Ariel Atom 2
Ατομική θεωρία!Στο παρελθόν ο όρος «άτομο» περιέγραφε το μικρότερο δυνατό άτμητο σωματίδιο. Στα αυτοκίνητα αυτό ισχύει ακόμη!
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΙΤΗΣ
Αν μια ηλιόλουστη ημέρα ένας νεαρός ζωσμένος εκρηκτικά εισέβαλε αλαλάζοντας στο Ίνγκολστατ, αν κάποιοι φίλοι του καταλάμβαναν δύο αεροπλάνα και τα φύτευαν στους τετράδυμους πύργους του Μονάχου, αν το Tμήμα Έρευνας και Eξέλιξης του Βάισαχ κατακλυζόταν από αέριο μουστάρδας και οι ανυποψίαστοι κάτοικοι και εργαζόμενοι της Μόντενα λάμβαναν επιστολές με βακτήρια άνθρακα, τότε την επομένη ίσως τα αυτοκίνητα να άλλαζαν τελείως μορφή. Ίσως να μην είχαν πια πόρτες, οροφή, χώρο αποσκευών και παρμπρίζ. Ίσως να μην είχαν ούτε καν αμάξωμα! Μέχρι, όμως, την ημέρα όπου θα κηρυχθεί ο ιερός αυτοκινητικός πόλεμος, οι πραγματικές εκπλήξεις θα προέρχονται από κάποιες άσημες περιοχές, όπως, για παράδειγμα, το Κριούκερν, μια κωμόπολη 6.700 κατοίκων στο νοτιοδυτικό άκρο της Βρετανίας.
Σαλέψαμε; Όχι! Απλώς οδηγήσαμε (στο άσημο Κριούκερν) το Αriel Αtom, ένα αυτοκίνητο που φτιάχτηκε πάνω στην ιδέα του «less is more». Και, όταν λέμε «less», εννοούμε less: τα απολύτως απαραίτητα για την οδήγηση και μόνο!
Ουκ εν τω πολλώ το ευ, φυσικά...
Ο σκελετός του Atom είναι ένα σωληνωτό πλαίσιο-χωροδικτύωμα βάρους μόλις 80 κιλών, το οποίο κατασκευάζεται στην Arch Motor & Manufacturing, την εταιρεία που χρόνια τώρα παράγει και τα σασί των Caterham. ΣΆ αυτό τοποθετούνται στις εγκαταστάσεις της Ariel, σε περίπου 100 εργατοώρες, τα μηχανικά μέρη και τα απολύτως αναγκαία σύνθετα τμήματα (ρύγχος, πάτωμα, αεροτομή, τέσσερα φτερά για τους τροχούς και εισαγωγή αέρα για τον κινητήρα), ενώ απουσιάζουν χαρακτηριστικά τα όποιας μορφής πλευρικά πάνελ! ¶λλωστε, σύμφωνα με τη λογική του σχεδιαστή-ιδιοκτήτη της εταιρείας (με προϋπηρεσία σε GM και Aston Martin), Σάιμον Σόντερς: «Ό,τι δεν κάνει το αυτοκίνητο πιο γρήγορο, δεν έχει θέση επάνω του!». Διόλου περίεργο, λοιπόν, το γεγονός ότι η καλύτερη θέση, στο κέντρο, πίσω ακριβώς από τα δύο επίσης κατασκευασμένα από σύνθετα υλικά καθίσματα, είναι ρεζερβέ για το 2λιτρο 4κύλινδρο κινητήρα της Ηonda, που έρχεται σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις: αυτήν του Civic Type-R, ιαπωνικών μάλιστα προδιαγραφών, με 220 ίππους/8.200 σ.α.λ., 20 χλγμ./6.100 σ.α.λ. και μπλοκέ διαφορικό (πακέτο με το γνωστό 6άρι κιβώτιο ταχυτήτων και συμπλέκτη), αυτήν του Τype-S με 160 ίππους/6.500 σ.α.λ. και 18,2 χλγμ./5.000 σ.α.λ. και, για όποιον όλα αυτά είναι λίγα, την υπερτροφοδοτούμενη -με μηχανικό υπερσυμπιεστή τύπου Roots- έκδοση με 300 ίππους/7.400 σ.α.