Αλληλογραφία

ΔIAΛOΓOI

30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Το 1977 ξεκίνησε για το περιοδικό με το «Tεστ 59 αυτοκινήτων: τα υπέρ και τα κατά», το οποίο, φυσικά, κατέλαβε τις περισσότερες σελίδες στο τεύχος Ιανουαρίου. Μια λεπτομερής έρευνα για τους κινητήρες Wankel αλλά κι ένα οδοιπορικό στη Ρουμανία του 1976 έδιναν το δικό τους ξεχωριστό χρώμα, που συμπληρωνόταν από την πρώτη επίσημη παρουσίαση του νέου -τότε- Renault 14. Δεν έλειπαν, βέβαια, και οι αγωνιστικού χαρακτήρα προτάσεις, τις οποίες εκπροσωπούσε το σύντομο τεστ του Ford Escort RS 2000 Group 1. H ανταπόκριση από το «Γύρο της Κορσικής» περιέγραφε με γλαφυρό τρόπο την επιβλητική νίκη του Σάντρο Μουνάρι στο τιμόνι της θρυλικής σήμερα Lancia Stratos.

20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Επιβλητικό ήταν το εξώφυλλο του περιοδικού τον Ιανουάριο του 1987, καθώς σε αυτό ξεχώριζε η δυναμική φιγούρα ενός Phantom F-4E της Πολεμικής Αεροπορίας, με το οποίο πέταξε ο Κ.Κ., «υποκύπτοντας» στη δεύτερη μεγάλη αγάπη του μετά το αυτοκίνητο. Εκτενής και λεπτομερέστατη ήταν η ανασκόπηση από τα παγκόσμια πρωταθλήματα της Formula 1 και των ράλλυ, που τότε είχαν μόλις ολοκληρώσει την τελευταία χρονιά των αυτοκινήτων του Group B. Στις «Περιπλανήσεις στο παρελθόν» υπήρχε ένα αφιέρωμα στο Γερμανό πιλότο της Ferrari Βόλφγκανγκ φον Τριπς, που χάθηκε στη Μόντσα το 1961. Στις σελίδες των τεστ Αudi Quattro, Lancia Delta 4WD και Alfa Romeo 33 1.7 φανέρωναν αβίαστα τα όποια «μυστικά» τους στους αναγνώστες.

10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Το εξώφυλλο του Ιανουαρίου 1997 ήταν αφιερωμένο στα 10 αυτοκίνητα που ξεχώρισε το περιοδικό τη χρονιά που πέρασε ή, αλλιώς, στα «Αριστεία»: δραστηριότητα που έγινε θεσμός και, φυσικά, συνεχίζεται και στις ημέρες μας. Τα πιο γοητευτικά τετράτροχα του μήνα ήταν ενταγμένα στη στήλη των Γνωριμιών και δεν ήταν άλλα από τις Maserati Ghibli και Quattroporte, ενώ στις «συμβατικές» δοκιμές παρουσιάζονταν τα VW Passat 1.6, Alfa Romeo 145/146 και Audi A3 Attraction. Στις αγωνιστικές σελίδες την επικαιρότητα μονοπωλούσε η Formula 1, με την παρουσίαση των μονοθεσίων και του έμψυχου δυναμικού που θα λάμβανε μέρος στο πρωτάθλημα της χρονιάς που μόλις άρχιζε.

