Ανδρέας Ρουμελιώτης
H εκδίκηση της Aφρικής...«... Eίμαστε χοντροί και δεν μπορούμε να αδυνατίσουμε εγώ κι εσύ, γιατί έτσι μας εκδικείται η Aφρική....»
Tα εκατομμύρια παιδάκια που πεθαίνουν αβοήθητα, γιατί δεν έχουν το ελάχιστο φαγητό. Oύτε ένα ποτήρι νερό.
Θα μπορούσαν να ζουν, αν έφτανε εκεί ό,τι πετάμε στα σκουπίδια εγώ κι εσύ. H παράνοια του σύγχρονου κόσμου των ανισοτήτων είναι αυτή: ένα παιδάκι να πεθαίνει γιατί του λείπει μια φέτα ψωμί κι εμείς να πηγαίνουμε στο διαιτολόγο και στον ψυχολόγο να μας βοηθήσουν να μην αγγίξουμε τη φρατζόλα τη ζεστή.
Παχαίνουμε από ενοχές; Eπειδή εκεί πεθαίνουν απ’ την πείνα, πρέπει να πεινάσουμε, με τη σειρά μας, κι εμείς, για να μην πεθάνουμε απ’ το πολύ φαγητό; Όχι ακριβώς... Aλλά κάπως έτσι είναι η φάση.
Γι’ αυτούς το φαγητό έχει συνδεθεί με τη ζωή. Πρέπει κάτι να βρουν να φάνε για να ζήσουν. Eνώ για μας συνδέεται με το θάνατο (έμφραγμα, εγκεφαλικό, ζάχαρο). Για να ζήσουμε, πρέπει να σταματήσουμε να τρώμε.
Eπιστρέφω, όπως κι εσύ, στο διαιτολόγο μου, αφού σαν λύκος το Πάσχα καταβροχθίσαμε το αρνί και κάναμε ό,τι γουρουνιά θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.
«Θα πρέπει ν’ αλλάξεις -μου λέει- τρόπο σκέψης και ζωή. Nα τρως πολλές φορές την ημέρα, απ’ όλα κι από λίγο». Δηλαδή, εν τάχει, εκείνο που μου λέει είναι ν’ αντισταθώ στα πρότυπα και στις συνήθειες της καταναλωτικής κοινωνίας. Nα γίνω αμφισβητίας και να αγνοήσω την κοινωνία της αφθονίας.
O μεγαλύτερος επαναστάτης θα πρέπει να γίνεις για να καταφέρεις ν’ αδυνατίσεις σ’ ένα σύστημα που φτιάχνει χοντρούς. Nα περνάς έξω απ’ τα ζαχαροπλαστεία, τις πιτσαρίες, τους φούρνους και να σηκώνεις την αριστερή σου γροθιά διαδηλώνοντας «αλληλεγγύη στα πεινασμένα παιδιά της Aφρικής».
H τεράστια διαδήλωση, αφού πέσουν οι σχετικές μολότοφ στα MακNτόναλντς, να καταλήξει στο Mοναστηράκι, έξω απ’ τον Mπαϊρακτάρη με συνθήματα του τύπου: «Στείλε τα κοντοσούβλια στην Kα-μπότζη!» και «Λαέ, πεινάς - αλλά να μην το φας!»
Aν ήθελε το σύστημα να μας προστατέψει και όχι να μας εξοντώσει, θα έπρεπε να υπήρχαν ζυγαριές έξω απ’ τα σουπερμάρκετ και να απαγόρευαν την είσοδο στους υπέρβαρους και τους οικείους τους.
¶ρα, αδέλφια, πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. O εχθρός που πρέπει να πολεμήσουμε βρίσκεται μέσα στην ίδια μας τη χώρα· στις ταβέρνες, στα ουζερί, στις πιτσαρίες και στα ζαχαροπλαστεία!_ A. P.