Αλληλογραφία
(10-20-30)30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Τον Αύγουστο του 1977, στο τεύχος 83, το εξώφυλλο φιλοξενούσε την BMW 633CSi, ενώ τα τροχόσπιτα αποτελούσαν το ειδικό αφιέρωμα του τεύχους. Η αναδυόμενη μόδα των διακοπών με τροχόσπιτο έκανε την εμφάνισή της στην Ελλάδα την εποχή εκείνη. Στο ίδιο τεύχος γινόταν μια γνωριμία με την επίσης θρυλική Lancia Stratos, προϊόν της έμπνευσης του Μπερτόνε. Η σύντομη παρουσίαση των νέων γερμανικών μοντέλων τιτλοφορούνταν ως η «Η αθεράπευτη επιδημία της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας ή πώς οι Γερμανοί πηγαίνουν όλο και καλύτερα». Τέλος, τα σερβόφρενα τότε αποτελούσαν τεχνολογική πρωτοτυπία και ο κόσμος μυούνταν στη χρήση τους.
20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Αύγουστος 1987 και το εξώφυλλο των 4Τροχών φιλοξενούσε την αγωνιστική εκδοχή της BMW M3 Ε30, δηλαδή την πρώτη Μ3. Επίσης, δοκιμάζονταν τα Nissan Sunny και Citroen 2CV, ενώ γινόταν γνωριμία με το Citroen AX Sport. Στο ίδιο τεύχος το Opel Senator ξεπρόβαλλε ως άξιος αντίπαλος των επίσης γερμανικών αντιπάλων του στην κατηγορία των μεγάλων οικογενειακών. Από γνωριμίες, τέλος, το Suzuki Alto College ήταν το τελευταίο αυτοκίνητο που παρουσιαζόταν στο συγκεκριμένο τεύχος. Παρουσιάζονταν, επίσης, οι πολυβάλβιδοι κινητήρες, ως τεχνολογικό επίτευγμα της εποχής. Το Λε Μαν είχε το δικό του χώρο, ενώ ιδιαίτερη μνεία γινόταν στα ελληνικά ράλλυ Βοιωτίας και Θερμαϊκού.
10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Το εξώφυλλο του τεύχους 323 κοσμείται από ένα νέο -για την Ελλάδα και τους Έλληνες- θεσμό, τα σεμινάρια ασφαλούς οδήγησης. Οι 4Τ διοργάνωσαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα πλήρες εκπαιδευτικό σεμινάριο ασφαλούς οδήγησης για 150 στελέχη της εταιρίας Panafon. Στο ίδιο τεύχος συγκρίνονταν δύο από τα GTi της εποχής, το Audi A3 1.8T και το 6τάχυτο Peugeot 306 Gti. Επίσης, συγκρίνονταν τα οικογενειακά Renault Espace 2.0 και Chrysler Voyager 2.0, ενώ το Daihatsu Terios 1.3 τα έβαζε με το θηριώδες Ssangyong Musso 3.2. Δοκιμάζονταν, επίσης, η Ferrari 355 F1 με ημιαυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων και η Mercedes ML 320.
MESSAGE IN A BOTTLE
ANAΔHMOΣIEYΣH AΠO TO TEYXOΣ 347
08/1999
«ANANEΩΣH Ή ANAΠAΛAIΩΣH»
Πολλές φορές έρχονται στο στούντιό μου (είμαι φωτογράφος) άνθρωποι της... τέταρτης ηλικίας, προκειμένου να βγάλουν φωτογραφίες για ανανέωση διπλώματος οδήγησης! Eίναι δυνατόν; ¶νθρωποι που -δε χρειάζεται να έχεις master παθολογίας!- δυσκολεύονται να κινηθούν, να βαδίσουν, να κινήσουν τα χέρια τους, άνθρωποι που ακόμα και για να καθίσουν στο σκαμπό της φωτογράφισης χρειάζονται βοήθεια, βρίσκουν το «κουράγιο» (ή τι άλλο να πω;) και ζητούν από την άθλια Πολιτεία μας να τους «ανανεώσει» ή, καλύτερα, να τους... «αναπαλαιώσει» το δίπλωμα οδήγησης. Kαι καλά· το «μωραίνει ο Kύριος...» το γνωρίζουμε. Πώς γίνεται, όμως, να βρίσκεται γιατρός «παραβολοδίαιτος» και να δίνει το OK στους ανθρώπους αυτούς; Oι υπερήλικες χρειάζονται την αγάπη μας, τη φροντίδα μας, την παρουσία μας. Δικαιούνται το σεβασμό και την εκτίμησή μας. Oυδείς το αμφισβητεί. Έχουν κάθε δικαίωμα στη ζωή και τις χαρές της. Kαι ένα τρυφερό «όχι» της Πολιτείας απέναντί τους δε νομίζω ότι αποτελεί ούτε πράξη περιθωριοποίησης ούτε πιστοποιητικό ότι «ξόφλησαν». Aντιθέτως, πιστεύω πως μια ευγενική άρνηση είναι πράξη προστασίας, τόσο για τους ίδιους όσο και για τους υπόλοιπους οδηγούς και πεζούς.
