Alfa Romeo Classic Days
Στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων της, η Alfa Romeo μας έδωσε την ευκαιρία να ζήσουμε μια ανεπανάληπτη εμπειρία στο Μπαλόκο, οδηγώντας τα αγωνιστικά που της έφεραν την παγκόσμια αναγνώριση.ΑΠΟ τις πρώτες στιγμές της άφιξής μας στο Μπαλόκο, ήταν φανερό ότι θα ζούσαμε μια πολύ διαφορετική ημέρα, φορτισμένη από την ιδιαίτερη συναισθηματική -και όχι μόνο- αξία και το τεράστιο ειδικό βάρος αυτών των πολύ σημαντικών και εξαιρετικά ολιγάριθμων σε αντίτυπα αυτοκινήτων που αντικρίσαμε. Όλοι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές ήταν εκεί, με εξαίρεση μόνο το νικητή του Targa Florio το 1971 και το μονοθέσιο F1 της δεκαετίας του ’80. Από εκεί και πέρα, ο σεβασμός μας προς τους παρισταμένους ήταν δεδομένος, αφού στην πίστα έδωσαν το «παρών» οι θριαμβευτές των Mille Miglia, των Le Mans και των Γκραν Πρι της δεκαετίας του ’30, αλλά και των αγωνιστικών που κατέκτησαν τίτλους στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού στα τέλη της δεκαετίας του ’60.
Αρχικά τους είδαμε παραταγμένους όλους μαζί, με την προσθήκη δύο πανέμορφων πρωτοτύπων, της Carabo του 1968 και της 33 Coupe του 1969. Μαζί τους και η Alfetta 159 του 1951, με την οποία ο Χουάν Φάντζιο νίκησε το Ελβετικό GP και στη συνέχεια το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οδηγών Formula 1. Aυτά, μαζί με το πρώτο μοντέλο παραγωγής του 1910 και την 33 Stradale του 1969, ήταν τα μόνα στατικά εκθέματα του Αlfa Romeo Classic Days, καθώς όλα τα άλλα που εξήλθαν από το Μουσείο της εταιρείας γι’ αυτήν την εκδήλωση είχαν κατάλληλα προετοιμαστεί από τους μηχανικούς της για... οδήγηση. Μόνο σε τρία από αυτά θα περιορίζονταν οι δημοσιογράφοι στη θέση του συνοδηγού, στην Giulia TZ2, στην GTA 1300 Junior και στην 155 V6 DTM, ωστόσο και αυτή η εμπειρία θα αποδεικνυόταν αξέχαστη.
Μια αλησμόνητη μέρα...
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι μόνο μία φορά στη ζωή σου μπορεί να σου τύχει να δεις όλες αυτές τις Αlfa Romeo εκτός μουσείου, παραταγμένες σε μια πίστα και έτοιμες για μια σύντομη γνωριμία μαζί τους, οδηγώντας τις σε ασφαλές περιβάλλον. Το γεγονός αυτό από μόνο του αρκεί για να καταδείξει τη σημαντικότητα εκείνου του πρωινού στο Μπαλόκο: To ζεις, και ό,τι προλάβεις να νιώσεις θα το θυμάσαι για πάντα. Προσπαθώντας να συνειδητοποιήσεις τις συγκλονιστικές παραστάσεις που σε περιμένουν έως το τέλος της ημέρας, ξεκινάς δειλά ως συνοδηγός στην 155 V6 DTM και στην Giulia TZ2. Kαι, αν η βόλτα με το «θηρίο» του 1993 σου φάνηκε συγκρατημένη, δε συμβαίνει το ίδιο με την TZ2: Ο νεαρός μηχανικός που την οδηγεί είναι αρκετά ενθουσιώδης και «παίζει» όμορφα μαζί της, προσπαθώντας παράλληλα να διατηρήσει τις στροφές του δύστροπου κινητήρα της στο κατάλληλο για την καλή λειτουργία του εύρος. Ύστερα έρχεται η ώρα της GTA 1300 Junior, πανάλαφρης και ταχύτατης μέσα στην πίστα, παρά τα 40 και πλέον χρόνια που έχουν περάσει από τότε που πρωταγωνιστούσε, με έναν ξερό και ακατέργαστο ήχο που θυμίζει -σε ελεύθερη μετάφραση- πριόνι!
Φθάνοντας η στιγμή να πάρεις στα χέρια σου κάποιο τιμόνι κι αφού έχεις ξεπεράσει ντροπές και δισταγμούς, επιλέγεις τη δεξιοτίμονη 2000 Sportiva του 1954, ένα αυτοκίνητο που παρήχθη σε μόλις δύο μονάδες και που -είναι αλήθεια- την ύπαρξή του αγνοούσες πριν, παρά τις αρκετά καλές περί ιστορίας γνώσεις σου. Ο πρώτος γύρος είναι ιδιαίτερα δύσκολος, δεν μπορείς να βολευτείς στο κάθισμα και ο επιλογέας είναι «ανάποδα», ενώ -αχ!- τα φρένα θέλουν «αντρικό» πάτημα. Ωστόσο, ψυχραιμία και λίγο πιο τολμηρά με το γκάζι, και να, επανέρχεται η αξιοπρέπειά σου, και ο δεύτερος γύρος είναι περισσότερο κόσμιος και εναρμονισμένος με τις περιστάσεις.
