Οδοιπορικό στην ορεινή Ναυπακτία με Alfa Romeo 159 2.2 JTS ti
TURISTI ITALIANI!E, ναι, παίρνουμε τη σπορ έκδοση της «159», turismo internazionale, ή, κατά κόσμον, «ti» και επιδιδόμαστε σε εγχώριο οδηγικό τουρισμό, μακριά από τις ορδές των ντόπιων και αλλοδαπών homo turisticus...
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΙΤΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΩPAIA, λοιπόν, οδοιπορικό. Οδοιπορικό, όμως, υπό ειδικές συνθήκες: κατακαλόκαιρο, πάνω στα μπάνια του λαού. Το γιατί κι εμείς δεν πλατσουρίζουμε ψυχή τε και σώματι μαζί με το λαό είναι μια άλλη, μεγάλη ιστορία, που θέλει κουβέντα. Τα δεδομένα, πάντως, αυτήν τη φορά έχουν ως εξής: Alfa Romeo 159 στη σπορ έκδοση «ti» και πολύς κόσμος σε ακτίνα 20 χλμ. από οποιαδήποτε ελληνική παραλία. Μοναδική διέξοδος βρίσκεται στο βουνό και παίρνουμε χωρίς πολλή σκέψη το δρόμο, προφασιζόμενοι πως το καθαρό αεράκι θα μας κάνει καλό και κρύβοντας επιμελώς αυτό το σαρδόνιο χαμόγελο που υποβόσκει, όταν οι στροφές είναι πολλές και το αυτοκίνητο είναι ιταλικό...
Εν αρχή...
Ξεκινάμε από τα βασικά: εθνική οδός, Ορχομενός, Λιβαδειά και ανηφορίζουμε προς Παρνασσό, αλλά στρίβουμε με κατεύθυνση Δεσφίνα και Ιτέα. Κι εδώ αρχίζουν τα καλά! Γιατί μπορεί η turismo internazionale να μη βγάζει στο δυναμόμετρο παραπάνω άλογα από τα 185 της νορμάλ έκδοσης, όμως έχει στοιχεία που σε κάνουν να προσμένεις με ανυπομονησία τα στροφιλίκια. Κατ’ αρχάς, είναι αρκετά πιο σκληρή σε ανάρτηση (τόσο τα ελατήρια όσο και τα αμορτισέρ έχουν διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά) και 2 εκ. πιο χαμηλή. Οι ζάντες είναι 19 ιντσών (!) με ελαστικά PΖero Nero της Pirelli σε διάσταση 235/40, ενώ τα δισκόφρενα είναι όμοια με εκείνα της νορμάλ έκδοσης, εν αντιθέσει με τις δαγκάνες. Το έντονο κόκκινο χρώμα τους, παρά την επιγραφή της Alfa, παραπέμπει άμεσα σε Brembo, και μάλιστα μια ανάγνωση των τεχνικών χαρακτηριστικών αποδεικνύει πως είναι 4πίστονες, αντί για τις 2πίστονες της απλής έκδοσης. Εξωτερικά, είναι οι βαμμένοι σε ματ χρώμιο καθρέφτες και τα διακριτικά «ti» που συμπληρώνουν τη διαφορετική, αλλά διακριτική εικόνα της σπορ έκδοσης και, εσωτερικά, τα δέρματα στα ηλεκτρικά ρυθμιζόμενα καθίσματα, στο διάκοσμο, στον επιλογέα και στο τιμόνι (με κόκκινες, μάλιστα, ραφές) και τα αλουμινένια πεντάλ.
