Fiat 500

Η ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΟΥ FIAT 500

Όταν ένας μύθος ξαναζωντανεύει, το λιγότερο που αισθάνεται κανείς είναι δέος. Όταν αυτός ο μύθος εκπροσωπεί μια ολόκληρη εποχή, ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, κι έχει συνδέσει το όνομά του με τους μεγαλύτερους stars της εποχής του, τότε δεν μπορεί παρά η επάνοδός του να είναι τουλάχιστον φαντασμαγορική.

KEIMENO: ΙΩΑΝΝΑ ΣΟΥΛΙΩΤΗ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΑΠΩΣ έτσι πρέπει να σκέφτηκαν και οι Ιταλοί υπεύθυνοι της Fiat, όταν θέλησαν να οργανώσουν την παρουσίαση του νέου Fiat 500. Ακριβώς 50 χρόνια μετά την παρουσίαση του πρώτου Fiat 500, στις 4 Ιουλίου 1957, η αυτοκινητοβιομηχανία που έφτιαξε το αυτοκίνητο-μύθο εναποθέτει και πάλι τις ελπίδες της στο μικρό «500». Ήταν ο Nτάντε Tζιακόζα που πρωτολάνσαρε το μικρό Fiat και με αυτό άνοιξε μια μεγάλη εποχή για την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία. Σήμερα, για άλλη μια φορά, η ίδια εταιρεία εναποθέτει και πάλι τις ελπίδες της στο «500αράκι» για μια δεύτερη λαμπρή εποχή. Γι’ αυτό ανέθεσαν την παραγωγή της παρουσίασης στον άνθρωπο που εμπνεύστηκε και οργάνωσε τις τελετές έναρξης και λήξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Τορίνο, τον Mάρκο Mπάλιτς. Η παρουσίαση του Fiat 500 σήμανε και την έναρξη μιας καινούργιας εποχής για την ταλαιπωρημένη εταιρεία. Το ποτάμι Πο μεταμορφώθηκε στα χέρια αυτού του μάγου του show. Στη μια πλευρά του ποταμού εξέδρες που φιλοξένησαν δημοσιογράφους από όλον τον κόσμο, αντιπροσώπους αλλά και τους επιφανέστερους Ιταλούς, από πολιτικούς μέχρι τη Σοφία Λόρεν και τη Μόνικα Μπελούτσι. Στην άλλη όχθη το σκηνικό: πάνω στο ποτάμι μια τεράστια πλατφόρμα, ικανή να σηκώσει τουλάχιστον πέντε Fiat 500, ορχήστρες και χορευτές, η οποία εκτεινόταν μέχρι περίπου τα μισά του ποταμού. Mετά το νερό και στη συνέχεια μια δεύτερη πλατφόρμα, από την πλευρά της εξέδρας, κάτω από τους επισήμους. Το show αρχίζει κι ένας παρουσιαστής δίνει το έναυσμα για να ξεκινήσει μια παρέλαση αυτοκινήτων, ανθρώπων και ποδηλάτων μέσα στο ποτάμι. Όχι πάνω στην τεράστια πλατφόρμα, αλλά μέσα στο νερό και πάνω σε αυτό. Σαν ένα ακόμα θαύμα. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Τι μαγικό. Μια ολόκληρη εποχή περνά μπροστά στα μάτια μας, μια ολόκληρη ιδεολογία και στάση ζωής. Η δεκαετία του ’50, τα τεράστια οικογενειακά τραπέζια, οι ποδηλάτες, ο τροχονόμος, όλοι περπατούν, χορεύουν, οδηγούν πάνω στο ποτάμι και μέσα σε αυτό. Και όλα χάνονται στο πέρασμα του ποταμού. Όπως χάνονται όλα στο πέρασμα του χρόνου. Αλλά η ζωή προχωρά και η πλατφόρμα, που είναι κομμένη στη μέση, στο παρελθόν και στο μέλλον, πρέπει να βρει το παρόν της και να γίνει ένα με το κομμάτι που λείπει - και αυτό έρχεται από μακριά: πλέοντας, το παρόν θα ενωθεί με τις δύο άκρες, το παρελθόν και το μέλλον. Και τότε όλοι περιμένουμε να μας αποκαλυφθεί αυτό το νέο κλασικό μοντέλο αυτοκινήτου. Αλλά, όχι ακόμα, δεν είναι η ώρα. Ένας γερανός κατεβάζει μια σιδηροκατασκευή που δε θυμίζει σε τίποτε αυτοκίνητο. Έρχονται οι χορευτές, άντρες και γυναίκες, ντυμένοι με ασημένιες εφαρμοστές φόρμες και με τα κορμιά τους φτιάχνουν το νέο Fiat 500 και φεύγουν πάλι από τον αέρα. Δεν είναι δυνατόν μια παρουσίαση