Συνέντευξη: Μάριος Ξανθάκος
Italian job!Ακόμα ένας Έλληνας οδηγός, ο Μάριος Ξανθάκος, έκανε το μεγάλο άλμα, και μάλιστα κατάφερε να πρωταγωνιστήσει σε αγώνες του εξωτερικού, και συγκεκριμένα στη γειτονική Ιταλία!
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ Ελλήνων οδηγών στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια είναι συνεχώς αυξανόμενη. Με την υποστήριξη της ΕΘΕΑ ή όχι, αρκετοί αγωνιζόμενοι αποφασίζουν να περάσουν τα σύνορα και να ζήσουν την εμπειρία των αγώνων σε μια χώρα, όποια και αν είναι αυτή, με διαφορετική -από τη δική μας- κουλτούρα. Ένας από αυτούς είναι και ο Μάριος Ξανθάκος, που με το κόκκινο Honda Civic Type-R μεταπήδησε φέτος στην Ιταλία και έλαβε μέρος σε αναβάσεις του εθνικού πρωταθλήματος της γειτονικής χώρας. Από τον πρώτο αγώνα έδειξε μεγάλο μέρος του πληθωρικού ταλέντου του, καταφέρνοντας να ξεχωρίσει, ενώ σε μία περίπτωση ανέβηκε και στο τρίτο σκαλί του βάθρου! Η παρουσία του συγκεντρώνει μεγάλο ενδιαφέρον από αρκετές πλευρές, αφού, εκτός από κυπελλούχος στην κατηγορία Ν/3 στο πρωτάθλημα Αναβάσεων τα τελευταία χρόνια, ο ταλαντούχος οδηγός είναι και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Οδηγών Αγώνων Αυτοκινήτου! Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η γνώμη του σχετικά με τους αγώνες στο εξωτερικό να έχει βαρύνουσα σημασία. Ας ξετυλίξουμε, όμως, το κουβάρι της ιστορίας μαζί με το Μάριο, ξεκινώντας ουσιαστικά από τους λόγους που τον οδήγησαν στη συμμετοχή του σε αγώνες της Ιταλίας. «Αρχικά, το ρόλο της έπαιξε η επιθυμία μου να γνωρίσω μια νέα πρόκληση. Να μπορέσω να εξακριβώσω σε άγνωστες διαδρομές -με μεγαλύτερο συναγωνισμό- τι μπορώ να καταφέρω. Από εκεί και πέρα, ήθελα να γνωρίσω και το οργανωτικό μέρος των αγώνων στο εξωτερικό. Βλέπετε, και η απογοητευτική για τους ελληνικούς αγώνες χρονιά του 2006 ήταν σημαντικός παράγοντας...» Και τι είναι αυτό που συνάντησε σε επίπεδο συναγωνισμού; «Το επίπεδο ήταν πολύ υψηλό. Κι αυτό το λέω εγώ, που ήμουν σε μια κατηγορία όπου είχα έντονη κόντρα με το Βασίλη Κυρίτση. Απλώς, από ένα σημείο κι έπειτα είχαμε μείνει μόνοι μας. Έτσι, πριν από τον αγώνα ήξερα ότι θα τερματίσω πρώτος ή δεύτερος. Στην Ιταλία υπάρχουν 25 συμμετοχές, με τις 10 να είναι κορυφαίες και ισάξιες. Πριν από την εκκίνηση, έχεις στο μυαλό σου ότι μπορεί να τερματίσεις είτε πρώτος είτε δέκατος!» Εντυπωσιακός ο αριθμός των αυτοκίνητων που διακρίνονται, ενώ το ίδιο ισχύει και για την εικόνα που επικρατεί σε μια ανάβαση, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του Μάριου. «Από την πρώτη στιγμή, σχεδόν τα πάντα μού έκαναν τεράστια εντύπωση. Κατ’ αρχάς, όλα ήταν στημένα την Τετάρτη πριν από τον αγώνα, με τα δοκιμαστικά να είναι προγραμματισμένα το Σάββατο και τον αγώνα την Κυριακή. Σε κάθε στροφή υπήρχαν μπαριέρες, οι οποίες να στήνονται κανονικά, και όχι πρόχειρα, ενώ παράλληλα υπήρχαν και τέσσερις κριτές σε καθεμία