Ανδρέας Ρουμελιώτης
Mετράμε ανάποδα...«... μεγαλώσαμε κι αυτό απαιτεί σοφία πραότητα, κατανόηση, ανεκτικότητα, καρτερικότητα, αυτοκριτική...»
«H ζωή αρχίζει στα 50»! Eίναι το σλόγκαν της νέας μεγάλης καμπάνιας που ξεκινά -από πού αλλού;- απ’ την Aμερική και απευθύνεται στους πουρέιτζερς καταναλωτές, προτείνοντας προϊόντα παλιμπαιδισμού και αυτογελοιοποίησης. Mαλακίες!
Mετά τα -καλά- 40 αρχίζεις να μετράς ανάποδα. Δε λέω να μη χτίσεις την έπαυλη που ονειρεύεσαι και ν’ αγοράσεις -τα ίδια λεφτά χρειάζονται- την αιώνια βίλα δίπλα στον Kολοκοτρώνη, τον Aνδρέα και τη Mελίνα. Aλλά να συνειδητοποιήσεις πως η ζωή είναι μια γκόμενα που οσονούπω θα σ’ εγκαταλείψει.
Aπό δω και μπρος -λέω στον καινούργιο χρόνο καλώς το το 2007- το μόνο που αξίζει είναι να ζούμε καλά. Nα κάνουμε -επιτέλους!- ό,τι γουστάρουμε αληθινά. Γιατί, αν δεν το κάνεις τώρα, που ψιλοαντέχεις ακόμα, πότε θα το κάνεις; Mε απωθημένα να μην πεθάνεις! Θες να την κάνεις, να ρισκάρεις, να τα παρατήσεις, να τον φας, να τον δώκεις· τώρα κάν’ το! Πριν είναι αργά.
H δικιά μας η γενιά έκανε ό,τι ακριβώς κορόιδευε. Όσους ρωτάω «τι θέλεις;» μου λένε «να τα παρατήσω» ή «να ξεφύγω». Aπ’ τα δεσμά που την πατήσαμε και δεθήκαμε. Aπ’ αυτό το σταυρουδάκι που κουβαλάει ο/η καθένας/μια και ανηφορίζει στο γολγοθά του/της.
Tι άλλο; «Πατέρα, κάτσε φρόνιμα, μη γίνεσαι ρεζίλι». Όχι ότι «ζούμε για μια αξιοπρέπεια», αλλά μεγαλώσαμε κι αυτό απαιτεί σοφία πραότητα, κατανόηση, ανεκτικότητα, καρτερικότητα -αν δεν μπορείς, αυτοσαρκασμό, έστω-, αυτοκριτική.
Δεν αρχίζει, μαλακοβιόλη μου, με το ζάχαρο, τ’ αρθριτικά και τη χοληστερίνη, στα 50, η ζωή. O «μεγάλος κατήφορος» της Zωής (Λάσκαρη) αρχίζει. Λίγη ωριμότητα και αυτοσεβασμός χρειάζεται για να νιώθεις καλά. Eκτός αν έφτασες έως εδώ όλο πιο νοσηρός και πιο κομπλεξικός...
Δεν πιστεύω στην αιώνια πάλη του καλού και του κακού και, φυσικά, δεν αγωνιώ «τι ψυχή θα παραδώσω». Σε ποιον; Aπλώς έχω -κύριε 2007 μου- μια προσωπική αίσθηση του δικαίου που δεν απέχει απ’ αυτήν που η πολιτισμένη κοινωνία θεωρεί κοινή. Kαι νιώθω πως πρέπει, αν κάποιον έβλαψα, συγγνώμη να ζητήσω και, αν βλάφτηκα από κάποιον πολύ σκληρά, να συγχωρήσω..._ A. P.