4 troxoi website home 4 troxoi forum

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 4ΤΡΟΧΟΙ

Χρήστος Μιχαηλίδης

Mάγκες

«... ποιο από τα δύο είναι το πραγματικό μαγκάκι και ποιο η κότα...»

Τις μέρες που πρώτο θέμα παντού ήταν ο ποδοσφαιρικός χουλιγκανισμός, με το θάνατο ενός νέου ανθρώπου σε προκαθορισμένο ραντεβού για σφαγή μεταξύ άγριων ζώων του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, έτυχε να παρακολουθήσω στο δελτίο ειδήσεων του ΑNT1 έναν από τους συμμετέχοντες σ’ αυτό το κτηνώδες πανηγύρι να κάθεται πολύ άνετα, με μια κουκούλα κι ένα μάγκικο ζευγάρι μαύρων γυαλιών. Η μόνη του έγνοια ήταν να διαβεβαιώσει τους «ερυθρόλευκους» ομοϊδεάτες του ότι στην αστυνομία περιέγραψε μεν όσα έγιναν, αλλά δεν «έδωσε» κανέναν. Κατανοητή η ανησυχία του.
Εκείνες τις ημέρες, ένα κομμάτι του δημοσιογράφου και προέδρου του Πανελλήνιου Συνδέσμου Νεφροπαθών (νεφροπαθής ο ίδιος), Γιώργου Καστρινάκη, στην Ελευθεροτυπία πραγματικά με συγκλόνισε. Απηύθυνε τα εξής τρία αγωνιώδη ερωτήματα προς παιδιά σαν εκείνο που είδα στο παράθυρο του ΑNT1 για τα γεγονότα της Παιανίας:
1) ΕΜΕΙΣ οι νεφροπαθείς κάνουμε πεντάωρη αιμοκάθαρση (που συνεπάγεται πόνο, κόπωση και κινδύνους), προκειμένου να εξασφαλίσουμε όλες κι όλες δύο ημέρες ζωής! Κι εσείς πετάτε τη ζωή σας στα σκουπίδια;
2) ΑΝ ψάξετε γύρω σας, θα δείτε ανθρώπους που περιμένουν μια φιάλη αίμα που θα τους σώσει τη ζωή, που πάνε στο άλλο άκρο της Γης για να βρουν την υγειά τους, που αναζητούν, μάταια συνήθως, μια ελπιδοφόρα είδηση για κάποιο καινούργιο φάρμακο που θα τους σώσει. Κι εσείς δίνετε ραντεβού με το θάνατο;
3) ΑΛΛΟΙ ξοδεύουν περιουσίες και μένουν στους πέντε δρόμους επειδή θέλουν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα ότι δε θα σβήσει το καντήλι της ζωής τους ή της ζωής κάποιου αγαπημένου τους προσώπου. Κι εσείς πάτε να κάνετε στους άλλους ή να υποστείτε εσείς οι ίδιοι αυτό που δε θα θέλατε ποτέ να πάθει ένα δικό σας αγαπημένο πρόσωπο;

Δε θα λάβει, βεβαίως, απάντηση από τους μάγκες κατηγορίας φτερού. Ενώ μάγκες εκατό χιλιάδων μεγατόνων είναι όλα αυτά τα παιδιά που κάθε μέρα πάνε σε κάποιο νοσοκομείο, βάζουν το κορμί τους σε μια πρίζα και βιώνουν αυτό το φοβερό συναίσθημα της αλλαγής του αίματός τους.
Βάλτε, λοιπόν, δίπλα δίπλα, έστω μία φορά, σ’ ένα παράθυρο το παιδί με την κουκούλα, τα μαύρα γυαλιά και το «και καλά» υφάκι και το παιδί της αιμοκάθαρσης και αμέσως θα καταλάβετε ποιο από τα δύο είναι το πραγματικό μαγκάκι και ποιο η κότα!_ X. M.