Αλέξανδρος Δαριβιανάκης & Φίλιππος Καλέσης
Η νέα γενιά είναι εδώ!Ο χώρος του καρτ αποτελεί το φυτώριο των αγώνων, και στη χώρα μας τα νέα ταλέντα εξακολουθούν να ανθούν, όπως στην περίπτωση των «πιτσιρικάδων» Αλέξανδρου Δαριβιανάκη και Φίλιππου Καλέση.
ΤΟ ότι ο χώρος των καρτ αποτελεί το πρώτο σκαλί για τους λάτρεις του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι γνωστό. Εδώ και δεκαετίες η συγκεκριμένη μορφή αγώνων μας έχει «προσφέρει» μεγάλα και σπουδαία ταλέντα, τα οποία πρωταγωνίστησαν και πρωταγωνιστούν σε διάφορες μορφές του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η τελευταία «φουρνιά» αγωνιζομένων, που διακρίνεται έως και σήμερα, ή τουλάχιστον μέχρι η οικονομική κρίση να χτυπήσει την πόρτα μας. Παναγιώτης Καϊτατζής, Νίκος και Βασίλης Ζάχος, Νίκος Γκίκας, Λευτέρης Σωτήρχος, Σταμάτης Κατσίμης αλλά και πολλοί άλλοι, ενώ τα πιο πρόσφατα παραδείγματα είναι ο Στέφανος Καμιτσάκης, που πέρυσι αγωνίστηκε στην ιταλική F3, αλλά και ο Γιώργος Κατσίνης, που φέτος λάμπει στη Formula BMW.
Ο χώρος των καρτ, όμως, εξακολουθεί να παράγει σημαντικό αριθμό ταλέντων. Μια ματιά κάθε Δευτέρα έπειτα από αγωνιστικό σαββατοκύριακο είναι αρκετή για να μας δώσει να καταλάβουμε ότι οι νεαροί Έλληνες αγωνιζόμενοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Τρανταχτή περίπτωση οι νεαροί Αλέξανδρος Δαριβιανάκης και Φίλιππος Καλέσης, οι οποίοι μάλιστα δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στο εξωτερικό.
Στο φυσικό τους χώρο...
Αποφασίσαμε να τους γνωρίσουμε, αφού οι πληροφορίες μας έκαναν λόγο όχι μόνο για την... τέχνη των δύο πιτσιρικάδων πίσω από το τιμόνι, αλλά και για δύο σπουδαίους χαρακτήρες. Συναντηθήκαμε μαζί τους στην πίστα Kartodromo στις Αφίδνες, ώστε να αισθανθούν σαν σε οικείο περιβάλλον, ωστόσο την ηλικία τους (13 ετών) πρόδωσε αμέσως η αμηχανία που αισθάνονταν μπροστά από το φακό του Θ.Η. Όταν, βέβαια, βρέθηκαν για τις ανάγκες της φωτογράφισης στο τιμόνι του καρτ, τότε βρήκαν τον εαυτό τους, γεγονός που βοήθησε την πορεία της συζήτησης.
Ξεκινώντας ουσιαστικά την κουβέντα από τη φετινή τους προσπάθεια, ο Αλέξανδρος Δαριβιανάκης έχει επιλέξει, όπως μας είπε, να συμμετάσχει μόνο σε αγώνες του εξωτερικού: «Φέτος έχω επιλέξει να αγωνιστώ μόνο στο εξωτερικό, ενώ στην Ελλάδα έλαβα μέρος μόνο σε έναν αγώνα στην Πάτρα. Αγωνίζομαι στο Πρωτάθλημα WSK, και έχω συμμετάσχει μέχρι σήμερα σε πέντε αγώνες. Μέχρι τώρα είμαι ικανοποιημένος, αν και όχι απόλυτα ευχαριστημένος». Όταν τον ρωτήσαμε γιατί επέλεξε το δρόμο του εξωτερικού, η απάντησή του ήταν αφοπλιστική για ένα παιδί της ηλικίας του: «Στους αγώνες του εξωτερικού υπάρχουν περισσότεροι καλοί οδηγοί και είναι πιο σκληρός ο ανταγωνισμός. Για παράδειγμα, οι κορυφαίοι οδηγοί είναι 20 με 25, σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου υπάρχουν 2-3 σε κάθε κατηγορία. Ο ανταγωνισμός είναι αυτός που με βοηθάει να εξελιχθώ ως οδηγός».