Βρισκόμαστε ήδη στις παρατεταμένες με θέα θάλασσα και εκτιμούμε μεμιάς την ακρίβεια στη... στόχευση της ιδανικής γραμμής και την κατευθυντικότητα που προσφέρει το βελτιωμένο σε αίσθηση τιμόνι (λόγω τροχών, ανάρτησης και λοιπών παραμέτρων). Ακολουθούν οι διαπιστώσεις περί μειωμένων κλίσεων αλλά και οι εντυπωσιακές επιβραδύνσεις που προσφέρουν οι 4πίστονες δαγκάνες της Brembo. Nαι, για ακόμα μία φορά δεν αντιστεκόμαστε στον πειρασμό και ολοκληρώνουμε το οδοιπορικό με μετρήσεις εκεί ψηλά στο Ακραίφνιο, έχοντας αρκετά καλή αφορμή από την αίσθηση που αποκομίζει ο οδηγός από τα φρένα. Δικαιολογημένα, όπως απέδειξαν τα Datron μας, αφού η ti ακινητοποιείται από τα 120 χλμ./ώρα σε 54,96 μ., αντί των 58,9 της νορμάλ έκδοσης. Συνεχίζουμε για Ιτέα, όπου προνοητικά και σοφά, όπως εντέλει αποδεικνύεται, κόβουμε ταχύτητα, αποφεύγοντας ως εκ θαύματος τον εντοπισμό από τα όργανα της τάξης που καραδοκούν με το ραντάρ ανά χείρας. Και από εκεί για Γαλαξίδι, τον πρώτο σταθμό της διαδρομής μας, που, αν και προβλέπεται κατάμεστο, λόγω εποχής, πάντα προσφέρεται για μια φωτογραφία για το «ζέσταμα» του φωτογράφου. Δυστυχώς, όμως, μένουμε με την όρεξη, καθώς το γραφικό λιμανάκι έχει καταληφθεί από έναν τεράστιο πλωτό γερανό. ¶τιμε εκσυγχρονισμέ...
Ορεσίβιοι φυσιοδίφες
Για βουνό λέγαμε κι ακόμη παραλία είμαστε. Η ορεινή Ναυπακτία μάς περιμένει όμως και, χωρίς να χάσουμε χρόνο, στρίβουμε επιτέλους προς τα ορεινά, την ορεινή Ναυπακτία. Τη «θέα θάλασσα» διαδέχεται το απέραντο πράσινο του βουνού, με έλατα, κέδρους και καστανιές και το δρόμο να περνά σε δεύτερη μοίρα. Στροφιλίκια υπάρχουν κι εδώ, όμως δεν πολυδίνουμε σημασία, μαγεμένοι από το κάλλος της περιοχής - άσε που το πλάτος της ασφάλτου δεν ενδείκνυται για... «νουβολαριές»!
Έτσι κι αλλιώς, πάντως, κατευθυνόμενοι προς ¶νω Xώρα διαπιστώνουμε -ή μάλλoν θυμόμαστε- πως, σε επίπεδο οδηγικής συμπεριφοράς, το πλαίσιο ξεπερνά όχι μόνο τα φαρδύτερα ελαστικά και τις τεράστιες ζάντες, αλλά ακόμα και το συγκεκριμένο κινητήρα των 2,2 λίτρων. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως μένει κανείς παραπονεμένος από την ελαστικότητα και τη συμπεριφορά του κινητήρα, σίγουρα τα 9,2 δλ. για τα 0-100 χλμ./ώρα και τα οριακά πάνω των 30 δλ. για το χιλιόμετρο από στάση είναι τιμές που προδίδουν τα σχεδόν 1.600 κιλά που πιάνει στη ζυγαριά το ιταλικό σεντάν.
Έπειτα από αρκετά χιλιόμετρα φτάνουμε στην ¶νω Χώρα, ένα πανέμορφο χωριό στην πλαγιά της Σύρτας, όπου και αποφασίζουμε να γευματίσουμε αλλά και να ξεκουραστούμε, γιατί, όπως και να το κάνουμε, η σκληρή ανάρτηση κουράζει στις μεγάλες διαδρομές- ή, μήπως, εμείς γεράσαμε;
Μετά τη ζέστη και τον καύσωνα, η δροσιά των 1.030 μ. υψομέτρου αποτελεί βάλσαμο για τους ταξιδιώτες του κατακαλόκαιρου. Το χειμώνα να θυμηθούμε να έρθουμε με τζιπ, χειμερινά λάστιχα και... φτυάρια.
