ιδανική ηλικία, 19 και 15 ετών, αντίστοιχα, αποτελούν εξαιρετικές περιπτώσεις παιδιών -διαμαντιών, θα λέγαμε καλύτερα- και μοιάζουν να έχουν ό,τι χρειάζεται για επιτύχουν όλα τα παραπάνω. Γεμάτοι φιλοδοξία, όνειρα αλλά και παροιμιώδη ωριμότητα, σε βαθμό, μάλιστα, που ξαφνιάζει, παρά το μικρό της ηλικίας τους, και οι δύο είναι ικανοί να συζητούν εις βάθος και να αγγίζουν τα ευαίσθητα θέματα των αγώνων, που άλλοι προσπερνούν ή δεν τολμούν να προσεγγίσουν. Με την αθωότητα που τους διακρίνει, λόγω ηλικίας, λένε αλήθειες, χωρίς φόβο και πάθος, με μοναδικό γνώμονα το καλό του σπορ, όπως οι ίδιοι το βλέπουν.
Έχοντας χαράξει, λοιπόν, ο καθένας τη δική του πορεία στο χώρο του καρτ, αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν το μεγάλο βήμα και να στραφούν στο εξωτερικό. Ο Στέφανος Καμιτσάκης, στα 19 του χρόνια, θα επιχειρήσει να συμμετάσχει στην ισπανική Formula 3. Ήδη έχει ολοκληρώσει μια σειρά δοκιμών και βρίσκεται εν αναμονή απάντησης από το εξωτερικό, συνεχίζοντας, ταυτόχρονα, τις προσπάθειες συνεργασίας με χορηγούς που θα υποστηρίξουν το εγχείρημα. Mετρώντας περισσότερα από οκτώ χρόνια στα καρτ και όντας λάτρης της πίστας, διακρίθηκε από την πρώτη στιγμή για το πάθος και την αγάπη του για τους αγώνες, την ταχύτητα και το καρτ. Από την άλλη πλευρά, ο μικρός Γιώργος Κατσίνης, αν και μόλις 15 χρονών, προσπαθεί να ανοίξει τα φτερά του προς τη Γερμανία, με στόχο τη συμμετοχή του στη Formula BMW Series. Από την πρώτη κιόλας επαφή, κλέβει τις εντυπώσεις, αφού με τον τρόπο που μιλά αλλά και ό,τι λέει θα μπορούσε κανείς να νομίζει πως πρόκειται για άνθρωπο μεγαλύτερης ηλικίας. Αποφασισμένος να πραγματοποιήσει όλα τα όνειρά του, δείχνει πάθος και αγάπη για αυτό που κάνει, αλλά πάντα σε ένα προσγειωμένο και ρεαλιστικό πλαίσιο - συνδυασμός ιδιαίτερα σπάνιος.
Όπως είναι, πλέον, γνωστό, και οι δύο τους έχουν εξασφαλίσει την υποστήριξη της Εθνικής Επιτροπής Αγώνων, όντας, μαζί με τους Λάμπρο Αθανασούλα, Δημήτρη Δεβερίκο και Ιάσονα Φωτόπουλο, μέλη της εθνικής ομάδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού για το 2007. Βέβαια, το γεγονός αυτό δεν τους εξασφαλίζει τη συμμετοχή στους θεσμούς που έχουν επιλέξει, αλλά αποτελεί μια σημαντική -από αρκετές απόψεις- βοήθεια και, εν ολίγοις, ένα έναυσμα. Μαζί τους, λοιπόν, βρεθήκαμε στην πίστα καρτ στις Αφίδνες, για μια συζήτηση εφΆ όλης της ύλης, όπου μας μίλησαν για το παρόν αλλά και, φυσικά, για το μέλλον.
Με το μαγνητόφωνο στο Rec...
... με το ύφος να μην αλλάζει και τη συζήτηση να παραμένει το ίδιο εποικοδομητική. Τι και αν απέναντί τους υπήρχε ένας δημοσιογράφος; Kαι οι δύο, με την αθωότητα που διακρίνει δύο μικρά παιδιά, υπήρξαν ειλικρινείς. Μιλώντας, αρχικά, αφοπλιστικά για τα προβλήματα που ταλανίζουν το χώρο του καρτ, ο Στέφανος Καμιτσάκης δε μας έκρυψε ότι αυτά απασχολούν το καρτ παγκοσμίως. «Προβλήματα υπάρχουν και σε μεγάλο ποσοστό έχουν να κάνουν με τον οικονομικό τομέα. Μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν συμμετοχές, επειδή το άθλημα είναι ακριβό. Σύντομα, όμως, θα έρθει σημαντική βοήθεια, με τη θέσπιση ενός νέου ενιαίου κινητήρα σε κάθε κατηγορία. Είναι ένας κινητήρας με μεγάλη διάρκεια ζωής, που μπορεί να λειτουργεί μέχρι και πενήντα ώρες. Με αυτόν τον τρόπο, θα μειωθεί σε μεγάλο βαθμό το κόστος». Ο δε Γιώργος συμφώνησε σε κάθε επίπεδο, ενώ δεν παρέλειψε να εξυμνήσει θεσμούς όπως το Easykart. Ο τελευταίος είναι ένας νέος θεσμός που θα κάνει την εμφάνισή του από τη νέα χρονιά και κατά τον οποίο οι συμμετέχοντες θα αγωνίζονται με καρτ Ενιαίου τύπου, με γνώμονα πάντα το χαμηλό κόστος. «Κι εγώ πιστεύω ότι το πρόβλημα όλου του κόσμου