Ο Φίλιππος Καλέσης, από την πλευρά του, αγωνίζεται τόσο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Καρτ όσο και στο Ευρωπαϊκό! «Εγώ συμμετέχω και στους δύο θεσμούς, στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Καρτ και στο Ευρωπαϊκό. Στο τελευταίο συμμετέχεις σε κάθε γύρο και, αν προκριθείς, συνεχίζεις την προσπάθειά σου. Εγώ έχω καταφέρει να προκριθώ και να συνεχίσω.» Όταν τον ρωτήσαμε για την επιλογή του εξωτερικού, ο Φίλιππος έδειξε να κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με τον Αλέξανδρο. «Στο εξωτερικό ο συναγωνισμός είναι πολύ μεγαλύτερος, με αποτέλεσμα να βελτιώνεσαι ο ίδιος. Οι διαφορές είναι πολύ μικρές, και ένα λάθος μπορεί να σου στοιχίσει πολλές θέσεις ή και τον ίδιο τον αγώνα. Απαιτεί συγκέντρωση, και όχι μόνο.» Βέβαια, σε αυτήν την ηλικία το πρώτο πράγμα που έχουν αμφότεροι στο μυαλό τους είναι το σχολείο και τα μαθήματα, με τους καθηγητές να δείχνουν εν μέρει κατανόηση... «Εντάξει, κάποιες φορές μένουμε πίσω, αλλά καταφέρνουμε και αναπληρώνουμε» μας είπαν, ενώ ευτυχώς δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τις απουσίες, αφού αυτές δικαιολογούνται.
Για τους δυο τους, όμως, διαφορετική ήταν η προσέγγιση και ο τρόπος ενασχόλησής τους με τα καρτ. Ο Φίλιππος το μόνο που χρειάστηκε ήταν απλώς να βρεθεί σε μια πίστα καρτ, για να κυλήσει από εκεί και έπειτα το νερό στο αυλάκι. «Μια φορά βρεθήκαμε με τον πατέρα μου σε μια πίστα καρτ, και οδήγησα πολύ λίγο. Από τότε μου άρεσε πάρα πολύ, παρόλο που ήμουν μόλις πέντε χρονών, και μετά από δύο χρόνια ξεκίνησα να συμμετέχω σε αγώνες.» Ο Αλέξανδρος, από την πλευρά του, αν και είχε σαφώς μεγαλύτερο ερέθισμα από τον Φίλιππο, αφού ο πατέρας του έχει στην κατοχή του πίστα καρτ στο Ηράκλειο της Κρήτης, ξεκίνησε να ασχολείται μετά την παρότρυνση ενός φίλου του. «Όταν ήμουν έξι ετών, πήγαινα σε μια πίστα καρτ, αφού είχα πολλούς φίλους εκεί. Τότε το έβλεπα σαν χόμπι, μέχρι τη στιγμή που κάποιος μου είπε για πλάκα να αγωνιστώ στο Πρωτάθλημα. Και πράγματι, όταν έγινα οκτώ ετών, άρχισα τους αγώνες».
Όπως είναι λογικό, και οι δύο παρακολουθούν μηχανοκίνητο αθλητισμό, έχοντας βέβαια αδυναμία στη Formula 1. Για αυτό και, όταν τους ρωτήσαμε ποιους οδηγούς θαυμάζουν, και οι δύο μας απάντησαν με μια φωνή τον Σεμπάστιαν Φέτελ, ενώ ο Αλέξανδρος δεν παρέλειψε να συμπληρώσει και το όνομα του Μίκαελ Σουμάχερ, τονίζοντας όμως ότι πλέον δε διαθέτει την ταχύτητα του παρελθόντος. Πλήρης ανάλυση! Βέβαια, όταν τους ρωτήσαμε για Έλληνες οδηγούς που έχουν ως πρότυπα, μας απάντησαν ότι δε θαυμάζουν κάποιον συγκεκριμένα, γεγονός που αναδεικνύει ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του μηχανοκίνητου αθλητισμού στη χώρα μας σήμερα: την έλλειψη «ηρώων» και προτύπων. «Στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο να προωθηθεί κάποιος οδηγός, να εξελιχθεί και στη συνέχεια να αποτελέσει πρότυπο για τους νέους» μας ανέφερε -δικαίως- ο Φίλιππος, ενώ ο Αλέξανδρος φρόντισε να συμπληρώσει: «Στο εξωτερικό τα παιδιά εξελίσσονται λόγω όχι μόνο του υψηλότερου επιπέδου, αλλά και της επαγγελματικής αντιμετώπισης του Πρωταθλήματος Καρτ».
Όταν, όμως, τους ρωτήσαμε αν θα μπορούσαμε να δούμε και κάτι αντίστοιχο στο μέλλον, αμφότεροι ήταν κατηγορηματικοί, απογοητεύοντας ακόμα και εμάς, τους εμπλεκόμενους στο σπορ: «Στο εξωτερικό υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που αγαπούν το μηχανοκίνητο αθλητισμό γενικότερα. Και δε μιλάω μόνο για τους όσους εμπλέκονται σ’ αυτόν, αλλά και για τους απλούς ανθρώπους. Για παράδειγμα, σε έναν αγώνα καρτ στην Ελλάδα μαζεύονται περίπου 200 άτομα, τα οποία είναι συγγενείς και φίλοι των οδηγών. Στο εξωτερικό ο κόσμος που έρχεται να παρακολουθήσει είναι πολύ περισσότερος» μας εξήγησε ο Φίλιππος, την ώρα που ο Αλέξανδρος έδωσε μια άλλη διάσταση, απαντώντας στο πώς του φαίνεται που σε άλλες μορφές αγώνων (drift κτλ.) η προσέλευση είναι σαφώς μεγαλύτερη: «Σίγουρα, αυτό είναι κάτι που με ενοχλεί, αφού δεν καταλαβαίνω τη διαφορά ανάμεσα στα υπόλοιπα είδη του μηχανοκίνητου αθλητισμού και το διαχωρισμό με τα καρτ».