από αυτές. Οι τελευταίοι είναι άρτια εκπαιδευμένοι, με απίστευτες αρμοδιότητες, και εμπνέουν σεβασμό σε οδηγούς και θεατές. Κανείς δε διανοείται να παρακούσει κάτι που θα πει ένας κριτής. Και σημειώστε σχετικά ότι οι θεατές είναι χιλιάδες, αλλά πάντα πειθαρχημένοι. Από εκεί και πέρα, επιβεβλημένη είναι η παρουσία ασθενοφόρων και πυροσβεστικών σε αφετηρία, τερματισμό αλλά και στο μέσο της διαδρομής.» Εκτός από τη γενικότερη οργανωτική εικόνα, στις αναβάσεις της Ιταλίας υπάρχουν κι άλλες σημαντικές διαφορές (!), όπως το μήκος των ειδικών, αφού σε κάποιες περιπτώσεις αγγίζουν μέχρι και τα 17 χλμ. Πώς το αντιμετώπισε αυτό ο Μάριος; «Δεν ήταν δύσκολο. Έκανα τέσσερις μέρες δοκιμές και δεν μπορώ να πω ότι υπήρχαν κάποια σημεία που δε θυμόμουν. Σίγουρα, δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο. Απλώς, δεν πρέπει να χάνεις την αυτοσυγκέντρωσή σου. Στη συγκεκριμένη ε.δ. έχασα τη συγκέντρωσή μου σε μία στροφή και αμέσως είχα μια μικρή έξοδο στην επόμενη, ευτυχώς χωρίς σοβαρές ζημιές.» Οι διαφορές, όμως, δεν περιορίζονται μόνο στο μήκος των διαδρομών... «Ειδοποιός διαφορά με τις δικές μας αναβάσεις είναι το γεγονός ότι στην Ιταλία δε χρησιμοποιούν κουβέρτες, αλλά δεν υπάρχει και χώρος να ζεστάνουν οι οδηγοί τα ελαστικά πριν από την εκκίνηση. Από εκεί και πέρα, στην εκκίνηση χρησιμοποιείται φανάρι και, τέλος, υπάρχει αυστηρή τήρηση της σειράς εκκίνησης. Σε αυτό το σημείο είναι πολύ πειθαρχημένοι οι Ιταλοί και είναι χαρακτηριστικό ότι μπορεί να ξεκινά το νούμερο 200, αλλά το 300 είναι στη θέση του, με τον οδηγό έτοιμο να εκκινήσει. Σε περίπτωση καθυστέρησης, είναι άμεσα εκτός αγώνα - και χωρίς πολλές κουβέντες... Γι’ αυτό, ποτέ οι αγώνες τους δεν έχουν κενά.» Και αυτή η διαδικασία κατά πόσο τον βοήθησε ως οδηγό; «Θεωρώ ότι εξελίχθηκα ως οδηγός. Δεν άλλαξε η τεχνική μου, αλλά αυξήθηκαν τα όριά μου. Για να μπορέσω να συναγωνιστώ τους Ιταλούς οδηγούς, χρειάστηκε να προσπαθήσω και να πιέσω περισσότερο τον εαυτό μου. Aπό ό,τι είδα, εντέλει, τα όριά μου ήταν αρκετά υψηλότερα απ’ ό,τι νόμιζα. Το θετικό είναι ότι καταλαβαίνω πως έχω και άλλα περιθώρια βελτίωσης. Αυτό συμβαίνει από τη στιγμή που έχεις κίνητρο και αναγκάζεσαι να πιέζεις. Θεωρώ ότι είναι εμπειρίες ζωής που μένουν χαραγμένες αλλά και βοηθούν τον οδηγό γενικότερα.» Όμως, εκτός από αγωνιζόμενος, ο Μάριος Ξανθάκος είναι και ένα από τα νέα παιδιά του χώρου που ασχολούνται μ’ αυτόν ενεργά και στο... «συνδικαλιστικό» τομέα, όντας μέλος του συμβουλίου του ΣΟΑΑ. Ως εκπρόσωπος των οδηγών παρατήρησε και από διαφορετική σκοπιά τους αγώνες και, σίγουρα, τα όσα αποκόμισε ήταν σημαντικά. «Το γεγονός ότι είμαι μέλος του ΣΟΑΑ έπαιξε το ρόλο του, όσον αφορά τη συμμετοχή μου στο εξωτερικό. Από αυτά που είδα, λοιπόν, πιστεύω ότι δεν μπορούμε εύκολα να φτάσουμε στο επίπεδο των Ιταλών. Είναι διαφορετική η εκπαίδευση των κριτών αλλά και η νοοτροπία των οδηγών. Είναι