που ασχολείται με τα καρτ είναι οικονομικής φύσης. Και αυτό, με την έλευση αυτού του κινητήρα αλλά και με θεσμούς όπως το Easykart, θα διορθωθεί. Πολύς κόσμος θα αποφασίσει να ασχοληθεί με το σπορ». Γεγονός, σίγουρα, θετικό, αφού τα τελευταία χρόνια είναι φανερή η απουσία νέων παιδιών από το χώρο, ο οποίος, μέχρι πρότινος, τροφοδοτούσε με νέα ταλέντα τους αγώνες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ύστερα από μια εξαιρετική γενιά οδηγών, όπως ήταν οι Νίκος και Βασίλης Ζάχος, ο Τάκης Καϊτατζής και ο Νίκος Γκίκας, δεν είχαμε δει κάτι αξιοπρόσεκτο. Και ο Στέφανος και ο Γιώργος, όμως, έχουν διαφορετική άποψη, αφού θεωρούν ότι αυτή είναι η στιγμή της διαδοχής από τη νέα αλλά και από την επόμενη γενιά. «Οι φουρνιές των οδηγών, ουσιαστικά, τώρα αλλάζουν. Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν πολλά παιδιά στις κατηγορίες Mini, που έχουν το ταλέντο και μπορούν να το δείξουν. Και οι δύο αποτελούμε παραδείγματα, αν και πιστεύω ότι υπάρχουν ακόμα πολλοί και ικανοί. Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αρκετοί έφυγαν από το χώρο κι έπαψαν να ασχολούνται. Την εποχή που μεσουρανούσαν όσοι αναφέρατε οι συμμετοχές ήταν 125, ενώ τώρα αγγίζουν τις 60» μας είπε ο Στέφανος, ενώ ο Γιώργος συμπλήρωσε: «Υπάρχουν πολλά παιδιά που πάνε γρήγορα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πόσο ψηλά μπορούν να φτάσουν. Απλώς, δεν είναι γνωστά ακόμα». Τουλάχιστον, για την ώρα, θα συμπληρώσουμε εμείς. ¶ρα, και οι δύο πιστεύουν ότι υπάρχουν νέοι στο χώρο που είναι ταλέντα; Ο Γιωργάκης, αναμφισβήτητα, ναι. Αν και δεν παρέλειψε να δώσει άμεσα και μια πρώτη διάσταση των προβλημάτων, συνεχίζοντας να μας εκπλήσσει με τη στάση του απέναντι στα πράγματα. «Ταλέντα υπάρχουν πάντα. Το θέμα είναι να τους βοηθήσει και να τους προωθήσει κάποιος. Από οικονομικής πλευράς, και όχι μόνο. Αυτό δεν είναι εύκολο στην Ελλάδα, ειδικά από χρηματικής άποψη». Την ίδια ώρα, ο Στέφανος δίνει μια άλλη –αληθινή, όμως- διάσταση στο θέμα. «Εγώ θεωρώ ότι αυτό που σε ωθούν να κάνεις εδώ είναι να ασχοληθείς με τα ράλλυ και όχι με την πίστα. Γενικά, η τάση της εποχής είναι προς τα εκεί και όχι προς τα μονοθέσια». Εν ολίγοις, αμφότεροι είναι λάτρεις της πίστας και της ασφάλτου; Η απάντηση του Στέφανου ήταν άμεση και χωρίς δεύτερη σκέψη: «Ποτέ δε μου άρεσαν οι αγώνες ράλλυ, πάντα μου άρεσε η πίστα», ενώ ο μικρός Γιώργος δεν παρέλειψε να συμπληρώσει: «Εμένα δε με εντυπωσιάζουν τα ράλλυ. Από μικρός με την άσφαλτο και την πίστα πάθαινα πλάκα, ενώ, μόλις έβλεπα χώμα, άλλαζα κανάλι στην τηλεόραση». Λογικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο μεν Στέφανος ασχολείται δεκατρία χρόνια με το καρτ, ο δε Γιώργος οκτώ. Αμφότεροι, λοιπόν, αυτήν τη στιγμή κοιτούν προς το εξωτερικό και τη συμμετοχή τους σε αγώνες και θεσμούς που θα τους προσφέρουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν μερικά από τα όνειρά τους. Η προσπάθεια και των δύο, ουσιαστικά, βασίστηκε σε ιδιωτική πρωτοβουλία. «Όσον αφορά τη δική μου περίπτωση, κάποιοι άνθρωποι ήθελαν να προωθήσουν έναν Έλληνα οδηγό στο εξωτερικό. Ανάμεσα σε άλλους πέντε Έλληνες, τους Κασάπη, Τσάμπρα, Ξυνό και Σταματίου, επέλεξαν εμένα, για να πάω στις δοκιμές στην Ισπανία. Με αυτόν τον τρόπο, βρέθηκα στην πίστα της Χερέθ. Χωρίς να έχω καμία εμπειρία από το αυτοκίνητο, ακολούθησα το πρόγραμμα του event, το οποίο και μας έδινε την ευκαιρία μόνο για δύο ώρες ελεύθερες δοκιμές και το απόγευμα χρονομετρημένες. Την πρώτη φορά που μπήκα στο μονοθέσιο ήμουν 9 δλ. πίσω από τους πρώτους, αλλά στο τέλος της ημέρας είχα μειώσει τη διαφορά στα 2 δλ. Αυτό το κατάφερα σε μία