Καμιά δεκαριά χιλιόμετρα αργότερα είμαστε χορτάτοι μεν, αλλά έχουμε και ένα λόγο ανησυχίας: το λαμπάκι της βενζίνης φωτίζεται, πράγμα που σημαίνει πως κάτι δεν υπολογίσαμε σωστά. Ανοίγουμε το χάρτη -δεν έχουμε ξαναπατήσει σ’ αυτά τα μέρη- και αναζητούμε τη μεγαλύτερη πλησιέστερη βούλα. Αποφασίζουμε πως στον Πόδο -δεν μπορεί- έχει βενζίνη και διαλέγουμε τη μικρότερη σε απόσταση διαδρομή, ένα χωματόδρομο... Τα αυτοκίνητα της Αlfa Romeo είναι γενικά αρκετά χαμηλά και, στη δική μας περίπτωση, η «159» είναι ακόμα χαμηλότερη. Προχωρούμε με σύνεση και προσοχή και όχι μόνο δεν το μετανιώνουμε, αλλά και σταματάμε συχνά για να απολαύσουμε την υπέροχη θέα. Η περιοχή των Κραβάρων (που όλοι έχουμε λανθασμένα ακουστά ως «Γκράβαρα») είναι... ελβετικής μορφολογίας και βλάστησης. Ως Φάτα Mοργκάνα ξεπροβάλλει απ’ το δάσος ένα ημιφορτηγό, το πρώτο και μοναδικό όχημα που συναντάμε εδώ και πολλή ώρα.
- ΒΕΝΖΙΝΑΔΙΚΟ, αδελφέ, πού έχει;
- Στη Ναύπακτο! Καμιά σαρανταριά χιλιόμετρα από εδώ...
Αφήνουμε κατά μέρος το αρχικό σχέδιο για συνέχιση της διαδρομής μας από ορεινές διαδρομές μέχρι τη λίμνη Τριχωνίδα, το Αιτωλικό και το Μεσολόγγι και κατηφορίζουμε με τη φόρα και μόνο προς Ναύπακτο, καταρρίπτοντας κάθε προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ κατανάλωσης. Ιδού, κύριοι, το καλό του βουνού: είναι ψηλά!
What goes up must come down
Tρέχουμε προς την πόλη των πέντε πρωθυπουργών και την πρωτεύουσα της Αιτωλοακαρνανίας, το Μεσολόγγι, για να προλάβουμε τον ήλιο. Ναι, γεμίσαμε αμόλυβδη, πήραμε νεράκια και καφέδες και αποφασίσαμε πως πρέπει να προλάβουμε τη δύση για το «καλό» άνοιγμα. Το ’χει, όμως, φαίνεται η μοίρα μας σήμερα και, αντί για την Τουρλίδα, τη στενή λωρίδα γης στη λιμνοθάλασσα όπου μας υποσχέθηκαν πως θα βρούμε τις περιβόητες πελάδες, τα ξύλινα σπιτάκια κτισμένα πάνω σε πασσάλους μέσα στη λιμνοθάλασσα, βρισκόμαστε σε άλλη λωρίδα γης, με... χωματόδρομο και πάλι.
- Στην Τουρλίδα θέλετε να πάτε; Καλά, γιατί δεν πήγατε απ’ την άσφαλτο;
Στο παρά πέντε φτάνουμε, τελικά, στο σωστό σημείο, στήνουμε την ασημί Alfa και σώζουμε την κύρια φωτογραφία του άρθρου. Αποφασισμένοι ότι τίποτα καλύτερο δεν πρόκειται να μας προκύψει με την κακοτυχία μας σήμερα, αποσυρόμαστε στο πλησιέστερο ξενοδοχείο. Τουλάχιστον για αύριο έχουμε ακόμα την 159 ti και άλλα 245 χλμ. για να φτάσουμε σπίτι..._ Ν. Κ.
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 8-9 Αυγούστου 2007
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ: Αlfa Romeo 159 2.2 JTS ti
OΔΗΓΟΣ: Νίκος Kουνίτης
ΔΙΑΔΡΟΜΗ: Αθήνα-Γαλαξίδι-¶νω Χώρα-Ναύπακτος-Μεσολόγγι-Αθήνα
ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ: 670
ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ: 14,8 λίτρα/100 χλμ.
