Road Trip

OK TZINA

Road Trip

Ο μόνος καθοριστικός παράγοντας είναι ο δρόμος, η πραγματική περιπέτεια ξεκινά στο μυαλό.

Eναλλακτικά α’:
Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία.

Eναλλακτικά β’:
Ο Πέτρος Μπουροβίλης αντιμιλάει.

Καλησπέρα, guys.
Βάλτε μια βότκα στρέιτ να αρχίσω. Για να ξεκαθαρίσω εξαρχής τα πράγματα, να πω ότι υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να εξασφαλίσεις μια στήλη σε περιοδικό. Μπορεί να γνωρίζεις τον εκδότη. Ή το διευθυντή. Μπορεί να έχεις ταλέντο στο γράψιμο. Ή να νομίζεις ότι έχεις. Στη δική μου περίπτωση, αν υποθέσουμε ότι ισχύουν όλα τα παραπάνω, κυρίαρχο ρόλο έπαιξε το timing. Κι ένα Road Trip. Όπως βλέπετε, ο ¶κης Τεμπερίδης δε γράφει πια εδώ. Έχει ήδη ξεκινήσει να κάνει το γύρο του κόσμου μέσα σ’ ένα Discovery μαζί με τη γυναίκα του. Κατά τη γνώμη μου, μπήκε στο γήπεδο να παίξει μπάλα με δύο ντεσαβαντάζ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Του εύχομαι υπέροχες διαδρομές και να περάσει κι απ’ τον Αμαζόνιο. Το λέω αυτό για να τ’ ακούει ο Κ.Κ. Είναι γνωστό, εξάλλου, και, αν δεν είναι, το αποκαλύπτω μέσα στο πλαίσιο του mission statement αυτής της στήλης, ότι όνειρο του Καββαθά είναι να ακολουθήσει τις ροδιές του Τσε και να στέλνει τα άρθρα του από τα flatlands της Αργεντινής και τις οροσειρές των ¶νδεων, οπότε πού ξέρεις; Κατ’ αυτόν τον τρόπο, μπορεί και να μου κάτσει κάποια στιγμή και καμιά μπροστινή σελίδα. Όχι ότι η τελευταία σελίδα είναι ό,τι κι ό,τι. Γιατί, όπως αποδεικνύουν και τα παγερά αραβικά ψηφία των ερευνών, περισσότεροι από τους μισούς αναγνώστες ανοίγουν τα περιοδικά από το τέλος.
Road Trip, λοιπόν. «Ωραία ρουμπρίκα για το περιοδικό», σκέφτηκα. Να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Να αποκαταστήσει τις χαμένες αντρικές οδηγικές και μη αξίες και τις παρεξηγήσεις αλλά και να εξηγήσει τις νέες τάσεις και προκλήσεις και το αυτοκίνητο ως φαλλική προέκταση, που λένε κι οι γυναίκες. Κι επειδή είμαστε εδώ για τις συστάσεις, μην περιμένετε ένα συγκεκριμένο θέμα σήμερα. ¶λλωστε, τι να πρωτογράψεις στις πεντακόσιες-εξακόσιες λέξεις που χωρά μια σελίδα; Πάντα εδώ γράφεις σύμφωνα με τη μεγάλη των περιοδικών αμερικανική σχολή: όχι περισσότερα απ’ όσα προλαβαίνει να διαβάσει ο μέσος αναγνώστης το μέσο χρόνο που κάθεται στην τουαλέτα (sic).
By the way, εσύ πού είσαι και διαβάζεις τις γραμμές αυτές;
¶λλοτε, λοιπόν, ήρεμα και κατασταλαγμένα, σαν τη λίμνη του Μαραθώνα, κι άλλοτε εκστομίζοντας νεκροκεφαλές, όπως στα καρτούν, εδώ μην περιμένετε να μας απασχολήσουν οι μετρήσεις και οι επιδόσεις, οι ροπές και τα fanartzidika -υπάρχουν, άλλωστε, καμιά διακοσαριά σελιδάρες μπροστύτερα στο τεύχος και πριν κλείσεις την πόρτα-, αλλά το οδηγικό attitude, το στιλ και το savoir faire του τιμονιού (αυτό δεν το ’χει πατεντάρει ακόμα ο Ζαμπούνης): τη στιγμή που τα θραύσματα του ανδρισμού, καθώς αυτός πέφτει σαν μετεωρίτης στην ατμόσφαιρα του μάρκετινγκ, των διαφημιστών και της show biz της νέας χιλιετίας, κινδυνεύουν να μας βρουν στο δόξα πατρί, όλοι, από τους macho (τσαμπουκάδες) μέχρι τους metrosexual (πολύ άχτι τον έχω αυτόν τον Μπέκαμ) και από τον New Man μέχρι τον driver και gentleman, κανείς δε θα ξεφύγει από το δόκανο αυτής της στήλης. Όπως επίσης και οι ύμνοι σε όλα τα υπέρτατα ανδρικά προνόμια, όπως η περηφάνια και τα GT, η φιλία και τα turbo, το ρίσκο και το μπινελίκι στη λακκούβα και την εξουσία και σε όλες τις υπέροχες γουρουνιές που χαρακτηρίζουν το είδος μας: καρμπιρατέρ, γυναίκες, ποτό, ποδόσφαιρο, τετ-α-κε, γυναίκες, ποτό, ποδόσφαιρο, άντε και καμιά μπίρα. Στην έσχατη ανάγκη και αν με πιέσετε πολύ, μπορεί να γράψω και για την ανδρική ευαισθησία (ας με σχωρέσει ο Χριστόδουλος που έβαλα μαζί αυτές τις δύο λέξεις). Οι αλήθειες πρέπει να λέγονται και η πραγματικότητα να αποκαθίσταται. Αυτή είναι και η εδώ αποστολή μου. Εξάλλου, κανένας, μα κανένας άντρας, εκτός των γνωστών περιπτώσεων του ψευδοκράτους της Βόρειας Μυκόνου κι εκείνων που η ανατροφή μου δε μου επιτρέπει να αναφέρω, δε γουστάρει να παίζει κανείς με τα τετράτροχα παιχνίδια του και τα cojones του. Χρησιμοποιώ αυτήν τη λέξη, γιατί ταιριάζει με τη λάτιν ατμόσφαιρα της εισαγωγής, έχει άρρηκτους δεσμούς με τη λέξη macho, που μαζί με τη μεσημεριανή siesta είναι οι πιο σημαντικές συνεισφορές της μεξικανικής κουλτούρας στο σύγχρονο πολιτισμό.
Εδώ τελείωσα. Εσύ; Αν, ναι. Mην ξεχάσεις το καζανάκι.

Πέτρος Μπουροβίλης