Παύλος Kιρκασίδης
Γαλάτσι
Tίτλος:
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ
Εμείς, οι τελειόφοιτοι εργαζόμενοι μαθητές της τάξης ΔΜ3.1 του τμήματος μηχανολόγων του 9ου ΤΕΕ Πατρών, φτάνοντας στο τέλος της οδύσσειας τεσσάρων σχολικών ετών, αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε όλους συντέλεσαν σ’ αυτήν τη τιτάνια προσπάθεια.
Ξεκινώντας από το τέλος (και έως το τέλος σταθερά), πριν και πάνω απ’ όλα, ευχαριστούμε και θα ευχαριστούμε το Υπουργείο Παιδείας, το οποίο έως την τελευταία στιγμή φρόντισε να μας διαποτίσει με το ύψιστο των διδαγμάτων: ότι κανείς απ’ τους εργαζόμενους μαθητές ενός εσπερινού ΤΕΕ δεν αξίζει όσο ένας μαθητής ημερήσιου γενικού, τεχνικού ή οποιουδήποτε άλλου σχολείου. Πιστεύοντας στις αστείρευτες πνευματικές αρετές μας και στην υπεράνθρωπη σωματική αντοχή μας, μας ανάγκασε να γράφουμε καθημερινά κατά την περίοδο των απολυτήριων εξετάσεων, ενώ γνωρίζει τη σοβαρότατη ιδιότητά μας και ως εργαζομένων. Ευχαριστούμε που πιστέψατε ότι είμαστε άξιοι να διαβάζουμε στο συνεργείο, στο βουλκανιζατέρ, στο μηχανουργείο, στο εργοστάσιο ή στη σκαλωσιά και το απόγευμα να διαπρέπουμε σε πνευματικό επίπεδο. Είναι πράγματι συγκινητικό!
Όσο συγκινητικό είναι και το ότι, περνώντας στη διαδικασία του προβληματισμού για την επιλογή των ανώτερων σπουδών μας, ανακαλύψαμε ότι το Υπουργείο Παιδείας μάς έχει βγάλει από ένα μεγάλο αδιέξοδο. Με ένα μάθημα λιγότερο στις Πανελλήνιες (ειδικότητας) μάς απάλλαξε από ένα «άγχος». Βέβαια, μαζί με το άγχος μάς απάλλαξε από την επιλογή αρκετών σχολών επιπλέον αλλά και πολλών θέσεων εισαγωγής στις υπόλοιπες. Πραγματικά, ευχαριστούμε γι’ αυτό. Φανταζόμαστε τους συμμαθητές μας των ημερησίων ΤΕΕ και συμπάσχουμε, αφού αντιλαμβανόμαστε το βάρος της επιλογής των παραπάνω σχολών. Εξάλλου, τι θα μπορούσαν να καταφέρουν σ’ ένα μάθημα ειδικότητας άνθρωποι που εργάζονται, ως επί το πλείστον, ήδη στο αντικείμενο από τα 14 τους χρόνια;
Λεπτομέρειες...