Έχεις πάρει το απαραίτητο βάπτισμα του πυρός και με περισσότερο θάρρος κατευθύνεσαι στο τιμόνι ακόμα ενός αγωνιστικού, που είναι η 6C 1750 Gran Sport του 1930. Στη μνήμη σου ασφαλώς μένει το «αποτύπωμα» από την αίσθηση του τιμονιού της, που σου φαίνεται πολύ βαρύ για τα σημερινά δεδομένα, και συλλογιέσαι πώς κέρδιζαν πολύωρους αγώνες αντοχής με αυτήν οι μεγάλοι οδηγοί της δεκαετίας του ’30. «Τι χέρια είχαν αυτοί οι άνθρωποι, επιτέλους;» αναρωτιέσαι βλέποντας δίπλα σου την Disco Volante να κινείται με χάρη. Είσαι εκεί, και το ονειρώδες σενάριο, απλά και όμορφα, περιλαμβάνει και εσένα.
Αρκετές εβδομάδες μετά, παραμένεις εντυπωσιασμένος από την οδήγηση των σπορ μοντέλων της δεκαετίας του ’50 με τα «περίεργα» για τις ημέρες μας φρένα, που όμως τα επιβράδυναν με ασφάλεια. Αντίθετα με ό,τι περίμενες, σχεδόν όλα τα αγωνιστικά -παρά την ηλικία των 50 με 60 ετών της πλειονότητάς τους- στη μεγάλη ευθεία της πίστας κατέγραφαν στα ταχύμετρά τους ταχύτητα 170-180 χιλιομέτρων την ώρα, δίχως να σου δίνουν την αίσθηση ότι πρέπει να ελαττώσεις τους ρυθμούς για να μην εκτεθείς. Τι ήταν το πιο ευχάριστο για σένα; Ασφαλώς, η Giulietta CZ του 1960, ακόμα ένα πανάλαφρο δημιούργημα του -il peso e nemico*- Ούγκο Ζαγκάτο, με ισχύ 100 ίππων και βάρος μόλις 770 κιλών: μια αληθινή παιχνιδομηχανή, μια έφηβη ηλικίας... μισού αιώνα που δε σε άφηνε να ξεκολλήσεις από το τιμόνι της και που -ακόμη- ακούς τον υπέροχο ήχο του κινητήρα της. Τι άλλο μένει να ζήσεις, ως ταπεινός και ρομαντικός Alfista;
Πι-Τρε!
Nωρίς το απόγευμα, αυτή η αξέχαστη ημέρα φθάνει στο αποκορύφωμά της: Mε την Tipo B P3 («Πι-Τρε», όπως την προφέρουν για μεγαλύτερη ευκολία οι Ιταλοί) τολμάς πια να πεις ότι στάθηκες άξιος να ανιχνεύσεις ένα μέρος από την ιστορία αυτής της εταιρείας. Το μονοθέσιο για τα Γκραν Πρι της περιόδου 1932-1935 είναι ένας από τους μεγαλύτερους θρύλους της αυτοκίνησης, καθώς με αυτό οι κολοσσοί Τάζιο Νουβολάρι και Ρούντολφ Καρατσόλα κέρδισαν στη Μόντσα, στο Νίρμπουργκρινγκ και αλλού. «Ιερό», λοιπόν, το αυτοκίνητο, και οι τρεις γύροι μαζί του είναι μοναδική στιγμή, δεν ξεχνιέται: Oύτε ο «σαν να καθαρίζει ο Θεός το λαιμό του» ήχος, ούτε το χτένι με τις τέσσερις ταχύτητες, κι ας σου ήταν δύσκολο να βάλεις τη 2η, ούτε το τεράστιο ξύλινο, λεπτό σπορ τιμόνι, που μόνο βαρύ δε σου φαίνεται, ούτε η υψηλή θέση οδήγησης, ούτε τα φρένα που θυμίζουν αξιόπιστη κατασκευή της δεκαετίας του ’60, ούτε η συμπεριφορά του όλου πράγματος, που παραπέμπει σε καρτ, παρά τα εντελώς αλλόκοτα για την εποχή μας ελαστικά του. Είναι ο καλύτερος επίλογος, για μια τόσο εξαιρετική ημέρα...
Η τελευταία εικόνα...
Όταν φτάνει η στιγμή της επιβίβασης στο πουλμανάκι που θα σε μεταφέρει στο αεροδρόμιο της Μαλπένσα για να πάρεις το δρόμο της επιστροφής, η ματιά πέφτει στην Alfetta F1 του Φάντζιο, που στέκει σιωπηλή και περήφανη πάνω στους τροχούς της: «Έλα, τώρα! Κι αυτήν;». «Δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η ζωή, ίσως κάποια μέρα να συμβεί...», απαντάς στον άλλο σου εαυτό. ¶λλωστε, περίμενες ποτέ ότι θα έβαζες στο φάκελο των αναμνήσεών σου μια τόσο ξεχωριστή εμπειρία;_ Σπ. Χατ.
*Το βάρος είναι εχθρός
ALFA ROMEO CLASSIC DAYS
ALFA 24 HP 1910
RL Super Sport 1925
6C 1500 Sport 1928
6C 1750 Gran Sport 1930
8C 2300 Tipo Le Mans 1931
Gran Premio Tipo B 1932
6C 2300 B Tipo Mille Miglia 1938
Gran Premio Tipo 159 Alfetta 1951
C52 1900 Disco Volante Spider 1952
6C 2300 CM 1953
1900 Sport Spider 1954
2000 Sportiva 1954
1900 Super Sprint 1956
Giulietta CZ 1960
Giulia TI Super 1963
Giulia TZ 2 1965
33 Stradale Prototipo 1967
Carabo Prototipo 1968
33 Coupe Prototipo 1969
GTA 1300 Junior 1971
155 V6 Ti DTM 1993