Bentley Continental Supersports Coupe
My car is my castleΌταν ο Τσαρλς Γιορκ αναχωρούσε από την έπαυλή του στο μαγευτικό Μπάσκερβιλ δε φανταζόταν ποτέ πως θα βρισκόταν στο Σούνιο με ένα πραγματικό... κάστρο.
Η ζέστη έξω από το αεροδρόμιο της Αθήνας ήταν αφόρητη. Ο Τσαρλς έβγαλε το μεταξωτό μαντήλι που είχε φέρει η μαμά από τις Ινδίες και σκούπισε τον ιδρωμένο σβέρκο του. «Bloody heat» πρόλαβε να ψελλίσει, ξεχνώντας προς στιγμήν την ευγενική καταγωγή του, πριν αφήσει κατά μέρος κάθε κανόνα καλής συμπεριφοράς, βγάζοντας και το λινό σακάκι του. Στο Μπάσκερβιλ σίγουρα θα είχε τώρα το αγαπημένο του βοριαδάκι, εκείνο το δροσιστικό ψιλόβροχο και ένα ψυγείο γεμάτο πουτίγκα από τα χεράκια της θείας Βεατρίκης. Αντ’ αυτού, έπρεπε να ζήσει με το λιοπύρι, το λίβα και αυτήν την απαίσια μυρωδιά από σουβλάκι μέχρι την επόμενη πτήση για Λονδίνο. Κι όλα αυτά εξαιτίας ενός γελοίου στοιχήματος που τον είχε υποχρεώσει να παρακολουθήσει ένα ηλιοβασίλεμα στο Σούνιο, κατά την Κέιτ, το καλύτερο ηλιοβασίλεμα του κόσμου. Χα, ας γελάσω δυνατά. Το καλύτερο ηλιοβασίλεμα είναι στην Γκίζα, στις πυραμίδες, το επιβεβαιώνει και ο θείος Εδουάρδος, που με το βασιλικό στρατό έχει γυρίσει ολόκληρο τον κόσμο. Ας γίνει, λοιπόν, ό,τι είναι να γίνει, αλλά τουλάχιστον με βρετανικό στιλ: Ο Τσαρλς είχε κανονίσει να τον περιμένει στο αεροδρόμιο μια Bentley Continental Supersports. Και αυτό ήταν η μόνη του παρηγοριά...
Proudly made in England
Τον πλησίασε ένας ψηλός, καλοντυμένος μεσήλικας που έμοιαζε με Βρετανό, αλλά δεν ήταν. Τον καλωσόρισε στην Ελλάδα λέγοντας κάτι ευγενικό όσο και αδιάφορο και του έδωσε το βαρύ κλειδί με το σήμα της Bentley στο χέρι, δείχνοντάς του το αυτοκίνητο. Ήταν ένα επιβλητικό μεγάλων διαστάσεων κουπέ, με ιδιαίτερα επιθετικές σχεδιαστικές λεπτομέρειες, βαμμένο στο χρώμα του πάγου, αν μη τι άλλο μια υποψία δροσιάς σ’ αυτόν τον αβάσταχτο καύσωνα. Ο Τσαρλς γνώριζε πολύ καλά -λόγω της παθολογικής αγάπης του για τα βρετανικά υπεραυτοκίνητα- πως τα φουσκωμένα πίσω φτερά της στέγαζαν το φαρδύτερο -κατά 2 ίντσες (50 χλστ.)- μετατρόχιο, σε σχέση με την GT Speed, πως ήταν 10 και 15 χλστ. χαμηλότερη εμπρός και πίσω, αντίστοιχα, αλλά και 110 κιλά ελαφρύτερη. Και ανυπομονούσε να την οδηγήσει! Με δύο δρασκελιές διήνυσε περίπου το μισό από τα 4,8 μ. της, βρέθηκε μπροστά στην πόρτα, την άνοιξε, άφησε το σώμα του να πέσει στο δερμάτινο μπάκετ, πέταξε βιαστικά το χαρτοφύλακά του στο πίσω μέρος -εκεί όπου, αντί καθισμάτων, υπήρχε ένας επιπλέον χώρος αποσκευών και μια μπάρα από ανθρακονήματα- και, γυρνώντας το βλέμμα του μπροστά, ανακάλυψε πως από αυτήν την Bentley έλειπε το... τιμόνι! Γελώντας, ο καλός κύριος έσκυψε στο παράθυρο και συνέστησε στον Τσαρλς να επιβιβαστεί από την άλλη πλευρά, καθώς τα αυτοκίνητα εδώ είναι left hand drive. Ακούς εκεί. Left hand drive! Εμ, βέβαια. Την εποχή που εμείς φτιάχναμε δρόμους, αυτοί εδώ άρμεγαν κατσίκες, πού να ξέρουν πως η σωστή πλευρά είναι η δεξιά!
