Εφημερίδα

ΜΗΝΥΣΕΙΣ

ΤΟΥΡΚΙΑ
όπως Ελλάδα

Η Τουρκία εξευρωπαΐζεται, όπως, άλλωστε, και οι μέθοδοι που ασκούνται σε βάρος των Τούρκων δημοσιογράφων.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τις τελευταίες δεκαετίες έγιναν πολλά θετικά βήματα στην Τουρκία προς την κατεύθυνση της ελευθερίας της έκφρασης και ότι οι συλλήψεις ή ακόμα και δολοφονίες δημοσιογράφων, συγγραφέων και εκδοτών μειώθηκαν.
Αυξήθηκαν, όμως, οι μηνύσεις εναντίον τους. Φαινόμενο, βέβαια, γνωστό και στους Έλληνες δημοσιογράφους.
Στην ετήσια έκθεσή της, η Committee to Protect Journalists, η οποία ερευνά τις συνθήκες ελευθερίας έκφρασης του Τύπου ανά τον κόσμο, αναφέρει ότι η υποβολή μηνύσεων κατά δημοσιογράφων στην Τουρκία αυξάνεται αλματωδώς τα τελευταία χρόνια.
Το σημαντικότερο είναι ότι αυξάνονται και οι καταδίκες δημοσιογράφων. Αυτό οφείλεται εν μέρει σε ασάφειες του νέου ποινικού κώδικα, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ τον Απρίλιο του 2005. Ασάφειες τις οποίες εκμεταλλεύονται υπερεθνικιστές δικηγόροι και εισαγγελείς, για να απαγγείλουν σε δημοσιογράφους βαρύτατες κατηγορίες, όπως αυτήν της αντιτουρκικής συμπεριφοράς ή της συμπεριφοράς που συνιστά απειλή για το έθνος.
Ειδικά για τη δράση υπερεθνικιστικών οργανώσεων, οι οποίες δεν αρκούνται σε μηνύσεις, αν σκεφτεί κανείς την τύχη του Aρμένιου δημοσιογράφου Hrant Dink, ο Sanar Yurdatapan, εκπρόσωπος της οργάνωσης Freedom of Expression Initiative, δήλωσε πως η ΕΕ πρέπει να απαιτήσει τη διάλυσή τους σε πρώιμο στάδιο των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία.
Όσον αφορά την τηλεόραση, επετράπη μεν η μετάδοση προγραμμάτων σε άλλες γλώσσες (αυτό κυρίως αφορά τα κουρδικά), κάτω, όμως, από αυστηρές διατάξεις. Όπως να μην απευθύνονται σε παιδιά, δηλαδή να προβάλλονται μετά τις 11 το βράδυ, να φέρουν υποτίτλους στα τουρκικά και να μην ξεπερνούν τα 60 λεπτά την ημέρα._ A. X.

ΠΑΝΤΑ

No sex!

Επί δύο εβδομάδες, ο Τσουάνγκ Τσουάνγκ στηνόταν επί ώρες μπροστά σε μια γιγαντοοθόνη κι έβλεπε πορνοταινίες. Έγινε είδηση όχι για κάποιο ρεκόρ τηλεθέασης, αλλά επειδή ο Τσουάνγκ Τσουάνγκ είναι ένα πάντα.
Μαζί με τη... συμβία του, Λιν Χούι, ζουν σε ζωολογικό κήπο της Ταϊλάνδης. Ο Τσουάνγκ αρνείται να ανταποκριθεί στα συζυγικά του καθήκοντα και οι υπεύθυνοι του ζωολογικού κήπου του Τσιανγκ Μάι (700 χλμ. βόρεια της Μπανγκόκ) τον έκλεισαν επί ώρες σ’ ένα κλουβί, απέναντι σε μια γιγαντοοθόνη η οποία έπαιζε όλη μέρα... τσόντες: ζεύγη πάντα στη διαδικασία της αναπαραγωγής. Στην αρχή χωρίς ηχητικά εφέ, εν συνεχεία με τη φωνή στο φουλ, μήπως και ξυπνήσουν τα ερωτικά αντανακλαστικά του.
Η θεραπεία δεν απέδωσε. Ο Τσουάνγκ εξακολουθούσε να απέχει απ’ το σεξ και οι κτηνίατροι προχώρησαν στην τεχνητή γονιμοποίηση της άτυχης Λιν Χούι._ X. A.

ETHIC

Η οικολογία είναι στη μόδα

Διαφημίσεις πολυεθνικών που παίρνουν θέση υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος. «Πράσινες» μετοχές και «πράσινα» αμοιβαία. Επενδυτές με αρχές. Μαρκετινίστικα κόλπα με brand name τη λέξη «ethic» ή εναλλακτικός τρόπος ανάπτυξης; Ίσως και τα δύο μαζί!