μέρα! Σκεφτείτε ότι το αυτοκίνητο το είδα για πρώτη φορά στην πίστα. Δεν ήξερα καν που ήταν η 1η σχέση στο κιβώτιο. Τι να πρωτομάθω μέσα σε μία μέρα; Για παράδειγμα, από την πρώτη στιγμή μού είπαν ότι πρέπει να χρησιμοποιώ το αριστερό πόδι στο φρένο! Αλλά η αλήθεια είναι ότι έμαθα πολλά. Βέβαια, όπως ήταν αναμενόμενο, στην αρχή τα είχα χάσει τελείως. Και, όταν είδα τους χρόνους, απογοητεύτηκα πλήρως. Μετά, όσο περνούσε η ώρα, συνήθιζα το μονοθέσιο, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να βελτιώνω τους χρόνους μου. Αισθανόμουν όλο και καλύτερα. Με αυτόν τον τρόπο, παρατηρούσα ότι, εντέλει, δεν είναι κάτι αδύνατο». Κάπως έτσι μας περιέγραψε ο Στέφανος Καμιτσάκης τον τρόπο με τον οποίο το όνειρό του πήρε σάρκα και οστά. Για τον Γιώργο Κατσίνη, η προσπάθεια ξεκίνησε και πάλι από... ιδιωτική πρωτοβουλία. «Ο κ. Δρακόπουλος με έφερε σε επαφή με ανθρώπους της BMW, που έχουν σχέσεις με το εξωτερικό και ανέλαβαν να βοηθήσουν το όλο εγχείρημα. Από εκεί και πέρα, πήγα στη Γερμανία, σε μια πίστα στο Βερολίνο, όπου και οδήγησα το μονοθέσιο. Ο χώρος εκεί έμοιαζε με σχολή. Δεν υπήρχε χρονομέτρης, αλλά μόνο εξέταση της τηλεμετρίας. Το γεγονός, λοιπόν, της απουσίας χρονομέτρου, σίγουρα, μειώνει το άγχος που έχεις όταν κάνεις κάτι για πρώτη φορά». Tελικά, πόσο διαφορετική ήταν η εμπειρία της οδήγησης ενός μονοθεσίου; «Δεν εντυπωσιάζει από πλευράς δύναμης, λόγω του μικρού κινητήρα. Βέβαια, αυτό δεν ενοχλεί, αφού, ακόμα κι έτσι, δεν παύεις να έχεις την αίσθηση του μονοθεσίου. Είχε εξαιρετική αεροδυναμική και όλες τις πτέρυγες που απαιτούν ένα διαφορετικό τρόπο οδήγησης. Και, φυσικά, δεν είχε καμία σχέση με το καρτ. Με το καρτάκι μπορείς να διορθώσεις ακριβώς αυτό που θες. Ακόμα και το λάθος μπορείς να διορθώσεις. Ακόμα και αν βγεις εκτός, μπορείς να μπεις και πάλι στον αγώνα και να συνεχίσεις. Ενώ στη Formula, με την παραμικρή απροσεξία, γυρνάς, χάνεις την αεροδυναμική, ξεκολλάς και τέλος. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι διαφορετικό. Με το καρτ μπορείς να πιέσεις λίγο παραπάνω και, άμα το χάσεις, δεν έγινε και τίποτα. Στη Formula δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Πέντε πόντους εκτός γραμμής να μείνεις, είναι πολύ δύσκολο να στρίψεις. Αλλά, φυσικά, αυτό είναι μια πρόκληση που μου αρέσει». Ανάλογη ήταν η εμπειρία και για το Στέφανο, που έζησε κάτι τελείως διαφορετικό: «Καμία σχέση με ό,τι έχω συνηθίσει. ¶λλα χιλιόμετρα, άλλη αεροδυναμική και ταχύτητα. ΠαρΆ όλα αυτά, ακόμα και σήμερα, αν με ρωτούσες, θα σου έλεγα ότι με γοητεύει περισσότερο το καρτ από τη Formula. Το καρτ δεν μπορώ να το συγκρίνω με κάτι άλλο. Το κοντρολάρεις, μπορείς να παίξεις περισσότερο, να πιέσεις. Είναι πιο άμεσο και η αίσθηση είναι διαφορετική». Ανάλογη είναι η γνώμη και του Γιώργου, που βλέπει το καρτ με σαφώς διαφορετικό μάτι και το βρίσκει πιο διασκεδαστικό. «Το καρτ είναι το σκαλοπάτι πριν από το στόχο. Ο στόχος είναι η Formula. Tρέχεις με καρτ μέχρι να τα καταφέρεις. Μας απογοητεύει αυτό που βλέπουμε σε κάποιες άλλες χώρες, όπου οι οδηγοί προωθούνται κι εξελίσσονται, ενώ εδώ δε συμβαίνει κάτι τέτοιο - μας απελπίζει λίγο». Οι αγώνες και για τους δύο τους είναι κάτι παραπάνω από απλή διασκέδαση και, μέσα από τη συζήτηση, αυτό γίνεται όλο και πιο φανερό. Ο Γιώργος, αν και 15 χρονών, δεν κρύβει ποια είναι η στάση του απέναντι στους αγώνες γενικότερα. «Για μένα αυτός είναι ο στόχος. Σίγουρα με διασκεδάζει το καρτ, δεν το κάνω όμως απλώς για το κέφι μου. Σκοπός μου είναι να γίνω επαγγελματίας οδηγός. Μερικές φορές απογοητεύομαι, όταν σκέφτομαι πως τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά, εάν, για παράδειγμα, ήμουν Ιταλός, καθώς εκεί είναι ευκολότερο να αναγνωριστείς και να βρεις το δρόμο για κάτι καλύτερο. Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν μπορείς να ξέρεις τι θα γίνει, όσο καλός και να είσαι! Μπορεί να μην προχωρήσει κάποιος καλύτερος από εσένα και να προχωρήσεις εσύ, λόγω άσχετων με το ταλέντο σου συγκυριών». Και τι είναι αυτό που χρειάζεται για να προχωρήσει κανείς; Η απάντηση του Γιώργου ήταν άμεση: «Σίγουρα ταλέντο αλλά και δικά σου χρήματα. Όπως, φυσικά, και ανάλογες γνωριμίες κι επαφές. Και, εννοείται, αποτελέσματα!» Κάτι που έδωσε τη δυνατότητα στο Στέφανο να συμπληρώσει: «Και αρκετή τύχη. Να είσαι ο κατάλληλος άνθρωπος στο κατάλληλο σημείο, την κατάλληλη στιγμή, και να έχεις τα ανάλογα αποτελέσματα, βέβαια. Γιατί μπορεί να είσαι ο πιο γρήγορος από όλους, να μην έχεις το αποτέλεσμα, λόγω τύχης, και να βρεθείς στο τέλος εκτός ενδιαφέροντος». Αμφότεροι έζησαν με τον τρόπο τους μια ξεχωριστή εμπειρία. Πόσο διαφορετική ήταν η εικόνα σε σχέση με ό,τι είχαν δει μέχρι σήμερα; Και πάλι ο Γιώργος πήρε πρώτος το λόγο: «Μετά την Ελλάδα βλέπεις τα πράγματα τελείως διαφορετικά. Στην αρχή... κομπλάρεις λίγο, νιώθεις άβολα, μέχρι να ξεθαρρέψεις και να προσαρμοστείς με την ιδέα. Σου παίρνει λίγο χρόνο αυτό. Στο τέλος της ημέρας, όμως, βλέπεις πως οι άλλοι οδηγοί δεν είναι... εξωγήινοι. Απλώς έχουν μάθει να λειτουργούν σε ένα περιβάλλον που εσύ βλέπεις για πρώτη φορά». Σε ανάλογο μήκος κύματος και ο Στέφανος, ο οποίος σοκαρίστηκε, έστω αρχικά. «Όταν τα βλέπεις όλα πρώτη φορά, τους μηχανικούς, τα πιτ, τα μονοθέσια, σου έρχονται λίγο περίεργα. Αρχίζεις και αναρωτιέσαι, ειδικά όταν οι περισσότεροι ξέρουν τι ακριβώς πρέπει να κάνουν κι εσύ όχι... Αλλά στη διάρκεια της ημέρας και όσο περνάει η ώρα αισθάνεσαι και πιο άνετα. Δεν είναι τίποτα δύσκολο. Απλώς, χρειάζεσαι λίγες μέρες για να προσαρμοστείς. Μετά το πρώτο σκέλος, που είδα τους άλλους και συνήθισα κάπως στην ιδέα, όλα ήταν σαφώς πιο εύκολα». Όμως, η συγκεκριμένη εμπειρία ανήκει, πλέον, στο παρελθόν και ό,τι μπορούσαν να κάνουν το έδειξαν σε μια και μοναδική εμφάνισή τους. Αν μπορούσαν να γυρίσουν πίσω το χρόνο, τι θα άλλαζαν και τι θα έκαναν διαφορετικά; Ο Γιώργος γνωρίζει πολύ καλά. «Εμένα μου έλειπε η εμπειρία. Οι άλλοι έκαναν πολλές δοκιμές πριν πάμε εκεί, πολλή προπόνηση. Εγώ πρώτη φορά στην πίστα είδα το αυτοκίνητο. Αν μπορούσα, θα έκανα λίγο περισσότερη προπόνηση. Για να αποκτήσω την εμπειρία του μονοθεσίου. Ίσως να έκανα κάποιους γύρους στα Μέγαρα». Κάτι που άμεσα βρήκε το Στέφανο... σχεδόν σύμφωνο. «Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα νοίκιαζα ένα μονοθέσιο, για να κάνω κι εγώ προπόνηση, αλλά στο εξωτερικό με μια ομάδα. Με ανθρώπους από πάνω μου, με τηλεμετρίες, όπου θα μπορούσαμε να κάνουμε σωστή δουλειά». Και, μιας και περί προπόνησης ο λόγος, πόσο σημαντική είναι, άραγε, η τελευταία για τους νέους οδηγούς; Και, εντέλει, αν οι ίδιοι ήταν επικεφαλής σε μια ομάδα με νέα παιδιά, τι θα ήταν αυτό που θα τα συμβούλευαν; Ο Γιωργάκης, έχοντας πιο πρόσφατη την εμπειρία, δε δίστασε να απαντήσει άμεσα: «Να μην είναι πνεύμα αντιλογίας και να μην κάνουν αυτό που θεωρούν από μόνοι τους σωστό. Πρέπει να ακούν τους μεγαλύτερούς τους, οι οποίοι έχουν, σαφώς, περισσότερη εμπειρία. Κι εγώ, όταν ήμουν πιο μικρός, το ίδιο έκανα. Πρέπει να ακούν κάποιους ανθρώπους που ξέρουν περισσότερα από αυτούς». Ο Στέφανος, όντας μεγαλύτερος, δε διαφώνησε, αλλά δεν παρέλειψε και να συμπληρώσει: «Θα πρέπει να στηρίζονται, όμως, και στον εαυτό τους. Δεν πρέπει να περιμένουν από τους γονείς τους να τα κάνουν όλα». Όταν οι ίδιοι ξεκίνησαν το καρτ είχαν τα δικά τους πρότυπα, τα οποία, όμως, στη συνέχεια, αντιμετώπισαν και απομυθοποίησαν, όπως παραδέχεται ο Στέφανος. «Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος μαζί τους, συνειδητοποιείς ότι δεν είναι και κάτι τρομερό. Αισθάνομαι τυχερός, γιατί έχω αγωνιστεί με κάποιους στο εξωτερικό για τους οποίους διάβαζα και τους θαύμαζα. Όταν βρεθήκαμε αντιμέτωποι, συνειδητοποίησα ότι μπορώ να είμαι ανταγωνίσιμος απέναντί τους και ότι, με σωστή δουλειά, μπορεί κανείς να φθάσει και στη διάκριση». Αυτό έδωσε την ευκαιρία στο Γιώργο να συμπληρώσει: «Σίγουρα, χρειάζεται ταλέντο αλλά και δουλειά, για να διακριθείς. Αυτοί που κερδίζουν τι παραπάνω έχουν; Απλώς, δουλεύουν περισσότερο. Κάνουν προπόνηση. Τα πάντα στο μηχανοκίνητο αθλητισμό είναι προπόνηση. Να κλείνεις την πίστα και να βρίσκεσαι συνέχεια εκεί. Αυτό κάνει τους επαγγελματίες να διαφέρουν: το γεγονός πως ασχολούνται αποκλειστικά με τη βελτίωση της οδήγησής τους». Ο Στέφανος δεν αντιστάθηκε και μας διηγήθηκε και μια ιστορία σχετικά με κάποιον Φινλανδό οδηγό που γνώρισε στο εξωτερικό! «Μιλούσα με ένα Φινλανδό και μου έλεγε ότι έχουν ένα πρόγραμμα για οδηγούς που ονομάζεται αθλητικό σχολείο. Παίρνουν άδεια από το σχολείο και πηγαίνουν για δοκιμές. Εγώ έκανα δοκιμές κι επέστρεφα στην Ελλάδα, γιατί είχα εξετάσεις. Αυτοί, μετά τον αγώνα, κάνουν πάλι προπόνηση. Με αυτόν τον τρόπο εξελίσσονται ως οδηγοί». Η συζήτηση έχει ανάψει και είναι φανερό στο βλέμμα και των δύο το πάθος και η φλόγα για τους αγώνες. ¶ραγε, σε βαθμό που μέχρι και το σχολείο να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα; Ο Στέφανος είναι κατηγορηματικός. «Εύκολα...» Αντίθετα, ο «μικρός» το σκέφτεται περισσότερο και μακροπρόθεσμα. «Εγώ θα το σκεφτόμουν, γιατί χρειάζεται και το σχολείο. Αν δε γίνουν όσα έχεις σχεδιάσει, τι θα συμβεί στη συνέχεια; Τι θα κάνεις στη ζωή σου;». Δηλαδή, αυτήν τη στιγμή, και οι δύο έχουν στόχο να γίνουν οδηγοί αγώνων; Μάλλον χαζή αποδείχθηκε η συγκεκριμένη ερώτηση, αφού απάντησαν μονολεκτικά «ΝΑΙ!». Έχοντας ο καθένας τη δική του πορεία στο καρτ, σίγουρα είχαν τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων, που βρέθηκαν δίπλα τους. Για το Γιώργο, το όνομα Τάκης Καϊτατζής σημαίνει πολλά: «Ήμουν πολύ τυχερός που είχα τον Τάκη μηχανικό. Με βοήθησε πολύ σε θέματα τεχνικής, αλλά και σε μηχανολογικά». Κάτι που ισχύει και για το Στέφανο, που είχε μηχανικό του τον ταλαντούχο οδηγό. «Πρέπει να έχεις κάποιον δίπλα σου με μεγαλύτερη εμπειρία από σένα. Κι εμένα στην αρχή ο Τάκης με βοήθησε και, κατόπιν συνεννόησης με τον πατέρα μου, κάναμε κάποιους αγώνες στο εξωτερικό, όπου και ήταν μηχανικός μου. Κάτι λογικό, αφού τέτοιοι άνθρωποι πρέπει και μπορούν να βοηθούν τους νεότερους, να τους ωθούν στο σπορ». Σίγουρα, η συμβολή κάποιων αγωνιζομένων είναι σημαντική, αλλά η συνεισφορά των φορέων του σπορ ποια είναι; Μήπως θα μπορούσε να γίνει πιο οργανωμένα; Ο Στέφανος, όντας και μεγαλύτερος, είναι αφοπλιστικός και απόλυτος: «Δεν μπορεί να γίνει αυτό στην Ελλάδα». Απλός αλλά περιεκτικός, φανερώνοντας μια πικρία σχετικά με την έννοια Ελλάδα. Γιατί, όμως, σε τόσο μεγάλο βαθμό; Και ο Γιώργος έχει έτοιμη την απάντησή του: «Επειδή έχουμε συμμετάσχει και σε αγώνες στο εξωτερικό και γνωρίζουμε πώς είναι. Για παράδειγμα, αναφέρεις τη λέξη “χορηγία” στη χώρα μας και γελούν μαζί σου». Ο Στέφανος πήρε την πάσα και αμέσως συνέχισε: «Δυστυχώς, στη χώρα μας δε γνωρίζει και δεν υπολογίζει κανείς το μηχανοκίνητο αθλητισμό. Το μοναδικό event όπου δίνουν σημασία είναι το Ράλλυ Ακρόπολις. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο». Λόγια βαριά, αλλά πραγματικά, από δύο νέους που το μόνο που έχουν ως όπλο τους είναι τα όνειρά τους για ένα καλύτερο αγωνιστικό μέλλον. ΓιΆ αυτό, άλλωστε, ζήτησαν και τη βοήθεια της ΕΘΕΑ, η οποία έχει μεγαλύτερη σημασία σε επίπεδο ψυχολογικής υποστήριξης, όπως διευκρινίζει ο Στέφανος. «Δεν περιμένεις, ουσιαστικά, οικονομική βοήθεια που να καλύψει τις ανάγκες όλης της προσπάθειας. Αυτό που θες είναι να έχεις ηθική υποστήριξη και να αντιμετωπιστείς ως εκπρόσωπος της ομοσπονδίας της χώρας σου. Αυτό είναι σημαντικό στοιχείο για την εξεύρεση χορηγών. Μπορεί, λοιπόν, τα χρήματα να είναι πολύ λίγα, σε σχέση με αυτά που απαιτούνται για την προσπάθεια, όμως έχει σημασία το ότι γίνεται κάποια αρχή. Πάντως, η αλήθεια είναι πως τα μεγαλύτερα ποσά, αναλογικά, επενδύονται στους αγώνες ράλλυ. Είναι ανάγκη να υπάρξει ενδιαφέρον και για τους αγώνες πίστας». Γεγονός που βρίσκει και το Γιώργο σύμφωνο: «Ειδικά το καρτ είναι ξεχασμένο και είναι κρίμα, γιατί, αν γίνουν οι σωστές επιλογές, θα υπάρξει ενδιαφέρον και από αγωνιζομένους και από χορηγούς για το χώρο». Ο Στέφανος συμπληρώνει: «Το 2006 άρχισε να διαφαίνεται κάποια αλλαγή στο χώρο του καρτ, κυρίως λόγω της παρουσίας του κ. Αθανασίου στην ηγεσία του σπορ, ο οποίος αγαπάει και νοιάζεται το καρτ και, πραγματικά, έχει συμβάλει ώστε να γίνουν αρκετά θετικά πράγματα. Δεν ξέρω αν αυτό έχει εκτιμηθεί όσο θα έπρεπε». Και τι θα μπορούσε, εντέλει, να γίνει για να βγουν το καρτ αλλά και οι αγώνες από το τέλμα; Έχουν άποψη τα δύο «πίτσι»; Σίγα μη δεν είχαν! Ο Στέφανος πήρε αμέσως το λόγο: «Πρέπει κάποιος να υποστηρίξει θεσμούς και οδηγούς. Να τους δώσει το κάτι παραπάνω, να τους βοηθήσει να κάνουν ένα μεγαλύτερο βήμα. Έρχονται νέα παιδιά, με ρωτάνε ποια θα είναι η επόμενη μέρα και δεν ξέρω τι να τους πω. Στην Ισπανία, μετά την κατάκτηση του τίτλου της Formula 1 από τον Αλόνσο, πολλοί στράφηκαν στις πίστες. Έτσι κι εδώ, αν ένας οδηγός προωθηθεί και πάει καλά, θα ανοίξει ο δρόμος και για τους υπολοίπους». Σ΄ αυτό συμφωνεί και ο μικρός -στο μάτι- Γιώργος. «Έναν μόνο να βοηθήσουν και τα καταφέρει και πάει ψηλά, θα αλλάξει η κατάσταση. Οι νέοι θα τον έχουν ως πρότυπο και θα θέλουν να ακολουθήσουν. Στα καρτ είχαμε πολλούς που θαυμάζαμε - ύστερα από αυτό, όμως, βάσει ποιου μπορούμε να ονειρευόμαστε; Πρέπει να δημιουργήσουμε μια αλυσίδα που θα βοηθήσει στο μέλλον». Και όσο ο ένας ξήλωνε, ο άλλος -βλ. Στέφανος- έραβε: «Μπορούμε να μπούμε στο διεθνή χάρτη. Δε μας λείπει κάτι. Όπως έγινε και με το στίβο, μπορεί να γίνει και με το μηχανοκίνητο αθλητισμό». Καλά όλα αυτά, αλλά, αν στη δική τους περίπτωση τα όνειρα καταρρεύσουν, τι γίνεται; Ο Στέφανος, ως μεγαλύτερος, έχει έτοιμη την απάντηση: «Δεν απογοητεύομαι. Νέοι είμαστε, προχωράμε και κοιτάμε για κάτι άλλο». Ο Γιώργος, από την πλευρά του, παρά το νεαρό της ηλικίας του, αποδεικνύεται και πάλι υπέρ το δέον ώριμος. «Το έχεις στο μυαλό σου. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μη συμβεί και είσαι προϊδεασμένος. Θα απογοητευτείς, λογικό είναι, αλλά θα προσπαθήσεις για κάτι άλλο».
Με αυτόν τον τρόπο, η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβει κανείς. Δίπλα σε δύο πιτσιρικάδες που δε φοβούνται να πουν τι σκέφτονται, χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Με μοναδική σκέψη την ταχύτητα και τον τρόπο με τον οποίο θα περάσουν την επόμενη στροφή με τα περισσότερα δυνατά χιλιόμετρα, κάνοντας έτσι τα όνειρα τους -μας- πραγματικότητα. Τα δικά τους για πανηγύρια στο βάθρο των αγώνων στο εξωτερικό και τα δικά μας για να ακούσουμε, επιτέλους, τον εθνικό ύμνο στο πόντιουμ. Εθνική Ελλάδος, γεια σου! Με παιδιά σαν το Στέφανο και το Γιώργο, έχεις τύχη!_ Π. Τ.