λ.! Η τελευταία φτιάχνεται εδώ, στο Κριούκερν, στο... ας πούμε εργοστάσιο της Ariel, που απασχολεί οκτώ άτομα (!), της γραμματειακής υποστήριξης συμπεριλαμβανομένης. Για να καταλάβετε τι ακριβώς σημαίνουν 300 ίπποι για ένα τέτοιο αυτοκίνητο, θα πρέπει απλώς να διαιρέσετε το βάρος του (μόλις 496 κιλά) με την ισχύ του. Και, αν το αποτέλεσμα των 1,65 κιλών ανά ίππο δε σας λέει κάτι ως νούμερο, αρκεί να το συγκρίνετε με τo αντίστοιχo της... Ferrari Enzo (1,9 κιλά/ίππο) ή της «καημένης» Porsche Carrera GT των 2,25 κιλών/ίππο. Ευτυχώς, όμως, για τους εγνωσμένης αξίας κατασκευαστές υπεραυτοκινήτων το Ariel δεν είναι άμεσος ανταγωνιστής· κοστίζει μόλις 33.000 λίρες! Βέβαια, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, οφείλουμε να ομολογήσουμε πως υπάρχουν και τετράτροχα με καλύτερη αναλογία κιλών/ίππο από το Ariel, τα μονοθέσια της F1, για παράδειγμα, που βρίσκονται περίπου στο 0,8...
Πέραν, όμως, των επιδόσεων που το χαμηλό βάρος εξασφαλίζει, το δημιούργημα του κ. Σόντερς είναι αισθητικά και τεχνικά ένα μινιμαλιστικό κομψοτέχνημα, από το οβάλ σχήμα του πλαισίου (που στόχο έχει τη διευκόλυνση της επιβίβασης και την άνεση των επιβατών) μέχρι την πλήρως ρυθμιζόμενη ανάρτηση, με τα διπλά ψαλίδια, τα αμορτισέρ Bilstein και τα ελατήρια Eibach να βρίσκονται μέσα στο αμάξωμα για λόγους μείωσης της μη αναρτώμενης μάζας και να ενεργοποιούνται από ράβδους ώσης, ακριβώς όπως στις αγωνιστικές κατασκευές. Ρυθμίστε, λοιπόν, για στεγνό, υγρό ή βρεγμένο, επιλέξτε την κατάλληλη πίεση των διάστασης 185/60 R14 ημι-slick ελαστικών Advan της Yokohama και είστε έτοιμοι για δρόμο ή πίστα. Ναι, όσο περίεργο κι αν φαίνεται, το Ariel βγάζει πινακίδες κυκλοφορίας...
Με ένα νεύμα του Θάνου, που μόλις έχει τελειώσει τη στατική φωτογράφιση, δύο χαμογελαστά παλικάρια αρχίζουν να σπρώχνουν το υπΆ αριθμόν Α7ΟΜ έξω από την αίθουσα συναρμολόγησης, διακόπτοντας τον ειρμό των σκέψεών μου.
― ThatΆs your car.
― Horsepower?
- 300. The real thing!
Προσδεθείτε!
Στο «αληθινό πράγμα», λοιπόν, για να επιβιβαστείς πρέπει να πατήσεις επάνω στο κάθισμα (!) και να γλιστρήσεις κάτω από το τιμόνι. Για τους πιο εύσωμους το τιμόνι μπορεί να αποσπαστεί, ενώ η καμπίνα (;) αποδεικνύεται ιδιαίτερα ευρύχωρη, σε αντίθεση με άλλες παρόμοιες κατασκευές, όπου είσαι αναγκασμένος να μυρίζεις το χνότο του συνοδηγού σου. Τέτοια περίπτωση εδώ δεν υφίσταται, αφού, έτσι κι αλλιώς, η οδήγηση με κράνος, όχι απλώς συνιστάται, αλλά επιβάλλεται! Mπροστά μου βρίσκω ένα μικρό πίνακα μίγμα αναλογικών και ψηφιακών οργάνων της SPA, ένα μπουτόν εκκίνησης, ένα σπαρτιάτικο διακόπτη για τα φλας (επάνω στον πίνακα!) κι έναν περιστροφικό κατανεμητή δύναμης φρένων. Τόσο απλά. Δένω τις ζώνες τεσσάρων σημείων, πατάω το μπουτόν και... «ΒΡΟΥΜ». ¶ντε και ξεκινήσαμε.