Ξαφνιάζει εκ πρώτης όψεως το ενδιαφέρον μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον τομέα της μόδας, όπως οι Diesel, Paul Frank και Timberland, για θέματα περιβάλλοντος, για τις κλιματολογικές αλλαγές και για τα φαινόμενα θερμοκηπίου.
Σε διαφημίσεις της Diesel, για παράδειγμα, τα μοντέλα ποζάρουν με φόντο τις δραματικές επιπτώσεις που αναμένονται στο άμεσο μέλλον από την υπερθέρμανση του πλανήτη. Βλέπουμε τον Πύργο του ¶ιφελ περιστοιχισμένο από άγρια βλάστηση, τη Νέα Υόρκη βυθισμένη σε νερό που φτάνει ως το γόνατο, τη Φινλανδία ως τόπο για σαφάρι.
«Στις καμπάνιες μας παίρνουμε πάντοτε υπόψη μας την επικαιρότητα. Πιστεύουμε ότι το σοβαρότερο θέμα σήμερα είναι η υπερθέρμανση του πλανήτη», δηλώνει υψηλόβαθμο στέλεχος της Diesel. «Ευελπιστούμε, έτσι, να συμβάλουμε κι εμείς, κατά κάποιον τρόπο, στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης».
Θετικό το ενδιαφέρον, μοιάζει, ωστόσο, κάπως οξύμωρο, δεδομένου ότι όλες αυτές οι πολυεθνικές από τη μια συμβάλλουν στη δημιουργία του προβλήματος κι από την άλλη κόπτονται για την επίλυσή του. Ο Α. Πέτερσον, υπεύθυνος μάρκετινγκ του τμήματος Diesel Σκανδιναβίας, παραδέχεται την αντίφαση, δηλώνει ωστόσο ότι στο εσωτερικό της εταιρείας έχει αρχίσει ένας σοβαρός προβληματισμός και ότι είναι έτοιμοι να αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί.
Η όλη στάση αυτών των πολυεθνικών, πάντως, θα πρέπει να ερμηνευτεί μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο αυξημένης ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης και των καταναλωτών γύρω από τα ζητήματα του περιβάλλοντος - και όχι μόνο. Ο όρος «ethic» (από το ελληνικό «ηθικός», αλλά θα μπορούσε να αποδοθεί καλύτερα με τον όρο «με αρχές») σηματοδοτεί μια νέα τάση, τουλάχιστον στις πιο ανεπτυγμένες κοινωνίες. Ο καταναλωτής δεν ενδιαφέρεται μόνο για την τιμή και την ποιότητα του προϊόντος που αγοράζει, θέλει να ξέρει και κατά πόσον ο κατασκευαστής τηρεί τους κανόνες για την προστασία του περιβάλλοντος και την εργατική νομοθεσία. Ο αποταμιευτής και ο μικροεπενδυτής δεν ενδιαφέρονται μόνο για την απόδοση των οικονομιών τους, αλλά σε πολλές περιπτώσεις θέλουν να γνωρίζουν επίσης πού πάνε τα χρήματά τους και αν αυτά χρησιμοποιούνται με αρχές, με σεβασμό στο περιβάλλον και στον άνθρωπο.
Στην Ιταλία, για παράδειγμα, η Banca Etica («Τράπεζα με Αρχές»), η οποία εγγυάται ένα δημοκρατικό τρόπο λήψης των αποφάσεων (κάθε μέτοχος, όχι κάθε μετοχή, έχει μία ψήφο) και την αξιοποίηση των χρημάτων με αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης, κερδίζει όλο και περισσότερο την εμπιστοσύνη των Iταλών αποταμιευτών.
Εξάλλου, πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι οι «πράσινες» μετοχές και τα «πράσινα» αμοιβαία κεφάλαια, δηλαδή οι μετοχές εταιρειών που έχουν ενσωματώσει στη στρατηγική τους την προστασία του περιβάλλοντος, είναι πιο αποδοτικές από τις παραδοσιακές μετοχές. Από το 2005 μέχρι σήμερα, οι επενδυτές που εμπιστεύονται τα «πράσινα» ταμεία, όπως και άλλα «ταμεία με αρχές», έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί: από 4% έφτασαν στο 11%. Και, ναι μεν, η επιλογή ξεκινά από ιδεολογικούς λόγους και από ένα αυξημένο αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, αποδεικνύεται, όμως, ότι, και με καθαρά οικονομικά κριτήρια, η επένδυση είναι προσοδοφόρα, αφού η απόδοσή τους υπολογίζεται σε περίπου 153%, ενώ οι παραδοσιακές επενδύσεις κυμαίνονται κατά το ίδιο διάστημα κατά μέσο όρο γύρω στο 105%.
Τα «πράσινα» ταμεία επενδύουν σε τρεις τομείς: σε επιχειρήσεις που εξελίσσουν νέες τεχνολογίες για εναλλακτικές πηγές ενέργειας, σε επιχειρήσεις που πληρούν τις προϋποθέσεις για την προστασία του περιβάλλοντος και σε όσες εντάσσουν στη στρατηγική τους οικολογικά και κοινωνικά κριτήρια.
Στην Ελλάδα η ethic τάση δε γνωρίζει ακόμα μεγάλη ανάπτυξη. Αξίζει, ωστόσο, να γίνει αναφορά στην εταιρεία Χ. Ρόκας ΑΒΕΕ, που δραστηριοποιείται στον κλάδο της παραγωγής αιολικής ενέργειας και η οποία, έπειτα από αρκετές περιπέτειες και εσωτερικές ανακατατάξεις, είδε την τιμή της μετοχής της να πενταπλασιάζεται μέσα στα τέσσερα τελευταία χρόνια.
Οι κοινωνικές κατηγορίες που είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένες και επιλέγουν ταμεία, μετοχές ή αμοιβαία «με αρχές» είναι κυρίως οι γυναίκες και οι νέοι, πράγμα που σημαίνει, βλέποντας τα πράγματα σε μια προοπτική, ότι το μέλλον ανήκει στις επενδύσεις που τηρούν τα οικολογικά και κοινωνικά κριτήρια. Διαγράφεται, έτσι, μια άλλη αντίληψη για την οικονομία, η οποία, ενώ αρνείται ως πρωταρχικό στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους, κάθε άλλο παρά ουτοπική είναι._ ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΑΤΖΗΣ

ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΙΣΜΟΣ

Σινιέ βία, χωρίς σημαίες και δίχως έλεος

Βρετανική έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε ανύποπτο χρόνο «φωτογραφίζει» το ελληνικό μακελειό της Παιανίας, προσεγγίζοντας τα νέα χαρακτηριστικά του διεθνούς χουλιγκανισμού. Ωστόσο, το φαινόμενο είναι πάααρα πολύ παλιό.

