Μάνος Στεφανίδης
Γαμ... ιόλες«... πρόκειται για την τελευταία τους ευκαιρία να παίξουν το παιχνιδάκι όχι της επανάστασης, αλλά της ανυπακοής...»
Είχα σκοπό άλλα να γράψω. Βλέπετε, είμαι καινούργιος. Ψάρακας. Φερ’ ειπείν, γιατί δεν μπορώ να πάρω στο μετρό το ποδήλατό μου. Όπως συμβαίνει με το τραμ. Επηρεάστηκα, όμως, από τους Τριάντη, Ρουμελιώτη, Μιχαηλίδη και Τεμπερίδη (τεύχος Μαρτίου). ¶σε που άλλαξα και γνώμη για τους εκκωφαντικούς μερακλήδες που μαρσάρουν στην αιχμή της κυκλοφορίας ή τρεις η ώρα της νυκτός με τα -εξωτερικά- μεγάφωνα να σπάνε τύμπανα και υαλόφρακτες. Ξέρετε: «Τίιι σουουου κάαανω μάαανα μουουου, τι μουουου κάαανεις γιεεε μου!» και τα συναφή ερωτοσπαραξικάρδια. Κι όλα αυτά, στην άκρα σιγαλιά του (αστικού) τοπίου. Ε, αυτοί οι νέοι δεν είναι καρα...αλάκες, όπως νόμιζα έως τώρα, αλλά... explorators! Τουτέστιν εξερευνητές άλλων συνθηκών. Δηλαδή θέλουν να ταξιδέψουν, να ξεφύγουν από την πεπατημένη, την άνωθεν επιβεβλημένη ομοιομορφία της πλήξης και, μην έχοντας άλλους τρόπους και άλλη παιδεία (αλήθεια, πού να τη βρουν, στης κ. Μαριέττας;), βομβαρδίζουν από απελπισία το μίζερο περίγυρό (μας). «Επειδή δεν μπορώ αλλιώς..., τέρμα τα γκάζια και τα volumes». Αυτοί, λοιπόν, οι νέοι, ίσως τα τελευταία αρσενικά παλαιάς κοπής πριν την ομογενοποίηση των φύλων και την έλευση των Ψιψινάκηδων, έστω απολιτίκ, σχιζοφρενίκ, κακολαΐκ κτλ., τολμούν (ακόμη) να σκούξουν θριαμβευτικά: «Είμαι, ρε, ο λύκος, γαμ...ιόλες κότες, κρυφτείτε!» Ή, κατά μια άλλη εκδοχή, φωνάζουν: «Κουφάλες μικροαστοί, στα κρεβάτια σας και τσιμουδιά. Αφού δεν αντιδράτε για τίποτε απ’ όσα σας συμβαίνουν». Εννοώντας, βεβαίως, έστω ασυνείδητα, και το δίδυμο Μπακοδήμου-Σεργουλόπουλου με τα κιλά kitsch που κουβαλάει τάχα μου σαν χιούμορ. Τώρα και από την κρατική τηλεόραση! (Η οποία έσπευσε, για να μη χάσει το κελεπούρι). Πλασάροντας τοιούτες συμπεριφορές και αισθητικές. Τώρα, λοιπόν, που οι διάφορες Ούρσουλες και Ιόλες είναι στα πάνω τους, τι μένει στον έρημο ιδαλγό που φυλάει τις τελευταίες Θερμοπύλες στο Μπουρνάζι; Τι άλλο παρά να σκούξει;
Αλλά και οι πιτσιρικάδες τι -ουσιαστικά- φωνάζουν στις πορείες; «Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε, γιατί το παν έχει χαθεί. Και τα γαμ...ιόλικα τα πτυχία είναι φαλκιδευμένα προτού καν εκδοθούν». ¶ρα πρόκειται για την τελευταία τους ευκαιρία να παίξουν το παιχνιδάκι όχι της επανάστασης, αλλά της ανυπακοής. Πολύ σύντομα, εξάλλου, θα καταστούν οι περισσότεροι ακόμη πιο πειθήνιοι από τους μπαμπάδες τους. Όπως η Ιστορία (του συστήματος) διδάσκει...._ Μ. ΣT.