Στα πρώτα μέτρα είναι όλα διαφορετικά σε σχέση με ό,τι είχα φανταστεί. Ο συμπλέκτης είναι, αντίθετα απΆ ό,τι έχει συνηθίσει κανείς από αμιγώς σπορ κατασκευές, πανάλαφρος (από το Type-R κι αυτός) και η εκκίνηση απρόσμενα εύκολη. Βγαίνω από την πύλη -το φλας, βλάκα, δεν κλείνει μόνο του- και για τις πρώτες εκατοντάδες μέτρων έχω μείνει αποσβολωμένος να χαζεύω τα εμπρός αμορτισέρ και τον αριστερό τροχό (είμαστε σε δεξιοτίμονο, θυμάστε;), που φαίνεται ολόκληρος μέσα από το διάτρητο πλαίσιο. Τουλάχιστον, με αυτό το αυτοκίνητο δεν αντιμετωπίζεις τον κίνδυνο να καβαλήσεις τα αγγλικά πεζοδρόμια, ενώ μπορείς σε κάθε στροφή να ξέρεις ακριβώς για πόσα... χιλιοστά έχασες το άπεξ. Και η θέα, τι θέα είναι αυτή; Καμία σχέση με αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα. Κάθεσαι χαμηλά, είσαι ένα με το αυτοκίνητο και ένα με το δρόμο. Ίσως, θα μπορούσε να το παρομοιάσει κανείς μόνο με καρτ, μεγάλο όμως, αληθινό. The real thing, που λέγαμε! Σου δίνει την εντύπωση πως μπορείς να στρίψεις όπως και με όσα έρχεσαι με ακρίβεια χιλιοστού στην τοποθέτηση. Το τρομακτικό είναι ότι μπορείς! Αρκεί να το πιστέψεις...
Κάποια στιγμή ξεψαρώνω κάπως, στρίβω τις απανωτές καμπές, πατάω βαθιά το γκάζι και πραγματικά κολλάω στο κάθισμα. Ο Χριστός και η Παναγία! Αυτό θα πει επιτάχυνση! Γκάζι μοτοσικλέτας μεγάλης, στριτάδικης 1.000άρας. Α-ΤΕ-ΛΕΙ-Ω-ΤΟ! Αν το Atom δεν ονομαζόταν «Atom» και αν το όνομά του δεν ήταν ήδη πολύ καλό, αφού παραπέμπει σε ατομική βόμβα και πυρηνικό ολοκαύτωμα, θα μπορούσε κάλλιστα να ονομάζεται «g-Force» ή κάτι παρόμοιο. Μεγαλύτερες διαμήκεις και πλευρικές επιταχύνσεις θα βρείτε μόνο στα παρανοϊκά παιχνίδια του Allou Fun Park. Αλλά αυτά δεν επιτρέπεται να βγουν στο δρόμο...
Στο τέλος της μεγάλης ευθείας κάνω αυτό που κάθε νοήμων άνθρωπος θα έκανε: φρενάρω δυνατά (το σύστημα πέδησης φυσικά και δεν έχει υποβοήθηση!), κατεβάζω δύο ταχύτητες, στρίβω με τη φόρα και μετά το άπεξ πατάω γκάζι. Λάθος πρώτο: Δεν υπάρχει λόγος να κατεβάσεις δύο σχέσεις. Λάθος δεύτερο: Δεν υπάρχει λόγος να κατεβάσεις ούτε καν μία, προπάντων όταν το οδόστρωμα είναι ακόμα υγρό από τη χθεσινή βροχή. Λάθος τρίτο: Δεν πατάς έτσι απερίσκεπτα γκάζι στο άπεξ της στροφής, αγόρι μου! Διότι η διαδρομή του πεντάλ στον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα των 300 ίππων έχει δύο μονάχα θέσεις, Οn και Off! Για να μην τα πολυλογώ, με το γκάζι στο «On», το παντιλίκι ήταν εντυπωσιακότατο και ακαριαίο και ευχαριστώ δημόσια τον άνθρωπο που αποφάσισε να βάλει κρεμαγιέρα με μόλις 1,7 στροφές απΆ άκρη σΆ άκρη και μπλοκέ διαφορικό, γιατί, αν δεν ήταν αυτά, ακόμα θα σβούριζα, αντί να το παίζω και μάγκας από πάνω.