Λεπτομέρεια, όμως, δεν είναι η συνεχής φροντίδα σας για την πλήρη εργαστηριακή μας εξειδίκευση. Ως μηχανικοί αυτοκινήτων και αμαξωμάτων, σας ευχαριστούμε που, τέσσερα χρόνια τώρα, τα εργαστήρια έχουν μετατραπεί σε αίθουσες θεωρίας με φόντο εργαλεία, εργαλειομηχανές, εποπτικά μέσα διδασκαλίας και scrap! Πέρα από την πραγματικά προχωρημένη αισθητική των νέων αιθουσών θεωρίας-εργαστηρίων, έχουμε την τύχη, χάρη σ’ εσάς, αλλά και στους υπόλοιπους ανεύθυνους-υπεύθυνους γι’ αυτήν την κατάσταση, να αποφύγουμε μουντζούρες, δυσάρεστες οσμές και περιττό κόπο. Ποιος μελλοντικός μηχανικός αυτοκινήτων από εμάς, άλλωστε, θα κληθεί να χρησιμοποιήσει εργαλεία, σύγχρονα διαγνωστικά, όργανα μέτρησης ακρίβειας και λοιπά «άχρηστα» αντικείμενα του είδους;
Πλησιάζοντας στο τέλος του ευχαριστήριου σημειώματος, δεν μπορούμε να μη σας είμαστε σχεδόν υπόχρεοι που ένα ΤΕΧΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ με μαθητές στην πλειονότητά τους ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ήδη στο αντικείμενο αναλώνεται αποκλειστικά σε προσπάθειες όπως το «Δαίδαλος», με έναν εξαιρετικά μικρό αριθμό μαθητών, ενώ γύρω «τρέχουν» προγράμματα και διαγωνισμοί, ιδιωτικοί και δημόσιοι, σε σχέση με την τεχνολογία του μέλλοντος πάνω στην αυτοκίνηση, όπως ηλεκτρικά αυτοκίνητα, αντιρρυπαντικές τεχνολογίες, τεχνολογίες οικονομίας καυσίμου, εναλλακτικά καύσιμα κ.ά. Σίγουρα, είναι κάτι περιττό και μακρινό για εμάς. ¶δικος κόπος, που δε χάσαμε χάρη σ’ εσάς, κι ας είναι κάποιοι άλλοι συμμαθητές μας, από κάποια άλλη χώρα, να «σπαζοκεφαλιάζουν», αντί για εμάς, και να «ταλαιπωρούν» τη φαντασία τους. Έτσι κι αλλιώς, θα έρθει στιγμή που θα γίνουμε εργάτες στα εργοστάσιά τους και θα τα μάθουμε άκοπα! Ελληνική μαγκιά δεν το λένε αυτό ή κάνουμε λάθος;
Ευχαριστούμε που δεν είχατε καμία ανάμειξη στην επαγγελματική μας ιδιότητα. Φυσικά, ζητήσατε βεβαίωση ότι είμαστε εργαζόμενοι για να γραφτούμε στα σχολεία σας, αλλά ας μην μπερδεύουμε τις καταστάσεις. Ποιος ασχολείται τώρα με ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ; Πού να μας μπλέκετε με έννοιες όπως εργασιακά δικαιώματα, ασφάλιση και εξασφάλιση ενσήμων; Θα ήταν βαρύ, πράγματι, για εμάς. Πολύ βαρύ να ξέρεις τι χάνεις, ενώ τα δικαιούσαι. Δεν πρέπει κανείς να γνωρίζει τι χάνει, γιατί έτσι γίνεται επικίνδυνος. Το αποφύγαμε και αυτό, χάρη σ’ εσάς, ενώ ήμασταν ακόμα 15 ετών.
Τέλος, ευχαριστούμε που δε στερήσατε ούτε στιγμή τους καθηγητές μας από κοντά μας. Ακούγεται ότι είναι απαραίτητη και αναγκαία η επιμόρφωσή τους, για να εναρμονιστούν με τη σύγχρονη τεχνολογία και τις τελευταίες μεθόδους παιδαγωγικής. Πρέπει να ελέγχονται -λένε- με κάποιον αντικειμενικό τρόπο. Φήμες είναι όλα, ευτυχώς! Τι ζημιά θα κάνατε στην ψυχοσύνθεση ενός νεαρού μαθητή, αρπάζοντάς του το δάσκαλο! Εντάξει, όλη την εξέλιξη θα τη μάθουμε τελειώνοντας το σχολείο και, όταν αφορά τον έλεγχο, τι έγινε; Αφού σπάμε πλάκα μαζί τους, όλα καλά!
