Κοσμάς Βίδος
Η απόγνωση του σινεφίλ«... Αυτό το νέο... σινεφίλ κοινό, που συμπεριφέρεται μέσα στην αίθουσα όπως θα συμπεριφερόταν στο σαλόνι του (και ακόμη πιο γαϊδουρινά), με αποσυντονίζει....»
Δεν ξαναπηγαίνω σε κινηματογράφο. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω τι λένε οι ηθοποιοί, λόγω του αδιάκοπου χρατς χρουτς που κάνουν τα πατατάκια της διπλανής, της παραδιπλανής, του μπροστινού μου... ¶σε που αυτά τα Dolby και τα ξε-Dolby όσο πιο προηγμένα είναι τόσο πιο ψεύτικα μου φαίνονται. Δεν αντέχω ούτε τα φωτάκια από τα κινητά που αναβοσβήνουν τριγύρω και δε με αφήνουν να συγκεντρωθώ. Είμαι, όμως, ως φαίνεται, ο μοναδικός παράξενος στην αίθουσα. Όλοι οι άλλοι και τρώνε μια χαρά και απαντάνε μια χαρά στα κινητά τους. Βλέπουν, άραγε, και την ταινία; Για να πηγαίνουν, μάλλον θα τη βλέπουν... Εγώ, πάντως, περιμένω πλέον δύο, τρεις μήνες και όποια ταινία θέλω τη βλέπω στο DVD, στο σπίτι μου. Αλλιώς, ο γεροπαράξενος, δε θα ξαναέβλεπα φιλμ. Σοβαρολογώ. Αυτό το νέο... σινεφίλ κοινό, που συμπεριφέρεται μέσα στην αίθουσα όπως θα συμπεριφερόταν στο σαλόνι του (και ακόμη πιο γαϊδουρινά), με αποσυντονίζει. Είναι το κοινό της τηλεόρασης, μου λένε, που δεν κατέχει το σαβουάρ βιβρ του κινηματογράφου. Αντί, όμως, το κοινό της τηλεόρασης να κάτσει στην τηλεόρασή του, να φάει από πατατάκια μέχρι μουσακά και να μιλήσει όσο θέλει στο κινητό του, πάει σινεμά. Και αναγκάζομαι εγώ, το κοινό του σινεμά, να μένω σπίτι! Είναι δίκαιο αυτό; ¶σε που τις προάλλες συνειδητοποίησα ότι το κοινό της τηλεόρασης έχει αρχίσει να καταλαμβάνει τα καθίσματα και στις θεατρικές αίθουσες. Δεν το έκλεισε το ρημαδιασμένο το κινητό της η διπλανή μου στις «Επτά λογικές απαντήσεις». Μόνο το έβαλε στο αθόρυβο. Και να τα φωτάκια του να αναβοσβήνουν κάθε λίγο και λιγάκι και να με τρελαίνουν. Και να η νεαρά να στέλνει και να ξαναστέλνει μηνύματα. Και να στη σκηνή η Ταμίλα Κουλίεβα να κλαίει. Επειδή το ήθελε ο ρόλος ή από απόγνωση, επειδή την είχε γραμμένη η... πελάτισσα; Θα σας γελάσω..._ K. B.