άλλη η φιλοσοφία όλων των ανθρώπων που περικλείουν το σπορ.» Σίγουρα, το 2006 οι αλλαγές μόνο λίγες δεν ήταν στους ελληνικούς αγώνες. Αυτή, όμως, είναι μια άποψη που δε βρίσκει απόλυτα σύμφωνο το Μάριο Ξανθάκο. «Τουλάχιστον στις αναβάσεις οι αλλαγές ήταν ελάχιστες. Ήταν πολύ λίγες και το σημαντικότερο όλων είναι το γεγονός ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν αλλαγές με πολύ μικρό κόστος.» Ως μέλος του συνδέσμου, έχει συζητήσει με τους υπόλοιπους οδηγούς τις εμπειρίες του από την Ιταλία; «Όλα αυτά που είδα τα έχουμε συζητήσει στο ΣΟΑΑ και, με την πρώτη ευκαιρία που θα έχουμε συνεργασία με την ΕΘΕΑ, θα συζητήσουμε και όλες τις εμπειρίες που έζησα. Πέρα από αυτό, όμως, είμαι στη διάθεση οποιασδήποτε λέσχης θα ήθελε να μάθει περισσότερα.» Λόγω του νεαρού της ηλικίας του Μάριου, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι εμπλέκεται στα κοινά του σπορ, αφού άλλοι οδηγοί στην ηλικία του κρατούν διαφορετική στάση. «Βασικά, με προσέγγισαν κάποιοι άνθρωποι και μου πρότειναν να ασχοληθώ, αλλά δεν ήταν κάτι που σκέφτηκα πολύ. Από τη στιγμή που ξεκίνησα τους αγώνες, με ενδιέφερε ο οδηγός, το πώς θα καταφέρει να διεκδικήσει αυτά που του αναλογούν. Η σκέψη υπήρχε, απλώς έγινε πραγματικότητα.» Και όλα αυτά σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη για τους ελληνικούς αγώνες. «Σίγουρα, ήταν πολύ δύσκολη περίοδος, αλλά αυτό εν μέρει το προκαλέσαμε κι εμείς. Αποφασίσαμε να αντιδράσουμε δυναμικά, γιατί βλέπαμε ότι δεν άλλαζε τίποτα. Ελπίζω να έχει αίσιο τέλος, αν και δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος. Εκκρεμούν προβλήματα σε θέματα ασφάλειας και προβολής. Θεωρώ τις λύσεις πρόχειρες. Δε γίνονται πραγματικές τομές, τις οποίες χρειάζεται ο χώρος. Οι αγωνιζόμενοι δίνουν ένα χρηματικό ποσό και οι υπηρεσίες που τους παρέχονται δεν είναι ανάλογες με αυτό. Μακάρι στο τέλος να καταφέρουμε να κερδίσουμε κάποια παραπάνω πράγματα για τους οδηγούς.» Ως οδηγός αλλά και μέλος του ΣΟΑΑ, όμως, ο Μάριος Ξανθάκος κάνει όνειρα... «Μέσα από το σύνδεσμο, τα όνειρά μου είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν. Απλώς, φαντάζομαι τους αγώνες διαφορετικούς από ό,τι είναι τώρα. Όπως τους ζω στην Ιταλία, έτσι θα ήθελα να είναι και στην πατρίδα μου. Αυτό είναι το όνειρό μου, είτε ως οδηγού είτε ως μέλους του ΣΟΑΑ»..._ Π. Τ.
«Ήθελα να γνωρίσω μια νέα πρόκληση. Να μπορέσω να εξακριβώσω σε άγνωστες διαδρομές -με μεγαλύτερο συναγωνισμό- τι μπορώ να καταφέρω.»
«Οι αγωνιζόμενοι δίνουν ένα χρηματικό ποσό και οι υπηρεσίες που τους παρέχονται δεν είναι ανάλογες.»
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ
Μάριος Ξανθάκος
Ημερομηνία γέννησης: 06/05/1976
Τόπος γέννησης: Αθήνα
Οικογενιακή κατάσταση: Ανύπαντρος
Πρώτος αγώνας: Ανάβαση Ριτσώνας ’99
Σημαντικότερες επιτυχίες: Πρωταθλητής Αναβάσεων κατηγορίας Ν ’05, Κυπελλούχος κλάσης Ν/3 ’04, ’05, ’06
Χόμπι: Σκι, ποδηλασία, 5x5