Α! Μια και τους αναφέραμε! Ναι, ναι τους καθηγητές μας! Ας τους ευχαριστήσουμε και αυτούς. Αληθινά, όμως. ¶νθρωποι μπλεγμένοι και αυτοί στα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας και, παράλληλα, στη μέση ενός οικοδομήματος που καταρρέει αργά και σταθερά. Ανάμεσα στους γύπες της μεθοδευμένης διάλυσης της τεχνικής εκπαίδευσης και την αληθινά λυπηρή αδιαφορία των συμμαθητών μας. Παγιδευμένοι, μερίδα αυτών, που, άξιοι και με δεμένα τα χέρια πίσω, παλεύουν να ισορροπήσουν μέσω κοιμισμένων συνειδήσεων συναδέλφων τους και αδιάφορων συμμαθητών μας. Ας είστε εσείς που θα κάνετε την αρχή του γκρεμίσματος αυτού του σάπιου οικοδομήματος. Είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει μεγάλο κομμάτι συμμαθητών μας, που δεν έχει ακόμα χάσει τη φαντασία και τη δημιουργικότητά του. Αυτοί που δεν ισοπεδώθηκαν ακόμα από την απρόσωπη, άχρωμη και διεκπεραιωτικού τύπου παιδεία.
Να προχωρήσουμε μαζί, ως οφείλουμε, να αφήσουμε πίσω την παθητική συμπεριφορά μας, τη μικροαστική βόλεψή μας και καθένας από τη θέση του να παλέψει ώστε να γίνει το σχολείο αφορμή έμπνευσης, προβληματισμού, έρωτα για μάθηση, που τελικά θα οδηγήσει μαθητές και καθηγητές στο κατώφλι της γνώσης.
Το 5μελές συμβούλιο της τάξης
9o ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΕΕ
ΠΑΤΡΑ
ANΘPΩΠOEIΔH KAI KPATOΣ
Αιτία για την παρέμβαση αυτή στάθηκε μια προσωπική περιπέτεια από εκείνες που συμβαίνουν καθημερινά, αλλά πολύ λίγες βγαίνουν στο φως. Αφορμή, η φράση του κ. Καββαθά στο «Eν Λευκώ» Ιουλίου: «Aν παραβίαζα το όριο σε ένα δρόμο όπου υπήρχαν πεζοί, σχολεία, καταστήματα, θα έπρεπε να μου πάρουν όχι το δίπλωμα, αλλά το κεφάλι».
Σάββατο βράδυ, δέκα ημέρες πριν, και η πλατεία του χωριού των Αμπελακίων στη Λάρισα βρίθει από ζωή. Παιδιά διαφόρων ηλικιών τρέχουν και παίζουν αμέριμνα εδώ κι εκεί, επισκέπτες και ντόπιοι πηγαινοέρχονται στην πλατεία.
«Οδηγός» σε έξαλλη κατάσταση, από μαρτυρίες όσων τον αντίκρισαν, τρέχοντας σαν τρελός μέσα στον κόσμο, παρασύρει την έγκυο γυναίκα μου, χτυπώντας την δύο φορές στην κοιλιά. Το τεσσάρων μηνών έμβρυο μάλλον απορεί με τη βίαια επαφή με τον έξω κόσμο και αντιδρά για τρεις με τέσσερις ημέρες, ταλαιπωρώντας και τη μητέρα του, με συσπάσεις και πόνους. Μέσα στον πανικό που επικράτησε, το δείγμα ανθρώπου εξαφανίστηκε χωρίς κανείς να προλάβει να το σταματήσει ή να πάρει τις πινακίδες του κόκκινου Seat Ibiza.