Τα αιματηρά γεγονότα της Παιανίας για έναν αγώνα... γυναικείου βόλεϊ μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού βρίσκουν απρόσμενα την ερμηνεία τους σε πρόσφατη βρετανική έρευνα που ανατέμνει τις μεγάλες αλλαγές στο φαινόμενο του χουλιγκανισμού.
Σύμφωνα με την έρευνα, ενώ η περιφρούρηση στους καθαυτό χώρους των αγώνων έχει βελτιωθεί σημαντικά, συμπλοκές με δραματική έκβαση ξεσπούν όχι μόνο έξω και γύρω από τα γήπεδα, αλλά και σε μεγάλη απόσταση από αυτά, σε ανύποπτους χώρους των πόλεων, σε απόσταση ωρών ή και ημερών από τη διεξαγωγή του αγώνα. Κατά συνέπεια, τόσο η πρόληψη όσο και η καταστολή τους δυσχεραίνονται σημαντικά.
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές αλλαγές στην ατομική συμπεριφορά των χούλιγκανς. Όλο και συχνότερα παρατηρείται το φαινόμενο οι συμπλοκές να μην ξεσπούν απαραιτήτως μεταξύ φανατικών οπαδών αντίπαλων ομάδων, αλλά συχνά μεταξύ ατόμων που πολύ μικρή σχέση έχουν μ’ αυτές. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η σύγκρουση αυτή καθαυτήν. Πολλοί από τους πρωταγωνιστές των επεισοδίων δε φέρουν καν τα χρώματα και τα σύμβολα των ομάδων που συμμετέχουν στον αγώνα. Ρούχα και αξεσουάρ από συγκεκριμένες μάρκες, όπως, για παράδειγμα, Sergio Tacchini, Pringle και Fred Perry, είναι τα διακριτικά στοιχεία που συχνά προτιμούν.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι πρόκειται για βία προμελετημένη, που δεν προκύπτει εν θερμώ μέσα από τυφλό φανατισμό, όπως συνέβαινε με τους «τιφόζι». Οι νεαροί, με μηνύματα μέσα από τα κινητά τους, συνεννοούνται για τον τόπο και την ώρα συνάντησης όπου θα συγκρουστούν με άλλους νεαρούς.
Το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι η ηλικία των εμπλεκομένων, που σε σημαντικό ποσοστό είναι παιδιά ακόμη και 12-13 ετών, καθώς και το γεγονός ότι συχνά δρουν υπό την επήρεια ναρκωτικών. Το τελευταίο στοιχείο συντελεί στο να οδηγούνται τα πράγματα στα άκρα, μια που οι συγκρουόμενοι δεν έχουν τον έλεγχο των πράξεών τους και δεν τηρούν ούτε τους στοιχειώδεις κανόνες fair play που τηρούσαν στο παρελθόν οι φανατικοί οπαδοί στις συμπλοκές τους, όπως, για παράδειγμα, να μη συνεχίζουν να δέρνουν κάποιον που βρίσκεται στο έδαφος ή να μη χτυπούν πισώπλατα.
Αυτό το νέο φαινόμενο βίας απασχολεί σοβαρά όχι μόνο τη βρετανική αστυνομία, αλλά και τους ίδιους τους αθλητικούς ομίλους, καθώς και αρκετές κοινωνικές υπηρεσίες. Σε μερικές ευρωπαϊκές χώρες προσπαθούν να παρέμβουν προληπτικά, εντοπίζοντας ομάδες κινδύνου και καλλιεργώντας επαφές με τους γονείς των παιδιών, ώστε από κοινού να βρουν τρόπους παρέμβασης προτού να είναι πολύ αργά.

Χούλιγκανς πριν από 2.000 χρόνια!
Δεν είναι, πάντως, ακριβές να μιλάμε για «νέα φαινόμενα». Η βία με αφορμή τη διεξαγωγή αγώνων δεν είναι και τόσο νέα. Μπορεί, για παράδειγμα, στη γειτονική Ιταλία, μετά τα πρόσφατα δραματικά γεγονότα στην Κατάνια της Σικελίας, η κυβέρνηση να ανέστειλε για ένα διάστημα τη διεξαγωγή αγώνων, αλλά πολύ πριν από τον Πρόντι, και συγκεκριμένα το 59 μ.Χ., ο αυτοκράτορας Νέρωνας είχε πάρει παρόμοια μέτρα, έπειτα από έκτροπα που στοίχισαν τη ζωή πολλών πολιτών. Σχετικές πληροφορίες μάς δίνει ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος:
«Την εποχή εκείνη συνέβη μια απίστευτη συμπλοκή μεταξύ των πολιτών της Πομπηίας και της Νουκέρια, κατά τη διάρκεια μονομαχίας. Όλα ξεκίνησαν με ανταλλαγή ύβρεων, συνεχίστηκαν με τον εκσφενδονισμό λίθων και κατέληξαν σε συμπλοκή. Νίκησαν οι άνθρωποι της Πομπηίας. Οι περισσότεροι πολίτες της Νουκέρια έχασαν κάποιον πατέρα ή αδελφό. Ο αυτοκράτορας Νέρωνας ανέθεσε στη σύγκλητο να συστήσει εξεταστική επιτροπή για τα γεγονότα. Η σύγκλητος απεφάνθη ότι οι μονομαχίες επρόκειτο να ανασταλούν για μια περίοδο δέκα ετών. Οι πρωτεργάτες εξορίστηκαν»._ A. X.

Βασίλισσα «κανονιέρισσα»!

Αδίκως έψαχναν το «βεβαρυμένο πρόγραμμά» της όσοι προσπαθούσαν να εξηγήσουν την απουσία της βασίλισσας Ελισάβετ από τον τελικό του Tσάμπιονς Λιγκ, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα. Η παρουσία αγγλικής ομάδας στον τελικό δεν επαρκούσε για να πειστεί η Aυτού Μεγαλειότης να βρεθεί στις εξέδρες του ΟΑΚΑ (οι ενδείξεις ήταν, μάλιστα, οι ίδιες, ακόμη και πριν τον αποκλεισμό της Mάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όταν το σενάριο της παρουσίας δύο αγγλικών ομάδων στον τελικό ήταν εξαιρετικά πιθανό!). Όχι λόγω προγράμματος, αλλά επειδή η ίδια είναι... οπαδός της ¶ρσεναλ!
Την αποκάλυψη έκανε η εφημερίδα Sun λίγες ημέρες πριν τον τελικό, δημοσιεύοντας, μάλιστα, πειραγμένη φωτογραφία της Ελισάβετ, με κορόνα και κασκόλ των «κανονιέρηδων». Το ρεπορτάζ επικαλείται δήλωση του άσου της ¶ρσεναλ Φαμπέργκας, σύμφωνα με την οποία η ίδια η βασίλισσα του «έσκασε το μυστικό» σε ειδική εκδήλωση προς τιμήν της ομάδας του Λονδίνου στο Μπάκινγχαμ, τον περασμένο Φεβρουάριο. Η εφημερίδα επικαλείται, επίσης, δήλωση ανώτατου αξιωματούχου της βασιλικής κουστωδίας, ο οποίος ανωνύμως επιβεβαίωσε ότι η Ελισάβετ είναι φανατική οπαδός της ¶ρσεναλ από την εποχή που έπαιζε με τα χρώματα της ομάδας ο Ντένις Κρόμπτον, στα τέλη της δεκαετίας του ’40!_ Χ. Α.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΡΙΓΚ

Δεξί άπερκατ του Γιόσα στο μάτι του Μάρκες

Δύο αποκαλυπτικές φωτογραφίες του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες βγαίνουν στο φως με τριάντα χρόνια καθυστέρηση και φωτίζουν μια ιστορία βίας και πάθους με τον ομότεχνό του Μάριο Βάργκας Γιόσα.

Μέχικο Σίτι, 1976, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου. Η πλατεία του σινεμά ήταν γεμάτη για την πρεμιέρα της ταινίας Η Οδύσσεια των ¶νδεων του Ρενέ Καρδόνα. Όταν τα φώτα άναψαν, δύο άντρες, καρδιακοί φίλοι, αντιλήφθηκαν ο ένας τον άλλον: ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Κολομβιανός συγγραφέας, σηκώθηκε και κινήθηκε προς το μέρος του Μάριο Βάργκας Γιόσα, Περουβιανού συγγραφέα, για να τον ασπαστεί. Τότε ο Γιόσα, με ένα θρυλικό δεξί άπερκατ, χτύπησε τον Μάρκες στο αριστερό μάτι. Το μάτι του Μάρκες έγινε μαύρο (σύμφωνα, μάλιστα, με μια εκδοχή, ο Μάρκες έβαλε αργότερα πάνω στο τραύμα ένα ωμό φιλέτο, για να γιάνει πιο γρήγορα) και οι δύο άντρες δεν ξαναμίλησαν από τότε. Το περιστατικό πέρασε στη σύγχρονη μυθολογία και ύστερα από τόσα χρόνια θα ήταν δύσκολο να επιβεβαιωθεί, αν ένας φωτογράφος, ο Ροδρίγο Μόγια, δεν είχε φωτογραφίσει τον Μάρκες, με τη συναίνεσή του.
Μεσολάβησαν 30 χρόνια μοναξιάς για τα δύο μαυρόασπρα πορτρέτα (με τον Μάρκες στο ένα κατηφή και στο άλλο χαρούμενο!), οι οποίες δε δημοσιεύτηκαν πουθενά. Μέχρι που η μεξικανική εφημερίδα La Jornada, στο πλαίσιο του εορτασμού των 80χρονων του Μάρκες, δημοσίευσε πρόσφατα στην πρώτη της σελίδα τη φωτογραφία με το μαυρισμένο μάτι.
Αυτό, όμως, δεν έλυσε το μυστήριο: ταλαντούχοι συγγραφείς και οι δύο, στο ρεύμα της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας που ονομάστηκε «μαγικός ρεαλισμός», από το 1967 που γνωρίστηκαν έως το 1976 ο Μάρκες και ο Γιόσα ήταν κολλητοί. Ποιος ήταν ο λόγος που ξαφνικά πιάστηκαν στα χέρια; Η πολιτική; Ο Μάρκες αριστερός και φίλος του Κάστρο, ο Γιόσα πρώην αριστερός που έγινε δεξιός και αντικαστρικός και, πολλά χρόνια αργότερα, αποτυχών υποψήφιος πρόεδρος του Περού. Η επαγγελματική αντιζηλία; Ο Γιόσα δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει τη φήμη τού κατά 10 χρόνια μεγαλύτερού του Μάρκες. Όχι, βέβαια, ο λόγος ήταν πολύ σοβαρότερος: μια γυναίκα - η γυναίκα του Γιόσα.
Ο Μάριο είχε τη φήμη μουρντάρη. Την πρώτη του γυναίκα την παντρεύτηκε στα 19. Ήταν η Χούλια, συγγενής εξ αγχιστείας και 13 χρόνια νεότερη. Η δεύτερη, η Πατρίσια, ήταν πρώτη του εξαδέλφη. Έζησαν μαζί στη Βαρκελώνη, αλλά την εγκατέλειψε για μια Σουηδέζα αεροσυνοδό. Εκείνη την εποχή, ο Μάρκες, ως κολλητός φίλος της οικογένειας Γιόσα και παντρεμένος ο ίδιος, ανέλαβε το ρόλο του παρηγορητή της Πατρίσια. Tη συμβούλευσε, μάλιστα, να μη δεχθεί πίσω τον Μάριο. Το ποια ακριβώς μορφή πήρε αυτή η παρηγοριά δεν είναι ξεκάθαρο... Αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, ο Γιόσα δεν είχε και πολλές αμφιβολίες. Σύμφωνα με μια εκδοχή του περιστατικού, ο Γιόσα, πριν γρονθοκοπήσει το φίλο του, του είπε: «Πώς τολμάς να με φιλάς ύστερα απ’ ό,τι έκανες στην Πατρίσια;» Θα μάθουμε ποτέ τι έκανε ο Γκαμπριέλ στην Πατρίσια; Ίσως, όταν ο Μάρκες, 80 στα 81 σήμερα, αποφασίσει να γράψει το δεύτερο τόμο της αυτοβιογραφίας του, Ζω για να Διηγούμαι. Πάντως, στο τέλος, όλοι έμειναν ευχαριστημένοι: ο Γιόσα άφησε την αεροσυνοδό και η Πατρίσια τον δέχτηκε πίσω...
Στην ειδική έκδοση του Εκατό Xρόνια Mοναξιάς που κυκλοφόρησε για να τιμήσει τα 80 χρόνια του Μάρκες και τα 40 από την έκδοση του βιβλίου περιλαμβάνεται κι ένας πρόλογος που δημοσιεύεται για πρώτη φορά. Το εκτενές δοκίμιο το είχε γράψει ο ίδιος ο Γιόσα (πριν από την μπουνιά του 1976, όταν ήταν ακόμα οπαδός των βιβλίων του φίλου του) και, επιτέλους, έδωσε την άδειά του να εκδοθεί. Τριάντα χρόνια για μια γυναίκα είναι πολλά - όχι, όμως, αρκετά, ώστε οι δύο άντρες να ξαναμιλήσουν..._ ΝΙΚΟΛΑΣ ΛΕΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΙΑΠΛΟΚΗ

Αφγανός ναρκωπράκτορας!

Ήταν στη λίστα των καταζητουμένων ως μεγαλέμπορος ναρκωτικών, αλλά και στη «μισθοδοσία» ως συνεργάτης των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.