Ισπανικό πρωτάθλημα Formula 3
Οι δύο συνεχόμενοι τίτλοι του Φερνάντο Αλόνσο στη Formula 1 βοήθησαν ώστε η προσοχή των Ισπανών, από το MotoGP και το WRC, να στραφεί στους Αγώνες Ταχύτητας. Ομάδες και χορηγοί έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου, για να ανακαλύψουν το επόμενο αστέρι της χώρας στις πίστες, και αυτό έχει απογειώσει το ενδιαφέρον για το εθνικό πρωτάθλημα της Formula 3. Ήδη τα πρώτα δείγματα είναι θετικά, αφού οι απόφοιτοι του θεσμού, Χαβιέρ Βίγια, Μπόρχα Γκαρσία και ¶ντι Σούσεκ, πρωταγωνιστούν, είτε στο GP2 είτε στο World Series της Renault. Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, οι Ισπανοί έχουν φροντίσει να περιορίσουν το κόστος σε ανεκτά επίπεδα, δίνοντας χαρακτήρα Ενιαίου στο θεσμό. Έτσι, οι οδηγοί έχουν για όπλα τους σασί από την Dallara, συνδυασμένα με κινητήρες της Toyota, που έχουν υποστεί τροποποιήσεις, ώστε να βγάζουν, χωρίς πρόβλημα, χιλιάδες χιλιόμετρα δοκιμών και αγώνων. Η Toyota, επίσης, χρηματοδοτεί μια πλήρη ημέρα δοκιμών, με την ομάδα της στη Formula 1, για τον πρωταθλητή. Δυνατό σημείο του θεσμού είναι και το γεγονός ότι οι αγώνες διεξάγονται, κατά κύριο λόγο, σε πίστες της Formula 1, όπως στη Βαρκελώνη, στο Μανί-Κουρ, στη Βαλένθια, στο Εστορίλ και στη Χερέθ.
Γερμανικό πρωτάθλημα Formula BMW ADAC
Η BMW έχει πολυετή παράδοση στην παραγωγή ταλέντων, αφού από το 1991 διοργανώνει στη Γερμανία τη Formula BMW ADAC. Το 2002 οι Γερμανοί αποφάσισαν να αλλάξουν σελίδα, σχεδιάζοντας το Ενιαίο τους από λευκό χαρτί. Με τη βοήθεια της γαλλικής Μιγκάλ, δημιούργησαν ένα νέο μονοθέσιο, με κινητήρα από τη δίτροχη γκάμα της εταιρείας και συστήματα ασφαλείας κατευθείαν από τη Formula 1. Επίσης, πρωτοπόρησαν, δίνοντας έμφαση στη συνολική εκπαίδευση των οδηγών, μέσα από μια σειρά σεμιναρίων που διεξάγονταν παράλληλα με αγώνες σε θέματα φυσικής κατάστασης, διατροφής, μηχανολογίας, δημοσίων σχέσεων, μάρκετινγκ και διαχείρισης καριέρας. Ο θεσμός γνώρισε τεράστια επιτυχία, γεγονός που προέτρεψε την BMW να τον επεκτείνει, δημιουργώντας άλλα τρία πρωταθλήματα, σε Ασία, Αμερική και Μ. Βρετανία. Από το 2005, στο τέλος κάθε χρονιάς οι καλύτεροι οδηγοί των τοπικών πρωταθλημάτων συγκεντρώνονται σε ουδέτερο έδαφος, για έναν παγκόσμιο τελικό, με έπαθλο μια πλήρη ημέρα δοκιμών με την ομάδα Formula 1 της εταιρείας. Το αποτέλεσμα δικαιώνει πλήρως την BMW, καθώς ήδη δύο απόφοιτοι του πρωταθλήματος, ο Νίκο Ρόσμπεργκ και ο Σεμπάστιαν Βέτελ, βρίσκονται στη Formula 1, ενώ και ο τροπαιούχος του 2005, Νίκο Χούλκενμπερκ, πρωταγωνιστεί στο A1GP.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ
Γιώργος Κατσίνης
Γεννήθηκε: 06/08/1991
2000: 7ος κατηγορίας Mini
2001: 4ος κατηγορίας Mini
2002: 2ος κατηγορίας Mini
2003: 2ος κατηγορίας Mini
2004: 2ος κατηγορίας Junior
2005: Πρωταθλητής Ελλάδας κατηγορίας Junior, συμμετοχή στο ιταλικό και το ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
2006: Πρωταθλητής Ελλάδας κατηγορίας Rotax Junior, συμμετοχή στο ιταλικό και το ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
2007: Πρωταθλητής νοτιοανατολικής Ευρώπης κατηγορίας Junior
Στέφανος Καμιτσάκης
Γεννήθηκε: 22/10/1987
1998: Πρωταθλητής κατηγορίας Mini
1999: Πρωταθλητής κατηγορίας Junior
2000: 10ος στο ευρωπαϊκό Junior Cadett, 6ος στο Winter Cup, 4ος στο Tropheo Industrie
2002: 6ος στο Winter Cup
2003: 1ος στο Πρωτάθλημα ICA, pole position στους τελικούς του Corridonia, 6ος στον τελικό
2004: 5ος στο ιταλικό Open Masters
Trofeo Easykart
Easy λύση!