Η αλήθεια είναι, πάντως, πως, δεξιά, αριστερά, λίγο τον ένοιαζε σε τελική ανάλυση. Ήθελε να φύγει, και το θέμα ήταν πως είχε κάτω από το δεξί του πόδι 630 ίππους και 590 λιμπρόποδα ροπής -ουπς, σόρι, 81,5 χλγμ. που λένε σ’ αυτά τα μέρη- από τις 2.000 κιόλας σ.α.λ. Κι αυτό είτε το τιμόνι ήταν τοποθετημένο αριστερά είτε σωστά. Γύρισε το κλειδί, ρύθμισε αμέσως τον κλιματισμό και σε λίγα δευτερόλεπτα η αποπνιχτική Αθήνα απέκτησε θερμοκρασία Μπάσκερβιλ. ¶φησε έναν αναστεναγμό ανακούφισης, χαλάρωσε. My car is my castle, αναφώνησε, και άρχισε να περιεργάζεται το «κάστρο» του. Αυτό που έπεσε αμέσως στην αντίληψή του ήταν η καλή κατασκευή της Supersports. Οι διακόπτες, τα χειριστήρια, το ταμπλό, οι ραφές των δερμάτων, το τέλεια επεξεργασμένο ανθρακόνημα, ακόμα και ο αλουμινένιος μοχλός που ρύθμιζε την κλίση του μπάκετ καθίσματος και ο γεμάτος, μεταλλικός ήχος της οδόντωσής του είχαν κάτι από τις μέρες που το made in England -ή «μέγκλαν», όπως συνήθιζαν να λένε οι χωριάτες- ήταν συνώνυμο της ποιότητας. Χρειάστηκε, βέβαια, πρώτα να αγοράσουν την Bentley οι bloody Krauts για να αποκαταστήσουν την παράδοση. Τι ειρωνεία! Πού θα φτάσει επιτέλους αυτή η κατάσταση; Να προσλάβουμε μήπως και Γερμανό προπονητή στα τρία λιοντάρια μας*;
Zis blady Krauts...