Τον Απρίλιο του 2005 οι αρχές των ΗΠΑ, εν χορδαίς και οργάνω, ανακοίνωσαν τη σύλληψη του Χάτζι Μπασίρ Νουρζάι, ενός Αφγανού εμπόρου ναρκωτικών, σπουδαίου, είπαν, όσο και ο Πάμπλο Εσκομπάρ. Παρέλειψαν, όμως, να απαντήσουν σ’ ένα απλό ερώτημα: ο Νουρζάι συνελήφθη στη Νέα Υόρκη, όπου είχε ταξιδέψει χωρίς να κρύψει ούτε στιγμή την ταυτότητά του. Πώς και δε φοβήθηκε τη σύλληψη;
Η απάντηση δόθηκε πριν από λίγο καιρό, κατά τα προκαταρκτικά της δίκης του. Αποδείχτηκε πως από το 2001, παρ’ ότι ήταν πασίγνωστο πως ο Νουρζάι ήταν μεγαλέμπορος ναρκωτικών και χρηματοδότης των «διαβολικών» Ταλιμπάν, απολάμβανε της προστασίας των Αμερικανών με αντάλλαγμα την παροχή πληροφοριών και μεσολαβήσεων.
Η συνεργασία είχε αρχίσει από τη δεκαετία του ’90, όταν ο Νουρζάι είχε πάρει μέρος ως μουτζαχεντίν στον αγώνα κατά των Σοβιετικών. Συνεχίστηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου, όταν οι ΗΠΑ απευθύνθηκαν στον Νουρζάι για να τους δώσει πληροφορίες για τα δίκτυα της Αλ Κάιντα. Ήταν η εποχή που για τους Αμερικανούς ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας ήταν σημαντικότερος από τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών. Οι τοπικοί έμποροι αντιμετωπίζονταν ως σύμμαχοι που παρείχαν ασφάλεια και πληροφορίες. Παρ’ ότι στο Αφγανιστάν αναλογεί το 82% της παγκόσμιας καλλιέργειας οπίου, μέχρι το 2004 (!) κανένας Αφγανός δεν ήταν στη λίστα των καταζητούμενων εμπόρων ναρκωτικών των ΗΠΑ.
Πηγές των μυστικών υπηρεσίων των ΗΠΑ παραδέχτηκαν στους New York Times πως επανειλημμένα συναντήθηκαν μαζί του.
Η ασυλία του Νουρζάι έφτασε να θορυβήσει ακόμα και τη CIA. Το Νοέμβριο του 2001 συνελήφθη στο Κανταχάρ, αλλά λίγο αργότερα απελευθερώθηκε. Το 2002 ομάδα της CIA πρότεινε την εκτέλεσή του (στο πλαίσιο των προγραμμάτων δολοφονιών πολιτών που θεωρούνται απειλή για τις ΗΠΑ), αλλά, μυστηριωδώς, η εντολή δε δόθηκε ποτέ.
Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2004, ώστε το κλίμα για τον Νουρζάι -και γενικότερα για τους εμπόρους οπίου- ν’ αλλάξει. Αυτό δε συνέβη επειδή οι ΗΠΑ συνειδητοποίησαν ότι η πολιτική τους προκαλούσε έκρηξη παραγωγής οπίου στο Αφγανιστάν, αλλά επειδή κατάλαβαν ότι τα έσοδα από τα ναρκωτικά χρησιμοποιούνταν για τη χρηματοδότηση των Ταλιμπάν...
Τελικά, τον Ιούνιο του 2004, έπειτα από πίεση της DEA (Δίωξη Ναρκωτικών), το όνομά του μπήκε για πρώτη φορά στη λίστα με τους καταζητουμένους. (Αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους πράκτορες του FBI, έστω για λίγο ακόμα καιρό, να διατηρήσουν επαφή μαζί του.)
Χρειάστηκε μια προδοσία, ώστε η σχέση στοργής ΗΠΑ-Νουρζάι να λάβει τέλος. Οι ίδιοι αξιωματούχοι που επί τόσα χρόνια είχαν την επαφή με τον Νουρζάι τον συνάντησαν μια ακόμα φορά, στις αρχές του 2005, στο Ντουμπάι, και τον κάλεσαν να επισκεφθεί τη Νέα Υόρκη. Μόνο που η πρόσκληση αυτή δεν αφορούσε νέες «δουλειές», αλλά ήταν η παγίδα που οδήγησε, τελικά, στη σύλληψή του..._ Ν. Λ.

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

Οι 18 ¶νω παίζουν μπάλα

Μπαίνουν στο γήπεδο για να νικήσουν -να ξορκίσουν- τους δαίμονές τους. Αναμετρώνται με τον εαυτό τους και με το παρελθόν τους. Στοιχηματίζουν με τη ζωή.

Ο Βαγγέλης κι ο Χρήστος φωνάζουν τους παίκτες που εδώ και κάμποση ώρα προθερμαίνονται, για να τους δώσουν τις τελευταίες οδηγίες. Ο Αλέξανδρος σε θέση στόπερ και ο Θανάσης ως λίμπερο αποτελούν το δίδυμο των ψηλών στο κέντρο της άμυνας. Σχεδόν απροσπέλαστοι. Ο Δημητράκης, σκέτος διάολος, είναι ο βενιαμίν της ομάδας. Σε ηλικία 23 χρόνων, καλείται να σηκώσει το βάρος της επίθεσης. Ο Μανόλης στη μεσαία γραμμή έχει δίπλα του τον Αναστάση και λίγο πιο πίσω τον Ευθύμη, σε ρόλο αμυντικού χαφ αυτός. Το πρόθεμα «κυρ» που έχουν κολλήσει οι υπόλοιποι της παρέας στο Χρήστο οφείλεται στο γεγονός ότι είναι ο μεγαλύτερος της ομάδας. Στα 42 του χρόνια αλωνίζει το γήπεδο σαν άλλος... Νίνης. Ο Λευτέρης, σκέτος κέρβερος κάτω από τα δοκάρια.
Στον πάγκο οι αναπληρωματικοί, μαζί με συγγενείς και φίλους, καλοκάθονται. Ο αγώνας είναι έτοιμος να ξεκινήσει. Είχε έρθει η ώρα να βγουν στο γήπεδο τα συστήματα που επίμονα δουλεύονται κάθε εβδομάδα στις προπονήσεις της Πέμπτης.
Η νίκη εδώ είναι το δεύτερο ζητούμενο. Το πρώτο είναι η επανένταξη, η επιστροφή στη ζωή που δικαιούμαστε όλοι μας, αλλά -για κάποιους- η μπάλα ξέφυγε. Βγήκε εκτός αγωνιστικού χώρου, έφυγε πάνω από τις εξέδρες σε οικόπεδα διπλανά, δύσκολα και άγρια, συχνά θανατηφόρα.
Η ομάδα με τους παικταράδες είναι αυτή των 18 ¶νω - της μονάδας απεξάρτησης τοξικομανών. Κάνουν παιχνίδια με την μπάλα και επαναδιεκδικούν τη ζωή την ίδια.
Οι παίκτες της -κοντά στους είκοσι στο σύνολο- βρίσκονται στην τελευταία φάση του προγράμματος απεξάρτησης: στο στάδιο της κοινωνικής επανένταξης.
Η στρογγυλή θεά, οι πάσες και τα γκολ, τα τάκλινγκ και οι χαμένες ευκαιρίες μπροστά σε άδειες εστίες, κομμάτια όλα ενός χρήσιμου πολυεργαλείου. Το ποδόσφαιρο είναι το πολυεργαλείο που θα κλειδώσει τη φυγή προς τα εμπρός.
Οι 18 ¶νω συμμετέχουν σε πρωτάθλημα του Δήμου Χαϊδαρίου, μαζί με άλλες οκτώ ομάδες. Βρίσκεται στον ίδιο όμιλο με τους Βίκινγκς, την Α. Ε. Χοντρών και την Αναγέννηση και... πετάει. Το σοκ της ήττας από τους καλογυμνασμένους Βίκινγκς με το βαρύ 0-3 ξεπεράστηκε γρήγορα. Η Α. Ε. Χοντρών και η Αναγέννηση πλήρωσαν τα σπασμένα, μαζεύοντας έξι και επτά φορές, αντίστοιχα, την μπάλα από τα δίχτυα τους (6-0, 7-0 τα τελικά αποτελέσματα). Αυτές τις ημέρες έχουν ξεκινήσει τα πλέι οφ με τους πρώτους του άλλου ομίλου, αλλά κανείς δε φαίνεται να ανησυχεί.
Αυτά τα ντέρμπι είναι στημένα. Τους νικητές τους γνωρίζουμε ήδη: ο Αλέξανδρος, ο Θανάσης, ο Δημητράκης, ο κυρ-Χρήστος, ο Ευθύμης, ο Μανόλης και τ’ άλλα παιδιά._ ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΛΕΦΑΝΤΗΣ

