Ανδρέας Ρουμελιώτης
Τι θα (ήθελα να) ψηφίσω«...για κυβέρνηση και για αντιπολίτευση. Τους εκπροσώπους που προτιμώ σε κάθε κόμμα και σχηματισμό...»
Γερουσία! Ένα σώμα σεβάσμιων και σοφών με γνώση, εμπειρία και σύνεση που να μας συμβουλεύει. Και να ‘χει τον τελευταίο λόγο σε αποφάσεις για τα μεγάλα εθνικά μας θέματα.
Να μπει ένα απαράβατο όριο: οι δύο τετραετίες για πρωθυπουργό, βουλευτές, δημάρχους και λοιπούς διοικητές. Για να ‘ρθουν νέοι άνθρωποι, να γίνεται ανανέωση και να μη βλέπω τέτοιες πονηρές μέρες στον ύπνο μου τον εφιάλτη ότι στις 17 θα ‘χουμε ξανά το Μητσοτάκη πρωθυπουργό.
Ισχυρές περιφερειακές κυβερνήσεις, οικονομικά αυτοδύναμες, και μητροπολιτικούς δημάρχους· αυτό θα ’θελα να ψηφίσω.
Να βγει ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ στις κεντρικές εκλογές και να ‘χουμε (γιατί αυτό ψηφίσαμε) περιφερειακή κυβέρνηση της αντιπολίτευσης στην Πελοπόννησο ή τη Μακεδονία.
Αν στην Πελοπόννησο είναι πιο μάγκες, θα κάνουν διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, θα παραγάγουν ανταγωνιστικά προϊόντα και καινοτόμες υπηρεσίες και θα βάλουν γυαλιά στη Μακεδονία και τούμπαλιν.
Γουστάρω πολύπλοκα ψηφοδέλτια που, αν δεν μπορεί να τα καταλάβει η γιαγιά που της βάζουν το φακελάκι στην τσάντα, δε θα ‘χει ισότιμη ψήφο με μένα.
Να ψηφίζω και για κυβέρνηση και για αντιπολίτευση. Τους εκπροσώπους που προτιμώ σε κάθε κόμμα και σχηματισμό. Σε ένα εκλογικό σύστημα πιο αναλογικό και αντιπροσωπευτικό, να υποδεικνύω και να δεσμεύω με την ψήφο μου τα κόμματα που θέλω να συνεργαστούν στην περιφερειακή κυβέρνηση σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που εγώ ψηφίζω.
Για να μην (ξανα)γίνω κοψοχέρης, να μπορώ να ανακαλώ την ψήφο μου. Κι αν το κάνουν το ίδιο κι άλλοι πολλοί, να γίνεται εκλογή επαναληπτική. Με e-mail να αφαιρούμε την ψήφο που δώσαμε σε κάποιο βουλευτή και στο μεσοδιάστημα να εκλέγουμε άλλον στη θέση αυτή.
Δεν θέλω να 'μαι ένας μαλάκας (διά να μην είπω: «κορόιδο»), που του αποσπούν το τίμιον ψηφάκι του κάθε 4 χρόνια και μετά τον γράφουν στα ούμπαλά τους (διά να μην είπω: «στα αμελέτητά τους»). Γι’ αυτό απαιτώ να μην ψηφίζω, αλλά να αποφασίζω κάθε μέρα γι’ αυτά τα μικρά, μα τόσο σημαντικά που αφορούν τη ζωή μου. Με τοπικά δημοψηφίσματα, όπου χρειαστεί, αλλά και με την καθημερινή άσκηση των δικαιωμάτων μου ως πολίτη.
Μη με βρίζεις. Δεν είμαι εγώ ψηφαλάκι, καμπούρη! Θέλω να ’μαι πολίτης και ό,τι λέω και ό,τι κάνω να ‘χει σημασία. Να με ακούνε, να με σέβονται και να με υπολογίζουν.
Θα ψηφίσω αυτό που (νομίζω ότι) πρέπει δαγκωτό. Όμως, άλλο θα ‘θελα να ψηφίσω. Κάτι πιο άμεσο και πιο δημοκρατικό. Όπως το περιέγραψα: αυτό!_ A. Ρ.