Nissan Juke 1.6 DiG-T
ΑΣΧΗΜΟ, λέει η Ελεάννα. Πάμε δοκιμές με δαύτο, λέει η Τώνια, που το σκέφτεται με ποδιά και τρακτερωτά. Απλώς διαφορετικό το βρίσκει η ρεαλίστρια Ελένη. Τρομάζει η Μαρία, «να μπω, αλλά δε θα πάμε αέρα» συμπληρώνει η ¶ντζελα, αλλά σημασία έχει ότι αρέσει πολύ στον αντρικό πληθυσμό. Σε ειδικούς, όπως το Γιάννη Χαρπίδη, που το μοιραστήκαμε ανεβαίνοντας-κατεβαίνοντας Θεσσαλονίκη για τα «GTΙ», και σε άλλους, όπως το Χρήστο Αποστολόπουλο και τον Παναγιώτη Τριανταφυλλίδη, τους δύσκολους της ομάδας. Ο Μανώλης Σαλούρος, ο θρασύτατος ex Μανωλάκης (σ.σ.: θα αναφερθούμε σε άλλο κείμενο στο πόσο έχει ξεφύγει...), δε μάσησε, και σχεδίασε αμέσως την «παράταιρη» ΣΔΟΚ που θα βρείτε στους 4Τ Δεκεμβρίου.Εννοείται πως αναφερόμαστε στην έκδοση 2WD με τον «ηλεκτρικό» τούρμπο των 190 ίππων και το χειροκίνητο 6άρι, εκδοχή που δοκιμάσαμε στη Δανία και αμέσως εξασφαλίσαμε για δοκιμή μεγάλης διάρκειας σε χρώμα μαύρο, ενώ, όπως θα δείτε τον επόμενο μήνα, το υπηρεσιακό για όλους είναι το κόκκινο του λανσαρίσματος, όπως σχολίασε ο παλιός, καλός συνεργάτης Ευγόρας Παπαθέου, που άφησε αυτά τα πλήκτρα εδώ για άλλα, εκεί, στη Nissan, όπου έχει την ευθύνη του γραφείου Τύπου.
Η ιστορία με αυτό το Nissan συναισθηματικά θυμίζει τα πρώτα βολιώτικα GTI που μας έδωσαν πολύ μεγάλη χαρά τότε, το 1990. Ατού του εδώ τα συστατικά. Πέρα από την τιμή του και το πόσο καίει (ξεπερνάς τα 13 λίτρα με πολύ γκάζι, και βέβαια δε σου φτάνει το ρεζερβουάρ των 46 λίτρων ώστε να είσαι συνεπής στις συναντήσεις με το χορηγό-πάροχο στην εθνική οδό), η θέση οδήγησης, που τη συμπληρώνουν διάφορα gadget στον πίνακα, με τα φτηνά πάντως υλικά κατασκευής (σ.σ.: στην ουσία, κανένα πρόβλημα, κάθε άλλο μάλιστα), ο κινητήρας και, βέβαια, το ύφος της κατασκευής. Όταν γράφαμε κάποτε ότι το RAV είναι ένα υπερυψωμένο GTI δεν είχαμε διανοηθεί ότι οι άλλοι, οι δικοί μας, οι γείτονές τους, θα φτιάξουν σήμερα, το 2010, την πραγματική εκδοχή. Δεν ξέρουμε πώς θα πατάει και τι γεύση θα αφήνει το 4x4, που θα διατίθεται και με αυτόματο 6άρι CVT, παρακαλώ, αλλά αυτό το 2WD είναι που σε προκαλεί να πας αέρα και χωρίς προφυλακτικό όλη μέρα και κάτω από όλες τις συνθήκες. Εννοείται πως γέρνει και υποστρέφει, αλλά «τό ’χεις» συνέχεια, είτε στρίβεις είτε επιβραδύνεις, και αυτό είναι το σημαντικό.
Και εννοείται πως μας άρεσε. Και ας μην είναι όμορφο αντικειμενικά (σ.σ.: περί ορέξεως, άλλωστε…), και ας καίει (σιγά σιγά κατρακυλάς κάτω από τα 10 λίτρα), και ας μην έχει χώρους αποσκευών για τέσσερις (σ.σ.: ποιο έχει, γαμώτο;). «Πάει», και αυτό μετράει, και βέβαια σε βάζει και στη λογική των νέων ειδικών, που ψάχνονται με τις διάφορες επιλογές. Ζουν άλλωστε για αυτές, και δεν αναφερόμαστε βέβαια στο συμβατικό πλέον Navi. Ξεκινάς με τη ρύθμιση ECO, που μέχρι να συνηθίσεις δείχνει μπουκωμένο, ανακαλύπτεις ότι κάνει διαφορά η Normal, θέλεις και δοκιμάζεις τη Sport, οπότε η απόκριση στο γκάζι τοποθετεί πολύ ψηλά τον κινητήρα (σ.σ.: εντυπωσιακά ανταγωνιστικός ο πρώτος υπερτροφοδοτούμενος άμεσου ψεκασμού της Nissan, που συνδυάζεται τέλεια με το κιβώτιο), αλλά η κατανάλωση σε επαναφέρει σε πιο «κόσμιες» οδηγικά καταστάσεις.
Συμπέρασμα; Αν συμφωνείτε ότι η κρίση θέλει καλοπέραση, αυτό το 2WD Juke της Nissan, με τους 190 ίππους παρακαλώ, και σε φτιάχνει και ποτέ δε θα χαλάσει. Απλώς χρειάζεται ψυχραιμία... Πρώτον, όταν το αποφασίσεις, αφού δεν πρόκειται για τη σπορ εκδοχή του Qashqai, αλλά για κάτι τόσο διαφορετικό όσο και σημαντικό, αλλά και αφού το αποκτήσεις, οπότε απαιτείται ψυχραιμία, αν επιλέγεις να παίζεις με τα όριά του για διάφορους λόγους._ Σ. Χ.