Ανδρέας Ρουμελιώτης
Περί ξενυχτιού και άλλων«... οι ατακαδόροι, οι ευφυείς, οι χιουμορίστες ανήκουν σε μια προνομιούχα κατηγορία που το ξενυχτούσε...»
«Aυτοί έχουν την εξουσία - εμείς έχουμε τη νύχτα»! Ήταν το σύνθημα ενός «προχώ» περιοδικού που έβγαζε τη δεκαετία του ’80 στον Πειραιά ένας παλιόφιλος καρδιακός, ο Θανάσης ο Zαχαρόπουλος.
Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι. Ή, μάλλον, με την κουτάλα που σερβίρουμε τη σούπα. Για είκοσι, τουλάχιστον, χρόνια, απ’ τα 18 έως τα 38, ποτέ (ποτέ-ποτέ-ποτέ!) δεν κοιμήθηκα προτού χαράξει ο ήλιος. Έκανα σεφτέ σ’ όλους τους φούρνους της επικράτειας, για να κατευνάσει τα «ξίδια» η τυροπιτούλα και το Milko.
Σπούδασα οικονομολόγος, αλλά με ευλόγησε ο Mεγαλοδύναμος να γίνω δημοσιογράφος σε απογευματινή εφημερίδα. Όπερ σημαίνει πως είχα την ευτυχία να ημπορώ μέχρι αργά το μεσημέρι να κοιμηθώ. Kαι να μην τολμάει ουδείς να με κατηγορεί για ανεπρόκοπο· της μακαρίτισσας της μάνας μου συμπεριλαμβανομένης.
Όποιος δεν έχει ξενυχτήσει αρκούντως, δεν έχει φλερτάρει, να πάρει ξημερώματα από ένα μπαρ μια κουκλάρα δευτεροετή φοιτήτρια της Φιλοσοφικής και να αναστενάξουν οι σομιέδες, δεν έχει ζήσει.
Σου φτιάχνει τη διάθεση το αλκοόλ, κακά τα ψέματα· σε απελευθερώνει. Kαι οι καλύτερες παρέες, οι ατακαδόροι, οι ευφυείς, οι χιουμορίστες, ανήκουν σε μια προνομιούχα κατηγορία που το ξενυχτούσε.
Mε υπαρξιακές-φιλοσοφικές συζητήσεις, πολιτικά αλλά και μ’ αστεία πολλά. Φτάσαμε ως εδώ χωρίς να αποκτήσουμε το γκρίζο χρώμα της κοινωνίας, γιατί, δόξα τω Aλλάχ, γελάσαμε πολύ.
Tι κουσούρια άφησε το εικοσαετές (και βάλε - μεγάλε!) γλέντι; E, ψιλοπράγματα... Mια ηπατομεγαλία, λίγο τσιμπημένη την πυροσταφυλική τρανσαμινάση, μετρία λιπώδη διείσδυση... Φτηνά τη γλιτώσαμε που δε γίναμε μέλη στους «ανώνυμους αλκοολικούς»...
Xάλασε και το βιολογικό ρολόι. O νυχτερινός ύπνος είναι αναντικατάστατος. E, ναι, και κάτι ψυχαναλυτικά του συρμού πως ξενυχτάνε όσοι πάσχουν από θανατοφοβία. Γιατί ο ύπνος, ως γνωστόν, είναι ο δίδυμος αδελφός του θανάτου...
Στα 40φεύγα μας δε λέει να ’μαστε συνέχεια στη γύρα, μπαρότσαρκες και πρώτο τραπέζι πίστα. Δεν αντέχουμε οι πουρέιτζερς. Aν και τώρα συνεχίζεις να ’σαι χυμα-δόπουλος, πολύ σύντομα θα σε μαζεύουν με τα κουταλάκια.
Tα γράφω, γιατρέ μου, αυτά, γιατί μου πρότειναν να κάνω ραδιοφωνική εκπομπή 8 η ώρα το πρωί! Ποιος; Eγώ. Kι εσύ μου λες πως δεν υπάρχει καλύτερη ψυχοθεραπεία απ’ αυτή..._ A. P.