― Νice recovery, ακούγεται εξ αριστερών.
― Piece of cake... απαντώ αρκετά ταπεινά και αρκούντως χαμηλόφωνα.
Τελικά, με το Ariel όντως επιβάλλεται να στρίβεις με όσα έρχεσαι!
Ιερός πόλεμος
Ύστερα από αυτό και αφού αποφάσισα ότι τίποτα δε θα μπορούσε πια να με τρομάξει, ξεκινά η απόλαυση του στριγγού, μεταλλικού ήχου του υπερσυμπιεστή στο πάτημα του γκαζιού, του παιχνιδιού με τις δυνάμεις της φύσης και της φυσικής, του... τηλεπαθητικού συστήματος διεύθυνσης. Κάθε σκέψη μεταφράζεται στο Atom χωρίς καμία υστέρηση σε πράξη, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα το όποιο supercar και θυμίζοντας περισσότερο αγωνιστικό ή μάλλον μονοθέσιο παρά «πολιτικό» αυτοκίνητο. Και αυτό γιατί απλώς η έλλειψη βάρους είναι έλλειψη αδράνειας και η έλλειψη αδράνειας είναι πλεόνασμα πλευρικής πρόσφυσης, επιτάχυνσης, επιβράδυνσης και, με μία λέξη, οδηγικής απόλαυσης. Μη με ρωτήσετε με πόσα έστριψα ή πόσα είδα στο κοντέρ. Nομίζω κάτι σε 120 (μίλια) πήρε κάποια στιγμή το μάτι μου. Το θέμα, όμως, είναι ότι ΤΑ ΕΙΔΑ ΟΛΑ! Γιατί το Αtom δε συγκρίνεται και δεν κοντράρεται με τίποτα άλλο πάνω σΆ αυτόν τον πλανήτη, προσφέροντας μια οδηγική εμπειρία που δεν μπορεί καν να οριστεί με τα μέτρα και τα σταθμά των «κοινών» αυτοκινήτων. Αυτά μπροστά του μοιάζουν με φορτηγά - φορτηγά πλοία, που τους αξίζει μόνο ένας λυτρωτικός θάνατος στον πάτο της θάλασσας. Καμία σχέση το στήσιμο, το γκάζι και η αίσθηση της επαφής με το δρόμο, σε τέτοιο βαθμό ώστε το όποιο υπεραυτοκίνητο να μοιάζει με βενζινοβόρο αξεσουάρ επίδειξης πλούτου και δύναμης. Ένα είναι σίγουρο: Η πεταλιέρα του Atom δεν πρόκειται ποτέ να πατηθεί από Manolo Blanhik και οι ζώνες ασφαλείας του δε θα σφίξουν το ζηλευτό Armani. Αν αληθεύει πως ό,τι κατέχεις σε κατέχει, τότε ο ιδιοκτήτης κάθε Atom θα πρέπει να διακατέχεται από αέναη δίψα για οδήγηση και μόνο. Και τώρα που το καλοσκέφτομαι, δεν είναι, σε επίπεδο συμπεριφοράς, ούτε αγωνιστικό, μήτε μονοθέσιο· είναι η απόλυτη μηχανή οδήγησης!
Πίσω στο αρχηγείο του Κριούκερν με τραβάνε τρεις για να βγω από το Αtom. Κι αν δεν ήταν αυτή η πτήση που έπρεπε να προλάβουμε, ακόμα θα προσπαθούσαν. Ωστόσο, την αγκύλωση των μυών του προσώπου, που είχαν σχηματίσει ένα τεράστιο χαμόγελο, δεν μπορούσε να μου την αφαιρέσει κανείς. Ήταν δικιά μου και μόνο δικιά μου! Η μόνη πικρία που μένει είναι ότι ακριβώς αυτό το απλό σε σύλληψη και εκτέλεση αυτοκίνητο σχεδιάζεται και φτιάχνεται σε μια εταιρεία οκτώ ατόμων, σε ένα χωριό 6.700 κατοίκων, όταν εμείς σε μια χώρα 10 εκατ. κατοίκων δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε και να κατασκευάσουμε τίποτα περισσότερο από παρκετέζες..._ Ν. Κ.