MESSAGE IN A BOTTLE
ANAΔHMOΣIEYΣH AΠO TO TEYXOΣ 271
04/1993

ANTIΣTAΣH!
Διαβάζοντας το τεύχος του Φεβρουαρίου, έπειτα από ανάγνωση των 126 σελίδων και αισθανόμενος χίλια δυο διαφορετικά και αντικρουόμενα πράγματα, σκόνταψα σε μια λέξη που με προβλημάτισε περισσότερο από όλα όσα έχετε γράψει τα τελευταία περίπου 18 χρόνια που σας διαβάζω: «Mεταλλάχτηκαν».
Όλα μεταλλάσσονται, κ. Kαββαθά, όλοι και όλα. Tυχεροί όσοι μπορούν και διατηρούν τη φρεσκάδα και την όρεξη των χρόνων της αθωότητας που περιγράφετε στο άρθρο σας.
Aντίσταση, λοιπόν, στην ύπουλη αυτή επίθεση του χρόνου, που μεταμορφώνει παιδιά και νέους με φρέσκες ιδέες και ιδανικά σε αρτηριοσκληρωμένους ανθρώπους χωρίς ευελιξία και όρεξη. Aντίσταση σ’ αυτό που κάνει τους πρώτους μας έρωτες τετράπαχες κυρίες με τέσσερα παιδιά ή θηλυκά στελέχη με σπουδαία καριέρα, τη μουσική μας ένα μονότονο ρυθμικό χτύπημα και τους παλιούς μας φίλους δημόσιους υπαλλήλους με χάρτινους γιακάδες και μελανωμένο μυαλό. Aντίσταση μέσα απ’ τη δουλειά, τις πράξεις, τις ενέργειες και τη σκέψη.
Kαι γι’ αυτούς τους νέους που από τώρα τα ’χουν χάσει όλα ή -ακόμα χειρότερα- που ποτέ δεν είχαν τίποτα. Tι να πω, κρίμα! Aυτή η όρεξη που κάνει εσάς, κ. Kαββαθά, να γράφετε αυτά τα άρθρα κάνει και πολλούς άλλους ανθρώπους να προσπαθούν για κάτι καλύτερο και διαφορετικό, ακόμα και σε ξένες γι’ αυτούς πολιτείες, θυσιάζοντας πολλές φορές κομμάτια του εαυτού τους.
Συνεχίστε, κ. Kαββαθά, και όλοι οι άλλοι, και μακάρι να μείνουμε για πάντα νέοι.
Dr Medic. N. Kοτσαλής
Γερμανία

NEA ΓENIA
O λόγος για τον οποίο επικοινωνώ ξανά με τους 4Τ δεν είναι άλλος από την επιθυμία μου να εκφράσω μια ακόμα αγωνία που αφορά τους σημερινούς εφήβους. Αρκετό καιρό πριν και με αφορμή τηλεοπτικές εκπομπές με αντικείμενο τα παιδιά, είχατε περιγράψει σκηνές-εικόνες από τον τρόπο με τον οποίο έχετε μεγαλώσει εσείς ως πιτσιρικάς και έφηβος και, παρ’ όλο που είμαι στα 30, δεν είδα και πολλές διαφορές από τον τρόπο που μεγάλωσα εγώ στις αλάνες (που υπήρχαν, στα τελευταία τους, βέβαια). Οι σημερινοί έφηβοι είναι σε μια διαρκή προετοιμασία εκπαίδευσης, φροντιστηρίων, καταλήψεων και, μεταξύ αυτών, άλλοι παρουσιάζονται παραβατικοί, με ό,τι συμπεριλαμβάνει αυτό, βιασμούς, ξυλοδαρμούς, σύσταση επικίνδυνων για τη δημόσια ασφάλεια συμμοριών, διαγωνισμούς σεξ και προβολή τους σε κινητά τηλέφωνα και στο Διαδίκτυο, του οποίου και είναι, τελικά και δικαιωματικά, οι πλέον έμπειροι χρήστες. Σήμερα το πρωί άκουσα σε μια από τις πρωινές «ενημερωτικές» εκπομπές (αν όχι σόου) ότι κάποιοι άλλοι νεαροί τα έκαναν γυαλιά καρφιά, καταστρέφοντας περιουσίες στο Βύρωνα, ενώ οι παρουσιαστές έβγαζαν «κραυγή αγωνίας» για το μέλλον της νέας γενιάς. ¶ραγε, τι ποσοστό ευθύνης έχουν οι ίδιοι για την τηλεόραση που βλέπουν τα παιδιά αυτά; Επειδή δεν πιστεύω στις εκ γενετής εγκληματικές φυσιογνωμίες, δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι η τεχνολογία κάνει τα σημερινά παιδιά παραβατικούς εφήβους και, επειδή θέλω να βλέπω έστω και λίγο πέρα από τη μύτη μου, θέλω να πω στους σημερινούς γονείς να μη χάνουν την επαφή με τα παιδιά τους. Ας κάνουν τα παιδιά ένα φροντιστήριο λιγότερο και, αντί αυτός ο χρόνος να αναλωθεί στο PlayStation, να αναλωθεί σε μια βόλτα για καρτ, μια κουβέντα για οτιδήποτε μπορεί να είναι σημαντικό για τον έφηβο και κάποια ενασχόληση μακριά από την τηλεόραση. Μιλάω, δηλαδή, για προσπάθεια δημιουργίας σχέσης που, ίσως, οι γονείς θεωρούν δεδομένη και λειτουργική. Όλοι αυτοί οι μικροί παραβάτες του νόμου κάτι μας λένε με τη στάση τους και, πολύ περισσότερο, καθρεφτίζουν στη συμπεριφορά τους τα δυσλειτουργικά κομμάτια της κοινωνίας μας και την αδιαφορία μας. Κάποτε, λοιπόν, κι εμείς πρέπει να τους ακούσουμε και να μάθουμε.
Φιλικά,
Νίκος Καϊτσάς
[email protected]

