Alfa Romeo 8C Competizione
DIVA!«Θα έδινα ένα εκατομμύριο ευρώ γιΆ αυτό το αυτοκίνητο...»
KEIMENO: IAKΩΒΟΣ ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΚΟΜΠΟΤΣΑΡΗΣ
IΣΩΣ να έδινε και πολλά παραπάνω ο 30άρης Ιταλός που κοίταζε με απλανές βλέμμα την 8C Competizione, φεύγοντας τελικά με ελαφρώς σκυμμένο το κεφάλι και ψελλίζοντας βρισιές για την... κοινωνία. Η αλήθεια είναι ότι αρκεί μια φευγαλέα ματιά στο πορφυρό κουπέ για να του δώσεις όλο το δίκιο του κόσμου και να μπεις και εσύ σε σκέψεις που αρχίζουν από λογιστικούς υπολογισμούς και υποθήκες και φτάνουν μέχρι υπαρξιακές αναζητήσεις. Αν κατάφεραν κάτι οι άνθρωποι της Alfa Romeo, αυτό είναι να δημιουργήσουν ένα σύνολο που σου ξυπνά όνειρα και συναισθήματα, αποτέλεσμα που, μόλις γνωρίσεις το μαέστρο πίσω από την εκτέλεση της συμφωνίας, καταλαβαίνεις ότι κάθε άλλο παρά τυχαίο ήταν.
Με ένα όνειρο τρελό...
Ο 43χρονος Βόλφγκανγκ Έγκερ εντάχθηκε στην οικογένεια της Alfa Romeo το 1988, το 1998 μετακόμισε στη Seat και, έπειτα από ένα μικρό πέρασμα από τη Lancia, επέστρεψε, με τη νέα χιλιετία, στα παλιά του λημέρια, αναλαμβάνοντας την ηγεσία του σχεδιαστικού τμήματος. Για αυτόν η δημιουργία της 8C αποτελεί την έκφραση της εσωτερικής ανάγκης των σχεδιαστών και των μηχανικών και όχι κάποιο κόλπο του μάρκετινγκ ή οτιδήποτε άλλο που έχει να κάνει με ψυχρά νούμερα. «Ξεκινήσαμε το 2001 έχοντας ένα όνειρο: να δημιουργήσουμε ένα αυτοκίνητο-φόρο τιμής σε όλα εκείνα τα στοιχεία που αντιπροσωπεύει η Alfa Romeo και η ιστορία της. Μια δημιουργία που θα αντιπροσωπεύει όχι μόνο εμάς τους σχεδιαστές αλλά και όλους τους “Alfisti”». Με βάση όλα τα παραπάνω, το σημείο απΆ όπου θα έπρεπε να ξεκινήσουν οι άνθρωποι της εταιρείας ήταν προφανές. Οι αισθησιακές αναλογίες, με τους μικρούς προβόλους και το μακρύ ρύγχος που κρύβει ένα V8 σύνολο του οποίου η δύναμη μεταφέρεται στους πίσω τροχούς αποτελεί την πιο κλασική συνταγή για τη σύνθεση ενός πραγματικού GT. Η δίψα των σχεδιαστών-μηχανικών συντέλεσε θετικά, αφού, σύμφωνα με τον Έγκερ, η τελευταία φορά που η ιταλική εταιρεία είχε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει κάτι παρόμοιο ήταν με τη Montreal στις αρχές της δεκαετίας του Ά70. Στο πρόγραμμα έλαβαν μέρος ανεξαιρέτως όλα τα μέλη του σχεδιαστικού κέντρου. «Σε αντίθεση με άλλες εταιρείες, στο σχεδιαστικό μας κέντρο όλοι ασχολούνται με όλα. Είναι μια παράδοση που πλέον έχει περάσει στο αίμα μας, αφού ακολουθείται εδώ και πολλές δεκαετίες». Τελικός παράγοντας, βέβαια, ήταν το γεγονός ότι η διοίκηση της Alfa Romeo άφησε ελεύθερους τους σχεδιαστές να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους, οι οποίοι, μαζί με τους μηχανικούς, άρχισαν να δημιουργούν χωρίς να υπολογίζουν ωράρια και σαββατοκύριακα.