Η τύχη ήταν ο καθοριστικός παράγοντας αυτής της ιστορίας. Καταρχήν, η γυναίκα με το παιδί μου γλίτωσαν από του χάρου τα δόντια και, κατά δεύτερον, ο «χάρος» γλίτωσε από μένα, που, σε αντίθεση μ’ εκείνον, δε στάθηκα ούτε τυχερός ούτε όσο έπρεπε γρήγορος! Τυχερά ήταν όσα παιδάκια έπαιζαν εκεί, καθώς και όλοι οι υπόλοιποι που βρισκόταν στην ακτίνα δράσης του ανθρωποειδούς. Τυχεροί και όσοι μετέφερε, καθώς, σύμφωνα πάντα με μαρτυρίες, μέσα στο αυτοκίνητο υπήρχαν γυναίκες και παιδί.
Πηγαίνοντας να καταγγείλω το περιστατικό στην Tροχαία, ελπίζοντας στις γνώσεις, τις ικανότητες και τη διάθεσή της να πιάνει τέτοιους εγκληματίες, αφού εγώ δεν τα κατάφερα, η δίψα μου για δικαιοσύνη κόπηκε απότομα. Η σύσταση της Tροχαίας ήταν να έλθει η ίδια η παθούσα να καταγγείλει το γεγονός μέσα σε σαράντα ημέρες. Στην αντίδρασή μου ότι η παθούσα είναι στο νοσοκομείο, ότι το ανθρωποειδές χτύπησε έγκυο γυναίκα και την εγκατέλειψε, ότι μπορεί να χτυπήσει άλλους δέκα ή και να σκοτώσει, γιατί μπορεί να έχει ψυχολογικά προβλήματα, ή βλάψιμο γενικώς, ή να πίνει, η απάντηση της Tροχαίας ήταν αποστομωτική: «Δεν καταλαβαίνετε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα!» Φυσικά, επέστρεψα με τη γυναίκα μου στην Tροχαία, όταν ένιωσε καλύτερα, για να λάβουμε από κοινού μια ακόμη σύσταση: «Aφού δεν πάθατε τίποτα, τι καταγγελία θέλετε να κάνετε!» Χωρίς καμία ελπίδα να βρούμε το δίκιο μας, φύγαμε με πολλά ερωτηματικά:
Ποια είναι, τελικά, τα καθήκοντα της Tροχαίας, εκτός από εκείνα του να κρύβεται πίσω από θάμνους και να μοιράζει απλόχερα κλήσεις;
Οφείλει να προστατεύει τους πολίτες από τους παρανόμους ή τους ωθεί να πάρουν το νόμο στα χέρια τους, ευνοώντας μια γενικότερη αναρχία;
Τι θα έκανε ο συγκεκριμένος τροχονόμος που μας έκανε τις συστάσεις ή ο κάθε τροχονόμος, εάν το δείγμα ανθρώπου έστελνε τη δική του έγκυο γυναίκα στο νοσοκομείο; Θα ανέλυε στους συναδέλφους του θεωρίες για πράσινα άλογα, ακολουθώντας κατά γράμμα το νόμο ή θα προσπαθούσε με κάθε τρόπο να σταματήσει τον ένοχο, για να μη δώσει τροφή σε νέα, ίσως πολύ χειρότερα, ατυχήματα;
Την επόμενη φορά που θα μου κόψουν κλήση, τι θα πρέπει να κάνω; Να αντιδράσω, να τη σκίσω μπροστά τους ή να σκύψω το κεφάλι και να υπακούσω σε ένα κράτος που έδειξε ολιγωρία, απροθυμία και ανικανότητα, όχι να με βοηθήσει, αλλά απλώς να κάνει το καθήκον του;
Γιατί η Πολιτεία εξακολουθεί να κλείνει τα μάτια σε τέτοια αλλά και σε πολλά ακόμη περιστατικά και ξεφτιλίζεται καθημερινά σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο, συστηματικά και ασταμάτητα;
ΥΓ: Ξέχασα να ευχαριστήσω τους δεκάδες ανθρώπους που ήταν μπροστά στο συμβάν, αλλά δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα και κανένας δε θέλησε να μιλήσει γι’ αυτό. Εύχομαι πραγματικά να μη βρεθούν ποτέ στην ίδια ή σε χειρότερη θέση.