ΔOΛOΦONIKH AΣYNEIΔHΣIA
Γράφω αυτό το γράμμα για να μοιραστώ μαζί σας μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία μου από ένα ατύχημα και να προβληματίσω κάποιους αναγνώστες σας.
Εύχομαι ανάμεσα σ’ αυτούς να είναι και κάποιοι «ιθύνοντες»...
Την περασμένη Κυριακή, ερχόμενος από Αίγιο προς Κόρινθο, στη εθνική οδό Πατρών-Κορίνθου, οδηγούσα το όχημά μου, το οποίο παρουσίασε βλάβη και σχεδόν άμεσα έσβησε. Αφού έσβησε, έβαλα νεκρά και το άφησα να ρολάρει, για να βγω όλο δεξιά, δίπλα στις μπάρες, με τα αλάρμ αναμμένα.
Συνεπιβάτες μου ήταν ένας φίλος, η γυναίκα του και το δύο μηνών μωρό τους στο καθισματάκι του. Εφόσον σταμάτησα, είπα του φίλου μου ότι έπρεπε να βγω για να δω τι έπαθε το αυτοκίνητο.
Δεν πρόλαβα να κοιτάξω τον καθρέπτη για να δω αν μπορώ να βγω και άκουσα ένα πολύ δυνατό «μπαμ». Ένιωσα και μια τρομακτική πίεση/δύναμη, που με έριξε ξαπλωμένο ανάσκελα μαζί με το κάθισμά μου. Κατάλαβα ότι χτυπηθήκαμε από πίσω και ότι μάλλον θα πεθαίναμε, διότι είδα τον ίσκιο από το άλλο αυτοκίνητο να περνά από πάνω μας και νόμιζα πως θα προσγειωνόταν επάνω μας. Ευτυχώς για μας, προσγειώθηκε δίπλα μας.
Μετά το σοκ, σηκώθηκα να δω αρχικά τους συνεπιβάτες μου, αν είναι όλοι καλά. Το πρόσωπό μου ήταν γεμάτο αίματα, διότι κάπου χτύπησα το κεφάλι μου. Βρήκα το φίλο μου ξαπλωμένο, όπως ήμουν κι εγώ, αλλά χωρίς χτυπήματα. Τα καθίσματά μας είχαν σπάσει. Η γυναίκα του φίλου μου φώναζε από το σοκ και το φόβο της για το μόλις δύο μηνών μωρό της, αλλά, ευτυχώς, δεν είχε χτυπήσει κανείς από τους δύο. Το μωράκι είχε γυαλιά στο στόμα του, όπως είχα κι εγώ. Κοίταξα έξω και είδα ένα VW βαν ξαπλωμένο και στο πλάι του τον οδηγό να έχει απεγκλωβιστεί και να φωνάζει «Bοήθεια, το χέρι μου». Βγήκαμε όλοι από το αυτοκίνητο και, ευτυχώς, ήμασταν όλοι καλά. Το αυτοκίνητο είχε γίνει μια άμορφη μάζα, ενώ μόνο εγώ είχα αίματα από το χτύπημα του κεφαλιού μου.
Ήρθε η Tροχαία και το ασθενοφόρο, που μας πήγε στο νοσοκομείο, όπου μας περιποιήθηκαν. Ο αθίγγανος οδηγός που προκάλεσε το ατύχημα δεν είχε δίπλωμα, ούτε ασφάλεια, διότι, λόγω σοβαρού προβλήματος στην όραση, δεν μπορούσε να υπολογίσει αποστάσεις (για αυτό προκάλεσε το ατύχημα).
Μάλλον θα χάσω το αυτοκίνητό μου, διότι είναι ολική η καταστροφή και δεν έχω μικτή ασφάλεια. Η ασφάλεια του οχήματος είχε λήξει εδώ και λιγότερο από ένα μήνα. Η ασφαλιστική εταιρεία έχει χρεοκοπήσει και θα την κάλυπτε το επικουρικό. Λόγω του ότι έχει λήξει, δεν ξέρω αν ακόμα την καλύπτει. Δε με ενδιαφέρει το αυτοκίνητο, αλλά χαίρομαι που εγώ και περισσότερο οι συνεπιβάτες μου είμαστε ζωντανοί.
Αυτό που με εξοργίζει είναι η έλλειψη βοηθητικής λωρίδας στο συγκεκριμένο σημείο της εθνικής! Δεν υπάρχει σημείο όπου να σταματήσουμε με ασφάλεια, χωρίς να κινδυνεύει η ζωή μας. Αν είχα προλάβει να βγω, θα είχα σκοτωθεί.
Αυτό που με εξοργίζει, επίσης, είναι η έλλειψη ελέγχου και αστυνόμευσης στα εθνικά δίκτυα! Ο οδηγός του βαν, γνωρίζοντας το πρόβλημά του, οδηγεί στο εθνικό δίκτυο με δολοφονική ασυνειδησία... ανασφάλιστος και χωρίς δίπλωμα.
Ευχαριστώ το Θεό που επιζήσαμε όλοι, όμως το κράτος πρέπει να καταλάβει ότι κάποτε οι ανώτερες, υπερφυσικές δυνάμεις θα πάψουν να ασχολούνται μαζί μας...
Ευχαριστώ,
Γιώργος Τόσκας
[email protected]