Μαθήματα ιστορίας
Αυτοκίνητα από το παρελθόν της Alfa Romeo, όπως η SZ και η TZ, τριγύριζαν στο μυαλό των σχεδιαστών από την αρχή του προγράμματος. «Για εμένα η 33 Stradale του Ά67 αποτελεί την καλύτερη έκφραση της απλότητας, της οποίας όμως κάθε λεπτομέρεια αποτελεί ένα αριστούργημα, όπως ακριβώς συμβαίνει και με ένα γλυπτό. Πρόκειται για μια φόρμα που είναι διαχρονικά όμορφη, άρεσε τότε, αρέσει σήμερα και θα συνεχίσει να αρέσει». Μήπως όμως αυτή η συνεχής αναζήτηση ιδεών στο παρελθόν οφείλεται στην έλλειψη έμπνευσης από τους νέους σχεδιαστές; Ο Έγκερ διαφωνεί κάθετα. «Κάποια πράγματα που έγιναν στο παρελθόν εξακολουθούν να είναι τα καλύτερα σήμερα και κάποια που γίνονται σήμερα θα εξακολουθήσουν να είναι τα καλύτερα και στο μέλλον». Η μιλανέζικη εταιρεία έχει μια από τις πιο πλούσιες ιστορίες στο χώρο της αυτοκινητοβιομηχανίας όσον αφορά τόσο το μηχανολογικό τομέα όσο και το σχεδιαστικό. Ο Έγκερ το 1984 έφτασε από τη Βαυαρία στο Μιλάνο για να σπουδάσει, αλλά κυρίως για να εντρυφήσει στη φιλοσοφία της Alfa Romeo, της οποίας ήταν οπαδός από μικρό παιδί. Μήπως λοιπόν το βάρος αυτής της ισχυρής σχεδιαστικής ταυτότητας περιορίζει τους σχεδιαστές; «Όχι σε καμία περίπτωση. Για εμάς η βαριά κληρονομιά που μεταφέρουμε αποτελεί παράλληλα τεράστια πρόκληση, την οποία λατρεύουμε. Το θέμα δεν είναι να φτιάξουμε κάτι που θα εκφράζει μόνο εμάς. Δουλεύουμε για το μέλλον της εταιρείας. Δεν αρκεί κάτι να είναι όμορφο, πρέπει να κοιτάζει και προς τη σωστή κατεύθυνση».
The head and the heart
Η συμμετοχή των μηχανικών στο σχεδιασμό του πρωτοτύπου είχε ως αποτέλεσμα οι απαιτήσεις της παραγωγής να αφήσουν αναλλοίωτη τη σιλουέτα του αυτοκινήτου. «Όποτε φτιάχνουμε ένα πρωτότυπο στην Alfa Romeo, πάντα διασφαλίζουμε τη μηχανολογική του αρτιότητα», συμπληρώνει ο Έγκερ με ένα χαμόγελο που δεν αφήνει αμφιβολία ότι το DNA των μηχανικών της εταιρείας έχει ουκ ολίγα καλλιτεχνικά γονίδια. Σε σχέση με το πρωτότυπο η μόνη βασική αλλαγή έχει να κάνει με το μεταξόνιο, το οποίο έχει αυξηθεί μόλις κατά 50 χλστ. για χάρη της ευρυχωρίας στο χώρο των επιβατών. Από εκεί και πέρα, οι στιλιστικές αλλαγές είναι ελάχιστες και δεν αφαιρούν τίποτα από το χαρακτήρα της κατασκευής. Το θέμα είναι μήπως πλέον, με όλες αυτές τις νομοθεσίες και τις προδιαγραφές ασφαλείας, είναι αδύνατον να δημιουργούνται αυτοκίνητα σαν την 8C. «Νομίζω ότι είναι δυνατόν και έχουμε την απόδειξη εδώ μπροστά μας. Σίγουρα δεν είναι εύκολο, όμως πρέπει». Και για τα αυτοκίνητα μαζικής παραγωγής; «Φυσικά η πρόκληση είναι μεγαλύτερη, αλλά πρέπει να τα καταφέρουμε. Όλες οι Alfa Romeo είναι ξεχωριστές. Δε μου αρέσει ο όρος “μαζικής παραγωγής”, οι πελάτες μας τις αγοράζουν και με συναισθηματικά κριτήρια και αυτό ισχύει για όλα τα μοντέλα της γκάμας μας. Δεν είναι δυνατόν να κρίνεις μια Alfa Romeo μόνο βάσει της λογικής».