Το κόστος αποτελεί τα τελευταία χρόνια μείζον θέμα στο χώρο του καρτ, αφού έχει εκτοξευθεί σε τέτοιο ύψος που οδήγησε πολλούς οδηγούς στο να αποστασιοποιηθούν από τους αγώνες. Μια απάντηση σε αυτό το πρόβλημα, για όσους επιθυμούν την εμπλοκή τους στα καρτ, φιλοδοξεί να δώσει ο θεσμός του Trofeo Easykart, που θα διοργανωθεί από την εταιρεία Zorri Motorsport. Πρόκειται για ένα θεσμό Ενιαίου, με βασικό κριτήριο το περιορισμένο οικονομικό κόστος, καθώς τα easykart, που φέρουν την υπογραφή της Birel, διαθέτουν σε κάθε κατηγορία κοινό πλαίσιο, αερόψυκτο κινητήρα, φυγοκεντρικό συμπλέκτη και λάστιχα, ενώ οι τεχνικοί κανονισμοί απαγορεύουν κάθε είδους επεμβάσεις και βελτιώσεις, με μόνη εξαίρεση τη ρύθμιση του στησίματος του καρτ. Πρόκειται, μάλιστα, για ένα θεσμό που προσπαθεί να προσεγγίσει νέους οδηγούς, αφού, συγκεκριμένα, δε θα επιτρέπεται η συμμετοχή οδηγών με σημαντικές διακρίσεις στο παρελθόν! Προσφέρεται, μάλιστα, πλήρης ηλικιακή κάλυψη, καθώς υπάρχουν πέντε κατηγορίες, με τη μικρότερη να αρχίζει από το Easykart 50, με κινητήρα 3 ίππων (για ηλικίες 6-10 ετών), και τη μεγαλύτερη να φθάνει τα 125 κ.εκ. με 34 ίππους, 6τάχυτο κιβώτιο και υδραυλικά φρένα.
Με την ευκαιρία της παρουσίας του Στέφανου Καμιτσάκη και του Γιώργου Κατσίνη στην πίστα των Αφιδνών, δεν αντισταθήκαμε και ρωτήσαμε την άποψη τους για το Easykart 125, που, φυσικά, δεν παρέλειψαν να δοκιμάσουν. Η γνώμη και των δύο ήταν ομόφωνη: «Είναι δυνατό και ευχάριστο, αν και τα ελαστικά είναι κάπως σκληρά. Για κάποιον, όμως, που βρίσκεται στο ξεκίνημα είναι πολύ ωραίο. Είναι σωστή η θέσπιση του θεσμού ως Ενιαίου, από τη στιγμή που απευθύνεται κυρίως σε νέους οδηγούς. H μοναδική ένσταση έχει να κάνει, ίσως, με τα σκληρά ελαστικά. Μαθαίνεις λάθος. Στρίβεις πιο νωρίς και, όταν οδηγήσεις με πιο μαλακά, θα έχεις πρόβλημα» μας είπε ο Γιώργος, ενώ η άποψη του Στέφανου δεν ήταν κατά πολύ διαφορετική. «Και τα δύο που οδήγησα, με ταχύτητες ή χωρίς, είναι ωραία. Μου άρεσε το αυτόματο. Είναι καλή ιδέα η σύσταση αυτή του θεσμού, βασικά, λόγω του χαμηλού κόστους. Απλώς, επειδή οι οδηγοί είναι καινούργιοι, θα τους βοηθούσε ένα πιο μαλακό λάστιχο. Το σκληρό, ναι μεν έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, αλλά δε βοηθά τόσο στο στρίψιμο. Το βασικότερο όλων, πάντως, είναι πως κάποιος μπορεί να αγοράσει το καρτ και χωρίς να χρειάζεται να προσθέσει κάτι για να αρχίσει να τρέχει». Ο θεσμός, που θα ξεκινήσει κανονικά το 2007, θα συμπεριλαμβάνει πέντε αγώνες, οι οποίοι θα είναι μονοήμεροι και θα πραγματοποιούνται σε πίστες της Αττικής. Σύμφωνα με τον κανονισμό, κάθε αγώνας θα περιλαμβάνει δύο σκέλη πρόκρισης κι έναν κυρίως αγώνα, στον οποίο οι συμμετέχοντες, ανάλογα με την κατάταξη των χρονομετρημένων δοκιμών, θα μετέχουν στον Α΄, Β΄ ή Γ΄ τελικό κ.ο.κ. Σημαντικό, επίσης, είναι πως οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να συμμετέχουν είτε αγοράζοντας το δικό τους καρτ είτε νοικιάζοντας κάποιο από τη Zorri Motorsport, η οποία προσφέρει και όλη την απαραίτητη τεχνική υποστήριξη. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη Zorri Motorsport στο τηλ.: 210.2841.070 ή να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα www.easykart.gr
KATΗΓΟΡΙΕΣ Trofeo Easykart
Μοντέλο Ηλικία Κόστος αγοράς
Easykart 50 6-10 ετών 1.450 ευρώ
Easykart 60 8-14 ετών 2.700 ευρώ
Easykart 100 12-18 ετών 3.200 ευρώ
Easykart 125 light 16 ετών και κάτω από 80 κιλά 3.650 ευρώ
Easykart 125 Heavy 16 ετών και πάνω από 80 κιλά 3.650 ευρώ
Easykart 126 Shfter 16 ετών και άνω 4.500 ευρώ