ΘEΣΣAΛONIKH
Η Θεσσαλονίκη είναι πόλη ερωτική. Έτσι μας λένε όλοι, έτσι λέμε κι εμείς σε όλους; Θα σας γελάσω. Θέμα είναι ότι ο χαρακτηρισμός μάς έμεινε. Ο ερωτάς, ως γνωστόν, έχει πολλές παρενέργειες. Βεβαίως, ρόλο παίζει και η ερμηνεία που δίδεται στο χαρακτηρισμό. Ο μέσος και μεσοαστός, ως επί το πλείστον, Θεσσαλονικιός στις μέρες μας έχει αποδώσει στον όρο ακραία ερωτική έννοια. Γι’ αυτό μην απορείτε, αν είσαστε σταματημένοι, γιατί κάποιος καταχράστηκε την προτεραιότητά σας στο δρόμο και μπήκε στη λωρίδα σας από κάθετα και εξ αριστερών και κάποιος άλλος σας τρακάρει από πίσω, γιατί μιλούσε στο κινητό ή έπαιζε με το στερεοφωνικό του αυτοκινήτου του και αντιλήφθηκε τα πάντα καθυστερημένα. Εντάξει, δύο σε εισχώρηση δεν μπορεί να θεωρηθεί προχωρημένο τη σήμερον ημέρα.
Ο κόσμος ξενυχτά σε αυτήν την πόλη. Τόσο ώστε να συνεχίζει με την ίδια νοοτροπία και το πρωί. Καφετερίες και φαγάδικα στο ίδιο τέμπο όλο το εικοσιτετράωρο. Εκατόν σαράντα τέσσερις κάτοικοι ανά τραπεζάκι. Το πρωί όσοι καταφέρνουν να σηκωθούν ξεκινούν παρά πέντε από το σπίτι τους για να είναι στη δουλειά τους και πέντε, με εύλογη καθυστέρηση. Γι’ αυτό, αν βρεθεί αστυνομική μοτοσικλέτα που παραβιάζει φωτεινό σηματοδότη εκτός υπηρεσίας και σας διεμβολίζει, θυμηθείτε: είστε σε πόλη ερωτική.
Έχουμε μια ψύχωση με τις διεισδύσεις σε αυτήν την πόλη. Εμείς πρέπει να μπαίνουμε και οι άλλοι δεν πρέπει να μας την μπαίνουν. Παρενέργειες παρατηρούνται παντού, από τα προαναφερθέντα έως τις δημοτικές μας εκλογές. Από τις αντιλήψεις μας περί αθηνοκεντρικού κράτους μέχρι την κόσμια συμπεριφορά των φιλάθλων μας. Από την απώλεια πνευματικών ανθρώπων, λόγω μετανάστευσης, μέχρι το σχεδιασμό για τη μελλοντική αρχιτεκτονική και ρυμοτομική διαμόρφωση της πόλης μας.
Εδώ υπάρχουν οι πιο ωραίες γυναίκες, εδώ τα πιο νόστιμα φαγητά, εδώ οι πιο γλεντζέδες, εδώ οι πιο ξενύχτηδες, εδώ οι πιο χαλαροί, εδώ υπάρχουν όλα όσα οι άλλοι ονειρεύονται. Απορίας άξιο είναι γιατί υπάρχει και κατήφεια. Τελικά, αν πιπιλήσεις πολλές φορές μια καραμέλα, στο τέλος μπορεί και να τη φτύσεις.
Νίκος Χαριτίδης
[email protected]