Το ανθρώπινο στοιχείο
Το πλήθος που περιμένει έξω από τη γυάλινη εξέδρα να τελειώσει η φωτογράφιση για να βρεθεί δίπλα στην ντίβα της έκθεσης δείχνει να συμμερίζεται τις απόψεις του σχεδιαστή. Ο Νίκος Μαρκομπότσαρης τραβά τις τελευταίες φωτογραφίες του Έγκερ δίπλα στην 8C. Πώς φαντάζεται άραγε ο άνθρωπος που καθορίζει την αισθητική της Alfa Romeo τη μελλοντική της πορεία; «Θέλουμε να σχεδιάζουμε αυτοκίνητα που θα ενθουσιάζουν όλους τους φίλους της εταιρείας. Θέλουμε φόρμες που θα περνούν στους ανθρώπους... συναισθήματα, θα έχουν ισχυρή ταυτότητα και διαχρονικές αξίες. Αυτός είναι ο στόχος μας»._ Ι. Κ.
«Κοιτάζοντας την 8C, δεν μπορείς να βρεις ούτε ένα ψεγάδι, και αυτό γιατί δεν είναι ιδέα ενός ανθρώπου, αλλά μιας ομάδας, της οποίας τα μέλη τη νιώθουν στο μυαλό, στο στομάχι, σε... όλο τους το σώμα.»
«Τα αυτοκίνητα σήμερα γίνονται όλο και πιο περίπλοκα. Λείπει το συναίσθημα, το πάθος και η αίσθηση ότι είσαι ένα με τη μηχανή.»
Το πλαίσιο είναι κατασκευασμένο από χάλυβα, ενώ το αμάξωμα εξ ολοκλήρου από πλαστικό ενισχυμένο με ίνες άνθρακα. Σε συνδυασμό με τη χρήση αλουμινίου σε αρκετά από τα μηχανικά μέρη η μήκους 4,43 μ. 8C Competizione ζυγίζει λιγότερο από 1.500 κιλά.
Ο V8 κινητήρας των 4.691 κ.εκ. προέρχεται από το σύνολο των 4,2 λίτρων των Ferrari-Maserati, αποδίδοντας 450 ίππους στις 7.000 σ.α.λ. και 47,9 χλγμ. ροπής στις 4.750 σ.α.λ. Το μπλοκ και η κεφαλή είναι κατασκευασμένα από κράμα αλουμινίου, ενώ η κίνηση των εκκεντροφόρων με καδένα επιλέχτηκε για λόγους αξιοπιστίας.
Το ημιαυτόματο κιβώτιο των έξι σχέσεων τοποθετήθηκε μπροστά από τον πίσω άξονα για καλύτερη κατανομή του βάρους και συνεργάζεται με διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης.
Πιστή στις παραδοσιακές αξίες και στον τομέα των αναρτήσεων, η 8C Competizione χρησιμοποιεί και στις τέσσερις γωνίες διπλά ψαλίδια, ενώ πατάει σε ελαστικά διάστασης 245/35 και 285/35 εμπρός και πίσω, αντίστοιχα, με τους τροχούς σε κάθε περίπτωση να έχουν διάμετρο 20 ίντσες.
Το εσωτερικό ακολουθεί τη φιλοσοφία του αμαξώματος, όντας απέριττο, λειτουργικό και εστιασμένο -πού αλλού;- στην οδηγική ευχαρίστηση.
Ο αρμός στο κάλυμμα του κινητήρα, το οποίο ανοίγει με τον παραδοσιακό τρόπο προς τα πίσω, αποτελεί μια από τις ελάχιστες ορατές διαφορές που έχει η έκδοση παραγωγής από την πρωτότυπη 8C.
Μόνο για λίγους...
Μόλις 500 8C Competizione θα κατασκευαστούν, με την καθεμία να κοστίζει περίπου 160.000 ευρώ. Τις πωλήσεις θα αναλάβει το ίδιο το εργοστάσιο, με τις αντιπροσωπείες να μην αναμιγνύονται σε καμία περίπτωση. Η Alfa Romeo θα συγκροτήσει ένα ειδικό τμήμα αφιερωμένο στους αγοραστές της 8C Competizione, το οποίο θα λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο, παρέχοντας σειρά υπηρεσιών.