Πάντως, αν κάτι ξέρουν οι Krauts, αυτό είναι να φτιάχνουν κινητήρες. Και ο 12κύλινδρος σε σχήμα W με τα δύο τούρμπο είναι ίσως το επιστέγασμα της γερμανικής μηχανολογίας. Χάρη στο 6λιτρο σύνολο, η Supersports είναι όχι απλώς γρήγορη, είναι η δυνατότερη και ταχύτερη Bentley όλων των εποχών. Ο Τσαρλς πάτησε το δεξί πεντάλ (ευτυχώς, αυτοί οι ηλίθιοι της ηπειρωτικής Ευρώπης είχαν αφήσει το γκάζι στη σωστή του θέση), και το κεφάλι του κόλλησε με ένα γδούπο στο μπάκετ. Η επιτάχυνση ήταν τέτοια, που σε μόλις 3,9 δλ. το ταχύμετρο έδειχνε κιόλας 100 χλμ./ώρα, κι αν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης δεν έδινε εντολή στο πόδι του να σηκωθεί, οσονούπω θα είχε φτάσει τα 329 χλμ./ώρα της τελικής ταχύτητας. Βοηθούσαν και τα -110 κιλά, μεταξύ άλλων 45 κιλά από τα νέα καθίσματα, 20 από τα κεραμικά δισκόφρενα, 10 από τις νέες, πανέμορφες μαύρες ζάντες. Ωστόσο, περισσότερο και από την επιτάχυνση τον εντυπωσίασαν η ευχέρεια, η ευστροφία και το βάθος του κινητήρα στις ρεπρίζ. Ένα χάιδεμα του γκαζιού αρκούσε για να εκτοξευτεί από τα 100 στα 160 ή από τα 200 σε ταχύτητες που θα τον έστελναν κατευθείαν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Ο πειρασμός ήταν δυσβάστακτος, όμως οι εικόνες από το εξπρές του μεσονυκτίου και διάφορες σχετικές ιστορίες του θείου που ανέσυρε στη θύμησή του τον απέτρεψαν από το να συνεχίσει να σανιδώνει το γκάζι. ¶λλωστε, ήταν ήδη στο Μαρκόπουλο, και η κίνηση δεν επέτρεπε πλέον τέτοιου είδους τεντιμποϊσμούς. Αναρωτήθηκε προς στιγμήν αν θα αποτελούσε κάποιο είδος κοινωνικής πρόκλησης σε αυτές τις δύσκολες μέρες της οικονομικής κρίσης. ¶λλωστε, είχε δει στην τηλεόραση το ξέσπασμα χιλιάδων ανθρώπων κατά των πολιτικών, της άρχουσας τάξης, της εξουσίας. Με τη Supersports, που είχε και ελληνικούς αριθμούς, ήταν ίσως ένας από αυτούς - ένοχος, ή απλώς συνένοχος, σε κάθε περίπτωση συνυπεύθυνος, για να οδηγεί ένα αυτοκίνητο των 355.000 ευρώ, και με τίποτα δε θα άντεχε να το δει στολισμένο με κόκκινες πιτσιλιές ώριμης πελοποννησιακής ντομάτας. «Πφφ» έκανε με μια δόση απαξίωσης, φέρνοντας στο μυαλό του την ξινή έκφραση που έπαιρνε ο θείος Εδουάρδος όταν μιλούσε για τους Μεσόγειους. Καλά να πάθουν στο κάτω κάτω οι Έλληνες. Αυτοί δεν ήθελαν αυτά τα γελοία ευρωπαϊκά χαρτονομίσματα; Πόσο ισχυρό μπορεί να είναι ένα νόμισμα χωρίς την εικόνα της βασίλισσας;