ALFA ROMEO TURISMO INTERNAZIONALE
Το πρώτο αυτοκίνητο της ιταλικής εταιρείας που έφερε τα χαρακτηριστικά «turismo internazionale» (ti) παρουσιάστηκε το 1952 και ήταν, από μηχανικής πλευράς, μια βελτιωμένη έκδοση της 4θυρης «1900». Με τη διάμετρο των βαλβίδων αυξημένη κατά 3 χλστ. και το μέγιστο εύρος των στροφών του κινητήρα της να φτάνει από τις 4.800 στις 5.500 σ.α.λ., η 1900 ti κέρδιζε 20 ακόμα ίππους, σε σύγκριση με την απλή έκδοση. Η ισχύς της άγγιζε πλέον τους 100 ίππους, ενώ η ανώτατη ταχύτητά της ανερχόταν από τα 150 στα 170 χλμ./ώρα. Η πρώτη εκείνη ti κατασκευάστηκε σε 612 μόλις μονάδες, καθιστώντας την στις ημέρες μας ένα πολύ σπάνιο μοντέλο. Η λογική της ισχυροποίησης μέσω της βελτίωσης των μηχανικών μερών συνεχίστηκε και στην επόμενη ti, ωστόσο χρειάστηκαν κάποια χρόνια ώσπου η Αlfa Romeo να δρομολογήσει τα συγκεκριμένα διακριτικά στο ευρύτερο κοινό της: αυτό έγινε το 1962, με την Giulia 1600, της οποίας η συνολική παραγωγή ξεπέρασε τις 40.000 μονάδες. Οι δημοφιλέστερες ti όλων των εποχών για την εταιρεία προέκυψαν στα μέσα της δεκαετίας του ’70, συνοδεύοντας τις εκδόσεις των Αlfasud. O κατά τι πλουσιότερος εξοπλισμός της σειράς, που μυήθηκε στον αστερισμό των ti για πρώτη φορά το 1973, δεν ήταν περισσότερο σημαντικός για τους τότε οδηγούς από τους 5 ίππους μεγαλύτερης ισχύος (68 από 63), σε σχέση με τη συμβατική Alfasud, ούτε και από την αύξηση της ροπής της από τα 8,5 στα 9,2 χλγμ. στις 3.200 σ.α.λ. Μετά την απόσυρση της Alfa του Νότου από την ενεργό δράση, τα αρχικά «ti» εμφανίστηκαν μόνο στην αμφιλεγόμενη Arna (1984) και στην «33» (1988). Πέρασαν δεκαπέντε χρόνια ώσπου να τα δούμε ξανά, το Μάρτιο του 2003 στη Γενεύη, εφαρμοσμένα στις «147» και στις «156», που ξεχώριζαν εξωτερικά από το μεγαλύτερο μέγεθος των ελαστικών και τις ακτινωτές ζάντες αλουμινίου, που ήταν σχεδιασμένες με το λογότυπο «ti» στη μια πλευρά και το σήμα της Alfa Romeo στο κέντρο. Η 156 ti είχε επιπλέον χαμηλές σπορ αναρτήσεις και πλαϊνά μαρσπιέ, ενώ η 147 ti πίσω αεροτομή. Εσωτερικά, διαφοροποιούνταν από τις δερμάτινες επενδύσεις, τα σπορ μπάκετ καθίσματα και τα χειριστήρια ραδιοφώνου στο τιμόνι. H 147 ti προσφερόταν στις 3θυρες εκδόσεις με επίπεδο εξοπλισμού Distinctive, ενώ η 156 ti σε όλες τις εκδόσεις Distinctive._ Σ. Χατ.
1952: 1900 ti
1954: 1900 ti Super
1957: Giulietta ti
1962: Giulia 1600 ti
1963: Giulia 1600 ti Super
1965: Giulia 1300 ti
1973: Alfasud 1.2 ti
1976: Alfasud ti Trofeo
1977: Alfasud 1.3 ti
1978: Alfasud 1.5 ti Super
1982: Alfasud 1.5 ti Quadrifoglio Verde
1984: Arna 1.3 ti
1988: 33 1.5 ti S
2003: 147 1.6 ti
2003: 156 1.6 ti
2007: 159 2.2 ti
2007: 159 3.2 ti