Παπαχατζής Γιώργος
Λάρισα
ΔIΠΛOKAMΠINA
Αποφάσισα να στείλω την επιστολή αυτή με αφορμή το κείμενο ΝΕΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ, στη σελίδα «ΝΕΑ» (25/5/07) του web site σας. Θέμα, τα λεγόμενα «διπλοκάμπινα».
Η εξέλιξη των αυτοκινήτων αυτών μ’ έχει κάνει έναν υποψήφιο αγοραστή. Συμβαίνει, όμως, να είμαι κι ένας νομοταγής πολίτης και, γι’ αυτό, θα ήθελα την έγκυρη ενημέρωση απο εσάς σχετικά με τους κανόνες κυκλοφορίας των αυτοκινήτων αυτών, και συγκεκριμένα των λεγόμενων «διπλοκάμπινων» (τετράθυρων-τετραθέσεων, αλήθεια, γιατί όχι πενταθέσεων;).
ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ, ΛΟΙΠΟΝ;
1. Όρια ταχύτητας (φορτηγών;)
2. Kουκούλες καρότσας (hard top) νόμιμα ή παράνομα; Πώς νομιμοποιούνται, πόσο κοστίζει; Πρέπει να καταβληθεί τέλος ταξινόμησης αντίστοιχο των οχημάτων τύπου «τζιπ»; Aν νομιμοποιηθεί, σημαίνει μετατροπή του αυτοκινήτου σε επιβατικό; Στην περίπτωση αυτή η εφορία το δέχεται ως επιβατικό; Που σημαίνει εξαφανίζονται τα προνόμια του «επαγγελματικού αυτοκινήτου» (ΦΠΑ, έξοδα...);
3. Tι ισχύει για τη μεταφορά επιβατών; Eπιτρέπεται μόνο η μεταφορά του προσωπικού μιας επιχείρησης (αγροτικής ή άλλης μορφής) και ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ;
4. Eπιτρέπεται να «βγουν« από τα σύνορα της χώρας;
5. Eπιτρέπεται η ρυμούλκηση; (H ύπαρξη κοτσαδόρου στο ΙΧ φορτηγό -4x4 μονοκάμπινο- που έχω ήταν λόγος απόρριψης στα ΚΤΕΟ).
Πιστεύω ότι όλα τα παραπάνω προβληματίζουν και άλλους υποψήφιους αγοραστές τέτοιων οχημάτων, γι’ αυτό παρακαλώ να έχω τη γνώμη σας. Δυστυχώς, καμιά δημόσια υπηρεσία δεν μπορεί να δώσει έγκυρη και ασφαλή ενημέρωση, ας μη μιλήσουμε και γι’ αυτούς που εφαρμόζουν τους νόμους (βλ. Tροχαία).
Aποσαφηνίζει κάτι από τα παραπάνω το σχέδιο νόμου «ΝΕΟΥ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ»; Μήπως καταφέρνει ακριβώς το αντίθετο; Πόσο ξεκάθαρο και σωστό είναι δύο ίδια οχήματα, με μόνη διαφορά 3-4 εκ. στο μήκος της καρότσας, το ένα να χαρακτηρίζεται επιβατικό και το άλλο αγροτικό-επαγγελματικό, με ό,τι συνεπάγεται αυτό;
Μήπως, τελικά, ο «ΝΕΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙAΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ» είναι ένα εισπρακτικό μέτρο και όχι μια «ΠΑΡΟΧΗ» στους αγρότες; Ή, μήπως, είναι «προώθηση» κάποιων μοντέλων και αποκλεισμός κάποιων άλλων; (Διότι, αν πράγματι το σχέδιο νόμου είναι όπως το περιγράφετε, εντελώς αβίαστα κάποιος μπορεί να καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα). Αλήθεια, μπορείτε να μου εξηγήσετε τι σημαίνει «ωφέλιμο φορτίο μεγαλύτερο αυτού των επιβατών»;
Βάιος Γκιμιζούδης
[email protected]
Όπως είναι εύκολα αντιληπτό, θα χρειαζόμασταν ένα ολόκληρο άρθρο για να απαντήσουμε στις πραγματικά εύστοχες παρατηρήσεις κι ερωτήσεις σας. Eπιφυλασσόμεθα, λοιπόν, να σας ικανοποιήσουμε σε κάποιο από τα επόμενα τεύχη μας.
