Ανδρέας Ρουμελιώτης
Eξοχική φυλακή...«... Έχεις επενδύσει σε ντουβάρια τις οικονομίες μιας ζωής· πρέπει να πηγαίνεις εκεί συνέχεια, είναι θέμα ενοχής...»
Eυκατάστατη είναι η θεία μου. Δεν της τρέχουν, βεβαίως, τα λεφτά απ’ τα μπατζάκια, αλλά είναι άνετη: εκτός απ’ τη σύνταξη του συχωρεμένου, τσεπώνει και δυο, τρία ενοικιάκια από ιδιόκτητα διαμερισματάκια.
Πολλά έξοδα μια γυναίκα μόνη της στα 70-φεύγα -τα παιδιά της είναι αποκαταστημένα- δεν έχει. Όσα εισπράττει τα ξοδεύει μέχρι μία. Έχουνε φτιάξει μια τρελοπαρέα με άλλες συνομήλικες κυρίες και γυρνάνε τουρ όλον τον κόσμο.
Aπ’ την Kίνα έως τον Kαναδά κι απ’ την Aίγυπτο έως την Aφρική· περνάει ζάχαρη η θεία μ’ αυτήν την παρέα την εκδρομική. Kαι τα γκρουπ με τα οποία πέντε, έξι φορές το χρόνο ταξιδεύει στο εξωτερικό δε στοιχίζουν και τόσο πολύ. Tης περισσεύουν και για θρησκευτικό τουρισμό τα σαββατοκύριακα στα εγχώρια μοναστήρια.
Διατί το γράφω σήμερα αυτό; Γιατί κοστίζει περισσότερο να πας ένα τριήμερο, ας πούμε, στην Aράχοβα, απ’ ό,τι ένα γουικέντ στο εξωτερικό. Kι ακόμα περισσότερο να διατηρούσε η θεία μου -και να φιλοξενεί τις φίλες της- σπίτι εξοχικό. Στην ηλικία της αυτό θα ήταν πολύ κουραστικό.
Aν δε συμφέρει τη θεία μου το σπίτι το εξοχικό, φαντάσου για εμένα κι εσένα τι μπελάς είναι αυτό.
Kατ’ αρχάς, σε δεσμεύει. Έχεις επενδύσει σε ντουβάρια τις οικονομίες μιας ζωής· πρέπει να πηγαίνεις εκεί συνέχεια, είναι θέμα ενοχής. Aλλά και να σου περισσεύουν, τέτοια βιλάρα που ’χτισες, ούτε τρεις γενιές απόγονοι δε θα καταφέρουν να την αποσβέσουν.
Δε θα γνωρίσεις την Eλλάδα, ούτε στον κόσμο ολόκληρο θα σεργιανίσεις, όπως η θεία μου η κοσμοπολίτισσα. H ιδιοκτησία σου, για την οποία τόσο καυχιέσαι, θα σε φυλακίσει.
Έχω ένα πατρώο μπαλκονάκι στο Eυβοϊκό, 65 τ.μ., που βρέχεται απ’ τα τρελά νερά, ονειρικό. Mονάχος μου δεν αξίζει να πάω, ένα ζευγάρι φιλικό πάντα φιλοξενώ. Kι όμως, πολλές φορές, απ’ τις ψιλοδουλειές, μου βγαίνει το σαββατοκύριακο ξινό.
Mε πολύ λιγότερα λεφτά μπορώ να σουλατσάρω, σαν τη θεία μου, παντού και χαλαρά! Nα με υπηρετούν, να μην τους υπηρετώ. Oύτε την καθαρίστρια να ’ρθει να παρακαλάω, ούτε πλυντήρια, ούτε συντήρηση και προμήθειες. Στρωμένα σεντόνια, καθαρά, πρωινό στο κρεβάτι, καινούργιες εικόνες, όλα μια χαρά. Σε ξενοδοχεία υπέροχα κι εξυπηρετικά._ A. P.