Για να καταφέρουν, όμως, να φτάσουν ως εδώ χρειάστηκαν βοήθεια, και αυτό είναι κάτι που δε βρίσκεται εύκολα σήμερα. Ο Φίλιππος είχε στο πλευρό του τον πατέρα του, «για ευνόητους λόγους, αλλά και γιατί είναι μηχανικός και ασχολείται μαζί μου και με το καρτ στους αγώνες». Αντίθετα, ο Αλέξανδρος δέχθηκε τη βοήθεια ανθρώπων τόσο εντός όσο και εκτός των αγώνων, έτσι ώστε να απολαμβάνει αυτήν τη στιγμή τη συμμετοχή του στο εξωτερικό. «Καταρχήν, πολύ σημαντική ήταν η βοήθεια του Τάκη Καϊτατζή, που με έχει βοηθήσει και στηρίξει σαν αδελφός μου. Επίσης, του Κώστα Λεώνη, που με τις πολύτιμες γνώσεις του μας βοηθάει μαζί με τον Τάκη και μας δείχνει την πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε για να φτάσουμε εκεί που θέλουμε. Του ιδιοκτήτη του ομίλου Κρήτη TV, Μάνου Δημητρίου, και του Αρχιεπισκόπου Κρήτης, Ειρηναίου, που αφιερώνει πολύτιμο χρόνο από την ημέρα του για να βοηθήσει στην εξεύρεση κάποιων χορηγών.»
Παρ’ όλες τις δυσκολίες, όμως, και οι δύο είναι νέα παιδιά, γεμάτα όνειρα και ελπίδα. Και σε αυτήν την τρυφερή ηλικία κανείς ή τίποτα δε μοιάζει ικανό να τους σταματήσει να ονειρεύονται. Όσο δύσκολο και αν είναι, ενώ αμφότεροι είναι διατεθειμένοι να κάνουν όποια θυσία και αν απαιτείται: «Δεν ξέρω τι πιστεύω ότι μπορώ να καταφέρω, αλλά σίγουρα το όνειρό μου είναι να προχωρήσω επαγγελματικά και μια μέρα να φτάσω στη Formula 1» μας είπαν και οι δύο με μια φωνή. Και εμείς, από την πλευρά μας, έχοντας ακόμη νωπές τις μνήμες από την εικόνα του Γιώργου Κατσίνη στο βάθρο του Ουγγαρόρινγκ στο πλαίσιο της Formula BMW, τους παροτρύναμε να συνεχίσουν. Εξάλλου, όσο υπάρχουν όνειρα, υπάρχουμε και εμείς..._ Π. Τ.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ...
Αλέξανδρος Δαριβιανάκης
Γεννήθηκε: 15/8/1997
Ζει: Ηράκλειο, Κρήτη
Πρώτη χρονιά εμπλοκής: Παν. Πρωτάθλημα Καρτ, κατηγορία Μίνι (2005)
Σημαντικότερες επιτυχίες: Πρωταθλητής στην κατηγορία Μίνι (2008)
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ...
Φίλιππος Καλέσης
Γεννήθηκε: 25/1/1997
Ζει: Αθήνα
Πρώτη χρονιά εμπλοκής: Παν. Πρωτάθλημα Καρτ, κατηγορία Μίνι (2005)
Σημαντικότερες επιτυχίες: Πρωταθλητής κατηγορίας Μίνι (2006-2007), Νικητής Πρωταθλήματος SEEK (2007), Νικητής Βαλκανικού Κυπέλλου ΚF3 (2008)
Το μέλλον τους ανήκει!
Εκτός από τον Αλέξανδρο και τον Φίλιππο, πολλά νέα παιδιά δοκιμάζουν φέτος την τύχη τους σε αγώνες καρτ του εξωτερικού, προσπαθώντας να διακριθούν και -γιατί όχι;- να κάνουν όνειρα για την επόμενη ημέρα στο χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ένας από αυτούς είναι ο Γιώργος Καρακούλας, ο οποίος κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο στην κατηγορία KF2 στο Πρωτάθλημα Νοτιοανατολικής Ευρώπης! Την ίδια ώρα, ο Μιχάλης Χαλκιόπουλος τερμάτισε 2ος στη βαθμολογία του ίδιου Πρωταθλήματος, στην κατηγορία ΚΖ2, με τα 6τάχυτα καρτ. Παράλληλα, ο 13χρονος Φίλιππος προσφάτως κέρδισε τις εντυπώσεις στον πρώτο γύρο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος της CIK/FIA, με τον τίτλο Academy Trophy. Ο νεαρός οδηγός κινήθηκε ταχύτατα και πραγματοποίησε κορυφαίους χρόνους, αλλά ατυχίες, όπως ένα κλατάρισμα, δεν του επέτρεψαν να συνδυάσει την εξαιρετική εμφάνιση με το αποτέλεσμα. Κάτι που ευχόμαστε να συμβεί στο δεύτερο γύρο.