Στην παραλιακή βύθισε ξανά το δεξί πεντάλ στο δάπεδο, με τον ενδόμυχο πόθο να δει το δείκτη της βενζίνης να πέφτει, όπως παλιά, στα φοιτητικά του χρόνια, όταν οδηγούσε εκείνη την Ε-Type: γκαζιά και 20λιρο! Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, όμως. Το οικονομόμετρο δείχνει κάτι μεταξύ 18 και 28 λίτρων, που δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τον παλιό, «καλό» καιρό, αν αναλογιστεί κανείς την ισχύ και το βάρος του αυτοκινήτου, που φτάνει τα 2.240 κιλά. Συν τοις άλλοις, η Supersports είναι η πρώτη Βentley που μπορεί να κινηθεί με βιοαιθανόλη Ε85 (περιεκτικότητα αιθανόλης 85%) ή με συνδυασμό κοινής βενζίνης-Ε85 σε οποιαδήποτε αναλογία. Με τη βιοαιθανόλη η εκπομπή CO2 μειώνεται έως και κατά 70% (well-to-wheel), ενώ ο κινητήρας είναι έτσι ρυθμισμένος ώστε να αποδίδει σε κάθε περίπτωση 630 ίππους, δεν εκμεταλλεύεται δηλαδή το γεγονός πως η βιοαιθανόλη είναι καύσιμο 105 οκτανίων. Αν κάτι δε λείπει, αυτό σίγουρα είναι τα άλογα σκέφτηκε ο Τσαρλς, που, φτάνοντας στις πρώτες κλειστές στροφές του παραλιακού δρόμου, αποφάσισε να το διασκεδάσει. Απενεργοποίησε το σύστημα ελέγχου πρόσφυσης, ρύθμισε με τον περιστροφικό διακόπτη τεχνητής ανάδρασης, την απόσβεση των αμορτισέρ στη σκληρότερη από τις τέσσερις διαθέσιμες σκάλες και ετοιμάστηκε να αψηφήσει την πινακίδα ορίου ταχύτητας των 40 χλμ. Έστριψε με φορά τη δεξιά στροφή, αφέθηκε στην παρατεταμένη αριστερή και με μια αποφασιστική τιμονιά στο άμεσο, αλλά όχι ιδιαίτερα πλούσιο σε πληροφορία τιμόνι υποχρέωσε την ουρά της Bentley να διαγράψει απότομα μια ακτίνα -που περιορίστηκε κάποια στιγμή από το μη απενεργοποιούμενο ESP- αρκετή για να κλείσει η τροχιά της μούρης στην 90 μοιρών δεξιά καμπή. Ανακάλυψε πως η απότομη μεταφορά βάρους ήταν ιδιαίτερα διασκεδαστική, και άρχισε να το κάνει σε σχεδόν κάθε στροφή, εκεί τέλος πάντων όπου η άσφαλτος είχε λιώσει από τον καυτό ήλιο δεκάδων καλοκαιριών. Η τετρακίνηση με το κεντρικό διαφορικό Τόρσεν βοηθούσε τα μάλα, στέλνοντας 60% της ροπής στον πίσω άξονα, η ρυθμιζόμενη ανάρτηση και η σφιχτότερη αντιστρεπτική περιόριζαν τις κλίσεις του αμαξώματος, το πάτημα ήταν σίγουρο με το μήκους 2.745 χλστ. μεταξόνιο. Η Supersports δεν ήταν δα και καθαρόαιμο supercar, αλλά ένα υπέροχο GT, που μπορεί να σε ταξιδέψει ξεκούραστα για χιλιάδες μίλια με την ίδια ευκολία που θα σου προσφέρει συγκινήσεις.
Not bad at all
Ικανοποιημένος ο Τσαρλς χαμογέλασε με ευχαρίστηση, έκοψε ταχύτητα και χαζεύοντας γύρω του την υπέροχη θέα παρατήρησε πως τελικά οι γηγενείς ούτε με μίσος τον κοίταζαν, ούτε καν με ζήλια. Τον χαιρετούσαν, μάλιστα, με τις παλάμες ανοικτές, και αυτός ευγνώμων ανταπέδιδε χαμογελαστός με ένα νεύμα. Τελικά, αυτοί οι Έλληνες δεν είναι καθόλου κακοί. Not bad at all. Βρε, μπας και ο θείος Εδουάρδος, πάρα τα γαλόνια και τα παράσημά του, είχε τελικά σχηματίσει άδικη γνώμη για αυτούς τους καλοκάγαθους ανθρώπους; Αμ, αυτή η θέα; Παρατηρούσε υπομονετικά κάθε αντανάκλαση και παιχνίδισμα των ακτίνων του ήλιου που έδυε πάνω στην ήρεμη θάλασσα, καταγράφοντας εικόνες που θα τον συντρόφευαν στο βροχερό