SMALL TALK
Με τον Τομ Σίμπερτ, διευθυντή, δοκιμαστή και ποιος ξέρει τι άλλο της Αriel Motor Co.
Ποιος είναι ο τυπικός ιδιοκτήτης Atom; Κάποιος που το χρησιμοποιεί στην πίστα;
Πολλοί το χρησιμοποιούν στην πίστα ή για βόλτες τα ηλιόλουστα σαββατοκύριακα. H αλήθεια είναι, όμως, πως στους περισσότερους πελάτες μας βασικά αρέσουν οι μοτοσικλέτες και πολλοί το χρησιμοποιούν ως καθημερινό αυτοκίνητο.
Πώς... γίνεται αυτό;
Εύκολα! Το αυτοκίνητο είναι... αδιάβροχο, αρκεί, λοιπόν, κανείς να είναι ντυμένος κατάλληλα, σαν να οδηγούσε μηχανή, δηλαδή.
Γιατί δε συμμετέχετε σε αγώνες Eνιαίου;
Θα θέλαμε πολύ, αλλά αυτό θα γίνει ύστερα από κάποια χρόνια.
Για ένα Eνιαίο θα έπρεπε να κατασκευαστούν 25 αυτοκίνητα ταυτοχρόνως, πράγμα αδύνατον προς στιγμήν. Τον Απρίλιο θα επεκταθούμε, αρχικά μετακομίζοντας σε μεγαλύτερο κτίριο (σ.σ.: ακριβώς απέναντι από τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις), οπότε το ξανασυζητάμε...
Ποιον θεωρείτε ανταγωνιστή σας; Την Caterham;
Είναι δύσκολο να πεις. Δεν ξέρω αν τελικά έχουμε πραγματικούς ανταγωνιστές. Έχουμε κάποιους πελάτες ιδιοκτήτες Caterham και άλλους που βρίσκονται σε δίλημμα μεταξύ Ariel και Caterham, τα οποία, στην ουσία, είναι παρόμοια: ελαφριά και με πολλή δύναμη. Πρακτικά, όμως, είναι τελείως διαφορετικά: στην οδήγηση, λόγω της τοποθέτησης του κινητήρα στο κέντρο, αλλά και στην πιο σύγχρονη σχεδίαση. ΓιΆ αυτό το λόγο το Atom αρέσει κυρίως στους νεότερους.
Είδατε το Χ-Βοw της KTM;
Ναι, και φαίνεται πολύ όμορφο και σύγχρονο. Αυτός θα είναι ένας αντίπαλος! Και θα είναι καλό για μας. Γιατί ένας σωστός, υγιής ανταγωνισμός ποτέ δεν είναι κακό πράγμα. Ίσως, τελικά, να πρέπει να φτιάξουμε κι εμείς μια μοτοσικλέτα!
Η αναγέννηση!
Η Ariel είναι ένα από τα πλέον παραδοσιακά ονόματα στο χώρο της βρετανικής αυτοκινητικής ιστορίας, αφού ιδρύθηκε το 1898 και έγινε γνωστή για τα αυτοκίνητά της και ακόμα περισσότερο για τις μοτοσικλέτες της, όπως για τη Square Four στην περίοδο του μεσοπολέμου. Το πρώτο αυτοκίνητο της Ariel ήταν τρίκυκλο με κινητήρα DeDion 2,25 ίππων, ενώ το πρώτο τετράτροχο κατασκευάστηκε το 1902 και το τελευταίο, το Ariel Ten, το 1926, όντας βασισμένο σε ένα σχέδιο του γιου του ιδρυτή της εταιρείας, Τζακ Σάνγκστερ. Έκτοτε, το όνομά της εμφανιζόταν αποκλειστικά σε μοτοσικλέτες, ακόμα και μετά την πώλησή της στην BSA το 1951, μέχρι την ολοκληρωτική απόσυρση της επωνυμίας από την αγορά το 1967. Τελικά, 32 χρόνια αργότερα, ο Σάιμον Σόντερς αγόρασε τα δικαιώματα χρήσης της, αναβιώνοντας σε χαμηλούς τόνους, αλλά αναμφίβολα εντυπωσιακά, την Ariel.
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ARIEL ATOM 2
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ 160 PS 220 PS 300 PS
ΚΥΒΙΣΜΟΣ 1.998 κ.εκ.