DESIGN
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για τη βοήθεια που μου έχετε δώσει κατά καιρούς στον τομέα του σχεδιασμού αυτοκινήτου. Επίσης, για το ένθετο του προηγούμενου μήνα, που ήταν καθ’ όλα κατατοπιστικό για τους νέους που έχουν όνειρα για το μέλλον της αυτοκίνησης.
Θάνος Παππάς
[email protected]

ENAΛΛAKTIKH ΣHMANΣH
Συγχαρητήρια στο ιδιωτικό ΚΤΕΟ Ηνίοχος, που, αν και υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται για την ασφάλεια μας, εντούτοις μας προτρέπει να κάνουμε αναστροφή, ενώ απαγορεύεται! Βάλαμε το λύκο -Ηνίοχος ΚΤΕΟ- να φυλάει τα πρόβατα...

Με εκτίμηση,
Βαγγέλης Πέππας

Περισσότερες απόψεις αναγνωστών του περιοδικού μπορείτε να βρείτε στο Forum των 4Τ, στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.4troxoi.gr/forum

HΘIKON AKMAIOTATON

Αισθάνομαι την απογοήτευση στην πιο πλήρη της έννοια. Το περιβάλλον όπου έτυχε να ζήσω (Ελλάδα) μου αφαιρεί, σχεδόν καθημερινά, τη θέληση για δημιουργική εργασία, τη διάθεση να προσφέρω, έστω να πάω στη δουλειά μου με κέφι. Δεν πιστεύω να βοηθήσει, εάν επαναφέρω στη μνήμη μου τους αμέτρητους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό. Αυτό που με καίει, στην κυριολεξία, είναι το πώς θα αλλάξει όλο αυτό το πράγμα. Θέλω να βρω ένα στοιχείο που να μου δείξει, έστω και λίγο, ότι υπάρχει ο τρόπος για να βγω από τον αργό θάνατο που μου προσφέρουν.
Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και τον τελευταίο καιρό έχει έρθει στην επιχείρησή μου ο ανιψιός μου, που είναι φοιτητής στο πανεπιστήμιο (Μηχ. Δικτύων, εάν δεν κάνω λάθος), για να με βοηθήσει, να πάρει το χαρτζιλίκι του αλλά και να έρθει σε επαφή με τον κόσμο της αγοράς. Να δει πώς παίζεται το παιχνίδι της πραγματικής ζωής (γραφείο-πελάτες-τράπεζες-εφορία-ΤΕΒΕ κ.ά.). Από τις πρώτες ημέρες στη δουλειά, οι ερωτήσεις του με έφερναν σε δύσκολη θέση, διότι κατάλαβα ότι αυτά που είχα αποδεχτεί εγώ σαν όρους του παιχνιδιού ήταν ένας ωμός εκβιασμός της πολιτείας, που είχε ως αποτέλεσμα ένα σίγουρο συμβιβασμό. Κάποια στιγμή, λοιπόν, μου λέει: γιατί δε φεύγουμε από την Ελλάδα; ΣΟΚ!
Υπάρχει, άραγε, κάποιος που να μας ακούει; Είναι απολύτως σίγουρο ότι δεν ακούει κανείς από αυτούς που θα έπρεπε. Πάντα είναι απασχολημένοι με πιο σημαντικά πράγματα. Οι δικαστές πρέπει να επιδικάσουν πόση αύξηση θα πάρουν. Οι βουλευτές να εξασφαλίσουν την αρέσκεια στο κόμμα για την επανεκλογή τους. Οι μεγάλοι βιομήχανοι απλώς πώς να πληρώνουν λιγότερα τους εργαζομένους. Kαι ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Χωρίς καθόλου ηθικό, λοιπόν, αναρωτιέμαι κι εγώ: γιατί μένω στην Ελλάδα;
Δ. Γ. Aϊβαλής
Βόλος