Μπάσκερβιλ. Έριξε μια ματιά στο Breitling που βρισκόταν μεταξύ των δύο αλουμινένιων αεραγωγών και κατάλαβε πως δεν είχε άλλο καιρό για χάσιμο. Κατέβασε δύο σχέσεις με τη βοήθεια του αριστερού paddle, ξαναπάτησε τέρμα το γκάζι και ξεσήκωσε τους λουόμενους με το βρυχηθμό του W12. Δεν πέρασε πολλή ώρα και ήδη είχε παρκάρει και ανέβαινε τρέχοντας προς το ναό του Ποσειδώνα, έχοντας ξεχάσει τη ζέστη και καθετί που τον πείραζε λίγες ώρες πρωτύτερα στο αεροδρόμιο της Αθήνας. «Oh dear!» αναφώνησε, βλέποντας ξαφνικά τον κατακόκκινο ήλιο να βυθίζεται στη θάλασσα στο Σούνιο, εκεί ακριβώς μπροστά του. Αυτό δε θα μπορούσε να το έχει καταφέρει ούτε ο ίδιος ο Έλγιν, ακόμα κι αν είχε μεταφέρει ολόκληρο το ναό στα βράχια του Ντόβερ. Προς στιγμήν είχε ξεχάσει ακόμα και την πουτίγκα της θείας Βεατρίκης. Τουλάχιστον είχε ακόμα τη λευκή Supersports, τη δυνατότερη και ταχύτερη Bentley όλων των εποχών, να του θυμίζει την αγαπημένη του πατρίδα..._ Ν. Κ.
*Τρία λιοντάρια: το παρατσούκλι της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Αγγλίας
ΠΙΝΑΚΑΣ
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
BENTLEY CONTINENTAL SUPERSPORTS COUPE
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ W12
ΚΥΒΙΣΜΟΣ 5.998 κ.εκ.
ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ 630/6.000 σ.α.λ.
ΜΕΓ. ΡΟΠΗ 81,5 χλγμ./2.000-4.500 σ.α.λ.
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Εμπρός Διπλά ψαλίδια, αντιστρεπτική
Πίσω Πολλαπλών συνδέσμων, αντιστρεπτική
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΜΗΚ.xΠΛ.xΥΨ. 4.804x1.945x1.380 χλστ.
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ 2.745 χλστ.
ΒΑΡΟΣ 2.240 κιλά
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ*
0-100 χλμ./ώρα 3,9 δλ.
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ 329 χλμ./ώρα
*ΤΙΜΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗ
Ο Τσαρλς πάτησε το δεξί πεντάλ (ευτυχώς, αυτοί οι ηλίθιοι της ηπειρωτικής Ευρώπης είχαν αφήσει το γκάζι στη σωστή του θέση), και το κεφάλι του κόλλησε με ένα γδούπο στο μπάκετ. Ήλεγχε με το πόδι του 630 ίππους και 590 λιμπρόποδα ροπής...
Οι διακόπτες, τα χειριστήρια, το ταμπλό, οι ραφές των δερμάτων, το τέλεια επεξεργασμένο ανθρακόνημα, ακόμα και ο αλουμινένιος μοχλός που ρύθμιζε την κλίση του μπάκετ καθίσματος και ο γεμάτος, μεταλλικός ήχος της οδόντωσής του είχαν κάτι από τις μέρες που το made in England ήταν συνώνυμο της ποιότητας.
Ήταν ένα επιβλητικό, μεγάλων διαστάσεων κουπέ, με ιδιαίτερα επιθετικές σχεδιαστικές λεπτομέρειες, βαμμένο στο χρώμα του πάγου, αν μη τι άλλο μια υποψία δροσιάς σ’ αυτόν τον αβάσταχτο καύσωνα.
«Ακούς εκεί. Left hand drive! Εμ, βέβαια. Την εποχή που εμείς φτιάχναμε δρόμους, αυτοί εδώ άρμεγαν κατσίκες...»