ΙΡΑΚ

Το πάρτι των πολυεθνικών

Έκθεση διεθνούς οργανισμού αποκαλύπτει πού και πώς διατίθενται οι πόροι του σύγχρονου αμερικανικού «σχεδίου Μάρσαλ» για την ανοικοδόμηση του Ιράκ.

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από την εισβολή των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ, σε πάνω από 600.000 υπολογίζονται οι Iρακινοί που έχουν χάσει τη ζωή τους και τίποτα δε δείχνει ότι ο -και εμφύλιος τώρα- πόλεμος θα τελειώσει.
Εκτός, όμως, από τη στρατιωτική κατοχή, υπάρχει και μια άλλη, η οικονομική, που έχει επιβληθεί στο Ιράκ από εταιρείες του δυτικού κόσμου.
Σύμφωνα με έρευνα του Λουκά Χριστοδούλου, ειδικού ερευνητή της βρετανικής οργάνωσης Corporate Watchs, από τα 35 δισ. δολάρια που μέχρι τώρα έχουν διατεθεί για την «ανοικοδόμηση» του Ιράκ, το 80% έχει πάει σε αμερικανικές εταιρείες, το 18% σε εταιρείες που ανήκουν σε σύμμαχες χώρες των ΗΠΑ (και διατηρούν στρατεύματα στο Ιράκ), όπως η Βρετανία, η Αυστραλία, η Ιταλία το Ισραήλ και η Ιορδανία, και μόνο το 2% σε ιρακινές εταιρείες.
Και από τις αμερικανικές, όμως, τη μερίδα του λέοντος έχουν πάρει οι φιλικές προς την κυβέρνηση Μπους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Halliburton με τη θυγατρική της KBR (η εταιρεία την οποία διηύθυνε ο Ντικ Τσέινι προτού γίνει αντιπρόεδρος των ΗΠΑ). Τα συμβόλαιά της για την επισκευή και τη συντήρηση των πετρελαιοπηγών του Ιράκ και γενικότερα για τον ενεργειακό τομέα ανέρχονται σε 7 δισ. δολάρια, δηλαδή στο 20% της συνολικής βοήθειας.
Μια άλλη εταιρεία, η Bechtel, έχει πάρει 3 δισ. δολάρια για τον «εκσυγχρονισμό των βασικών υποδομών της χώρας».
Αποτέλεσμα, σύμφωνα πάντα με τον Λουκά Χριστοδούλου της Corporate Watchs: το Ιράκ, δύο χρόνια μετά την έναρξη της «ανοικοδόμησης», έχει κατά μέσο όρο ηλεκτρικό ρεύμα 6,7 ώρες το 24ωρο, ενώ στο σύστημα περίθαλψης (κυρίως επισκευές και χτίσιμο νέων νοσοκομείων) οι εργασίες δεν έχουν καν αρχίσει.
Σε μυστική έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναφέρεται ότι μέχρι τέλους του 2005 οι εταιρείες που ανέλαβαν μεγάλα έργα κι έπρεπε να τα τελειώσουν είχαν περατώσει μόλις το 20% των εργασιών. Επικαλούμενες δυσκολίες και υψηλό κόστος, λόγω της δράσης των ανταρτών, απαίτησαν επιπλέον χρήματα από τους χορηγούς και σταμάτησαν προσωρινά τις δραστηριότητές τους.
Τελικά, η αμερικανική κυβέρνηση πρότεινε και το Κογκρέσο ενέκρινε πίστωση 18,4 δισ. δολαρίων, τα οποία θα διατεθούν μέσα στο 2007, προκειμένου να ολοκληρωθούν τα έργα. Αυτή, άλλωστε, θα είναι και η τελευταία μεγάλη βοήθεια των ΗΠΑ για την «ανοικοδόμηση του Ιράκ».
Αυτό δε σημαίνει ότι το μεγάλο φαγοπότι των πολυεθνικών τελειώνει.
Απλώς θα συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για τουλάχιστον 20 ακόμα χρόνια (αυτό προβλέπουν τα συμβόλαια), αλλά με χρήματα πλέον της ιρακινής κυβέρνησης, όταν αρχίσει πάλι η ροή του πετρελαίου και εισρεύσει συνάλλαγμα._ Α. Χ.