ΚΥΛΙΝΔΡΟΙ 4 σε σειρά
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ Εγκάρσια, στο κέντρο
ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ 160 ίπποι/6.500 σ.α.λ. 220/8.200 300/7.400
ΜΕΓ. ΡΟΠΗ 18,2 χλγμ./5.000 σ.α.λ. 20/6.100 -
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
ΚΙΝΗΣΗ Πίσω
ΚΙΒΩΤΙΟ Χειροκίνητο 6 σχέσεων
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
ΕΜΠΡΟΣ Διπλά ψαλίδια, αμορτισέρ με ράβδους ώσης
ΠΙΣΩ Διπλά ψαλίδια, αμορτισέρ με ράβδους ώσης
ΦΡΕΝΑ
ΕΜΠΡΟΣ Αεριζόμενα δισκόφρενα 240/290 χλστ.
ΠΙΣΩ Δισκόφρενα 240 χλστ.
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΜΗΚΟΣxΠΛΑΤΟΣxΥΨΟΣ 3.410x1.798x1.195 χλστ.
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ 2.345 χλστ.
ΒΑΡΟΣ 469* κιλά - 550**
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ***
0-100 XΛM./ΩPA 4,5 δλ. 3,7 2,9 (0-60 μίλια/ώρα)
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ - 224 χλμ./ώρα 248
TIMH (ΣTHN AΓΓΛIA) 23.000 λίρες 26.500 33.000
*EKΔOΣH ΠIΣTAΣ
**EKΔOΣH ΔPOMOY ME ΓEMATO PEZEPBOYAP
***ΣTOIXEIA KATAΣKEYAΣTH
Η αλήθεια είναι πως το Atom έχει χώρο αποσκευών κάτω από το ρύγχος του, ικανοποιητικής μάλιστα χωρητικότητας, ώστε να μεταφέρει κανείς την... οδοντόβουρτσα, την οδοντόπαστα, το σαμπουάν αλλά και το αφρόλουτρό του!
Αtom heart mother: ροπή από το ρελαντί, δύναμη στο έπακρο. Οι 300 ίπποι του υπερτροφοδοτούμενου (με μηχανικό υπερσυμπιεστή) κινητήρα της Ηonda μπορούν να εκτοξεύσουν τα λιγότερα από 500 κιλά του Ariel - προς πάσα κατεύθυνση...
Το σωληνωτό πλαίσιο-χωροδικτύωμα, το οποίο συγκολλείται στο χέρι και ζυγίζει μόλις 80 κιλά, είναι από μόνο του ένα έργο τέχνης. ΓιΆ αυτό εξάλλου και ένα αντίτυπό του φιλοξενείται στο Mουσείο Σχεδιασμού του Λονδίνου.
Γκάζι, γκάζι, γκάζι. Ατελείωτο, μοτοσικλετίσιο. ¶λλωστε, μόνο μια -καλή- μοτοσικλέτα μπορεί να τα βάλει με τα 2,9 δλ. για τα 0-60 μίλια/ώρα (0-96 χλμ./ώρα) του υπερτροφοδοτούμενου Αtom. Αυτά στην ευθεία. Στις στροφές δεν το συζητάμε καν. ¶ντε γεια!
Και από αξιοπιστία; Waterproof and absolutely bulletproof, δηλώνει ο εκπρόσωπος της Ariel, Τομ Σίμπερτ.
Η γκαραζόπορτα κρύβει πίσω της ένα μικρό (αληθινό) γκαράζ, όπου φτιάχνονται μικρά θαύματα, περί τα 400 τον αριθμό έως σήμερα.
Αν αληθεύει πως ό,τι κατέχεις σε κατέχει, τότε ο ιδιοκτήτης κάθε Atom θα πρέπει να διακατέχεται από αέναη δίψα για οδήγηση και μόνο.
Σε επίπεδο συμπεριφοράς δεν είναι ούτε αγωνιστικό μήτε μονοθέσιο· είναι η απόλυτη μηχανή οδήγησης!
Η έλλειψη βάρους είναι έλλειψη αδράνειας και η έλλειψη αδράνειας είναι πλεόνασμα πλευρικής πρόσφυσης, επιτάχυνσης, επιβράδυνσης και, με μία λέξη, οδηγικής απόλαυσης.