ΔIKYKΛIΣTEΣ KAI TΣIΓAPA...
Πολλές φορές διαβάζω στο περιοδικό «μας» (είμαι αναγνώστης από το 1978. Στις 12 Μαΐου του 2000, μάλιστα, συμμετείχα στο σεμινάριο ασφαλούς οδήγησης στην πίστα των Μεγάρων, πλάι σον κ. Στεφανή. Έφτασα εκεί από Θεσσαλονίκη με scooter Gilera Runner FXR 180 δίχρονο!) τα παράπονά σας για το ότι το τασάκι στο τάδε μοντέλο είναι μικρό ή ανύπαρκτο. Ίσως αυτό να συμβαίνει στα αυτοκίνητα που προορίζονται για τη χώρα μας, μιας και οι υπεύθυνοι marketing των κατασκευαστών ανακάλυψαν ότι οι Έλληνες δεν τα χρησιμοποιούν για να μην τα λερώσουν! Οδηγώ και δίκυκλο κι έχω φάει πολλές φορές γόπες (όχι ψάρια) και στάχτες στη ζελατίνα του κράνους μου κι επάνω στα ρούχα μου. Τελικά, δεν ξέρω τι είναι προτιμότερο... Να πετούν στάχτες και αποτσίγαρα (αναμμένα, φυσικά!) στους δρόμους ή να αδειάζουν τα τασάκια (έστω κι αυτά τα μικρά) πλάι στο κράσπεδο των πεζοδρομίων (ενώ το καλάθι απορριμμάτων του δήμου είναι μισό μέτρο παραδίπλα!); Ύστερα από 20+ χρόνια καπνίσματος (το έκοψα πριν από 6,5 χρόνια), ουδέποτε (!) πέταξα αποτσίγαρο όπου να ’ναι... Τα σχόλια δικά σας.
ΥΓ: Υπάρχουν και δικυκλιστές (χωρίς κράνος, γιατί εμποδίζει) καθώς και συνεπιβάτες που καπνίζουν στο δρόμο, αλλά αυτοί έχουν τη δικαιολογία ότι δεν έχουν τασάκι στο μηχανάκι τους..., οπότε πετούν ελεύθερα τα τσιγάρα και τα παράγωγά τους όπου λάχει...
Αντώνης Καρυώτης
[email protected]
NEOΣ KOK
Στις 11/7/07 μού επιδόθηκε πράξη βεβαίωσης παράβασης που έγινε στις 25/6/07, σύμφωνα με φωτογραφία που μου έδειξαν (στην είσοδο της σήραγγας Kατερίνης, στο 438ο χλμ. Aθήνας-Θεσσαλονίκης), στην οποία αναγράφεται η ταχύτητα των 120 χλμ./ώρα (προβλεπόμενο όριο ταχύτητας σε σήραγγα 80 χλμ./ώρα). Ποσό διοικητικού προστίμου 350 ευρώ και αφαίρεση διπλώματος για 60 ημέρες. Σύμφωνα με τον KOK, το συγκεκριμένο πρόστιμο επιβάλλεται ξεκάθαρα για ταχύτητα πάνω από 120 χλμ./ώρα και όχι για 120 χλμ./ώρα. H στέρηση του διπλώματος οδήγησης μου θα μου στερήσει τη δυνατότητα να πηγαίνω την πεντάχρονη κόρη μου στο νοσοκομείο ειδικών παθήσεων στη Θεσσαλονίκη, κάτι που κάνω από τον Aπρίλιο του 2007 ανά 15 ημέρες (για τον ίδιο λόγο πήγα στη Θεσσαλονίκη στις 25/6/07). Θα μου στερήσει, επίσης, τουλάχιστον 4.000 ευρώ μισθό, καθώς ζω κι εργάζομαι στην επαρχία, όπου είναι αδύνατη η μετάβαση στην εργασία μου με μέσα μαζικής μεταφοράς.
Στάθης Σοφιανόπουλος
[email protected]