ΤΕΛ ΑΒΙΒ

Πόρνες εναντίον real estate

Νέα Υόρκη και Αθήνα, Τελ Αβίβ και Μπουένος ¶ιρες, κοινός αγώνας. Στις μεγάλες πόλεις του κόσμου η ακρίβεια κάνει τη ζωή δύσκολη στους νέους ανθρώπους που παραδοσιακά έλκονται από το κέντρο, το λεγόμενο downtown. Οι λαϊκές γειτονιές (ιδίως οι υποβαθμισμένες) γίνονται δημοφιλείς στις νέες ανερχόμενες τάξεις, αυξάνοντας τις κερδοσκοπικές πιέσεις των εργολάβων του real estate. Η ακρίβεια στα νοίκια απωθεί τους νέους προς τα προάστια. Το κέντρο αποστειρώνεται από τους περιθωριακούς θαμώνες του - φτωχούς, μετανάστες ή φοιτητές.
Στο Τελ Αβίβ, δύο κοπέλες, η Νάτι και η Ντάνι, σκέφτηκαν κάτι απλό για να σαμποτάρουν την «αναμόρφωση» της πόλης και, ταυτοχρόνως, να ρίξουν τις τιμές στα ενοίκια. Κατασκεύασαν χαρτονένιες φιγούρες που αναπαριστούν πόρνες και τις τοποθέτησαν σε πολυσύχναστα περάσματα της γειτονιάς τους. Όπως αναφέρουν στο mail που έστειλαν στο καναδέζικο περιοδικό AdBusters, «η βασική ιδέα είναι πως οι πόρνες βλάπτουν τις αξίες του real estate - περισσότερες πόρνες ίσον χαμηλότερα νοίκια»._ Ν. Λ.

Dickens World

Η αγγλική ρελάνς

Στα τέλη Μαΐου θα είναι έτοιμη η αγγλική απάντηση στην Disneyland. Πρόκειται για το Dickens World, ένα πάρκο με σκηνές από δεκατρία κλασικά διηγήματα του Τσαρλς Ντίκενς.
Παρά το γεγονός ότι ο συγγραφέας πραγματευόταν δραματικά θέματα, όπως είναι η φτώχεια ή η κακομεταχείριση παιδιών, το πάρκο θα προσφέρει στους επισκέπτες του αποκλειστικά και μόνο διασκέδαση.
Η κατασκευή του είχε προγραμματιστεί εδώ και 40 χρόνια και αρχικά υπήρχε η σκέψη να εγκατασταθεί στο Κινγκς Κρος του Λονδίνου. Δεδομένου, όμως, ότι το κόστος των ακινήτων είναι πλέον απαγορευτικό στη βρετανική πρωτεύουσα, αποφασίστηκε η εγκατάσταση του πάρκου να γίνει τελικά στο Κεντ._ A. X.

E-ΒΟΟΚ

Ζήλια στο Internet

Τι χρειάζονται οι εκδοτικοί οίκοι, όταν μπορεί κανείς να επικοινωνήσει με το κοινό απευθείας μέσα από το Διαδίκτυο; Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει η αυστριακή, βραβευμένη με Νόμπελ συγγραφέας Elfriede Jelinek.
Και το έκανε πράξη. ¶ρχισε να δημοσιεύει το νέο της μυθιστόρημα Neid (Ζήλια στα ελληνικά) στην προσωπική της ιστοσελίδα στο Internet (http://elfriedejelinek.com/).
Χαρακτηρίζει το βιβλίο της «ιδιωτικό ρομάντζο», το δημοσιεύει αποκλειστικά στο Διαδίκτυο και δεν πρόκειται να το εκδώσει σε μορφή βιβλίου από εκδοτικό οίκο.
Οι αναγνώστες μπορούν ελεύθερα να το τυπώσουν, εφόσον το επιθυμούν, χωρίς αυτό να θεωρηθεί παράνομο. Προς το παρόν, έχουν μπει στην ιστοσελίδα τα δύο πρώτα κεφάλαια. Δυστυχώς, μόνο στα γερμανικά..._ A. X.

ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΠΑΚΕΤΑ

Τρένα τσάρτερ

Προσφέρουν τις ίδιες παροχές με τα αεροπορικά ταξίδια, αλλά πλεονεκτούν σε φιλικότητα προς το περιβάλλον. Και, επιπλέον, δεν... πέφτουν.

Πακέτα διακοπών για προορισμούς στη βόρεια Ιταλία, όπως είναι η Βερόνα ή η λίμνη της Γκάρντας, πουλάνε φέτος τα μεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία της βόρειας Ευρώπης.
Μέχρι εδώ τίποτα παράξενο. Η ιδιαιτερότητα βρίσκεται στο ότι οι τουρίστες δε θα ταξιδεύουν με αεροπλάνο, αλλά με τρένο, ενώ, κατά τα άλλα, θα έχουν τις ίδιες παροχές με τα οργανωμένα ταξίδια τσάρτερ: μειωμένο κόστος, οργανωμένο πρόγραμμα κτλ. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν οι σκανδιναβικές χώρες, η Γερμανία και η Ολλανδία. Εφόσον το πείραμα επιτύχει, το πρόγραμμα θα επεκταθεί και σε άλλους προορισμούς, π.χ. Παρίσι-Ριβιέρα και Παρίσι-ακτές του Ατλαντικού.
Το όλο εγχείρημα ξεκίνησε ύστερα από πιέσεις που άσκησαν Σουηδοί πολίτες προς τους σουηδικούς σιδηροδρόμους, καλώντας τους να κάνουν οργανωμένες εκδρομές, με το επιχείρημα ότι τα αεροπορικά ταξίδια δεν είναι φιλικά προς το περιβάλλον, διότι καίνε πολλά καύσιμα και προκαλούν μόλυνση. Οι σιδηρόδρομοι ανταποκρίθηκαν στη ζήτηση, προσφέροντας, μάλιστα, εκπτώσεις έως 50%. Το παράδειγμά τους ακολούθησαν οι γερμανικοί σιδηρόδρομοι (το Βερολίνο αποτελεί ενδιάμεσο σταθμό) και εν συνεχεία μπήκαν στο πρόγραμμα οι γαλλικοί και οι ιταλικοί._ A. X.