αυτοκινήτου να χρησιμοποιεί το νερό και τον αέρα και πουθενά τη γη. Είναι τόσο απίστευτα ευρηματικό. Και όταν οι δύο όχθες της λίμνης έχουν ενωθεί και το παρελθόν έχει βρει το μέλλον του, τότε το νέο «500» αποκαλύπτεται βαμμένο λευκό. O έναστρος ουρανός ντύνεται σε μια πανδαισία χρωμάτων και σχημάτων σε μια χορογραφία πυροτεχνημάτων και βεγγαλικών που όμοια τους δεν έχω ξαναδεί - όπως και κανείς από τους παρευρισκoμένους, είμαι σίγουρη. Φως και ήχος ένα. Είναι μοναδικοί οι Ιταλοί στην παρουσίαση, είναι γεγονός. Όλο το Τορίνο, η πόλη της Fiat, όπως το αποκαλούν, ζει στους ρυθμούς του «500» και της δεκαετίας του ’50. Υπαίθριες αγορές με αντικείμενο αντίκες από τη χρυσή εποχή, έκθεση ζωγραφικής από τη δεκαετία του ’50. Σε κάθε πλατεία και κεντρικό δρόμο κάτι γίνεται. Μαγειρική, ποτά, μουσικές όλων των ειδών, από τζαζ και σουίνγκ μέχρι ντίσκο και χάουζ. Η Fiat γιορτάζει, το Τορίνο γιορτάζει, η Ιταλία γιορτάζει. Την επόμενη ημέρα, στη συνέντευξη Tύπου, περίμενα να βαρεθώ. Αλλά κι εκεί οι Ιταλοί έδειξαν την ευρηματικότητά τους και το πόσο έξυπνα μπορούν να χειρίζονται τα συναισθήματα. Το Fiat 500 δεν είναι άλλο ένα μικρό αυτοκίνητο, δεν είναι τρόπος ζωής, είναι στάση ζωής. Είναι άποψη. Είναι δήλωση. Σε ένα κατάλευκο σκηνικό ο διευθυντής της Fiat Auto, ο 35χρονος Ντε Μέο, μας ταξιδεύει πίσω στο παρελθόν, μέσα από ένα videowall που δείχνει τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές στιγμές που έζησε το Fiat 500 δίπλα στους σημαντικότερους ηθοποιούς όχι μόνο της ευρωπαϊκής αλλά και της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας. Μετά, το videowall μάς δείχνει την καθημερινότητα μιας πλατείας. Το «500» είναι μύθος, αλλά βασικά είναι μέρος της καθημερινής μας ζωής. Τέλος, ο capo dei capi της Fiat, παρέα με... ένα τσούρμο παιδιά, παίζει και φτιάχνει το νέο μοντέλο: αυτό που μας παρουσίασαν και που θα κυκλοφορήσει στη χώρα μας τον ερχόμενο Ιανουάριο. Aργότερα, οι ερωτήσεις και το test drive στους δρόμους του Τορίνο. Είναι γλύκα αυτό το αυτοκίνητο. Μικρό κι ευέλικτο, έτοιμο να σαρώσει τους δρόμους της κάθε μεγαλούπολης και να χωθεί στα πιο μικρά σοκάκια. Έχει θέση για iPod και Internet και μπορείς να το φτιάξεις όπως θέλεις εσύ. Εσωτερικά κι εξωτερικά. Να είναι το δικό σου «500». Πραγματικά, αν δεν ήμουν στην παρουσίαση, θα το έβλεπα σαν ένα υπέροχο μικρό αυτοκίνητο. Τώρα, όμως, ξέρω και θέλω να είναι μέρος της ζωής μου. Να μοιράζομαι μαζί του τις ατελείωτες ώρες στην κίνηση, την αγωνία μου για μια θέση πάρκινγκ, τη βιασύνη μου να φτάσω κάπου που έχω αργήσει. Ξέρω πως το «500αράκι» μου δε θα με απογοητεύσει σε τίποτε από τα παραπάνω, αλλά και σε σχέση με οτιδήποτε άλλο βρεθεί στο δρόμο μου. Το θέλω, γιατί θα το δώσω στα παιδιά μου για την πρώτη τους βόλτα. Να γίνει το δικό τους πρώτο αυτοκίνητο. Το θέλω για παραπάνω από μια ζωή._ Ι. Σ.

Σεμνά και ταπεινά...
Χωρίς τυμπανοκρουσίες και αρκετά πριν από πολλές «αποκλειστικές» δοκιμές κυκλοφόρησαν οι 4Τ τον προηγούμενο μήνα με τις πρώτες εντυπώσεις από την οδήγηση του Fiat 500. Μόνο που η κυκλοφορία του περιοδικού δε θα μπορούσε να είναι νωρίτερα από τις 5 Ιουλίου, την ημέρα της επίσημης παρουσίασης του αυτοκινήτου στο κοινό. Εξ ου και η καθυστέρηση στην έκδοση του προηγούμενου τεύχους._ Μ. Σ.