ΣΟΥΗΔΙΑ/ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ

ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗ

«Πράσινα» γενναία μέτρα

Υλοποιεί πρώτη, ως συνήθως, η Σουηδία τις αποφάσεις της ΕΕ για τη μείωση της ρύπανσης. Από την 1η Απριλίου, η αγορά «καλού» αυτοκινήτου (φιλικού, δηλαδή, προς το περιβάλλον) επιδοτείται με 1.000 ευρώ.
Για να θεωρηθεί ένα αυτοκίνητο φιλικό προς το περιβάλλον, θα πρέπει το διοξείδιο του άνθρακα που εκπέμπει να μην ξεπερνά τα 120 γρ./χλμ. Οι ιθύνοντες πιστεύουν ότι η εν λόγω επιδότηση θα αποτελέσει ισχυρό κίνητρο για τη βελτίωση της ποιότητας του περιβάλλοντος σε πόλεις με επιβαρυμένη κυκλοφορία.
Επίσης, επιδοτούνται οι δημόσιες υπηρεσίες για την αγορά αυτοκινήτων που δε χρησιμοποιούν το πετρέλαιο ως καύσιμο. Tο μέγεθος των ποσών εδώ είναι μεγαλύτερο και εξαρτάται από τον αριθμό των οχημάτων και το καύσιμο που χρησιμοποιούν. Μεγαλύτερη επιδότηση ισχύει για αυτοκίνητα που καταναλώνουν έναν τύπο βιοκαυσίμου το οποίο ήδη παράγεται σε μεγάλες ποσότητες στη Σουηδία.
Τέλος, επιδοτούνται και οι εταιρείες διανομής καυσίμων, προκειμένου να εγκαταστήσουν στα πρατήριά τους αντλίες για εναλλακτικά καύσιμα._ Α. Χ.

ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ

PHOTOSHOP

100% -σχεδόν- αγνή Νέα Ζηλανδία

«100% αγνή Νέα Ζηλανδία» («100% pure New Zealand») είναι το σλόγκαν της νέας καμπάνιας που εγκαινίασε ο οργανισμός τουρισμού της πολύ μακρινής χώρας, προσκαλώντας τις ορδές των παραθεριστών να... ζήσουν το μύθο τους στο νησί του Ειρηνικού Ωκεανού.
Όπως συμβαίνει, το σλόγκαν επενδύεται από εντυπωσιακές φωτογραφίες της χώρας: Mt Cook, Glenorchy, Queenstown Auckland. Εστίες ενός επίγειου παραδείσου που εκ πρώτης όψεως σ’ αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.
Το πρόβλημα είναι ότι κάποιες από τις φωτογραφίες για την προβολή της «αγνής» Νέας Ζηλανδίας δεν είναι και τόσο... αγνές. Η ψηφιακή τεχνολογία έβαλε το χεράκι της για ακόμα πιο εντυπωσιακά εικαστικά αποτελέσματα, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο από εκείνους που γνωρίζουν. Το θέμα αποκαλύφθηκε λίγες μόλις μέρες μετά την επίσημη έναρξη της καμπάνιας, τον περασμένο Απρίλιο, και οι εφημερίδες της ανταγωνιστικής Αυστραλίας δεν έχασαν την ευκαιρία να το αναδείξουν.
Η εκπρόσωπος του οργανισμού τουρισμού των Νεοζηλανδών, Σιμόν Φλάιτ, παραδέχτηκε την ψηφιακή παρέμβαση στις φωτογραφίες, την απέδωσε, όμως, στο περιορισμένο μπάτζετ και στο άγχος του χρόνου: «Δεν έχουμε ούτε το μπάτζετ ούτε το χρόνο να περιμένουμε τις τέλειες φωτογραφίες»._ Χ. Α.

ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΗ

Το σπίτι-καρφίτσα της κυρίας Γου

Η κυρία Γου ήταν διπλά άτυχη. Αρχικά επειδή κατοικούσε σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά της Σαγκάης. Και εν συνεχεία επειδή οι αρχές, σε ένα από τα συνηθισμένα προγράμματα «εκσυγχρονισμού», γκρέμισαν τη γειτονιά για να κατασκευάσουν στη θέση των φτωχόσπιτων νέες μοντέρνες κατοικίες, προοριζόμενες να στεγάσουν πολίτες ανώτερων κοινωνικών τάξεων. Κανονικά, η κυρία Γου, όπως εκατομμύρια άλλοι συμπατριώτες της, θα έπρεπε να εγκαταλείψει το σπίτι της. Αλλά αρνήθηκε, απαιτώντας να της παραχωρηθεί μια από τις νέες κατοικίες που θα κατασκευαστούν στον ίδιο χώρο. Ο εργολάβος ξερίζωσε ολόκληρη τη γειτονιά, αλλά το σπίτι-καρφίτσα (όπως ονομάστηκε από τα κινεζικά blogs) της κυρίας Γου παραμένει στη θέση του, μετέωρο, στη μέση του αχανούς εργοταξίου..._ Ν. Λ.
ΤΑΦΟΣ

Πού κείτεται ο Τσε;

Ο τάφος του Τσε στην Κούβα και το μεγαλοπρεπές μαυσωλείο στη Σάντα Κλάρα, τόπος επίσκεψης χιλιάδων θαυμαστών του μεγάλου επαναστάτη, είναι ίσως απάτη.
Ο πρώην πράκτορας της CIA Gustavo Villoldo, που σήμερα είναι πλέον 71 ετών, ισχυρίζεται ότι ο ίδιος έθαψε τον Τσε Γκεβάρα στη Βαλεγκράντε, στην κεντρική Βολιβία, το 1967, και ότι έχει κρατήσει μια τούφα από τα μαλλιά του ως απόδειξη. Στο μέρος αυτό πράγματι ο ήρωας της αριστεράς συνελήφθη και εκτελέστηκε. Ωστόσο, τη δεκαετία του ’90 ο Κουβανός ηγέτης Φιντέλ Κάστρο, φίλος και σύντροφος του Τσε, ανακοίνωσε ότι η σορός του διάσημου επαναστάτη βρέθηκε στη Βαλεγκράντε και μεταφέρθηκε στη Σάντα Κλάρα.
Ο πράκτορας, όμως, αμφισβητεί τα λεγόμενα του Κάστρο κι επιμένει ότι η σορός του Τσε παραμένει στη Βιλαγκράντε, σε μέρος που μόνον αυτός γνωρίζει, και ότι με την τούφα των μαλλιών που διαθέτει και με ανάλυση DNA μπορεί να αποδείξει τους ισχυρισμούς του. Το θέμα είναι αν η μαρτυρία του πράκτορα μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη._ Α. Χ.

ΑΝΑΚΑΤΑΝΟΜΗ

Ζητιάνοι ακτιβιστές!

Το όνομά του είναι Πάτρικ Χέγκελσον και είναι 23 ετών. Στα 16 του άρχισε να